نیویورک تایمز

سرویس جهان مشرق – بنجامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی، که سال گذشته (۲۰۲۱ میلادی) پس از حدود چهار سال بحران سیاسی[۱] در فلسطین اشغالی، از کرسی نخست‌وزیری پایین کشیده شد، بار دیگر در آستانه‌ی نشستن روی کرسی سابق خود قرار گرفته است. بعد از برگزاری پنج انتخابات در فلسطین اشغالی طی کم‌تر از چهار سال، نتانیاهو (که پیشاپیش، با ۱۵ سال نخست‌وزیری، عنوان باسابقه‌ترین نخست‌وزیر تاریخ رژیم صهیونیستی را یدک می‌کشد) در رأس حزب محافظه‌کار و جناح راستی لیکود، مسئول تشکیل کابینه شده است.

«اسحاق هرتزوگ» (راست) پس از مشخص شدن نتایج انتخابات ماه نوامبر سال ۲۰۲۲، رسماً حکم و مسئولیت تشکیل کابینه را به «بنیامین نتانیاهو» (چپ) می‌دهد. پیش‌بینی می‌شود کابینه‌ای که نتانیاهو تشکیل می‌دهد، افراطی‌ترین کابینه‌ی تاریخ رژیم صهیونیستی باشد. (+)

نتانیاهو در بحبوحه‌ی اتهامات رشوه‌خواری، کلاه‌برداری، و نقض اعتماد، با جاروجنجال کرسی نخست‌وزیری را ترک کرد، اما بازگشتِ قریب‌الوقوع او به این کرسی نیز خالی از جنجال نیست. نتانیاهو پیروزی حزبش در انتخابات اخیر رژیم صهیونیستی را مدیون یک سیاستمدار افراطی به نام «ایتامار بن‌گویر[۲]» است؛ تروریست عرب‌ستیزی با عقاید افراطی که روزنامه‌ی آمریکایی نیویورک‌تایمز او را «تاج‌گذار» (به معنای کسی که با نفوذ خود رهبران سیاسی را انتخاب می‌کند) می‌نامد و در توصیف او می‌نویسد: «تاج‌گذار جدید اسرائیل یک افراط‌گرای خطرناک است؛ و آمده که بماند[۳]». اگرچه توسل نتانیاهو به تروریست‌ها برای رسیدن به کرسی نخست‌وزیری در گذشته نیز سابقه دارد [گزارش مشرق در این‌باره را از این‌جا بخوانید]، اما پیش‌بینی می‌شود کابینه‌ای که نتانیاهو این‌بار تشکیل خواهد داد، جناح راستی‌ترین کابینه‌ی تاریخ رژیم صهیونیستی باشد[۴].

مقابله‌ی نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی با آب‌پاش (و آبِ رنگ‌شده) با معترضانی که ماه جولای سال ۲۰۲۰ در مخالفت با «بنیامین نتانیاهو» تجمع کرده‌اند. (+)

در همین حال، هفته‌نامه‌ی انگلیسی «اکونومیست» طی گزارشی تحت عنوان «ایتامار بن‌گویر، تاج‌گذار جدید اسرائیل، کیست؟ [۵]» به معرفی بن‌گویر پرداخته است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ی گزارش اکونومیست است.

سابقه‌ی افراط‌گرایی «ایتامار بن‌گویر» به سال‌ها قبل، حتی پیش از ورود او به دنیای سیاست، برمی‌گردد. بن‌گویر تا پیش از ورود رسمی‌اش به حوزه‌ی سیاست در فلسطین اشغالی، تصویری از «باروخ گلدشتاین» (تروریست افراطی یهودی‌ای که سال ۱۹۹۴ در مسجدی در شهر الخلیل در کرانه‌ی باختری فلسطینیان را به رگبار بست و ۲۹ نفر را کشت) را در خانه‌اش آویزان کرده بود. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› همه جنایت‌های رژیم صهیونیستی؛ از اشغالگری تا ترور و کودک‌کشی

