وزارت نفت

روحانی کانال‌های ارزی را مسدود کرد

خطای استراتژیک روحانی چه بود؟


دولت روحانی در راستای تعامل با غرب نه تنها روابط ایران با سایر کشورها از جمله چین را تخریب کرد بلکه شبکه به جا مانده از دولت قبل برای دور زدن تحریم‌ نفتی را نیز لو داد.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، با روی کار آمدن دولت سیزدهم رویکرد جمهوری اسلامی ایران از اتکای صرف به غربی‌ها به تعامل اقتصادی با همه کشورهای دنیا به ویژه کشورهای منطقه، شرق آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی تغییر کرده است. در این بین «چین» یکی از کشورهایی است که ظرفیت بالایی برای تعامل و تعمیق روابط اقتصادی با ایران دارد.

یکی از شبهاتی که ناظر به تعامل نفتی ایران و چین توسط جریان غربگرا مطرح می‌شود، این است که بعد از خروج آمریکا از برجام، چینی‌ها نیز همانند سایر کشورهای غربی از ایران خارج شده‌اند، در نتیجه فرقی بین آنها و سایر کشورهای غربی در پیروی از تحریم‌های نفتی آمریکا نیست.

*چین تنها کشوری بود که در اوج تحریم‌های فلج‌کننده در کنار ایران باقی ماند

تصویر ۱ مربوط به میزان صادرات نفت ایران در دوره اول تحریم‌ها است. این نمودار بر اساس آمار رسمی اوپک رسم شده است. طبق این نمودار صادرات نفت ایران بعد از صدور قطعنامه‌ سازمان ملل و تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا از حدود ۱.۸ میلیون بشکه در روز به یک میلیون بشکه کاهش یافته است.

در تصویر ۱ همراهی اروپایی‌ها با تحریم‌های آمریکا برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران از دی ماه ۹۰ تا تیرماه ۹۱ به خوبی قابل مشاهده است. اما علیرغم فشارهای بین‌المللی و برخلاف خواست آمریکا، با کمک کشور چین نه تنها هیچ گاه جریان صادرات نفت ایران به صفر نرسید، بلکه روی مرز یک میلیون بشکه در روز ثابت باقی ماند.

البته ایران بخشی از نفت خود را در دوره اول تحریم‌ها به صورت چراغ خاموش صادر می‌کرد که قابل ردیابی توسط اوپک یا موسسات ردیابی نفتکش‌ها نبود، در نتیجه رقم واقعی صادرات نفت ایران بالاتر از یک میلیون بشکه در روز و به گفته مسئولین وقت امور بین‌الملل شرکت ملی نفت حدود ۱.۵ میلیون بشکه در روز بود.

مقاصد صادراتی همه محموله‌های نفتی ایران در دوره اول تحریم‌ها به کشور چین بود. به بیانی دیگر چینی‌ها تنها کشوری بودند که به دلیل روابط نزدیک تهران-پکن در دولت نهم و دهم، ایران را در اوج تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی برای دور زدن تحریم‌های نفتی و فروش نفت همراهی کردند.

خطای استراتژیک روحانی چه بود؟

تصویر ۱

حال با توجه به همکاری بی‌سابقه چینی‌ها با ایران در دور اول تحریم‌ها به بررسی تعامل نفتی ایران و چین بعد از خروج آمریکا از برجام می‌پردازیم.  

*چرا چینی‌ها در دوره دوم تحریم‌ها با دولت روحانی همراهی نکردند؟

یکی از نگاه‌های مغلطه‌آمیز درباره روابط دوجانبه ایران و چین این است که داستان روابط این دو کشور در طول دولت یازدهم و دوازدهم از اواسط کار روایت می‌شود. یعنی حامیان دولت و برجام بدون توجه به رفتارهای تند و شرق‌ستیزانه دولت حسن روحانی با چینی‌ها، صرفا از کاهش سطح همکاری چینی‌ها با ایران بعد از خروج آمریکا از برجام گله می‌کنند، درحالی که که این تعامل سرد چینی‌ها در دوره دوم تحریم‌ها صرفا واکنشی در برابر رفتارهای شرق‌ستیزانه دولت روحانی بود.

اگر دولت یازدهم و دوازدهم در موارد متعدد، به بهانه خوش رقصی و جلب رضایت غربی‌ها، چینی‌ها را از کشور اخراج نمی‌کرد، طبیعتا همکاری این کشور با دولت ایران در دور دوم تحریم‌ها نیز همانند دور اول تحریم‌ها قابل تعریف بود.

