پرستار

روایت‌هایی از فداکاری پرستاران در جنگ و کرونا

روایت‌هایی از فداکاری پرستاران در جنگ و کرونا



پرستاران همواره نماد ایثار و فداکاری در جامعه بوده‌اند و با از خودگذشتگی و تلاش بی‌وقفه، مراقبت و جان‌بخشی به بیماران را به‌عنوان رسالتی مقدس انجام داده‌اند.

  • فلای‌تودی

به گزارش مجاهدت از مشرق، پرستاران همیشه در ذهن انسان‌ها سمبل ایثار و دلسوزی بوده‌اند؛ از بیمارستان‌های صحرایی دوران دفاع مقدس تا روزهایی که جامعه با بحران‌های بهداشتی مانند کرونا روبه‌رو شد. آن‌ها با دستانی خسته و قلبی پرامید، جان انسان‌ها را نجات دادند و آرامش را برای خانواده‌ها به ارمغان آوردند. این روحیه، یادآور حضرت زینب (س) است؛ بانویی که در دوران عاشورا با شجاعت، صبر و دلسوزی، مجروحان و بیماران را حمایت کرد و در سخت‌ترین شرایط، دل‌ها را آرام نگاه داشت. پرستاران امروز و دیروز با پیروی از چنین روحیه‌ای، در میدان جنگ و بحران‌های سلامت، مراقب جان انسان‌ها بوده‌اند و با فداکاری، مرز میان زندگی و مرگ را نگه داشته‌اند.

به مناسبت ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار، به سراغ انتشاراتی‌هایی رفتیم که آثار متمرکز بر این قهرمانان سفیدپوش را منتشر کرده‌اند. بررسی این کتاب‌ها، نگاه متفاوتی به فداکاری‌های پرستاران در دوران دفاع مقدس و بحران‌های گذشته ارائه می‌دهد و یادآور نقش بی‌بدیل آن‌ها در حفظ جان و سلامت جامعه است، نقشی که در حقیقت ادامه‌دهنده راه و سیره حضرت زینب (س) محسوب می‌شود.

انتشارات سوره مهر

۱. «دختران او پی دی» | لیلا محمدی

کتاب «دختران O.P.D» خاطرات مینا کمایی، زن آبادانی، از روزهای پرتنش دوران دفاع مقدس (۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴) را روایت می‌کند. او به همراه دوستانش در بیمارستان امام خمینی(ره) شرکت نفت، امدادگری و واکسیناسیون را آموزش می‌داد و با تأسیس بسیج خواهران آبادان، معروف به دختران O.P.D، به فعالیت‌های امدادی و بسیجی در روستاهای اطراف آبادان پرداخت.

خاطرات این کتاب علاوه بر روزهای جبهه، به دوران کودکی، تحصیل، پیروزی انقلاب اسلامی و مواجهه با گروه‌های مخالف نظام مانند منافقین و خلق عرب می‌پردازد. روایت‌هایی از شهادت خواهر نوجوان، دیدار با امام خمینی (ره)، پذیرایی از خانواده شهدا و انفجار انبار دارویی بیمارستان نفت، گوشه‌ای از سختی‌ها و ایثارهای مردم آبادان را نشان می‌دهد. این اثر، تصویری زنده از تلاش و فداکاری زنان در دوران جنگ ارائه می‌کند.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۲. «تیمار غریبان» | پروین کاشانی‌زاده

کتاب «تیمار غریبان» خاطرات سکینه محمدی، پرستار و امدادگر بیمارستان‌های آبادان در طول هشت سال دفاع مقدس را در بر دارد. این اثر به شرح فعالیت‌های او در مراقبت از رزمندگان و بیماران در شرایط جنگی می‌پردازد و نقش زنان در ارائه خدمات پزشکی و امدادی در دوران دفاع مقدس را برجسته می‌کند.

کتاب با گردآوری خاطرات سکینه محمدی، تصویری مستند از تلاش‌های زنان پشت صحنه جبهه ارائه می‌دهد و نحوه حضور و مسئولیت آن‌ها در بیمارستان‌ها و مناطق عملیاتی را نشان می‌دهد. «تیمار غریبان» به مخاطب امکان می‌دهد با فعالیت‌های امدادی و مراقبتی زنان در دوران جنگ آشنا شود و اهمیت مشارکت آنان در حفظ سلامت و جان رزمندگان را درک کند.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۳. «خاطرات ایران» | شیوا سجادی

کتاب «خاطرات ایران» روایت‌های ایران ترابی از وقایع دوران دفاع مقدس را ارائه می‌دهد. این اثر حوادثی را بازگو می‌کند که راوی خود شاهد آن‌ها بوده و در آن‌ها حضور داشته است و ضمن بیان تجربه‌های شخصی، به نحوه دفاع از کیان دین و سرزمین می‌پردازد.

کتاب مجموعه‌ای از روایت‌های مردان و زنان آن روزگار را گردآوری کرده است که هر یک بخشی از تجربه‌های خود را به تصویر می‌کشند. آنچه در این خاطرات اهمیت دارد، صداقت و باور راویان در بیان وقایع است.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۴. «راهی برای رفتن» | مریم عرفانیان

کتاب «راهی برای رفتن» روایت مبارزات یک پرستار انقلابی است که در افشاگری علیه رژیم طاغوت نقش فعال داشته است. این اثر فعالیت‌های او در حمایت و مداوای مجروحان دوران انقلاب و دفاع مقدس را مورد توجه قرار می‌دهد.