›› «دیکتاتور خوب» و «جنایتکار جنگی خوب»؛ سیاست خارجی آمریکا بر چه مبنایی است؟

پس از پایان شمارش آرای پنجمین انتخابات اسرائیل[۶] در عرض کم‌تر از چهار سال گذشته، یک گروه به طور خاص از نتایج انتخابات خوشحال بود. فهرست «صهیونیسم مذهبی» که سال گذشته ۶ کرسی کسب کرده بود، این‌بار ۱۴ کرسی در کنست [پارلمان رژیم صهیونیستی] به دست آورد و اکنون سومین گروه بزرگ کنست محسوب می‌شود. بسیاری افراد، ایتامار بن‌گویر سیاستمدار ملی‌گرای جناح راست افراطی را دلیل این افزایش محبوبیت می‌دانند. بن‌گویر به دستور بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق، به عنوان رهبر مشترک به «صهیونیسم مذهبی» پیوست تا حمایت‌ها از جناح راست افراطی نتانیاهو در پارلمان را تقویت کند. اکنون محبوبیت بن‌گویر باعث شده تا نتانیاهو در مسیر بازگشت به شغل قبلی‌اش قرار گیرد؛ و صدالبته سیاست‌های اسرائیل بیش‌ازپیش به سوی جناح راست کشیده شود. بن‌گویر که زمانی به حاشیه رانده شده بود، اکنون در کابینه‌ی نتانیاهو وزیر شد. اما به قدرت رسیدن او برای اسرائیل چه معنایی دارد؟

«بنیامین نتانیاهو» (تصویر پس‌زمینه، چپ) بار دیگر به لطف ائتلاف با تروریست‌های افراطی، و در رأس آن‌ها «ایتامار بن‌گویر» (تصویر پس‌زمینه، راست) به قدرت رسیده است. این در حالی است که این ائتلاف، پیشاپیش انتقادهایی را از نخست‌وزیر آینده‌ی رژیم صهیونیستی به دنبال داشته است. باید دید آیا این کابینه‌ی جدید می‌تواند بالأخره رژیم صهیونیستی را از بحران سیاسی سال‌های اخیر خارج کند یا نه. (+)

[حتی خود] جناح راستی‌های اسرائیل [هم] سال‌ها بن‌گویر را یک افراط‌گرا می‌دانستند و او را از خود می‌راندند. بن‌گویر که سال ۱۹۷۶ در اورشلیم به دنیا آمد و پدر و مادرش مهاجران یهودی عراقی بودند، در ۱۶ سالگی به «کاخ» ملحق شد؛ جنبش ملی‌گرای افراطی‌ای که آمریکا آن را یک سازمان تروریستی محسوب می‌کند. رهبری کاخ را «مئیر کاهان[۷]» به عهده داشت؛ ملی‌گرای خشونت‌طلب و عرب‌ستیزی که خواستار سلب تابعیت اعراب اسرائیلی شده بود. «باروخ گلدشتاین[۸]» یکی دیگر از طرفداران کاخ، همان کسی است که سال ۱۹۹۴ در مسجدی [در شهر الخلیل] در کرانه‌ی باختری اشغالی ۲۹ فلسطینی را کشت. بن‌گویر تا پیش از آن‌که وارد سیاست شود، پوستری از گلدشتاین را در خانه‌اش آویزان کرده بود. شهرت بن‌گویر به سال ۱۹۹۵ برمی‌گردد؛ زمانی که پس از معافیت از خدمت اجباری در ارتش اسرائیل به خاطر دیدگاه‌های افراطی‌اش، «اسحاق رابین» نخست‌وزیر وقت اسرائیل [که پای چندین توافق صلح با فلسطینی‌ها را امضا کرده بود]، را در یک برنامه‌ی تلویزیونی تهدید کرد و گفت «به حسابش خواهم رسید.» رابین سه هفته بعد توسط یک ملی‌گرای افراطی اسرائیلی ترور شد.