در واقع دولت روحانی قبل از سنجش میزان موفقیت و پایداری برجام در یک اقدام غیرمنطقی تصمیم به تخریب روابط با چینی‌ها و کشورهای بلوک مقابل آمریکا گرفت، کشورهایی که در دور اول تحریم‌ها همکاری زیادی با ایران برای دور زدن تحریم داشتند. دولت روحانی با این اقدام تمامی پل‌های پشت سر خود را خراب کرد و همین موضوع باعث شد که بعد از خروج امریکا از برجام، کشورهایی مانند چین نیز همکاری سابق با ایران برای دور زدن تحریم‌های نفتی را ادامه ندهند.

تصویر ۲ میزان صادرات نفت ایران در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ را مبتنی بر آمار رسمی اوپک نشان می‌دهد. همانطور که مشاهده می‌کنید از اردیبهشت‌ماه ۹۷ و همزمان با خروج آمریکا از برجام تا موعد بازگشت تحریم‌ها در آبان‌ماه ۹۷، میزان صادرات نفت ایران حدود ۸۰۰ هزار بشکه در روز کاهش پیدا کرد. سپس آمریکا در دو بازه ۶ ماهه میزان صادرات نفت ایران به حدود ۲۰۰ هزار بشکه در روز رساند.

خطای استراتژیک روحانی چه بود؟

تصویر ۲

بدین صورت در دوره دوم تحریم‌ها، چینی‌ها نیز به دلیل بدرفتاری‌های دولت روحانی حاضر نشدند همانند دوره اول تحریم‌ها با همکاری با ایران برای دور زدن تحریم نفتی، صادرات حداقل ۱ الی ۱.۵ میلیون بشکه نفت در روز را برای ایران تضمین کنند و به همراه اروپایی‌ها از تحریم‌های آمریکا پیروی کردند. بدین صورت میزان صادرات نفت ایران در برخی روزهای سال حتی به عدد صفر متمایل شد.

*اگر دولت روحانی تعامل با غربی‌ها را با شرق‌ستیزی همراه نمی‌کرد …

تصویر ۳ تفاوت سیاست دولت نهم و دهم را با سیاست یازدهم و دوازدهم در تعامل با چینی‌ها نشان می‌دهد. کارد سبزرنگ در تصاویر مربوط به میزان فروش نفت به چین در دوره اول  و دوم تحریم‌هاست. این تصویر مقایسه‌ای به وضوح نشان می‌دهد که اگر دولت یازدهم و دوازدهم تعامل با غربی‌ها را با رویکرد شرق‌ستیزی همراه نمیکرد، چقدر در دوران دوم تحریم‌ها برای فروش نفت می‌توانست از ظرفیت کشور چین استفاده کند.

به طور کلی فارغ از هر مسیری که دولت‌ها برای رفع تحریم پیگیری می‌کنند چه از مسیر برجام در دولت روحانی و چه از مسیر بی‌اثر کردن تحریم‌ها در دولت رئیسی، دلیلی وجود ندارد که سایر ظرفیت‌های خارجی که به صورت بالقوه و بالفعل برای گشایش اقتصادی کشور موجود است، معطل یا فدای ناز و کرشمه غربی‌ها شود.

خطای استراتژیک روحانی چه بود؟

تصویر ۳

*دولت روحانی شبکه صرافی‌ها برای دور زدن تحریم‌های نفتی را لو داد

متاسفانه دولت روحانی در راستای تعامل با غربی‌ها نه تنها روابط ایران با سایر کشورها را تخریب کرد، بلکه شبکه به جا مانده از دولت قبل برای دور زدن تحریم‌های نفتی را نیز از بین برد یا لو داد.

بر فرض که ما ایرانی‌ها تاریخ نخوانده‌ایم و نمی‌دانیم که غربی‌ها با فریب‌ها و خدعه‌های خود چه بلاهایی را بر سر ایران آورده‌اند و حتی سال ۹۷ نیز آمریکایی‌ها برجام را نقض نکرده‌اند و الان هم به دنبال زیاده‌خواهی نیستند، با همه این احوال باز چه ضرورتی داشت که دولت روحانی گزینه‌های آلترنانیو برای دور زدن تحریم‌ها را لو بدهد و دست کشور را در مقابل هر تحریم احتمالی از طرف آمریکا خالی کند.

