والدین

همه چیز درباره والدین و بلوغ زودرس/ از درک«تن‌انگاره» نوجوانان تا تهیه «جعبه نوجوانی»

همه چیز درباره والدین و بلوغ زودرس/ از درک«تن‌انگاره» نوجوانان تا تهیه «جعبه نوجوانی»

دیدگاه‌ خود را بنویسید / اخبار / / , , , , , /


گروه خانواده؛ نعیمه موحد: بلوغ نوجوان و حواشی آن به اندازه کافی برای والدین موضوع حساسی هست. والدین آگاه می‌دانند که بلوغ یکی از دوره‌های حساس رشد کودک است که باید قبل از رسیدن به آن درباره آن آگاهی‌های لازم را داشته باشند. اما در این بین کودکان ونوجوانانی هم هستند که دچار بلوغ زودرس می‌شوند. برای بسیاری از مردم بلوغ زودرس با مسائل دیگری همچون زودآگاهی جنسی یکسان تلقی می‌شود. اما اینکه تعیین بشود کودک یا نوجوانی به بلوغ زودرس رسیده است بستگی زیادی به نظر پزشک دارد.

در این گفت‌وگو انسیه مجذوبی، روان‌شناس بالینی کودک، بازی درمانگر و مشاور کودک از انواع بلوغ زودرس، تعریف این بلوغ و راهکارهای مواجه والدین با بلوغ زودرس کودکان خود گفته است. در این گفتگو توصیه‌های خوبی نیز برای مواجهه با بلوغ فرزندان یک خانواده ارائه شده است.

 

پیدایش علائم بلوغ در چه سنی برای نوجوان، نشان‌دهنده بلوغ زودرس است؟

تعیین این سن بستگی بسیار به محیطی که کودک در آن قرار گرفته، دارد. محیط شامل، جغرافیایی که کودک در آن بزرگ شده و بستری که در آن قرار دارد، می‌شود. هر کودک در هر کشوری با توجه به اقلیم و محیط جغرافیایی ممکن است بلوغ را زودتر یا دیرتر تجربه کند. حتی به عنوان مثال در کشور ما بر اساس اینکه در مناطق سردسیر زندگی می‌کنیم یا گرمسیر، ممکن است کودکان سن متفاوتی از بلوغ و بلوغ زودرس را تجربه کند.

اما سنی که روی آن از نظر پزشکی برای تعیین بلوغ زودرس بر آن توافق شده است برای دختران زیر9سال و برای پسران زیر 15سال است. در واقع در این سنین اگر علائم فیزیولوژیک بلوغ دیده بشود، تشخیص بلوغ زودرس داده می‌شود. اما از آنجایی که ژن در این مقوله بسیار تاثیرگذار است توصیه ما این است که در این مواقع سوابق خانوادگی خودمان و همسرمان را بدانیم و بررسی کنیم. ممکن است برای پسری، پدر و یا حتی عموی او بلوغ را در سن مشابه تجربه باشد. پس برای آن پسر دیگر بلوغ زودرس اتفاق نیفتاده است و ژن خانوادگی او به این صورت است.

 

بلوغ زودرس برای پسران بیشتر اتفاق می‌افتد یا دختران؟

برای دختران بیشتر اتفاق می‌افتد.

 

علائم بلوغ به صورت کلی چه چیزهایی هستند؟

برای دختران رشد اندام زنانه و یا به عنوان مثال چرب شدن موها اتفاق می‌افتد. برای پسران هم چرب شدن موها از علائم بلوغ است. ضمن اینکه در پسران تغییر صدا به سمت بم شدن هم اتفاق می‌افتد. در هر دو جنس ممکن است بزرگی بینی هم دیده بشود. اینها بخشی از علائم ظاهری بلوغ هستند.

