هویزه

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۶ ماه هویزه توسط نیرو‌های رژیم بعث عراق اشغال بود. ششم مهر سال ۱۳۵۹ شهر هویزه برای اولین بار به محاصره ارتش صدام درآمد. ۱۵ دی ۱۳۵۹ نیرو‌های سپاه و ارتش که در آن روزگار با فرماندهی کل قوا توسط بنی صدر رهبری می‌شدند برای آزادسازی جفیر، پادگان حمید و در نهایت خرمشهر و شرق بصره عملیات نصر را طرح ریزی کردند که این عملیات با شهادت تعدادی از دانشجویان و مدافعان به فرماندهی سید حسین علم الهدی شکست خورد.

چند روز بعد یعنی ۲۹ دی ماه ارتش بعث عراق توانست سوسنگرد و هویزه را به اشغال خود درآورد. در جریات مرحله دوم عملیات بیت المقدس که هدفش بازپس‌گیری خرمشهر بود، روز ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ یگان‌های سپاه و ارتش توانستند با محاصره دشمن باعث عقب نشینی آنان از پادگان حمیدیه شوند و عمده مناطقی از منطقه دشت آزادگان شامل شهر‌های هویزه، جُفیر و جاده اهواز – خرمشهر را نیز از اشغال ارتش بعثی عراق خارج کنند. ازاین رو هویزه پس از بیش از یک سال اشغال، به دست رزمندگان اسلام آزاد شد.

تانک‌های به گل مانده دشمن

حمید عیاشی از رزمندگان کرخه نور جزو نخستین افرادی است که فرار بعثی‌ها را شاهد بوده است، او در اینباره می‌گوید: «تک دشمن در روز‌های یازده، دوازده و سیزده اردیبهشت ۶۱ علیه مواضع نیرو‌های خودی درعباسیه، طراح و فرسیه با قدرت ادامه داشت و در برخی موارد منجر به بازپس گیری مناطق از دست رفته اش هم گردید. روز هجدهم، اما به ناگاه اسلحه دشمن بعثی خاموش شد.

وی ادامه داد: به همراه تعدادی از نیرو‌های اطلاعاتی، شبانه به خاکریز دشمن زدیم، اما اثری از بعثی‌ها نبود! فشار و ایستادگی رزمندگان اسلام، کار خودش را کرده بود. بعثی‌ها خیلی سریع مواضع خود را تخلیه و عقب نشینی کرده بودند.

شهید شیخ شویش بوعذار (از بزرگان طایفه بنی ساله و همرزم شهید علم الهدی) حال و روز بعثی‌ها در مرحله دوم عملیات بیت المقدس را چنین بیان کرده است عقب نشینی دشمن در مناطق اشغالی از ۱۷ اردیبهشت شروع شد. بعثی‌ها تعدادی از مردم منطقه را به عنوان اسیر همراه خود بردند. فرار سریع دشمن باعث شد تا تعدادی از تانک هایشان در گِل فرو رود و زمینگیر شود.

اسارت مردم محلی به دشت نیرو‌های بعثی

حاج لعیبی حیدری، از ساکنان منطقه هویزه درباره اینکه بعثی‌ها قبل از فرار چه کردند گفت: قبل از تخلیه منطقه از سوی ارتش بعث عراق، فرمانده یکی از تیپ‌های دشمن، تعدادی از سران عشایر روستا‌های اشغالی را احضار و از آنان خواست تا مردم را به سوی بصره حرکت دهند؛ بعد هم تهدید کرد اگر از دستور سرپیچی کنید، هدف بمباران جنگنده‌های ما قرار خواهید گرفت.

