نتانیاهو

سرویس جهان مشرق – به گفته منابع عبری زبان، بنیامین نتانیاهو تصمیم گرفته است که سرلشکر «رومن گافمن»، مشاور نظامی خود را به عنوان رئیس بعدی موساد منصوب کند

دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی طی بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که پس از مصاحبه با نامزدهای مختلف، نخست وزیر بنیامین نتانیاهو تصمیم گرفته است که سرلشکر رومن گافمن، مشاور نظامی خود را به سمت رئیس موساد برای اطلاعات و عملیات ویژه دولت اسرائیل منصوب کند و او جایگزین رئیس موساد، داوید بارنیا، خواهد شد.

در ادامه این بیانیه آمده است:

سرلشکر گافمن در سمت‌های عملیاتی و فرماندهی بسیاری در ارتش اسرائیل خدمت کرد، از جمله: رزمنده و فرمانده سپاه زرهی، فرمانده گردان در گردان ۷۵ در تیپ هفتم، افسر در لشکر ۳۶، تیپ «اتزیون»، تیپ هفتم، فرمانده لشکر ۲۱۰، فرمانده مرکز آموزش زمینی ملی، رئیس ستاد عملیات دولتی در سرزمین‌ها و سمت فعلی او – مشاور نظامی نخست وزیر. گافمن با تمام سرویس‌های اطلاعاتی و به ویژه با موساد در تماس مداوم بود. به گفته خلاقیت، ابتکار، استفاده از حربه‌های روانی، شناخت عمیق از دشمن، بصیرت مطلق و رازداری را از خود نشان داد.

در این بیانیه اعلام شده است که نتانیاهو معتقد است که سرلشکر گافمن شایسته‌ترین و مناسب‌ترین نامزد برای سمت ریاست موساد است و برای او در این سمت مهم آرزوی موفقیت می‌کند.

رومن گافمن، جانشین داوید بارنیا کست؟

رومن گافمن، متولد ۱۹۷۶ در شهر موزیر بلاروس (در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی)، در سن ۱۴ سالگی در سال ۱۹۹۰ با خانواده‌اش به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کرد. این مهاجرت بخشی از موج بزرگ مهاجرت مهاجران شوروی به فلسطین اشغالی بود.

گافمن اولین نماینده این موج مهاجرتی است که به رتبه سرلشکر در ارتش رژیم صهیونیستی رسیده است. او از سال ۱۹۹۵ به ارتش اسرائیل پیوست و مسیر حرفه‌ای‌اش عمدتاً در لشکر زرهی (Armored Corps) سپری شد. او سمت‌های عملیاتی و فرماندهی متعددی را بر عهده داشته است.

به عنوان رزمنده و فرمانده در لشکر زرهی آغاز کرد. سپس فرمانده گردان ۷۵ در تیپ ۷ زرهی شد، که یکی از تیپ‌های نخبه ارتش رژیم صهیونیستی است. بعدها به عنوان افسر عملیات و برنامه‌ریزی در لشکر ۳۶ خدمت کرد. در سال ۲۰۱۵، فرمانده تیپ ۴۷۴ در منطقه کرانه باختری شد، جایی که تمرکز بر دفاع از شهرک‌های اسرائیلی بود.

گافمن سپس به فرماندهی تیپ ۷ زرهی در بلندی‌های جولان رسید. در سال ۲۰۲۲، به عنوان فرمانده لشکر ۲۱۰ منصوب شد، که مسئول امنیت مرزی در شمال اسرائیل، به ویژه در برابر تهدیدهای سوریه و حزب‌الله است.

پیش از آن، فرمانده مرکز ملی آموزش زمینی ارتش در پایگاه تزهلیم بود، جایی که نیروهای رزمی را آموزش می‌داد. او همچنین به عنوان رئیس ستاد عملیات دولتی در سرزمین‌های فلسطینی (COGAT) خدمت کرد، که شامل هماهنگی با مقامات فلسطینی در کرانه باختری و غزه می‌شود.

