پاوه

به گزارش مجاهدت از مشرق، عملیات موفقیت‌آمیز والفجر ۱۰ و تصرف برخی از مناطق کردستان عراق از جمله شهر حلبچه و روستاهای اطراف آن، در ۲۳ اسفند ۱۳۶۶ و مستقر شدن نیروهای نظامی ایران در آن منطقه، منجر به آن شد که صدام تصمیم گیرد، در پاسخ به این شکست، اقدامی خصمانه و تلافی‌جویانه در برابر مردم منطقه و در واقع فجیع‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین گزینه، یعنی بمباران شیمیایی را انتخاب کند.

در ۲۵ اسفند دولت بعث با دستور مستقیم صدام اقدام به بمباران شیمیایی مردم خود در منطقه حلبچه کرد. صدام به پسرعمو و معاون خود، علی حسن‌المجید معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد. براساس بررسی‌های سازمان ملل متحد که بعدها در قالب یک گزارش منتشر شد، در این حمله، از گاز خردل و چند ماده شیمیایی عامل اعصاب نامعلوم، استفاده شده بود.

یک روز پس از آن در حالی که چشم تمام دنیا معطوف به بمباران شیمیایی شهر حلبچه عراق بود مردم مظلوم و بیگناه شهر مرزی نودشه نیز آماج حملات شیمیایی هواپیماهای عراقی قرار گرفت.

شهر نودشه از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه مقاوم در ۲۶ اسفند سال ۱۳۶۶ راس ساعت ۱۰:۱۱ دقیقه صبح «یک روز بعداز بمباران شیمیایی حلبچه» توسط چند فروند هواپیمای سوخو ۲۴ رژیم بعث عراق برفراز شهر نودشه ظاهر می شوند و برگ دیگری بر تاریخ جنایات سفاکان رژیم بعث عراق را اضافه می‌نمایند و در دو نوبت شهر نودشه و مردم مظلوم را ددمنشانه آماج بمب‌های شیمیایی قرار می‌دهند و در همان روز ۸ نفر و روز بعد ۶ نفر به شهادت رسیدند و امروز تعداد شهدای شیمیایی شهر نودشه به ۱۷ نفر رسیده است.

نقطه عطف بمباران شیمیایی نودشه اصابت مستقیم بمب شیمیایی به خانه آقای فلاحی بود که باعث شهید شدن هفت تن از اعضای این خانواده شد و اما بعثی‌ها به همین یک‌بار بمباران شیمیایی شهر نودشه بسنده نکردند و در دو نوبت دیگر یعنی در اول فروردین سال ۱۳۶۷ همان سال باز هم بمب های شیمیایی و خردل را بر سر مردم مظلوم نودشه خالی کردند تا این شهر مقاوم سه بار شیمیایی شدن را تجربه کرده باشد و این فاجعه به هیروشیمای غرب تبدیل شود.

براساس کتاب «جنگ شیمیایی عراق و تجارب پزشکی آن» نوشته دکتر عباس فروتن در این حمله هشت بمب حاوی گازخردل به نودشه اصابت شده است که حداقل ۱۳ نفر در همان لحظه شهید و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر مجروح شدند و حتی پیکر مطهر شهدای مظلوم بمباران شیمیایی شهر نودشه بدون تشییع به خاک سپرده شد.

مردمانی که در کوه‌ها بودند و آن‌ها که از بمباران جان سالم به در برده بودند برای کمک به یاری آسیب‌دیدگان شتافتند، غافل از اینکه بعثیان متجاوز برای گرفتن انتقام هشت سال مقاومت مردم مرزنشین نودشه از بدترین سلاح قرن یعنی بمبهای شیمیایی استفاده کرده بودند.

هر کدام از اهالی شهر نودشه که به محل حادثه نزدیک شد شربت شهادت نوشید یا هم‌اکنون به عنوان مصدوم شیمیایی روزگار را به سختی سپری می‌کند.

هرچند مقاومت جانانه مردم شهر نودشه به گوش جهانیان رسید و گروه‌هایی از سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشر از این شهر بازدید کردند، اما همزمانی این فاجعه با ژینوساید شهر حلبچه، زخم شیمیایی مردم نودشه را پنهان کرد و مورد توجه رسانه‌ها واقع نشد و در سکوت رسانه‌های خبری قرار گرفت.

حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر نودشه، به شهادت ۱۸ نفر و مجروح شدن بیش از ۱۰۰ تن انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف این شهر با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند.