نیروی دریایی انگلیس

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، دولت انگلیس در جریان برآورد جدید دفاعی خود، تصمیمات مهمی در خصوص آینده نیروهای مسلح این کشور خصوصا تا افق ۲۰۲۵ میلادی اعلام کرده است که یکی از جنجالی ترین بخش های این سند مربوط به افزایش کلاهک های هسته ای برای نیروهای مسلح انگلستان و نحوه فعال شدن گزینه هسته ای برای این کشور است تا مشخص شود فشارها و خبرهای دروغین برخی کشورهای غربی علیه برنامه صلح آمیز هسته ای کشورمان، ربطی به ادعاهای آنها برای کاهش سلاح های هسته ای در جهان ندارد. قبل از طرح مسائل جدید مربوط به این برنامه جدید اتمی انگلستان بد نیست نگاهی فشرده به برنامه تسلیحات اتمی و خصوصا زیردریایی های اتمی این کشور باشیم.

بیشتر بخوانید:

ارتش انگلیس هم متوجه بدعهدی آمریکا شد اما برخی در داخل هنوز امیدوارند/ جزییات تحول بزرگ در سیاست‌های نظامی متحد مشهور ایالات متحده +عکس

جزییات جدید از کلاهبرداری آمریکا بابت فروش اف-۳۵ به انگلیس/ «ملکه الیزابت»؛ اولین ناوهواپیمابر جهان که هواپیمای عملیاتی ندارد! +عکس

آمارهایی تکان‌دهنده از آمادگی نظامی «تروئیکای اروپایی» / زمینگیری ۹۵ درصد ناوگان دریایی انگلیس، خانه‌نشینی زیردریایی‌های آلمان و فلج شدن نیروی هوایی فرانسه +عکس

ارتش بریتانیای کبیر؛ نیرویی با نفراتی کمتر از آرایشگران انگلیسی!

صف طولانی محافظان نفتکش‌ها در مراکز تعمیراتی انگلستان/ ارتش بی غروب ملکه فقط ۱۰ شناور عملیاتی دارد! +عکس

انگلستان بعد از آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سومین کشور جهان بود که با موفقیت سلاح اتمی را آزمایش کرد. اولین بمب اتمی کشور انگلستان در سال ۱۹۵۲ و اولین بمب هیدروژنی این کشور نیز در سال ۱۹۵۷ میلادی آزمایش شده است. انگلیسی ها در ابتدای امر به مانند دو قدرت اتمی دیگر آن زمان وضعیت حمل و به عبارت دیگر رساندن سلاح اتمی خود به هدف را بمب های سقوط آزاد هوایی تعریف کردند. سه بمب افکن معروف انگلیسی در مدل های Valiant، Victor و Vulcan ماموریت اصلی حمل سلاح اتمی به قلب اتحاد جماهیر شوروی سابق را در صورت بروز جنگ جهانی سوم بر عهده داشتند.

با افزایش سطح تهدید موشک های سطح به هوا و همچنین پیشرفت جنگنده های رهگیر شوروی در نقش دفاع هوایی بحث حمل و پرتاب بمب های سقوط آزاد اتمی تبدیل به ماموریتی تقریبا ناممکن برای نیروی هوایی سلطنتی انگلستان شد.

بمب افکن های Valiant

بمب افکن Victor

انگلستان در این برهه به دو حرکت دست زد. یکی بحث توسعه موشک های هوا به سطح سری پولاد آبی بود. این موشک ها برای بمب افکن های سری V که در بالا به آنها اشاره شد، طراحی شدند. این موشک ها از موتور جت بهره برده و بردی بیش از ۹۰۰ کیلومتر داشتند و می توانستند سر جنگی به قدرت بیش از ۱ مگاتن را با خود حمل کنند. به ظاهر گزینه انگلیس ها که توان رسیدن به سرعت ۳ برابر سرعت صوت را نیز داشت یک سلاح ایده آل بود ولی در حوزه زمان آماده سازی و درصد اطمینان پذیری وضعیت مناسبی نداشتند.

بر اساس برآورد های نیروی هوایی انگلیس این موشک ها ۷ ساعت برای آماده سازی قبل از پرتاب زمان نیاز داشت و در نهایت چیزی نزدیک به نیمی از زرادخانه ۵۳ فروندی انگلیسی ها به احتمالا فراوان توان شلیک و رسیدن به هدف نداشتند.

