هژمونی ایران

سرویس سیاست مشرق _ محمدجواد ظریف، معاون راهبردی رئیس‌جمهور پزشکیان به تازگی در سخنانی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، درباره سطح قدرت امنیتی ایران گفته است: ما امروز می‌توانیم این حرف را بزنیم که ایران بعد از ۴۵ سال از لحاظ امنیتی به بلوغ رسیده است.

او می‌افزاید:‌ ایران تنها کشوری است که به پایگاه آمریکایی حمله کرده، توانسته گنبد آهنین اسرائیل را بشکند و نشان دادیم که می توانیم خودمان امنیت‌مان را تامین کنیم.

ظریف گفته است: اعتماد به نفس جدیدی برای ما ایجاد شده که ما الان می توانیم نگاه تهدیدمحور را به نگاه فرصت محور تبدیل بکنیم و همسایه‌ها را هم جذب کنیم و وضعیت اقتصادی کشور را بهبود ببخشیم. معتقدم اگر چنین تغییر پارادایمی رخ دهد اقتصاد زمینه بالندگی پیدا می‌کند و امکان پیشرفت فراهم می‌شود.

او تصریح می‌کند: با تغییر پارادایم که زمینه‌های آن را می‌بینیم، امیدوارم که ایران در ۵ سال آینده شرایط بسیار بهتری داشته باشد. امروز که این اعتماد به نفس را داریم که می توانیم امنیت خودمان را بدون خرید از دیگر تامین کنیم باید برویم سراغ منطقه قوی.

ظریف همچنین گفته است: ما ۲۰۰ سال تحقیر را تحمل کردیم اما امروز به عنوان یک قدرت منطقه‌ای سر پا هستیم. [۱]

*مخاطبان این سخنان دکتر ظریف، بیش از داخل اما در خارج از کشور هستند. خاصّه اینکه مواضع امنیتی ظریف در مواقعی سینوسی و حتی متناقض با موضع امروز او درباره قدرت دفاعی ایران بوده است.

لذاست که موضع تازه دکتر ظریف که یقینا پژواک زیادی هم در داخل و خارج از کشور خواهد داشت باید مورد اقتراح و مداقّه ملی قرار گیرد.

صحبت‌های دکتر ظریف همچنین می‌تواند آغازی باشد بر مباحثه درباره “هژمونی ایران”.

هژمونی نوظهوری که در جریان منازعات یکسال اخیر در منطقه غرب آسیا، توانست طی دو عملیات موشکی وعده صادق ۱ و ۲، سرزمین‌های اشغالی در تصاحب رژیم صهیونیستی را علنا موشکباران کند و قدرت بلامنازع خود را به رخ جهان بکشد.

***

۱_ https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1647736

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

منفعت چپ‌های ستادی از اصرار بر “توافق به هر قیمتی” چیست!؟

علی‌محمد نمازی، فعال اصلاح طلب و از اعضای حزب کارگزاران، در بخشی از یک یادداشت در شماره چهارشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی نوشته است: مذاکره تنها راه برای عبور از شرایط تحریمی است. هیچ توجیهی از نظر عقلی، عرفی و تاریخی وجود ندارد که مذاکره را نپذیریم. بهترین شیوه و ابزار برای رفع اختلافات و رسیدن به توافق و فراهم آوردن زمینه همکاری بین ملت‌ها گفت‌وگوست. گفت‌وگو تنها راه مقابله با جنگ است. ایران تجربیات خوبی در این زمینه دارد. سال‌ها کشورما با جنگ روبه‌رو بود و هزینه‌های زیادی در زمان جنگ تحمیلی دادیم اما در نهایت با توسل به مذاکراتی که صورت گرفت، جنگ پایان یافت و توسعه کشور آغاز شد.

