به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، مجموعه تلویزیونی «بچه مهندس ۴» به کارگردانی احمد کاوری و تهیه‌کنندگی سعید سعدی که اسفندماه گذشته مشغول فیلمبرداری در مشهد مقدس بود، اکنون آخرین مراحل تصویربرداری خود را در تهران طی می‌کند.
به گفته «حسن وارسته» سرپرست نویسنده ها و طراح سریال «بچه مهندس»، فصل جدید این سریال تم امنیتی دارد.
«بچه مهندس ۴» روایتی از ناگفته‌ها و چالش‌های مهندسی معکوس پهپاد آمریکایی RQ-170 است. چنانچه در قسمت پایانی فصل سوم «بچه‌مهندس» شکار پهپاد جاسوسی آمریکایی به تصویر درآمده بود.
در فصل چهارم، «محمدرضا رهبری» جایگزین روزبه حصاری بازیگر نقش «جواد جوادی» شده است.
فصل اول سریال بچه‌مهندس در ماه رمضان ۹۷، فصل دوم نیز در دی ماه ۹۷ و فصل سوم در ماه رمضان ۹۹ روی آنتن رفت. قرار است فصل چهارم «بچه مهندس» برای پخش در ماه مبارک رمضان امسال آماده شود.
پشت صحنه فصل چهارم «بچه‌مهندس» با موضوع شکار پهپاد آمریکایی
گروه دفاعی خبرگزاری فارس: هفته گذشته پس از گذشت حدود یک‌سال که از وجود پروژه‌ای در نهاجا تحت عنوان تولید پهپاد «کمان ۲۲» سخن گفته شده بود، برای نخستین بار تصاویری از خزش و تاکسی کردن این پهپاد منتشر شد.
نخستین بار در نمایشگاه «اقتدار ۴۰» نیروهای مسلح که بهمن‌ماه ۱۳۹۷ به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برپا شده بود، از پهپاد جدیدی بنام «کمان ۱۲» رونمایی شد که از آن تحت عنوان نخستین پهپاد رزمی ارتش یاد شده بود و در همان نمایشگاه مشخصاتی برای این پهپاد ذکر شده بود که در نوع خود قابل توجه بود.
پهپاد کمان ۱۲ که در آن زمان جدی‌ترین تلاش نهاجا برای تولید یک پهپاد رزمی به منظور برطرف کردن نیازهای عملیاتی این نیرو بود، توان حمل حدودا ۲۰۰ کیلوگرم محموله را که می‌توانست محموله جنگالی و یا بمب و یا موشک باشد را داشت؛ البته در همان نمایشگاه از موشکی تحت عنوان اخگر نیز رونمایی شده بود که با توجه به ابعاد و وزن آن بعنوان سلاحی برای پهپادهای نهاجا معرفی شده بود.
اخگر در حقیقت موشکی مجهز به سیکر (جستجوگر) اپتیکی و با وزن سرجنگی ۷ کیلوگرمی است که نیروی پیشرانش از یک موتور میکروجت تأمین می‌شود و سرعت آن به ۶۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد.
موشک اخگر
برد اعلام شده برای موشک اخگر ۳۰ کیلومتر و وزن کلی آن نیز ۲۷ کیلوگرم اعلام شده بود.
کمان ۱۲ نهایتا یک ماه پس از رونمایی، در اسفند ۹۷ به خط تولید رسید و پس از آن نیز بارها در رزمایش‌های مختلف ارتش چندین فروند از آن به نمایش در آمد، اما نقطه اوج آن رزمایش پهپادی ارتش در دی‌ماه سال‌جاری بود که نمونه تسلیح شده آن در این رزمایش به نمایش گذاشته شد که حاکی از توان حمل طیف قابل توجهی از تسلیحات توسط این پهپاد بود.
مطابق آنچه از پیکربندی جدید تسلیحات این پهپاد به نمایش گذاشته شد، کمان ۱۲ قابلیت حمل پرتابگر راکت‌های ۷۰ میلی‌متری، بمب‌های هدایت‌شونده سری قائم و موشک ضد‌زره و تاپ اتک الماس با برد ۸ کیلومتر را برای اجرای آتش علیه اهداف زمینی داشت. (برای آشنایی بیشتر با موشک الماس اینجا را بخوانید)
تصویری از پرواز کمان ۱۲ در رزمایش نهاجا- استفاده از بالک‌هایی در قسمت نوک بال (winglet) یکی از وجوه تمایز طراحی این پهپاد است که باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود
آنچه گفته شد خلاصه‌ای از ماجرای پهپاد کمان۱۲ بود که گمان می‌رفت نسخه نهایی برنامه ارتش برای تولید یک پهپاد رزمی در نیروی هوایی باشد؛ اما سال گذشته امیر نصیرزاده فرمانده نیروی هوایی ارتش به مناسبت روز این نیرو در یک گفتگوی تلویزیونی برای نخستین بار از «کمان ۲۲» بعنوان نسخه بعدی پهپاد «کمان ۱۲» نام برد.
