هویزه

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگارحماسه و جهاد دفاع‌مقدس، سردار «حاج یونس شریفی» برای اهالی دشت آزادگان و هویزه و صد البته، خانواده‌ها و دوستداران شهدا نامی آشناست.

همرزم و یادگار شهیدان والامقام، مسوول جان برکف عملیات سپاه هویزه در روز‌های آغاز تهاجم دشمن، زخمی عشق حماسه هویزه، جانبار و سردار سر به دار روز‌های بعد از فراق یاران، مسوول تفحص شهدای هویزه، فرمانده سپاه آبادان، راوی کتاب ماندگار «گزارش به خاک هویزه»، مدیر اسبق و عضو فعلی هیأت امنا و ستاد فرهنگی زیارتگاه شهدای هویزه، شیخ و بزرگ طایفه و محور وحدت منطقه، موکب دار اربعین سالار شهیدان (ع)، هیأتی، جهادی، سردار رزمنده مدافع حرم، راوی و…

حاج یونس، اما برای زیارتگاه شهدای مظلوم کربلای هویزه، حکم «پدر» را دارد؛ حکم بزرگتر را، اما نه از آن بزرگتر‌ها که فقط بزرگتری بلدند و دست به سیاه و سفید نمی‌زنند؛ حاج یونس خوب پدری می‌کند و از هیچ کاری برای شهدا دریغ ندارد. مرد مخلص میدان است و میزبان مهمانان شهدا. اهل عمل است؛ نه ادعا.

امسال هم در برهه خطیر ۴۰ سالگی و با وجود بیماری خطرناک کرونا اگر چه خانواده شهدا خیلی کمتر از هر سال در جوار جگرگوشه‌هاشان در زیارتگاه شهدای هویزه حضور داشتند، اما حاجی و تیم باصفا و وفادار همراهش مثل هر سال وسط میدان بودند.

گاهی جلوی دوربین خبرنگار صدا و سیما و در حلقه مشتاقان و خادمان شهدا، گلاب وجود شهیدان را می‌‎پراکند و گاه، پای دیگ آش نذری دعای ندبه صبح جمعه و بیشتر هم در آشپزخانه‌ای که میزبان بی منت سفره شهداست پیدایش می‌کردیم. حتی دیدار مسوولان استانی با ایشان هم در محوطه بیرونی همین آشپزخانه انجام می‌شد.

حاج یونس با چفیه آن سال‌ها و کلاه بافتنی زمستانه این سال‌ها هنوز همان حاج یونس است، مردی برای تمام فصول. روزگاری پای کار دفاع و نبرد جانانه از خاک وطن؛ آن قدر که حتی یک پایش را در ضیافت مینی موذی و ناجوانمرد، زودتر از خودش روانه بهشت کند! روزی دل بریدن از فرزند نورسیده‌ای که هنوز نگاهش به نگاهش نیفتاده و وانهادن دیدار به قیامت! لحظه‌ای در میانه سیل خوزستان تا کمر در آب و شب و روز از پای ننشستن؛ و… خلاصه، ماندن و ماندن و ماندن پای کار انقلاب و ایران، کار همیشگی حاج یونس است.

این‌ها تنها برخی از ویژگی‌هایی است که حاج یونس را از خیلی دیگر از رزمنده‌های دیروزی متمایز می‌کند. حاج یونس، حاج یونس است چه با چفیه و چه هر طور دیگر.

در ادامه تصاویری از حاج یونس زیارتگاه شهدای هویزه آمده است.

انتهای پیام/ 141

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگارحماسه و جهاد دفاع‌مقدس، سردار «حاج یونس شریفی» برای اهالی دشت آزادگان و هویزه و صدالبته، خانواده‌ها و دوستداران شهدا نامی آشناست.

همرزم و یادگار شهیدان والامقام، مسوول جان برکف عملیات سپاه هویزه در روز‌های آغاز تهاجم دشمن، زخمی عشق حماسه هویزه، جانبار و سردار سر به دار روز‌های بعد از فراق یاران، مسوول تفحص شهدای هویزه، فرمانده سپاه آبادان، راوی کتاب ماندگار «گزارش به خاک هویزه»، مدیر اسبق و عضو فعلی هیأت امنا و ستاد فرهنگی زیارتگاه شهدای هویزه، شیخ و بزرگ طایفه و محور وحدت منطقه، موکب دار اربعین سالار شهیدان (ع)، هیأتی، جهادی، سردار رزمنده مدافع حرم، راوی و…

حاج یونس، اما برای زیارتگاه شهدای مظلوم کربلای هویزه، حکم «پدر» را دارد؛ حکم بزرگتر را، اما نه از آن بزرگتر‌ها که فقط بزرگتری بلدند و دست به سیاه و سفید نمی‌زنند؛ حاج یونس خوب پدری می‌کند و از هیچ کاری برای شهدا دریغ ندارد. مرد مخلص میدان است و میزبان مهمانان شهدا. اهل عمل است؛ نه ادعا.