صهیونیست‌های افراطی با تصویری از «مئیر کاهان» و پلاکاردی که می‌گوید: «خون یهودی رها نخواهد شد» (+)

بن‌گویر دارای مدرک وکالت است و به طور خاص وکالت یهودیانی را به عهده می‌گیرد که متهم به افراط‌گرایی می‌شوند. سال ۲۰۱۳ به فهرست حزب «قدرت یهودی» [«اتسما یهودیت[۹]» که آن را «کاهانیست» و «عرب‌ستیز» توصیف می‌کنند]، جانشین ایدئولوژیک کاخ، در کنست پیوست و سال ۲۰۱۹ رهبر آن شد. بن‌گویر خواستار اخراج اعراب «بی‌وفا» از اسرائیل شده و فیلمی از او وجود دارد که او را در حال تکان دادن اسلحه در مقابل فلسطینیانی نشان می‌دهد که دارند در اورشلیم [بیت‌المقدس] شرقی تظاهرات می‌کنند؛ ضمن این‌که بیش از ۵۰ بار به تحریک خشونت و نفرت‌پراکنی متهم (و یک بار به همین جرائم محکوم) شده است.

«ایتامار بن‌گویر» (مرکز تصویر) سیاستمدار تندروی اسرائیلی، در خود فلسطین اشغالی نیز بارها به تحریک خشونت و نفرت‌پراکنی متهم شده و حتی یک بار جرمش اثبات شده است. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› از حزب «اُتسما یِهودیت» چه می‌دانید؟ / توسل نتانیاهو به تروریست‌های آمریکایی برای پیروزی در انتخابات

با همه‌ی این‌ها، حزب بن‌گویر تنها طی یک سال گذشته در سیاست اسرائیل اهمیت پیدا کرده است. در انتخابات ماه مارس سال ۲۰۲۰، «قدرت یهود» صرفاً ۰/۴۲ [چهل‌ودو صدم] درصد از آرا را به دست آورد که از حداقل آرا برای به دست آوردن کرسی در کنست کم‌تر بود. با این حال، «قدرت یهود» سال گذشته [۲۰۲۱ میلادی] به فهرست «صهیونیسم مذهبی» پیوست؛ حزبی که با کمک رأی‌دهندگان حامی بن‌گویر تعداد کرسی‌های خود را در انتخابات اخیر بیش از دو برابر کرد.

«ایتامار بن‌گویر» رهبر حزب افراطی «قدرت یهودی» یا «اتسما یهودیت» است که پیش‌تر نیز به نتانیاهو برای رسیدن به قدرت در رژیم صهیونیستی کمک کرده بود. نظریه‌های پشت اتسما یهودیت را ادامه‌ی عقاید تروریستی «مئیر کاهان» می‌دانند. [جزئیات بیش‌تر] (+)

ترکیبی از خشونت روبه‌افزایش و نظام سیاسی متزلزل، فرصتی برای بن‌گویر ایجاد کرده است تا عقاید خود را به مخاطبان بیش‌تری عرضه کند. نتانیاهو سال گذشته خود را به سیاستمداران و رأی‌دهندگان عرب نزدیک کرد و به این ترتیب جناح راست را از خود راند. اکنون رأی‌دهندگان فوق‌مذهبی برای نمایندگی خود به دنبال احزاب افراطی‌تر هستند. یهودیان «حریدی[۱۰]» (یا فوق‌ارتدوکس [بنیادگرا)] تقریباً مطلقاً به محافظه‌کاران مذهبی رأی می‌دهند و جمعیت فزاینده‌ی آن‌ها (با توجه به این‌که نرخ زادوولدشان بیش از دو برابرِ میانگین ملی است) حمایت از نامزدهایی مانند بن‌گویر را تقویت کرده است.

از معدود عکس‌هایی که «بنیامین نتانیاهو» (چپ) و «ایتامار بن‌گویر» (راست) را در یک قاب به تصویر می‌کشد. نتانیاهو برای توجیه توسلش به تروریست‌های افراطی با هدف پس گرفتن کرسی نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی مدعی شده که بن‌گویر برخی از عقاید خود را «تعدیل» کرده است. (+)