او همچنین تأکید می کند: در حال حاضر اقشار مختلف مردم در انتظار هستند که دولت تکلیف مذاکرات را مشخص کرده و با لغو تحریم‌ها شاهد بهبود وضعیت جامعه و معیشت مردم و ایجاد امید در کشور باشند به طوری که آینده بهتری در انتظار مردم و ایران باشد و مشکلات مردم حل و فصل شود. [1]

*در حالت خوشبینانه بر ما پوشیده است که این سطح از اصرار بر اشتباه و ندیدن تجربیات تلخ گذشته از کجا نشأت می گیرد!؟

آیا آقای نمازی و امثال او شاهد تجربیات تلخ دولت اعتدال در ترسیم “لوبیای سحرآمیز” از توافق و “اصرار بر مذاکره به هر قیمتی” نبودند!؟

البته که بوده اند و این از بد روزگار است که مردم مظلوم ایران گرفتار چنین خواص پر اشتباهی شده اند…

نظیر حرف های نمازی در دوران دولت اعتدال نیز زده می شد و مردم هم قطعا نتیجه این حرف های باطل را فراموش نکرده اند.

البته که مذاکره عقلانی و تأمین کننده منافع ملت امر حرامی نیست اما دشمن هرگز تنها اسلحه روانی خود در مقابل ایران یعنی “تحریم ها” را کنار نخواهد گذاشت.

فلذا مردم به چشم خود دیدند که از پس توافق موقت و توافق نهایی و برجام و تفاهم لوزان؛ نه تنها هیچ چیزی عاید سفره هایشان نشد بلکه تحریم و گرانی بیشتر هم به ارمغان آمد!

در بحث جنگ هم آقای نمازی گویا در آن سالها در ایران نبوده و نمی داند که مادام که ایران اسلامی به مدد ایثار مردم و رزمندگان در جبهه های نبرد نتوانست حقوق حقه خود استیفا کند؛ هیچ خبری از مذاکره عقلانی نبود و دشمن صرفا موقعی حاضر به پذیرش شرایط ایران شد که دست متجاوزش در جبهه ها قطع شده بود.

ماجرای بهبود اوضاع اقتصادی با برجام یا هر توافق دیگری نیز همانطور که اشاره و اثبات کردیم؛ بنیاد بر آب است.

مردم و هر کس دیگری که بدنبال گشایش اقتصادی است؛ باید با “رأی خوب”، با حمایت از تولید ملی و با رویت مثبتات اقتصادی کشور در کنار همه مشکلات؛ به استقبال گشایش برود و همواره با خود یادآوری کند که مشکل و گرانی در همه کشورهای دیگر جهان نیز هست و مردم ممالک دیگر نه به امید توافق خارجی بلکه با “رأی خوب و انتخاب یک رئیس جمهور کارآمد” است که برای مشکلاتشان تلاش می کنند.

***

“دانشجویان فحاش یا گرانی” کدامیک مهم‌تر است؟

فرشاد مؤمنی، از اقتصاددانان نزدیک به جریان چپ اخیراً در اظهاراتی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، گفته است:

“گزارش های رسمی می گوید در 15 سال گذشته حدود 10 هزار واحد صنعتی در ایران ورشکسته شده و 61 درصد ظرفیت های صنعتی در ایران بلااستفاده است. آنهایی که برای ما ژست اسلامی می‌گیرند چطور می توانند به این همه اسراف حساس نشوند؟ این بلااسفاده ماندن یعنی دولت انسان تربیت کرده است، همه چیز را فراهم کرده و ماشین آلات را وارد کرده اما به خاطر شوک درمانی 61 درصد ظرفیت هایش بلااستفاده شده است. چرا برای مسببین این ماجراها تنبیهی در نظر گرفته نمی شود؟ قانون فقط برای زلف خانم ها وجود دارد؟ این همه تخطی از قانون مجازات ندارد یا فقط یک دانشجویی که می‌گوید این چه بساطی است، باید تنبیه شود؟ “[2]

*از حقیقت‌یابی و تحلیل پیرامون ادعای آقای مومنی مبنی بر تعطیلی 61 درصد ظرفیت صنعتی ایران بگذریم! (دقت شود که این ادعای عجیب درباره کشوری مطرح می‌شود که تبدیل به یک هژمون جهانی شده و در مقابل هیچ تحریم کلانی هم سر خم نکرده است)

لکن نمی‌توان از عوامانگی طعنه مومنی مبنی بر اینکه “قانون فقط برای زلف خانم ها وجود دارد؟ ” گذشت.

