پل شناور

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ نیرو‌های مسلح هر کشوری واحدی به نام «مهندسی رزمی» دارند که فعالیت‌های مورد نیاز مهندسی یگان‌ها و لشکر‌ها را در شرایط مختلف انجام می‌دهند؛ حال چنانچه جنگی رخ دهد، عملکرد این بخش از نیرو‌های مسلح در روند جنگ تأثیر مستقیمی دارد؛ بدین‌صورت که نیرو‌های نظامی در صحنه نبرد برای در امان ماندن از تیر و ترکش، و یا برای عبور و مرور وسایل نقلیه و یا حتی برای متوقف کردن و سخت کردن حملات دشمن، با استفاده از ظرفیت مهندسی رزمی باید تدابیر ویژه‌ای را اتخاذ کنند.

حال چنانچه در شرایط جنگی، نیرویی بخواهد از عرض رودخانه‌ای عبور کند، نیاز به اقدامات مهندسی رزمی به‌منظور احداث پل ثابت یا شناور دارد؛ یعنی برای احداث پل یا باید از خودرو‌های پل‌گذار استفاده کرد و یا با وسایل موجود پلی موقت ساخت تا نیاز اولیه رفع شود و پس از آن نسبت به ساختن پلی با استحکام بالا اقدام لازم صورت گیرد.

به‌عنوان مثال، اوایل جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به واسطه اینکه سپاه تازه‌تأ‌سیس فاقد واحد مهندسی رزمی بود از هر ابتکاری برای احداث پل بر روی رودخانه‌های خوزستان استقبال می‌کرد؛ در همین رابطه می‌توان به احداث پلی ابتکاری آن هم در چهلمین روز آغاز جنگ اشاره کرد.

زمانی که ارتش عراق در ماه دوم جنگ، عملیاتی را در «کوی ذوالفقاریه» انجام داد، ولی با شکست مواجه شد، نیرو‌های مستقر در منطقه به‌منظور تعقیب و تنبیه متجاوز قصد عبور از رودخانه بهمنشیر را داشتند که به دلیل نبودِ واحد مهندسی رزمی در سپاه و امکانات احداث پل مکانیزه در ارتش، سپاه از جهاد سازندگی آبادان درخواست کرد در صورت امکان پلی برای عبور نفرات بر روی روخانه بهمنشیر احداث کند.

لذا با جمع شدن تمام بچه‌های سازندگی هر کس ایده‌ای برای ساخت پل ارائه داد که از بین ایده‌های مطرح‌شده، ایده فردی به نام «بویری» از جوشکاران شاغل در پالایشگاه آبادان، مورد توجه و تأیید قرار گرفت؛ براساس این ایده ۱۲ بشکه ۲۲۰ لیتری به‌صورت جعبه‌ای کنار هم قرار می‌گرفت و برای اینکه فشار مستقیمی روی بشکه‌ها هنگام عبور و مرور وارد نشود، اطراف این ۱۲ بشکه، نبشی آهنگی گذاشته و روی آن‌ها را هم با تخته چوب پوشانده شد.

بدین ترتیب با کنار هم قرار دادن این جعبه‌های حاوی بشکه‌های ۲۲۰ لیتری پلی موقت بر روی رودخانه بهمنشیر در منطقه خیابان «کریمی» آبادان ساخته شد و بدین شکل اولین پل ابتکاری در جنگ ایران و عراق ساخته شد؛ اگرچه این پل که به نام پل بشکه‌ای شهید «مصطفی هزاردستان» شناخته شد و فقط برای عبور نفرات بود، ولی به دلیل مستحکم بودن پل، امکان عبور خودرو‌های سبک از روی آن هم وجود داشت که برای اطمینان از استحکام پل یک دستگاه جیپ ارتش از روی آن عبور کرد و به سلامت به آن طرف رودخانه رسید.

البته بعد‌ها برای عبور از رودخانه، پل‌های شناور دیگری نیز توسط رزمندگان کشورمان ساخته شد که پل‌های «بعثت» و «خیبر» از مهم‌ترین و معروف‌ترین این پل‌ها هستند؛ پل‌هایی که نقش مهمی در پیروزی‌های رزمندگان کشورمان داشتند.

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات بیت‌المقدس در روز دهم اردیبهشت‌ماه در غرب رودخانه کارون و خرمشهر و با رمز عملیات یا علی بن ابی‌طالب با هدف آزادسازی شهر‌های خرمشهر، هویزه و جاده اهواز – خرمشهر؛ خارج کردن شهر‌های اهواز، حمیدیه و سوسنگرد و نیز جاده اهواز ـ آبادان از برد توپخانه دشمن و همچنین تأمین مرز بین‌المللی به‌صورت مشترک توسط نیرو‌های سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی ایران انجام شد.