وی ادامه داد: خبر که به ما رسید شبانه و دور از چشم دشمن همراه عائله و احشام مان به سوی بستان گریختیم. خاندان سادات بیت سید عرب که در «جرایه» به شدت تحت فشار دشمن قرار داشتند را نیز همراه خودمان با قایق از منطقه خطر عبور دادیم؛ اما بسیاری از عشایر کوچنده جنوب هویزه، بازداشت و با کامیون روانه بصره شدند. متأسفانه آن‌ها نتوانستند به موقع از دست دشمن رهایی یابند.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، امیر سرلشکر «سید عبدالرحیم موسوی» فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران امروز (دوشنبه ۱۸ اردیبهشت) همزمان با سالروز آزادسازی هویزه با حضور سرزده در زیارتگاه شهدای هویزه، پس از زیارت قبور شهدای کربلای ایران در جمع دانشجویان افسری دانشگاه‌های آجا که جهت تجدید میثاق با شهدا و شرکت در دوره آموزش میدانی در جوار شهدای هویزه حضور داشتند، سخنرانی کرد.

سرلشکر موسوی سخنان خود را با ذکر خیر و خاطره‌ای از بنیانگذار هیأت معارف جنگ، سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» آغاز کرد و اظهار داشت: برنامه معارف جنگ، برنامه پیش‌بینی شده و دقیقی است. به خاطر دارم در دوره‌های اول و دوم، شهید صیاد شیرازی شب‌ها می‌نشستند و کار‌های روز بعد را دقیقه به دقیقه در دفترچه‌شان یادداشت می‌کردند و این یعنی هیأت معارف به دقیقه برنامه داشت. الان هم امیر سرتیپ «آراسته» همان سیره را ادامه می‌دهند.

فرمانده کل ارتش در ادامه با ابراز خرسندی از راه‌اندازی مجدد این برنامه، حضور در مناطق عملیاتی دفاع مقدس را یکی از مهم‌ترین دوره‌های پرورشی و آموزشی دانشگاه‌های افسری آجا دانست و خاطرنشان کرد: خداوند بزرگ را شاکر و سپاسگزارم که این یادگار گرانقدر شهید صیاد شیرازی بعد از چند سال وقفه دوباره برقرار شد.

وی افزود: مطمئن باشید آن روزی که منطقه را ترک می‌کنید این چند روز به اندازه سه چهار سال دانشگاه‌های افسری در مغز و قلب‌تان جای خواهد گرفت. شما در محضر استادانی هستید که لحظه لحظه تاریخ دفاع مقدس با حضور، تفکر، ایثار، تلاش، ایستادگی و حماسه‌آفرینی‌شان رقم خورده است. نشستن در محضر این استادان یک نعمت بزرگ الهی و فرصتی است که همه باید به آن فکر کنیم و شکرگزارش باشیم. قدر این لحظات و دقایق را از جهات مختلف بدانید.

امیر موسوی در تشریح دلایل قدرشناسی از فرصت حضور در سرزمین‌های دفاع مقدس و اهمیت یادمان شهدای هویزه گفت: دلیل دیگری که باید این لحظات را قدر بدانید، خاکی است که دارید روی آن قدم می‌گذارید. در نقاطی مثل یادمان شهدای هویزه، شهدای گرانقدری نفس کشیدند و به این مناطق تعلق خاطر دارند و با خون خودشان وجب به وجب اینجا را از دشمن پس گرفتند. اینجا جایی است که در دوران دفاع مقدس، طبق آنچه علمای بزرگوار ما بیان می‌کنند و ما به آن کاملاً ایمان و اعتقاد داریم، فوج فوج فرشتگان الهی در آن حضور پیدا کردند.

فرمانده کل ارتش در تبیین اهمیت خاک مقدس مناطق عملیاتی با ذکر خاطره‌ای از زبان فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اضافه کرد: حدود دو هفته قبل که فرماندهان محترم سپاه پاسداران برای تبریک روز ارتش به ستاد ارتش آمده بودند، چند خاطره نقل کردند که من یکی از آن‌ها را به‌مناسبت اسمی که از این خاک مقدس آوردم، برایتان بازگو می‌کنم؛ ایشان گفتند شهید «آبشناسان» با خاک میدان رزم عملیات فتح‌المبین برای خودش مُهر درست کرده بود. یک مهر دست‌ساز نامنظم که همیشه در جیبش بود و با خاک صحنه عملیات فتح‌المبین نماز می‌گزارد.