در این کتاب به رویدادهای شخصی راوی نیز اشاره شده است؛ از جمله شهادت برادرش، مرتضی خورشاهی، که انگیزه‌ای برای حضور او در مناطق جنگی و مراقبت از مجروحان شد. راوی در این مسیر خود نیز دچار جراحت و جانبازی می‌شود، اما فعالیت‌های او محدود به بیمارستان‌ها نبود و در جریان حوادث ۱۳۶۶، نقش برجسته‌ای در برائت از مشرکین ایفا می‌کند و با تحمل زندان توسط نیروهای آل سعود، نهایتاً موفق به فرار می‌شود.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۵. «زیر خط جنگ با دیگری» | تینا محمدحسینی

کتاب «زیر خط جنگ با دیگری» خاطرات خودنوشت مهری فلاحی، پرستار اهل آبادان، را بازگو می‌کند. این اثر یادداشت‌هایی را دربر می‌گیرد که فلاحی پس از جنگ و بازنشستگی به نگارش درآورده و تجربه حضور در بیمارستان شرکت نفت آبادان را در ایام بمباران، محاصره و تهدید نیروهای عراقی و گروه‌های منافق روایت می‌کند.

مهری فلاحی در طول این دوران با وجود مسئولیت‌های سنگین و حتی دوران بارداری، از کنار همکاران و بیماران خود شانه خالی نکرد و به انجام وظایف پرستاری و امدادی ادامه داد. کتاب تصویری مستند از پایداری و مسئولیت‌پذیری زنان در دوران جنگ ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه پرستاران با وجود تهدیدهای مستقیم و دشواری‌های فردی، نقش مهمی در حفظ سلامت و مراقبت از مجروحان و شهروندان ایفا کردند.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۶. «بخش خاکستری» | ساجده تقی‌زاده

کتاب «بخش خاکستری» روایت زندگی و فعالیت‌های شهیده مریم رحیمی، پرستار نمونه شیرازی، را ارائه می‌دهد. شهید رحیمی پس از فارغ‌التحصیلی در رشته پرستاری، به‌عنوان پرستار طرحی در بیمارستان امتیاز و مرکز فوریت‌های شهید رجایی مشغول به کار شد و در مدت خدمت، با تلاش و شایستگی به عنوان پرستار نمونه معرفی و تشویق شد.

این اثر زندگی حرفه‌ای و فداکاری‌های شهید رحیمی را بازگو می‌کند و نشان می‌دهد چگونه او در شرایط دشوار، به ویژه در دوران شیوع بیماری کرونا، به مراقبت از بیماران ادامه داد و نهایتاً در همین مسیر به شهادت رسید.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۷. «کفش‌های سرگردان» | سهیلا فرجام‌فر

کتاب «کفش‌های سرگردان» خاطرات خودنوشت یک زن پرستار آبادانی در دوران هشت سال دفاع مقدس را ارائه می‌دهد. این اثر روایت فعالیت‌های زنان ایرانی در خطوط مختلف نبرد را بازگو می‌کند؛ زنانی که در مراقبت از مجروحان، ایستادگی در مناطق عملیاتی و حضور در بیمارستان‌ها نقش‌آفرینی کرده‌اند.

خاطرات کتاب شامل تجربیات پرستار راوی از سال اول جنگ در شهرهای آبادان، خرمشهر، بهبهان، تهران و دزفول است و تصویری مستند از دشواری‌ها، فداکاری‌ها و آسیب‌های جسمی و روانی زنان در زمان جنگ ارائه می‌دهد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۸. «چند حبه قند» | طاهره امامی

کتاب «چند حبه قند» خاطرات رفعت‌السادات نعمت‌اللهی، پرستار دوران دفاع مقدس، را روایت می‌کند. این اثر به نقش‌آفرینی زنان در مراقبت از مجروحان و پشتیبانی از رزمندگان می‌پردازد و فداکاری‌ها و ایثارگری‌های آنان را مستند می‌سازد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۹. «آب پرتقال در کربلای ۵» | مهدی عجم

کتاب «آب پرتقال در کربلای ۵» روایت‌هایی داستان‌گونه از تجربه مدافعان سلامت در دوران همه‌گیری کرونا در ایران ارائه می‌دهد. این اثر بر پایه مصاحبه‌ها و خاطرات بیش از یکصد و سی‌پنج پزشک و پرستار بیمارستان بقیه‌الله الاعظم-عج تهران نگارش شده است که در صف اول مبارزه با ویروس کرونا فعالیت داشته‌اند.

کتاب، وقایع شیوع کرونا، اوج‌گیری بحران و فوت بسیاری از هموطنان را بازگو می‌کند و با زبانی تا حد ممکن نرم و در بعضی روایت‌ها طنزآمیز، اندوه و رنج را به تصویر می‌کشد. همزمان، امید و روحیه جهادی کادر درمان به عنوان محور اصلی روایت‌ها برجسته شده است.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات ۲۷ بعثت

۱۰. «دختر اردوی آتش» | محمدعلی سپهر

کتاب «دختر اردوی آتش» رمانی نوجوانانه است که در بستر دهه ۱۳۶۰ و همزمان با جنگ ایران و عراق روایت می‌شود. این اثر با تمرکز بر زندگی دختران نوجوان و زنان جوان، تجربه‌های آنان در مواجهه با جنگ، مهاجرت، آموزش نظامی و امدادگری را به تصویر می‌کشد.