در آوریل ۲۰۲۴، به طور موقت در ستاد کل ارتش برای عملیات مرتبط با غزه نقش داشت. در آوریل ۲۰۲۴، بنیامین نتانیاهو، گافمن را به عنوان مشاور نظامی خود منصوب کرد. در می ۲۰۲۴، در مراسمی با حضور نتانیاهو، وزیر دفاع یوآف گالانت و رئیس ستاد کل هرتزی هالوی، از سرتیپ به سرلشکر ارتقا یافت. به عنوان مشاور نظامی نتانیاهو، گافمن نقش قابل توجهی در ماموریت‌های تعیین شده از سوی نخست وزیر رژیم صهیونیستی ایفا کرده است.

در آوریل ۲۰۲۴، گوفمن سندی محرمانه نوشت که پیشنهاد کنترل کامل اسرائیلی بر غزه پس از جنگ (بدون خروج ارتش) را می‌داد. مقامات امنیتی گفتند این سند با دفتر نتانیاهو هماهنگ شده بود، اما گافمن آن را “نظر شخصی” توصیف کرد.

در مارس ۲۰۲۵، ارتش اسرائیل درخواست تحقیق جنایی در مورد گافمن کرد، زیرا به یک نوجوان ۱۷ ساله دسترسی به اطلاعات محرمانه داد تا در شبکه‌های اجتماعی (برای عملیات روانی علیه مقاومت فلسطین) منتشر کند. نوجوان بیش از یک سال به اتهام جاسوسی زندانی بود، اما در نهایت با چراغ سبر ارتش این رژیم، آزاد شد و گوفمن بدون آنکه برخورد قابل توجهی با آن شود، فقط توبیخ شد.

موج انتقادات در سرزمین‌های اشغالی علیه انتصاب رئیس جدید موساد

نتانیاهو چند ماه پیش، در اقدامی که به گفته صهیونیست‌ها کاملاً قابل پیش‌بینی بود، به گافمن گفت که او را برای این سمت تعیین می‌کند. گافمن در دو سال گذشته به عنوان منشی نظامی نتانیاهو خدمت کرده و به او بسیار نزدیک است.

در داخل ارتش رژیم صهیونیستی، گافمن طی دو سال گذشته به عنوان کسی شناخته شده است که در فعالیت‌های سیاسی دفتر نخست‌وزیر بسیار دخیل است، از طرف نتانیاهو در ماموریت‌های مختلف سفر می‌کند و از نزدیک بر اجرای صحیح دستورالعمل‌های نتانیاهو در ارتش اسرائیل نظارت دارد.

بسیاری از مقامات ارشد ارتش رژیم صهیونیستی معتقدند که گافمن بیش از حد به نتانیاهو نزدیک شده و با او احساس دوستی نزدیکی می‌کند، دوستی خارج از روابط کاری، تا جایی که در برابر نتانیاهو یک تعهد شخصی سطح بالایی دارد.

به گفته مخالفان نتانیاهو، این واقعیت که بنیامین نتانیاهو او را به ریاست موساد منصوب کرد، در حالیکه تمام تلاش خود را برای سرکوب مخالفان خود می‌کند و نزدیکانش را بر مناسب حساس می‌گمارد، انتخاب وی را به یک انتصاب نامطلوب تبدیل کرد.

همچنین، به گفته منتقدان، گافمن سابقهٔ برجسته و مشخصی در حوزه مسائل امنیتی و اطلاعاتی ندارد. به عنوان مثال، جاش برینر، خبرنگار روزنامه صهیونیستی هاآرتص در واکنش به انتصاب گافمن به ریاست موساد نوشت:

این اقدام بازی با امنیت ماست. انتصاب رومن گافمن به عنوان رئیس موساد، یک افسر نظامی که هیچ تجربه‌ای در رابطه با حوزه عملیات‌های موساد ندارد و صرفاً به دلیل نزدیکی‌اش به نتانیاهو به عنوان مشاور نظامی به عنوان رئیس موساد انتخاب شده است، سیستم امنیتی را به یک زمین بازی خصوصی تبدیل می‌کند.