وی با گرامیداشت سالروز آزادسازی شهر هویزه بیان کرد: کسانی که حوادث اشغال آن روز هویزه را دیده‌اند و از آن اطلاع دارند، اصلاً نمی‌توانند برخی وقایع را برای دیگران به زبان آورند و تنها در قلب‌هایشان نگه داشته‌اند. اگر ما می‌توانستیم خوب تجسم کنیم که بر هویزه، بر خاک و مردم عزیز خوزستان در زمان هجوم دشمن بعثی چه گذشت و چگونه بازپس گرفته شد، قدر و جایگاه سرباز -به معنای عام- بسیار بهتر از الان مشخص می‌شد.

سرلشکر موسوی با اشاره به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی که لباس سربازی را لباس افتخار می‌دانند، تصریح کرد: وقتی حضرت آقا تأکید می‌کنند که شما باید به اینکه این لباس را پوشیده‌اید، افتخار کنید، آدم بهتر پی می‌برد که این لباس از چه جهاتی لباس افتخار است. ما این لباس را پوشیده‌ایم تا دیگر حوادثی که در سال ۱۳۵۹ بر هویزه گذشت تکرار نشود.

فرمانده کل ارتش ادامه داد: ما پوتین‌ها و فانسقه‌ها را محکم می‌بندیم؛ سلاح‌هایمان را محکم بر سینه فشار می‌دهیم که دیگر اتفاقاتی از جنس وقایع سال ۵۹ هویزه بر مردم سرزمین ایران تکرار نشود و این است جایگاه سرباز که با هیچ چیز دیگری در روی کره زمین قابل مقایسه نیست.

وی در تکمیل این بخش از سخنان خود با ذکر حدیثی از امیرالمؤمنین علی (ع) گفت: از این باب است که حضرت امیر (ع) می‌فرمایند «إنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخاصَّةِ أولیائِهِ»؛ این لباس بر تن هر کسی پوشانده نمی‌شود. این لباس پوشیده شده است که دیگر کسی به این آب و خاک، نگاه بد و تجاوز نکند.

امیر موسوی در پایان یادآور شد: ما به همه شهدا، جانبازان، ایثارگران، آزادگان و همه آن‌ها که در هشت سال دفاع مقدس جنگیدند و این کشور را بیمه کردند، مدیونیم. تا الان که حدود ۴۰ سال از آن روز‌ها می‌گذرد و تا سال‌های بعد از این به برکت حماسه‌هایی که آفریده شده است، اگر فکر بدی در مخیله دنیا و ابرقدرت‌ها درباره ایران بچرخد با یادآوری آن روز‌ها حتماً از اجرای آن پشیمان خواهند شد.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۶ ماه هویزه توسط نیرو‌های رژیم بعث عراق اشغال بود. ششم مهر سال ۱۳۵۹ شهر هویزه برای اولین بار به محاصره ارتش صدام درآمد. ۱۵ دی ۱۳۵۹ نیرو‌های سپاه و ارتش که در آن روزگار با فرماندهی کل قوا توسط بنی صدر رهبری می‌شدند برای آزادسازی جفیر، پادگان حمید و در نهایت خرمشهر و شرق بصره عملیات نصر را طرح ریزی کردند که این عملیات با شهادت تعدادی از دانشجویان و مدافعان به فرماندهی سید حسین علم الهدی شکست خورد.

چند روز بعد یعنی ۲۹ دی ماه ارتش بعث عراق توانست سوسنگرد و هویزه را به اشغال خود درآورد. در جریات مرحله دوم عملیات بیت المقدس که هدفش بازپس‌گیری خرمشهر بود، روز ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ یگان‌های سپاه و ارتش توانستند با محاصره دشمن باعث عقب نشینی آنان از پادگان حمیدیه شوند و عمده مناطقی از منطقه دشت آزادگان شامل شهر‌های هویزه، جُفیر و جاده اهواز – خرمشهر را نیز از اشغال ارتش بعثی عراق خارج کنند. ازاین رو هویزه پس از بیش از یک سال اشغال، به دست رزمندگان اسلام آزاد شد.

