هیلاری کلینتون

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، «جو بایدن» نامزد حزب دموکرات که طبق برآورد رسانه‌ها پیروز انتخابات آمریکا اعلام شده است شامگاه دوشنبه شماری از اعضای تیم سیاست خارجی و امنیتی خودش را معرفی کرد و در یکی از مهم‌ترین اقدام‌ها «تونی بلینکن» را به‌عنوان وزیر خارجه و «جیک سالیوان» را به‌عنوان مشاور امنیت ملی دولت آینده معرفی کرد.

انتصاب «تونی بلینکن» و «جیک سالیوان» نقش زیادی در جهت‌گیری سیاست خارجی آمریکا در دولت جو بایدن خواهد داشت. هم بلینکن و هم سالیوان از مقام‌های دولت اوباما هستند و در شکل‌گیری توافق هسته‌ای با ایران نقش داشته‌اند با این حال، دیدگاه‌ها و نظرات آنها در زمینه سیاست خارجی به طیف «کلینتون‌ها» که جزو تندروترین جریان‌های حزب دموکرات‌ها محسوب می‌شوند نزدیک است.

بلینکن کیست؟

«آنتونی جان بلینکن» سیاستمدار آمریکایی 58ساله متولد نیویورک از پدر و مادری یهودی، در طول سه دهه اخیر سمت‌های ارشد سیاست خارجی در دو دولت آمریکا داشته که متأخرترین آن‌ها قائم‌مقام وزیر خارجه، دیپلمات شماره دوی آمریکا بین سال‌های 2015 تا 2017 در دولت اوباما بوده است. پیش از فعالیت در وزارت خارجه، بلینکن در کاخ سفید دستیار اوباما و معاون اصلی مشاور امنیت ملی کاخ سفید بود.

در دوره اول دولت اوباما او به‌عنوان مشاور امنیت ملی جو بایدن که آن زمان معاون اوباما بود، فعالیت داشت. پیش از آن به‌مدت شش سال در کنگره آمریکا بین سال‌های 2002 تا 2008 به‌عنوان مدیر ستاد دموکرات کمیته روابط خارجی سنا خدمت کرد، پیش از آن هم در دولت «بیل کلینتون» عضو شورای امنیت ملی بود و از جمله فعالیت‌هایش نوشتن متن سخنرانی‌های کلینتون در زمینه سیاست خارجی بود. او بعداً مشاور ارشد بیل کلینتون در امور اروپا شد.

دیدگاه‌های سیاست خارجی بلینکن

با آنکه بخش زیادی از فعالیت سیاسی بلینکن در دوران ریاست‌جمهوری اوباما بوده است تحلیلگران می‌گویند دیدگاه‌های او در زمینه سیاست خارجی بیشتر به «مادلین آلبرایت»، وزیر خارجه دولت بیل کلنیتون نزدیک است تا باراک اوباما.

بلینکن، یکی از طرفداران سرسخت هژمونی آمریکا است و از مداخله نظامی برای حفظ رهبری آمریکا در دنیا حمایت می‌کند. او به‌عنوان مثال یکی از حامیان حمله نظامی آمریکا به عراق در سال 2003 است.  رویکرد او در حمایت از مداخله نظامی آمریکا در نبرد لیبی و سوریه برای مقابله با حضور منطقه‌ای روسیه نشان‌دهنده گرایش‌های مداخله‌جویانه او در غرب آسیا است.

از جمله مهم‌ترین محورهای دیدگاه تونی بلینکن در زمینه سیاست خارجی که احتمالاً در انتخاب او به‌عنوان وزیر خارجه هم نقش داشته تأکیدی است که بر اتحاد کشورهای دو سوی آتلانتیک برای مقابله با کشورهای مخالف آمریکا و تضعیف آنها دارد.

در مقام مقایسه با سیاست خارجی ترامپ، بلینکن از لحاظ ضرورت تضعیف دشمنان آمریکا با دونالد ترامپ هم‌نظر است اما راهش را از آنجا از او جدا می‌کند که معتقد است این کار را باید از طریق هماهنگ‌سازی سیاست‌ها با کشورهای اروپایی و به‌صورت متحد انجام داد.

دیدگاه‌های بلینکن در خصوص ایران هم از همین تئوری نشئت می‌گیرد. او همانند ترامپ، هدف غایی‌اش از هر سیاستی در قبال ایران را تضعیف این کشور می‌داند اما معتقد است که اگر آمریکا و اروپا در یک جبهه متحد بمانند، نتیجه نهایی مؤثرتر و کارسازتر خواهد بود.

ریشه‌های این تشابه و تضاد با ترامپ را می‌توان به‌وضوح در اظهارات بلینکن در خصوص توافق هسته‌ای برجام، مشاهده کرد. او با وام گرفتن از ادبیات ترامپ، از ضرورت «توافق قوی‌تر» با ایران و طولانی‌تر کردن محدودیت‌های ایران سخن گفته، اما از طرف دیگر تصریح کرده است که آمریکا باید مسئله بازگشت به برجام را به «سکویی» برای تقویت روابط با کشورهای اروپایی در جهت «تقویت برجام» تبدیل کند.

او دو ماه پیش در مصاحبه با شبکه خبری سی‌بی‌اس گفت: «چنانچه بایدن رئیس‌جمهور شود و اگر ایران به پایبندی به توافق هسته‌ای برگردد، ما هم همین کار را انجام خواهیم داد.»

وی اضافه کرد: «اما، ما از این مسئله به‌عنوان سکویی جهت همکاری با متحدان و شریکانمان در جهت تلاش برای تقویت و طولانی‌تر کردن این توافق استفاده خواهیم کرد.»

او در جای دیگر گفته که حاضر است برای تحقق این سیاست، تمامی تحریم‌هایی را که دولت ترامپ علیه ایران وضع کرده است حفظ کند. بلینکن خردادماه سال جاری در نشست مجازی کمیته یهودیان آمریکا گفت: ««ایران باید به پایبندی کامل برجام برگردد، در غیر این صورت واضح است که همه تحریم‌ها پابرجا خواهند ماند. اگر ما به پایبندی توافق برگردیم، همراه با شریکان و متحدانمان که در موضع یکسانی با ما قرار می‌گیرند، از این مسئله به‌عنوان سکویی استفاده خواهیم کرد تا به مذاکره بر سر توافقی طولانی‌مدت‌تر و قوی‌تر بپردازیم.»

سالیوان کیست؟

جیک سالیوان متولد 28 نوامبر 1976 است. او به‌عنوان دستیار امنیتی بایدن در دوران معاونت ریاست‌جمهوری او کار کرده است و یکی از نزدیکترین افراد به هیلاری کلینتون محسوب می‌شود.

هیلاری کلینتون چند سال پیش در مصاحبه‌ای درباره اینکه چرا سالیوان را برای حضور در تیم مذاکره‌کننده آمریکا برای انجام گفت‌وگوهای محرمانه با ایران انتخاب کرده بود به نیویورک‌تایمز گفت: «او نسبت به کسان دیگری که می‌شد به این مذاکرات فرستاد تجربیات زیادی نداشت، ولی از اطمینان کامل من برخوردار بود و به‌جهت اینکه شناخته‌شده نبود می‌توانست بدون آنکه توجه زیادی جلب کند به سفر برود و برگردد.»

با این حال، یک دلیل دیگر برای این انتخاب هیلاری، ظاهراً این بوده که او به‌راحتی قادر به ایفای نقش «پلیس بد» در مذاکرات بوده است، این نظری است که «تریتا پارسی»، بنیانگذار نایاک در کتابی درباره مذاکرات هسته‌ای دولت اوباما با ایران مطرح کرده است.

پارسی می‌نویسد: «سالیوان همانند کلینتون ترجیح می‌دهد وزنه مواضعش به‌سمت شک و تندروی سنگینی کند. او از اینکه در داخل تیم مذاکره‌کننده آمریکا با ایران نقش پلیس بد را بازی کند هیج مشکلی نداشت.»

در ماه‌های گذشته سالیوان درباره سیاست دولت ترامپ در قبال ایران و بازگشت به برجام اظهار نظر کرده است و به‌نظر می‌رسد او هم همانند بلینکن به استفاده از فشار تحریم‌ها برای اضافه کردن مفاد جدید به توافق هسته‌ای اعتقاد دارد.

بلینکن البته در جایی گفته ابتدا گمان می‌کرده است تحریم‌های یکجانبه‌ای که دولت ترامپ بعد از خروج آمریکا از برجام علیه ایران وضع کرده است اثرگذار نخواهند بود، اما اکنون دیدگاهش در این خصوص را تغییر داده و به همین جهت معتقد است که ایران برای رفع تحریم‌ها باید امتیاز بدهد.