در همین رابطه، برخی از کارشناسان صهیونیست عنوان می‌کند که در حال حاضر که این سازمان تروریستی درگیر پرونده‌های مهم و پیچیده‌ای مانند تنش با ایران است، این انتصاب نه تنها هیچ کمکی به موساد نخواهد کرد، بلکه بی‌تجربه بودن گافمن می‌تواند به این عملکرد این سازمان در برابر سرویس‌های اطلاعاتی ایران آسیب جدی وارد کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی عصر سه‌شنبه افشا کرد که «هرتزی هالوی» رئیس سابق ستاد ارتش رژیم صهیونیستی پیش از آغاز عملیات طوفان الاقصی در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ نامه هشدارآمیزی را برای «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر این رژیم ارسال کرد.

روزنامه عبری «معاریو» در این رابطه نوشت این نامه زمانی ارسال شد که لایحه جنجالی قانون «معقولیت» که بر شدت اختلافات بر سر اصلاحات دستگاه قضایی افزود، برای دفتر نتانیاهو و سایر دفاتر ارسال شد.

هالوی در نامه خود با اشاره به اختلافات داخلی در اراضی اشغالی، نسبت به اقدامات «دشمنان اسرائیل» ابراز بی‌اعتمادی کرد و سطح انگیزه آنها برای استفاده از این وضعیت را بالا دانست، ما امروز با نگاه به گذشته متوجه می‌شویم که این انگیزه واقعاً بالا بوده است.

رئیس سابق ستاد ارتش رژیم صهیونیستی در نامه خود به نتانیاهو نوشت: «شرایط کنونی دشمنان ما را در یک بن‌بست قرار داده و آنها در حال بررسی این هستند که آیا از آنچه در حال وقوع است، استفاده کرده و حمله‌ای را به اسرائیل آغاز کنند و یا اینکه منتظر ادامه روند داخلی بمانند.»

او در ادامه نوشت: «تغییرات اخیر منجر به تغییر در احتمال تشدید تنش به ویژه در شمال (فلسطین اشغالی) شده است»، ارزیابی که بعداً نادرست بودن آن مشخص شد.

هالوی در ادامه خطاب به نتانیاهو نوشت: «شرایط در جامعه اسرائیل موجب ارزیابی متفاوتی از ریسک‌پذیری دشمن برای واکنش نشان دادن به عملیات‌های اسرائیل شده و این در واقع آزادی عمل اسرائیل در منطقه را محدود می‌کند.»

به گزارش مجاهدت از شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی، هالوی همچنین افزود: «این در ارتباط با آمادگی اسرائیل برای اقدام و آمادگی دشمن برای اقدام به نوعی می‌تواند یک گلوله برفی ایجاد کند.»

او در ادامه نیز هشدار داد: «ما وارد منطقه خطر شده‌ایم و باید به شیوه‌ای عمل کنیم که مانع از آسیب دیدن امنیت اسرائیل و توان دفاعی ارتش از آن شویم.»

هالوی به تازگی نیز در گفت‌وگویی که با ساکنان شهرکی در غلاف غزه داشت، ضمن ارائه نتایج تحقیقات مربوط به شکست هفتم اکتبر، گفت که «هفتم اکتبر شکست بسیار بزرگی بود، من در آن روز فرمانده ارتش اسرائیل بودم و مسؤولیت این شکست را می‌پذیرم.»

هالوی ژانویه گذشته از سمت خود استعفا کرد و خواستار تشکیل یک کمیته تحقیقات خارجی برای بررسی ناکامی‌های هفتم اکتبر ۲۰۲۳ شد و در ادامه در پنجم مارس «ایال زامیر» به طور رسمی سمت ریاست ستاد ارتش این رژیم را بر عهده گرفت.

