هشت سال دفاع مقدس

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

توپخانه چوبی!

فراری دادن هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن با ساخت توپخانه چوبی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «بچه‌ها دو قطعه چوب بلند را به‌صورت توپ جنگی در نقطه‌ای قرار می‌دادند و اطرافش را استتار می‌کردند. این مجموعه از دور مثل سنگر توپخانه به نظر می‌رسید، در حدی که هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن، از ترس به این سنگر نزدیک نمی‌شدند».

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: «پاسخ دندان‌شکن» به‌عنوان راهبرد جدید جمهوری اسلامی ایران، پس از گسترش جنایت‌ها، تهدید‌ها و تعدی‌های رژیم‌صهیونیستی با پشتوانه و مشارکت آمریکا و دیگر کشور‌های غربی، علیه جبهه مقاومت، توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی مطرح شده هست؛ راهبردی که بر اساس آن، هیچ‌گونه کوتاهی برای مقابله با استکبار جهانی و دستگاه جنایت‌کار حاکم بر نظم جهانی امروز صورت نمی‌گیرد و بحث دیگر صرف انتقام نیست؛ بلکه پاسخ جمهوری اسلامی ایران به تهدیدات و اقدامات دشمن، چه از لحاظ نظامی، چه از لحاظ تسلیحات و چه از لحاظ اقدامات سیاسی، از سطح «انتقام سخت» و «پاسخ سخت» به «پاسخ دندان‌شکن» ارتقاء یافته هست.

راهبرد جدید جمهوری اسلامی ایران برای «پاسخ دندان‌شکن» به دشمنان، در حالی هست که پیش از این نیز رهبر معظم انقلاب اسلامی از ضرورت برهم زدن «خطای محاسباتی» دشمن صهیونیستی نسبت به جمهوری اسلامی ایران، پس از اقدام نظامی این رژیم علیه برخی اهداف در کشورمان، سخن گفته بودند؛ بنابراین پاسخ دندان‌شکنی که رهبر معظم انقلاب اسلامی بر آن تأکید کردند، بدون‌شک موجب برهم زدن خطای محاسباتی رژیم‌صهیونیستی خواهد شد؛ این درحالی هست که تنها چند روز پس از فرمان هوشمندانه معظم‌له مبنی بر برهم زدن خطای محاسباتی رژیم‌صهیونیستی، نخست‌وزیر این رژیم اظهاراتی را مطرح کرد که نشان‌دهنده پیش‌بینی صحیح رهبر معظم انقلاب اسلامی نسبت به خطای محاسباتی رژیم‌صهیونیستی هست.

«نتانیاهو» در این سخنان خود، پس از این‌که ادعا کرد «ما به کارخانه‌های بزرگ تسلیحات در ایران حمله کردیم»، گفت: «ما می‌خواهیم ایران بها بپردازد و مانع از تبدیل شدن ایران به یک کشور هسته‌ای شویم»؛ این در حالی هست که سیستم‌های دفاعی رژیم‌صهیونیستی خصوصاً گنبد به اصطلاح آهنین آن، در برابر باران موشک‌های جمهوری اسلامی ایران در عملیات‌های «وعده صادق ۱» و «وعده صادق ۲»، ناکارآمدی خود را نشان داده هست؛ حال این‌که بنا بر گفته مسئولان جمهوری اسلامی ایران، نیرو‌های مسلح ما از موشک‌هایی برخوردار هستند که قدرت انفجاری آنها، دنیا را متحیر خواهد کرد. 

نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی همچنین مدعی شده هست که «خانه ما همچون خانه عنکبوت نیست؛ بلکه از فولاد هست! ما [سید حسن]نصرالله را کشتیم و او دیگر نمی‌آید بگوید که ما همچون خانه عنکبوت هستیم»؛ این سخنان متوهمانه نتانیاهو نیز درحالی هست که اظهارات شهید سید حسن نصرالله مبنی‌بر این‌که رژیم‌صهیونیستی از خانه عنکبوت سست‌تر هست، بر اساس وعده الهی در قرآن کریم هست [۱]که اگر ما به وظایف خود در راستای یاری جبهه حق عمل کنیم، همان‌گونه که تاریخ ثابت کرده هست، خدا نیز ما را یاری خواهد کرد [۲]و بدون‌شک در تحقق وعده الهی، تخلفی نیست.