در این راستا سیدمحسن قمصری مدیر امور بین الملل سابق شرکت ملی نفت ایران با اشاره به اینکه شبکه صرافی‌های ایران برا دور زدن تحریم را در دولت روحانی لو دادند، گفت: «بانک مرکزی ما چه کرده است؟! چه سیستم بانکی را برای انتقال وجه توانسته‌ایم ایجاد کنیم؟ یک شبکه بانکی به نام صرافی‌ها داشتیم که اطلاعات این شبکه را تحت عنوان FIU افشا کردیم و این راه را هم به دست خودمان بستیم. باید بپذیریم قصدی برای تکمیلِ عملیات دفاع و پاتکِ اقتصادی (در دولت روحانی) نداریم و فرماندهی هم که مسئولیت این کار را بر عهده داشته باشد عملاً وجود ندارد».

منبع: فارس



منبع

خطای استراتژیک روحانی چه بود؟ بیشتر بخوانید »

وزارت نفت مجاز به اختصاص اعتبار برای تأمین ماده اولیه قیر شد

وزارت نفت مجاز به اختصاص اعتبار برای تأمین ماده اولیه قیر شد


وزارت نفت مجاز شد در ۶ ماهه نخست سال هم نسبت به اختصاص منابع مربوط به تأمین ماده اولیه قیر (VD) به پالایشگاه‌ها اقدام نماید.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، در ادامه جلسه علنی روز چهارشنبه، (۲۴ شهریورماه) مجلس شورای اسلامی، ایرادات شورای نگهبان به طرح استفساریه بند (ز) تبصره (۱) قانون بودجه ۱۴۰۰ کل کشور رفع شد.

بیشتر بخوانید:

رمزگشایی از دلایل انحراف قیر از پروژه‌های عمرانی

موضوع این استفساریه به شرح زیر است: با توجه به مفاد بند (ز) تبصره (۱) قانون بودجه سال ۱۴۰۰ کل کشور آیا وزارت نفت می‌تواند در ۶ ماهه نخست سال هم نسبت به اختصاص منابع مربوط به تأمین ماده اولیه قیر(VD) به پالایشگاه‌ها از محل عواید حاصل از جزء (۲) بند (ب) این تبصره به نسبت وصول آن اقدام نماید؟

پاسخ بلی، وزارت نفت می‌تواند در ۶ ماهه نخست سال هم نسبت به اختصاص منابع مربوط به تأمین ماده اولیه قیر (VD) به پالایشگاه‌ها از محل عواید جز(۲) بند (ب) این تبصره به نسبت وصول آن برای انجام تکالیف قانونی مندرج در بند (ز) تبصره مذکور اقدام نماید.

بنا براین گزارش در جریان تصویب این طرح علی نیکزاد نائب رئیس مجلس که ریاست جلسه را برعهده داشت نسبت به عملکرد دولت در کوتاهی برای انجام این مهم، با توجه به اتمام فصل کاری و ۶ ماهه اول سال انتقاد کرد.

منبع: مهر



منبع

وزارت نفت مجاز به اختصاص اعتبار برای تأمین ماده اولیه قیر شد بیشتر بخوانید »

درخواست مجلس از رئیس جمهور

درخواست مجلس از رئیس جمهور


رییس کمیسیون اقتصادی مجلس در نامه ای به رییس جمهور خواستار عرضه نفت خام، نفت کوره و میعانات گازی در بورس انرژی شد.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در نامه‌ای به رئیس جمهور بر لزوم عرضه نفت خام، نفت کوره و میعانات گازی صادراتی ایران از طریق بورس انرژی تاکید کرد.

محمدرضا پورابراهیمی در این نامه نوشته است: به استحضار می‌رساند براساس بندهای ۱۳ تا ۱۵ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبر (مدظله العالی) به منظور مقابله با ضربه پذیری درآمد حاصل از صادرات نفت و گاز بر ایجاد تنوع در روش‌های فروش و مشارکت دادن بخش خصوصی در فروش تاکید شده است.

در ادامه این نامه آمده است: در بند ۱۹ سیاست‌های فوق، معظم له بر شفاف سازی اقتصاد و سالم سازی آن و جلوگیری از اقدامات، فعالیت‌ها و زمینه‌های فسادزا در حوزه‌های پولی، تجاری، ارزی تاکید فرموده‌اند.

پورابراهیمی در نامه خود به رئیس جمهور آورده است: همچنین ظرفیت‌های قانونی مناسبی از جمله بند (ح) ماده (۴) قانون برنامه ششم توسعه تبصره (۲) ماده ۱۳ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقا نظام مالی کشور و بند (۱) بخش الف ماده (۱) قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت بر توسعه ساز و کارهای مبتنی بر بازار سرمایه جهت توسعه صنعت نفت و گاز کشور تاکید دارد.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی افزود: نگاهی به عملکرد وزارت نفت و شرکت‌های تابعه آن در سال‌های گذشته نشانگر آن است علی رغم پیگیری‌های صورت گرفته از سوی کمیسیون اقتصادی مجلس، این وزارتخانه از ظرفیت بازار سرمایه به منظور شفافیت در معاملات نفت و فرآورده‌های نفتی به منظور جلوگیری از تضییع حقوق عمومی و کاهش زمینه‌های فسادزا و همچنین تنوع بخشی در شیوه‌های فروش و توسعه مشارکت بخش خصوصی در چارچوب مکانیزم شفاف بورس استفاده نکرده است.