به گزارش مجاهدت از مشرق، سعدالله زارعی طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

می‌دانیم که منشأ تحولات در فلسطین و به‌طور خاص در غزه، جامعه فلسطینی است. اگر این جامعه منشأ تحولات نبود، نام فلسطین، ۸۰ سال پیش به تاریخ پیوسته بود. کمااینکه در سده اخیر چندین کشور به‌دلیل فقدان چنین جامعه‌ای به تاریخ پیوسته‌اند. اما امروز بحث از فلسطین اگر «داغ‌تر» از ۸۰ سال پیش نباشد، به هیچ‌وجه کمتر نیست. از سال ۱۹۲۳/ ۱۳۰۲ که اولین موج مهاجرت سنگین یهودیان بدنام اروپایی به سرزمین فلسطین صورت گرفت تا امروز که بیش از ۱۰۰ سال از آن زمان می‌گذرد، طرح‌های مختلفی برای پایان دادن به کشور و دغدغه‌ای ذیل عنوان فلسطین مطرح شده است.

تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ۱۷ طرح و قطعنامه در این موضوع از سوی دولت‌های حامی اسرائیل در اروپا، آمریکا یا کشورهای عربی و سازمان ملل منتشر شدند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون هم نزدیک به ۲۵ طرح درباره فلسطین منتشر شده‌اند که به‌طور میانگین در این ۱۰۰ ساله، هر ۲/۵ سال یک طرح دنبال شده است.

به‌طور قطع هیچ نمونه مشابه دیگری با این تعداد طرح وجود ندارد و جالب این است که در هیچ‌کدام از این ۴۲ طرح، طرف فلسطینی یک‌پای ماجرا نبوده است. جدای از اینکه این تعداد طرح از یک‌سو بر زنده،‌ فعال و موثر بودن طرف فلسطینی حکایت می‌کند، از تاثیر منحصربه‌فرد فلسطین در تحولات و روندهای بین‌المللی نیز حکایت می‌نماید.

جدیدترین چیزی که تحت عنوان «طرح ۲۰ ماده‌ای صلح ابدی» منتشر گردیده و به همین دوشنبه گذشته مربوط می‌شود، طرح -واقعاً- احمقانه مشترک دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو است. حالا چرا احمقانه؟ ترامپ و نتانیاهو به دلیل اقدامات جنایت‌بار، شایسته خوانده‌شدن به هر صفتی از این نوع هستند اما این قلم در اینجا نمی‌خواهد از باب ناسزا از واژه حماقت برای این دو استفاده کند. این طرح واقعاً احمقانه است و ارائه‌دهندگان آن واقعاً احمق هستند. چرا؟

مردم فلسطین نزدیک به ۱۰۰ سال است برای اعاده کشور خود انواعی از سختی‌ها و شداید که فقط یکی از تلخ‌ترین آنها ماجرای نسل‌کشی این روزها در غزه است را تحمل نموده و در حالی که با دشمن در هیچ نقطه‌ای برابری نظامی نداشته، در برابر جنگ‌ها و پیامدهای آن ایستاده‌اند.

۲۱ سال محاصره شدید منطقه بسیار کوچکی با مختصات باریکه غزه برای به زانو درآمدن یک جمعیت دو تا دو و نیم میلیون نفری کفایت می‌کرده و این در حالی است که این مردم در این ۲۱ سال، ۸ بار درگیر جنگ‌های نابرابر و در مقابل یک رژیم مجهز، وحشی و تحت‌الحمایه مطلق بوده و علی‌رغم تحمل خسارت‌ها و جراحت‌ها، تسلیم نشده و کوه‌ها را شرمنده استقامت خود کرده‌اند.

نتانیاهو در همین دوشنبه گذشته در تریبون خبری مشترک با ترامپ می‌گوید «تمام جهان، از جمله جهان عرب و اسلام باید به حماس فشار بیاورند تا شرایطی را که اسرائیل به همراه آمریکا تعیین کرده‌اند، بپذیرد.»

رژیم اسرائیل از ۱۳۶۵/ ۱۹۸۶ با حماس درگیر است و در این دو سال هم اصولاً برای رهایی از چنگال حماس جنگیده‌ است و شعار جنگ در این دو سال، خلع سلاح و محو حماس بوده است. حالا نخست‌وزیر رژیم غاصب بعد از چهل سال از حیات حماس و به عبارتی پس از دو سال جنگ سنگین در نطق رسانه‌ای دوشنبه- مشترک با ترامپ- گفت: «اگر حماس طرح را رد کند یا در اجرای آن کارشکنی کند، اسرائیل کار خود را به تنهایی تمام خواهد کرد».

