به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر و هفته مقاومت سرهنگ پاسدار «محسن رشیدی» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس لرستان و جمعی از فعالان فرهنگی با خانواده شهید حمید حمیدی منش دیدار و گفت و گو کرد.
شهید حمید حمیدی منش در 15 تیرماه سال 1356 شمسی در یک خانواده مذهبی در شهر خرم آباد در محله ماسور دیده به جهان گشود و تحت تربیت پدر و مادری مؤمن، متدین و مقلد امام پرورش یافت. ایشان فرزند دوم خانواده و دارای دو برادر و دو خواهر است و از همان کودکی در مجالس دینی از جمله برنامه های سوگواری امام حسین (ع) حضور داشتند.
سادگی، بی آلایشی، سر به زیر بودن و خوش اخلاقی او زبانزد همه بود. در دوران تحصیل دانش آموزی با وقار، محجوب، مؤدب و کوشا بود و همواره سعی می کرد تکالیف دینی خود را انجام دهد. بعد از اتمام تحصیلات در سال 1372 لباس سبز نظم و امنیت و آرامش را برتن کرد و بعد از دوره‌های آموزشی در سال 1374 به مرزهای شرقی کشور در شهرستان بیرجند منتقل شد و وظیفه حراست از مرزهای پر خطر شرقی کشور را بر عهده گرفت. بعد از مدتی و به خواست خود وارد قسمت راهنمایی و رانندگی پلیس راه شد و در استانهای مختلف از جمله مازندران، هرمزگان و خوزستان انجام وظیفه کرد.
این شهید گرانقدر در سال 1379 ازدواج کرد و ثمره ازدواجش یک فرزند دختر به نام غزل می باشد. او انسانی بود که برای خدا کار می کرد و اخلاق در عمل از ویژگیهای بارزشان بود. هرگز نماز را ترک نمی کرد و نمازش را سر وقت می خواند و یکبار هم نشد که حرمت موی سفید پدر و مادر را بشکند. کمک حال پدر و مادر بود و به هر سفری که می‌رفت سوغاتی برای خواهر و برادر و دیگر اقوام و فامیل می آورد.
دو سال قبل از شهادتش مادرش خواب شهادت او را می‌بیند که تابوت شهید را تعدادی از افسران نیروی انتظامی در مقابل مسجد توسلّی خرم آباد تشییع می کنند که این رؤیای صادقانه بعد از دو سال به همین شکل تعبیر می شود.
شهید حمیدی منش در شهریور 1388 از طرف نیروی انتظامی به استان کردستان منتقل شد و از اول مهرماه 1388 در پلیس راه مریوان مشغول به انجام وظیفه شد و در طول دو سال وظایف محوله را به نحو أحسن به انجام رسانید به طوری‌که در خرداد ماه سال 1390 به عنوان تشویقی سفر زیارتی مشهد مقدس نصیبش شد که به همراه خانواده عازم مشهد شد. به گفته مادرش بهترین سفر طول عمر مادرش همین سفر به مشهد مقدس همراه پسر شهیدش بوده است.
در بازگشت از سفر حدود ده روز بعد، در تاریخ 30/ 04/ 1390 در 2 کیلومتری شهر سرو آباد در حین انجام وظیفه در کمین نیروی ضد انقلاب پژاک قرار می گیرند که در این درگیری از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار می گیرد و در حین شهادت نام مبارک حضرت ابوالفضل (ع) را بر زبان می آورد، پس از انتقال به شهر سرو آباد در بیمارستان آن شهر به درجه رفیع شهادت نایل آمد و در تاریخ یکم مردادماه 1390 در شهرستان خرم آباد در آرامستان فاطمیه ماسور به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