وی ادامه می‌دهد: ضعف‌های عملکردی بسیاری در این زمینه قابل مشاهده است و به عنوان نمونه علی رغم پیگیری‌های مستمر مجلس شورای اسلامی و ظرفیت‌های قانونی اشاره شده، بررسی‌ها نشان می‌دهد وزارت نفت و شرکت‌های تابعه از عرضه منظم و مستمر نفت خام، نفت کوره و میعانات گازی در بورس انرژی استنکاف ورزیده و بر مدل‌های فروش سنتی و غیرشفاف تاکید دارند، به طوری که فقط در سال ۱۳۹۹، چهار میلیون تن انواع نفت خام نفت، نفت کوره و میعانات توسط شرکت ملی نفت خارج از سیستم بورس عرضه شده است. این در حالی است که در صورت باور به شفافیت و اتخاذ سیاست‌ها و تدابیر مناسب جهت استفاده از ظرفیت‌های بازار سرمایه این امکان وجود دارد.

در نامه نماینده مردم کرمان و راور در مجلس به رئیس جمهوری آمده است: بخش زیادی از نفت خام و فرآورده‌های نفتی از طریق مکانیزم بورس عرضه شده و ضمن کشف قیمت شفاف منابع درآمدی بیشتری را نصیب کشور نموده و ظرفیت‌های بالقوه بخش خصوصی فعال شود.

وی خطاب به رئیس جمهور می‌افزاید: براین اساس و در اجرای سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری و قوانین و مقررات بالادستی و همچنین سیاست‌ها و برنامه‌های حضرتعالی در راستای مواجهه با تحریم به منظور افزایش درآمدهای نفتی دولت پیشنهاد می‌شود موارد ذیل در دستور کار دولت محترم قرار گیرد.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی پیشنهاد اول را اینگونه مطرح می‌کند که عرضه نفت خام، نفت کوره و میعانات گازی صادراتی ایران از طریق بورس انرژی ایران به صورت منظم و مستمر و تسهیل فرایند صادرات از طریق این مکانیزم شفاف هرچه سریع‌تر اجرایی شود.

در ادامه پیشنهاد دوم چنین عنوان شده است: تدوین برنامه معین زمانبندی شده عرضه نفت خام و میعانات گازی با قید اهداف کمی در خصوص اجرای بند (ح) ماده ۴ قانون برنامه ششم توسعه کشور و پایش مستمر آن به منظور اطمینان خریداران از استمرار عرضه بلند مدت.

پورابراهیمی پیشنهاد سوم را با عنوان پیگیری و تسریع در راه اندازی بازار آتی برای نفت خام، گاز طبیعی و فرآورده‌های هیدروکربوری و همکاری مؤثر وزارت نفت در توسعه این بازار، عنوان می‌کند.

همچنین وی پیشنهاد چهارم خود را برنامه ریزی برای جذب پس اندازهای عمومی و نقدینگی سرگردان از طریق تشکیل و پذیرش صندوق‌های بزرگ پروژه مبتنی بر پروژه‌های ملی حوزه نفت، گاز و پتروشیمی عنوان کرده و از عرضه خوراک تحویلی به هر یک از پالایشگاه‌ها، پترو پالایشگاه‌ها، پالایشگاه‌های تازه تأسیس، طرح‌های توسعه‌ای ظرفیت جدید پالایشگاه‌های موجود، پالایشگاه‌های کوچک و پتروشیمی‌ها به صورت منظم و مستمر با تناوب عرضه حداقل ماهانه از طریق بورس انرژی ایران و اجرای تبصره ۲ ماده ۱۳ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور به عنوان پیشنهاد پنجم یاد کرده است.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با تاکید بر لزوم تجدید ساختار صنعت گاز کشور و شکل گیری بازار متشکل و شفاف در بورس انرژی، از انجام تهاتر نفت خام و فرآورده‌های نفتی با مطالبات طلبکاران طبق مکانیزم بورس به عنوان پیشنهاد هفتم نام برد و افزوده است: تسریع در راه اندازی بازار بهینه سازی مصرف انرژی و همکاری وزارت نفت در رونق بخشی به گواهی صرفه‌جویی انرژی به منظور مدیریت مصرف انرژی کشور از طریق بازار سرمایه کشور پیشنهاد هشتم به دولت است.