سخنان متوهمانه نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی و خطای محاسباتی او نسبت به جمهوری اسلامی ایران و به‌طور کلی جبهه مقاومت که در حقیقت خطای محاسباتی در برابر وعده الهی هست، برای جمهوری اسلامی ایران موضوع جدیدی نیست؛ بلکه ملت مقاوم ایران در روزگاری نه‌چندان‌دور، یک نتانیاهو دیگری به‌نام صدام که دچار خطای محاسباتی بود را نیز تجربه کرده و هشت سال مقابل او ایستاده و خطای محاسباتی او را برهم زده هست؛ همان صدامی که ابرقدرت‌ها برای از میان برداشتن انقلاب نوپای اسلامی ایران، با مشارکت ده‌ها کشور دیگر او را تجهیز کرده و به جان ملت ایران انداختند و این صدام آن‌قدر دچار خطای محاسباتی نسبت به جمهوری اسلامی ایران بود که می‌خواست سه‌روزه خوزستان و هفت‌روزه نیز تهران را فتح کند؛ اما زهی خیال باطل! البته این خطای محاسباتی، پیش از آن‌که متوجه صدام باشد، متوجه استکبار جهانی بود.

جمهوری اسلامی ایران در دوران هشت سال دفاع مقدس، پس از جلوگیری از پیشرفت دشمن و همچنین شکست حصر آبادان و آزادسازی خرمشهر، راهبرد «تنبیه متجاوز» را به اجرا گذاشت تا هم سرزمین‌های باقیمانده که در اشغال ارتش بعث بود را پس بگیرد و هم به‌نوعی خطای محاسباتی صدام و حامیانش نسبت به جمهوری اسلامی ایران را برهم بزند؛ لذا در پی این راهبرد، عملیات‌های رمضان، والفجر‌ها و کربلا‌ها به اجرا درآمدند و اگرچه در نهایت رزمندگان اسلام کاخ صدام را فتح نکردند؛ اما توانستند در مناطق زیادی از خاک عراق پیشروی کنند و بدون‌شک اگر پشتیبانی‌های ابرقدرت‌ها مانند مثلثی‌هایی که رزمندگان در عملیات رمضان به آن‌ها برخوردند، نبود و صدام به استفاده از سلاح‌های ممنوعه خصوصاً در فاو دست نمی‌زد، چه‌بسا ایرانی‌ها به بغداد هم می‌رسیدند.

اگرچه رزمندگان اسلام در راهبر «تنبیه متجاوز» در ظاهر به بغداد نرسیدند و به عقیده برخی، شعار «جنگ، جنگ، تا پیروزی» تحقق نیافت؛ اما از حداقل دستاورد‌های این راهبرد در دفاع مقدس می‌توان به تهدید بصره در عملیات «کربلای پنج» اشاره کرد که به اعتراف بسیاری از کارشناسان، نتیجه آن قطعنامه ۵۹۸ بود که نسبت به قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت سازمان ملل، کمی بیشتر منافع جمهوری اسلامی ایران در آن لحاظ شده بود و صدام را به پشت مرزهایش برد و سرانجام یک وجب از خاک کشورمان نیز در اشغال دشمن باقی نماند؛ لذا در نهایت دستاورد استکبار جهانی در این جنگ تحمیلی، چیزی جز روسیاهی نبود و دستاورد این دفاع مقدس برای ما، تجربه و الگویی شد که امروز تفکر و الگوی آن به بیخ گوش رژیم‌صهیونیستی نیز رسیده و این همان تحقق شعار «جنگ، جنگ، تا پیروزی» در دفاع مقدس هست.

حقیقت جنگ امروز در منطقه غرب آسیا، جنگ بین حق و باطل و در حقیقت در امتداد شکستی هست که استکبار جهانی از انقلاب اسلامی ایران در دفاع مقدس و سپس در موضوع تکفیری‌ها، در عراق و سوریه خورد؛ همان انقلاب قدرتمندی که نابودی رژیم‌صهیونیستی و آزادی قدس از آرمان‌های آن هست؛ بنابراین اگرچه امروز جنگ با تسلیحات قدرتمندتری و شیوه‌های جدیدتری نسبت به سال‌های دفاع مقدس در جریان بوده و در حقیقت جمهوری اسلامی ایران در یک رویارویی مستقیم با «شیطان بزرگ» قرار دارد؛ اما تجربیات دفاع مقدس به ما می‌آموزد؛ همان‌طور که ما در یک جنگ جهانی کوچک هشت سال مقاومت کردیم، امروز هم خرمشهر‌ها در پیش داریم و باید با پاسخ دندان‌شکن متجاوز را تنبیه کنیم و این را هم بدانیم که وعده خدا برای کسانی که در جبهه حق مجاهدت می‌کنند، این هست؛ إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ یَنصُرۡکُمۡ وَ یُثَبِّتۡ أَقۡدَامَکُمۡ.

[۱]: مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ؛ داستان کسانی که به جای خدا سرپرستانی گرفته‌اند، مانند داستان عنکبوت هست که خانه‌ای [بی‌دیوار، بی‌سقف و بی‌حفاظ]برای خود بنا کرده باشد، و بی‌تردید سست‌ترین خانه‌ها، خانه عنکبوت هست، اگر [به این واقعیت]معرفت و شناخت داشتند [بت‌ها را سرپرستان خود نمی‌گرفتند]– سوره عنکبوت آیه ۴۱
[۲]: یَـٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ یَنصُرۡکُمۡ وَیُثَبِّتۡ أَقۡدَامَکُمۡ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید، اگر [دین]خدا را یارى کنید، [او نیز]شما را یارى مى‌کند و گام هایتان را استوار مى‌سازد. – سوره محمد آیه ۷

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

ترکش بربری

ترکش خمپاره ۱۲۰ میلی‌متری؛ هر ترکش درشت و به اصطلاح سخت و نخراشیده‌ای که اصابت آن، آه از نهاد هر کسی بلند می‌کرد، مثل «ترکش ساطوری» در مقایسه با ترکش‌هایی نظیر «نخودی» و «رهایی‌بخش» و غیره؛ کلمه‌ «بربری» در برابر «لواشی» به کار می‌رفت که هر دو نان بربری و نان لواش بودند، یکی در نهایت خشونت و سختی خصوصاً سرد و بیات آن، و دیگری انگار برگ کاغذ از سبکی و نازکی و خوش‌خوراکی! ترکش بربری را ترکش استعلاج دائمی هم می‌گفتند؛ ترکشی که هر کس می‌خورد، هم نانش می‌شد و هم آبش.

بوسه‌گاه حوری

تاول ناشی از گاز شیمیایی.

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

با گریه آمدن

با التماس و گریه و زاری و واسطه تراشیدن به جبهه آمدن؛ به محض اینکه سر و کله‌ بچه‌های بسیجی کم سن و سال در خط یا عقبه‌ جبهه پیدا می‌شد. بزرگ‌تر‌ها رو به یکدیگر می‌کردند، با دست او را نشان می‌دادند و می‌گفتند: «با گریه آمده!». کنایه از این‌که سن و سالش کافی نبود و با دستکاری شناسنامه‌اش و کلی گریه و زاری و التماس به جبهه راه پیدا کرده هست.

برنامه پایانی

پیرمرد رزمنده‌ای که حال و روزش گواهی می‌داد از معرکه جان سالم به در نمی‌برد، کسی که اگر آتش دشمن دامنش را نمی‌گرفت، از سن و سال و ضعف بنیه‌اش پیدا بود که به آخرین قسمت برنامه‌ی زندگی‌اش رسیده هست و این برنامه‌ پایانی اوست. گاهی این تعبیر را برای افرادی به کار می‌بردند که آثار تقوا و خلوص در حالات و سکناتش هویدا بود.

انتهای پیام/ 113