بن‌گویر در دولت جدید وزیر امنیت داخلی شده است. این خواسته برای نتانیاهو که به لطف رأی‌دهندگان بن‌گویر به کرسی نخست‌وزیری بازگشته، دردسر خواهد شد. بن‌گویر می‌خواهد دست پلیس در تیراندازی به اعراب را بیش‌ازپیش باز بگذارد و به دنبال تضعیف اختیار دیوان عالی برای لغو قوانین است. وی همچنین می‌خواهد جرایم «کلاه‌برداری» و «نقض اعتماد» را (که نتانیاهو به اتهام ارتکاب آن‌ها در حال محاکمه است) از قانون کیفری حذف کند. اقداماتی از این دست در دل اعراب ترس ایجاد می‌کند و متحدان بین‌المللی، مانند آمریکای جو بایدن، را از اسرائیل دور می‌کند. نتانیاهو [معمولاً] از گرفتن عکس با بن‌گویر اجتناب می‌کند، اما بیمی از این نداشت که رأی‌دهندگان بن‌گویر را برای تضمین اکثریت حزب خودش فرابخواند. با این حال، اکنون باید بفهمد چگونه می‌تواند یک افراطی را در دولت جدید خود جای دهد.

در همین‌باره بخوانید:

›› اسرائیل یک رژیم تروریست و آمریکا بزرگ‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان است

سرویس جهان مشرق – «پال کروگمن[۱]» اقتصاددان و متفکر آمریکایی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۸ است. او استاد دانشگاه و ستون‌نویس نشریه‌ی نیویورک‌تایمز است. در حوزه‌ی اقتصاد و تجارت بین‌الملل بسیار شاخص است و برخی از مقالات او مورد ارجاع مکرر دانشمندان هستند. از لحاظ سیاسی یک لیبرال است و مقالات متعدد او در نیویورک‌تایمز، اکونومیست و نشریات معتبر دیگر، خوانندگان بسیاری دارند. بسیاری از سیاستمداران آمریکایی، از جمله هیلاری کلینتون، برنی سندرز، و دونالد ترامپ را مورد انتقاد قرار داده است. تنها سه روز پس از ترور سردار سلیمانی توسط نیروهای آمریکایی، یعنی در تاریخ ۶ ژانویه‌ی ۲۰۲۰ (۱۶ دی‌ماه ۱۳۹۸) کروگمن مقاله‌ای با عنوان «ترامپِ شاخ‌وشانه‌کش باز هم شکست می‌خورد[۲]» در نشریه‌ی نیویورک‌تایمز منتشر کرد. در ادامه، خلاصه‌ای از این مقاله آمده است.

گزارش «پال کروگمن» اقتصاددان و متفکر آمریکایی برنده‌ی نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۸، در روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز درباره‌ی ترور سردار سلیمانی توسط نیروهای آمریکایی و شکست سیاست‌های ترامپ در قبال ایران (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› پژوهشکده مجلس عوام بریتانیا پاسخ می‌دهد: چرا آمریکا سردار سلیمانی را ترور کرد؟

›› غیرقانونی، عجولانه و خودسرانه: محکومیت ترور شهید سلیمانی در گزارش سازمان ملل

مقاله‌ی کروگمن در نشریه‌ی نیویورک‌تایمز تنها چند روز پس از ترور سردار سلیمانی نگاشته شده و حاکی از خشم قشر روشنفکر آمریکا از این اقدام خشونت‌آمیز است. کروگمن معتقد است بیش‌تر بحران‌های بین‌المللی به خروش یک ملت برای حمایت از وطن خویش می‌انجامد. ترور قاسم سلیمانی توسط دولت آمریکا نیز چنین خروش ملی‌ای را پدید آورده است، اما نه برای مردم آمریکا، بلکه برای مردم ایران! به بیان دیگر «این اقدام ترامپ برای تحقیر کشوری دیگر، مانند تمام اقدامات دیگرش نتیجه‌ی عکس داشت.»

در همین‌باره بخوانید:

›› جان کری: ترور سلیمانی ارزشش را نداشت

›› دیپلمات آمریکایی: سلیمانی برای مردم خاورمیانه مقدس بود

کروگمن می‌نویسد ترامپ، مانند لیندسی گراهام[۳]، بر این باور است که دولت‌های خارجی را می‌توان با شاخ‌وشانه کشیدن یا ارعاب به‌راحتی به زانو درآورد. اما این سیاست به‌وضوح غلط است چراکه هر بار نه‌تنها دولت‌های مورد خشم را ضعیف‌تر نمی‌کند، بلکه آن‌ها را قوی‌تر نیز می‌کند. ترامپ در قبال کره‌ی ‌شمالی، کانادا، و چین نیز دچار چنین اشتباهی شده است. در خصوص چین، ترامپ وارد جنگ تجاری شد، اما در انتها شاهد رشد اقتصاد چین و تمسخر بیش‌تر ترامپ بودیم.

