نهضت عاشورا

به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، نهضت عاشورا به دلیل ماهیت اسلام خواهی، اصلاح طلبی و ستم ستیزی‌اش همواره الهام بخش انقلابیون و حرکت‌های اصلاحی بوده است.

انقلاب اسلامی ایران نیز از آن سرچشمه، سیراب شد و از محتوای عاشورا الهام گرفت. این الهام گیری، هم از سوی رهبر انقلاب بود و هم از ناحیه مردم. امام امت با الهام از عاشورا، روح حماسه و غیرت دینی را در کالبد مردم دمیدند و آن‌ها را به حکومت اسلامی و حاکمیت ارزش‌های قرآنی فرا خواندند.

«درس‌های عاشورا» از موضوعات مهمی است که رهبر انقلاب اسلامی به آن‌ها اشاره می‌کنند. درس ایثار و فداکاری، درس دینداری، درس اخلاص، درس موقع شناسی، درس بصیرت، درس شجاعت، درس مواسات، درس قیام للَّه، درس محبت و عشق و درس آمادگی برای حق و برپایی عدل از جمله مواردی است که رهبر انقلاب در این باره به آن‌ها اشاره می‌کنند.

رهبر انقلاب به زنده ماندن اسلام با عاشورا اشاره و تاکید می‌کنند عاشورا مانع منحرف شدن اسلام و سبب استوارشدن پایه‌های مکتب اسلام شد. پیوند خوردن اساس دین با عاشورا نکته دیگری است که رهبر انقلاب از آن سخن می‌گویند.

جامعه اسلامی و عبرت‌های عاشورا از شاخص‌های دیگری است که از بررسی بیانات رهبر انقلاب درباره عاشورا به دست می‌آید. ایشان در این باره تاکید می‌کنند که عاشورا، سرمشق و عبرت برای امت اسلامی و فرهنگ و جریانی مستمر است.

تبلیغ دین به معنای حقیقی کلمه، تبلیغ و روشنگری با هزینه سنگین (به میدان آوردن عناصر انسانی)، تبلیغِ با بصیرت و یقین و حرکت، تبلیغ ِ جریان ساز و گفتمان ساز و تبلیغ با دو شرط عملی «یخشونه» و «و لا یخشون احدا الّا اللَّه» از مواردی هستند که در زیرمجموعه شاخص تبلیغ عملی و واقعی امام حسین (ع) در حادثه عاشورا قرار می‌گیرند.

رهبر انقلاب همچنین محرم و عاشورا را پشتوانه انقلاب می‌دانند و در این باره به جلسات حسینی به عنوان منبر‌های تبلیغاتی بسیار مهم، لزوم پرتپش و پرقدرت باقی ماندن محرم و حادثه عاشورا، نقش محرم و عاشورا در شکل گیری حماسه نهم دی و تناسب هویت و حقیقت بسیج با هویت محرم و عاشورا اشاره می‌کنند.

عاشورا و دفاع مقدس

آنچه سبب می‌شد سیل نیروی عظیم انسانی به جبهه‌های جنگ تحمیلی سرازیر می‌شود و فتح الفتوح‌ها بیافریند، می‌آفرید درس‌های آموخته شده از کربلا و مکتب شهادت بود. فرهنگ عاشورا و الهام از اسوه‌های کربلایی، حتی در وصیت نامه ها، پیشانی بندها، شعارها، سرودها، نوحه ها، تابلو‌های جبهه، رمز عملیات و مجالس ختم شهیدان متجلی بود. عبارت‌هایی مانند: مسافر کربلا، زایر کربلا، یا زیارت یا شهادت، هیهات منا الذله، کل یومٍ عاشورا، یااباعبدالله و… همیشه زینت بخش پیشانی بند‌های رزمندگان بود.

همچنین نام گذاری برخی از عملیات‌ها از نهضت عاشورا الهام گرفته شده بود. عملیات محرم، مسلم بن عقیل، عاشورا، ثارالله، کربلای یک تا ده و… از این نمونه هاست. انقلاب اسلامی ایران و دفاع مقدس در اهداف، انگیزها، شیوه مبارزه، روش‌های دفاع، روحیه مردم و شهادت طلبی الهام گرفته از عاشوراست و تا پایان نیز به این فرهنگ وفادار می‌ماند.

