تأثیر امام رضا(ع) بر گسترش شیعه در ایران
گروه فرهنگ دفاعپرس، امام رضا (ع) تنها امام از امامان شیعه هست که در ایران دفن شده هست. رسول جعفریان آمدن امام رضا به ایران را یکی از عوامل گسترش شیعه در این کشور میداند. او از شیخ صدوق نقل میکند که امام رضا در مسیر حرکتش از مدینه به مرو، در هر شهری از ایران که اقامت میگزید، مردم سراغش میآمدند و سؤالاتشان را از او میپرسیدند و امام رضا (ع) پاسخ آنها را براساس احادیثی میداد که راویانِ سندشان امامان پیش از او تا امام علی (ع) و پیامبر (ص) بودند و همین ارجاع به امامان، از عوامل توسعهٔ تفکر شیعی بود.
بهگفته وی، وجود امام در خراسان باعث آشنایی بیشتر مردم با شخصیت او بهعنوان امام شیعیان شد و همین، علاقمندان شیعه را روزبهروز بیشتر کرد. او، جایگاه علمی امام و علویبودن او را مهمترین عامل در توسعهٔ مذهب شیعه در ایران میشمارد.
همچنین شرکت امام در مناظراتی که مأمون میان امام و مخالفانش در زمینههای امامت و نبوت برپا میکرد و برتری امام در آنها شخصیت علمی امام را به مردم نشان میداد. یکی از شواهد در این زمینه حدیثی هست که شیخ صدوق نقل کرده و طبق آن، به مأمون خبر دادند امام رضا جلسات کلامی برگزار میکند و مردم جذب او شدهاند و مأمون دستور داد مردم را از جلسه امام بیرون کنند.
در شهرها و مناطق مختلف ایران، بناهایی همچون مسجد و حمام و قدمگاه، بهنام امام رضا نامگذاری شده که محل استقرار او در مسیر حرکتش به مرو بوده و جعفریان این را از شواهد تأثیر آمدن امام رضا (ع) به ایران در گسترش شیعه در این کشور میداند. از جملهٔ این بناها مسجد امام رضا در شهر اهواز، قدمگاههای منسوب به او در شهرهای مختلف همچون شوشتر، دزفول، یزد، دامغان و نیشابور و نیز حمام رضا در نیشابور هست. او مینویسد هرچند ارتباط برخی از این مکانها با امام رضا ممکن هست درست نباشد، علاقهٔ شیعی مردم ایران را نشان میدهد.
گزارشهای متفاوتی در خصوص نحوهٔ شهادت امام رضا در دست هست. سید جعفر مرتضی عاملی (درگذشت: ۱۴۴۱ق) تاریخپژوه، نوشته هست عالمان شیعه، بهجز اندکی، اتفاقنظر دارند که امام رضا بهدستور مأمون به شهادت رسیده هست. همچنین بسیاری از عالمان و مورخان اهلسنت هم معتقدند یا بیشتر احتمال میدهند که او به مرگ طبیعی از دنیا نرفته هست.
برپایهٔ کتاب تاریخ یعقوبی (تألیف: قرن۳ق)، مأمون از مرو به قصد رفتن به بغداد خارج شد و امام رضا را که ولیعهدش بود با خود همراه کرد. [۷۴]وقتی به طوس رسیدند، امام رضا بیمار شد و پس از سه روز، در قریهای به نام نوقان درگذشت. همو مینویسد گفته شده علی بن هشام سردار مأمون، با انار امام را مسموم کرد. طبری، تاریخنگار اهلسنت هم در تاریخش (تألیف: ۳۰۳ق) صرفاً گزارش کرده که امام در حال خوردن انگور بود که ناگهان جان باخت.
شیخ مفید متکلم و فقیه شیعه، در تصحیحالاعتقاد، با تردید، از کشتهشدن امام رضا سخن گفته هست؛ اما احتمال کشتهشدن او را قوی دانسته هست؛ اما در کتاب دیگرش، الارشاد، روایتی نقل کرده که طبق آن، امام رضا، بهدستور مأمون با آب انار مسموم شده هست. شیخ صدوق هم روایاتی نقل کرده که برپایهٔ آنها مأمون امام رضا را بهوسیلهٔ انگور یا انار یا با هردو مسموم کرده هست. برای اثبات شهادت او به روایت ما منّا إلا مقتولٌ شهیدٌ که بر شهادت همه ائمه دلالت دارد نیز استناد میشود.
کتابهای منسوب به امام رضا (ع)
رسالهٔ ذهبیه یا طبالرّضا از آثار منسوب به امام رضا (ع)
بهجز احادیثی که در کتابهای حدیثی، از امام رضا (ع) نقل شده، نگارش کتابهایی نیز به خود وی نسبت داده شده که البته عالمان شیعه، در خصوص صحت انتساب بیشتر آنها به او تردید دارند:
طِبُّالرّضا یا رسالهٔ ذهبیه: این کتاب در زمینهٔ پزشکی هست. میگویند طبالرضا میان عالمان شیعه مشهور بوده و آنها آن را قبول کردهاند. صَحیفةُالرّضا: این کتاب در زمینهٔ فقه هست. بیشتر عالمان شیعه انتساب آن به امام رضا (ع) را تأیید نکردهاند. اَلفقهُ الرَّضوی: بهگفته سید محمدجواد فضلالله، بیشتر عالمان شیعه انتساب این کتاب به امام رضا (ع) را نپذیرفتهاند. البته در این میان، گروهی، چون محمدباقر مجلسی، محمدتقی مجلسی، بحرالعلوم، یوسف بَحرانی معروف به صاحبْحَدائِق و محدث نوری آن را نوشتهٔ امام رضا میدانند. مَحضُ الاسلام و شَرائِعُ الدّین: این کتاب را شیخ صدوق از فضل بن شاذان نقل کرده هست؛ اما بهخاطر ثقهنبودن راویان سند آن و همچنین وجود مطالبی در آن که مخالف احکام مسلم فقهی هست، میگویند اطمینانی به صدور این کتاب از امام رضا نیست.
انتهای پیام/ 121
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
تأثیر امام رضا(ع) بر گسترش شیعه در ایران بیشتر بخوانید »