در صحبت‌هایتان گفتید با دیدن علائم بلوغ زودرس باید به پزشک مراجعه کرد. چرا؟

در کل بهتر است با دیدن علائم بلوغ در نوجوان ، مراجعه به پزشک غدد داشته باشیم. پزشک آزمایش‌هایی را تجویز می‌کند و عکسی از استخوان مچ دست می‌گیرد. این عکس و آزمایش‌ها نشان می‌دهد که  آیا نوجوان شما به بلوغ زودرس مبتلا شده است یا نه. نوجوان یا به خاطر ژن و محیط به بلوغ زودرس مبتلا شده که نگران‌کننده  یا این بلوغ ارتباطی به ژن او ندارد. پس پزشک رژیم‌های غذایی تجویز می‌کند و فعالیت‌ها را متذکر می‌شود تا بلوغ زودرس نوجوان کنترل بشود.

 

آیا قرار گرفتن کودک در معرض محتوای نامناسب اخلاقی از طریق رسانه، می‌تواند منجر به بلوغ زودرس بشود؟

بعضی اوقات می‌شنویم که گفته می‌شود کودکانی که در معرض محتوای نامناسب رسانه‌ای قرار دارند، تصاویر غیراخلاقی می‌بینند یا خانواده و دوستان از نظر پوشش در پیش چشم این بچه‌ها بیش از اندازه آزاد هستند، دچار بلوغ زودرس می‌شوند. این تعریف برای بلوغ زودرس اشتباه است. کودکانی که در معرض محتوا و تصاویر نامناسب اخلاقی قرار می‌گیرند دچار «آسیب‌ذهنی» و «بیداری جنسی زودتر از موعد» می‌شوند. یعنی زودتر از آنچه معنا و مفاهیم اعمال جنسی را متوجه بشوند، درگیر این محتواها می‌شوند.

معمولا دو الی سه سال بین رسیدن فرد به بلوغ با علائم ظاهری و بلوغ جنسی فاصله است. برای این دسته از کودکان در این فاصله دو الی سه ساله از نظر اینکه تغییرات بلوغ ظاهری را تجربه می‌کنند اما به بلوغ جنسی نرسیده‌اند و از آن‌طرف زودتر از زمان لازم به آگاهی جنسی رسیده‌اند، مشکلاتی پیش می‌آید. از آن طرف بعد از رسیدن به بلوغ جنسی هم از آنجایی که این دسته هنوز در سن نوجوانی هستند، مشکلاتی را به خاطر رسیدن به زودآگاهی جنسی تجربه می‌کنند.

پس قرار گرفتن کودک در معرض محتوای نامناسب اخلاقی و جنسی، باعث بروز بلوغ زودرس یعنی زودتر ظاهر شدن علادم فیزیکی بلوغ در او نمی‌شود. علائم فیزیکی بلوغ کاملا محیطی و وابسته به ژن است. این محتواهای نامناسب کودک را زودتر از لزوم و سن مناسب به آگاهی درباره مسائل جنسی می‌رساند که تبعات خودش را دارد.

ما یک بلوغ زودرس مرکزی داریم که گفته می‌شود غذه هیپوتالاموس و هیپوفیز زودتر از موعد وارد فعالیت شده‌اند به همین خاطر هم باید به پزشک غدد مراجعه کرد. بلوغ زودرس محیطی هم هست که آن هم به خاطر عوامل محیطی و جغرافیایی هست که بدن در آن قرار می‌گیرد.

 

برخی از والدین برای بلندقد شدن کودکان و یا چاق و لاغر شدن آنها، به کودکان قرصهای مخصوصی در این زمینه می‌دهند. آیا این قرصها هم می‌تواند باعث بلوغ زودرس بشود؟

بله. مخصوصا درباره بلند قد شدن یا لاغر شدن کودکان که دغدغه بسیاری از والدین هست، بعضی از انواع داروها که هورمونی هستند، می‌تواند بلوغ زودرس به دنبال داشته باشد.

اشتباهات رایج والدین دربرخورد با کودک یا نوجوانی که دچار بلوغ زودرس شده‌اند چیست؟

اولین اشتباه این است که به پزشک مراجعه نمی‌کنند. مراجعه به پزشک مهم است چون والدین باید بدانند که آیا روند بلوغ فرزندشان در مسیر درست قرار دارد یا نه. چون اگر در مسیر نادرست باشد نیاز به راهکارهایی برای کنترل آن است.