داستان با معرفی سارا، دختر نوجوانی تهرانی، آغاز می‌شود که در آستانه بلوغ، با وقایع اجتماعی و سیاسی آن دوره مواجه می‌شود. سارا به همراه دوستش، صدیقه، و با تشویق مادر، داوطلبانه برای آموزش امدادگری و کمک به مجروحان به مناطق جنگی اعزام می‌شود. مسیر سفر آن‌ها از تهران تا مناطق عملیاتی، با چالش‌هایی چون آموزش نظامی، زندگی در چادر، کمبود امکانات و خطرات جاده‌ها همراه است و تجربه نخستین جدایی از خانواده و مواجهه با واقعیت‌های تلخ جنگ را نشان می‌دهد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۱. «من مرد این خانه‌ام» | مسیح عطایی

کتاب «من مرد این خانه‌ام» خاطرات همسر شهید حسن نیکوقدم را روایت می‌کند و فعالیت‌های او در دوران دفاع مقدس در شهرهای جنگ‌زده را نشان می‌دهد. این اثر تجربه‌های خانم زهرا قیداری، پرستار و نیروی داوطلب در بیمارستان ایلام، را به تصویر می‌کشد که با حضور در خط مقدم مراقبت از مجروحان، نقش مؤثری در امدادرسانی ایفا کرده است.

راوی با شجاعت و از خودگذشتگی، تا پایان جنگ و پس از آن به خدمت به بیماران ادامه داد و نمونه‌ای از پایداری و مسئولیت‌پذیری زنان در شرایط دشوار ارائه داد. وی در دوران همه‌گیری کرونا نیز در صف اول خدمت حضور داشت و نهایتاً در همین مسیر به شهادت رسید.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات شهید کاظمی

۱۲. «جایی که هیچکس نیست» | ندرگس سادات مظلومی، لیلا پارسافر

کتاب «جایی که هیچ‌کس نیست» روایت فعالیت‌های دکتر فاطمه فروزان در مناطق محروم ایران را ارائه می‌دهد. این اثر تصویری مستند و انسانی از جهاد پزشکی ارائه می‌کند و نشان می‌دهد چگونه یک پزشک با تعهد و ایمان به انسان‌ها، فراتر از وظیفه حرفه‌ای خود، به خدمت مردم محروم پرداخته است.

کتاب روایت خود را نه صرفاً از زبان یک پزشک، بلکه از دید زنی مؤمن و دلسوز ارائه می‌دهد که در سخت‌ترین شرایط، به جای شکایت و ناامیدی، چراغ امید می‌افروزد و اثر حضور خود را در زندگی بیماران و جامعه برجسته می‌کند.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۳. «مسیر رستگاری» | شبنم غفاری حسینی

کتاب «مسیر رستگاری» روایت زندگی و فعالیت‌های دکتر محمد رستگاری، پرستار دوران دفاع مقدس، را ارائه می‌دهد. این اثر نشان می‌دهد که نقش پرستاران در آن دوره فراتر از درمان و مراقبت از مجروحان بود و آن‌ها به عنوان روانشناس، مشاور، مربی و همراه رزمندگان نیز ایفای نقش می‌کردند.

دکتر رستگاری، با فداکاری و از خودگذشتگی، تمامی توان خود را صرف خدمت به جبهه و مجروحان جنگ کرد و حتی با وجود عنوان پرستاری، به دلیل فعالیت‌ها و دانش خود، مورد احترام همگان به عنوان دکتر شناخته می‌شد. کتاب با قلمی روان و ساده، مجاهدت‌های طولانی او را از دوران دفاع مقدس تا ایام دفاع از سلامت مردم بازگو می‌کند و تصویری مستند از ایثار، مسئولیت‌پذیری و نقش حیاتی پرستاران در شرایط دشوار ارائه می‌دهد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۴. «از تبار آسمان» | معصومه جواهری

کتاب «از تبار آسمان» روایت زندگی و خدمات دکتر سید حسین رضا عزیزی زاویه، از شهدای سلامت، را ارائه می‌دهد. این اثر تصویر مستندی از شخصیتی اخلاق‌مدار، متواضع و متعهد به ارزش‌های انقلاب اسلامی ارائه می‌کند که فضائل اخلاقی و تربیتی را از خانواده و به ویژه پدر خود آموخته است.

دکتر عزیزی، با شناخت دقیق اقتضائات خدمت، فعالیت خود را در لباس مقدس پاسداری و به عنوان عضو کادر درمان بیمارستان بقیه‌الله ادامه داد. پس از ابتلاء به بیماری کرونا و بهبودی، دوباره در صحنه خدمت حاضر شد و در مسیر دفاع از سلامت مردم جان خود را فدا کرد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۵. «آمپول صلواتی» | مهدی عجم

کتاب «آمپول صلواتی» روایت‌های خواندنی و تأثیرگذار از تجربه پزشکان و پرستارانی است که در پیاده‌روی اربعین به خدمت زائران امام حسین (ع) می‌پردازند. این اثر تصویری مستند و انسانی از فداکاری، ایثار و تعهد کارکنان پزشکی در ارائه مراقبت‌های سلامت در مسیرهای طولانی پیاده‌روی ارائه می‌دهد.

