به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، دفتر مطبوعاتی وزارت دفاع روسیه، امروز (جمعه)، در بیانیه‌ای خبر داد که شش کشتی لجستیکی بزرگ ناوگان‌های شمال و بالتیک در بندر طرطوس سوریه پهلو گرفته‌اند.
بنابر گزارش خبرگزاری «اسپوتنیک»، در بیانیه مذکور آمده است: «تعدادی از کشتی‌های جنگی ناوگان دریای شمال و بالتیک در چارچوب رزمایش دریایی روسیه به فرماندهی دریاسالار «نیکولای یومِن‌اف» سفر خود دور اروپا را به پایان رسانده‌اند و به بخش شرقی دریای مدیترانه رسیده است».
وزارت دفاع روسیه اضافه کرد این شش کشتی لجستیکی بزرگ به نام‌های «پیوتر مورگونوف»، «جورجی پوبدونوستس»، «اولنگورسکی گورنیاک»، «کورولیوف»، «مینسک»، «کالینینگراد» که مسافت شش هزار مایل دریایی را پیموده‌اند، به‌منظور سوخت‌گیری، بارگیری آب آشامیدنی و مواد غذایی در بندر طرطوس باقی خواهند ماند.
مسکو و دمشق توافقی در زمینه توسعه مرکز لجستیکی ناوگان جنگی روسیه در بندر طرطوس امضاء کرده‌اند که به موجب آن، ۱۱ کشتی جنگی از جمله کشتی‌های هسته‌ای در آن واحد به مدت ۴۹ سال قادر به حضور در طرطوس خواهند بود که مدت زمان به‌صورت خودکار امکان تمدید ۲۵ ساله دارد.
بنابر این توافق که عملاً در تاریخ ژانویه سال ۲۰۱۷ وارد فاز اجرایی شده است، روسیه محافظت از مرکز پشتیبانی ناوگانش در دریا و آسمان و سوریه وظیفه دفاع از آن در زمین را برعهده دارد. طبق این توافق، طرف سوری متعهد شده است که خاک و آب منطقه بندر طرطوس و همچنین املاکی را که به‌طور رسمی اعلام نشده‌اند، برای استفاده مجانی تا پایان زمان توافق در اختیار طرف روس قرار دهد.
انتهای پیام/ ۱۲۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ماجرا با اختلاف پنج سال رخ داده است. یکی حمله ناو آمریکایی وینسنس به پرواز شماره ۶۵۵ ایران‌ایر در مسیر تهران به دبی و شهادت ۲۹۰ سرنشین آن در سوم جولای ۱۹۸۸ و دیگری سرنگونی پرواز شماره ۰۰۷ شرکت هواپیمایی کره (KAL) در مسیر نیویورک به سئول در ۱ سپتامبر ۱۹۸۳توسط نیروی هوایی شوروی و کشته شدن ۲۶۹ مسافر آن، نشانی بزرگ از سیاست‌های دوگانه امریکا دارد که در جایی محکوم می‌کند و درجایی هم ناخدای ناو، ویلیام راجرز از طرف رئیس‌جمهور آمریکا مدال لژیون لیاقت و یا مدال مبارزه‌ای که به افرادی با «سرعت و دقت» بالا، داده می‌شود.
سیاستی که پس از سرنگونی هواپیمای ایرانی توسط ناو آمریکایی، ادعا‌هایی از طرف ناخدای ناو و مقامات آمریکایی مطرح می‌شود که یکی پس از دیگری با بررسی نوار‌های صوتی به‌دست‌آمده از مرکز اطلاعات کشتی و… رد می‌شوند. برای مثال می‌توان به ادعا‌هایی ازجمله اشتباه گرفتن هواپیمای مسافربری با جنگنده اف ۱۴، با توجه به کاهش ارتفاعی که به سمت ناو داشته و یا حضور ناو در آبهای بین‌المللی اشاره کرد که پس از بررسی‌ها مشخص شد که نه‌تنها در حال کاهش ارتفاع، بلکه در حال اوج‌گیری و در مسیر همیشگی خود قرار داشت و همچنین ناو آمریکایی با تجاوز به آبهای سرزمینی ایران، با چند ناوچه ایرانی درگیر بود. همچنین با توجه به سامانه‌های راداری پیشرفته ناو، تشخیص اشتباه اف ۱۴ با ایرباس مسئله‌ای درخور توجه است.
علاوه بر بررسی‌های فنی که تاکنون به‌صورت گسترده‌ای در سطح بین‌المللی انجام شده و گزارش‌های آن در دسترس است، موضوع عجیب‌تر مواضع مقامات آمریکایی است. بهطوریکه در ۱۹ اوت ۱۹۸۸، حدود هفت هفته پس از این رویداد، پنتاگون گزارش ۵۳ صفحه‌ای در مورد این حادثه منتشر کرد. در این متن، ادعا‌های پیشین مقامات آمریکایی (هرچند نه به صورت آشکار) رد شد، اما با این‌حال همچنان تأکید شد که کاپیتان و دیگر افسران وینسنس به درستی عمل کردند!
برای مشخص شدن چگونگی عملکرد درست خدمه وینسنس، مواضع سیاستمداران آمریکایی و همچنین نتایج این اقدام راهگشا خواهد بود. بهطوریکه در جلسۀ شورای امنیت سازمان ملل، جرج بوش، معاون رئیس جمهور امریکا در برابر اعتراض وزیر خارجۀ ایران به اقدام جنایت‌کارانۀ ناو آمریکایی در حمله به هواپیمای مسافربری، به‌صراحت اظهار داشت: «آقای وزیر به شما می‌گویم بین پایان جنگ یا تقابل با ما، باید یکی را انتخاب کنید. [۱]»
همچنین ریگان رئیس‌جمهور وقت آمریکا وقوع این حادثه را برای ضرورت دستیابی به برقراری صلح با حداکثر شتاب، دوچندان دانست! [۲]
بررسی چنین مواضعی، افکار عمومی را به این سمت سوق می‌دهد که پس از بی‌نتیجه بودن تلاش‌های متعدد و حمایت‌های تسلیحاتی گسترده آمریکا از صدام برای تسلیم کردن ایران، نیاز به یک اقدام جدی و قاطع بوده که به قیمت تمام شدن جان ۲۹۰ نفر سرنشین بی‌گناه هواپیما ایرباس ایرانی تمام شد.
اما برای روشن شدن این پرسش که آیا مقامات آمریکایی برای رسیدن به اهدافشان، ازجمله نشان دادن قاطعیت خود و تسلیم نمودن ایران در جنگ دست به این اقدام زده‌اند یا خیر، باید به تاریخ کوتاه‌مدت آمریکا و حوادثی ازجمله حمله به دو شهر هیروشیما و ناکازاکی مراجعه نمود تا از استراتژی‌های آمریکایی در مواجهه با مخالفانش بیشتر مطلع شد.
منابع
[۱]- تاریخ تحلیلی جنگ ایران و عراق، ج ۲، حسین علایی، نشر مرزوبوم، تهران، ۱۳۹۵، ص ۴۴۰
[۲]- سیری در جنگ ایران و عراق-۶، آغاز تا پایان (بررسی وقایع سیاسی-نظامی جنگ از زمینه‌سازی تهاجم عراق تا آتش‌بس)، محمد درودیان، چ ۲۱، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۴، ص۱۸۸
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، امیر دریادار «حسین خانزادی» فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در بازدید از پایگاه دریایی پسابندر، بر نقش استراتژیک این پایگاه در حراست از آبهای مرزی کشور تأکید کرد.
وی ضمن بازدید از اتاق اقتدار نیروی دریایی راهبردی ارتش مستقر در این پایگاه؛ عنوان کرد: پایگاه دریایی پسابندر به‌عنوان یک پایگاه استراتژیک نقش چشم بیدار نیروی دریایی ارتش را در حفظ و حراست از مرزهای آبی ایران اسلامی ایفا می‌کند و فرماندهان این پایگاه باید در خصوص حراست از این منطقه هوشیار باشند.
فرمانده نیروی دریایی ارتش ضمن بررسی و ارزیابی یگان‌های شناور مستقر در پایگاه دریایی پسابندر، افزود: رصد تمامی یگان‌های شناور سطحی، زیرسطحی و پروازی کشورهای فرامنطقه به‌صورت شبانه‌روزی انجام می‌شود و هر جا که لازم باشد، نیروی دریایی ارتش با اقتدار اقدامات و هشدارهای لازم را در صورت هرگونه مشکل خواهد داد.
امیر خانزادی همچنین در دیدار با کارکنان پایور و وظیفه پایگاه دریایی پسابندر با اشاره به لزوم حفظ آمادگی جسمانی و معنوی کارکنان، تأکید کرد: رشد و تعالی معنوی از موضوعات مهم ایجاد آمادگی در کارکنان است که با توجه به فرارسیدن ماه مبارک رمضان باید بیش از پیش به آن توجه شود؛ چرا که رمز پیروزی جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع مقدس تنها تکیه بر توان نظامی نبود، بلکه با ایمان به خدا توانستیم مقابل تهاجم همه‌جانبه دشمنان ایستادگی کنیم.