قدم بعدی این است که روی «تن‌انگاره» نوجوان کار بشود. تن‌انگاره یعنی دیدی که نوجوان نسبت به بدن خود پیدا می‌کند. بعضی از مادران به دختران خود می‌گویند لباس گشاد بپوش تا برجستگی بدنت پیدا نباشد. این باعث شرم دختر از بدن خود می‌شود. این شرم در آینده زندگی آنها هم تاثیر بدی دارد و ممکن است حتی در بزرگسالی در روابط زناشویی هم اختلال ایجاد کند.  درحالی که رشد این اندام در بدن او یک امر طبیعی است. به جای این جمله منفی می‌شود با دخترشان حرف بزنند و لزوم رعایت عفاف و حجاب را توضیح بدهند نه اینکه روی بدن دختر نوجوان برچسب بزنند و عیب بگذارند.

درباره پسر نیز باید همین اتفاق بیفتد و تغییرات ظاهری بدن او باعث حس بد از بدنش نشود. البته بهتر است صحبت درباره این تغییرات بدنی و سیر طبیعی آنها برای دختر و پسر به عهده والد همجنس باشد.

 

به عنوان مثال مادر در برخورد با علائم فیزیکی دختر، چگونه با او برخورد کند که باعث شرم او بدنش نشود؟

پیشنهاد من به والدین مراجع، این است که یک «جعبه نوجوانی» برای فرزند خود تهیه کنند. حالا جعبه می‌تواند تبدیل به کیف یا هر وسیله دیگری که بتوانیم تعدادی از اقلام را در آن جای بدهیم بشود. این اقلام شامل یک سری وسائل بهداشتی است که از این به بعد و بعد از بلوغ برای نوجوان لازم است. مثلا یک اسپری بدن یا عطر، پد بهداشتی برای دختران و… . خوب است در این پد تعدادی کتاب درباره علائم بلوغ، لزوم آن و مسائلی از این دست هم بگذاریم.

این هدیه می‌تواند تحت عنوان هدیه‌ای برای ورود به یک مرحله طبیعی از رشد و یکی از مراحل اولیه بزرگسالی به نوجوان داده بشود.  در واقع دادن این بسته به نوجوان خیلی بهتر از این است که مرتب بخواهیم به او تذکر بدهیم که بوی بدنت بد شده و باید به حمام بروی. یا این را نخور، جوش می‌زنی!

وقتی این سیر را برای نوجوان به عنوان یک امر طبیعی جا بیاندازیم نیازی نیست که مرتب تغییرات بدنی او را به او یادآوری کنیم تا از این طریق باعث شرم او از بدنش بشویم. ما باید کمک کنیم بچه‌ها حالشان با خودشان خوب باشد.

البته لازمه این کار این است که خود مادر یا پدر هم حالش با خودش خوب باشد. والدینی که مرتب درگیر چاق و لاغر شدن هستند یا همیشه جلوی آینه از خودشان ایرادات بدنی می‌گیرند، والدین موفقی در دادن حس خوب از بدن به فرزندشان نیستند.

در تببین تن‌انگاره برای کودک، رسانه هم موثر است. رسانه‌ و فضای مجازی که در آن زیبایی به بینی عمل‌کرده و هیکل تراش خوره تعبیر می‌شود. از آن طرف حلقه دوستان و مدرسه هم هستند که به کودک تن‌انگاره می‌دهند. پس ما باید قبل از رسیدن کودک به سنی که از این موارد تاثیر بپذیرد خودمان به عنوان والدین تن‌انگاره صحیح و آن احساسی که هرکس باید حالش با بدن خودش خوب باشد را به فرزندمان بدهیم.

 

بلوغ زودرس چه پیامدهایی برای نوجوان دارد؟

بلوغ زودرس باعث می‌شود بچه‌ها در ارتباط با همسالان خود دچار مشکل بشوند. مخصوصا درباره دختران که باعث یک نوع شرم‌زدگی و کناره‌گیری آنها از دوستانی خواهد شد که هنوز فضای بلوغ را تجربه نکرده‌اند. یا برای پسران که این دوره، دوره اوج بودن با همسالان است ممکن است باعث بشود، پسر از نوع صدا، بزرگ شدن بینی یا درآمدن ریش و سبیل خود پیش بقیه همسالان خجالت‌زده بشود.

