وندی شرمن

به گزارش مجاهدت از مشرق، وندی شرمن مذاکره‌کننده ارشد دولت وقت آمریکا در گفت‌وگو با «پادکست وان دسیژن» با اشاره به تلاش فشرده آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه و چین برای دستیابی به توافق برجام در دوره اوباما گفت: زمانی که دونالد ترامپ (در سال ۲۰۱۶) به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، از این توافق خارج و اکنون اوضاع از بد به بدتر تبدیل شده است.

وی مدعی شد: ایران اکنون امکان غنی سازی ۶۰ درصدی داشته و احتمالاً می‌تواند این سطح غنی سازی را به ۹۰ درصد برساند. ایران در عرض ۲ هفته می تواند اورانیوم غنی شده کافی برای سلاح هسته ای به دست آورد. این همان چیزی است که ما به آن زمان «گریز هسته‌ای» می‌گوییم. در موقعیت بسیار بدی قرار داریم.

شرمن افزود: بسیار جالب است که تروئیکای اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه) با مجید تخت روانچی معاون وزیر امور خارجه ایران دیدار کرده و در مورد چگونگی آغاز دوباره مذاکرات صحبت کردند.

این مقام پیشین وزارت امور خارجه آمریکا مدعی شد که در اکتبر ۲۰۲۵ می توان با توسل به مکانیزم ماشه، “در سازمان ملل برجام را لغو و همه تحریم ها علیه ایران را بازگرداند. “

وی افزود: بنابراین، فرجه اکتبر ۲۰۲۵ می تواند عامل فشاری برای انجام مذاکرات باشد.

شرمن با ادعای آنکه دونالد ترامپ قصد مذاکره با ایران و دستیابی به یک توافق بهتر را دارد، گفت: این توافق ها بسیار پیچیده بوده و بسیار زمانبر هستند.

معاون سیاسی وزیر امور خارجه دولت باراک اوباما گفت: اکنون فشار زیادی وجود دارد که اگر مذاکره ای صورت می گیرد، فقط در مورد برنامه هسته ای ایران نبوده و حضور ایران در خاورمیانه، اقدام های آنها در سوریه، یمن، غزه، لبنان و نیروهای نیابتی آن را نیز شامل شود. مذاکره در مورد تمامی این موضوع ها بسیار پیچیده تر و دشوارتر است.

شرمن گفت: وقتی تمامی این موضوع ها روی میز باشد، مذاکرات بسیار پیچیده‌تر می شود و به عنوان مثال ایران می تواند بگوید “ما پول کمتری به حزب الله خواهیم داد، اما می خواهیم توانمندی بیشتر در زمینه غنی سازی داشته باشیم.”

امیرسعید ایروانی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل به تازگی در نامه ای به شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل درباره اتهامات تروئیکای اروپا علیه تهران اعلام کرد: هرگونه تهدید به اجرای «مکانیسم ماشه» نه تنها سازنده نیست، بلکه با واکنش قاطع ایران مواجه خواهد شد.

سه کشور اروپایی در نامه مورخ ۶ دسامبر ۲۰۲۴ (۱۶ آذر ۱۴۰۳) ادعا کرده‌ بوند که برای فعال کردن اسنپ بک (سازوکار بازگشت خودکار تحریم‌ها علیه ایران) در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل آماده هستند.

جمهوری اسلامی ایران هشدار داده است که اگر طرف‌های مقابل از سازوکار اسنپ‌بک برای مقاصد سیاسی کوته‌بینانه خود استفاده کنند، این احتمال وجود دارد که دکترین هسته‌ای ایران نیز تغییر کند. سید عباس عراقچی وزیر امور خارجه در همین پیوند گفت: اگر کشورهای اروپایی در شورای امنیت سازمان ملل تحریم‌ها را مجدداً علیه ایران اعمال کنند، همه در ایران متقاعد خواهند شد که دکترین هسته‌ای اشتباه بوده و باید تغییر مسیر بدهیم.

به گزارش مجاهدت از مشرق، رسانه‌های آمریکایی بامداد امروز (جمعه) از تصمیم «وندی شرمن» معاون وزیر امور خارجه آمریکا برای کناره‌گیری از این سمت خبر دادند.

شبکه «سی‌ان‌ان» به نقل از منابع مطلع دولتی گزارش داد که شرمن قصد دارد در تابستان سال جاری، پست معاونت وزارت خارجه آمریکا را ترک کند.

با این حال منابع سی‌ان‌ان دلیلی برای کناره‌گیری یا تغییر شرمن از معاونت وزیر خارجه آمریکا و همچنین جایگزین‌های احتمالی وی اعلام نکردند.

شرمن ۷۳ ساله که سابقه طولانی در سیاست‌گذاری خارجی دولت‌های آمریکا دارد، از آوریل ۲۰۲۱ معاونت «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا را برعهده داشته و در حوزه‌های متعددی از جمله روابط واشنگتن-پکن فعالیت می‌کرد.

همزمان خبرگزاری «رویترز» نیز به نقل از منبع مطلع خود گزارش داد که تغییر دیگری نیز در وزارت خارجه آمریکا رخ خواهد داد و به‌احتمال بسیار زیاد، «جیمز اُبراین» مسئول بخش تحریم‌ها در این وزارتخانه به‌عنوان دستیار وزیر خارجه در امور اروپایی انتخاب می‌شود.