این گزاره عوامانه در مقابل اصل عقلانی “هر چیز به جای خود” قرار دارد.

پر واضح است که یک جامعه و یک اجتماع انسانی همانطور که باید نسبت به تاریخ انقضای مواد غذایی خود حساس باشد؛ البته که باید نسبت به امنیت روانی و فساد و رعایت قانون نیز حساس باشد.

یعنی رعایت همه این موارد در عرض یکدیگر قرار دارد و سلسله مراتبی نیست.

یعنی در رعایت بایسته‌های اجتماعی و قانونی؛ اولویت و سلسله مراتب نداریم و همه موارد را در همه لحظات باید پیگیری کرد.

کاهلی در رعایت برخی اقدامات نیز اگرچه موجب شماتت است اما اسباب طعنه نیست و فعالان سیاسی و اجتماعی و فرهنگی باید بدانند که مطالبه درست هنگامی شکل می‌گیرد که اسلوب طرح مسئله و مطالبه؛ صحیح و عقلانی باشد.

چه اینکه مثلا با طعنه غلطی که آقای مؤمنی مطرح کرده است؛ نه تنها اصل مطالبه اقتصادی او تحت الشعاع قرار گرفته بلکه فضا برای مجرمان نیز مشتبه خواهد شد. اگر نگوییم زمینه خودبرحق‌پنداری برای مجرمان فراهم شده است.

***

فتوای حلّیت آشوب و اخافه برای “فتنه آینده”

حجت‌الاسلام رهامی: ضرب و جرح در حین اعتراض جایز است!

محسن رهامی، از فعالان اصلاح‌طلب، اخیراً در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا اظهار کرده است: به نظرم دولت باید تلاش کند زمینه‌های قانونی اعتراضات را فراهم کند تا مردم بتوانند در چارچوب قانون، خواسته‌ها و اعتراضات خود را نسبت به مسائل مختلف کشور بیان کنند؛ حال اگر فردی در حین تظاهرات، خدایی نکرده مرتکب قتل و ضرب و جرح کسی هم شده باشد، تنها از بُعد حق‌الناسی با مطالبه اولیای دم و صاحبان حق می‌توان نسبت به مجازات آنها اقدام کرد و اولیای دم می‌توانند مثلا تقاضای قصاص یا دیه کنند، ولی حاکمیت نمی‌تواند این افراد را از مصادیق محاربه‌ای که در آیه 33 سوره مائده آمده است، تلقی کند و حکم محارب نسبت به آنها صادر کند.

او می‌افزاید: فقهای ما اصطلاحی در این خصوص دارند:《یجوز فیه مالا یجوز فی غیره 》به این معنا که برخی اعمال که در شرایط عادی جایز نیستند، ممکن است در زمان اعتراضات و تظاهرات جایز باشد، این موضوع در سایر کشورها هم مرسوم است و هیچ‌گاه این افراد را به‌عنوان محارب، اغتشاش‌گر و عوامل بیگانه تلقی نمی‌کنند! [3]

*با این اظهارات رهامی عملا باب وقوع هر جنایت و اخافه‌ای به بهانه اعتراض گشوده می‌شود و احکام اسلامی محاربه و اخافه عملا غیر عقلانی فرض شده است.

این در حالی است که اعتراض قانونی در جوامع مدنی؛ نمادی از مدنیت است نه توحّش و از همین روست که پلیس و قانون؛ سخت‌ترین برخوردها را برای هرگونه تخطی از قانون در حین اعتراض در نظر می‌گیرند. چه آنها می‌دانند اعتراضی که نماد مدنیت است اگر با اخافه و آشوب همراه شود؛ عملا موجب اضرار قانون و جامعه خواهد شد فلذا بایستی با مشت آهنین آنرا سرکوب کرد.