چندی پیش پایگاه آسیاتایمز بر اساس تحلیل مواضع سالیوان بود که نوشت به‌نظر می‌رسد اعضای حزب دموکرات، با آشکار شدن اثرات تحریم‌ها نظرشان را درباره بازگشت به برجام عوض کرده‌اند. این رسانه انگلیسی‌زبان خاطرنشان کرده بود یکی از سردمداران این چرخش موضع، «جیک سالیوان»، مشاور سابق «جو بایدن» در امور امنیت ملی و از دستیاران «هیلاری کلینتون» است.

سالیوان بعد از خروج آمریکا از برجام در مقاله‌ای برای «آتلانتیک» نوشته بود تحریم‌ها علیه ایران تنها در صورتی موفق خواهند بود که از حمایت جهانی برخوردار باشند و بتوانند حمایت شریکان تجاری ایران را جلب کنند.

با این حال، او اندکی بعد اعتراف کرد که این دیدگاهش اشتباه بوده است و یک سال بعد در مقاله‌ای مشترک با «بیل برنز»، مقام سابق حزب دموکرات اعتراف کرد که «فشار اقتصادی ناشی از تحریم‌های یکجانبه آمریکا قابل‌توجه‌تر از آن چیزی بوده که آن‌ها پیش‌بینی می‌کرده‌اند.»

سالیوان در سخنانی در ماه مه در اندیشکده هادسون یک بار دیگر این موضع را تکرار کرد و گفت: تحریم‌ها علیه ایران «قدرت دلار و نظام مالی آمریکا را نشان داده است.»

سالیوان در جایی دیگر هم گفته است: «ایرانی‌ها باید واقع‌بین‌تر باشند. تصور کاهش عمده تحریم‌ها از سوی ایالات متحده بدون دریافت ضمانت‌هایی از ایران مبنی بر آغاز مذاکره فوری بر سر توافقی متعاقب که در آن دست‌کم چارچوب‌های زمانی توافق بسط داده شده و مسائل مربوط به راستی‌آزمایی و موشک‌های بالیستیک قاره‌پیما حل شده باشند، غیرعملی است.»

آسیاتایمز نوشته بین مه 2018 (زمان خروج آمریکا از برجام) و ژانویه سال جاری، موضع سالیوان از بی‌اثر بودن تحریم‌های یکجانبه آمریکا به اینکه «بدون دریافت ضمانت از تهران»، خبری از کاهش تحریم نیست، چرخش پیدا کرده است.

سالیوان در مصاحبه با اندیشکده هادسون گفته است: «مخالفان توافق هم اشتباه می‌کردند، چراکه بازگشت تحریم‌ها پس از خروج ترامپ از توافق کار ساده‌ای بود. به‌نظر من، توافقنامه بعدی باید زمان‌بندی محدودیت‌ها موسوم به بند غروب را تمدید کند». وی همچنین گفت: «باید تلاش شود عناصر دیگری را هم در توافق تقویت کنیم. من فکر می‌کنم این یک استراتژی کاملاً قابل‌قبول و مسیری بسیار عاقلانه‌تر از آن چیزی است که باعث خروج ایران از توافق و درنهایت جنگ شود.»

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، یک وبگاه خبری-تحلیلی آمریکا با تاکید بر نادرست بودن بیشتر نظرسنجی‌های قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، درباره چرایی نادرست بودن این نظرسنجی‌های یادداشتی منتشر کرد.

«هیل» در این یادداشت که دکتر «رابرت کلیتزمن» استاد روانپزشکی دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا آن را نوشت، به یک دلیل اصلی برای غلط از آب در آمدن پیش‌بینی‌های نظرسنجی‌ها درباره پیشتازی با اختلاف بالای جو بایدن از دونالد ترامپ اشاره کرد.

