نفت ایران

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: جهان نیوز با اشاره کم‌کاری‌های پدید آمده در دولت قبل نوشت: اخیرا «جواد اوجی»‌ وزیر نفت کشورمان در مراسم انعقاد قرارداد فشارافزایی پارس جنوبی با اشاره به اهمیت این پروژه گفت: «ملی‌ترین و با ارزش‌ترین قرارداد کشور امروز به امضا رسید. این قرارداد از سال ۲۰۱۷ بود که زمزمه آن بود که منعقد شود اما هیچ زمان این بحث تعیین و تکلیف نشد، لذا در این دولت تصمیم بر آن شد که فراساحل این پروژه اجرائی شود البته کشور شریک یعنی قطر نیز برای فشارافزایی فازهای خود با کمک شرکت‌های بزرگ در دریا طرح‌های خود را اجرا می‌کند. بحث فشارافزایی در دولت‌های قبل مغفول مانده بود خوشبختانه با مطالعات به این جمع‌بندی رسیدیم با کمک ۴ پیمانکار داخلی ۲۸ سکو را در دستور کار قرار دهیم و امیدواریم ۳ تا ۴ سال آینده،‌ هاب‌ها به مرحله بهره‌برداری برسد.»

دو موضوعی که در سخنان اوجی بسیار حائز توجه است مغفول ماندن یک برنامه است که باید سال‌های قبل به اجرا درمی‌آمد و از سوی دیگر پیشرفتی که باید جلوتر حاصل می‌شد و امروز باید به فکر فازهای بعدی می‌بودیم.

جهان نیوز با بیان اینکه در دولت قبل توقف ساخت مسکن افتخار بود، افزود: مسکن در ایران خصوصا در دهه ۹۰ حکایتی تراژیک دارد. وزیر راه و شهرسازی که باید یکی از اولویت‌هایش حوزه مسکن باشد به ساخت مسکن اعتقادی نداشت و حتی به این تفکر افتخار می‌کرد. مسکن در اقتصاد کشورهای مختلف جایگاه ویژه‌ای به سبب به‌کارگیری صنایع مختلف دارد اما همین عقب افتادگی سبب شد تا قیمت مسکن به طور سرسام‌آوری افزایش یابد. قشر کمتربرخوردار جامعه که امیدشان به ساخت مسکن دولتی بود با روی کار آمدن دولت‌های روحانی این امید خود را بر باد رفته دیدند. براساس اطلاعات مرکز آمار ایران از سال ۱۳۹۲ به بعد، میزان ساخت و ساز مسکن با یک سقوط خاص همراه بود، عدم تامین حداقل نیاز ۵۰هزار واحدی ماهانه که از سال ۹۳ شروع شد، زمینه انباشتگی تقاضا در بازار مسکن فراهم کرد. بر این مبنا، انباشتگی تقاضا، افزایش هزینه ساخت و ساز و عدم حمایت مناسب دولت برای تامین مسکن مصرفی مردم در دهه نود موجب شده است تا موضوع مسکن در کشور به یک کلاف سردرگم تبدیل شود. متعلقات این بخش نیز با وضعیت بدی روبه‌رو شدند تا جایی که اغلب کارخانه‌های ساخت مصالح ساختمانی، کاشی‌کاری و… با ورشکستگی روبه‌رو شدند.

میراث خاموشی هم، داستان دیگری است. دهه ۹۰ را دهه رکود سنگین صنعت برق می‌خوانند. موضوعی که در انتهای دولت روحانی با قطعی مکرر برق خود را نشان داد و یکی از میراث‌های این دولت برای دولت رئیسی همین موضوع بود.. با کم‌کاری دولت در سرمایه‌گذاری برای تولید برق، پس از دو دهه کشور دوباره گرفتار خاموشی‌های گسترده در تابستان ۱۴۰۰ شد. پرواضح است که اگر توسعه ظرفیت‌های شبکه برق متناسب با نیازهای کشور نباشد، قطعی برق اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. مقایسه مجموع ظرفیت نصب‌شده شبکه نیروگاهی کشور در دولت‌های مختلف نیز نشان می‌دهد طی سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۹ دولت احمدی‌نژاد طی دوره ۸ ساله خود با توسعه ۶۸ درصدی ظرفیت شبکه نیروگاهی کشور رتبه اول را در بین دولت‌های مختلف دارد. پس از آن، دولت خاتمی با توسعه ۶۰ درصدی ظرفیت نیروگاهی کشور در رتبه دوم و دولت مرحوم‌ هاشمی رفسنجانی نیز با توسعه ۵۵ درصدی ظرفیت نیروگاهی ایران، رتبه سوم را دارد؛ اما طی دوره ۸ ساله روحانی ظرفیت شبکه نیروگاهی، تنها ۲۱ درصد توسعه پیدا کرد!