علائم روانی بلوغ زودرس چه چیزهایی است؟

علائم روانی هم بیشتر از همان تغییرات ظاهری و بدنی نشات می‌گیرد. یعنی فرزند ما هنوز از لحاظ عقلی به بلوغ نرسیده است اما درحال تجربه علائم جسمی آن است. اینها باعث ترس یا خجالت در کودک می‌شود. در این مواقع معمولا دو اتفاق برای کودک می‌افتد. یا آنقدر خجالت می‌کشد که ممکن است علائمش را تا مدتی از پدر و مادرش پنهان کند و اصلا نخواهد درباره آنها آگاهی پیدا کند. یا آنقدر هنوز به بلوغ عقلی نرسیده که برعکس، علائمی که تجربه می‌کند را برای هرکسی بازگو می‌کند.

اینجا والدین باز هم باید با کودک خود صحبت کنند. اگر کودکی که بلوغ زودرس رسیده و بیش از اندازه خجالت زده است؛ جدای از اینکه مراجعه به پزشک را داریم، باید به او بگوییم که این موضوع هیچ ایرادی ندارد و یک سیر طبیعی از رشد توست. همانطور که وقتی نوزاد بودی اول چهار دست و پا راه رفتی و بعد توانستی راه بروی یا حرف بزنی، بلوغ هم یک سیر طبیعی از رشد مثل همانهاست.

 

 درست است که بلوغ یک امر طبیعی است. اما تاکید زیاد بر طبیعی بودن آن باعث نمی‌شود کودک یا نوجوان ممکن است هنوز به بلوغ عقلی کافی نرسیده باشد، از شرایط بلوغ خود در خارج از خانه صحبت کند و به این ترتیب حریم شخصی‌اش آسیب ببیند؟

حریم خصوصی موضوعی است که باید از کودکی برای بچه جابیفتد. یعنی حتی همان زمانی که بچه پوشک دارد یا او را از پوشک می‌گیریم باید حریم خصوصی را به او آموزش بدهیم. اگر دوره‌های مراقبت جنسی و تربیت جنسی به خوبی برای کودک گذرانده شده باشد و به او آموزش داده شده باشد، کودکی که به بلوغ زودرس هم می‌رسد متوجه می‌شود بعضی از علائم و رفتارهایی که از این به بعد باید انجام بدهد جزء حریم خصوصی اوست و نهایتا باید از والدین برای آگاهی بیشتر درباره آنها کمک بگیرد.

حتی درباره کودکی که گفتیم ممکن است آنقدر به بلوغ عقلی نرسیده که از علائم بلوغ جسمی خود با غریبه‌ها صحبت کند، اگر او هم آموزش و تربیت جنسی صحیح دیده باشد، با یک توضیح از سمت والدین متوجه می‌شود که این موضوعات مربوط به حریم خصوصی اوست.

پس این موضوعی نیست که به یک باره از نوجوانی بخواهیم آن را به کودک آموزش بدهیم. حتی در همین سن نوجوانی هم رفتار درست این است که از کودک بخواهیم مسائل مربوط به بلوغ خود را از والد همجنس بپرسد. این خودش یکی از آموزه‌های تربیت جنسی است.

نوجوانی دوره ای است که بچه ها روی یک سنگ لغزنده ایستاده اند. این یک اغراق است ولی ما می‌گوییم حتی اگر می‌خواهید بچه را خرد کنید، این کار را قبل از نوجوانی انجام بدهید! چون نوجوان به اندازه کافی خودش در این دوران به خاطر مسائل بلوغ وضعیت لغزنده‌ای دارد. خواهش من از والدین است که استرس‌های مضاعف را تا جایی که می‌توانند از زندگی نوجوان حذف کنند. این تغییرات که با اضطراب همراه است حتی شامل عوض کردن خانه هم می‌شود. بهتر است در صورت امکان همین کارهایی که از نظر ما عادی به نظر می‌رسد هم قبل از سن نوجوانی فرزندان خانواده انجام بشود. والدین باید از قبل از رسیدن فرزندشان به سن نوجوانی آگاهی لازم را کسب کنند، کتاب بخوانند و با دانش پا در این مرحله بگذارند. چون نوجوانی و تجربه هر نوعی از بلوغ، یکی از مراحل حساس رشد هر انسانی است.

