پاتریوت

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ حدود ۴۰ روز پیش ارتش رژیم اشغالگر قدس در حمله به یکی از اماکن دیپلماتیک کشورمان در سوریه باعث به شهادت رسیدن هفت نفر از پاسداران انقلاب اسلامی از جمله سردار سرلشکر زاهدی شد؛ امری که موجب شد در پاسخ به این اقدام نیروی هوافضای سپاه در عملیاتی با عنوان «وعده صادق» که نیرو‌های مسلح کشورمان آن را پشتیبانی می‌کردند، برای اولین بار بعد از گذشت حدود ۵۷ سال از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، مناطقی از سرزمین‌های اشغالی فلسطین که ارتش یهودیان صهیونیست در آنجا استحکامات و مراکزی دارند، مورد حمله موشکی و پهپادی ایران قرار گیرد و این باعث شد تا ابهت پوشالی و شکست‌ناپذیری ارتش به اصطلاح پنجم جهان به یکباره فروبریزد و سست بودن خانه عنکبوت بر همگان ثابت شود.

زیرا تا پیش از این، اخباری که بسیاری از کارشناسان و رسانه‌ها از شکست‌ناپذیری ارتش رژیم کودک‌کش صهیونیستی برای افکار عمومی جهان مخابره می‌کردند، باعث شده بود در ذهن بسیاری از مردم جهان ارتش این رژیم، ارتشی قدرتمند و شکست‌ناپذیر تلقی شود، اما وقتی عملیات مورد اشاره حادث شد، همگان بر باطل بودن آنچه تا پیش از آن می‌پنداشتند، یقین حاصل کنند.

البته صرف نظر از این موضوع، ناتوانی سامانه‌های پدافندی خریداری شده از آمریکا به نام «پاتریوت» در مورد اصابت قرار دادن موشک‌های شلیک شده از ایران موجب شد تا در برخی اخبار غیر رسمی به جمع‌آوری و کنار گذاشتن سامانه‌های مورد نظر اشاره شود که اگر این موضوع صحت داشته باشد، تأکیدی مجدد بر قدرت موشکی کشورمان و ضعیف بودن سامانه پدافندی پاتریوت در برابر موشک‌های ایران دارد.

در واقع عملیات «وعده صادق» نشان داد سامانه‌های پدافندی که ارتش کودک‌کش صهیونیستی به سال‌ها به داشتن آنها فخر می‌فروخت، نمی‌توانند مانع اصابت موشک‌های حتی نسل قدیمی ایران شود و این یعنی صنعتگران دفاعی کشورمان از چنان دانش بالایی برخوردارند که دستاورد آنها بتواند از سامانه‌های پدافندی به نام غرب عبور کند.

اذعان «رادیو ارتش اسرائیل» به اینکه از میان هشت موشک «اس‌ام-۳» شلیک شده از دریای سرخ توسط جنگنده‌های آمریکایی در روز حمله ایران به رژیم صهیونیستی تنها ۲ موشک اهداف مد نظر خود اعم از موشک و پهپاد را مورد اصابت قرار داده، می‌تواند تأکیدی بر موفقیت موشک‌های شلیک‌شده از سوی ایران به سمت اهدافی در سرزمین‌های اشغالی قدس است.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ سال‌ها پیش زمانی که هواپیما کارایی اثربخش خود را در جنگ‌ها بر همگان اثبات کرد به تدریج کشور‌های مختلف سعی کردند برای در اختیار گرفتن هواپیما‌های بیشتر با کارایی بهتر از یکدیگر گوی سبقت را بربایند؛ لذا در این شرایط شرکت‌های اسلحه‌سازی در دنیا تلاش بیشتری برای ساخت هواپیما‌هایی با کارایی بیشتر و فروش این هواپیماها کردند؛ از این روی صنایع هواپیماسازی در بخش نظامی سال به سال هواپیما‌هایی را تولید کردند که علاوه بر سرعت و مانورپذیری بالا، بتواند از دید رادار‌ها پنهان بماند و در عین حال مهمات بیشتری را در مسافت‌های طولانی حمل کند که در این رابطه می‌توان به هواپیما‌های متعددی که توسط کارخانه‌های آمریکا و روسیه ساخته شده‌اند، اشاره کرد.

اما از سوی دیگر، این‌گونه هواپیما‌ها علاوه بر آن که زمان زیادی برای ساخت آن‌ها صرف می‌شود، باید هزینه‌های هنگفتی را نیز در رابطه با ساخت و نگهداری آن‌ها در کنار تربیت نیروی انسانی که کاربر این هواپیما‌هاست، پرداخت کرد.

حال برای اینکه این‌گونه هزینه‌ها کاهش یابد، صنایع اسلحه‌سازی به سمت ساخت هواپیما‌های بدون سرنشین رفتند؛ موفقیت‌هایی که این‌گونه هواپیما‌ها در میادین جنگ به دست آوردند، موجب شد تا بکارگیری چنین پرنده‌هایی روز به روز در جهان افزایش یابد؛ لذا وقتی اقبال جهانی به استفاده پرنده‌های بدون سرنشین گسترش یافت، به دلیل ارزان بودن ساخت و بکارگیری آن، به تدریج تبدیل به سلاح‌هایی راهبردی شدند و علاوه بر پهپادهای شناسایی و رزمی، نمونه‌های انتحاری این پرنده‌ها نیز تولید شدند.

هزینه سرنگونی یک فروند پهپاد بسیار زیاد است؛ به عبارت دیگر اگر تولید پهپاد انتحاری را تا ۲۰ هزار دلار برآورد کنیم، هزینه شلیک یک فروند موشک زمین به هوا بین ۱۴۰ هزار دلار برای موشک S۳۰۰ و تا سه میلیون دلاری برای موشک «پاتریوت» در نوسان است؛ این نشان می‌دهد که هزینه مقابله با پهپاد بسیار بالاست.

انتهای پیام/ 231