وزارت خارجه آمریکا هنوز به گزارش مجاهدت از‌های سی‌ان‌ان و رویترز درباره این تغییرات احتمالی واکنش نشان نداده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: خبرآنلاین نوشت: اکنون که اعتراضات فروکش کرده است بد نیست مروری بر گذشته داشته باشیم و از آن درس عبرتی بگیریم. در این اعتراضات چه کسی مقصر است؟ بحث اغتشاش از اعتراض جداست.

اغتشاش همواره محکوم است و آن نوعی کودتا به نفع دیگران است. کسی که امنیت را به هم می‌زند خود نمی‌داند چه می‌خواهد. آنها اگر وابسته به خارج نباشند که اهداف مشخصی را برای ما در سر دارند خود اغتشاشگران آینده‌ای مشخصی در نظر ندارند و امیدشان بر وعده‌های دیگران است. اما اعتراض با احساسات عده‌ای جوان توأم است که باید حساب آن را از اغتشاش جدا کرد. بسیاری از کسانی که با احساس وارد میدان می‌شوند و مورد سوءاستفاده دیگران قرار می‌گیرند، به این دلیل است که هیچ دلبستگی ندارند.

کار و شغل اعم از دولتی یا غیردولتی ندارند. پول ندارند. بدیهی است وقتی شغل نباشد جوان پول هم ندارد و مسلم است که تحت تأثیر قرار گیرد. مسکن ندارند. زن و بچه ندارند. این افراد اغلب دانشجو هم نیستند که از ترس نمره یا اخراج تظاهرات نکنند، یا چه بسا وعده‌هایی را از جایی دریافت کرده باشند که چنین عمل می‌کنند. عِرق خدمت‌گزاری هم ندارند که بروند در خدمات عام‌المنفعه شرکت کنند. در عوض آنچه دارند و می‌بینند یا می‌شنوند البته چه بسا با بزرگ‌نمایی تبعیض و رانت‌خواری و عدم عدالت و آرزوهای بر باد رفته است. پس می‌ماند جوانی و احساسات و خواسته‌های برآورده نشده. البته بگذریم از اینکه بسیاری از جوانان ما زیر بار هر کاری هم نمی‌روند و اگر درآمدهایی هم داشته باشند خود رابه عنوان بیکار معرفی می‌کنند.

خوب در این شرایط مقصر کیست؟ این مسایل فقط مربوط به دولت فعلی نیست؛ این مشکلات و فرآیندهای آن در اغلب دولت‌ها بوده و اینکه چرا در بعضی زمان‌ها شدت می‌گیرد خود نیاز به موشکافی و تحقیق دارد و کار جمعی می‌طلبد. بدیهی است مسئول رفع این مشکلات فقط یک واحد نیست، اگرچه رئیس‌جمهور به عنوان هماهنگ‌کننده همواره مورد سؤال است. بنابراین بازنگری در انجام وظایف لازم است که اهم آن عبارت است از: بهبود شرایط اقتصادی و در رأس آن تقویت پول ملی؛ توجه هر سازمان به وظایف روزآمد شده خود؛ هماهنگی کامل درونی و برونی مؤسسات و سازمان‌ها با هم در انجام وظایف.

آنچه در تحلیل خبرآنلاین مغفول مانده نقش منحصر به فرد دولت روحانی در زمینه سوءمدیریت، ناکارآمدی و تولید انواع نارضایتی (از حقوق‌های نجومی و زد و بند و فساد برخی مدیران تا برجا گذاشتن مشکلاتی مانند رکود تورمی سنگین و بیکاری و…) است. یک علت را باید در سیاسی کاری و غربگرایی حادّ برخی دولتمردان سابق جست و جو کرد؛ تا آنجا که همین خبرگزاری 19 بهمن 1392 (چند روز پس از ماجرای مشکوک و شرم‌آور توزیع سبد کالا) در تحلیلی وقیحانه با عنوان «جایزه بهترین کارگردانی برای روحانی؛ در حاشیه چگونگی توزیع کالاهای اساسی» نوشت: «توزیع سبد کالا با شیوه‌ای که انجام شد، نه یک اتفاق بود و نه عملی که تبعات آن برای روحانی و مردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقا همین اتفاق- ازدحام، دعوا و مرافعه و احیانا له شدن در زیر دست و پا- را پیش‌بینی می‌کرد و اصلا آن را برای پیشبرد استراتژی خارجی خود لازم داشت[!] روحانی به یک نمایش داخلی برای ارائه در جشنواره‌های خارجی نیازمند بود. نگاه کنیم به اظهارات اخیر وندی شرمن که گفته «شما در اخبار دیدید ایران اخیرا به طور قابل مشاهده‌ای غذا بین مردم فقیر جامعه توزیع کرده تا نشان دهد کاهش محدود تحریم‌ها، تاثیر مستقیم داشته.» این دقیقا همان نتیجه‌ای بوده که روحانی از توزیع سبد کالا داشته، اینکه تحریم‌ها روی مردم تاثیر مستقیم و انکارناپذیر داشته؛ اینکه اوضاع اقتصادی مردم نه تنها رو به راه نیست بلکه حاضرند برای چند عدد مرغ و چند کیلو برنج با یکدیگر درگیر شوند. درست است که روش توزیع سبد کالا چندان مناسب نبود، اما اگر با این نمایش بتوان جایزه اول بهترین اثر را در فستیوال سیاست جهانی به خود اختصاص داد، به تحقیر چند روزه‌ای که بازیگران آن شدند، می‌ارزید»!