 

انتهای پیام/

 





منبع خبر

همه چیز درباره والدین و بلوغ زودرس/ از درک«تن‌انگاره» نوجوانان تا تهیه «جعبه نوجوانی» بیشتر بخوانید »

درددل‌های والدین از آموزش مجازی/ از دلشوره «مومو» تا کانال مثبت 18

درددل‌های والدین از آموزش مجازی/ از دلشوره «مومو» تا کانال مثبت 18

دیدگاه‌ خود را بنویسید / اخبار / / , , , , , , , , , /


خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: تا قبل از اینکه سر و کله «کرونا» به کشور باز شود، از نظر تربیتی موبایل و تبلت دادن به دانش‌آموزان، مورد پذیرش نبود؛ مطالب متعددی منتشر می‌شد مبنی بر خطراتی که دنیای این وسیله ارتباطی برای دانش‌آموزان ایجاد می‌کرد اما بعد از ورود کرونا به کشور، ورق برگشت و حالا نه تنها موبایل داشتن برای کودکان و نوجوانان مذمت نمی‌شد بلکه گلایه‌ها و نگرانی از نداشتن موبایل مطرح بود.

حالا دیگر نه تنها جایگاه و اهمیت موبایل و تبلت در آموزش تغییر کرده است بلکه به سطح و جایگاه مدرسه رسیده است. به قول وزیر آموزش و پرورش، «اگر یک تبلت در دسترس باشد می‌تواند برای یک دانش‌آموز، یک مدرسه باشد».

در اسفند سال گذشته و در همان روزهای اول ورود کرونا به کشور، برای پیشگیری از شیوع این بیماری، مدارس تعطیل شد و مسؤولان دستگاه تعلیم و تربیت به دنبال راهی برای تداوم آموزش بودند؛ اولین گام در این مسیر، آموزش‌های تلویزیونی بود اما این آموزش‌ها کافی به نظر نمی‌رسید و همین موضوع باعث شد برخی معلمان دست به کار شوند و با ایجاد گروه‌هایی در شبکه‌های اجتماعی به آموزش دانش‌آموزان خود بپردازند.

ورود پراکنده معلمان به آموزش از طریق فضای مجازی، مسؤولان آموزش و پرورش را به فکر ایجاد پلتفرمی انداخت تا آموزش مجازی را تحت آن اجرا و کنترل کند؛ این فکر سرانجام به ایجاد شبکه آموزشی دانش‌آموز(شاد) ختم شد؛ شبکه‌ای که در 21 فروردین 99 رونمایی شد و از ابتدای اردیبهشت، فعالیت رسمی خود را آغاز کرد.

ورود پراکنده معلمان به آموزش از طریق فضای مجازی، مسؤولان آموزش و پرورش را به فکر ایجاد پلتفرمی انداخت تا آموزش مجازی را تحت آن اجرا و کنترل کند

آموزش و پرورش عنوان می‌کرد که تمام مدارس از این شبکه استفاده کنند؛ اما امکانات این شبکه زیاد نبود؛ ضمن اینکه سرعت اینترنت و کندی برنامه هم مشکلی بود که استفاده از «شاد» را سخت می‌کرد اما استفاده از «شاد» در سال گذشته، زمان زیادی را نبرد چرا که به پایان سال تحصیلی زمان زیادی نمانده بود.

