ورزشگاه آزادی

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیم ملی فوتبال روسیه هفته گذشته در دیداری تدارکاتی در ورزشگاه آزادی به مصاف تیم ایران رفت و پس از کسب نتیجه تساوی ۱ – ۱ تهران را ترک کرد. روس‌ها قرار است یک بازی تدارکاتی دیگر با عراق برگزار کنند و به کارشان در این پنجره از فیفادی پایان بدهند.

تساوی برابر ایران اما انتقادات زیادی از تیم روسیه در این کشور از سوی پیشکسوتان و رسانه‌ها به دنبال داشته است. سبک بازی روسیه و عملکرد ضعیف بعضی از بازیکنان، پیکان انتقادات را به سمت «والری کارپین» سرمربی تیم ملی این کشور گرفته است.

کارپین ظاهراً جایگاه مستحکمی روی نیمکت روسیه ندارد و حتی ممکن است در صورت باخت به عراق در بازی تدارکاتی هم از سمتش برکنار بشود. این موضوعی است که البته سرمربی روسیه آن را در نشست خبری پیش از بازی با عراق رد کرد.

کارپین در این نشست به نکته مهم دیگری هم اشاره کرد؛ اینکه باتوجه به انتخاب امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی، او شناختی از سبک بازی ایران نداشته و مجبور شده است بازی‌های باشگاهی قلعه نویی را آنالیز کند یعنی بازی‌های تیم گل گهر سیرجان در لیگ برتر که قلعه نویی تا پیش از حضور روی نیمکت ایران، هدایت این تیم را بر عهده داشت.

سرمربی روسیه گفت: ما شناخت و اطلاعاتی از ایران نداشتیم چون آنها به تازگی سرمربی خود را تعیین کردند. حتی در مورد ترکیب و ضربات ایستگاهی هم چیزی از ایران نمی‌دانستیم. فقط بازی‌های آن مربی (قلعه نویی) را در باشگاه‌ها تماشا کرده بودیم.

کارپین افزود: در مورد عراق، این موضوع ساده‌تر است. آنها پنج بازی زیر نظر سرمربی جدید انجام دادند و ما همه چیز را آنالیز کرده‌ایم. آنها از سیستم ۱-۳-۲-۴ یا ۱-۱-۳-۵ استفاده می‌کنند اما سیستم‌ها فوتبال بازی نمی‌کنند. وسواس روی این موارد باعث می‌شود که شما بازیکنان را فراموش کنید.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیم‌های ملی فوتبال ایران و کنیا از ساعت ۲۰:۳۰ سه شنبه این هفته در دیداری تدارکاتی در ورزشگاه آزادی به مصاف هم خواهند رفت. تیم کنیا به همین منظور شب گذشته به سمت تهران پرواز کرد و فردا دوشنبه هم یک جلسه تمرین سبک را پیش از رویارویی با ایران برگزار می‌کند.

انگین فیرات سرمربی تیم ملی کنیا که سابقه کار در تیم ملی ایران در زمان سرمربیگری علی دایی و همچنین سابقه باشگاه‌های سپاهان و سایپا را دارد، پیش از سفر به تهران، درباره دیدار با ایران مصاحبه‌ای انجام داد و تاکید کرد که هدف تیمش از این مسابقه یادگیری است نه پیروزی.

فیرات گفت: ارزش مالی یک بازیکن ایران از کل تیم ما (کنیا) بیشتر است اما هنوز هم برخی از مردم درباره پیروزی ما صحبت می‌کنند. نمی دانم آنها در کدام سیاره زندگی می‌کنند!

وی افزود: دلیل اینکه من چنین مسابقه‌ای را می‌خواهم این است که بازیکنان بفهمند بازی در سطح بالا به چه معناست، کجا هستیم و باید کجا برویم. این مسابقه‌ای است برای یادگیری، نشان دادن شخصیت، متحد شدن به عنوان یک تیم و تلاش خودمان.