موشک هوا پرتاب پولاد آبی

امید بعدی انگلیس ها رفتن به سراغ پروژه موشک هوا پرتاب آمریکایی اسکای بولت بود که این طرح نیز در آمریکا متوقف شد. این مشکلات باعث شد که انگلستان به سمت یک تغییر آشکار رفته و بحث سلاح های اتمی استراتژیک به طور کلی از نیروی هوایی به نیروی دریایی این کشور منتقل شد. اما سلاح هسته ای برای نیروی دریایی، آن هم در فاز استراتژیک به معنای موشک های بالستیک زیردریایی پرتاب بود و از اینجا به بعد بود که واژه روابط خاص بین لندن و واشنگتن بین دو کشور ایجاد شد. البته تا پایان جنگ سرد بحث حمل بمب های اتمی تاکتیکی عمدتا ساخت آمریکا در چارچوب پیمان ناتو وجود داشت و بخشی از این مسئولیت نیز بر عهده پرنده های تاکتیکی انگلیسی بود.

اما در حوزه دریا و زیردریایی هایی با پیشران هسته ای و قابلیت حمل موشک های بالستیک قاره پیما بود که آمریکایی ها به کمک انگلیس آمدند. انگلستان ۴ فروند زیردریایی کلاس Resolution را طراحی کرده و ساختند. سلاح اصلی این زیردریایی ها ۱۶ تیر موشک بالستیک قاره پیمای پولاریس ساخت آمریکا بود. موشک های پولاریس تحویل داده شده به انگلیس از نوع A-۳ بوده و از بردی در حدود ۴۶۰۰ کیلومتر داشتند. این موشک ها به سه سر جنگی دبلیو ۵۸ در مدل آمریکایی مجهز بودند ولی انگلستان بسیاری از استانداردهای این سر جنگی را نپذیرفته و در نهایت سر جنگی ساخت خود به نام ET.۳۱۷ را بر روی این موشک ها نصب کرد.

زیردریایی HMS Repulse یکی از زیردریایی های کلاس Resolution

شلیک آزمایشی موشک پولاریس از زیردریایی انگلیسی Resolution در سال ۱۹۸۳ میلادی

از اواخر دهه ۱۹۷۰ و در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی لزوم ورود نسل جدید زیردریایی های حامل موشک اتمی و البته موشک های جدید به طور کامل در بلوک غرب حس شد. انگلستان نیز مثل همیشه مذاکرات را با آمریکا آغاز کرده و دوباره در دوره ریگان موفق شد تا امکان خریداری کردن نسل جدید موشک های زیردریایی پرتاب آمریکایی یعنی ترایدنت II در مدل دی ۵ را فراهم کنند. انگلیسی ها ۴ فروند زیردریایی کلاس ونگارد را ساختند که هم اکنون نیز در خدمت هستند. این زیردریایی ها می توانند تا ۱۶ تیر موشک ترایدنت را با خود حمل کنند.

سر جنگی موشک های در خدمت انگلیس مثل سری قبل ساخت خود این کشور بوده و Holbrook نام دارد و بنا بر اطلاعات موجود قدرتی در حدود ۱۰۰ کیلوتن دارد. این موشک ها می توانند تا ۸ سر جنگی را حمل کرده و بسته به میزان سرهای جنگی در حال حمل بردی بین ۷۵۰۰ تا بیش از ۱۲ هزار کیلومتر داشته باشند.

زیردریایی اچ ام اس ونگارد از کلاس ونگارد نیروی دریایی انگلیس

شلیک آزمایشی یک تیر موشک قاره پیما ترایدنت از یکی از زیردیایی های کلاس ونگارد نیروی دریایی انگلیس

در حال حاضر انگلستان به دنبال ساخت نسل جدید زیردریایی های اتمی حامل موشک های قاره پیما است که این کلاس جدید به عنوان Dreadnought شناخته شده و باز هم به مانند دو کلاس قبل از خود شامل ۴ زیردریایی است که ۲ فروند از آنها در حال حاضر مراحل مختلف ساخت را طی می کنند. برآوردهای فعلی اعلام کرده که هزینه طراحی، ساخت و عملیاتی بودن این ۴ زیردریایی در یک دوره حداقل ۲۵ ساله چیزی در حدود ۳۱ میلیارد پوند خواهد بود.