برای سال تحصیلی جدید، بررسی فنی روی سامانه «شاد» انجام شد و امکانات جدید برای آن طراحی شد و در نهایت 13 شهریور، از نسخه جدید آن رونمایی شد که زیباسازی و بازطراحی رابط کاربری، احراز هویت و اعطای نقش به کاربران، حضور و غیاب، ارتباط زنده یک طرفه، پخش زنده کلاس، تماس صوتی درون اپلیکیشن، تماس تصویری درون اپلیکیشن، تکالیف دانش‌آموزان، آزمون‌ساز، شاد، ایجاد پروفایل دانش‌آموز(کارپوشه)، شادینو، نظرسنجی، شاد نما، کلاس بندی و سامانه تیکتینگ شاد از جمله امکانات جدید آن است.

وزیر آموزش و پرورش نهم مهر درباره تولد شاد و تغییرات آن، گفت: «شاد اولیه چیزی شبیه پیام‌رسان بود که امکان انتقال پیام صوتی و تصویری بین معلمان و دانش‌آموزان بود؛ اما شاد در فاصله بهار و تابستان گذشته تقویت شد، ارتباط تعاملی زنده برقرار شد و امکان ارتباط بین معلم و دانش‌آموزان برقرار شد؛ بعضی روزها تا ۳۰۰ هزار ارتباط زنده روی شاد داریم که نشان می‌دهد کلاس‌ها فعال است».

 «شاد» یک سامانه منحصرا آموزشی است

وی ادامه داد: «همان سال گذشته وقتی مدارس تعطیل شد، معلمان به سمت پیام‌رسان‌های داخلی و خارجی رفتند و آموزش را انجام می‌دادند؛ اقدام خوبی بود اما یک اشکالی داشت که ما نمی‌دانستیم چه اتفاقی در حال افتادن است».

حاجی‌میرزایی با بیان اینکه سامانه شاد یک سامانه منحصرا آموزشی است، افزود: منحصرا ارتباط بین معلم، دانش‌آموزان و مدیر مدرسه است؛ یک فضای عمومی دارد که والدین هم می‌توانند وارد شوند و به محتوای آموزشی دسترسی داشته باشند و برخی از فعالیت‌های پرورشی و جشنواره‌هایی که روی آن بارگذاری می‌شود را استفاده کنند اما هر دانش‌آموز که وارد می‌شود باید کد ملی‌اش را بزند و احراز هویت شود؛ وقتی احراز هویت شد، در کلاس خودش می‌نشیند». 

پای درددل والدین نشستیم که ببینیم مشکل آموزش‌های مجازی چیست؟ آقای سعیدی پدر یک دانش‌آموز پایه هفتمی به خبرنگار فارس، اظهار کرد: «برای استفاده از «شاد»، دخترم همیشه گوشی مرا می‌گیرد. ساعت کلاسش عصر است اما همیشه به دنبال گوشی من است. وقتی می‌پرسم که چه کار می‌کنی، می‌گوید درس دارم یا کار دارم و من نمی‌دانم که دقیقا چند ساعت باید گوشی به دستش بدهم».

احساس می کنم که از آموزش مجازی، فرزندم، چیز زیادی یاد نمی‌گیرد؛ با این اوضاع و احوال کرونا هم که نمی‌توانیم آنها را به مدرسه بفرستیم

وی ادامه داد: «نکته مهمتر اینکه، وقتی گوشی تلفن و اینترنت در اختیار فرزندم هست یعنی می‌تواند به هر بخشی از گوشی سرک بکشد و اطلاعات او از گوشی من، بیشتر از خودم است. اگر واقعا او از این روش، درس یاد بگیرد، مشکلی ندارم اما نگرانش هستم. دختری که در سن بلوغ است، با تلفن همراه و دنیای ناشناخته آن، ممکن است آسیب ببیند».

مادر دانش‌آموز کلاس پنجم هم در خصوص حضور فرزندش در شبکه «شاد»، گفت: «ما هنوز با شاد مشکل داریم و سرعت دانلود فایل‌ها کند است، به همین دلیل، بچه های کلاس در اپلیکیشن خارجی حضور دارند».