وی آورده است: استفاده از ظرفیت انتشار اوراق سلف موازی استاندارد نفت خام و فرآورده‌های نفتی به منظور تأمین مالی دولت نیز پیشنهاد دیگر است.

پورابراهیمی در پایان این نامه خطاب به رئیس جمهور عنوان کرده است: امیدوارم تلاش برای رونق و توسعه روزافزون بازار انرژی کشور که منطبق با سیاست‌های کلان اقتصادی حاکم بر کشور و قوانین برنامه مصوب است، بتواند در بلندمدت علاوه بر تقویت توانمندی‌های بخش خصوصی به ارتقا شفافیت و رقابت در بازار انرژی ایران، کاهش زمینه‌های فساد و تضییع حقوق بیت المال، اصلاح نظام مالی دولت و همچنین نقش آفرینی بیشتر و مؤثرتر ایران در تجارت منطقه‌ای و بین المللی انرژی بیانجامد و کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در این زمینه آماده هرگونه همکاری است.

منبع: مهر



منبع

درخواست مجلس از رئیس جمهور بیشتر بخوانید »

هند به دنبال خرید نفت بیشتر از ایران در دوره «بایدن» است

۵ ابرچالش صنعت نفت در بخش بالادستی


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، در روزهای اخیر بحث انتخاب وزیر نفت در کابینه دولت سیزدهم به موضوع داغ رسانه‌های خبری تبدیل شده است. در این بین افراد و گروه‌های تاثیرگذار در داخل و بیرون صنعت نفت مشغول رایزنی و تلاش برای اثرگذاری بر روند انتخاب وزیر نفت و معاونین ایشان از طرق مختلف هستند. اما آنچه مورد توجه قرار نمی‌گیرد این است که فردی مناسب ریاست بر صنعت نفت کشور است که بتواند صنعتی با انبوهی از مشکلات و چالش‌ها را مدیریت کند.

بیشتر بخوانید:

رژیم صهیونیستی حادثه نفت‌کش را به شورای امنیت برد

شاید اگر مختصات و چالش‌های پیش روی صنعت نفت به خصوص در بخش بالادست که به نوعی وظیفه تامین خوراک برای سایر شرکت‌های زیرمجموعه وزارت نفت را عهده‌دار است مرور شود، دشواری‌های مدیریت و حکمرانی در این صنعت در دولت سیزدهم بیشتر برجسته شده و به نوعی واقعیت‌های میدانی بالادست صنعت نفت بهتر برای همه روشن گردد.

در این راستا محمدصادق مهرجو کارشناس نفت و انرژی در یادداشتی به بررسی چالش‌های بخش بالادستی صنعت نفت در ۵ سرفصل مجزا پرداخته است. این یادداشت به شرح زیر است:

۱- نیاز به سرمایه‌گذاری برای نگهداشت تولید و توسعه میادین با اولویت میادین مشترک

همانطور که می‌دانید صنعت نفت به خصوص در بخش بالادست، صنعتی بسیار سرمایه‌بر است. یکی از چالش‌های اصلی در سطح این صنعت کاهش سرمایه‌گذاری‌های خارجی به دلیل تحریم‌های ظالمانه و همچنین بالا بودن شاخص ریسک سرمایه‌گذاری در کشور است. بر اساس قوانین جاری در بودجه سنواتی کلیه هزینه‌های صنعت می‌بایست از محل سهم ۱۴.۵ درصد شرکت ملی نفت از درآمد حاصل از فروش نفت خام و میعانات گازی تامین شود.

اما در سال‌های اخیر و با کاهش قیمت نفت و همچنین تحریم فروش نفت خام ایران این درآمدها به شدت تنزل داشته است به طوری که شرکت ملی نفت ایران از پس مخارج جاری خود نیز به سختی برمی‌آید. در زمینه نیاز صنعت در بخش بالادست جهت نگهداشت سقف فعلی تولید نفت خام و گاز طبیعی اعداد متفاوتی مطرح می‌گردد، اما پر واضح است که شرکت ملی نفت ایران با وجود درآمدزایی بالایی که برای کشور دارد خود از این درآمد سهم ناچیز و ناپایداری را دارد.

