هور

به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، کتاب «تابستان ۱۳۶۹»  عنوان تازه‌ترین تالیف مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری است که از لحظه اسارت رزمنده‌های ایرانی در ۳۲۳ صفحه توسط انتشارات سوره مهر روانه بازار نشر شده است. 

یک ساک دستی کوچک، یک تن نحیف و یک روح آزرده، همه سوغاتی بود که اسیران ایرانی از اردوگاه‌های عراق آورده بودند. آنها را دیده بودم همان تابستان گرم ۱۳۶۹ در مرز خسروی… دیده بودم چطور خودشان را به این طرف مرز می‌رسانند، سر روی شانه این خاک می‌گذارند و آرام می‌گیرند!

بعدها وقتی پا به دنیای خاطرات این اسیران گذاشتم، فهمیدم بذر رنجی که از لحظه اسارت در بطن آن نطفه می‌بندد، در سال‌های سخت اسارت جان می‌گیرد و بزرگ‌تر می‌شود. برای زنده ماندن راهی ندارند جز اینکه روی زخم روحشان مرهم بگذارند و تاب بیاورند.

یک روز با خودم گفتم حیف است این لحظه‌های اسارت که تنوع زیادی هم دارد، بی خواننده بماند؛ وقتی فهرست کتاب‌های خاطراتشان را دیدم کمی جا خوردم. در یک چشم به‌هم‌زدن با حدود ۳۶۰ عنوان کتاب روبه‌رو شدم؛ اما قرار داشتم به متن این خاطرات سفر کنم، سفری که دوست داشتم مرا به دنیایی ببرد که هنوز همه درهایش به رویم باز نشده بود، این سفر را مثل یک بافتنی باید سر می‌انداختم!

از تابستان ۱۳۹۸ کتاب‌ها را یکی‌یکی از «کتابخانه تخصصی جنگ» حوزه هنری گرفتم. با حوصله لحظه‌های اسارتش را پیدا کردم و با مداد علامت زدم.

بعد از سه سال دستم به چهل خاطره رسید، لحظه اسارت این خاطره‌ها از قله‌های پربرف غرب تا نیزارهای دم کرده هور در جنوب پیش رویم بود.

برای هر خاطر یک «درباره» نوشتم، از متن کتاب هم اگر به خاطره‌ای که قصه تلخ یا شیرینی داشت برمی‌خوردم، آن را هم به متن درباره اضافه می‌کردم تا شما هم بخوانید.

پس از چهل سال کار در ادبیات جنگ، این‌ها انتخاب من است. گمان نمی‌کردم در آن تابستان گرم وقتی این تن‌های نحیف را با آن ساک‌های کوچک می‌بینم بتوانم چند کلمه‌ای بنویسم تا روح آزرده اما بزرگ‌شان را نشان دهم؛ به آنان بگویم ادبیات اسارت هم یکی از سوغاتی‌هایی است که همراه دارید. ادبیاتی که هزینه آن را پای صندوق‌ اردوگا‌ه‌های عراق به قیمت جوانی و سلامتتان حساب کرده و به خانه آورده‌اید؛ خانه‌ای به بزرگی ایران!

انتهای پیام/ 121

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سردار «علی هاشمی» از فرماندهان سپاه در جبهه جنوب بود که از ابتدای جنگ در جبهه حضور فعالی داشت، به ویژه در زمانی که جنگ در جبهه سوسنگرد شدت گرفت وی قرارگاه نصرت را تشکیل داد و با تلاش‌های شبانه‌روزی و تشکیل گروهی سری اقدامات خوبی را رقم زد.

او متولد سال ۱۳۴۰ در منطقه حصیرآباد اهواز و از عرب‌ها خوزستان بود. همین عرب بودنش باعث شد تا به عنوان نیروی سری به داخل خاک عراق نفوذ کند. در شرایطی که عملیات‌های نظامی ایران به بن بست رسیده بود قرارگاه نصرت توانست منطقه هورالهویزه و جزایر مجنون را برای عملیات آماده سازد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به عضویت کمیته انقلاب اسلامی در آمد. در سال ۱۳۵۹ پس از حمله صدام به خاک ایران، علی هاشمی به همراه ۴۰ نفر از نوجوانان و جوانان محله‌های حصیر آباد به حمیدیه عزیمت کرد. اوایل تیر سال ۱۳۶۷ سردار علی هاشمی، فرمانده سری‌ترین قرارگاه جنگ در منطقه هور به شهادت رسید و پیکرش در منطقه باتلاقی ماند تا ۲۲ سال بعد که با تلاش تفحص‌گران نور، بقایای پیکر مقدسش کشف شد.

در ادامه روایتی تصویری از فعالیت‌های این شهید را به صورت موشن‌گرافی می‌بینید.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، سوم تا ۲۲ اسفند یادآور روز‌های خاطره‌انگیزی در سال ۱۳۶۲ است. روز‌هایی که عملیات بزرگ «خیبر» با همکاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی صورت پذیرفت و با پیروزی ایران و فتح جزایر «مجنون» پایان یافت.

