وزیر نفت

به گزارش خبرنگار نوید شاهد؛ امروز ۲۹ آذرماه روز بازگشت پیکر و تجلیل از مقام وزیری مجاهد است که غریبانه و در چنگال دشمن به شهادت رسید در حالی که تا پای جانش از اسرار نظام و کشور محافظت کرد و نگذاشت در شرایط بحرانی که کشور در آن زمان در آن قرار داشت، اطلاعاتی از شریان اصلی کشور به دشمن بعثی برسد و در این راه هستی خود را فدای کشور و مردمش کرد.
مهندس محسن یحیوی از همراهان شهید محمدجواد تندگویان در زمان اسارت ایشان در گفتگو با خبرنگار نوید شاهد درباره شرح روزی که به اسارات نیروهای بعثی درامدند، گفت: چهل روز از انقلاب اسلامی گذشته بود و دشمن به شهرهای جنوب حمله کرده و بخشی از خرمشهر و آبادان را تصاحب کرده و خط انتقال نفت خام پالایشگاه آبادان را نیز قطع کرده بود و من به همراه شهید محمدجواد تندگویان به بندر رفتیم تا کمی به اوضاع و آشوبها سروسامان بدهیم در آن زمان من مدیر مناطق نفت خیز بودم. ما در کنار رود بهمنشیر به اسارات نیروهای دشمن درامدیم. نیروهای دشمن زمانی که جایگاه ما را شناختند، ما را به اردوگاه های اسرای معمولی نبردند در نتیجه ما را به زندان سازمان امنیتی عراق در بغداد (استخبارات) انتقال دادند. بنده، معاون وزیر و شهید تندگویان را به آنجا برده و دو محافظ و راننده را از ما جدا کردند و ما سه نفر را به سلولهای انفرادی انتقال دادند.

وی در ادامه تشریح کرد: ما را در زندان هایی در ابعاد یک متر و ۲۰ در دو متر منتقل کردند که یک گوشه توالت و یک گوشه حمام قرار داشت و شهید تندگویان نیز دو سال در آن زندانها اسیر بودند. پس از دو سال من با اعتصاب غذا در خواست کردم که هر ۳ نفرمان را در یکی از این زندانهای یک متر و ۲۰ در متر قرار دهند، نماینده صلیب سرخ و نماینده جمهوری اسلامی را هم ببینیم. در نتیجه بعثی ها وعده دادند که بعدها این کار را انجام میدهند. در نتیجه هر کدام از ما دو سال در این زندانها اسیر بودیم.

مهندس یحیوی با بیان اینکه پس از مدتی متوجه شدیم که صدایی از سلول وزیر نمی آید و سراغ ایشان را که گرفتیم گفتند ایشان فوت شده است، اظهار کرد: ما پرسیدیم چگونه اعتماد کنیم که ایشان فوت شده است؟ و در ملاقاتی که با رییس زندان داشتیم دوباره پاسخ دادند چون ایشان وزیر بوده به زندان بهتری انتقال یافته است و در نتیجه درخواست ما، من و معاون وزیر آقای بوشهری را به یکی از همان سلولهای انفرادی منتقل کردند. در واقع ما جزو اسرای صلیب ندیده بودیم و نه دولت ایران و نه خانواده از اسارت ما هیچ اطلاعی نداشتند.

وی افزود: ما ۱۰ سال در عراق اسیر بودیم، در این شرایط آتش بس اعلام شد و ما نیز در تبادل انبوه آزاد شدیم. در آن زمان ما متوجه شدیم که شهید تندگویان به میهن برنگشته است در نتیجه من و پدر شهید تندگویان در ملاقاتی با عزت ابراهیم معاون صدام سراغ شهید تندگویان را گرفتیم و ایشان در جواب همان موضوع را مطرح کردند که ایشان به جای بهتری منتقل شده اند. زندان اسرای عراقی را بازدید کردیم تا شاید کسی از ایشان اطلاعی داشته باشد، اما هیچ کسی خیری از شهید تندگویان نداشت. تا اینکه عزت ابراهیم برای مذاکرات به ایران آمد و سراغ وزیر را که گرفتیم اذعان کردند که ایشان فوت شده اند.