امسال هم در برهه خطیر ۴۰ سالگی و با وجود بیماری خطرناک کرونا اگر چه خانواده شهدا خیلی کمتر از هر سال در جوار جگرگوشه‌هاشان در زیارتگاه شهدای هویزه حضور داشتند، اما حاجی و تیم باصفا و وفادار همراهش مثل هر سال وسط میدان بودند.

گاهی جلوی دوربین خبرنگار صدا و سیما و در حلقه مشتاقان و خادمان شهدا، گلاب وجود شهیدان را می‌‎پراکند و گاه، پای دیگ آش نذری دعای ندبه صبح جمعه و بیشتر هم در آشپزخانه‌ای که میزبان بی منت سفره شهداست پیدایش می‌کردیم. حتی دیدار مسوولان استانی با ایشان هم در محوطه بیرونی همین آشپزخانه انجام می‌شد.

حاج یونس با چفیه آن سال‌ها و کلاه بافتنی زمستانه این سال‌ها هنوز همان حاج یونس است، مردی برای تمام فصول. روزگاری پای کار دفاع و نبرد جانانه از خاک وطن؛ آن قدر که حتی یک پایش را در ضیافت مینی موذی و ناجوانمرد، زودتر از خودش روانه بهشت کند! روزی دل بریدن از فرزند نورسیده‌ای که هنوز نگاهش به نگاهش نیفتاده و وانهادن دیدار به قیامت! لحظه‌ای در میانه سیل خوزستان تا کمر در آب و شب و روز از پای ننشستن؛ و… خلاصه، ماندن و ماندن و ماندن پای کار انقلاب و ایران، کار همیشگی حاج یونس است.

این‌ها تنها برخی از ویژگی‌هایی است که حاج یونس را از خیلی دیگر از رزمنده‌های دیروزی متمایز می‌کند. حاج یونس، حاج یونس است چه با چفیه و چه هر طور دیگر.

در ادامه تصاویری از حاج یونس زیارتگاه شهدای هویزه آمده است.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، محمدعلی سلحشور برادر شهید فرخ سلحشور از شهدای دانشجوی کربلای هویزه در سالروز حماسه هویزه با حضور در برنامه صبح بخیر ایران با اشاره‌ای به مبارزه مردم ایران علیه استکبار و تسخیر لانه جاسوسی توسط دانشجویان پیرو خط امام (ره) اظهار داشت: شهید فاضل جمله‌ای دارد که نوشته اگر ما امریکایی‌ها را به اسارت نمی‌گرفتیم و به سلطه آنان پایان نمی‌دادیم همیشه در اسارت امریکا باقی می‌ماندیم. این موضوع باعث شد تا امریکایی‌ها جدی‌تر درباره انقلاب فکر و عرصه را بر ما تنگ کنند.

وی افزود: جنگ تحمیلی توسط استکبار با هدف از بین بردن انقلاب اسلامی شکل گرفت. بنی صدر معتقد بود باید مدارا کنیم زمین بدهیم و وقت بخریم. سه ماه به این منوال گذشت تا اینکه تحت فشار امام (ره)، رهبران مذهبی و مردم مجبور شد حمله‌ای را برای بازپسگیری زمین‌ها انجام دهد. عملیات نصر نهایی طرح ریزی شد که در ۱۵ دی ماه سال ۱۳۵۹ با رمز الله اکبر عملیات شروع شد.

سلحشور بیان کرد: در روز اول عملیات یک لشکر عراق به تصرف نیرو‌های ایرانی درآمد. صدام بسیار در این ماجرا غافلگیر شد و ضربه سختی به آنان وارد شد. یکی از مشکلات بنی صدر این بود که باید با جنگ کلاسیک زمین‌ها را پس بگیریم و به نیرو‌های مردم و بسیج اعتقادی نداشت.