تبعید عقلانیت در اظهارات رهامی همچنین آنجا بیشتر نمایان می‌شود که او عقلانیت متبلور در فقه شیعه و اصطلاحات فقهی را ندیده می‌گیرد و پس از این ندیده گرفتن نیز حکمی را روا می‌دارد که زمینه ساز ناامنی و آشوب است.

آشوبی که تمام فقهای شیعه بر دور کردن آن با ابزارهای عقلانی اجماع دارند و هیچ بهانه‌ای را برای بروز آن روا نمی‌دانند.

جالب است که مخاطبان محترم بدانند بحث ناامنی و حفظ دماء برای فقهای شیعه در حدی از اهمیت قرار دارد که برخی از آنان حتی حرکات انقلابی و جهاد علیه حاکم جائر را نیز به این دلیل که موجب ریخته شدن خون عده‌ای از مسلمانان می‌شود؛ به آسانی روا نمی‌دانند و در این باب در اشدّ احتیاط قرار دارند.

اما می‌بینیم که رهامی در حرکتی عجیب؛ حکمی را به فقه شیعه منتصب می‌کند که نه تنها با عقلانیت و بلکه با تاریخ حوزه‌های علمیه در تناقض است.

بدانیم که آشوب و اغتشاش در وهله اول بر بستر “بی‌عقلی” شکل خواهد گرفت و آن هنگام که افراد عوامزده و منعزل از عقل از منابر جامعه بالا بروند و عزمی عمومی برای پاسخگویی به آنها در “جهاد تبیین” شکل نگیرد؛ آنگاه باید منتظر فتنه بود.

جدای از مسئله جهاد تبیین؛ اظهارات رهامی اگر با پیگرد قضایی و امنیتی مواجه نشود؛ خون‌های بیشتری بر زمین ریخته خواهد شد.

***

1_https://www.armanmeli.ir/fa/main/detail/348851

2_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1580208

3_https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1314440

سرویس سیاست مشرق –  «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

*** 

امید نئونازی‌های اوکراین به چپ ایرانی

احمد مسجدجامعی، فعال اصلاح طلب و عضو سابق شورای شهر تهران طی یادداشتی که سایت جماران آنرا منتشر کرد در اشاره به جنگ روسیه و اوکراین به تمجید از اوکراین پرداخته است.

مسجدجامعی در این یادداشت به حضور چند پزشک اوکراینی در ایران پس از زلزله بم اشاره کرده و در ادامه به مخالفت های مردم اوکراین با نمادهای کمونیسم بولشویکی می پردازد.

او در نوشته خود اوکراینی ها را “جنگجویان وطن‌پرست و جان‌برکف” می نامد که در مقابل روسیه ایستاده اند و سپس به مقاطع تلخ خاطرات مشترک ایران و روسیه در تاریخ روابط فی مابین می پردازد.

در یادداشت مسجدجامعی همچنین می خوانیم: با توجه به همۀ این تجربه‌های تاریخی عجیب نیست که مردم اوکراین در برابر یکی از بزرگترین قدرتهای نظامی جهان ایستاده‌اند و از سرزمین خود دفاع می‌کنند. در حالی که به ذهن اشغالگران روسی چنین می‌رسید که اگر نه در چند ساعت، در چند روز پروندۀ اوکراین را مختومه خواهند کرد. و به قول خودشان، دهها هزار روسی‌تبار ساکن آنجا برای متجاوزان فرش قرمز پهن می‌کنند و روی در روی هموطنان اوکراینی می‌ایستند.[۱]

*همه ما متوجه علاقه اصلاح طلبان به حکومت جدید اوکراین که پس از انقلاب رنگی ۲۰۱۴ و با حمایت مستقیم آمریکا روی کار آمد هستیم و مردم ایران هنوز نامه سرگشاده صادق زیباکلام به مقامات اوکراینی را فراموش نکرده اند.[۲]

فلذا حرجی بر این فدایی نامه آقای مسجدجامعی نیست.