اما سؤال این‌جاست که چرا سیاست ارعاب محکوم به شکست است؟ و چرا ترامپ بر آن اصرار دارد؟ یک پاسخ محتمل این است که ترامپ، مانند بسیاری از سیاستمداران دیگر آمریکایی، فکر می‌کند تنها آمریکا کشور است و کشورهای دیگر اصالت واقعی ندارند؛ فقط مردم آمریکا برای افتخار کشورشان بذل مال و جان می‌کنند و مردم دیگر نقاط دنیا چنین احساساتی ندارند. کروگمن در ادامه‌ی مقاله‌اش می‌نویسد: «از خودتان بپرسید اگر یک قدرت خارجی با ادعای این‌که دست‌های دیک چنی[۴] به خون صدها هزار عراقی آلوده است، او را ترور می‌کرد، آمریکایی‌ها چه عکس‌العملی نشان می‌دادند؟» نکته‌ی مورد توجه کروگمن این است که هیچ دولت خارجی‌ای حق ندارد با چنین ادعاهای موهومی دست به قتل نیروهای رسمی یک دولت دیگر بزند، و این امر برای همه یکسان است.

در همین‌باره بخوانید:

›› «اریک پرینس» کیست؟ / مزدور ارشد آمریکایی و طراح ترور شهید سلیمانی

›› «جک کین» نظامی آمریکایی و متهم پرونده ترور شهید سلیمانی کیست؟

کروگمن می‌نویسد: «باید پذیرفت که آمریکا برای چند دهه نقشی کلیدی در جهان ایفا می‌کرد؛ همواره مدافع قانون و حقوق بود و گاهی در تغییر رژیم‌های فرامرزی مؤثر واقع می‌شد. البته بخشی از این نقش ویژه‌ی آمریکا بر دوش اقتصاد برتر و قدرت نظامی آمریکا بود. ما در نهادهای بین‌المللی مانند ناتو یا سازمان تجارت جهانی بازیگر برجسته‌ای بودیم، اما متأسفانه ترامپ توجه نمی‌کند که در همه‌ی این موارد آمریکا فقط نقش اول را در میان بازیگرانِ هم‌ارز داشت. ضمن این‌که امروز برتری اقتصادی آمریکا نیز در سایه‌ی چین دیگر مصداق ندارد.»

در همین‌باره بخوانید:

›› روایت مستند آمریکایی از نقش حاج قاسم در «جنگ سایه» با آمریکا

البته «آمریکا به عنوان یک هژمونی جهانی همواره در مسیر حق نبود و اقدامات فاجعه‌بار بسیاری انجام داد» ، اما به خاطر نقش برجسته‌اش در قانون‌خواهی تا اندازه‌ای مورداعتماد بود. به طور ویژه، آمریکا هرگز به متحدان خود برای مسائل خرد سیاسی خیانت نمی‌کرد. اما ترامپ تمام این سرمایه را به باد داده است. امروز «آمریکا یک قلدرِ خودخواه و بزرگ است که فقط توهم شکوه دارد و به اندازه‌ای که خودش فکر می‌کند، قوی نیست.» ما به متحدان خود خیانت می‌کنیم؛ از جنایت‌کاران جنگی تقدیر می‌کنیم[۵]؛ و در اقتصاد بی‌رحم شده‌ایم. سخنان رئیس‌جمهور ما، با بیش از ۱۵۰۰۰ دروغ، دیگر مورد اعتماد هیچ‌کس نیست.