بیشتر بخوانید:

لیبرال دموکراسی آمریکایی اینگونه خواهد مرد+فیلم

کلیتزمن نوشت: «من به سبب همه گیری کووید-۱۹  اخیرا مدتی را در یک منطقه حومه پنسیلوانیا گذراندم که در آن کلی مزارع ذرت وجود داشت و در آن اثر کمی از کووید-۱۹ ؛ همچنین بنرهای ترامپ بیشتر از بایدن دیده می‌شد. چند روز قبل از انتخابات، من از دو تن از آشنایان که قصد شرکت در انتخابات داشتند، درباره رأی‌شان سوال کردم. آنها می‌دانستند که من حامی بایدن هستم. آنها در جوابم گفتند که “هنوز تصمیمی برای انتخاب شخص مورد نظرشان نگرفتند”. در نهایت هر دوی آنها ترامپ را انتخاب کردند. من شگفت زده شدم چرا که آنها در ابتدا اذعان نکردند که در فکر رای دادن به چه کسی هستند».

ببینید:

فیلم/ مقایسه دولت ترامپ با آلمان نازی

از نظر این استاد روانپزشکی دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا، «همانطوری که شب انتخابات نشان داد، آنها تنها افرادی نبودند که چنین کردند. تقریبا تمام نطرسنجی‌های مهم، غلط از آب در آمد چرا که پیش‌بینی حمایت بسیار بیشتر از بایدن را می‌کردند… چرا نظرسنجی‌ها اینقدر دور از واقعیت بود؟».

وی ادامه داد: «دوستانم (همکاران روانشناسم) دلیل این موضوع را گفتند و آن چیزی است که روانشناسان، “سوگیری مطلوبیت اجتماعی” می‌خوانند. این پدیده زمانی حادث می‌شود که شرکت‌کنندگان در نظرسنجی‌ها پاسخ‌هایی متفاوت از رویکردهای واقعی خودشان ارائه می‌دهند چرا که می‌خواهند در نظر دیگران خوب جلوه کنند یا حس خوبی درباره خودشان داشته باشند».

ببینید:

فیلم/ تجمع اعتراضی حامیان ترامپ مقابل دیوان عالی

به روایت کلیتزمن، «وقتی من در اینجا (حومه پنسیلوانیا) پرسیدم چرا به ترامپ رای داد، او با دلخوری روی صندلی خودش نشست و گفت “خوب من با همه چیزهایی که او (ترامپ) می گوید موافق نیستم اما (به خاطر مواضع او میزان) مزایای بازنشستگی من زیاد شده است”».

این استاد دانشگاه در آمریکا تصریح کرد: «من از او پرسیدم که آیا درباره فساد و دروغگویی‌هایش نگرانی نداری؟ که او در جواب گفت “همه سیاستمداران دروغ می‌‎گویند. بایدن هم فاسد است». من به او گفتم که متعجبم منابع اخبار تو چه منابعی هستند آیا فقط به فاکس نیوز نگاه میکنی؟ که او در جواب گفت “نه من به هر دو طرف (دموکرات و جمهوری‌خواه) نگاه می‌کنم. هر دو طرف، مواضع جانبدارانه دارند”».

به روایت او، «وقتی من از دوست دیگر خودم پرسیدم چرا از رئیس‌جمهور حمایت کرد، او جواب داد که “ترامپ یک آدم مزخرف است اما دارد در مقابل چین می ایستد. چرا پول مالیاتی که من می دهم باید برای حفاظت از دیگرکشورها صرف شود؟ اجازه بدهید که آنها خودشان از خودشان حفاظت کنند. البته من از صحبت کردن درباره سیاست خوشم نمی آید”».

کلیتزمن همچنین تصریح کرد: «برخی صاحب‌نظران (درباره چرایی غلط شدن نظرسنجی‌ها) به طرفداران “خجالتی ترامپ” اشاره کردند البته این دو نفر و بسیاری دیگر از افراد حامی او به ندرت خجالتی هستند».

ببینید:

فیلم/ هواداران مسلح ترامپ به واشنگتن رسیدند

در ادامه یادداشت او آمده است: «روان‌شناسان برای سنجش سوگیری (مطلوبیت اجتماعی) مقیاس‌هایی در نظر گرفته‌اند و از افراد پاسخ دهنده به سوالات سوال می‌کنند که آنها چه قدر با جملاتی از قبیل اینکه “وقتی من قولی را بدهم، آن را نگه خواهم داشت و هیچ اما و اگری در کار نخواهد بود”، موافق یا مخالف هستند؟ البته بیش از ۹۰ درصد از مطالعات انجام شده در روان شناسی در استفاده از چنین مقیاسی ناکام مانده است. در این انتخابات، موسسه‌های نظرسنجی معدودی تلاش کردند که این تمایل (سوگیری مطلوبیت اجتماعی) را شناسایی و کشف کنند».