وی افزود: «از طرف دیگر، احساس می کنم که از آموزش مجازی، فرزندم، چیز زیادی یاد نمی‌گیرد؛ با این اوضاع و احوال کرونا هم که نمی‌توانیم آنها را به مدرسه بفرستیم؛ واقعا فکر می کنم با این اوضاع، امسال هیچ چیزی یاد نگیرد. نکته دیگر هم این است که روش تدریس درس ها تغییر کرده است و با این روش، ما نمی توانیم به فرزندانمان کمک کنیم و این موضوع خودش به مشکل دیگر تبدیل شده است».

مادر دانش‌آموز پایه سوم درباره آموزش مجازی اظهار کرد: «هر چند که می‌ترسم از اینکه فرزندم را به مدرسه بفرستم اما اگر مدرسه باز باشد و کلاس‌ها دایر شود، مشکلی ندارم اما مدرسه فرزندم تعطیل است و آموزش‌ها فقط مجازی است و خب ما هم استقبال کردیم».

همه ساعات فرزندم در تبلت می‌گذرد

وی ادامه داد: «خودم با فرزندم درس کار می‌کنم و نگرانی از این بابت ندارم اما نگرانی اصلی من، از خانه نشینی اوست. این روزها احساس می‌کنم که فرزندم افسرده شده است. فکر می کنم اگر این روند ادامه پیدا کند، باید برایش فکری کنم. اکثر خانواده‌ها یک فرزند دارند و زندگی آپارتمان نشینی هم موجب می شود که بچه ها هیچ تحرکی هم نداشته باشند و این موارد تماما خطرساز است».

خانم سهرابی مادر دانش‌آموز کلاس پنجم، نگرانی بیش از دنیای مجازی دارد و گفت: «همه ساعات فرزندم در تبلت می‌گذرد. یا درس می خواند و یا بازی می کند. مدام یک گوشه نشسته و سرش توی تبلت است و این موضوع نگران کننده است. اصلا نمی دانم چه می کند. نه از بازی‌ها سر در می‌آورم و نه متوجه می‌شوم که کدام سایت را باز می‌کند اما یکبار برادرم که به حالت دوستانه، تبلت را از او گرفته بود، می گفت که چرا باید در تبلت پسرت، فیلترشکن نصب باشد؟».

وی ادامه داد: «چطور باید در اختیار فرزندم وسیله‌ای باشد که من به عنوان مادرش نتوانم او را رصد کنم. این روزها که بحث‌هایی مانند چالش «مومو» مطرح می‌شود، نگرانی من صد چندان شده است و می‌ترسم که فرزند من هم گرفتار شود. می‌ترسم اتفاقی بیفتد و من نتوانم کاری کنم».

اما مادر دانش‌آموز کلاس اول دبستان، دل پُرتری دارد و گفت: «قبل از اینکه مدارس استان تهران تعطیل شود، فرزندم دو روز در هفته آن هم یک ساعت به مدرسه می‌رفت. اصلا این یک ساعت چیزی نیست. بچه کلاس اولی اگر به مدرسه نرود که چیزی یاد نمی گیرد. به حرف ما هم که گوش نمی‌کند. سختش است که درس بخواند».

وی اضافه کرد: «وقتی بچه‌ای از کلاس اول، درس را یاد نگیرد، در آینده هم چیزی نخواهد آموخت و این موضوع واقعا نگران کننده است و باید فکری کرد. هنوز فرزندم نتوانسته با معلمش خو بگیرد و دلیل این موضوع هم زمان کم در مدرسه است. حتی فیلم‌هایی که معلم از خودش می‌گیرد و درس می‌دهد را هم نمی‌بیند».

پدر دانش‌آموز سوم دبیرستانی به دغدغه کنکور اشاره کرد و اظهار داشت: «سال گذشته که بچه ها هر چه یاد گرفته بودند هم با تعطیلات فراموش کردند و امسال که سال حساسی برای آنهاست، باید فکری برایشان کرد؛ با آموزش مجازی که نمی‌توان درس خواند».