با این مقدمه بسیار فشرده از بحث سلاح های اتمی در کشور انگلستان به سراغ مصوبه جنجالی اخیر بوریس جانسون و افزایش سلاح های اتمی این کشور برویم.

بیشترین افزایش سرهای جنگی اتمی بعد از جنگ سرد

برآورد قبلی دفاعی دولت انگلستان بر این مبنا بود که تعداد کل سرهای جنگی موشک های ترایدنت برای نیروی دریایی این کشور در میانه دهه فعلی میلادی از عدد ۲۲۵ سر جنگی در نهایت به ۱۸۰ سر جنگی در نهایت برسد. حالا و در بازبینی جدید دفاعی قرار شده با یک افزایش ۴۰ درصدی، از ۱۸۰ به ۲۶۰ فروند سر جنگی اتمی خواهد رسید. البته برخی برآوردها حاکی از این است که عدد ۲۶۰ صرفا یک هدف اولیه بوده و رقم مورد نظر افزایش پیدا خواهد کرد.

اما برای فهم بهتر این تغییر ناگهانی بایستی نگاهی به برخی از مطالب طرح شده دیگر در این سند دفاعی جدید انگلستان داشته باشیم. در این سند جدید روسیه به عنوان تهدید اصلی برای این کشور برآورد و در خصوص چین نیز صحبت های تامل برانگیزی طرح شده است. بر اساس تفکر جدید از دیدگاه لندن، پکن بدل به مهم ترین تهدید در شکل یک دولت برای امنیت اقتصادی این کشور شده و چین مهم ترین بازیگر در صحنه ژئوپولتیک جهانی در دهه میلادی فعلی خواهد بود. در خصوص چین و انگلستان این مسئله را نیز بایستی به خاطر داشت که در سال جاری میلادی، برای اولین پس از چندین دهه ناو گروه رزمی ناو هواپیمابر ملکه الیزابت نیروی دریایی انگلیس قرار است در یک سفر طولانی در ابتدا در دریای مدیترانه، سپس منطقه خلیج فارس و در نهایت در شرق آسیا حضور پیدا کند. امری که به نظر میرسد یک سیگنال قوی از میل انگلستان برای بازگشت به رفتارهای استعماری قدیمی این کشور دارد.

نمایه گرافیکی از نسل آینده زیردریایی های حامل موشک قاره پیمای انگلستان موسوم به کلاس Dreadnought

کارشناسان از چند جهت نسبت به سیاست های جدید اتمی انگلستان ابزار نگرانی کرده اند. اولا این کشور همچنان خود را یک عضو پیمان NPT می داند که یکی از مهم ترین بحث ها در آن تلاش اعضای مسلح به تسلیحات هسته ای برای کاهش تعداد آنها است. مسئله بعدی که نگرانی ها را افزایش داده و در چند سال پیش توسط آمریکا مطرح و حالا به نظر توسط انگلستان هم مورد اشاره قرار گرفته، بحث مربوط به شرایط استفاده از سلاح اتمی است. به صورت سنتی بسیاری از کشورهای مسلح به تسلیحات هسته ای اعلام کرده اند که سیاست آنها عدم استفاده یا تهدید به استفاده اولیه از تسلیحات اتمی است و صرفا زمانی به سمت این گزینه خواهند رفت که توسط این تسلیحات تحدید شده یا برای نمونه بخشی از خاک آن ها در معرض سقوط به دلیل تهاجم دشمن قرار گرفته باشد.

در عین حال انگلستان اعلام کرده بود که این کشور به دنبال استفاده از تسلیحات هسته ای علیه کشورهای فاقد سلاح اتمی که از مفاد پیمان NPT پیروی کنند نیز نخواهد بود اما حق استفاده از تسلیحات اتمی علیه کشورهایی که پیمان NPT را نقض کرده باشند یا برای نمونه از تسلیحات شیمیایی یا میکروبی استفاده کند، خواهد داشت.