کتاب با جمع‌آوری خاطرات پزشکان، نشان می‌دهد که چگونه عشق به خدمت و باور دینی، آنان را به تلاش بی‌وقفه در حمایت از زائران و مراقبت از سلامت آنان واداشته است.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات معارف

۱۶. «سپیددار» | اشرف پهلوانی قمی

کتاب «سپیددار» روایت فداکاری و ایستادگی مدافعان سلامت در دوران همه‌گیری کرونا را به تصویر می‌کشد. این اثر زندگی مادری سخت‌کوش را بازگو می‌کند که هم در خانه و هم در عرصه خدمت و تحصیل حضوری فعال دارد و نماینده‌ای از زنان فداکار کشور است که عشق و از خودگذشتگی را در عمل نشان می‌دهند.

کتاب، خواننده را با زحمات شبانه‌روزی کادر درمان آشنا می‌کند؛ تلاش‌هایی که با هیچ پاداش مالی قابل جبران نیست و تنها رضایت پروردگار آن‌ها را دلگرم نگه می‌دارد. داستان‌های دلخراش و شگفت‌انگیز حاضر در کتاب، نشان می‌دهد چگونه پرستاران و پزشکان برای نجات جان بیماران، از حق خود و خانواده می‌گذرند و لحظات شادی و غم را همراه بیماران تجربه می‌کنند.

«سپیددار» نه تنها سندی از روزهای سخت اپیدمی کرونا است، بلکه تصویری انسانی و الهام‌بخش از فداکاری و استقامت کادر درمان ارائه می‌دهد و اهمیت نقش آنان در حفظ سلامت جامعه را برجسته می‌کند.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات راه‌یار

۱۷. «امسال قبول می‌شویم» | آزاده فرزام‌نیا

کتاب «امسال قبول می‌شویم» خاطرات شفاهی مرحومه عفت نجیب‌ضیاء، پرستار، مادر شهید و فعال در مبارزات انقلاب اسلامی و پشتیبانی مردمی دوران دفاع مقدس را روایت می‌کند. این اثر تصویری مستند از فعالیت‌های اجتماعی، انسانی و درمانی ایشان ارائه می‌دهد. کتاب زندگی پرستاری را به نمایش می‌گذارد که همزمان با ایفای مسئولیت‌های حرفه‌ای، در حمایت از رزمندگان، خدمات محرومیت‌زدایی و مشارکت در فعالیت‌های انقلابی نقش‌آفرینی کرده است.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۸. «نعمت جان» | سمانه نیکدل

کتاب «نعمت جان» خاطرات صغری بُستاک، فعال اجتماعی و پرستار، را روایت می‌کند. نویسنده که سال ۱۳۳۷ در اندیمشک متولد شد، فعالیت‌های خود را پیش از پیروزی انقلاب آغاز کرد و پس از آن در نهادهای انقلابی مانند بنیاد مستضعفین، نهضت سوادآموزی، کمیته امداد و بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک به خدمت پرداخت.

این اثر تصویری مستند از تجربه‌های امدادگری و مسئولیت‌های اجتماعی او ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه با حضور در بیمارستان و ایفای نقش در گروه انصارالمجاهدین، در کنار خدمت به بیماران، نقش مؤثری در فعالیت‌های اجتماعی و انقلابی ایفا کرده است.

«نعمت جان» با بیان خاطرات روزمره و رویدادهای مهم دوران خدمت نویسنده، اهمیت فداکاری، مسئولیت‌پذیری و نقش زنان در عرصه امدادگری و خدمت به جامعه را برجسته می‌کند و خواننده را با تجربه‌ای انسانی و آموزنده از ایثار و خدمت در شرایط سخت آشنا می‌سازد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

۱۹. «پلاکت کو؟»| معصومه پاپی

کتاب «پلاکت کو؟» خاطرات شفاهی سیده فاطمه موسوی، امدادگر جهاد سازندگی و پرستار بیمارستان راه‌آهن اندیمشک در دوران دفاع مقدس را روایت می‌کند. این اثر تصویری مستند و انسانی از حضور زنان در عرصه امدادگری و پرستاری در شرایط جنگی ارائه می‌دهد.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات حماسه یاران

۲۰. «جنگ فرخنده» | زینب بابکی

روایت زندگی فرخنده قلعه نوخشتی؛ دختری آبادانی، پر شر و شور و سرگرم رؤیاهای جوانی که با انقلاب اسلامی در خود انقلاب می‌کند؛ با شروع جنگ پرستار جنگی‌ترین بیمارستان ایران در خرمشهر می‌شود و بالاخره دست سرنوشت او را از جنوب به شمال کشور می‌برد تا این بار نه فقط پرستار که همراه و همدم یک جانباز اعصاب و روان شود.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

انتشارات کتابک

۲۱. «خانم امدادگر» | ناهید رحیمی

در این کتاب برش‌هایی از زندگی شهیده مریم فرهانیان روایت شده است. او در یک خانواده مذهبی در شهر آبادان به دنیا آمد و از همان دوران نوجوانی به دنبال کسب معرفت و خودسازی بود. در زمان انقلاب به برادرش در انتشار اعلامیه‌ها کمک می‌کرد و با پیروزی انقلاب نیز از جمله نوجوانان فعال شهرش بود. زمانی که برای عضویت در سپاه پاسداران فرم پر کرد هیچکس باور نمی‌کرد این نوشته‌ها مربوط به یک دختر دوم دبیرستانی باشد. او در سپاه آموزش‌های نظامی و بهداری دید و با شروع جنگ تحمیلی برخلاف بسیاری از مردم در شهرش ماند و در بیمارستان به کمک مجروحان جنگی شتافت. در همین اثنا برادرش نیز در دفاع از وطن به شهادت رسید اما او از پا ننشست و میدان را خالی نکرد. سرانجام مزد جهاد مخلصانه خود را در ۲۱ سالگی گرفت و به شهادت رسید.

