ویژه های مشرق

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

توافقنامه برجام بعد از آنکه نتوانتس توانست تحریم‌های سازمان ملل بر علیه ایران را متوقف کند در آستانه رسیدن به تاریخ انقضای خود است، حالا باتوجه به‌ غبارآلود بودن فضای بین ایران و غرب و تحولات خاورمیانه بسیاری از کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که شاید مذاکرات در این مدت به نتیجه نرسد و باتوجه به حضور دوباره رئیس‌جمهور جنجالی آمریکا در کاخ سفید، بیم آن می‌رود که غربی‌ها با هدایت ترامپ بخواهند فضای بین‌المللی را برای تهران محدودتر کنند.

در این میان برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب معتقدند که با پایان برجام دولت باید بار دیگر مذاکراتی را آغاز کند که مخاطب آن آمریکا است، روزنامه اعتماد تنها نسخه باقی مانده پیش پای پزشکیان را گفتگو با ترامپ خوانده و نوشته است:

مشکل این است که هم امریکا برای حل مشکلاتش با ایران جدی نبوده و هم ما برای حل مسائل‌مان با غرب اراده‌ای نداشته‌ایم. ما همواره گفته‌ایم امریکا خائن است و امریکا هم همواره ایران را محور شرارت دانسته است! به نظرم نه تنها به خاطر حضور ترامپ، بلکه به خاطر شرایط منطقه‌ای، شرایط اقتصادی داخلی ایران، مطالبات مردم، ضرورت حل ناترازی‌های بنیادین و… باید برای این پایان باز، یک پایان مشخص بنویسیم.

این روزنامه با ارائه طرح یا رومی روم یا زنگی زنگ نوشته است:

یا با امریکا باید به یک توافق برسیم یا وارد رویارویی جدی شویم. معلق ماندن برای مردم بدل به مرگ تدریجی شده است. تصور من این است که ایران میلی به جنگ ندارد، مساله امریکا هم جنگ با ایران نیست. نه اینکه ایران خیلی قوی است و باعث ترس جهانیان است، بلکه مشکل این است که ایران پس از جنگ یک دردسر جدی و اساسی برای منطقه و جهان خواهد بود. با این استدلال، ترامپ وارد جنگ با ایران نمی‌شود. اما با هر وسیله ممکن باید تلاش کنیم که با امریکای مدل ترامپ مذاکره کرده و به یک نتیجه برای حل مسائل برسیم. به نظرم هنگامه پایان نزاع ایران و امریکافرا رسیده است.

اعتماد در ادامه با ارائه طرحی عجیب می‌نویسد:

در صورت پایان این منازعه، استعاره امپریالیسم جهانی و امریکا به عنوان دشمن بزرگ فرو ریخته و این کشور به همکار ایران برای حل معضلات بدل می‌شود. دولت باید از رهبری اجازه بگیرد و به عرصه جهانی ورود کند. البته دولت در ابتدای فعالیت‌هایش به این زمینه ورود کرد و بعد به خاطر آغاز جنگ‌های منطقه‌ای دست نگه داشت. دوباره آقای رییس‌جمهور برای اجرای سیاست تنش‌زدایی باید اقدام کرده و نمایندگانی را به اروپا، امریکای جنوبی، کانادا، آسیا و… گسیل دارد.

در برابر طرح وادادگی در برابر آمریکا روزنامه آرمان ملی از طرحی پرده برداشته که ۱۸۰ درجه با نگاه ارتباط با غرب فاصله دارد، این روزنامه می‌نویسد:

مکانیزم ماشه اگر فعال شود تحریم‌های سازمان ملل باز می‌گردد ولی توجه داشته باشید آن تحریم‌هایی که برای ایران چالش‌زا بوده تحریم‌هایی است که توسط کنگره آمریکا در حوزه نفتی و بانکی وضع شده است. فعال شدن این گزینه نمی‌تواند خبر خوبی باشد ولی باید بدانیم که تحریم‌های آمریکا مهم‌تر از تحریم‌های سازمان ملل است. اینکه آیا دکترین هسته‌ای ایران نیاز به بررسی دارد یا خیر؟ اگر نیاز به تغییر داشته باشیم آن‌وقت خروج از NPT لازم است زیرا نمی‌توانیم هم در چارچوب NPT حضور داشته باشیم و هم دکترین هسته‌ای را تغییر دهیم. آیا عضو NPT بودن برای ما لازم است؟

اصلاح‌طلبان همواره نشان داده‌اند که در سیاست خارجی قائل به حفظ تعادل نبوده و یا از این سوی بوم افتاده و یا آن سویش!

در حالی بخشی از اصلاح‌طلبان به رویای باز شدن درها توسط ترامپ را دارند که دولت ترامپ برای مذاکره با دولت روحانی و تیم ظریف، ۱۳ شرط توهین‌آمیز گذاشته بود.

هنگامی هم که ظریف چهار با اشپیگل مصاحبه کرد و تداعی درخواست مذاکره از آن گفت‌وگو شد، ترامپ پاسخ داد: نه مرسی! اصلاح‌طلبان رادیکال با دادن طرح ترک مخاصمه درصدد هستن که منابع بازدارنده اقتدار را واگذار کنند و تهدید بسازند.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

هر چه به ساعت ورود ترامپ به کاخ سفید نزدیک می‌شویم، تحلیل‌های عجیب همراه با پیام‌های غلط برای آمریکایی‌ها افزایش پیدا می‌کند.

در نمونه آخر حسین مرعشی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی مقاومت را امری بیهوده در آینده خوانده و گفته است:

دکترینی که از انقلاب و بعداً جنگ بیرون آمده است، مبارزه با استکبار است. این دکترین نمی‌تواند نیازهای روزافزون جامعه شما را برای رقابت با کشورهای منطقه یا جهان تامین کند. همان‌طور که در چین رخ داد و در این کشور تا قبل از آنکه دکترین خود را تغییر دهد، هیچ اتفاق مثبتی نمی‌افتاد. بالاخره آقای مائو آمد و برای آخرین کار، کشاورزی را به‌عنوان جهش بزرگ دولتی کرد. مواد غذایی تحت تاثیر این جهش بزرگ، آنقدر کم شد که چند ده میلیون نفر از گرسنگی مردند. مائو فهمید نمی‌شود و رها کرد و دکترین چین تغییر کرد. دکترین چین در زمان مائو این بود که قدرت چین به تعداد تانک، توپ، کلاهک هسته‌ای و سربازانش است. سپس دکترینی که آوردند این بود که قدرت چین، اقتصاد چین است. چین را ظرف ۴۷ سال از سرانه ۲۰۰ دلار برای هر نفر به ۱۲ هزار دلار هر نفر رساندند!

روزنامه ستاره صبح یکی از روزنامه‌های زرد نویس نزدیک به اصلاح‌طلبان نیز در گزارشی با همین خط تسلیم در برابر غرب نوشته است:

مام تحریم‌هایی که در قالب تحریم‌های ۲۲۳۱ لغو شده بود دوباره بر سر ملت آوار خواهد شده. مردم نان، آب، هوا، برق، گاز و … می‌خواهند. می‌خواهند خوب زندگی کنند نه در میانه مشکلات اقتصادی و دود بمانند.

در ادامه خط نرمال سازی ارتباط با آمریکا آمده است:

ریشه همه این مشکلات در سیاست خارجی تهاجمی است که بستر را برای انزوای کشور و افزایش تحریم‌ها فراهم کرده است. قانون گذاران آرمان گرا قانونی نوشتند و برای غرب خط و نشان کشیدند که تحریم‌ها باید برداشته شوند ولی در عمل تحریم‌ها بیشتر شد. اگر در اداره کشور به جای نگاه آرمانی نگاه ملی باشد همه سیاست ها با نگاه به درون، منافع ملی و منافع مردم تنظیم می شود.