۲- انحراف جدی از برنامه‌های کلان توسعه در صنعت نفت در سایه عدم ارزیابی و پایش درست

در کشور اسناد متعددی نظیر سند راهبری انرژی کشور، طرح جامع انرژی، سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و برنامه توسعه پنج ساله برای تعیین دورنمای کلی حرکت قطار توسعه تعیین و ابلاغ گردیده است. اما بنا به دلایلی همواره در حیطه اجرا اختلاف بسیار زیادی با برنامه‌های مصوب داشته و داریم. برای مثال وقتی عملکرد تولید نفت و گاز را از سال اول (۱۳۶۸) تا پایان سال چهارم برنامه ششم(۱۳۹۹) مرور می‌کنیم انحرافی که از برنامه‌های توسعه می‌بینیم بیش از ۷۰ درصد بوده است.

در این بین اما عدم ارزیابی‌های دوره‌ای و پایش دقیق برنامه‌ها و اهداف برنامه‌های پنج ساله کشور و انحراف بسیار زیاد از این برنامه متاسفانه هیچ وقت وجهه همت مسئولین نبوده است. از جمله دلایل عدم تحقق برنامه‌ها، ضعف در تعیین استراتژی‌های مناسب در میان‌مدت و بلندمدت در حوزه‌های مختلف صنعت نفت به ویژه در تولید و استخراج نفت و گاز و فقدان مدیریت صحیح منابع، امکانات و سرمایه‌گذاری‌های انجام شده می‌باشد. علی القاعده هر برنامه پنج ساله توسعه می‌بایست برشی از برنامه چشم انداز ۲۰ ساله کلی ۱۴۰۴ باشد، وقتی برنامه‌های پنج ساله یکی پس از دیگری به اهداف مصوب خود نمی‌رسند، چگونه برنامه چشم انداز ۲۰ ساله به اهداف خود خواهد رسید؟

۳- اصلاح رابطه مالی شرکت ملی نفت با دولت و شرکت‌های پایین دست

منظور از رابطه مالی، قواعد تنظیم‌گری است که دریافتی‌ها، نحوه هزینه ‌کرد و مقررات مالی درآمدهای شرکت و هزینه‌های آن را مشخص می‌کند. شرکت ملی نفت به عنوان یکی از بزرگترین شرکت‌های تولیدی کشور، مسئولیت تولید نفت و گاز را بر عهده دارد و از تولید تا صادرات و همچنین تحویل نفت و گاز به صنایع مختلف، درآمدهایی را کسب می‌کند که می‌توان از آن به عنوان سیاسی‌ترین رابطه مالی تاریخی شکل گرفته در کشور یاد کرد.

در رابطه مالی همواره بحث ۱۴.۵ درصد از درآمدهای صادرات نفت مطرح نیست و این میزان به نسبت محصولات مختلف شئون متفاوتی پیدا می‌کند. به‌عنوان مثال برای فرآورده‌ای به نام LPG یا محصول فرعی هم‌چون گوگرد با وجود تصریح قانون در ماده ۷۳ اساسنامه شرکت ملی، زمزمه‌هایی در خصوص اینکه شرکت ملی نفت غیرقانونی درصد بیشتری را برداشت می‌کند مطرح است. نه تنها این درصد و سهم شرکت ملی نفت مشخص نیست بلکه قیمت‌ها هم با توجه به اینکه دولت چه تصمیمی بگیرد متفاوت است.

به عنوان مثال در تبصره ۱۴ قانون بودجه سالیانه، قیمت تصویب شده برای نفت خام و میعانات تحویلی به پالایشگاه‌های داخلی در سال ۹۷ حدود ۹۷ هزار تومان و سهم شرکت ملی نفت از هر بشکه نفت خام تحویلی به این پالایشگاه‌ها با توجه ‌به ارز سال ۹۷ نزدیک ۱۲ هزار تومان است. همچنین این شرکت به ازای هر متر مکعب گاز تحویلی به شرکت ملی گاز تقریبا ۲۰ تومان (کمتر از یک سنت) دریافت می‌کند که درآمد چندان چشمگیری نیست. این درآمدهای اندک با توجه به حجم سرمایه‌گذاری و تعهداتی که شرکت ملی نفت ایران برای تولید نفت و گاز به عنوان ماده پایه برای تحویل در صنایع پایین دستی، می‌پردازد بسیار ناچیز است و عملا شرکت ملی نفت تبدیل به شرکتی ورشکسته شده است.

اصلاح رابطه مالی شرکت ملی نفت ایران با دولت بر اساس اقتضائات خاص شرایط تحریم و تعیین شرایطی پایدار برای تامین هزینه‌ها از محل درآمدهای تولیدی نفت و گاز جهت تامین هزینه‌های توسعه یکی از راهکارهای کاهش شکاف میان درآمد و هزینه در این شرکت می‌باشد. در این رابطه یکی از پیش نیازها، اصلاح رابطه مالی شرکت ملی نفت با شرکت‌های پایین دست بر اساس مصوبه هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران در سال ۹۲ می‌باشد.