از سوی دیگر، ساخت پالایشگاه و ذخیره‌سازی بنزین یکی از اقداماتی است که می‌تواند کمک شایانی به رفع ناترازی بنزین کند و حتی مانع از واردات بنزین برای حل این معضل شود. صادرات فرآورده‌های نفتی و جلوگیری از خام‌فروشی نیز از جمله محسنات پالایشگاه‌سازی است. پالایشگاه سازی از جمله برنامه‌های مهم کشورهای در حال پیشرفت است. به طور مثال طبق آماری که در شهریورماه سال جاری منتشر شد در آسیا ۴۷ پروژه جدید پالایشی در مرحله ساخت یا برنامه‌ریزی است. از این طرح‌ها ۱۸ پالایشگاه در حال ساخت است و ۲۹ طرح در مرحله طراحی هستند. نکته جالب توجه در این است که کشورهایی مانند کره جنوبی، چین و ژاپن و حتی هند که تولیدکننده نفت خام نیستند و واردکننده آن به شمار می‌روند نیز در این سال‌ها همواره به دنبال ارتقای پالایشگاه‌ موجود و احداث پالایشگاه‌های جدید بوده‌اند. اما در دولت‌های حسن روحانی پالایشگاه‌سازی مضموم بود و «بیژن نامدار زنگنه»‌ پالایشگاه‌سازی را کثافت‌کاری قلمداد می‌کرد. در همین رابطه،‌ جلال‌الدین‌هاشمی کارشناس انرژی با بیان اینکه زنگنه نه اجازه پالایشگاه سازی داد و نه توانست نفت خام را در بازار جهانی به فروش برساند، گفت: «در زمان زنگنه صادرات نفت ایران به ۳۰۰ هزار بشکه سقوط کرد!»

به گزارش مجاهدت از مشرق، گفته می‌شود واشنگتن با هدف تشدید جنگ نفتکش‌ها با تهران، تخلیه ۸۰۰ هزار بشکه نفت کشتی ایرانی سوئز راجان را که توقیف کرده بود و اکنون در سواحل تگزاس لنگر انداخته را به زودی آغاز می‌کند.

به نوشته پایگاه فایننشال تایمز، بر اساس داده‌های موقعیت فرستنده و تصاویر ماهواره‌ای، کشتی سوئز راجان در ۲۹ مه به سواحل گالوستون رسید و در ۷۰ مایلی بندر تگزاس لنگر انداخته است.

پیشتر، مقامات آمریکا دستور دادند یک نفتکش حامل نفت خام ایران به سمت آمریکا تغییر مسیر دهد. وزارت دادگستری ایالات متحده کشتی سوئز راجان را تحت حکم دادگاه و با همکاری حداقل یک شرکت مرتبط با کشتی توقیف کرد. از سال گذشته، این کشتی پس از ادعاهایی مبنی بر اینکه نفت ایران را از کشتی دیگری در نزدیکی سنگاپور تحویل گرفته بود، تحت نظر قرار گرفت.

نیروی دریایی ایران تلاش کرده بود این نفت کش را بعد از تغییر مسیر دنبال کند، اما موفق نشده بود.

آمریکا این کشتی را در ماه آوریل توقیف کرد.

اقدام آمریکا در خصوص کشتی سوئز راجان که پیشتر گزارش نشده بود اطلاعات تازه‌ای را در خصوص تصمیم ایران برای تصرف کشتی ادوانتج سوئیت به دست می‌دهد که یک نفت کش حامل نفت خام کویت بود که تحت اجاره شرکت شورون عازم آمریکا بود.