روزنامه آرمان ملی نیز از مدل مواجهه با آمریکا در سرمقاله خود پرده برداشته و می‌نویسد:

نگاه آمریکایی‌ها به مذاکره با ایران بر پایه ایجاد شرایط برای یک مذاکره جامع با تهران است. آنها همواره بر این مورد تاکید کرده‌اند که در مذاکره با ایران علاوه بر مساله هسته‌ای باید بتوانند در مورد مسائل مختلفی از جمله مسائل موشکی و حتی مسائل مربوط به منطقه مذاکره کنند که البته مقامات در تهران اینگونه مذاکرات را نپذیرفته‌اند.

اصلاح‌طلبان در حالی خواستار «حل مشکل پرونده هسته‌ای و احیای توافق برجام به منظور رفع تحریم‌های ظالمانه» و «پذیرش هنجارهای بین‌المللی از جمله پیوستن به گروه ویژه اقدام مالی، FATF» شده که اولا تمرکز آمریکا در شرایطی فعلی روی حمایت حداکثری از رژیم صهیونیستی برای مقابله با حماس است و بی‌تردید در این فضای قطبیده، اساسا حل مشکل پرونده هسته‌ای، وقعی برای آمریکایی‌ها ندارد.

بالاگرفتن سطح آشوب در منطقه‌ی غرب آسیا، بار دیگر نیروهای تجدیدنظرطلب را برای پیش‌برد ایده‌های ضد ملی خود از جمله «مذاکره به هر قیمت» و «سازش بدون دستاورد»، فعال کرده است.

بیست و دو سال پیش و پس از حمله‌ی آمریکا به افغانستان و همزمان با طرح برخی گمانه‌زنی‌ها درباره قریب‌الوقوع‌بودن حمله به عراق، تعدادی از نمایندگان مجلس ششم در نامه‌ای موسوم به جام زهر، از رهبر انقلاب خواستند که با آمریکا وارد مذاکره شود. این نمایندگان مدعی شدند: «اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود».

به نظر می‌رسد آنچه اصلاح‌طلبان ساختاری پیرامون احیای مذاکرات مطالبه کرده، چیزی شبیه همان نامه‌نگاری خیانت‌آلود نمایندگان مجلس ششم باشد. به تعبیری این جریان می‌کوشد از شرایط آشوبناک و اضطراری منطقه، برای تحقق چیزی سوءاستفاده کند که هشت سال تمام، از انجامش عاجز مانده بود.

کشاندن ایران به پای میز مذاکره‌ای که در ازای خلع سلاح دفاعی و منطقه‌ای ایران، هیچ دستاوردی برای کشورمان به همراه نداشته باشد، هدف سیاسی غایی جریان موسوم به اعتدالی و بخشی از حامیان اصلاح‌طلب است. این هدف سیاسی غایی، علی‌القاعده با توجیه اخلاقی لزوم «توجه بیشتر به معیشت مردم» پیگیری خواهد شد.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

علی شکوری راد یکی از چهره های جریان سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه سازندگی روی موضاع اصلاح‌طلبان و نسبت آن‌ها با دولت نور تابانده است، در بخشی از این گفتگو آمده است:

پزشکیان یک رویکردی به نام رفاقت دارد که تمام کلیشه های سیاسی را می شکند. عالم رفاقت برای او بر عالم سیاست ارجح است. با کسانی که رفیق باشد خیلی گرایش های سیاسی شان برایش مهم نیست و فارغ از گرایش سیاسی، آنها را به کار می گیرد. حتی رفقایی که اصلا در حوزه سیاست و کارهای دولتی نبودند را هم به حوزه اجرا آورده است.