وی تشریح کرد: ما حرفهای عزت ابراهیم را باور نکردیم و در نتیجه قرار شد در هیاتی برای بررسی ادعای بعثی ها به عراق سفر کنیم. در نتیجه بنده به همراه پدر و برادر خانم شهید تندگویان و نماینده صلیب سرخ به عراق سفر کردیم و چون تصور میشد پیکر مطهر شهید پس از این مدت طولانی متلاشی شده باشد آقای دکتر توفیقی رییس وقت پزشکی قانونی کشور را همراه خود به عراق بردیم.

مهندس یحیوی همچنین اظهار کرد: پس از نبش قبر، تابوت فلزی در آنجا قرار داشت و تابوت چوبی نیز در درون آن تابوت فلزی قرار داشت، زمانی که پیکر را مشاهده کردیم دیدیم که پیکر مطهر شهید مومیایی شده است و با اشعه ایکس متوجه آثار جراحات و شکستی بر پیکر مطهر شهید شدیم و مشخص شد که ایشان خفه شده اند. نماینده صلیب سرخ این موضوع را تایید کردند و تمامی آزمایشهایی که بر پیکر ایشان صورت گرفت موید شهادت شهید محمدجواد تندگویان زیر شکنجه های دشمن بود.

وی تشریح کرد: در نتیجه پس از طی مراحل قانونی و همینطور تشییع پیکر در عتبات عالیات ، شهید تندگویان به کشور بازگردانده شد و پس از تشییع در شهرهای قم و مشهد، پیکر مطهر ایشان به دلیل اینکه از وزرای شهید رجایی بود در قطعه ۷۲ تن و در کنار ایشان و شهید بهشتی به خاک سپرده شد.

مهندس یحیوی در پاسخ به این سوال که چرا بعثی ها پیکر شهید تندگویان را مومیایی کرده بودند، اظهار کرد: بعثی ها با علم به اینکه می دانستند بر سر پیکر شهید تندگویان پیگیری جدی از دولت ایران صورت خواهد گرفت و این موضوع برای مذاکرات خیلی مهم است، این کار را انجام دادند. دولت عراق زمانی که ما را اسیر کرد می‌دانست که بر حسب شرایط کشور درآمد نفتی شریان اصلی برای کشور خواهد بود و بنابراین اطلاعاتی که وزیر نفت داشت برای آنان بسیار با ارزش بود و شهید تندگویان نیز زیر شکنجه بعثی ها برای گرفتن اطلاعات به شهادت رسید. البته ما را نیز شکنجه می‌کردند اما نه به اندازه شخص وزیر؛ در حقیقت ما قبل از اسارت به شکل کامل و زمانی که در مسیر بردن به استخبارات بودیم بنا را گذاشتیم که هر چه از ما پرسیده شد و اطلاعاتی که از ما خواستند این جواب را بدهیم که دولت ما جدید است و ما اطلاعاتی نداریم و البته این موضوع تا حد زیادی موثر واقع شد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا در این مدت دو سال شما سه نفر یکدیگر را می دیدی یا خبر و چگونه از احوال هم با خبر می شدید، اظهار کرد: سه سلول انفرادی ما در یک راهرو قرار داشت، تنها راه ارتباطی ما قرائت قرآن و شعارهایی بود که گاهی سر می‌دادیم و البته به دلیل اینکه مجبور بودیم بلند صحبت کنیم تا صدای یکدیگر را بشنویم مسئولان زندان متوجه می شدند و خیلی زود این ارتباط را قطع میکردند. در این مدت حتی یکدیگر را نمی دیدیم. بنده زمانی که صدای شهید تندگویان قطع شد دو سه روزی بود که اعتصاب غذا کرده بودم که کنار یکدیگر قرار بگیریم تا بتوانیم یکدیگر را ببینیم.

