هشت سال دفاع مقدس

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

اذان گفتن برخی بیسیم‌چی‌ها برای افزایش روحیه معنوی رزمندگان یکی از این ابتکارات بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «بعضی از دوستان بی‌سیم‌چی برای روحیه دادن به رزمندگان، پشت بی‌سیم اذان می‌گفتند؛ به این ترتیب کل نیرو‌های مستقر در خط، صدای اذان را مستقیم و به‌طور زنده می‌شنیدند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

امور خالی

امور مالی که اغلب خالی از وجه نقد بود؛ تشکیلاتی که از پرداخت حداقل‌های ماهانه رزمندگان عاجز بود، کم نبودند؛ بچه‌هایی که چندین ماه و گاه چند سال ماهانه‌شان عقب افتاده بود؛ غیر از کسانی که اصلاً مراجعه نمی‌کردند و خود را طلب‌کار نمی‌دانستند. کنایه از واحدی که بیشتر حرف می‌زد و کمتر می‌توانست عمل کند.

اجر کسی با امور مالی بودن

جزای بنده با غیرخدا بودن! می‌گفتند: «اجرت با امور مالی»؛ یعنی کار را «قربة الی الله» نمی‌کنی، پس حوالت‌ات به مزد دنیوی و به مزاح یعنی اگر کاری را برای خدا نمی‌کنی، لااقل برای خودت بکن و بهانه نیاور.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آدم بیدار کن

نماز شب خوان؛ کسی که در تاریکی مطلق سنگر، شب هنگام برای راز و نیاز با خدا برمی‌خاست و به ناگزیر در آن بستر به هم فشرده، وقتی می‌خواست برای وضو گرفتن بیرون برود، دست و پای بچه‌ها را لگد می‌کرد و از خواب بیدارشان می‌کرد.

اصلاحِ هفته وحدتی

زدن سبیل و گذاشتن ریش، وقتی کسی سبیلش را از ته اصلاح می‌کرد و ریشش را باقی می‌گذاشت، چنان که بین برادران اهل‌سنت رایج هست. می‌گفتند: «اصلاح هفته وحدتی»کرده، کنایه از این که برای همدلی و تفاهم، این‌طوری اصلاح کرده هست.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

روشن کردن چراغ‌های کوچک در مسیر تردد ماشین‌آلات سنگین، یکی از ابداعات رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: در منطقه عملیاتی ما در حوالی بصره، شبی به واحد ماشین‌آلات سنگین دستور داده شد تا داخل دژ‌ها را شن‌ریزی کنند؛ چهارراه‌ها و تقاطع‌های مسیر خیلی زیاد بود؛ لذا به خاطر جلوگیری از انحراف ماشین‌ها، چراغ‌های کوچکی را روشن کرده و داخل خاک قرار داده بودیم تا راننده‌ها بتوانند راه را پیدا کنند. این علامت‌گذاری در طول مسیر، حالت یک اتوبان را به جاده داده بود؛ البته سمت‌وسوی نور چراغ‌ها به‌گونه‌ای بود که دید دشمن روی آن کور بود.

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آپاچی

بسیجی؛ به شوخی و جدی کنایه از رزمنده شلوغ و بی‌نظم و نزاکت، کسی که پابرهنه در منطقه فوتبال بازی می‌کرد.

آدم آهنی

کسی که جای سالم در بدنش نداشت، گویی ترکش دشمن تنش را شخم زده بود و یکپارچه پوشیده از آهن شده بود؛ اما با وجود صدها ترکش در بدنش، همچنان در جبهه حضور داشت. به چنین شخصی می‌گفتند: «آهن‌ربا به بدنش می‌چسبد».

انتهای پیام/ 113