یک‌سال بعد یعنی در بهمن‌ماه سال‌جاری امیر نصیرزاده مجددا از رونمایی از پهپاد کمان ۲۲ در سال‌جاری خبر داد و اعلام کرد که این پهپاد توان حمل ۳۰۰ کیلوگرم تسلیحات را دارد؛ این میزان توان حمل نشان می‌داد که کمان ۲۲ دست‌کم ۱۰۰ کیلوگرم بیشتر از کمان ۱۲ توان حمل تسلیحات دارد.
نهایتا ۶ اسفندماه، نخستین تصاویر از این پهپاد و تسلیحات قابل حمل توسط آن و همچنین بیان جزئیات بیشتری از قابلیت‌های آن منتشر شد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
در بررسی ظاهر این پهپاد، شباهت آن به پهپاد MQ-9 Reaper آمریکایی نخستین نکته‌ای است که به ذهن می‌رسد؛ شکل دماغه، پیکربندی بال و بدنه و همچنین سکان‌های هدایت عمودی و افقی پهپاد کمان ۲۲ شباهت قابل توجهی به پهپاد MQ-9 آمریکایی دارد.
بالا کمان ۲۲-پایین MQ-9
در نتیجه این شباهت می‌توان ابعاد بزرگی برای پهپاد کمان ۲۲ متصور بود؛ البته مشخصات و ابعاد رسمی این پهپاد منتشر نشده است، اما در صورت در نظر گرفتن پهپاد MQ-9 بعنوان مبنا، باید طول بال ۲۰ متری و طول ۱۱ متری را برای آن در نظر گرفت که از این حیث یکی از پهپادهای بزرگ تولید شده در کشور محسوب می‌شود؛ موضوعی که توسط امیر نصیرزاده نیز اینگونه بیان شده که کمان ۲۲ نخستین پهپاد رزمی پهن‌پیکر کشور است.
نکته دیگری که درباره این پهپاد مطرح شده، برد ۳۰۰۰ کیلومتری و مداومت پرواز ۲۴ ساعته آن است؛ البته درباره برد آن اعلام نشده که ۳۰۰۰ کیلومتر شعاع عملیاتی آن است و یا برد یک‌طرفه که در صورت اینکه این عدد برد یک‌طرفه باشد، شعاع عملیاتی این پهپاد ۱۵۰۰ کیلومتر خواهد بود. اگر بخواهیم این برد را با برد ۱۲۵۰ کیلومتری پهپاد MQ-1 مقایسه کنیم، کمان ۲۲ نسبت به پریدیتور آمریکایی هم در مداومت پروازی و هم در شعاع عملیاتی برتری قابل توجهی دارد.
آنگونه که فرمانده نیروی هوایی ارتش گفته، کمان ۲۲ مجهز به محموله‌های رزمی، اپتیکی و جنگالی است؛ موضوعی که در تسلیحات مشاهده شده در روز رونمایی نیز قابل مشاهده است؛ بر اساس آنچه به نمایش در آمده این پهپاد مجهز به بمب‌های هوشمند سری قائم، یک نوع بمب بالدار جدید و بمب هدایت لیزری است.
البته در مقابل این پهپاد نیز تسلیحاتی مانند پاد اخلالگر شاهین برای اجرای عملیات جنگ الکترونیک و اخلال بر روی رادارهای دشمن در باند X، بمب لیزری سنگین ۵۰۰ پوندی و نشانه‌گذار لیزری برای هدایت بمب لیزری نیز قرار گرفته که از این حیث می‌توان کمان ۲۲ را نخستین پهپادی در کشور عنوان کرد که قابلیت حمل بمب‌های سنگین لیزری را دارد.