آثاری که فداکاری پرستاران را به تصویر کشیده‌اند

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

روایت‌هایی از فداکاری پرستاران در جنگ و کرونا

روایت‌هایی از فداکاری پرستاران در جنگ و کرونا بیشتر بخوانید »

پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند

پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند


به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از کرمانشاه، مراسم تقدیر از کارکنان بیمارستان فارابی روز ۱۰ مهر ۱۴۰۴ با حضور جانشین فرمانده سپاه نبی اکرم (ص) استان کرمانشاه و رئیس دانشگاه علوم پزشکی، برگزار شد.

پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند

سردار مسعود قنبری جانشین فرمانده سپاه حضرت نبی اکرم (ص) استان کرمانشاه امروز در این مراسم با تجلیل از تلاش‌ها و رشادت‌های مردم و مدافعان سلامت در جنگ ۱۲ روزه اظهار کرد: از تمامی مردم استان در اقشار مختلف که وظیفه خود را در دفاع از خاک میهن به بهترین شکل انجام دادند، به ویژه کادر درمان بیمارستان فارابی، قدردانی می‌کنم.

پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند

سردار قنبری: الگوی ایثار برای پرستاران آینده

وی با اشاره به فداکاری پرستاران در آن روز‌های دشوار افزود: پرستاران دهه آینده باید از خودگذشتگی پرستاران جنگ ۱۲ روزه الگو بگیرند. به عنوان یک نظامی، وقتی رشادت‌های آنان را دیدم، اشک شوق ریختم.

جانشین فرمانده سپاه حضرت نبی اکرم (ص) با تأکید بر نقش مردم در صیانت از ارزش‌های انقلاب اسلامی تصریح کرد: خدا را شاکریم که ملت شریف ایران در بزنگاه‌های مختلف که دشمن قصد ضربه داشت، با ایستادگی و فداکاری کار را تمام کرده و تا پای جان از آرمان‌های ایران اسلامی دفاع کرده‌اند.

وی ادامه داد: دشمنان در جنگ ۱۲ روزه آمده بودند تا اراده ملت را تضعیف کنند، اما در عمل این ملت با انسجام اجتماعی، ارتقای روحیه جمعی و بازتعریف مفهوم دفاع، صحنه‌ای بی‌نظیر را به نمایش گذاشتند.

سردار قنبری در پایان تأکید کرد: جنگ ۱۲ روزه آزمونی دوباره بود که نشان داد ملت ایران پای آرمان‌ها و ارزش‌های خود ایستاده و با قدرت از نظام مقدس جمهوری اسلامی دفاع می‌کند. در هیچ کجای دنیا ملتی با چنین روحیه سلحشوری و مجاهدت وجود ندارد و ما باید قدردان این ملت بوده و وظیفه خود را به بهترین شکل انجام دهیم.

حتی یک نفر از کادر درمان هم در ایام جنگ نرم فعل نکرد

علی سروش، رئیس دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، با قدردانی از تلاش‌های کارکنان بیمارستان فارابی در جریان «جنگ ۱۲ روزه» یادآور شد: تمامی کارکنان دانشگاه در آن روز‌ها پای کار بودند و حتی یک نفر هم ترک وظیفه نکرد. حتی بازنشستگان نیز در آن ایام برای حضور و خدمت اعلام آمادگی می‌کردند که این موضوع موجب دلگرمی همه مجموعه شد.

وی با اشاره به انسجام و هماهنگی مثال‌زدنی در استان طی آن دوران یادآور شد: هر جا که نیازی وجود داشت، با سرعت عمل پاسخ داده می‌شد و بیمارستان فارابی و رشادت‌های کارکنان آن می‌تواند الگویی ماندگار برای آیندگان باشد.»

رئیس دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه اضافه کرد: در روز حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به بیمارستان فارابی، صحنه‌های بی‌نظیری از ایثار و تعهد کارکنان رقم خورد؛ به‌جای ترک محل، همکاران مجاهدانه در کنار بیماران ایستادند.

وی تأکید کرد: با وجود تخریب گسترده بیمارستان، خدمات درمانی نه‌تنها متوقف نشد بلکه کیفیت آن نیز افزایش یافت و بیماران به سرعت به سایر مراکز درمانی منتقل شدند. بخش‌های آسیب‌دیده نیز با تلاش شبانه‌روزی در کوتاه‌ترین زمان ممکن بازسازی و به چرخه خدمت بازگشت.

سروش مهم‌ترین ویژگی کارکنان فارابی در روز حادثه را «احساس مسئولیت و تعلق خاطر» دانست و مطرح کرد: آنان بیمارستان را همچون خانه خود می‌دیدند و حاضر به ترک آن نشدند.