این برادر شهید دانشجو تصریح کرد: لشکر زرهی قزوین وقتی وارد منطقه شد آشنایی نداشت، نیاز به راهنمایی داشتند که حسین علم الهدی فرمانده بسیجی از فرصت استفاده و فرماندهان لشکر را متقاعد کرد از نیرو‌های مردمی استفاده کنند. روز اول توانستند ۸۰۰ نفر از نیرو‌های دشمن را اسیر بگیرند و موفقیتی کسب کنند. در شروع عملیات ارتش فداکاری زیادی کرد. یکی از بزرگترین جنگ‌های تانک شکل گرفت که ارتش شجاعانه جنگید، اما چون ادواتش برابر با نیرو‌های عراق نبود متوقف شد. نیرو‌های پیاده متوقف نشدند اما پیشروی کردند به امید اینکه ارتش پشتیبانی می‌کند. متاسفانه اهداف پیش بینی شده تحقق پیدا نکرد. همزمان نیرو‌های عراقی پاتک زدند و از شب قبل وارد منطقه شدند. آتش شدیدی به سمت نیرو‌های ما آمد که نهایت بچه‌ها محاصره شده و یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند. اگر کمک به نیرو‌ها رسیده بود می‌توانستند بعثی‌ها را متوقف کنند.

برادر شهید سلحشور با اشاره به خصوصیات شهدا افزود: شهید علم الهدی از ۱۲ سالگی حافط و مدرس قرآن و نهج البلاغه بود. بچه‌های دیگر هر کدام ویژگی‌های خاصی داشتند. هیچ کدام از جنازه‌ها وقتی پیدا شد فشنگ و آرپی جی کنارشان نبود یعنی تا اخرین گلوله دفاع کردند. تعدادی که سلاح و ذخیره مهماتشان تمام شده بود زخمی و اسیر شدند و تانک‌ها از روی پیکر‌های شهدا عبور کردند. اینکه اسمش کربلای هویزه شده به خاطر نوع رزم این بچه‌ها و شهادتشان است.

وی به فرمایشات رهبر انقلاب در بازدید از یادمان هویزه اشاره کرد و گفت: رهبر انقلاب فرموده بودند «در این بیابانی که جمع شده‌ایم روزی جمعی از بهترین جوانان و پاکیزه‌ترین عناصر مومن، خالص و صالح ما در غربت به خاک افتادند و شربت شهادت را نوشیدند. آن روز عده جوانان کم بود، با دست خالی، اما دل استوار از ایمان و توکل به پروردگار مقابل چند هزار تانک و نفربر در این بیابان ایستادند؛ و این جمع کوچک آمد برای مقابله با جمع علی الظاهر بزرگ. با ایمان به خدا و توکل همچون حسین بن علی با جمع محدود در مقابل دریای دشمن ایستادند، اراده‌شان نلرزید و سست نشدند. من همینجا از علم الهدی پرسیدم شما از سلاح و مهمات چه دارید که به جبنگ می‌روید، دیدم این‌ها دل‌هایشان چنان به نور ایمان و توکل به خدا محکم است که از دست خالی خودشان باکی ندارند، حرکت کردند خواستار جهاد در راه خدا و پذیرای شهادت در این راه بودند. شهدای ما در هر نقطه جبهه عظیم با همین روحیه و ایمان جنگیدند.»

سلحشور با اشاره به برادر شهیدش بیان کرد: شهید فرخ سلحشور در شهرستان فردوس جنوب خراسان متولد شده. یک ماهه بود که ما رفتیم به فسا رفتیم. رشته شیمی دانشگاه رازی کرمانشاه تحصیل می‌کرد و در یادمان هویزه به خاک سپرده شد. زمانی که پیکر شهدا کشف شد، مادر‌ها بر بالای پیکر‌ها حضور پیدا کردند و، چون فرزندانشان در آنجا جنگیده و به شهادت رسیده بودند اجازه دادند در همانجا به خاک سپرده شوند.

وی در ادامه بیان کرد: وقتی بچه‌ها در هویزه شهید شدند دشمن به سمت دشت هویزه حرکت کرد و شهر را با خاک یکسان کردند و از روی پیکر‌ها رد شدند. پیکر‌ها قابل شناسایی نبود، شناسایی آن داستانی داشت، چون هنوز پلاکی به رزمنده‌ها نداده بودند. علم الهدی از روی لباس زیر و قرآن همراهش پیدا شد. برادر ما برگه ماموریت در جیبش بود.

برادر شهید در پایان گفت: اقای محسن رضایی تعریف کرد وقتی خبر شهادت را به حضرت امام (ره) داد ایشان گریه کرد و گفت: «خدایا این شهدا را از ما قبول کن.» که نشان دهنده اهمیت این شهداست.

انتهای پیام/ 141