از سوی دیگر زیر هر بال از پهپاد کمان ۲۲، سه نقطه سخت برای نصب تسلیحات قرار گرفته که در مجموع دو بال، ۶ نقطه سخت وجود دارد و در قسمت میانی بدنه نیز یک نقطه سخت دیگر برای نصب محموله وجود دارد. تعداد بالای نقطه‌های سخت نصب تسلیحات بر روی بال‌های این پهپاد یک مزیت قابل توجه این پهپاد است؛ حتی در مقایسه این پهپاد با پهپادی مانند MQ-1 پریدیتور آمریکایی که ۴ نقطه سخت دارد، کمان ۲۲ در مجموع ۷ نقطه سخت دارد که از این حیث تعداد نقطه سخت‌های آن با پهپاد MQ-9 آمریکایی برابر است.
کمان ۲۲ را در حقیقت پاسخی به نیازهای سنگین عملیاتی نهاجا برای ماموریت‌های رزمی است که با توجه به متمایز بودن پلتفرم آن نسبت به کمان ۱۲ می‌توان مراحل توسعه دیگری هم برای آن در نظر گرفت که یکی از آنها را می‌توان تسلیح این پهپاد به موشک‌های هوابه‌هوا برای ایفای ماموریت رهگیری هوایی برشمرد. هرچند در حال حاضر هم کمان ۲۲ پهپادی است که سنگین‌ترین ترکیب تسلیحات را در میان پهپادهای کشور می‌تواند حمل کند.
نکته قابل توجه دیگر این پهپاد، امکان عملیات همزمان رزمی و جنگ الکترونیک است که در صورت حمل پاد جنگ الکترونیک حین عملیات رزمی ضد اهداف زمینی، امکان هدف قرار گرفتن آن توسط سامانه‌های پدافندی را به حداقل می‌رساند که از این حیث پهپاد کمان۲۲ نخستین پهپادی در کشور است که از این قابلیت یعنی اجرای همزمان عملیات رزمی و جنگ الکترونیک برخوردار است.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، نقش پرنده های بدون سرنشین در میادین نبرد امروزی هر روز در حال افزایش و پر رنگ تر شدن است و فناوری که در روزگاری نه چندان دور صرفا در چند کشور محدود و فقط برای امور شناسایی مورد استفاده قرار می گرفت، امروز بدل به یک سلاح واقعی در میدان های حساس جنگ بویژه در آسیا شده و طیف گسترده ای از امور را به سرانجام می رساند.
در روزهای اخیر و با شدت گرفتن منازعه مسلحانه بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه قره باغ در نزدیکی مرزهای کشورمان، بار دیگر اهمیت پرنده های بدون سرنشین و تاثیر گذاری آنها در میدان نبرد تبدیل به بحث اول محافل دفاعی منطقه و جهان شده است. به همین بهانه نگاهی به وضعیت ناوگان فعلی پرنده های بدون سرنشین ایرانی و البته وضعیت نبرد پهپادی بر فراز میدان جنگ در همسایگی کشورمان خواهیم داشت.
در اواسط جنگ تحمیلی و با توجه به نیاز تامین تصاویر از بالا برای شناسایی بهتر مواضع دشمن بعثی، خط تولید طراحی و ساخت پرنده های بدون سرنشین در کشور متولد شد. در آن دوران مسئله استفاده از پهپادها در نقش شناسایی در جهان جدید نبود ولی فناوری بسیار خاص و در اختیار تعداد محدودی از کشورهای جهان بود. استفاده ایران از پرنده های بدون سرنشین شاید برای مردم کشور ما نیز برای مدتها مسئله ای ناشناخته به حساب می آمد تا این که با فیلم معروف “مهاجر” مردم کشور هم به نوعی با داستان متولد شدن ایده پهپادها در سرزمین ایران آشنا شدند.
پوستر فیلم مهاجر
با پایان یافتن جنگ تحمیلی، فناوری هواپیماهای بدون خلبان ایرانی به نوعی به پشت پرده رفته و سالهای طولانی به عنوان یک برنامه با اولویت بالا ولی دور از چشم اغیار در حال گسترش بود. سالهای ابتدایی دهه ۸۰ شمسی مصادف با حادثه ۱۱ سپتامبر و تهاجم آمریکا به افغانستان و عراق بوده و عصر آشنایی جهانیان با واژه پهپاد به صورت یک حقیقت روزمره آغاز شد. با توجه به شرایط خاص امنیتی در اطراف کشور، لازم بود تا پرده از برخی دستاوردهای دفاعی کنار زده شود و موشک ها و پرنده های بدون سرنشین طلایه دار سلاح های ایرانی برای حفظ بازدارندگی بودند.