در بخش دیگری از این گفتگو آمده است:

من نمی‌توانم بگویم در این شرایط سیاسی که ما داریم این رویکرد جواب می‌دهد یا نمی‌دهد. از نظر کلیشه‌های سیاسی این رویکرد غلط است. یعنی رویکرد رفاقت به لحاظ مباحث سیاسی اصلاً جایگاهی ندارد؛ اما خب پزشکیان این کار را انجام می‌دهد. اما شرایط سیاسی ما هم شرایط نرمالی نیست. همان‌طور که گفتم یکسری وجوهی در پزشکیان بود که از نظر سیاسی مثبت نبودند، ولی کارکرد مثبت برای ایشان پیدا کردند. خب پدیده یعنی همین، پدیده‌ها کلیشه‌ها را می‌شکنند. به همین دلیل می‌گویم پزشکیان پدیده است. نمی‌دانم این رویکرد رفاقتش در آینده چگونه عمل خواهد کرد و چه نتیجه‌ای به بار می‌آورد. اما من می‌گویم باید صبر کنیم و در ارزیابی آن عجله‌ای نمی‌کنم. خیلی‌ها زود به این نتیجه می‌رسند که این رویکرد از همین ابتدا باطل است و به هیچ‌ جایی هم نمی‌رسد.

گفتنی است پیش از این نیز منتقدان دولت چهاردهم به این رویکرد انتقاد داشتند. برای نمونه آنها معتقد بودند محمدجعفر قائم پناه، معاون اجرایی ۷۱ ساله آقای پزشکیان در بیست سال گذشته هیچ مسئولیت اجرایی نداشته و علاوه بر سن بالا، کاملا از حوزه مدیریت اجرایی دور است.

شهرام دبیری دیگر معاون رئیس جمهور نیز تا پیش از دولت چهاردهم هیچ سابقه اجرایی در هیچ دولتی نداشته است. ویژگی این افراد صرفا ارتباط نزدیک با شخص رئیس جمهور بوده است؛ آقای پزشکیان پسر و داماد خود را نیز در دولت چهاردهم منصوب کرده است.

تحولات سوریه همچنان در داخل داغ بوده و رسانه‌های اصلاح‌طلب با تحلیل‌هایی اغلب دور از واقعیت روی آن مانور می‌دهند. روزنامه آرمان ملی خواهان مذاکره با هیئت تحریرالشام شده و نوشته است:

باید دید تحولات داخلی سوریه به چه صورت خواهد بود و معارضین چه برنامه‌ای دارند آیا می‌توانند با هم کنار بیایند یا اینکه یک دوره‌ای از جنگ داخلی مجددا فراگیر خواهد شد. از سوی دیگر این پرسش مطرح است که آیا واقعا ایران می‌تواند مجددا سوریه یا حداقل جبهه مقاومت را در این کشور فعال کند و زنجیره شکسته شده را مجددا وصل و تکمیل کند یا خیر که به نظر می‌رسد این کار نه در کوتاه مدت ولی در بلند مدت امکان پذیر است. آنچه که مسلم است شکی نیست که هر حکومتی در دمشق روی کار بیاید ضد اسرائیلی خواهد بود بدین علت که اسرائیل سرزمین‌های سوریه را تصرف کرده است.

ادعای ضداسرائیلی بودن عناصر تحریری در شام در حالی مطرح می‌شود که یکی از رویکردهای مهم حضور گروه تحریرالشام در صحنه سیاسی سوریه، اعلام رسمی احمدالشرع، معروف به ابومحمد الجولانی در مورد رویگردانی از مقابله و درگیری با رژیم صهیونیستی بوده که این موضع‌گیری بعد از اقدام رژیم صهیونیستی درنابودی ۸۰درصد از توان نظامی این کشور از طریق بمباران‌های بدون‌وقفه در هفت‌روز اخیر بوده است.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

اصلاح‌طلبان معتقدند که به زودی تحریرالشام سراغ مبارزه با اسرائیل خواهد رفت و ما، یعنی ایران، نباید آنها را با صهیونیست‌ها شبیه‌سازی کنیم.