خب حتما عقلای عالم می‌پرسند، چه کاری که تاکنون نکرده‌ای و باقی‌ مانده، خواهی کرد؟ یا ترامپ در این کنفرانس رونمایی از طرح مشترک بیان داشته «به حماس سه تا چهار روز فرصت می‌دهد تا به طرح صلحی که او و نتانیاهو ارائه کرده‌اند پاسخ دهد و اگر با آن موافقت نکند با پایان بسیار غم‌انگیزی روبه‌رو خواهد شد»!

همین چند ماه پیش بود که ترامپ به حماس دو هفته وقت داد تا تسلیم شود وگرنه ظرف چند روز به نابودی کشیده می‌شود. تاریخ پرماجرای فلسطین می‌گوید این اظهارات، احمقانه و بلکه احمقانه‌ترین است. ملت فلسطین در این ۱۰۰ سال نشان داده که یک شئ قابل دست به دست شدن و یا یک کالای قابل معامله و یا یک برگه مذاکراتی قابل تبدیل نیست، بلکه یک حقیقت مشروع زنده است که نه‌تنها در اعماق وجدان فلسطین بلکه در اعماق وجدان جهانی حضور دارد. حقیقتی که طی ۱۰۰ سال کمرنگ نشده، با اولتیماتوم‌های چند هفته‌ای و چند روزه نتانیاهو و ترامپ قابل حل و فصل نیست.

ترامپ و نتانیاهو در طرح احمقانه مشترک خود به همه دنیا فراخوان زده‌اند تا جنگ دوساله پرشدت غزه را به نفع کامل اسرائیل و ضرر مطلق فلسطینی حل و فصل کنند و گریبان غاصبان جنایتکار را برای همیشه از دستان پرقدرت فلسطینیان، مسلمانان و آزادگان جهان برهانند و همان‌طور که برخی کارشناسان منطقه در همین یکی- دو روز اخیر گفته‌اند، خود این طرح واکنشی به بن‌بست ارتش اسرائیل در غزه است.

ارتش رژیم اسرائیل حدود چهار ماه پیش برای سیطره بر دو بخش شمالی و مرکزی غزه، طرح موسوم به جدعون ۲ به میدان آورد و دست آخر به شکست آن اذعان کرد و طرح «عربات جدعون» را جایگزین آن نمود.

یک ماه از شروع این طرح می‌گذرد، اخبار موثق و بررسی‌های انجام شده متقن نشان می‌دهد اسرائیل بعد از چهار ماه عملیات جدعون۲ و عملیات عربات جدعون و علی‌رغم بمباران‌های وحشیانه هنوز از غلاف دور شهر غزه عبور نکرد، و وارد این شهر نشده است.

این در حالی است که طرف فلسطینی در این چهار ماه تلفات بیشتری از ارتش رژیم در باریکه غزه گرفته است. درست در زمانی که صدای اعتراف از درون ارتش به گوش می‌رسد، ترامپ و نتانیاهو با طمطراق از طرح صلح ابدی غزه و رهایی دائمی اسرائیل از مقاومت در این سرزمین خبر می‌دهند! البته به دلیل اینکه به تعبیر قرآن‌کریم قلوب یهودیان دچار شکاف ناشی از هراس است.

بخشی از ترکیب کابینه کوچک اسرائیل – اسموتریج – نومیدانه به صدا درآمده و گفت: «به تخمین من این طرح نیز با اشک و آه به پایان خواهد رسید و فرزندان ما مجبور خواهند شد دوباره در غزه بجنگند.»