خانواده پهپادهای مهاجر و ابابیل که بیشتر در نقش شناسایی وارد کار شده بودند از جمله اولین پهپادهای ایرانی بودند که در آن سالها معرفی شده و در تعداد بالایی نیز وارد خدمت شدند. تصویر برداری پهپادهایی ایرانی از ناو هواپیمابر آمریکایی در آن دوران برای اولین بار و پخش آن انعکاس گسترده ای در محافل دفاعی جهان داشته و سیگنال قدرتمندی در خصوص ظهور یک قدرت پهپادی را به جهان ارسال کرد.
اما در پس پرده اتفاقات مهم دیگری در حال رخ دادن بود که در نهایت باعث تغییر معادلات پهپادی در ایران و منطقه شد. با حضور مستقیم ایالات متحده آمریکا در منطقه و بالا گرفتن بحث ها در خصوص برنامه هسته ای کشور ما، مسئله پروازهای جاسوسی بر فراز ایران توسط آمریکا اجرا شده که یکی از این جاسوس ها پرنده بدون سرنشین RQ-۱۷۰ یا همان جانور قندهار بود. یکی از داشته های استراتژیک آمریکا که در ابتدای دهه ۹۰ شمسی در اختیار ایران قرار گرفت، به تله افتادن جانور قندهار در تور جنگ الکترونیک ایران و سپس مشخص شدن این مسئله که پهپادهای مختلف آمریکایی نظیر پردیتور، شادو و اسکن ایگل نیز به اشکال مختلف در دام شبکه دفاع هوایی کشور ما افتاده و تقریبا به صورت سالم به دست ما افتاده اند به متخصصین ایرانی کمک کرد تا بتوانند در زمان و با هزینه ای کمتر فاصله بین خود و رقبا در بحث لبه فناوری ها در خصوص پرنده های بدون سرنشین را کم کنند.
بازدید فرماندهی کل قوا از پهپاد آمریکایی RQ-۱۷۰
اما وقتی به بحث پرنده های بدون سرنشین ایرانی وارد می شویم یک نام به نوعی متفاوت از دیگر اسم ها در این حوزه وجود دارد و آن هم شاهد ۱۲۹ است. پرنده ای که نشان از ورود ایران به مرحله جدیدی از فناوری های بدون سرنشین بود. این هواپیما در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ بدون اسم بردن از آن در رزمایش ها و تمرین های نظامی وارد کارزار شده و در نهایت در سال ۱۳۹۲ به صورت رسمی به اسم شاهد ۱۲۹ به ایران و جهان معرفی شد. پرنده ای که به مهمات هدایت شونده مسلح شده بود و توانایی بسیار مهم و جدید را به نیروهای مسلح کشور اضافه کرد.
پهپاد ایرانی شاهد ۱۲۹
مسئله مهم و سرنوشت ساز در خصوص پرنده های بدون سرنشین ایرانی، ظهور گروه های تروریستی و بحث درگیری ها در دو کشور سوریه و عراق بود. پهپادهای ایرانی بعد از اتمام جنگ تحمیلی در نقش های مربوط به پایش مناطق مرزی و خصوص رصد فعالیت های بیگانگان در منطقه فعال بودند ولی بحث آغاز درگیری ها در سوریه و عراق فصلی جدید و متفاوت را در فعالیت های یگان های بدون سرنشین ایران آغاز کرد.
پهپاد ایرانی شاهد ۱۲۹ بر فراز سوریه در سال ۲۰۱۴ میلادی از دید دوربین تروریست ها
جمهوری اسلامی با گذشت نزدیک به یک دهه از حضور فعال در جبهه های درگیری منطقه ای، هنوز هم به صورت رسمی حرف زیادی در خصوص نبردهای منطقه ای و خصوصا نقش پرنده های بدون سرنشین ایرانی در این جنگ ها نزده است اما در بسیاری از اوقات با رجوع به دوربین تروریست ها در سوریه و عراق بتوان نقش مهم حضور پهپادهای ایرانی را در منطقه درک کرد که در نقش های تهاجمی و هدایت آتش توپخانه و حملات هوایی و شناسایی در کنار متحدین در محور مقاومت وارد میدان شدند.
