هویزه

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۸ آبان ۵۹، بعثی‌ها ناغافل به روستا‌های منطقه کرخه‌نور هویزه (در پنج کیلومتری محل فعلی زیارتگاه شهدای هویزه) حمله می‌کنند و مردم بی‌پناه را به توپ و گلوله می‌بندند و حتی به حیوانات زبان‌بسته و انبار‌های آذوقه هم رحم نمی‌کنند و خوب که دِقِّ دلی‌شان را از همکاری اطلاعاتی مردم با نیرو‌های سپاه خالی می‌کنند، ۲۸ نفر از مرد‌های روستا‌ها ـ از پیرمرد ۸۱ ساله تا نوجوان ۱۷ ساله ـ را به اسارت گرفته و به جای نامعلومی می‌بردند.

دیگر خبری از اُسرا نمی‌شود تا ۲۴ فروردین سال ۱۳۶۵ که نیرو‌های جهاد سازندگی هویزه هنگام اجرای عملیات تسطیح اراضی در ۳۰ کیلومتری روستای سُمیده، وسط بیابان به تل خاک مشکوکی می‌رسند که تعداد زیادی پوکه خالی فشنگ اطرافش ریخته بود. خاک‌ها را که کندوکاو می‌کنند، می‌رسند به استخوان‌های تعدادی شهید که دست و چشم بسته با رگبار گلوله به شهادت رسیده بودند.

همان ۲۸ بی‌گناهی که بعثی‌ها از روستاهایشان ربوده و احتمالا همان روز ۱۸ آبان سال ۱۳۵۹ به شهادت رسانده بودند.

مردم روستا‌ها که عزیزی را گم کرده بودند با شنیدن خبر پیدا شدن پیکر‌ها خودشان را به محل تفحص می‌رسانند. تنها مدرک شناسایی پیکر‌های مطهر شهدای کرخه نور، لوازم شخصی باقی مانده نزد آن‌ها بود.

 پس از تشییع باشکوه پیکر‌های مطهر شهدا در سوسنگرد، خانواده‌های معظم‌شان تصمیم می‌گیرند که آن‌ها را در جوار شهدای هویزه یعنی شهید علم‌الهدی و یاران باوفایش که در حماسه هویزه به شهادت رسیدند، به خاک بسپارند. لذا زیارتگاه جدیدی در جوار مزار شهدای هویزه برای این عزیزان بر پا می‌شود.

شهدای مظلوم کرخه‌نور، شهدای والامقامی هستند که تحت هیچ شرایطی حاضر به همکاری با دشمن بعثی نشدند و مرگ سرخ را به زندگی زیربار ذلت ترجیح دادند.

زیارتگاه شهدای مظلوم کرخه‌نور (از یادمان‌های دفاع مقدس خوزستان) به موازات زیارتگاه شهدای هویزه در ۴۰ کیلومتری اهواز و ۲۴ کیلومتری شهر هویزه است.

 بیشتر ۲۸ شهید مظلوم کرخه‌نور از دو طایفه عرب‌زبان «بوعذار» و «بوغنیمه» هستند. از پیرمرد ۸۱ ساله تا نوجوان ۱۷ ساله. برخی پدر و پسرند. برخی برادر و برخی پسرعمو و… اهل روستا‌های سُمیده، سیار موالی و سیار احمدآباد از توابع شهر جاودان حماسه‌ها، هویزه قهرمان. نمادی مانا از جنایت صدام بی‌رحم و حامیان پلید غربی و شرقی‌اش که می‌گفت برای نجات عرب‌های خوزستان به ایران لشکر کشیده است!

اما عشایر غیور درس سازش‌ناپذیری خوبی به این متجاوزان مزدور دادند. بی‌خود نبود که حضرت آقا فرمودند: «عشایر در جنگ تحمیلی، خوب امتحانی دادند.»

انتهای پیام/ 141

میلاد کریمی دبیر ستاد فرهنگی زیارتگاه شهدای هویزه در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در خصوص مادر شهید «ولی‌الله عبداللهی‌پور» که به تازگی دار فانی را وداع گفته و به فرزند شهید خود پیوسته است اظهار داشت: سرباز وظیفه شهید «ولی الله عبداللهی پور» ششم شهریور ۱۳۳۹ در ایلام به دنیا آمد و در زمان شهادت، ۲۰ ساله بود.

این مسوول فرهنگی درباره فعالیت‌های مبارزاتی شهید عبداللهی پور نیز گفت: این جوان ورزشکار در سال‌های آخر دبیرستان به صف انقلابیون پیوست. شعارنویسی، پخش اعلامیه، نگهبانی کوچه و محله و خلاصه هر کاری که می‌توانست، از اقدامات این شهید والامقام در روز‌های انقلاب بوده است.