سید رحیم موسوی، مسوول شناسایی سپاه هویزه در زمان فرماندهی شهید علم الهدی و همرزم حماسه آفرینان هویزه در عملیات نصر و بسیاری دیگر از عملیات‌های دفاع مقدس تعریف می‌کند: شب دهم اردیبهشت سال ۱۳۶۱ قرارگاه قدس به عنوان یکی از ۳ قرارگاه عمده عملیاتی نبرد بیت المقدس متشکل از نیرو‌های ارتش و سپاه به فرماندهی مرحوم امیر سرتیپ سیروس لطفی و سردار احمد غلامپور با مأموریت حمله به یگان‌های دشمن در جنوب رودخانه کرخه و جنوب غرب اهواز، عملیات خود را در کرخه کور آغاز کرد.

وی افزود: دشمن، ساحل جنوبی کرخه‌کور را خاکریز زده بود. گروه ما ۱۵ نفر از بچه‌های شهر هویزه و سپاه و بسیج حمیدیه را شامل می‌شد که با هدف، تصرف مواضع دشمن در قیصریه، طراح، فرسیه و منطقه سید جابر که بیشتر تانک‌ها و آتشبار ارتش بعثی در آنجا مستقر بود، وارد عملیات شدیم.

موسوی تصریح کرد: نفوذ در این محور به دلیل استحکامات زیاد، بسیار دشوار بود و با وجود استفاده از اصل غافلگیری، دشمن موفق به شناسایی نیرو‌های ما و واکنش شدید شد. آتش سنگین دشمن، زمین را به لرزه درآورده بود و شدت درگیری در برخی مناطق کار را به نبرد تن به تن رسانده بود. پیکر‌های مطهر رزمندگان اسلام با اجساد بعثی‌ها درهم آمیخته و روی هم انباشته شده بود. با این همه، نفوذ به خطوط دشمن به سرعت ادامه یافت و توانستیم عده زیادی از بعثی‌ها را کشته یا به اسارت درآوریم.

سید فالح سیدالسادات از نیرو‌های مردمی کرخه‌کور (که بعدها به کرخه‌نور شهرت یافت) و یاران شهید چمران که هرگز از منطقه نبرد خارج نشد، نیز درباره عملیات الی بیت المقدس و وقایع روز ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ می‌گوید: پاسداران حمیدیه و نیرو‌های هویزه و کرخه به سوی دشمن بعثی شتافتند، اما در همان لحظات اولیه دشمن، آسمان منطقه را با منور‌های پی در پی مثل روز، روشن کرد. آتش دشمن لحظه به لحظه شدیدتر می‌شد. تلفات دو طرف خیلی زیاد بود. جنگ خونینی درگرفته بود و مردم برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا می‌کردند.

وی بیان کرد: من آن شب تا صبح، یک لحظه به خواب نرفتم و با خودروی جیپی که در اختیار داشتم، مجروحان را به پشت جبهه منتقل می‌کردم. مردم روستا‌ها از زن و مرد همه تلاش می‌کردند و تهیه نان و غذای رزمندگان، امدادگران و پزشکان و پرستاران را عهده‌دار بودند. دشمن با شدت هرچه تمام‌تر روستا‌های کرخه کور را هدف قرار می‌داد و بر اثر انفجار و ترکش‌ها عده زیادی از مردم و نیرو‌ها مجروح شده یا به شهادت می‌رسیدند با همه این‌ها عملیات در روز دهم موفقیت‌آمیز بود.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۶ ماه از اشغال هویزه توسط نیرو‌های رژیم بعث عراق اشغال شد. ششم مهر سال ۱۳۵۹ شهر هویزه برای اولین بار به محاصره ارتش صدام درآمد. در ۱۵ دی ماه ۱۳۵۹ نیرو‌های سپاه و ارتش که در آن روزگار با فرماندهی کل قوا توسط بنی صدر رهبری می‌شدند برای آزادسازی جفیر، پادگان حمید و در نهایت خرمشهر و شرق بصره عملیات نصر را طرح ریزی کردند که این عملیات با شهادت تعدادی از دانشجویان و مدافعان به فرماندهی سید حسین علم الهدی شکست خورد. چند روز بعد یعنی در ۲۹ دی ماه ارتش بعث عراق توانست سوسنگرد و هویزه را به اشغال خود درآورد.