در دوره ترزا می، نخست وزیر قبلی این کشور صحبتی در این خصوص مطرح شد که نخست وزیر در شرایطی خاص که حتی اگر خاک اصلی انگلستان نیز در معرض خطر حملات سلاح های کشتار جمعی نباشد امکان استفاده از تسلیحات اتمی را در نظر دارد. صحبت ها و سوالات احزاب مخالف در خصوص توضیح درباره این شرایط خاص البته راه به جایی نبرد و در نهایت در آن دوره دولت انگلیس اعلام کرد که این کشور به نوعی سیاست ” نه تایید و نه رد ” استفاده اولیه از تسلیحات اتمی را در پیش گرفته است. اما در سند جدید به یک نکته بسیار مهم اشاره شده و آن هم استفاده از گزینه هسته ای در برابر تهدیدهای در حال ظهور بر اساس فناوری های جدید است. در این سند به مصادیق این فناوری ها اشاره نشده اما کارشناسان بحث هایی مثل حملات سایبری، هوش مصنوعی و توانایی های فضایی را از جمله این فناوری ها می دانند. بر اساس سند جدید اگر این فناوری ها آسیب سنگینی به انگلستان وارد کنند دست این کشور برای استفاده از تسلیحات هسته ای بر علیه منبع حملات باز خواهد بود.

پوشش ضعف نظامی با تسلیحات اتمی

شاید برای بسیاری این سوال پیش بیاید که انگلستان چرا و چطور به سمت این سیاست تهاجمی در حوزه سلاح های هسته ای کشیده شده است؟ شاید بتوان یکی از اصلی ترین دلایل در این بخش را مشکلات و ضعف در سایر شاخه های نیروهای مسلح این کشور دانست. از دوره پس از پایان جنگ سرد کشورهای اروپای غربی خصوصا انگلستان و آلمان برنامه های کاهش اندازه نیروهای مسلح خود را به مرحله اجرا قرار دادند و این سیاست ها تقریبا تا میانه های دهه گذشته میلادی نیز به قوت در جای خود باقی بود. بعد از ماجراهای شرق اوکراین در سال ۲۰۱۴ تا به امروز بود که این کشورها به این نتیجه رسیدند که بایستی در مسیر متفاوتی قدم بردارند و مدرن سازی نیروهای نظامی و افزایش بودجه دفاعی را در دستور کار قرار دهند.

البته بیش از دو دهه کاهش ادامه دار در توان نظامی مسئله ای نیست که به این سرعت قابل جبران باشد. در بخش بیشتر بخوانید گزارش هایی قابل توجه از وضعیت قابل توجه ارتش های اروپایی خصوصا انگلستان در سالهای اخیر آمده که مطالعه آنها می تواند به فهم بهتر این ماجرا به شما کمک کند. از طرف دیگر تهدیداتی مثل روسیه و چین که در این سند جدید نیز مورد نظر انگلستان هستند در سالهای اخیر، خصوصا در مورد چین، برنامه بسیار وسیع و گسترده ای در بحث افزایش توان نظامی داشتند. در حقیقت سلاح هسته ای به نوعی تنها گزینه باقی مانده قابل اتکاء برای کشوری مثل انگلستان در شرایط امروز جهان است. با شرایط فعلی شاید بعد از مدتها هزینه کردن این کشور بتواند تا حدی توان نظامی گذشته خود را بازیابی کرده و از اتکای بیش از حد به تسلیحات هسته ای دوری کند ما فعلا در این وضعیت ضعیف و پر از مشکل، اتکا به سلاح هسته ای همچون یک عصا برای ارتش ضعیف و فرتوت استعمار پیر است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، هرچند این نوع خبرها و اتفاقات بازتاب و رونق قابل توجهی در کشورمان ندارد اما نیروهای مسلح انگلستان در دوره پس از پایان جنگ سرد تا به امروز تقریبا به صورت دائمی مدلهای مختلفی از کاهش بودجه، تجهیزات و نفرات را تجربه کرده و تضعیف شده است؛ مسئله ای که در بسیاری از اوقات موجب هشدارهای جدی از سوی کارشناسان این کشور و تمسخر بسیاری از کارشناسان و نظامیان در سطح جهان و ساخت مثالها و طنزهای مختلف درباره آن شده است. از وضعیت بسیار نامشخص آینده رسته زرهی در این کشور کرده تا ناوشکن های انگلیسی فاقد موشک ضد کشتی و دیر رسیدن به ناوگان اف 35 های آمریکایی تحویل شده به انگلستان که صدای لندن را در آورده است.