ادعای رسانه‌های اصلاح‌طلب در حالی است که سقوط دولت اسد در سوریه به مثابه باز شدن دروازه بزرگی برای اشغالگری صهیونیست‌ها بود و تحریرالشام تا اینجای کار بزرگ‌ترین فایده را برای اسرائیل جعلی داشته است. اسرائیل در همین چند روز گذشته از سقوط دولت اسد، زیر ساخت‌های بسیاری از سوریه را ویران کرده و در داخل خاک سوریه هم پیشروی داشته است.

روزنامه شرق درباره ختم مخاصمه در سوریه با ادبیاتی به ظاهر احساسی اما در البی تسلیم آلود نوشته است:

طرفه آنکه همه طرفین منازعه به گونه‌ای از سوریه سخن می‌گویند که گویا اصلا این کشور مردمی ندارد و مزرعه‌ای بزرگ است که به آن یورش برده‌اند و هریک سهمی از زمین خود را حصارکشی می‌کنند و نه چیزی از مردم آن می‌گویند و نه آینده آن. در چشم آنان این ۲۲ میلیون انسان وجود ندارند و غایب‌ هستند. غافل از اینکه آنان با چشمانی نگران سوریه را نظاره می‌کنند؛ پاره تن‌شان را که جلوی چشم آنان!

در بخش دیگری از سرمقاله شرق آمده است:

تکه‌تکه می‌شود. آنان که در سوریه بر سریر قدرت‌اند، کر و کور و گنگ شده‌اند و خشم فروخورده مردم را در پسِ شادی گریز بشار اسد نمی‌بینند که طناب دار آنان را در ذهن خود می‌بافند. با وجود این‌همه تجربیات ناخوشایند در خاورمیانه، هنوز کشورهای منطقه مردم و قدرت مردم را باور نکرده‌اند و فقط برخی کشورهای عربی که از قدرت مردم بیمناک‌اند با تطمیع، آنان را آرام نگه داشته‌اند. باید به مردم بازگشت. آنچه دولتی را انسجام می‌بخشد و سر پا نگه می‌دارد، توده‌های مردم‌اند.

بهزاد نبوی رئیس سابق جبهه اصلاحات نیز طرح ترک مخاصمه با رژیم صهیونیستی را در روزنامه اعتماد مطرح کرده و گفته است:

هرچند تنازعات ایران با اسراییل به نسبت هفته‌های گذشته اندکی فروکش کرده اما هنوز هم باید مراقب شیطنت‌های اسراییل و همفکرانش در داخل باشیم. چون ما در داخل کشور تعداد زیادی از همفکران اسراییل را در سطوح بالا داریم. یعنی برخی افراد و جریانات زمینه اجرای همان کاری که اسراییل قصد انجام آن را دارد و می‌خواهد ایران را مستقیما وارد میدان جنگ با امریکا کند، فراهم می‌کنند.

رسمیت‌بخشی و باور کردن شعار ملی‌گرایی گروه‌هایی که بر مبنای عقاید تکفیری دور هم جمع شدند از یک سو طرح ترک مخاصمه با صهیونیست‌ها در روزنامه‌های اصلاح‌طلب برجسته شده است.

تجربه عادی شدن روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی اطراف نیز مهم است. رهبر انقلاب در این‌باره تاکید دارند که با این کار نه تنها مشکل حل نمی شود بلکه مشکل متوجه دولت هایی خواهد شد که با چشم بستن بر جنایات رژیم اشغالگر با آن دست دوستی داده اند.

سابقه تاریخی نیز همین امر را نشان می دهد. مصر و اسرائیل ۴۵ سال قبل روابط خود با یکدیگر را عادی سازی کرده اند، اردن و اسرائیل ۴۰ سال قبل دست دوستی به سوی هم دراز کردند و دولت هایی نظیر مراکش هم از در رفاقت با صهیونیست ها وارد شد. آیا این عادی سازی ها به نفع منطقه به کار آمد؟ آیا توانسته کمک اساسی به خود رژیم اسرائیل هم کند؟ پاسخ منفی است.