انتهای پیام/۹۵۵

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند

پرستاران آینده از ایثار پرستاران ۱۲ روزه الگو بگیرند بیشتر بخوانید »

تصاویر/ سردار سپهبد شهید «غلامعلی رشید» (۲)

تصویری از بمباران اورژانس تیپ المهدی (عج) توسط ارتش بعثی عراق


گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان بهداری – رزمی اعم از پزشکان، جراحان و پرستاران، در دوران هشت سال دفاع مقدس همپا با دیگر رزمندگان هم در پشت جبهه‌ها و هم در خطوط مقدم حضور داشته و برای درمان مجروحان مجاهدت می‌کردند؛ این درحالی هست که ارتش بعث عراق خلاف قوانین بین‌المللی در موارد بسیاری به مراکز درمانی و آمبولانس‌ها حمله کرده و موجب شهادت مجروحان و کادر درمانی شده هست.

تصویری که در ادامه مشاهده می‌کنید مربوط به ۲۹ تیر سال ۱۳۶۲، ساعت ۹ صبح در اورژانس تیپ ۳۳ المهدی (عج) واقع در جاده پیرانشهر به حاج‌عمران، در حین عملیات «والفجر ۲» هست؛ زمانی که گلوله توپ به محل اورژانس اصابت کرد و ۲ نفر از کادر درمانی به نام‌های دکتر «علیرضا کاظمیان» (پزشک عمومی) و پرستار «صدرالله متقی» شهید و دکتر «محمد علی محققی» و دکتر «سید علی فاطمی» مجروح شدند. مسئولیت این اورژانس به عهده دکتر «بهروز توانا» بوده هست.

 

 انتهای پیام/ 113

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست

تصویری از بمباران اورژانس تیپ المهدی (عج) توسط ارتش بعثی عراق

تصویری از بمباران اورژانس تیپ المهدی (عج) توسط ارتش بعثی عراق بیشتر بخوانید »

پرستاران افغان در بیمارستان‌های خصوصی تهران

پرستاران افغان در بیمارستان‌های خصوصی تهران


رئیس کل سازمان نظام پرستاری، از به کارگیری پرستاران افغانستانی در برخی از بیمارستان های خصوصی تهران خبر داد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، موضوع کمبود نیروی پرستاری به ویژه در بیمارستان‌های شهر تهران، باعث شده تا برخی از بیمارستان‌های بخش خصوصی از پرستاران افغانستانی استفاده کنند. این در حالی است که عنوان می‌شود که چند هزار پرستار در همین پایتخت ایران، خانه نشین هستند.

احمد نجاتیان رئیس کل سازمان نظام پرستاری، با عنوان این مطلب که امکان به کارگیری پرستاران اتباع در بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی وجود ندارد، گفت: در برخی از بیمارستان‌های خصوصی، برای رفع کمبود نیروی پرستاری، از افراد غیر پرستار و بعضاً از پرستاران اتباع افغانستان استفاده می‌کنند.

وی با عنوان این مطلب که پرستاران اتباع برای اشتغال باید از وزارت کار مجوز بگیرند، افزود: البته پرستاران افغانستانی که به کارگیری شده اند، در کشور خودمان تحصیل کرده و مدرک پرستاری گرفته اند، اما در عین حال باید فعالیت آنها اطلاع رسانی شود.

نجاتیان، تعداد پرستاران افغانستانی که در برخی بیمارستان‌های خصوصی تهران مشغول به کار شده اند را خیلی اندک دانست و گفت: وزارت کار برای کمتر از ۵۰ نفر مجوز داده است.

رئیس کل سازمان نظام پرستاری، همچنین از به کارگیری نیروهای غیر پرستار برای مراقبت‌های پرستاری در بیمارستان‌های خصوصی خبر داد و افزود: بعضاً این بیمارستان‌ها از دانشجویان پرستاری، هوش بری، کارشناس اتاق عمل و…، استفاده می‌کنند که قابل قبول نیست.

وی در پاسخ به این سوال که چرا چنین تخلفاتی صورت می‌گیرد، به مباحث مالی اشاره کرد و گفت: به دلیل اینکه حقوق و دستمزد کمتری بدهند، از پرستاران غیر مجاز استفاده می‌کنند.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

پرستاران افغان در بیمارستان‌های خصوصی تهران

پرستاران افغان در بیمارستان‌های خصوصی تهران بیشتر بخوانید »

حماسه مقاومت مردم آبادان

حماسه مقاومت مردم آبادان


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس،سیزدهمین قسمت برنامه «جبهه» به موضوع حماسه مقاومت مردمی در آبادان اختصاص داشت و مهمانان این قسمت از ایستادگی مردم در برابر دشمن؛ مقاومت کوچه به کوچه در شهر‌های اشغال‌شده تا حمایت‌های مردمی از جبهه‌ها، و داستان‌هایی از افرادی که بدون آموزش نظامی، سلاح به دست گرفتند و از خاکشان دفاع کردند، روایت کردند.

اجازه ندارید تسلیم شوید!
در بخش نخست این برنامه طیبه اشتری، از راویان ایام محاصره آبادان بود. او در ابتدا گفت: «همیشه آرزو می‌کنم نه این نسل و نه نسل‌های آینده جنگی را تجربه نکنند. امیدوارم هیچ جای دنیا جنگی صورت نگیرد. در آن زمان من شهروند آبادان و امدادگر بودم و در بیمارستانی شرکت نفت آبادان کار می‌کردیم که نزدیک‌ترین مرز آبی بین ایران و عراق بود و مرتب بمباران می‌شد. شهامت می‌خواست که زن و دختر باشی و در آنجا حضور داشته باشی. گاهی به ما می‌گفتند غواص‌های عراقی کمین کرده‌اند، اما دختران انجا نمی‌ترسیدند و شجاع و دلیر بودند.»