مسئله اما اینست که چرا آقایان واقعیت را به مسلخ کشانده اند؟!

واقعیت هم اینست که حکومت جدید کشور اوکراین به این دلیل وارد چاه ویل جنگ با روسیه شد که اقتضائات همسایگی با یک کشور هژمون (یعنی روسیه) را رعایت نکرد و با نادیده گرفتن دیدگاه های امنیتی روسیه در بحث ناتو ترجیح داد به اتکای آمریکا گزینه جنگ را انتخاب کند.

البته شاید روسیه می توانست انتخاب های دیگری غیر از جنگ در قبال امنیت خود داشته باشد اما در اینکه حکومت جدید اوکراین و متحدان آمریکایی و اروپایی اش آتش بیاران اصلی این جنگ هستند هیچ شکی نیست.

در بحث اوکراینی های جان بر کف(!) نیز لازم به اشاره است که آقای مسجدجامعی یا در جریان نیست یا نخواسته که در جریان باشد که انقلابیون ۲۰۱۴ اوکراین پس از پیروزی، رویکرد نئونازیسم را در دستور کار خود گذاشتند و حتی به مرز سلاخی شهروندان مخالف خود هم رسیدند.

این اوکراین پساانقلاب بود که شاهد بر دار کشیده شدن زنی حامله و همسرش به جرم روس گرایی بود. تاریخ اوکراین به تلخی این صحنه را هم دید که چگونه ده ها عضو یک حزب مخالف دولت جدید در اودسا به آتش کشیده شدند.[۳]

و ماجراهای دیگری مثل اجازه ندادن به مردم اوکراین برای عبور از گذرگاه های امن توسط ارتش این کشور…

اینکه آقای مسجدجامعی ترجیح داده است چنین واقعیت ناقص، غلط و دور از منطقی را از وضعیت جنگ در اوکراین به تصویر بکشد؛ محل سوال و ابهام جدی است.

*** 

مجرم فتنه ۸۸: باز هم همان کارها را می‌کنم!

فیض ا… عرب سرخی، فعال چپ و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ اخیرا در لابه لای یک مصاحبه به محکومیت خود در سال ۸۸ اشاره کرده و گفته است: 

“نگاه من در زندان به مسائل ملموس‌تر شد اما در جهت‌گیری‌های من تغییری ایجاد نشد؛ من فکر می‌کردم یک زمان باید به زندان بروم و در آنجا هم همان حرف‌هایی را با بازجویم داشتم که بیرون در جامعه داشتم. شاید باور نکنید حرف‌های من با بازجو تندتر از موضع‌گیری‌هایم در جامعه بود. وقتی بازجو پرسید اگر بیرون بروی چه‌کار می‌کنی گفتم همان کارهایی که می‌کردم”!

به گزارش مجاهدت از صبح ما، او همچنین تصریح می کند: من هیچ اقدام مجرمانه‌ای هم مرتکب نشدم. برای پنج‌سال محکومیت نیز جرم من شرکت در راهپیمایی ۲۵خرداد بود؛ راهپیمایی‌ای که خیلی‌ها در آن شرکت کرده بودند. من هیچ اقدام مجرمانه‌ای مرتکب نشدم؛ در دفاعیه هم نوشتم اگر از زندان بیرون بروم و چنین راهپیمایی دوباره باشد باز هم در آن شرکت می‌کنم.[۴]

*عرب سرخی پیش از این نیز در اظهاراتی پیرامون سال ۸۸ گفته بود: گویی تدابیری اندیشیده، برنامه هایی ریخته و رویه هایی به کار گرفته شده بود که انتخابات خارج از روال قانونی پیش برود…

او در همان اظهارات محاکمه خود و سایر مجرمان فتنه ۸۸ را نیز غیر عادلانه و صوری خواند![۵]

قضیه وقتی جالبتر می شود که بدانیم عرب سرخی انتخابات بعدی در سال ۱۴۰۲ را نیز تهدید به تحریم کرده است.[۶]

اظهارات عرب سرخی، سابقه او و تحدی او ۱۲ سال پس از فتنه ۸۸ نشان میدهد که خطر فتنه گران برای امنیت مردم و ایران همچنان پابرجاست.