امام حسین علیه السلام برای نقش مردم و مشارکت آن‌ها در قیام اسلامی اهمیت ویژه‌ای قائل بود. دعوت مردم کوفه از امام حسین علیه السلام را می‌توان پدیده‌ای اجتماعی دانست که از قیام امام ناشی شد و در شکل و هیأت قیام تأثیر داشت. امام برای اتمام حجت به طرف آن شهر حرکت کرد تا به ندای مردم که ایشان را به یاری طلبیده بودند، پاسخ گفته باشد.

در قیام تاریخی ایران علیه حکومت پهلوی نیز مشارکت مردم نقش تعیین کننده‌ای داشت. امام خمینی رحمه الله، با الهام از انقلاب حسینی و با پشتوانه آگاهانه مردم، در راه اصلاح جامعه قدم گذاشته و با پشتوانه مردم، در برابر طاغوت ایستاد.

انتهای پیام/341

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، حجت‌الاسلام «قاسمی» معاون تربیت و آموزش اداره عقیدتی سیاسی نزاجا امروز (دوشنبه) در مراسم عزاداری حسینی تیپ ۲۵ نیروی مخصوص واکنش سریع نزاجا اظهار داشت: اگر حوادث تاریخی به چشم عبرت و درس گرفتن مورد مطالعه قرار گیرد درس آموز است. حادثه کربلا یکی از این حوادث الهام بخش و عبرت‌آموز در تاریخ است که باید مورد توجه جوامع بشری و به‌ویژه جوامع اسلامی قرار گیرد.

وی تاکید کرد: در حقیقت هیچ نهضتی، در طول تاریخ بشریت همچون نهضت امام حسین (ع) قلب‌ها را منقلب نکرده و روح عزت و آزادگی را در بشر ندمیده است، به طوری‌که امروز با گذشت بیش از 14 قرن از این رخداد تاریخی همچنان تبلور معنا و مفهوم نهضت عاشورا هر روز تازه‌تر از گذشته دیده می‌شود.

 وی با اشاره به راهپیمایی اربعین گفت: پیاده‌روی و راهپیمایی ده‌ها میلیونی اربعین حسینی جلوه‌ای از پایداری و ماندگاری نهضت حضرت سیدالشهداء (ع) در میان مسلمین است.

انتهای پیام/

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ قیام عظیم عاشورا در تاریخ همه نهضت‌ها وانقلاب‌ها یگانه و ویژه و بی‌مانند است. لحظه لحظه این قیام انسان ساز عبرت آموز است به شرط آنکه دید دل باز کرد و زویای آن را به دقت مورد کنکاش قرار داد. حضرت حسین بن علی (ع) رهبر این نهضت بزرگ بود که نه فقط برای شیعیان و مسلمانان که برای همه آزادمردان و آزاداندیشان الگویی نامیرا و پوایا است.

در همین ایام یعنی روزهایی که حاجیان دلگرم مناسک حج بودند امام حسین (ع) با یاران و اهل و حرم خویش پا در راه کوفه گذاشتند تا به تلکیف خود که همان احیای مکارم اخلاق و امر به معروف و نهی از منکر بود عمل کند. متن زیر روایتی است از حرکت کاروان آن حضرت به سوی کوفه که در ادامه می‌خوانید:

بهترین امان‎ها

بعد از حركت حسین (ع) از مكه عبدالله بن جعفر پسرعم آن حضرت نامه‌اى براى آن جناب به اين مضمون نوشت: «اما بعد؛ همانا قسم مى‌دهم شما را به خداى متعال كه از اين سفر منصرف شويد كه بر شما ترسانم از عاقبت اين سفر، مبادا آن‌که شهيد شوى و اهل حرمت پریشان و اسیر شوند، اگر شما کشته شويد نور اهل زمين خاموش خواهد شد؛ چه جناب تو امروز پشت و پناه مؤمنان و پيشوا و مقتداى هدايت يافتگانید، پس در اين سفر تعجيل مفرمایید و خود از بعد از رسیدن نامه به جناب‌تان ملحق خواهم شد.»