دولت بایدن اخیراً گشت‌زنی‌های خود برای واکنش به توقیف کشتی‌ها توسط ایران در تنگه هرمز را افزایش داده است؛ جایی که روزانه حدود یک سوم محموله‌های نفتی جهان از آن می‌گذرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، به دنبال برگزاری جلسه استماع سنای آمریکا درباره ایران با حضور وزرای دفاع، خارجه و تجارت آمریکا، «جیم ریش» سناتور جمهوریخواه آمریکایی بیانیه‌ای منتشر کرد.

ریش در این بیانیه با انتقاد از مواضع دولت «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا در قبال ایران گفت: «بیش از شش ماه از زمانی که کاخ سفید برجام را مُرده اعلام کرده می‌گذرد و ما هنوز به یک سیاست جامع و کامل درباره ایران نزدیک نشده‌ایم.»

برخی ناظران بر این باورند که بیانیه جیم ریش و مواضع دیگر سناتورهای آمریکایی در جلسه استماع کنگره نشان دهنده اختلافات میان کنگره و کاخ سفید در موضوع ایران است. «لیندسی گراهام» سناتور ارشد آمریکایی در جلسه استماع کنگره خطاب به «لوید آستین» رئیس پنتاگون و «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه گفته بود «چطور جمهوری اسلامی ایران تحت تحریمهای شدید ما قرار دارد اما درآمد انها طی چند ماه گذشته ۲۰ درصد افزایش یافته است؟»

موضوع تسلط ایران بر خلیج فارس و توقیف دو نفتکش متخلف توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طی هفته‌های اخیر نیز خشم مقامات کنگره را برانگیخته است، تا جاییکه قانونگذاران آمریکایی به دنبال تصویب طرحهایی برای مقابله با توان پهپادی و موشکی ایران قبل از انقضای تحریمهای موشکی سازمان ملل علیه ایران در اکتبر ۲۰۲۳ طبق مفاد برجام هستند.

«مایک مک‌کال»، رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان و «گئورگی میکس»، عضو ارشد این کمیته به همراه گروه دیگری از قانونگذاران این مجلس به تازگی طرحی فراحزبی «برای تحریم طیف وسیعی از فعالیت‌های حامی برنامه موشکی و پهپادی ایران» معرفی کرده‌اند.

جیم ریش در ادامه بیانیه خود گفته، «ابهام راهبردی در زمینه سیاست علیه ایران تنها در خدمت جسورتر شدن این رژیم و نزدیکتر شدن شرکای ما به چین است. از آنجایی که ایران به توقیف غیرقانونی کشتیها، هدف گرفتن آمریکایی‌ها در منطقه، و حمایت از بازوهای نیابتی خود و حمایت از روسیه در جنگ علیه اوکراین ادامه می‌دهد، آمریکایی‌ها شایسته سیاستی هستند که فراتر از مذاکرات شکست خورده هسته‌ای با ایران باشد.»

درحالیکه آمریکا از مدتها پیش جنگ هیبریدی را علیه جمهوری اسلامی ایران با استفاده از سلاحهای متعارف، تاکتیکهای نامنظم، جنگ رسانه‌ای، عملیاتهای فریب در شبکه‌های اجتماعی و… به کار گرفته است، استیصال مقامات دولت آمریکا در پاسخگویی به سوالات سناتورها و قانونگذاران آمریکایی نشان دهنده شکست سیاستهای واشنگتن در جنگ هیبریدی و ترکیبی علیه جمهوری اسلامی ایران است.

اندیشکده «هوور» که یک نهاد تحقیقاتی واقع در دانشگاه «استنفورد» در ایالت کالیفرنیا است اخیرا در تحلیلی در همین باره نوشته، سیاست مهار ایران دچار فروپاشی شده است.

این اندیشکده نوشته است: «حکومت مذهب‌سالار ایران دشمن رام‌نشدنی آمریکا است. چندین دهه است که سیاست زیربنایی آمریکا مهار توانایی ایران برای استفاده از فشارهای سیاسی، فتنه‌انگیزی و نیروهای نیابتی جهت تبدیل شدن به قدرت مسلط در منطقه خلیج فارس بوده است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «از سال ۲۰۱۸، تحریم‌ها از صادرات نفت ایران جلوگیری کرده‌اند تا باعث توقف برنامه هسته‌ای تسلیحاتی این کشور شوند، اما این سیاست مهار در حال فروپاشی است.»