وی ادامه داد: «برای اینکه بتوانم کمک به یادگیری فرزندم کنم، معلم خصوصی برایش گرفتم که معلم خصوصی هم مبالغ بالایی می گیرد. حالا ما یک معلم ارزان پیدا کردیم ولی معلم فرزندم که هزینه‌اش بالا هم نیست، جلسه‌ای 50 هزار تومان می‌گیرد؛ خودتان حساب کنید روزی 50 هزار تومان برای یک ساعت، در ماه چقدر می‌شود؟».

مادر یک دانش‌آموز پایه ششم دبستان، نگرانی بیشترش از سایت‌ها و کانال‌های نامناسبی است که بچه‌ها در کنار استفاده از «شاد» به سراغشان می‌روند و گفت: «مگر قرار نبود که سایت‌های سفید رایگان در اختیار دانش‌آموزان قرار گیرد پس چه شد؟ مگر قرار نبود که سیمکارت دانش‌آموزی به خانواده‌ها بدهند، پس چه شد؟ نمی‌شود که بچه را وارد دنیای خطرناک مجازی کرد و بعد رهایش بکنیم؟ می‌بینم فرزندم در کانالی جذب شده است که +18 است، چند بچه در چنین کانال‌هایی عضو می‌شوند؟».

وی افزود: «خیلی از خانواده‌ها اطلاعاتی درباره فضای مجازی ندارند، این خانوادها فکر می کنند که فرزندشان در حال درس خواندن است اما ای دل غافل که در حال تماشای فیلم یا خواندن مطلبی است. ببینید در اینستاگرام چه مطالب متعدد و حتی مستهجن وجود دارد و حتی فیلتر هم نیست. خب بچه وقتی وارد آن می شود، ساعت ها در گردش است و بسته اینترنتی را تمام می‌کند؛ می دانید خانواده‌ها چقدر هزینه اینترنت می‌دهند؟».

سرهنگ علی‌محمد رجبی رئیس مرکز تشخیص و پیشگیری از جرایم سایبری پلیس فتا ناجا در گفت‌وگو با خبرنگار فارس با بیان اینکه که باید امنیت و حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی حفظ شود، اظهار داشت:‌ «کودکان و نوجوانان به واسطه سن کم و عدم تسلط و آگاهی و دانش کافی در فضای مجازی می‌توانند قربانی آسیب‌ها و تهدیدات شوند؛ برای حفظ امنیت و حریم خصوصی کودکان در فضای مجازی باید راهکارهای پیشگیرانه‌ای را لحاظ کرد؛ از جمله اینکه تنظیم امنیتی و حریم خصوصی دستگاه‌هایی که در اختیار کودکان است را فعال کرده و آنها را بررسی کرد».

وی ادامه داد: «والدین باید برای استفاده کودکان از فضای مجازی قانون گذاشته و به صورت دوره‌ای و با استفاده از نرم‌افزارهای مانیتورینگ بر فعالیت کودکان نظارت داشته باشند؛ محدود کردن دسترسی کودکان به تصایر خصوصی و مراقبت در ارسال تصاویری که در فضای مجازی منتشر می‌کنند از جمله دیگر راهکارهای حفظ امنیت کودکان در فضای مجازی است».

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از فارس، وزیر آموزش و پرورش برای ایمن شدن فضای مجازی، وعده‌هایی داده بود و قرار بود با سیمکارت ایمن دانش‌آموزی، این فضای امن ایجاد شود اما تاکنون خبری نشده است؛ با این حساب، وزارت آموزش و پرورش برای رفع نگرانی والدین چه برنامه‌ای را در پیش گرفته است؟ در گزارش‌های بعدی به این موضوع می‌پردازیم.

برخی مخاطبان خبرگزاری فارس با ثبت سوژه‌هایی در فارس من با عناوین «نگرانی والدین از تأثیر فضای مجازی بر دانش‌آموزان»، «والدین حضور فرزندان در فضای مجازی را کنترل کنند» و «مسئولان مراقبت کنند شبکه شاد جوان‌ها را وارد فضای نامناسب نکند» خواستار پیگیری بودند.

انتهای پیام/





منبع خبر

درددل‌های والدین از آموزش مجازی/ از دلشوره «مومو» تا کانال مثبت 18 بیشتر بخوانید »