۴- وابستگی بیش از حد مصارف انرژی کشور به گاز طبیعی و ناترازی تولید و مصرف گاز

از آن جایی که در سبد مصرف انرژی کشور انواع منابع انرژی از جمله؛ گاز، فرآورده‌های نفتی، هسته‌ای و … وجود دارد لیکن وابستگی شدید کشور به انرژی گاز در دو دهه گذشته (بیش از ۷۰ درصد مصرف انرژی کشور از محل تولید گاز در کشور تامین می‌شود) به عنوان یکی از نقاط آسیب‌زا از نقطه نظر نوسانات تولید، حوادث غیرمترقبه طبیعی، پدافند عامل و … به حساب می‌آید. بنابراین تنوع در سبد انرژی کشور با توجه به آمایش سرزمینی و همچنین میزان مصرف هر منطقه می‌تواند ظرفیت های جدیدی را جهت افزایش زنجیره ارزش از گاز طبیعی (به عنوان یک ماده خام) و یا حتی صادرات آن را در اختیار کشور قرار دهد.

در این زمینه یکی از راهکارهای اصلی برای کاهش تقاضا در بخش های خانگی مصرف گاز طبیعی، استانداردسازی الگوی مصرف به ویژه در بخش خانگی است که بیشترین سهم از مصرف گاز را در کشور دارا می‌باشد. اصلاح و واقعی‌تر کردن قیمت حامل‌های انرژی به ویژه گاز طبیعی با تاکید بر حمایت از مشترکان کم مصرف و کم درآمد جامعه که عمدتا در دهک‌های پایین جامعه هستند، ارائه طرح‌های تشویقی به صنایع در خصوص بهینه‌سازی مصرف گاز در سیستم‌های تولید انرژی و همچنین اجرای برنامه‌های ذخیره‌سازی گاز در میادین داخلی ایران به ویژه در تابستان و عرضه گاز در ۴ ماهه انتهایی سال تنها چند راه حل قابل وصول جهت کنترل مصرف در گام اول و کاهش مصرف و وابستگی در گام دوم می‌باشد.

۵- تعیین تکلیف حدود ۵۰ میلیارد دلار بدهی شرکت ملی نفت به عنوان اهرم محرومیت از بازار سرمایه

با توجه به اینکه شرکت ملی نفت متولی نگهداشت تولید و توسعه ظرفیت‌های تولیدی در بخش نفت و گاز است و بدین منظور نیاز به سرمایه‌گذاری هنگفت در بخش بالادست داریم، اما طی سالیان گذشته بدهی‌های بسیاری از قدیم برای این شرکت به صورت انباشته باقی مانده است. این بدهی ها عملا شرکت ملی نفت ایران را به یک شرکت ورشکسته در ابعاد مختلف تبدیل کرده است. یکی از محدودیت‌های بوجود آمده از این ناحیه عدم امکان استفاده از موقعیت دریافت تسهیلات از بازار سرمایه است.

با توجه به کاهش درآمدهای شرکت ملی نفت به دلیل اعمال تحریم‌های ظالمانه و کاهش صادرات نفت خام و میعانات گازی، عملا امکان پرداخت بدهی‌های این شرکت به صندوق توسعه ملی و بانک‌ها از شرکت نفت سلب گردیده است. تقبل بدهی‌های شرکت ملی نفت از طرف دولت از محل درآمدهای جنبی از بخش‌های دیگر و فراهم سازی زمینه تامین هزینه‌های توسعه از بازار سرمایه و همچنین تضمین بازگشت اصل سرمایه توسط دولت جهت جذب سرمایه‌های خارجی با مبالغ محدود جزو راه‌حل‌های کوتاه مدت جهت برون رفت از شرایط فعلی است.

منبع: فارس

اصلاح رابطه مالی شرکت ملی نفت با دولت بر اساس اقتضائات خاص تحریم و تعیین شرایطی پایدار برای تامین هزینه‌ها از محل درآمدهای تولیدی نفت و گاز یکی از راهکارهای کاهش شکاف درآمد و هزینه در این شرکت است.



منبع خبر

۵ ابرچالش صنعت نفت در بخش بالادستی بیشتر بخوانید »

نه به آن کم‌کاری ۸ ساله و نه به این بیش فعالی آخر دوره!

نه به آن کم‌کاری ۸ ساله و نه به این بیش فعالی آخر دوره!