در اتفاقی مهم و قابل توجه، حالا به نظر می رسد انگلیسی ها بعد از سالها به این نتیجه رسیده اند که اصولا دست دراز کردن و منتظر ماندن برای همکاری با سایر کشورها آنهم آمریکا بدون توجه به ظرفیت داخل، در زمینه های نظامی مسیری اشتباه بوده و البته جالب این که تصمیم جدید در این خصوص در یک دولت محافظه کار که روابط گرمی با آمریکا دارد اتخاذ شده است.

بیشتر بخوانید:

جزییات جدید از کلاهبرداری آمریکا بابت فروش اف-۳۵ به انگلیس/ «ملکه الیزابت»؛ اولین ناوهواپیمابر جهان که هواپیمای عملیاتی ندارد! +عکس

صف طولانی محافظان نفتکش‌ها در مراکز تعمیراتی انگلستان/ ارتش بی غروب ملکه فقط ۱۰ شناور عملیاتی دارد! +عکس

در این میان، بوریس جانسون سیاستمدار پر حاشیه و شهردار سابق پایتخت انگلیس که حالا سکان نخست وزیری را در دست دارد در میان اتفاقات بزرگ و اثرگذاری مثل خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و بحران ویروس کرونا که تلفات زیادی به این کشور وارد کرده، با پیشنهادی متفاوت و سنگین برای هزینه حدود 22 میلیارد دلار برای 4 سال آینده، بالاترین افزایش بودجه دفاعی تاریخ این کشور پس از پایان جنگ سرد را رقم زده است که نکاتی از این پیشنهاد، قابل توجه و بر خلاف تحلیل هایی است که برخی رسانه های غربگرا در داخل کشور بازتاب می دهند. در ادامه نگاهی به بخش های مختلف منتشر شده در این بودجه خواهیم داشت.

نیروی دریایی انگلیس؛ تلاش برای بازگشت به روزهای پر شکوه

زمانی نه خیلی دور شنیدن نام نیروی دریایی انگلیس کافی بود تا بسیاری از دشمنان این کشور در خصوص هر گونه رویارویی با قدرت شماره یک جهان دوباره فکر کنند اما کم کم و در طول زمان این قدرت دریایی به دلایل مختلف خصوصا مالی، به جایی رسیده که در مواردی برای حفظ امنیت آب های اطراف این جزیره نیز دچار مشکل شده است. حالا بخش مهمی از بودجه فوق، پشتیبانی از ساخت نسل جدید شناورها برای نیروی دریایی انگلیس است که با اتمام آنها می توان گفت شاید انگلیسی ها به نوعی بخشی از توان از دست رفته خود را دوباره باز خواهد یافت.بخش عمده طرح بر روی سه پروژه ناوهای محافظ در کلاس های مختلف با نام های تایپ 26 ، تایپ 31 و تایپ 32 تمرکز دارد. تمام این شناورها در داخل انگلستان و توسط شرکت های این کشور ساخته خواهد شد و بنا به صحبت های نخست وزیر انگلیس نقش مهمی در اشتغال زایی ایفا خواهد کرد.

در حال حاضر سفارش نیروی دریایی انگلیس برای ناوهای محافظ تایپ 26 در حدود 8 فروند است؛ ناوهایی با وزن 7800 تن و طول 149 متر که در داخل نیروی دریایی این کشور به کلاس سیتی ( City) نیز شناخته می شوند. نه فقط بحث طراحی و ساخت بدنه کشتی ها، بلکه بخش های مهم دیگری در این کشتی مثل سیستم های راداری، سونار و پیشران نیز بر عهده شرکت های انگلیسی مثل BAE و رولز-رویس است و خبری از مشارکت جدی با کشورهای دیگر بخصوص آمریکا دیده نمی شود. در این شناورها توجه ویژه ای به بحث ضد زیردریایی شده که یکی از مهم ترین دلایل آن بحث افزایش فعالیت های زیردریایی های روسی در اطراف آب های انگلیس در سالهای اخیر است.