در جنگ غزه تاکنون شش طرح ارائه گردیده اما هیچ‌کدام از آن‌ها اعتماد رژیم اسرائیل را جلب نکرده‌اند چرا که هیچ‌کدام از این طرح‌ها نتوانسته‌اند روی موجودیتی به نام «فلسطین» خط بکشند و بقاء فلسطین، یعنی مقاومت و بقاء آن. اینجا حق با نتانیاهو است. مگر می‌شود بدون انکار ۱۱ میلیون فلسطینی داخل جغرافیای اشغال شده فلسطین و حدود ۷ میلیون فلسطینی خارج از آن، مقاومت را انکار کرد؟

بنابراین همانطور که اسرائیلی‌ها اذعان کرده‌اند این طرح، مشکل اسرائیل را حل نمی‌کند چرا که نمی‌تواند هیچ تغییری در وضع مردم فلسطین ایجاد کند پس جنگ کنونی فعلا ادامه پیدا می‌کند و ارتش اسرائیل ناگزیر خواهد شد جدعون یا غیرجدعون جدیدی به صحنه بیاورد و باز شاهد شکست آن باشد.

ترامپ و نتانیاهو گمان کرده‌اند در کشاکش شکست‌های پی‌درپی طرح‌های ارتش از یک‌سو و فشار شدید جهانی بر رژیم و پشتیبانان وقیح آن از سوی دیگر، طرحی با عنوان و ادعای پرطمطراق به صحنه می‌آورند و زمان می‌خرند تا ارتش اسرائیل در فضایی آرام‌تر، اهداف اصلاحی خود که تاکنون موفقیتی به همراه نداشته را پیگیری کند.

واقعیت مطلب این است که ارزیابی‌های داخلی اسرائیل و ارزیابی‌های داخلی آمریکا بیانگر آن است که علی‌رغم هزینه سنگین در جنگ غزه، دچار انزوای شدید شده‌اند. نتانیاهو، ناشیانه در نطق دوشنبه خود در کنار ترامپ گفته است «این یک سفر تاریخی بود. به جای اینکه حماس منجر به انزوای ما شود، ما ورق را برگرداندیم و حماس را منزوی کردیم.»

انزوای اسرائیل معنایی متفاوت از انزوای هر دولت دیگر در جهان دارد چه رسد که بخواهد با انزوا یا عدم انزوا در یک گروه مقاومت- که هیچ اتکای خارجی ندارد- قیاس گردد چرا که بطور قطع اگر در حد فاصل ۱۹۲۳/۱۳۰۱ تا ۱۹۴۸/۱۳۲۷ حمایت پرقدرت خارجی از تاسیس رژیم صهیونی نبود، اسرائیل تأسیس نمی‌شد و باز اگر حمایت پرقدرت و بدون ملاحظه خارجی از بقاء رژیم غاصب در حد فاصل ۱۹۴۸/۱۳۲۷ تا امروز نبود، اسرائیل باقی نمانده بود.

این در حالی است که حمایت یا عدم حمایت خارجی در بقاء دولت و کشوری- هرچند ضعیف- که مدعی بیرون از سیستم نداشته باشد یعنی یک ملت- مثل فلسطین- مدعی آن نباشد، تاثیر عمده‌ای ندارد. حالا نتانیاهو اعتراف می‌کند روی لبه انزوا یعنی لبه پرتگاه نیستی قرار گرفته است.

اینکه آمریکا در شرایط شکست طرح‌های ارتش اسرائیل در غزه، طرحی ارائه می‌دهد که فضا را به سمت دیگری ببرد یعنی اسرائیل در این فضا قابل دوام نیست اما اسرائیلی‌ها بیش از همه و هزاران بار بیش از ترامپ باور دارند که ملت فلسطین حریف بسیار سرسختی است و غلبه بر آن در مرز ناممکن قرار دارد.

اینکه فلسطینی‌ها در این ۱۰۰ سال در برابر همه طرح‌هایی که یک پای آن تثبیت رژیم اسرائیل بوده، ایستاده‌اند و هیچ ملاحظه‌ای حتی از کشورهایی مثل مصر و دولت‌های عرب حامی مالی خود قبول نکرده‌اند، از دشواری زیاد آمریکا و اسرائیل در این مواجهه حکایت می‌کند.