پس آن نامه را با دو پسر خويش عون و محمد به خدمت آن حضرت فرستاد. بعد از آن خود به نزد عمرو بن سعيد رفت و از او خواست تا نامه ‌امان براى حسین (ع) بنويسد و از او بخواهد كه به‌سوی مکه برگردد.

عمرو بن سعید امان‌نامه‌ای به این مضمون بر آن حضرت نوشت: «من از خدا می‌خواهم که رشد و صلاح را بر تو الهام کند و آن‌چه را از تو خواسته بود بر تو بشناساند. من شنیده‌ام که برای رفتن به عراق مصممی. من تو را به خدا هشدار می‌دهم از این‌که موجب تفرقه شوی و اگر بیم آسیب داری در نزد من در امانی.»

 و در آن نامه امان آن حضرت را وعده صله و احسان داد تا ایشان برگردد. پس نامه را با برادر خود يحيى بن سعيد و عبدالله بن جعفر و جمعی از مأموران و سربازنش روانه كرد. چون فرستادگان عبدالله بن جعفر به آن حضرت رسيدند امان‌نامه به آن جناب دادند حضرت امان‌نامه را نپذیرفت و در جواب نوشت: «بعد از حمد و ثنای خداوند، به‌راستی کسی که مردم را به‌سوی خدا بخواند و بگوید من از مسلمانانم پس راه اختلاف و تفرقه نپیماید. تو مرا به امان و امنیت و خیر و نیکی دعوت کرده‌ای، بدان بهترین امان‌ها امان خداست. خدا کسی را که در دنیا از او بیم نداشته باشد در آخرت امان نخواهد داد. از خدا می‌خواهم بیم و هراسی از خود به ما دهد که موجب امان او در آخرت شود. اگر غرض تو از نوشتن این امان‌نامه خیر بود، خدایت در دنیا و آخرت تو را پاداش نیکو دهد. والسلام»

آن حضرت نامه را به فرستادگان عمرو بن سعید داد و قبول برگشتن نکرد و در پاسخ اصرارهای عبدالله بن جعفر و یحیی بن سعید فرمود: «من پيغمبر (ص) را در خواب ديده‌ام و مرا به امر فرمان داده كه در پى امتثال آن امر روانه‌ام.»

گفتند: «آن خواب چيست؟»

فرمود: «تا به حال براى احدى نگفته‌ام و بعد از این هم نخواهم گفت تا خداى خود ملاقات كنم.»

يحيى بن سعید قبول نکرد آن حضرت به سوی کوفه برود و با تحکم به حسین (ع) گفت: «ای حسین از خدا نمی‌ترسی بر خبیفه خدا خروج می‌کنی و میان امت تفرقه می‌افکنی؟»

حسین (ع) به قرائت این آیه اکتفا کرد و فرمود: «وَ إِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ لِي عَمَلِي وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ»

چون حسین (ع) قبول برگشتن نمی‌كرد و فرستادگان سعید بن عاص از رفتن آن حضرت ممانعت مى‌كردند، میان ایشان تازیانه‌هایی رد و بدل شد و پيش از آن‌که كار به مقاتله بکشد از اصرار دست برداشتند.

چون عبدالله بن جعفر از بازگشت حسین (ع) مأيوس شد فرزندان خود عون و محمد را گفت كه ملازم آن حضرت در سفر و جهاد باشند و خود با يحيى بن سعيد در كمال حسرت برگشت.

پس آن حضرت به سمت عراق به سرعت و شتاب سير فرمود تا در ذات عِرْق منزل فرمود.

در آنجا بشر بن غالب را ملاقات فرمود كه از عراق آمده بود آن حضرت از او پرسيد: «چگونه يافتى اهل عراق را؟»

عرض كرد: «دل‌هاى آن‌ها با شما است و شمشير ايشان با بنى‌اميه است.»

فرمود: «راست گفتى همانا حق‌تعالى به‌جا مى‌آورد آن‌چه مى‌خواهد و حكم مى‌كند در هر چه اراده مى‌فرمايد.»

منابع:

زندگانی امام حسین (ع)، مقتل مقرم،  ارشاد شیخ مفید، تاریخ خلفا،  نفس‌المهموم، مقتل ابومخنف، منتهی‌آلامال

انتهای پیام/ 161