«ادوارد گلگر» فرمانده‌ی یگان ویژه‌ی نیروی دریایی آمریکا در جریان اعزام سال ۲۰۱۷ به عراق. گلگر از سوی زیردستانش به انجام جنایات متعددی در مأموریت آن سال خود در عراق متهم شده بود. از جمله‌ی این اتهامات، «قتل اسیر» بود که مصداق «جنایت جنگی» به شمار می‌رود. با این وجود، گلگر نهایتاً از اکثر اتهامات خود تبرئه شد و نه‌تنها به سزای اعمالش نرسید، بلکه عملاً جایگاه یک قهرمان را پیدا کرد. (+)

کروگمن در خصوص ترور سردار سلیمانی نیز می‌نویسد: باید گفت دولت ترامپ متحمل نتایج بسیاری بدی شد. نظام ایران بیش از پیش تقویت شد؛ عراق ما را به چشم دشمن دید؛ و هیچ نهادی از ما حمایت نکرد. این نتیجه‌ی «خیانت به دوستان و هدر دادن تمام اعتبار» ماست.

در همین‌باره بخوانید:

›› پاسخ اکونومیست به یک سؤال: آیا آمریکا با ترور شهید سلیمانی به اهدافش رسید؟

›› اذعان پژوهشکده انگلیسی: راه سردار سلیمانی حتی بعد از ترورش ادامه دارد

به گزارش مجاهدت از مشرق، توفان برف و کولاک زمستانی که این روزها بلای جان آمریکای شمالی شده، بیشترین تلفات و خسارت را به بافلو در نیویورک وارد کرده که حدود ۳۰ کشته از بیش از ۶۰ کشته در سراسر آمریکا مربوط به این شهر است. توفانی که از روز جمعه آغاز شد و همچنان هزاران نفر در بافلو را بدون برق گذاشته است. روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز با توجه به شدت فاجعه در این شهر، در گزارشی به شرح مصائب مردم در روزهای اخیر پرداخته است.

به نوشته این روزنامه، «آندل نیکول تیلور» ۲۲ ساله برای آخرین بار روز قبل از کریسمس با خانواده‌اش تماس گرفت تا از ترسش در حالی که در خودروی‌ خود در برف گرفتار شده بود، بگوید. او در حالی که در توفان برفی کور بافلو ایالت نیویورک گرفتار شده بود، جمعه ساعت‌ها با اورژانس تماس گرفت اما هر بار پشت تلفن منتظر گذاشته شد.

طبق این گزارش، نیمه شب در حالی که چهار فوت (یک متر و حدود ۲۰ سانتیمتر) برف روی زمین نشسته بود و خودروی او هنوز در برف گیر بود، به خانواده‌اش گفت که قصد دارد کمی بخوابد. خواهرش شاونکو رنی براون ۳۵ ساله که در شهر شارلوت کارولینای شمالی زندگی می‌کند، گفت که «این آخرین مکالمه ما با او بود». جسد او یک روز قبل از کریسمس در خودرو پیدا شد. در روز کریسمس خانواده او در کارولینای شمالی دور هم جمع شدند و در مراسمی که قرار بود جشن باشد، به عزاداری و گریه پرداختند.

به نوشته نیویورک تایمز، در غرب نیویورک، تعداد تلفات توفان زمستانی چهار روز بعد از آغاز بارش برف در روز جمعه، همچنان افزایش می‌یافت و بعد از آن که شهردار بافلو صبح سه‌شنبه از هشت کشته دیگر خبر داد، تعداد تلفات به حدود ۳۰ نفر رسید. مقامات و کارکنان اورژانس از آنچه چالش غیرعادی برای نجات مردم در این کولاک می‌خواندند، که به دلیل مدت زمانش ۳۶ ساعت متوالی و بادهای ۷۹ مایلی در ساعت (بیش از ۱۲۷ کیلومتر) رکورد زده بود، در شوک بودند.

قربانی‌ها شامل یک کادر پزشکی بود که سعی داشت خود را برای کریسمس به خانه برساند، یک مرد در آستانه پدر شدن که برای تهیه شیر بیرون رفته بود و یک مرد که در تولد ۵۶ سالگی‌اش جسدش زیر توده برف پیدا شد. به گفته مایک دی جورج سخنگوی دفتر شهرداری بافلو، جسد قربانیان در شرایط مختلف پیدا می‌شد، «برخی در خودروهای سرگردان، برخی در پیاده‌روها یا گوشه خیابان‌ها و برخی دیگر زیر برف انباشه شده کنار جاده‌ها. برخی هم به دلیل بی برق ماندن از زمان آغاز توفان جان باخته بودند».

به توصیف این گزارش، در سراسر منطقه تلفات وجود داشت اما هیچ کجا بیشتر از بافلو نبود که شاهد صندلی‌های خالی در روز کریسمس و هدایای باز نشده زیر درخت بود که هرگز هم باز نخواهد شد.

جوزف گراماگلیا کمیسر پلیس بافلو سه‌شنبه در نشست خبری گفت: چهار روز بعد از آغاز توفان، شهر همچنان مشغول حدود ۱۰۰۰ تماس اورژانسی بود که بدون پاسخ مانده بودند. به گفته او، بسیاری از آن‌ها احتملاً تکراری و تماس رانندگان گیر افتاده بود که از صبح جمعه آغاز شده بود.

به نوشته نیویورک تایمز، «در شبکه‌های اجتماعی برخی از ساکنان پاسخ به توفان را کُند می‌خواندند و بخصوص از مقاماتی ابراز ناراحتی می‌کردند که گفته بودند کسانی که در حین انتظار برای امدادی که هرگز نرسید، گیر افتادند یا جان باختند باید تا حدی خودشان را مقصر بدانند».

جکی بری کمیسر ایالتی امنیت داخلی و خدمات اضطراری در مصاحبه‌ای گفت شرایط به قدری بد بود که دو سوم ماموریت‌های نجات که در اوج توفان اعزام شدند، خودشان به امداد و نجات نیاز پیدا کردند.

تلاش ها برای پاکسازی سه‌شنبه هم در بافلو شهری با جمعیت ۲۷۵ هزار نفری در امتداد دریاچه ایری ادامه یافت. همچنان چهار هزار نفر برق نداشتند و طبق اعلام دفتر شهرداری این شهر این نگرانی وجود داشت که تعداد تلفات افزایش یابد زیرا نیروهای اورژانس خودروهای سرگردان و خانه‌های بدون برق بیشتری می‌یافتند.

در یکی از موارد، جسد یک مرد ۲۷ ساله به نام تیموتی ام مورفی یافت شد که بر اثر مسمویت ناشی از مونوکسید کربن در روز کریسمس جان باخته بود. وی به دلیل بارش برف سنگین و مسدود شدن دودکش محل سکونتش در لاکپورت دچار خفگی شد.

در روایتی دیگر مربوط به مفقودی‌ها، مردی به نام جو وایت ۶۴ ساله که معلول ذهنی است و به مدت ۴۰ سال در سالن سینما کار می‌کرد، در توفان گم شده بود. زنی که او را پیدا کرد در پستی که در فیس‌بوک منتشر کرد خطاب به امدادگران می‌گوید که وقتی او را یافته کیسه‌های در دستش یخ زده بود و مجبور شد آن‌ها را ببرد. امداگران بعد از انتشار پست اول این زن که طلب کمک می‌کرد، به خانه او رفتند و این مرد را که دچار سرمازدگی شدید شده بود با خود به بیمارستان منتقل کردند.

در این بین، گزارش‌هایی از غارت فروشگاه‌ها هم منتشر می‌شد. کارل اندرسون جونیور ۵۹ ساله صاحب یک رستوران گفت که روز کریسمس را در خانه گیر افتاده بود، در حالی که از طریق دوربین مدار بسته داخل رستوران شاهد ربوده شدن صندوق پول و گاوصندوقش توسط چهار مرد بود که در را شکستند و آن‌ها را روی برف کشیدند و بردند. وی ناتوان از متوقف کردن آن‌ها، گفت که پنج بار با پلیس تماس گرفت اما آن‌ها به صحنه نرفتند. او گفت: «این از نظر مالی من را از پا درمی‌آورد». او تصاویر این اتفاق را در اختیار روزنامه انگلیسی تایمز قرار داد.

به گفته مارک پولونکارز مدیر اجرایی شهرستان ایری ممنوعیت سفر که از زمان آغاز کولاک اعلام شد روز سه‌شنبه همچنان باقی ماند. او در توییتی نوشت: حجم برف قابل برف‌روبی نیست و باید با کامیون‌های کمپرسی برداشته شود. فرودگاه بین‌المللی بافلو نیاگارا و تمامی دفاتر شهرستان در شهرستان ایری سه‌شنبه همچنان تعطیل بودند.