طی این عملیات ۵۰۳۸ کیلومتر از اراضی اشغالی ازجمله شهر‌های خرمشهر و هویزه و نیز پادگان حمید و جاده اهواز خرمشهر آزاد شدند.

بهره‌گیری از انگیزه‌های ریشه‌دار دینی و میهنی برای آزادسازی خرمشهر، طراحی مناسب و برنامه‌ریزی شده، انسجام ارتش و سپاه، سرعت عمل، راهکار عبور از رودخانه، گستردگی منطقه نبرد، تأثیرات منطقه‌ای و بازتاب جهانی، عواملی هستند که زوایای گوناگون نبرد بیت‌المقدس را نسبت به سایر نبرد‌های دوران ۸ سال جنگ تحمیلی متمایز می‌کنند.

خبرگزاری دفاع مقدس مصمم است با تکیه‌بر آثار و اسناد موجود در این مرکز، هم‌زمان با سالروز آغاز این عملیات غرورآفرین، جلوه‌های شکوه مقاومت و پایداری این حماسه عظیم را به روایت فرماندهان حاضر در عملیات منتشر کند.

روایت احمدی میان دشتی

دریادار دوم احمدی میان دشتی فرمانده وقت پدافند هوایی سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس در تاریخ شفاهی خود که قرار است توسط مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشر شود، درباره عملیات بیت‌المقدس می‌گوید: در این عملیات، کار پدافند هوایی راحت‌تر شده بود، فرماندهان آتشبار‌ها مشخص و توجیه شده و تجربه لازم را به دست آورده بودند.

دفاع از پل‌های شناور

در دو نقطه روی رودخانه کارون، پل شناور در محور عملیاتی قرارگاه فتح نصب شد، دو پل شناور هم در محدوده عملیاتی قرارگاه نصر نصب شد که عمده قوای خودی برای عبور از کارون از این پل‌ها استفاده کردند. در محدوده قرارگاه قدس در شمال منطقه طراح و در هویزه هم بر روی کرخه پلی نصب شد.

مأموریت پدافند هوایی در مرحله اوّل عملیات حفظ این پل‌ها بود. این پل‌ها راهبردی و بسیار در موفقیت عملیات تأثیرگذار بود. اگر دشمن می‌توانست این پل‌ها را منهدم کند امکان عبور و انتقال عمده قوا به سمت دشمن میسر نمی‌شد.

آتش به اختیار پدافند هوایی؛ مانع اصلی هدف‌گیری دقیق هواپیما‌های دشمن

با این توضیحات پدافند هوایی باید به گونه‌ای طراحی و برنامه‌ریزی می‌کرد که تجهیزات و امکانات در اختیارش را برای انجام مأموریت در عقبه‌ها، مراقبت از پل‌ها و در مرحله دوم پوشش جاده اهواز- خرمشهر برای پشتیبانی از نیرو‌های پیاده در حال پیشروی تا منطقه هدف به کار گیرد.

به‌هرحال ما هم با اختیاراتی که در قالب آتش به اختیار به جنگ‌افزار‌های پدافند هوایی داده بودیم، اجازه ندادیم نیرو‌های پیاده در مقابل بمباران هوایی دشمن مورد هدف دقیق هواپیما‌های دشمن قرار بگیرند.

مزه شیرین غنائم

در عملیات‌های قبلی، رزمندگان برای جمع‌آوری غنائم جنگی حساسیت زیادی نداشتند، اما در این عملیات هر یگانی یک شابلون تهیه کرده بود که به محض رسیدن به غنائم جنگی نام یگان خودش را روی آن چاپ کند.

بااین‌حال، ما هم توانستیم در این عملیات در مجموع تعداد ۳۵ قبضه ضدهوایی به غنیمت بگیریم. اکثر توپ‌ها سالم به دست رزمندگان افتاد، بدین خاطر بود که با حمله یگان‌های رزمی قرارگاه فتح به عمق مواضع دشمن، اجازه عکس‌العمل از دشمن گرفته شد و با فرار آن‌ها، تجهیزات سالم به دست رزمندگان افتاد.

همان‌طور که گفتم نهضت جمع‌آوری غنائم جنگی در این عملیات شدت بیشتری به خود گرفته بود، هر یگانی سعی می‌کرد با جمع‌آوری غنائم بیشتری، یگان خودش را تقویت و سازمان رزم خود را گسترش دهد.

ما در این‌گونه موارد سعی کردیم برای تعادل بخشیدن به تعداد توپ‌های غنیمتی هر یگان، از آن‌ها درخواست کنیم تا تعدادی از توپ‌های غنیمتی را به فلان یگان بدهند تا استعداد آتشبار پدافند هوایی آن یگان‌ها هم متناسب باشد.

انتهای پیام/ 141