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: وبسایت الف با «بیش فعال» توصیف کردن دولت در روزهای پایانی می‌نویسد: یکی از انتقادات جدی که به دولت یازدهم و دوازدهم توسط منتقدان طی هشت سال گذشته وارد شد، کم‌تحرکی و فعال نبودن در راستای رفع یا کاهش مشکلات بوده است. به همین دلیل اوصاف مختلفی مبتنی بر این برداشت و باور به دولت داده می‌شد که از جمله آن‌ها می‌توان به دولت بی‌تحرک، مسن و… اشاره کرد. البته نسبت دادن این صفات و ویژگی‌ها به دولت صرفاً مختص به منتقدان و مخالفان دولت نبوده بلکه حامیان دولت «تدبیر و امید» یعنی اصلاح طلبان نیز در مقاطع زمانی مختلف به آن معترف بودند. حالا دولتی که معمولاً با این ویژگی‌ها و مختصات در اذهان مردم، منتقدان و حامیان آن مشهور شده، در هفته‌های پایانی در زمینه‌های مختلف به شدت فعال شده تا جایی که اسباب تعجب را به وجود آورده است.

در دولت دوازدهم در روزهای پایانی اقداماتی در جریان است که منجر به منتفع شدن عده قلیلی از اطرافیان و حامیان آن‌ها خواهد شد.

به عنوان مثال چند روز قبل مالک شریعتی، نماینده مردم تهران در تذکری در جلسه علنی مجلس عنوان داشت: «در شرایطی که ما برای بودجه‌های پژوهشی، علمی و آموزشی مشکل داریم وزارت نفت،‌ پارک فناوری و نوآوری نفت را تأسیس کرده که خلاف رویه تأسیس این مراکز درباره آن عمل شده و مبالغ زیاد و امکانات زیادی به آن اختصاص یافته است. در واقع در حال درست کردن حیاط خلوتی برای نورچشمی‌ها هستند.

وی یادآور شد: یکی از اقدامات دیگر تعیین سفرا و افرادی به عنوان مسئولین سفارتخانه‌هاست که نوعی تقسیم غنائم است ما نسبت به این موضوع هشدار می‌دهیم و قطعاً با آن برخورد جدی خواهد شد.

شریعتی تصریح می‌کند: «به آقای رئیسی پیشنهاد می‌کنم اقدامات چند ماه پایانی دولت شامل: انتصاب و ارتقای مدیران، تبدیل وضعیت استخدامی، اعزام به مأموریت، تأسیس مؤسسات، واگذاری پروژه، جذب هیئت علمی، افزایش پایه حقوق، اعطای مجوز و… را بررسی، موارد خارج از ضابطه را در نخستین جلسه هیئت دولت خود باطل اعلام و بازگرداند.»

یکی از مواردی که در روزهای اخیر جنجال بسیاری را موجب شد موضوع واگذاری حدود شش هزار معدن بود که منتقدان بیان می‌داشتند چرا دولت در چهار هفته پایانی مبادرت به چنین کاری کرده است؟ چرا فرایند واگذاری شفاف و از طریق مزایده نیست؟ اهلیت و صلاحیت فنی و مالی افراد چگونه قرار است سنجیده و ارزیابی شود؟ و…

بعد از شدت گرفتن انتقادات بود که سعید عمرانی، معاون قضایی دادستان کل از صدور بخشنامه‌ای به دادستان‌های سراسر کشور مبنی بر به تعویق افتادن همه مزایده‌ها و مناقصه‌ها تا استقرار دولت جدید خبر داد. یکی دیگر از اقدامات دولت که موجب حرف و حدیث‌های فراوانی شد حذف سقف افزایش حقوق‌ها بود که منجر به افزایش فاصله میزان دریافتی‌ها به ویژه از سوی برخی مدیران خواهد شد. به همین دلیل بود که رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با ارسال نامه‌ای به رئیس مجلس و معاون قوانین مجلس از مصوبه اخیر دولت انتقاد کرد و آن را ابهام‌آلود و دارای نقض غرض قانون‌گذار جهت عدالت در پرداختی‌ها دانست. این مسائل نشان می‌دهد که ضرورت دارد نهادهای نظارتی در روزهای آخر به شدت به چنین اقداماتی حساسیت داشته باشند و فعالیت دولت‌ها را در این زمینه رصد کنند.

برخی اقدامات دولت کم‌تحرک روحانی در هفته‌های پایانی، سؤال‌برانگیز و بایسته بررسی و پیگیری است.



منبع خبر

نه به آن کم‌کاری ۸ ساله و نه به این بیش فعالی آخر دوره! بیشتر بخوانید »