این اولین بار در چند سال گذشته است که کنیا با تیمی روبرو می‌شود که در رده ۳۰ برتر جدول رده بندی فیفا قرار دارد. در دهه گذشته، مصر برترین تیمی بوده است که کنیا با آن روبرو شده است. مصر در حال حاضر در رده بندی فیفا در رده ۳۹ قرار دارد.

فیرات تاکید کرد که تیمش برای ثبت نتایج مثبت باید به طور مداوم در برابر حریفان سرسخت‌تر از جمله تیم‌های برتر اروپا بازی کند.

این مربی که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ دستیار سرمربی ایران (علی دایی) بود، گفت که آنقدر این تیم را درک می‌کند که حتی با بازیکنانش نیز نحوه بازی این تیم را در دیدار روز سه شنبه در میان گذاشته است.

فیرات در این ارتباط تصریح کرد: من ۵ سال در ایران از جمله تیم ملی کار کردم و آنها را به خوبی می‌شناسم. حتی به بازیکنانم گفتم ایران (سه شنبه) چگونه بازی خواهد کرد. من تعجب کردم که حتی در بازی دوستانه (پنجشنبه مقابل روسیه که با نتیجه ۱-۱ به پایان رسید) آنها بسیار تهاجمی بودند، سخت کار کردند و با تمام بازیکنان اصلی خود به میدان رفتند. ما با یک تیم واقعاً درجه یک روبرو خواهیم شد و این چیزی است که من می‌خواهم.

خط زدن «بنسون اومالا» مهاجم جوان و آقای گل لیگ کنیا از لیست این تیم برای بازی مقابل ایران هم موضوع دیگری بود که فیرات در آخرین گفتگوی خود پیش از پرواز به سمت تهران به آن واکنش نشان داد. به گفته سرمربی کنیا، بهترین گلزن بودن هرگز تضمینی برای حضور در تیم ملی نیست.

او اضافه کرد که با وجود برخی از بازیکنان برتر از جمله مهاجم «مایکل اولونگا» و «مسعود جمعه» که هنوز در تیم کنیا هستند، انتخاب یک بازیکن جوان سخت است.

سرمربی کنیا گفت: به دور دنیا نگاه کنید. آیا این تضمینی است که اگر گلزن برتر باشی در تیم ملی بازی کنی؟ بنسون بدشانس است زیرا ما مسعود جمعه و مایکل اولونگا را داریم، بنابراین ورود به تیم ملی برای بازیکن جوان آسان نیست. به همین دلیل است که گفتم این پسرها را تحت فشار نگذارید و اجازه بدهید رشد کنند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیم ملی فوتبال ایران، پنجشنبه شب در دیداری تدارکاتی برابر روسیه به تساوی یک بر یک رسید. دیداری که در ورزشگاه آزادی برگزار شد.

هرچند روسیه نسبت به چند سال قبل، خالی از ستاره شده اما در این دیدار نیز نشان داد تیم خوبی است که تحت اندیشه‌های والری کارپین، در حال پوست‌اندازی است.

در سوی دیگر، تیم ملی ایران پس از سال‌ها در سیطره مربیان خارجی و به ویژه کارلوس کی‌روش بودن، اکنون روزگار جدیدی را تجربه می‌کند. هدایت تیم پرستاره کشورمان به امیر قلعه‌نویی از مربیان باتجربه و کارنامه‌دار سپرده شده و حالا او می‌خواهد کار نیمه تمام خود را به پایان رسانده و با تیم به موفقیت در آسیا برسد.

هرچند تیم تنها چند جلسه تمرین تحت نظر قلعه‌نویی و همکارانش برگزار کرد، اما مشخص است که سرمربی تیم ملی از بازیکنان خواسته بود که خیلی زود با تفکراتش هماهنگ شوند.