این استاد روان شناسی در آمریکا درباره غلط بودن نظرسنجی‌های قبل از انتخابات ۲۰۱۶ و تاکید اکثر آنها بر پیروزی نامزد حزب دموکرات هم اشاره کرد.

وی نوشت: «در سال ۲۰۱۶ و پس از اینکه موسسه‌های نظرسنجی به طرزی فاحش حمایت از ترامپ در برابر هیلاری کلینتون را دستکم گرفتند، بنیاد تحقیقات افکار عمومی آمریکا گزارشی درباره ناکامی نطرسنجی ها منتشر کرد و موضوع سوگیری مطلوبیت اجتماعی را بررسی کرد اما آن را عاملی در چرایی ناکامی نظرسنجی‌ها ندانست. این بنیاد استدلال کرد که پاسخ دهندگان به نظرسنجی‌ها در نطرسنجی های آنلاین مواضع واقعی خودشان را ابراز کردند و از آنجایی که این نطرسنجی ها هم نشاندهنده برتری کلینتون بود، سوگیری مطلوبیت اجتماعی دلیل این ناکامی نبود اما این بنیاد اشتباه کرد و باید گفت که سوگیری مطلوبیت اجتماعی در نظرسنجی‌های آنلاین هم بروز می‌یابند».

به گفته او، «امسال (انتخابات ۲۰۲۰) تعداد انگشت شماری از موسسه‌های نظرسنجی تلاش کردند که این پدیده را شناساسی و کشف کنند. آری کیپتین اقتصاددان دانشگاه کارولینای جنوبی که ناظر بر نظرسنجی‌های مشترک این دانشگاه و لس آنجلس تایمز بود، متوجه شد که شرکت کنندگان در این نظرسنجی ها با بیش از ۱۰ درصد اختلاف گفتند که آنها حامی بایدن هستند (حمایت از بایدن بیش از ۱۰ درصد حمایت از ترامپ بود) اما وقتی از آنها درباره “محیط اجتماعی” سوال و پرسش شد که “به نظر شما دوستان و همسایگانتان به چه کسی رای خواهند داد؟”، در جواب مشخص شد که حمایت از ترامپ به ۵ یا ۶ درصد کاهش یافت. این سوال کمک کرد که سوگیری مطالعات اجتماعی مشخص شود و همچنین نشان داد که حمایت از ترامپ به اندازه کمی مورد سنجش قرار گرفت».

کلیتزمن افزود: «چرا سوال درباره محیط اجتماعی تنها تا حدی کارساز بود؟ برای اینکه این رای دهندگان نه تناها درباره وجهه شان در نظر دیگران نگرانی دارند بلکه در برخی سطوح خودشان درباره آنچه خودشان هم انتخاب کردند راحت نیستند».

از نظر این استاد دانشگاه کلمبیا، «بسیاری از حامیان بایدن طرفداران ترامپ را شیطان می‌دانند اما این دو فردی که من (در پنسیلوانیا) می شناسم، آدم‌های نجیبی هستند و شیطان نیستند. با این حال، آنها در نهایت تصمیم گرفتند که پس انداز شدن پول خودشان را به رفتار شوکه کننده ترامپ ترجیح بدهند و طمع روی تصمیمشان اثر گذاشت و نه حس بخشندگی. البته آنها به این احساساتشان احساس غرور نکردند. چه کسی پیدا می شود که اذعان کند او بر اساس حرص و طمع (به ترامپ) رای داد؟ به همین دلیل بوده که آنها ابتدائا در نظرسنجی‌ها از پاسخ دادن به این سوال که حامی چه کسی هستند، اجتناب کردند و بهترین راه برای مواجهه با این سوال، اعلام این بوده که بگویند هنوز تصمیم نگرفته‌ام».

وی در پایان نوشت: «اینها مناقشه‌های درونی است که اندازه گیری آن کار راحتی نیست اما موسسه‌های نظرسنجی، روان شناسان و دیگر محققان باید برای اندازه گیری کردن آن بیشتر تلاش و کار کنند. ما در آینده باید بیشتر به این طرز برخوردها و فهم‌ها تعامل کنیم، آنها را بفهمیم و به آنها بپردازیم و از افراد حامی ترامپ بخواهیم با رای دادن (در نظرسنجی‌ها) به کل کشورمان کمک کنند».