*** 

1_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1548611

2_khabaronline.ir/news/342512

3_mshrgh.ir/1346852

4_http://sobhema.news/?p=21078

5_mshrgh.ir/1360706

6_mshrgh.ir/1357607

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

رئیس سازمان پدافند غیر عامل تأکید کرد:

گسترش ناتو به شرق برای ایران یک تهدید است

ایسنا گزارش داد: سردار غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیر عامل اخیراً طی سخنانی در یک دوره آموزشی تخصصی جهاد تبیین در پاسخ به این پرسش که جنگ اوکراین برای ایران چه فرصت‌ها و تهدیداتی را به دنبال خواهد داشت، گفته است:

“نخست آنکه ما نیز باید جریان حرکت ناتو به سمت شرق را علیه خود یک تهدید -البته یک تهدید دور- احساس کنیم. بنابراین این همراهی کلی ما مقابله با نفوذ و حضور ناتو در غرب آسیا خواهد بود. ذکر این نکته ضروری است که یکی از راهبردهای بلندمدت آمریکا، حضور رژیم صهیونیستی در آذربایجان، ارمنستان و گرجستان است تا به واسطه آن پایگاه‌های این رژیم به سمت ایران نزدیکتر شود که برای ما تهدیدزاست.“[1]

*این سخنان راهبردی در حالی است که الهه کولایی، از استادان اصلاح‌طلب اخیراً در سخنانی اینطور اظهار کرده بود که نگرانی ایران از گسترش ناتو به سوی شرق اروپا، مدیترانه، خاورمیانه و خلیج فارس اهمیت چندانی ندارد و نبایستی شکل‌دهنده برخی رفتارهای دیپلماتیک خاص در حکومت ایران باشد! [2]

***

تاجیک: نیاز به تغییرات رادیکال در سیاست ایران داریم!

محمدرضا تاجیک، از تئوریسین‌های اصلاحات اخیراً طی یادداشتی با عنوان “نازایی تب‌آلودِ وضعیت موجود و سیاست” که در وبسایت مشق نو منتشر شد، نوشت: در نازایی تب‌آلود وضعیت کنونی، بیش و پیش از هر زمانی نیازمند سیاست هستیم: سیاستی با طبیعت و گوهره‌ای خلاق، رخدادی، اتوپیایی، و انقلابی، سیاستی که از رهگذر و به‌واسطه‌ی آن مردم، مردم می‌شوند (تاسیس می‌شوند نه منحل)، سیاستی مبتنی بر برابری تمام افراد و متحقق‌کردنِ اراده‌ی همگان، سیاستی انقلابی که متضمن تغییری رادیکال باشد، سیاستی راستین که نافی پلیس، یعنی همان «فرایند حکومت» که مبتنی است بر نظم‌دادن به گردآمدن انسان‌ها به‌صورت جماعت و تنظیم‌کردن توافقات آن‌ها و توزیع سلسله‌مراتبی جایگاه‌ها و کارکردهای افراد در جامعه.

او در یادداشت خود در این باره همچنین تصریح می‌کند: سیاست در جامعه‌ی امروز ما، امکان «سیاست‌شدن» یا «سیاست‌شدگی» را ندارد…سیاستِ ایرانی ما نیز، ترکیب و تجمیعی گنگ و گیج است از دقایق سیاست‌ها و ناسیاست‌ها و شبه‌سیاست‌های گوناگون… نوعی تئاتر خیمه‌شب‌بازی با نقش‌آفرینی و بازیگری‌ دیگری‌های کوچک و سناریونویسی و کارگردانی دیگری بزرگ.