نمایه گرافیکی از ناو محافظ تایپ 26 یا کلاس City

 12 سلول عمودی میزبان 48 تیر موشک دفاع هوایی کوتاه برد سری Sea Ceptor و 24 سلول عمودی مارک 41 برای طیف مختلفی از سلاح ها تهاجمی و تدافعی بر روی این ناو نصب شده است. صحبت های مختلفی برای نصب موشک های پدافندی سری ESSM ، موشک کروز تاماهاوک و موشک های ضد زیردریایی ASROC از جمله گزینه های مورد نظر است. نکته به نوعی سوال برانگیز در خصوص برنامه های دریایی انگلستان که حتی در برنامه های جدید نیز هنوز به آن اشاره نشده بحث موشک های ضد کشتی است. بعد از باز شدن موشک های هارپون از روی ناوشکن های تایپ 45 به دلایل مالی، موشک های هارپون ناوهای محافظ تایپ 23 به نوعی از محدود موشک های ضد کشتی باقی مانده برای انگلیسی ها در بحث شناورهای دریایی شد.

قطعات اولین شناور از سری تایپ 26 که در انگلیس در حال ساخت است

حالا در خصوص شناورهای جدید انگلیس و تجهیز دوباره ناوشکن های تایپ 45 بحث ها در خصوص یک موشک جدید کروز ضد کشتی است که احتمالا از بین سری LRASM آمریکایی، NSM نروژی یا نسل جدید RBS15 سوئدی انتخاب شود. یک توپ 127 میلی متری، 2 سامانه دفاع نزدیک فالانکس، 2 توپ 30 میلی متری و عملیات پهپادی در کنار توان پذیرش بالگرد در اندازه های مختلف از دیگر توانایی های این شناور به حساب می آید. بخش عمده عملیات ضد زیردریایی توسط این بالگردها ( از سری وایلد کت یا مرلین ) انجام خواهد شد. ادعا شده که عرشه پروازی پشت این شناور حتی توان پذیرش بالگردهای ترابری شینوک را نیز خواهد داشت. شناورهای این کلاس در کنار ناوشکن های تایپ 45 به نوعی ستون فقرات توان رزمی انگلیس در بحث رزم سطحی در فضای نبردهای با تهدید بالا را بر عهده خواهند داشت.

ناوهای محافظ تایپ 31 در حقیقت بر اساس طرحی موسوم به Arrowhead 140 از شرکت انگلیسی Babcock International ساخته خواهند شد که خود این طرح نیز با نگاهی به ناوهای محافظ کلاس Iver Huitfeldt نیروی دریایی دانمارک توسعه پیدا کرده اند. انگلیس به دنبال خرید 5 فروند از این ناوها است. نگاهی به مشخصات این شناور شاید برای برخی از علاقمندان به صنایع دریایی نظامی کمی عجیب و سوال برانگیز باشد. وزن این شناور در حدود 5700 تن و طول آن 138 متر است. این شناور از امکاناتی مثل سیستم پیشران ترکیبی ساخت انگلستان و آلمان و راداری آرایه فازی فعال سه بعدی بهره برده و خدمه آن نیز بین 80 تا 100 نفر خواهد بود.

اما وقتی به بخش تسلیحات می رسیم با کلکسیونی عجیب برای این اندازه و تناژ رو به رو می شویم. 24 سلول پرتاب عمودی برای موشک های کوتاه برد دفاع هوایی Sea Ceptor تنها تسلیحات موشکی این شناورها خواهد بود. یک قبضه توپ 57 میلی متری ، 2 توپ 40 میلی متری و تعداد مسلسل در کالیبرهای مختلف تسلیحات دیگر این شناور است. توان پذیرش یک بالگرد و امکان بهره گیری از پرنده های بدون سرنشین از دیگر توانایی های این شناور است. اعلام شده که این شناورها برای عملیات در شرایط با تهدید کم تر و اموری مثل مبارزه با دزدان دریایی، عملیات ضد تروریسم و پشتیبانی از عملیات های دریایی به کار خواهد رفت.