وی افزود: شهید عبداللهی پور از شهدای سرافراز ارتش جمهوری اسلامی ایران و جمعی تیپ ۳ زرهی همدان- گروهان یکم-گردان ۱۲۴ بود که در کنار رزمندگان بسیجی و سپاهی در حماسه هویزه و عملیات نصر حضور داشت و همراه با بیش از ۱۴۰ شهید دیگر ارتش در این عملیات به شهادت رسید.

کریمی گفت: نقل است که شهید عبداللهی پور همواره به همرزمانش می‌گفت: «بزرگترین آرزویم این است که بعد از پیروزی بر عراق بروم فلسطین و رو در روی اسرائیل بجنگم.»

دبیر ستاد فرهنگی زیارتگاه شهدای هویزه خاطرنشان کرد: تانک‌های رژیم بعث عراق، پیکر به خون غلتیده شهدای هویزه را زیر شنی‌شان لِه می‌کنند تا خاطره اسب تازی یزیدیان بر پیکر پاک سید و سالار شهیدان در عصر عاشورا، مجسم شود و بدین سان هویزه، کربلایی دیگر می‌شود.

وی افزود: از آنجا که در زمان حماسه و شهادت کربلاییان هویزه هنوز پلاک شناسایی مرسوم نشده بود، بسیاری از این شهدا گمنام به خاک سپرده شدند و یا به دلیل نحوه خاص شهادتشان پیکری از آن‌ها به دست نیامد که شهید والامقام عبداللهی پور از آن دسته شهداست.

دبیر ستاد فرهنگی زیارتگاه شهدای هویزه خاطرنشان کرد: البته به یاد ایثار و قهرمانی جاودان این سرباز عالی‌مقام وطن، سنگ یادبودی در ردیف دوم قبور مطهر یادمان شهدای هویزه در نظر گرفته شده که زیارتگاه همیشگی عاشقان و دلدادگان شهداست.

مسوول امور پژوهشی یادمان شهدای هویزه اضافه کرد: در واقع دو شهید از ۱۴۲ شهید ارتش که از تاریخ ۱۵ لغایت ۲۶ دی ۱۳۵۹ در جریان عملیات نصر در منطقه عملیاتی هویزه شربت شهادت نوشیدند، در یادمان شهدای هویزه و در کنار شهدای بسیج و سپاه، سنگ یادبود دارند که یکی از آن‌ها این شهید عزیز است.

میلاد کریمی در خاتمه به بیان خاطره‌ای از مادر والامقام شهید عبداللهی پور پرداخت و گفت: مرحوم حاج خانم نقل می‌کردند که وقتی خبر شهادت، ولی الله را شنیدم سرم را به سمت آسمان گرفتم و خیلی قرص و محکم گفتم: «الحمدالله. باید شهید می‌شد. برای، ولی الله، مرگ در رختخواب کم بود.»

۱۵ دی ماه ۱۳۵۹ اولین عملیات گسترده ایران با همکاری نیرو‌های ارتش و سپاه با نام «نصر» انجام شد. هدف از عملیات، آزادسازی منطقه عمومی جفیر، پادگان حمید و در ادامه آزادسازی کوشک و طلائیه و در نهایت پیشروی به سوی خرمشهر و حرکت به سمت بصره بود. روز اول عملیات با پیروزی‌های چشمگیر و تصرف توپخانه عراق و اسارت حدود ۸۰۰ بعثی متجاوز به پایان رسید.

اما در روز دوم ارتش عراق که در آن ایام بسیار مجهز و آماده بود به جبران این شکست، نیرو‌های بی‌شماری را روانه منطقه کرد و روز ۱۶ دی صد‌ها تانک، بچه‌هایی که حتی آذوقه و اسلحه کافی نداشتند را به محاصره درآوردند. حماسه مردان هویزه که جمعی از بهترین جوانان دانشجو، تعدادی از فاتحان لانه جاسوسی، دانش آموز، پاسدار، بسیجی و قشر‌های مختلف مردم را شامل می‌شد، پس از نبردی جانانه در کنار فرمانده دلاورشان سید محمد حسین علم الهدی، مظلومانه شهد شهادت نوشیدند.

انتهای پیام/ 141

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «حاجیه خانم کیفیه پور رستمی» مادر سرباز وظیفه شهید کربلای هویزه «ولی الله عبداللهی پور» به فرزند شهیدش پیوست.

وی پس از ۴۰ سال فراق و دوری فرزند برومندش به دلیل کهولت سن در شهر ایلام، دعوت حق را لبیک گفت.

این مادر شهید پیش از این گفته بود آرزوی مبارزه با اسرائیل را دارد.

شهید عبداللهی‌پور متولد ششم مهر سال ۱۳۳۹ در ایلام است. وی در ۱۶ دی ماه سال ۱۳۶۰ در جبهه هویزه به همراه دانشجویان پیرو خط امام به شهادت رسید. 

انتهای پیام/ 141