مهندس یحیوی تشریح کرد: شهید تندگویان از مردان انقلابی نمونه بود و آشنایی ما به زمان دانشجویی هر دو ما و فعالیت های انقلابی که در آن زمان داشتیم، برمیگردد، این مرد بزرگ تمام شکنجه ها را تحمل کرد برای اینکه اسرار نظام محفوظ مانده و منافع کشور به خاطر نیفتد و در همین راه جان شیرین خود را فدا کرد، ان‌شاالله با مجاهدتهایی که این شهدا کردند انقلاب اسلامی در جایگاه درست خود مانا باشد و باید بدانیم که در واقع شهدا زنده هستند و راه آنان ادامه خواهد داشت.

انتهای پیام/

به گزارش نوید شاهد، روز بیست و نهم آذر، روز تجلیل از نام و مقام غریب ترین، مظلوم ترین و مخلص ترین وزیر در تاریخ جمهوری اسلامی است. وزیری که در حین خدمت و گره‌گشایی از بحران در سخت ترین شرایط جنگ و در اوج هجوم دشمن متجاوز به سرزمینمان، به اسارت دشمن درآمد، سالها سخت ترین و وحشیانه ترین شکنجه ها را تحمل کرد و سپس در غربت به شهادت رسید، بی آنکه هیچ خبر و نشانی از محل اختفا و اسارت او توسط جانیان بعثی داده شود. و سالها پس از شهادت، بقایای پیکر رنجدیده اش به وطن بازگشت. حماسه استقامت و آزادگی وزیر بسیجی شهید محمدجواد تندگویان، یکی از جانانه ترین و جاودانه ترین جلوه های سربلندی ملت ما در تاریخ غرورآفرین دفاع مقدس است. وزارت چهل روزه ی او تجسمی از خلوص تعهد در مکتب خدمت تا همیشه ی تاریخ است و اسارت او، تبلوری از جانفشانی در راه مسئولیت و در طریق غیرت…

مقاومت زیر شکنجه های ساواک و تحمل ۱۱ ماه زندان

محمدجواد تندگویان در تاریخ ۲۲ خردادماه سال ۱۳۲۹ در محله خانی آباد تهران متولد شد پدر او که یکی از طرفداران محمد مصدق بود در میدان بهارستان یک مغازه کفاشی داشت.
محمدجواد تندگویان در سال ۱۳۳۶ به مدرسه رفت و در سال ۱۳۴۶ موفق به اخذ مدرک دیپلم شد. در سال تحصیلی ۱۳۴۸_۱۳۴۷ به عنوان دانشجوی دوره کارشناسی رشته مهندسی نفت، گرایش پالایش وارد دانشکده نفت آبادان شد و پس از گذشت مدتی فعالیت خود را در انجمن اسلامی دانشجویان آغاز کرد. او در این انجمن، نقش وسیع و موثری داشت و اقدامات بزرگی انجام داد که همین امر نیز سبب شد ساواک نسبت به فعالیت‌های او در انجمن اسلامی دانشجویان حساس شود. از جمله او برنامه حضور و سخنرانی شخصیت‌هایی چون: استاد شهید مرتضی مطهری، دکتر علی شریعتی و علامه محمدتقی جعفری را در دانشگاه ترتیب داد. وی در دوران سربازی نیز توسط ساواک دستگیر و پس از تحمل شکنجه‌های بسیار به ۱۱ ماه حبس محکوم شد.

شاگرد اول دانشگاه؛ ممنوع الاستخدام و مجبور به مسافرکشی!

به گفته مهندس یحیوی همکار و همراه شهید از دوران تحصیل تا وزارت و اسارت، می‌توان از شهید تندگویان به‌عنوان یک الگوی متعهد و متخصص در مجموعه وزارت نفت نام برد. کسی که در دوران دانشکده، در عین داشتن ریاست جامعه اسلامی مهندسین دانشکده و فعالیت‌های وسیع فوق‌برنامه، به‌عنوان دانشجوی رتبه اول شناخته می‌شد. از نظر فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی با وجود اختناق دوران ستم‌شاهی، ایشان با جرأت و جسارت به همراه دیگر هم‌رزمانش فعالیت‌های وسیعی را در سطح آبادان داشتند. پس از فارغ‌التحصیلی به‌عنوان کارشناس نفت به استخدام پالایشگاه نفت تهران درآمد و با وجود داشتن زن و فرزند و نیاز به داشتن فعالیت تمام‌وقت در پالایشگاه، ارتباط خود را با دانشکده نفت آبادان و به‌ویژه انجمن اسلامی دانشکده نفت حفظ کرد. همین هم بود که باعث شد کرمی، رئیس وقت دانشکده، گزارشی را برای ساواک درباره او بفرستد، چون اقدام‌های شهید تندگویان باعث حفظ روحیه دانشجویان فعال دانشکده می‌شد. تندگویان پس از این گزارش دستگیر شد و مدت یک سال را در زندان ساواک به سر برد. آن هم در شرایطی که در تمام این یک سال مورد شکنجه‌های سخت ساواک قرار می‌گرفت. پس از آزادی از زندان ساواک، ممنوع‌الاستخدام شده بود در نتیجه از پالایشگاه اخراج شد و چون هر جا که برای کار رجوع می‌کرد، از او کارت عدم سوءپیشینه می‌خواستند، مجبور شد مدتی به‌صورت متفرقه کار کند. در این دوره حتی برای مدتی هم به کار مسافرکشی پرداخت. پس از مدتی از سوی بهروز بوشهری که در آن زمان مدیر کارخانه پارس توشیبا بود و به‌واسطه وجود ایشان وجود کارت عدم سوءپیشینه قابل‌چشم‌پوشی بود، دعوت به کار شد و شهید تندگویان راهی رشت شد تا در پارس توشیبا مشغول کار شود.

الگوی کار جهادی، روح ابتکار، ظرفیت سازی، فرصت آفرینی و تخصص در مسئولیت

پس از انقلاب و با روی کار آمدن دولت شهید رجایی، با توجه به تخصص و تجربیاتی که داشت، از او دعوت شد به‌عنوان وزیر نفت در کابینه، قبول مسئولیت کند. در طول مدت کوتاه وزارت شهید تندگویان که بیش از ۴۰ روز دوام نداشت، او بیشتر ایام را در

مناطق جنگی حضور می‌یافت و ضمن هدایت کارکنان، باعث ایجاد روحیه و دادن قوت قلب به آنان می‌شد.
در زمان جنگ تحمیلی و در شرایطی که برنامه‌های روزمره هر روز، با روز قبل تفاوت می‌کرد، برنامه‌های کوتاه‌مدت، بلندمدت و نگاه درازمدت برای آینده صنعت نفت پس از جنگ تحمیلی قاعدتاً فراروی هر مدیری در مجموعه نفت و به‌ویژه شخص وزیر بود. شهید تندگویان در این شرایط به‌خوبی از عهده برنامه‌ریزی برای تنظیم تولید، توزیع و صادرات نفت برمی‌آمد، به‌گونه‌ای که ما در این زمینه مشکلی نداشتیم. از دیگر برنامه‌هایی که مدنظر ایشان بود، برنامه‌ریزی برای توسعه شبکه گازرسانی در کشور بود که در این زمینه اقدام‌های خوبی را هم انجام دادند. به جرأت می‌توان گفت آنچه تندگویان در عمر کوتاهش انجام داد، در زمان حیاتش بسیار مفید بود و پس از اسارت و شهادتش زیربنایی برای کار دیگر وزرا قرار گرفت.
بی‌تعلقی شهید تندگویان با وجود صدارت بر دومین شرکت بزرگ نفت دنیا از روح عارفانه او نشات می گرفت.
مهندس یحیوی در مورد نگاه شهید تندگویان به کار و زندگی می‌گوید: طول همکاری ما در وزارت نفت مربوط به همان ۴۰ روز وزارت ایشان در وزارت نفت بود. تندگویان در پاسخ به نصیحت‌کنندگانی که از ایشان می‌خواستند به جای حضور در مناطق جنگی، وقت خود را برای پیگیری امور، در داخل مرکز بگذراند، اعتقاد داشت: «در شرایط سخت کنونی که ما از کارکنان نفت می‌خواهیم در منطقه حضور داشته باشند،‌ نمی‌توان در میان آنها نبود.» به همین دلیل هم وقتی کارکنان می‌دیدند خود وزیر نفت با حضورش در مناطق خطرناک انجام وظیفه می‌کند با عشق و امید و انگیزه بیشتری کار می‌کردند.

