هشت سال جنگ تحمیلی

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

کنترل بیل مکانیکی به‌طوری که کسی متوجه حضور راننده آن نمی‌شد،  یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «والفجر ۸» روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریز‌های کوچکی به‌عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد که با توجه به حجم آتش منطقه، این کار، کار مشکلی بود؛ یکی از نیرو‌های جهاد به نام حاج «اکبر انصاری» برای در امان ماندن از ترکش‌ها هنگام نقل و انتقال دستگاه، کار جالبی کرد. به این ترتیب که حوالی صبح هنگام عقب آمدن از محل کارش، وقتی آتش شدید می‌شد، بیل کوچک دستگاه را جمع می‌کرد و جلوی کابین راننده قرار می‌داد و سپس دو تکه طناب به دستگیره فرمان می‌بست و درون بیل می‌رفت و می‌نشست و با طناب دستگاه را به چپ و راست هدایت می‌کرد. در آن هوای گرگ و میش، هر کس دستگاه را می‌دید، اصلاً متوجه جایگاه راننده نمی‌شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

استفاده از «بالن مشمعی» برای تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «کیسه‌های مشمعی روشن معروف به «بالن مشمعی»، یکی از شیوه‌های تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط بود. منورهای پرتاب‌شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه‌جایی جنگ‌افزار به‌کار می‌رفت و دیدبان‌ها آن‌ها را گراگیری می‌کردند؛ لذا همین که منوری در آسمان روشن می‌شد، تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می‌کردند و این بیشتر عاملی روانی بود و نیروهای خودی و دشمن معمولاً حساسیت زیادی در این زمینه از خود بروز می‌دادند. بهترین نمود این مسئله هدف‌گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی هواپیماها در شب با تیربارهای مختلفی که افتخار سرنگونی منور را از آن خود می کردند، بود؛ غافل از آن‌که دشمن اطلاعات لازم را به‌دست آورده و توانایی و استعداد قوا و جنگ‌افزار را محاسبه کرده بود. از این رو نیروهای ما که گاهی گلوله کافی هم برای جنگیدن نداشتند، از سر ناچاری دست به ابتکار می‌زدند و با استفاده از فیزیک بالن، مشمع‌های نورانی را به فضا می‌فرستادند تا بدین‌وسیله به مقصود خود دست یابند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

جابه‌جایی نیروها با ترفندی خاص برای فریب دشمن، یکی از خلاقیت‌های رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: برای فریب دشمن هنگام جابه‌جایی نیروها، از ترفند انتقال کمک‌های مردمی به جبهه‌ها استفاده می‌شد؛ مثلاً زمانی که می‌خواستند نیروها را به منطقه عملیاتی اعزام کنند، جلوی کامیون‌ها پارچه‌نوشته‌هایی نصب می‌کردند که روی آن‌ها نوشته شده بود «اهدایی امت حزب‌الله به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل» تا دشمن متوجه جا‌به‌جایی نیروها نشود.

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

از غزوه خندق کمک نیزه‌انداز حضرت بودن

نیروی قدیمی جبهه و جنگ بودن. کنایه از این که شخص از «ب» بسم‌الله جنگ تحمیلی و تجاوز آشکار دشمن به کشور، پای کار بوده هست؛ جزو سابقون بودن و سرد و گرم روزگار جنگ را چشیدن؛ مرد مصاف و تحمل بودن.

اضافه کاری

نماز شب خواندن؛ پاسی از شب گذشته، وقتی همه خوابشان می‌برد، کسانی بودند که از چادر یا سنگر بیرون می‌زدند و تا صبح با خدا راز و نیاز می‌کردند و بعد از روشن شدن هوا، یکی‌یکی سر و کله‌شان پیدا می‌شد؛ بچه‌ها هم با آن‌که می‌دانستند قضیه از چه قرار هست، رو به آنها می‌کردند که: «معلوم هست کجایید؟ بعد خودشان اضافه میکردند لابد طبق معمول رفته بودید اضافه کاری!».

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

اعزام نیرو باز کردن

نیرو بردن به خط عملیاتی و خود به سلامت برگشتن؛ این معنی را به کسی نسبت می‌دادند که از معرکه جان سالم به در برده بود. کسی که پا به پای بقیه جنگیده بود؛ اما بسیاری از همراهانش شهید شده و بعضاً در خط آتش جا مانده بودند و او برای سازماندهی مجدد به عقب بازگشته بود. بچه‌ها به چنین کسی می‌گفتند: «اعزام نیرو باز کرده‌ای؟!».

با پررویی گرفتن

با زور پیروز شدن؛ با نهایت بی‌باکی به دشمن زدن و خلاف ضوابط کلاسیک جنگیدن و استقامت کردن در برابر همه فشار‌هایی که در شرایط عادی مانع انجام دادن کار هست؛ می‌گفتند بچه‌های گردان (فلان) با پررویی (فلان) محل را گرفتند.

انتهای پیام/ 113