در جریات مرحله دوم عملیات بیت المقدس که هدف بازپسگیری خرمشهر بود روز ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ یگان‌های سپاه و ارتش توانستند با محاصره دشمن باعث عقب نشینی آنان از پادگان حمیدیه شوند و عمده مناطقی از منطقه دشت آزادگان شامل شهر‌های هویزه جُفیر و جاده اهواز-خرمشهر را نیز از اشغال ارتش بعثی عراق خارج نمایند. ازاین رو هویزه پس از بیش از یک سال از اشغال به دست رزمندگان اسلام آزاد شد.

سید رحیم موسوی، مسوول شناسایی سپاه هویزه در زمان فرماندهی شهید علم الهدی و همرزم حماسه آفرینان هویزه در عملیات نصر و بسیاری دیگر از عملیات‌های دفاع مقدس تعریف می‌کند: شب دهم اردیبهشت ۱۳۶۱ قرارگاه قدس به عنوان یکی از ۳ قرارگاه عمده عملیاتی نبرد بیت المقدس متشکل از نیرو‌های ارتش و سپاه به فرماندهی مرحوم امیر سرتیپ سیروس لطفی و سردار احمد غلامپور با مأموریت حمله به یگان‌های دشمن در جنوب رودخانه کرخه و جنوب غرب اهواز، عملیات خود را در کرخه کور آغاز نمود.

وی افزود: دشمن، ساحل جنوبی کرخه کور را خاکریز زده بود. گروه ما ۱۵ نفر از بچه‌های شهر هویزه و سپاه و بسیج حمیدیه را شامل می‌شد که با هدف، تصرف مواضع دشمن در قیصریه، طراح، فرسیه و منطقه سید جابر که بیشتر تانک‌ها و آتشبار ارتش بعث در آن‌ها مستقر بود، وارد عملیات شدیم.

موسوی تصریح کرد: نفوذ در این محور به دلیل استحکامات زیاد، بسیار دشوار بود و با وجود استفاده از اصل غافلگیری، دشمن موفق به شناسایی نیرو‌های ما و واکنش شدید شد. آتش سنگین دشمن زمین را به لرزه درآورده بود و شدت درگیری در برخی مناطق کار را به نبرد تن به تن رساند. پیکر‌های مطهر رزمندگان اسلام با اجساد بعثی‌ها درهم آمیخته و روی هم انباشته شده بود. با این همه، نفوذ به خطوط دشمن به سرعت ادامه یافت و توانستیم عده زیادی از بعثی‌ها را کشته یا به اسارت درآوریم.

سید فالح سیدالسادات از نیرو‌های مردمی کرخه نور و یاران شهید چمران که هرگز از منطقه نبرد خارج نشد، نیز درباره عملیات الی بیت المقدس و روز ۱۰ اردیبهشت ۶۱ می‌گوید: پاسداران حمیدیه و نیرو‌های هویزه و کرخه به سوی دشمن بعثی شتافتند، اما در همان لحظات اولیه دشمن، آسمان منطقه را با منور‌های پی در پی مثل روز، روشن کرد. آتش دشمن لحظه به لحظه شدیدتر می‌شد. تلفات دو طرف خیلی زیاد بود. جنگ خونینی درگرفته بود و مردم برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا می‌کردند.

وی بیان کرد: من آن شب تا صبح، یک لحظه به خواب نرفتم و با جیپی که در اختیار داشتم، مجروحان را به پشت جبهه منتقل می‌کردم. مردم روستا‌ها از زن و مرد همه تلاش می‌کردند و تهیه نان و غذای رزمندگان، امدادگران و پزشکان و پرستاران را عهده دار بودند. دشمن با شدت هرچه تمام‌تر روستا‌های کرخه کور را هدف قرار می‌داد و بر اثر انفجار و ترکش‌ها عده زیادی از مردم و نیرو‌ها مجروح شده یا به شهادت می‌رسیدند با همه این‌ها عملیات در روز دهم موفقیت آمیز بود.

انتهای پیام/ ۱۴۱