وسایل زندگی اش یک وانت را هم پر نمی کرد!

پس از چند سال که به‌عنوان مهندس فعالیت می‌کرد و مدیریت کارخانه پارس توشیبای آن زمان را به‌عهده داشت و بعدها هم به‌عنوان مدیر مناطق نفت‌خیز جنوب فعالیت می‌کرد، موقعی که به ساختمانی که ما هم در آن سکونت داشتیم نقل‌مکان کرد، وسایل زندگی‌اش حتی یک وانت‌بار پیکان را هم پر نمی‌کرد!

اسارت در حین سرکشی به مناطق نفتی تحت محاصره و آتش دشمن

در طول چهل روز وزارت، به منظور نظارت مستقیم بر این عملیات، سه بار به آبادان رفت، اما در چهارمین سفرش به آبادان، در ۹ آبان ۱۳۵۹ نیروهای عراقی ــ که صبح آن روز جاده فرعی ماهشهر ـ آبادان را در اختیار گرفته بودند ــ وی را به همراه دو معاونش، و دو تن از محافظانش به اسارت گرفتند. تمامی تلاش‌های جمهوری اسلامی برای پیگیری وضعیت تندگویان، به نتیجه نرسید و رژیم بعثی عراق، هیچ نشانی از وزیر نفت ایران نداد.
پس از گذشت حدود یازده سال، با آزاد شدن تدریجی اسرای ایرانی در ۱۳۶۹ شمسی، اخباری حاکی از زنده بودن تندگویان انتشار یافت، ولی دولت عراق به دروغ اعلام کرد که وزیر نفت سابق ایران در ۱۳۶۱ شمسی ۱۹۸۲میلادی در سلولش خودکشی کرده است!

خاکستر ما قصه ی طوفانی عشق است…

پس از قطعی شدن شهادت تندگویان، عراق از استرداد پیکر او امتناع کرد که سرانجام با پیگیری و پافشاری ایران، پس از گذشت یازده سال از زمان اسارت، تحویل گرفته شد و به ایران انتقال یافت و در ۲۹ آذر ۱۳۷۰ در قطعه ۷۲ تنِ (شهدای ۷ تیر) در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

با طنین صوت قرآن و مناجاتش در راهروهای اسارتگاه می فهمیدیم زنده است!

مهندس یحیوی از دوران اسارت شهید چنین روایت می کند: در تمام مدت اسارت در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شدیم و تنها راهی که می‌توانستیم مطمئن باشیم تندگویان هنوز زنده است و در میان ما حضور دارد صدای قرآن و مناجات او بود که در راهروی زندان می‌پیچید. او با شهامت با مأموران بازجوی عراقی برخورد می‌کرد و زندان سازمان امنیت عراق را همانند سنگری برای مقابله با دشمن در خانه خود دشمن قرار داده بود.

یاد این شهید غریب و وزیر بسیجی و خادم خاکی و خالص مردم، در روز بازگشت و تدفین پیکرش در خاک مقدس میهن لاله های عشق و حماسه و ایثار، در کنار شهیدان گلگون کفن، گرامی باد.

انتهای پیام/