حماسه مقاومت مردم آبادان

اشتری در ادامه گفت: «۱۵ ساله بودم که جنگ شروع شد. ساختمان آموزش و پرورش آبادان بمباران شد و بیشتر کارمندان آن اداره و بسیاری از دبیران و به شهادت رسیدند. ما ۲۰ دختر دانش‌آموز بودیم که به جای مدارس وارد سه بیمارستان فعال در آبادان شدیم. در آن زمان ما امدادگر بودیم. البته امدادگر آقا هم داشتیم ولی نقشی که زنان در آن زمان داشتند نقش روحیه دادن به رزمندگان بود. در آن فضای خشن پر از خون و خشم و وحشت، حضور ما دختران و زنان فضا را تلطیف می‌کرد. گویا رزمندگان و مجروحان که ما را می‌دیدند با نگاهمان به آنها می‌گفتیم اجازه ندارید تسلیم شوید؛ به خاطر ما هم که شده تسلیم نشوید.»

وی ادامه داد: «گاهی به مزار شهدای آبادان می‌رفتیم و برای شهدایی که خانواده‌ای نداشتند فاتحه می‌خواندیم. روزی تصمیم گرفتیم به خانواده‌های شهیدان سری بزنیم تا اگر از لحاظ درمانی خواسته‌ای داشتند بگویند. تسلیت گفتیم و ابراز همدردی کردیم و به بیمارستان برگشتیم. ساعتی بعد متوجه شدیم بمب به خانه این خانواده اصابت کرده و تمام اعضای آن شهید شدند و تنها دو نفر از آنها زنده مانده بودند که به شدت مجروح شده بودند.»

اشتری گفت: «آن زمان مسئول ما که خانمی به نام فاطمه جوشی بود که بهترین تخریب‌چی آبادان محسوب می‌شد؛ او مرا مسئول تحقیقات پرسنلی انتخاب کردند و آن زمان سن مطرح نبود. میانگین سنی رزمندگان ما بین ۱۷ تا ۲۵ سال بود. بسیاری از فرماندهان ۲۰ ساله بودند و من و یکی از دوستانم هم کوچکترین امدادگران بودیم. متولد ۴۴ بودیم. 

وی در ادامه گفت: «یکی دیگر از اموری که ما انجام می‌دادیم این بود که از طرف بنیاد رسیدگی به امور مهاجرین جنگ باید آمار خانواده‌های آبادانی که در شهر مانده بودند را درمی‌آوردیم تا برای خدمات رسانی و آذوقه اطلاعات داشته باشم. آدرس‌ها را داده بودند که سه نفر شویم در مناطق شهر آمار صحیحی را دربیاوریم. به یاد دارم من و معصومه رامهرمزی و سهیلا افتخارزاده با هم می‌رفتیم. قرار شد پراکنده شویم تا زودتر تمام شود. بعد از مدتی سهیلا گفت من باید به بیمارستان برگردم و من و معصومه ماندیم. یکی از آدرس‌ها جزو منطقه ممنوعه بود. در را زدم دیدیم دو سرباز جوان به سمت ما اسلحه گرفتند. به آنها گفتیم امدادگریم و برای جمع آوری آمار آمده‌ایم. آنها به ما گفتند بروید، هر چند دیدبانان عراقی دیده‌اند و شلیک می‌کنند. با تمام توان دویدیدم. یک دفعه گلوله توپی از جلوی صورت ما رد شد و، چون ترکش‌های آن آبشاری بود به ما نخورد ولی نیم متر بالا رفتیم و به زمین کوبده شدیم. در یکی از این فرعی‌ها رفتیم؛ نفسم بند آمده بود؛ که یک باره معصومه گفت کیف پول من آنجا که گلوله خورد جا ماند. هر کاری کردم نتوانستم منصرفش کنم نتوانستم. دیدم معصومه نیست. اما چند دقیقه گذشت دیدم با کیفش برگشت و من بسیار خوشحال شدم.»

حماسه مقاومت مردم آبادان

سعید ابوطالب، یکی از میزبانان گفت: «بسیاری از خاطراتی که شما تعریف می‌کنید در کتاب‌ها و خاطرات زمان جنگ نیامده هست. یکی از ثمرات این برنامه شناخته شدن شما به عنوان راوی هست و امیدوارم که فرصتی پیش بیاید همه حرف‌های شما را بشنویم.»

علی خلیلی، دیگر میزبان برنامه نیز گفت: «در این خاطره به مدرسه و تحصیل اشاره کردید و همه اینها وسط جنگ بود. این نشان می‌داد مردم ایران مانند مردم فلسطین و آزادگان دنیا زندگی را دوست دارند. شما دنبال جنگ نرفتید جنگ به کشور شما آمد. در حال جنگ مردم هم نمی‌توانند دست روی دست بگذارند و باید زندگی خود را ادامه دهند. شما امدادگر بودید، سختی‌های زیادی کشیدید و جانتان را به خطر انداختید. گاهی ممکن هست کسی بوده که نمی‌توانستید کمک کنید و این بسار سخت هست.» 