تصویر گرافیکی از شمایه کلی مربوط به ناو محافظ تایپ 31

گزینه بعدی ناوهای محافظ تایپ 23 هستند که اخیرا نخست وزیر انگلیس به آنها اشاره کرده و اصولا اطلاعات خاص و دقیقی در خصوص ماموریت ها یا مشخصات آنها وجود ندارد. شایعات بر این اساس است که نیروی دریایی انگلیس به دنبال خرید 5 فروند از این شناورهاست که گفته می شود سطح توانایی آنها چیزی بین تایپ 31 و تایپ 26 بوده و از طراحی ماژولار برخوردار هستند و بسته به نوع ماموریت می توان آنها را مجهز کرد. بحث دیگر در بخش دریایی هم توسعه شناورهای پشتیبانی نسل جدید است که احتمالا سه فروند از آنها ساخته شده و قرار است که در کنار دو ناوهواپیمابر جدید انگلستان و گروه رزمی آنها از عملیات ها پشتیبانی لازم را به عمل بیاورد. پیش بینی می شود ساخت و ورود به خدمت مجموعه این سفارش ها که در حال حاضر در حدود 21 فروند است، بیش از یک دهه طول بکشد.

انگلیس خسته از اف 35 ها به دنبال نسل 6 بومی

اما این نکته نیز حائز اهمیت است که بر اساس تحلیل های کارشناسان نظامی و خبرهای رسانه ای این کشور، یکی از مواردی که انگلستان به صورت خیلی جدی از آن ناراحت بوده و سعی دارد که به صورت بومی راه حلی برای آن پیدا کند بحث جنگنده های نسل جدید برای نیروی هوایی این کشور است. مشرق پیش از این در گزارشی به مشکلات جنگنده اف 35 برای انگلستان به صورت خاص پرداخته بود ولی از آنجایی که برای عملیاتی کردن ناوهای هواپیمابر در حال حاضر انگلیس عملا گزینه دیگری ندارد ناچار به بهره بردن از این پرنده هاست.

تمرین های نشست و برخاست توسط جنگنده اف ۳۵ بی از روی ناو هواپیمابر ملکه الیزابت

اما برای حل این مسئله شرکت BAE انگلستان طرح جنگنده نسل جدید Tempest را ارائه کرده است. مفهومی جدید از جنگنده های نسل 6 که به نوعی ترکیبی از پنهانکاری و استفاده هوش مصنوعی برای کمک به خلبان و عملیات مشترک با پرنده های بدون سرنشین است. در حال حاضر دولت انگلیس موافقت کرده که مبلغ یک و نیم میلیارد پوند به حوزه تحقیق و توسعه علاوه بر بودجه پنج میلیارد و 800 میلیون پوندی این بخش اضافه کند که بخشی از آن کمک به توسعه طراحی و ساخت همین جنگنده است. در حال حاضر شرکت BAE انگلستان طرح هایی برای حوزه هوش مصنوعی و عملیات مشترک بین پلتفرم های سرنشین دار و بدون سرنشین در دست اقدام دارد و حتی آمریکا نیز برای برخی از پروژه های خود در این بخش از این شرکت کمک گرفته است.

ماکتی از جنگنده نسل ۶ تمپست

برنامه دیگر انگلیسی ها برای دوره فعلی تا ورود به خدمت جنگنده های نسل جدید، ارتقاء سنگین جنگنده های نسل 4.5 تایفون است که بحث اصلی آن نصب رادارهای آرایه فازی فعال جدید موسوم به ECRS Mk2 است که هزینه ای در حدود 317 میلیون پوند خواهد داشت. این ارتقا به صورت مشترک بین انگلیس و ایتالیا انجام خواهد شد و گفته شده که باعث ایجاد 600 شغل جدید در انگلستان می شود. این رادار جدید توان اخلال روی رادارهای دشمن در فاصله بیش از 120 کیلومتر را داشته و فضای به زاویه 110 درجه در مقابل جنگنده را نیز پوشش خواهد داد.

بروشوری تبلیغاتی مربوط به پروژه رادار ECRS Mk2

بخش دیگری از طرح جدید دفاعی انگلستان، سرمایه گذاری و ایجاد زیرساخت های تازه در حوزه هایی مثل دفاع سایبری، هوش مصنوعی، ارسال ماهواره به فضا از خاک اسکاتلند و همچنین توسعه سلاح های انرژی مستقیم مثل لیزر است. پرتاب فضایی مورد نظر انگلیس در سال 2022 میلادی خواهد بود و از طرف دیگر فرماندهی سایبری ارتش این کشور با واحد شنود الکترونیکی این کشور موسوم به GCHQ هماهنگ خواهد شد. البته هنوز جزییات زیادی در این بخش منتشر نشده اما توجه انگلستان به توسعه این فناوری های جدید که به نوعی بخشی از نیازهای اصلی برای حضور در میدان های نبرد قرن بیست و یکم است نشان دهنده بروز برخی تغییرات در تفکر نظامیان و سیاسیون انگلیسی است. در عین حال پیش بینی شده که با این سرمایه گذاری 4 ساله، در هر سال 10 هزار شغل جدید در این کشور ایجاد شود که برای شرایط فعلی انگلیس با توجه به شرایط پس از خروج از اتحادیه اروپا و بحران ویروس کرونا می تواند خبر خوبی باشد.

نیروی زمینی انگلستان ؛ همچنان مشکلات ادامه دارد

یکی از مسائلی که همچنان موجب نوعی نگرانی و حتی اعتراض برخی از کارشناسان و حتی نظامیان انگلیسی شده عدم توجه کافی به نیروی زمینی این کشور و بحث نبود نیروی انسانی رزمی کافی خصوصا در بخش زمینی است. در سالهای بخش هایی مثل رسته پیاده نظام و زرهی در نیروی زمینی انگلستان با کاهش شدید نیرو و تجهیزات رو به رو شده اند تا جایی که برخی حتی صحبت از کنار گذاشتن تانک های اصلی میدان نبرد در ارتش انگلستان کرده اند. کاهش سربازان در نیروی زمینی و نیروهای تفنگدار دریایی نیز از دیگر مواردی است که باعث نگرانی در این کشور شده و در نقشه جدید دفاعی نیز هنوز به آنها پاسخی داده نشده است.

بوریس جانسون در خصوص آینده دفاعی این کشور، صحبت از سربازانی با سطح بالای آموزش و داشتن قابلیت عملیات شبکه محور کرده ولی هنوز صحبتی در خصوص پاسخ به نیاز برای افزایش تعداد نیروها نشده است. در حوزه زرهی نیز بحث بین ارتقاء مجدد تانک های چلنجر ، خرید تانک از آلمان ، توسعه یک طرح بومی یا به طور کلی کنار گذاشتن تانک ها مطرح است اما هنوز در این بخش نیز تصمیمی گرفته نشده . در عین حال دولت انگلیس اعلام کرده که رسیدن به بودجه مورد نظر، نیازمند کاهش و قطع بودجه در برخی از بخش های دیگر دفاعی است که کارشناسان احتمال می دهند این بخش ها عمدتا در نیروی زمینی باشد.

تانک چلنجر ارتش انگلیس

در هر صورت باید گفت انگلستان بعد از سالها کاهش بودجه و اندازه نیروهای مسلح خود و البته به نوعی نا امیدی از برخی متحدان کلیدی در پروژه های کلیدی مثل آمریکا بابت قراردادهایی چون اف 35 تصمیم گرفته که توان نظامی خود را با تکیه بر ظرفیت های داخلی و بی نیازی به هزینه کردهای میلیارد دلاری با خرید از سایر کشورهای دوست و متحد همچون ایالات متحده بازسازی کند. با طرح فعلی به نظر می رسد نیروی دریایی این کشور کمی از شرایط فعلی خارج شده و بتواند حداقل در بین کشورهای اروپایی به عنوان یک قدرت منطقه ای عرض اندام کند. البته تجربه نشان داده که با تغییر دولت ها برخی از پروژه ها و هزینه های دفاعی به طور کلی متوقف شده ولی به نظر می رسد انگلیسی ها به سبک گذشتگان خود بازگشته و سعی در بدل شدن به یک قدرت جدید خودکفا در حوزه دفاعی دارند؛ اتفاق مهمی که تحلیل ها درباره همکاری های نظامی در غرب را دچار تغییرات مهمی خواهد کرد.