گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ یکی از مولفه‌هایی که کمک می‌کند مدیریت جوامع با وجود کم و کاستی‌هایی که می‌تواند باید، با همراهی اکثریت اتفاق بیافتد، عدالت اجتماعی است. عدالت اجتماعی همان چیزی است که در روایات اسلام درباره‌اش آمده که «حکومت‌ها با کفر می‌مانند اما با ظلم نه». یکی از نمونه‌های بارز و افتخارانگیز عدالت اجتماعی در دوران دفاع مقدس رخ داد، بدین شکل که معروف است فرماندهان ایرانی به نیروهای خود نمی‌گفتند، «بروید» بلکه می‌گفتند «بیایید».
این مثل حاکی از آن است که فرماندهان اغلب به جای عافیت‌نشینی در پی آن بودند که خود پیش‌قراول حمله به دشمن بوده و جان خود را اول در خطر اندازند تا نیروها نیز به نقشه‌ها و مدیریت آنها اعتماد کنند. امروز کنیز که دشمن با کمک عوامل دانسته یا نادانسته داخلی‌اش سعی در تخریب اصالت‌های فرهنگی ایرانی آ اسلامی مردم دارد، آنچه که بیش از قبل سبب می‌شود، منتقدین، مخالفین و یا حتی معاندین (آن دسته که اجیر نیستند) با برنامه‌های حکومت برای دفاع از اصالت‌های فرهنگی همراه شوند، عدالت است.
رعایت عدالت مشخصا در حوزه فرهنگی و حراست از حجاب همان است که اولا خانواده درجه یک مسئولان در عمل به آن ملزم بوده و شان و تراز حجاب را حفظ کنند، ثانیا برخورد با عوامل بدحجابی یا بی‌حجابی منحصر به خرده‌پاها و شاخ و برگ‌ها نشود. آنچه که امروز سبب رنج ملت است، چه در حوزه فرهنگی چه سیاسی و چه اقتصادی، برخورد نمایشی و پر سر و صدای دولت‌ها با عوامل ناهنجاری است. مثلا مردم تصور می‌کنند در حوزه مبارزه با مفاسد اقتصادی خرده‌پاها محاکمه می‌شوند و عوامل اصلی در مصونیت هستند، همین احساس در حوزه فرهنگ نیز دیده می‌شود.
اینکه با کمال تاسف در اقدامی بی‌جا سابقه هنجارشکنی قشر بازیگران در همراهی با دشمن جهت تخریب وجهه حجاب نادیده گرفته شده و پاک می‌شود، این گزاره را به مردم القا می‌کند که قانون برای ضعفا نوشته شده نه برای خواص و اقویا. از این‌رو حکومت باید تکلیف خود را با این رافت‌های بی‌جا که از سوی هنجارشکنان به ترس و استیصال ترجمه شده و از سوی همراهان به وادادگی و عقب‌نشینی، مشخص کند.
برای نمونه، رفتار اخیر لیونل مسی پیرامون سفر به عربستان یک الگوی آشکار است که جامعه غیر دینی غرب، چنان حرمت قانون را در نظر مردمش حفظ کرده که بزرگترین افراد جامعه نیز به خود اجازه شکستن آن را نمی‌دهند حتی اگر با میل قلبی‌شان در تضاد باشد، اما در ایران، حتی خواص دون‌پایه نیز که تازه سر از تخم شهرت درآورده‌اند با حسارت و حتی توحش، به برخی قوانین در هر زمینه‌ای تعرض می‌کنند و برخوردهای ریش‌سفیدانه بی‌جای برخی بزرگان نیز برای مصونیت بخشی به هنجارشکنان سبب جری شدن آنها می‌شود.
جامعه ایران در نگاه کلی فعلا جامعه‌ای عفیف و پاکدامن است اما با این دست‌فرمانی که در حوزه مدیریت کشور در پیش گرفته شده، معلوم نیست دو نسل آتی نیز بر همین مسیر باشند چرا که این آشفتگی و دم‌دمی بودن مدیریت جامعه سبب شده تا اجرای قوانین از سوی مردم جدی گرفته نشود و شاهد اقدامات اصطلاحا «شتر، گاو پلنگی» باشیم.
انتهای پیام/ ۱۱۲