علیرضا دلبریان، دیگر میزبان برنامه گفت: «زمان جنگ تخریب‌چی مرد دیده بودم، اما تخریب‌چی زن ندیده بودم. انجام عملیات تخریب بسیار خطرناک هست و شجاعت زیادی می‌خواهد که در زنان سرزمین ما وجود دارد. شما وظیفه چند بعدی داشتید و در چند رشته عمل می‌کردید که برای ما جالب بود. غصه می‌خوردم‌ای کاش بتوانیم این سختی‌ها بیدار ماندن‌ها در زمان جنگ سرا به پرستاران و پزشکان خود بگوییم. شما و همکارانتان شیرزنانی بودید که انجام وظیفه می‌کردید.»

حماسه مقاومت مردم آبادان

مریم تجلایی، از میزبانان برنامه نیز گفت: «به مهمانان دیگر برنامه همیشه می‌گفتم باید از بانوان و مادران شما و تشکر کنیم. اما امروز جو این گونه بود که باید به عنوان یک زن از شجاعت شما تقدیر کرد و به وجود شما افتخار می‌کنم.»

تیر اشتباهی که رزمندگان را مطلع کرد
در بخش دوم این برنامه، ناصر روستایی، از رزمندگان مقاومت آبادان به روایت خاطرات خود پرداخت. 

وی در این برنامه گفت: «داستان درباره یک پسر ۱۶ ساله هست که در کنار پدر و مادرش زندگی می‌کند. یک شب ساعت ۱۰ شهرش زیر بمباران عراقی‌ها قرار می‌گیرد و شهر از حالت طبیعی خارج می‌شود. از طریق رادیو اعلام می‌کنند گروه‌های سپاه، بسیج و مقاومت سر پست بروند و خود را معرفی کنند. من هم آنجا رفتم و خود ار معرفی کردم و به من یک اسلحه دادند که روی ان نوشته بود شماره ۹۸ و ما را به فرودگاه بین‌المللی آبادان فرستادند. در فرودگاه پست نگهبانی با دوربین‌های دو چشمی روی پدافند‌های فرودگاه انجام می‌دادیم.»

روستایی در ادامه گفت: «پیش از آن، پسرخاله‌ام عضو نیروی دریایی ارتش بود و کتاب‌هایی به نام پیک دریا داشت. در آن کتاب‌ها اطلاعات نظامی زیادی بود و من هم به این کتاب‌ها علاقه پیدا کرده بودم. از طریق آن اطلاعاتی که داشتم هواپیما‌های خودی و غیر خودی را می‌شناختم. ناگهان دیدم دو شئ مانند هواپیما نزدیک می‌شوند. این هواپیما‌ها اف ۵ بودند. ناگهان در بیسیم اعلام شد که پدافند‌ها آماده باشند تا ببینند هواپیما‌ها از کدام زاویه وارد می‌شوند. پدافند رو به هواپیما‌ها چرخید. اما من متوجه شده بودم که هواپیماها، خودی هست و بلند داد زدم «هواپیما خودی هست.» برای آنها عجیب بود نوجوانی که تجربه‌ای نداشت به فرمانده می‌گوید هواپیما خودی هست. آنها هم از بس در آسمان ایران دشمن و خودی دیده بودند تشخیص سخت شده بود. در بیسیم اعلام کردند هواپیما دشمن هست. اما من التماس کردم که نزنید.. هواپیما خودی هست. تا اینکه هواپیما نزدیک شد و خیلی پایین بود. پدافند توپ اول را شلیک کرد، اما خدا رو شکر به هواپیما نخورد. تا اینکه فرمانده در بیسیم گفت هواپیما ایرانی هست. هواپیما بسیار نزدیک بود و از بالای سر ما به آرامی رد شد و دیدیم بین دو بالش پرچم جمهوری اسلامی ایران هست. شهید یاسینی خود بچه آبادان بود و افتخار ماست، اما تا آن زمان او را از نزدیک ندیده بودم و فقط عکسش را دیده بودم. آن لحظه شهید یاسینی در همان هواپیمایی بود که از بالای سر ما رد شدند.»

حماسه مقاومت مردم آبادان

وی ادامه داد: «بعد از آن ارتش آمد و ما را برای دیدبانی به پشت بام فرودگاه آبادان بردند. آنقدر خسته بودیم خواب برای ما مثل جایزه بود. هنگام تحویل شیفت با خستگی اسلحه را تحویل دادم و تیری به اشتباه شلیک شد. پدافند هم به دنبال شلیک من شروع به شلیک کرد. من میگفتم شلیک نکنید… اشتباه شده هست. اما آنها ادامه دادند. بعد از آن فهمیدم واقعا ۱۴ هواپیما سمت ما می‌آمد، اما بقیه هم مثل من خسته بودند و ندیده بودند. کار خداوند بود که آن لحظه تیر اشتباهی شلیک شود و بقیه متوجه هواپیما‌های دشمن شوند. اگر این احساسات در یک جوان بروز پیدا می‌کند جز کار خدا نیست. یک نوجوان بی‌تجربه ولی این طور عمل می‌کند خداوند عمل می‌کند.»

علیرضا دلبریان، از میزبانان برنامه نیز در ادامه گفت: «درود بر شما که نوجوان بودید ولی احساس تکلیف کردید. این روحیه شما کار جنگ ما را پیش برد و دیدیم که گره‌ها باز شد. نوجوانان با جثه کوچک ولی شجاع بودند و کار‌های بزرگی کردند.»

انتهای پیام/ 121

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
حماسه مقاومت مردم آبادان

حماسه مقاومت مردم آبادان بیشتر بخوانید »