تاجیک در بخش پایانی این نوشته نیز می‌گوید:

“سیدجواد طباطبایی در مورد سیاست در آتن می‌نویسد: اقتدار فرمانروایان آن از فضیلت‌های فردی آنان ناشی می‌شد…تاریخ‌نویس آتنی درباره‌ی پریکلس، که یکی از برجسته‌ترین رجال سیاسی دموکراسی یونانی به‌شمار می‌آمد، گفته است که خاستگاه «اقتدار و اعتبار فردی او ویژگی‌های اخلاقی» او بود، پریکلس «در امور مالی فرمانروایی بس درستکار» و در اداره‌ی امور عمومی شهر نیز «بیش‌تر از آن‌که از خواست‌های شهروندان پیروی کند، پیشوای شهر بود و آنان را هدایت می‌کرد»، از آن‌جا که خاستگاه اقتدار سیاسی پریکلس نادرستی و پتیارگی نبود، نیازی نداشت که در سخن‌گفتن خوشایند مردم را در نظر آورد و مصالح عمومی را فدای منافع خصوصی برخی یا گروهی از شهروندان کند. از چنین پریکلسی در عرصه‌ی سیاست امروز ما نه تنها خبری نیست که نیست، بلکه سیاست و سیاست‌پیشه‌گانی که تجربه می‌کنیم، در واقع، جزئی از نازایی تب‌آلود وضعیت اکنون ما هستند. از این‌رو، شاید تنها راه برون‌شد از این وضعیت، سیاستی باشد که رخدادگون و انقلابی بر سیاست اکنون ما نازل شود و سقف آن را سخت بشکافد و طرحی نو دراندازد.“[3]

*از بعد نظری می‌توان ده‌ها دلیل و سند ارائه کرد که بر خلاف اظهارات تاجیک، وضعیت سیاست در ایران هرگز یک “ناوضعیت” نیست. همانطور که تب‌آلود و نازا هم نیست.

حکما آقای تاجیک مقرّ هستند که در یک سیاست تب‌آلوده و نازا هرگز رخدادی مثل فتنه 88 هضم نمی‌شود و سران فتنه در مواجهه با منطق مجبور به بازگشت از مواضع خود نمی‌شوند!

آقای تاجیک تجاهل‌العارف کرده‌اند و نگفته‌اند که حکومتی دارای سیاست ناوضعیت نمی‌تواند منافع ملی خود را در داخل و خارج از مرزهایش تأمین کند و بلکه تبدیل به هژمون شود و مثلا منافع همپیمانان خود در آمریکای جنوبی، قلب اروپا و غرب آسیا را نیز تأمین کند.

پس سیاست ما تب‌آلود نیست.

در رکن دوم این تحلیل اما بایستی این تأمل را پیرامون اظهارات تاجیک خواستار شد که منظور او از “سیاست انقلابی” که باید فورا در شرایط فعلی اعمال شود و “تغییر رادیکال” هم به دنبال داشته باشد، چیست!؟

ما از باب اقتراح گفتمانی مایلیم که آقای تاجیک توضیحات بیشتری در این باره بدهند و فضا را بیشتر روشن کنند.

وگرنه با توجه به سوابق آقای تاجیک و دوستان ایشان که مشحون از خیابان خواهی، ‌تقلا برای فتنه اقتصادی، تحریم انتخابات و تشبیه ایران به “کشتی تایتانیک” است؛ معانی تند و خطرناکی از این حرف به اذهان متبادر می‌شود.

پیش از این و چند سال قبل بود که علیرضا علوی‌تبار، از دیگر تئوریسین‌های اصلاح‌طلب طی اظهاراتی در یک مرکز وابسته به دولت آقای روحانی از لزوم تجمع میلیونی علیه نظام و نیز ایفای نقش دوباره جمهور در بنیان‌گذاری سخن گفته بود. [4]

وبلاگ مشرق در تحلیلی پیرامون اظهارات آن روز علوی‌تبار تأکید کرد که این اظهارات به معنی “انقلاب خیابانی” با لیدری اصلاح‌طلبان علیه نظام اسلامی است.

***

1_ https://www.isna.ir/news/1400121511009/

2_ mshrgh.ir/1346010

3_ https://mashghenow.com/?p=5311

4_ mshrgh.ir/836280