فرمانده نداجا در پایان بازدید از پایگاه دریایی پسابندر با تعدادی از خانواده‌های اهل سنت منطقه دیدار و گفت‌وگو کرد.
به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، آتش سوزی در یک کشتی می تواند بزرگترین دشمن آن شناور در شرایط مختلف باشد؛ چه این اتفاق در زمان جنگ و بر اثر حمله دشمن رخ دهد و چه در زمان صلح و بر اثر یک بی احتیاطی باشد، کوچکترین آتش سوزی می تواند به سرعت کل یک واحد شناور را تحت تاثیر قرار داده و آن را کاملا از حالت عملیاتی خارج کند. در روزهایی که رسانه ها و سرویس های اطلاعاتی دشمن تلاش دارند موضوع آتش سوزی در کشورمان را یک بحران با تبعات مختلف اجتماعی- امنیتی جلوه دهند، قرعه به نام ناو تهاجم آبی – خاکی USS Bonhomme Richard از کلاس Wasp افتاده که در پایگاه دریایی در سواحل سان دیگو در ایالت کالیفرنیای آمریکا جلوی چشم میلیون ها نفر بیننده در اتش بسوزد.
تصاویر تلویزیونی نشان دهنده آسیب بسیار شدید به این شناور است و احتمالا این ناو به طور کامل از موجودی عملیاتی نیروی دریایی آمریکا خارج شود. قبل از پرداختن به بحث مربوط به آتش سوزی بهتر است با این شناور آشنا شویم.
شناور USS Bonhomme Richard از ناوهای تهاجم آبی خاکی کلاس Wasp است که هر فروند آن در حدود ۱.۵ میلیارد دلار قیمت دارد. شناور مورد نظر که با کد LHD-۶ شناخته می شود ششمین شناور در این کلاس محسوب شده و در کل آمریکا نیز ۸ فروند از این ناوها را در اختیار دارد. این شناور بیشتر از ۴۰ هزار تن وزن داشته و طول آن ۲۵۷ متر و عرض آن ۳۱ متر است. خدمه استاندارد این ناو در حدود ۱۲۰۰ نفر است و می تواند تا حدود ۱۶۷۸ نفر تفنگدار دریایی را نیز با خود حمل کند. این ناو در ۱۵ آگوست سال ۱۹۹۸ میلادی وارد خدمت شده است.
شناور USS Bonhomme Richard
این ناو میتواند علاوه بر قوای مسلح و تجهیزات زرهی، انواع بالگرد های ترابری و تهاجمی و نوع عمود پرواز جنگنده نسل پنجم اف ۳۵ را حمل کند. از دیگر هواگردهایی که این ناو معمولا آنها را حمل می کند می توان به بالگردهایی مثل سری ۷۰ AH-۱Z، UH-۱Y، CH-۵۳E، SH و۲۲ MV اشاره کرد. بسته به نوع ماموریت تعداد هواگردهای قابل حمل در این شناورها تفاوت خواهند داشت. در عین حال با توجه به مدل های مختلف در این ناو امکان حمل و به آب اندازی مدل های مختلفی از هاورکرافت ها و لندینگ کرافت ها نیز وجود دارد. هاورکرافت های سری LCAC با توان حمل ۶۰ تن محموله از جمله این شناورها به حساب می آید. این شناور در ماموریت های تهاجم هوایی توان پذیرش و به پرواز درآوردن جنگنده های AV-۸B هریر و F-۳۵B را نیز دارد.
در بحث سامانه های راداری این ناوها به سیستم هایی مثل رادار جستجوی هوایی AN/SPS- ۴۹ و رادار جستجوی سطحی ۶۷ AN/SPS مجهز هستند. در بخش پیشرانه ناوهای کلاس Wasp به دو دستگاه توربین گازی LM ۲۵۰۰ ساخت شرکت جنرال الکتریک مجهز است که سرعت نهایی ۴۱ کیلومتر در ساعت را برای این شناور تامین می کند. برد این ناوها در حرکت با سرعت قریب ۳۳ کیلومتر در ساعت، حدود ۱۷ هزار و ۶۰۰ کیلومتر است.
در فاز دفاع هوایی یا سیستم های پدافندی، این ناو مجهز به دو مجموعه لانچر موشک های دفاع نزدیک۱۱۶ RIM، دو مجوعه لانچر RIM ۷، دو سامانه دفاع نزدیک فالانکس و توپ های ۲۵ میلی متری مارک ۳۸ می باشد و همچنین چند قبضه مسلسل کالیبر ۱۲.۷میلی متری روی این ناو نصب شده است. این شناورها نقش مهمی در حمل و نقل نیروهای سپاه تفنگداران دریایی آمریکا داشته و در جریان هر عملیات آبی خاکی جزو دارایی های مهم و راهبردی ارتش آمریکا محسوب می شوند. در حال حاضر آمریکا شناورهای کلاس Wasp و America را برای این منظور در اختیار دارد.