تیم ملی ایران در دیدار برابر روسیه چند نکته کلیدی و متفاوت از قبل داشت. نکاتی که در تیم کی‌روش دیده نمی‌شد.

بازیکنان از همان سوت آغاز بازی، با پِرس شدید از بالا (محوطه جریمه حریف) کار را استارت زدند. مساله‌ای که نیاز به بازیکنانی با دوندگی بالا دارد و می‌تواند بازیسازی حریف را تا حدود زیادی از بین ببرد. این پرس تا لحظات آخر نیز در تیم کشورمان دیده شد. البته اگر حریفان بتوانند از پرس سنگین خارج شوند، ایجاد موقعیت خواهند کرد. اتفاقی که در نیمه نخست و به ویژه از جنارح راست ایران رخ داد.

نکته دوم؛ استفاده از روشی کاملا تهاجمی و متفاوت از قبل بود. هرچند شهریار مغانلو تک مهاجم ثابت تیم کشورمان تلقی می‌شد، اما مهدی طارمی به عنوان مهاجم دوم یا سایه بازی می‌کرد و تقریبا نقش کلیدی در تمامی لحظات هجومی داشت.

همراه با این دو نفر؛ علی قلی‌زاده و محمد محبی نیز به‌عنوان دو وینگر در جناحین حضور داشتند. مدافعان کناری هم تمایل زیادی به حضور در فاز تهاجمی داشتند. البته در این بین، احسان حاج‌صفی که مشخص است به دوران بازنشستگی نزدیک شده بازهم توفیق چندانی نداشت. او در دفاع چپ هیچ کار مثبتی نکرد و در پنج دقیقه پایانی جای خود را به میلاد زکی‌پور داد. جالب اینکه زکی‌پور در زمان اندک حضورش در میدان، ۲ ارسال بی‌نقص روی دروازه روسیه انجام داد که موقعیت‌های خطرناکی را رقم زد، کاری که حاج‌صفی توان انجامش را نداشت.

نباید از عملکرد درخشان محمد محبی نیز به سادگی عبور کرد که با فضا سازی، ارسال‌ها و تکنیک خود بارها خط دفاع روسیه را کلافه کرد و نشان داد که سزاوار حضور در ترکیب اصلی تیم ملی است و می‌تواند خیلی مفیدتر از لژیونرهایی باشد که فقط نامی از آنان باقی مانده است.

با پذیرش این مساله که با چند جلسه تمرین و یک بازی، نمی‌توان در خصوص عملکرد تیم‌ها نظر خاصی ارائه کرد اما تفاوت بازی ایران نسبت به گذشته کاملا مشخص بود.

تیمی که نیاز به حمایت دارد تا با جوانگرایی تدریجی بتواند آینده فوتبال ایران را تامین کند. باید بپذیریم که تیم ملی ایران با نسل فعلی به غیر از راهیابی به جام‌های جهانی توفیق دیگری نداشته و در آسیا موفق نبوده است. پس اگر می‌خواهیم در آسیا موفق باشیم، باید بازیکنان جدید و جوان را به بدنه تیم اضافه کنیم.

قطعا فوتبال تهاجمی و البته حساب شده، بسیار بهتر و تماشاگرپسندتر از روش تدافعی است. پس در فاصله کوتاه تا جام ملت‌های آسیا، همه باید همراه تیم ملی باشند تا شاید طلسم ناکامی در قاره کهن شکسته شود.

تیمی که با کی‌روش و هزینه گزاف و البته خواسته‌های متعددش، حرفی در آسیا برای گفتن نداشت حالا به دست مربی داخلی سپرده شده و می‌تواند با وفاق و همدلی موفق شود. صد البته که چندتن از بازیکنان این تیم که خود را فراتر از یک بازیکن می‌دانند، باید از خواب بیدار شده و با آنان برخورد قاطعی شود تا تیم ملی را باشگاه خود اشتباه نگیرند.