گرچه گزارش‌ها و خاطرات بسیاری از این عملیات روایت شده؛ اما تحلیل سردار شهید «علی تجلایی» در این خصوص قابل توجه است. شهید «تجلایی» حدود یک‌سال پس از انجام عملیات «خیبر»، در بهمن سال ۱۳۶۳ طی مصاحبه‌ای به زبان ترکی با گروه تلویزیونی سپاه در صدا و سیمای مرکز آذربایجان شرقی، به تشریح این عملیات پرداخته است که قسمتی از آن را در ادامه می‌خوانید:

«اگر بخواهیم این عملیات (خیبر) را از نظر نتایج جمع‌بندی کنیم، نکات بارز در این عملیات، تصرف جزایر و نزدیکی و قرار گرفتن نیرو‌های اسلام در پنج کیلومتری جاده استراتژیک بصره، جوابگویی به یاوه‌گویی‌های دنیا که ابراز می‌کردند ایران از نظر نظامی توان ادامه عملیات را ندارد و کسب تجربیات نظامی جدید؛ که خودِ این تجربیات، مهم‌ترین عاملی شد و خواهد شد برای این‌که ما بتوانیم ان‌شاءالله از آن استفاده کنیم و آن تجربیات را مخلوط کنیم با چهار سال تجربیات گذشته در این جنگ و ان‌شاءالله در آینده بدون ترس و عیب برای سقوط ۱۰۰ درصد و حتمی صدام، طرح‌های کامل‌تر و بهتری را طرح‌ریزی کنیم.

نکته دیگر، استفاده از تجهیزات و عبور از هور بود که از نکات بارز در این عملیات بود. زمین‌های باتلاقی – همچنان که در نقشه می‌بینید- از نظر اصول نظامی و تاکتیک‌های نظامی، به این مناطق «مناطق غیرقابل عبور» گفته می‌شود؛ یعنی در ارتش‌های کلاسیک و در کلاس‌های نظامی دنیا این مناطق را مناطق غیرقابل عملیات می‌دانند، هیچ‌وقت فکر این‌ها نمی‌رسید که در قرن اخیر و در تاریخ معاصر جدید، چنین نیرو‌هایی پیدا شود که با ایثار و شهامت و ابتکار خودشان، این هور‌ها را زیر پا بگذارند و رد شوند و جاده استراتژیک بصره – بغداد را تصرف کنند.

اما نکته دیگر؛ هم‌چنان که عراق قبل از عملیات تهدید کرده بود در صورت حمله‌ ایران، ما از سلاح‌های شیمیایی در سطح گسترده استفاده خواهیم کرد، این امر تحقق پیدا کرد. آن‌ها جنایتی بس عظیم‌تر از تمام جنایت‌هایشان را انجام دادند و با زیر پا گذاشتن قرارداد‌های «ژنو»، گلوله‌های شیمیایی‌ای که توسط شرق و غرب به عنوان سوغاتی فرستاده شده بود، برای جلوگیری از پیشرفت حملات رزمندگان اسلام در این منطقه به‌خصوص جزایر مجنون و در حول و حوش این منطقه استفاده شد؛ که البته ضربات و صدمات عمده در این عملیات به مناطق غیرنظامی رسید و یک عده از اهالی منطقه که در منطقه هور و هورالهویزه مستقر بودند، آسیب دیدند.

برخلاف محاسباتی که آن‌ها انجام داده بودند که اگر از مواد شیمیایی استفاده کنیم، باعث شکست ارتش اسلام خواهد شد، برعکس رزمندگان اسلام از این مشکلات و مسائل روحیه گرفتند و بدون توجه به استفاده از مواد شیمیایی، هم‌چنان سنگر‌های خود را با خون و حماسه‌ها و استقامت خود حفظ کردند.

نکته‌ دیگر در این عملیات، استفاده از تکنیک‌ها و وسایل ابتکاری بود که بعد از چهار سال تجربه در عملیات‌ها، به وسیله‌ مبتکرین و مسئولین دست‌اندرکار برای تسهیل این عملیات تهیه شده بود. عمده‌ترین این‌ها – که مشاهده شد و اطلاع یافتید – مسئله‌ پل خیبر بود که حیرت و تعجب دنیا را برانگیخته کرد. به اعتراف کارشناسان نظامی به نقل از مجله خبرگزاری «واشنگتن پست»، دوباره خود کارشناسان نظامی غرب اعتراف کردند که این پلی که به طول ۱۳ کیلومتر توسط ایران درست شد، در تاریخ جنگ‌های مدرن نظامی اخیر بی‌سابقه است و یک تجربه‌ای بود که باید در آینده، ارتش‌های کلاسیک از این استفاده کنند.

بارزترین، مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین نکته در این عملیات، نوع عمل و نحوه ایثار رزمندگان بود. با توجه به این‌که دشمن حدود یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار گلوله توپ و خمپاره به جزایر ریخت، اگر محاسبه کنیم، تقریبا برای هر ۲۰ سانتی‌متر جا، یک گلوله مصرف شده بود. رزمندگان اسلام این گلوله‌باران را مسخره می‌کردند و می‌گفتند فکر می‌کنیم وزن جزیره سنگین‌تر شده؛ آن‌قدر گلوله زده بود».

انتهای پیام/