چه اتفاقی برای USS Bonhomme Richard رخ داد؟
در حال حاضر و با توجه به این که حادثه هنوز نیز به پایان نرسیده نمی توان به صورت خیلی دقیق علت وقع حادثه را مشخص کرد اما بر اساس اطلاعات اولیه موجود، آتش سوزی در بخش پایینی کشتی آغاز شده و از همان ابتدا صدای چندین انفجار نیز ثبت شده است. با شروع آتش سوزی، واحدهای آتش نشانی خود کشتی در کنار واحد هایی از پایگاه دریایی میزبان و البته آتش نشانی شهری به محل اعزام شدند ولی آتش سوزی همچنان ادامه پیدا کرده است.
بر اساس اطلاعات موجود ناو مورد نظر از سال ۲۰۱۸ در این پایگاه حضور پیدا کرده و در حال طی دوره اورهال و ارتقاء نیمه عمر خود بوده است.
آتش سوزی در پل فرماندهی کشتی
آتش در پل فرماندهی کشتی
در ابتدای کار، شناورهای آتش خاموش کن در اطراف کشتی حاضر شده و سعی کردند آتش را با آب پاشی از بیرون خاموش کنند. در عین حال فرمانده کشتی نیز اعلام کرده بود که کشتی بعد از خاموش شدن آتش و تعمیرات اساسی دوباره به دریا باز خواهد گشت. بر اساس اعلام نیروی دریایی آمریکا ۱۸ نفر از خدمه این ناو به دلیل شرکت در عملیات مبارزه با آتش مصدوم شده و به بیمارستان منتقل شده اند. محوطه ای به اندازه یک و نیم کیلومتر از اطراف این کشتی نیز تخلیه شده و صرفا پرسنل گروه های آتش نشانی و نجات اجازه حضور در این منطقه را دارند و از باقی پرسنل خواسته شده محل را ترک کنند.
ساعت های اولیه آتش سوزی و تلاش برای خاموش کردن آتش از بیرون
تلاش ها در ساعات اولیه برای خاموش کردن آتش در ناو شناور USS Bonhomme Richard
اما از چند ساعت پیش، آتش به پل فرماندهی و عرشه اصلی کشتی رسیده و تقریبا به طور کامل آن را از درون ذوب کرده است. شدت خسارت به حدی بالاست که بعید است این شناور بعد از اطفاء حریق نیز از نظر مالی ارزش تعمیر داشته باشد. در شرایط اینچنینی معمولا هزینه تعمیر یک شناور برآورد شده و با عبور رقم مورد نظر از یک حد مشخص، شناور بدون ارزش برای تعمیر شناخته شده و از رده عملیاتی خارج می شود.
بخش پل فرماندهی محلی است که اکثر سامانه های حساس راداری و الکترونیکی در آن قرار داشته و هدایت کشتی و عملیات پروازی در کنار کنترل سامانه های تسلیحاتی از آن بخش انجام می شود. با از بین رفتن این بخش مشخصا شناور آسیب بسیار سنگینی دیده و به احتمال فراوان برای همیشه از خدمت خارج خواهد شد.
در حالی که معمولا در چنین اتفاقاتی در داخل کشور، حجم وسیعی از اخبار رسانه های فارسی زبان که توسط امریکا و متحدانش تزریق مالی می شوند، به بزرگنمایی و انعکاس ثانیه به ثانیه این اتفاق می پردازند، اما در این حادثه که دهها و بلکه صدها میلیون دلار به ارتش امریکا ضربه مالی و حیثیتی وارد کرده، خبری از چنین رفتارهایی نیست. از سوی دیگر، همواره در اتفاقات داخل کشورمان، کمبود امکانات و فقدان مدیریت مرتبا در کلیدواژه های شبکه های اجتماعی و کارشناسان رسانه های خارجی تکرار می شود اما اینکه ارتش امریکا و مراکز آتش نشانی شهری از زمین و دریا نمی توانند با گذشت ۱۲ ساعت آتش یک ناو را خاموش کنند، موجب چنین تحلیل هایی از سوی این رسانه ها و کارشناسان نمی شود تا مشخص شود مهمتر از هر پیام در این اتفاقات، تزریق مجدد خودتحقیری و خودکم بینی به مردم ایران و رسانه های داخلی است.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد 