صدور فرمان مهم برای تولید انبوه پرنده های بدون سرنشین
اما چندی پیش سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه، به یک دستور مهم از طرف فرماندهی معظم کل قوا اشاره کرد که حاوی نکته ای بسیار مهم بود. رسانه ها و نیروهای مسلح، از چند سال قبل شاهد تولید بیشتر پهپادهای ایرانی و تمرین و تحویل آنها در تعداد بیشتر به یگانهای رزمی و اطلاعاتی بودنه اند. دلیل این اقدام مهم در دستور و تدبیر حکیمانه رهبر انقلاب به نیروی هوافضای سپاه نهفته است. سردار حاجی زاده در این خصوص می گوید:
” در جلسه‌ای که ۳-۴ سال پیش در حوزه پهپاد با رهبر معظم انقلاب داشتیم، ایشان فرمودند که اقدامات صورت گرفته بسیار خوب است، اما تعداد پهپادها کم است و باید آن را زیاد کنید. پس از این موضوع همه برای افزایش تعداد پهپادها بسیج شدیم.“
پهپاد شاهد ۱۳۳ در حال پرتاب بمب هوشمند
پهپادهای صاعقه ساخت ایران با الگو برداری از RQ-۱۷۰
این دستور در حقیقت شاه کلید ورود نیروی هوافضای سپاه به حوزه جدیدی از بحث های پهپادی بود که در ادبیات نظامی جهان به حملات فوجی اطلاق می شود. در سالهای پس از این دستور بود که شاهد رونمایی از پهپادهایی مثل سری شاهد ۱۹۱، شاهد ۱۳۳ و صاعقه هستیم. پهپاد صاعقه به عنوان نمونه ایرانی ساخته شده بر اساس ار کیو ۱۷۰ در جریان عملیات ضربت محرم و حمله به مواضع گروه تروریستی داعش در سوریه نیز حضور داشت. این پهپادها در تعداد بالا تولید شده و به نیروهای مسلح تحویل شده اند و با توان حمل مهمات می توانند حمله ای سنگین را به هر هدفی ترتیب دهند. نمونه ای از این سناریو در رزمایش الی بیت‌المقدس-۱ در سال ۱۳۹۷ انجام شد.
نمایی از رزمایش پهپادی الی بیت المقدس ۱
قره باغ؛ صحنه جدید قدرت نمایی پرنده های بدون سرنشین
در چند ماه گذشته، منطقه قره باغ شاهد دو درگیری سنگین بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بوده است. متاسفانه جمهوری آذربایجان سالهاست که یکی از مشتریان اصلی پرنده های بدون سرنشین اسراییلی است و از انواع مختلفی از این پهپادها در نقش شناسایی، تهاجمی و انتحاری بهره می برد. در نبرد اولیه که مدتی پیش بین دو طرف رخ داد، آذری ها از پهپادهای صهیونیستی بهره می بردند و نتایج جالبی بدست نیاورند. حجم زیادی از پهپادهای ساخت اسراییل یا در تله جنگ الکترونیک ارمنی ها گرفتار شده یا سامانه های دفاع هوایی این کشور پهپادهای مورد نظر را یکی بعد از دیگری سرنگون کردند.
اما در درگیری جدید پهپادهای بیرقدار ترکیه ای وارد کار شده و تا حدی ورق به نفع آذری ها برگشت. در چند روز اول درگیری اصولا خبری از پهپادهای صهیونیستی ارتش آذربایجان در درگیری نبود ولی در چند مورد مورد استفاده قرار گرفت. در مقابل پدافند هوایی ارمنی ها نیز موفق شد در چند مورد پهپادهای متجاوز آذری را مورد هدف قرار داده و سرنگون کند.
حمله پهپاد بیرقدار ارتش آذربایجان به تانک های ارمنی
پهپاد اسراییلی Orbiter ۱K که در منطقه ای تحت کنترل ارمنستان سقوط کرده است
کشور ارمنستان نیز صنعت محدود و کوچکی در زمینه پرنده های بدون سرنشین در اختیار دارد. ارتش این کشور از گونه از پهپاد شناسایی به اسم Krunk استفاده می کند که البته در درگیری های اخیر تصویری از آن رصد نشده است. البته ممکن است این پرنده در بحث دیده بانی برای واحدهای توپخانه ارتش ارمنستان حضور داشته باشد و یکی از دلایل مهم آتش دقیق یگان های توپخانه ارتش این کشور به حساب بیاید.
پهپاد Krunk متعلق به ارتش ارمنستان
آنچه این روزها در مرزهای شمال غرب کشور ما در حال رخ دادن است در حقیقت آزمایش پهپادهای دو ضلع دیگر قدرت پهپادی منطقه است. در سالهای اخیر و با اضافه شدن ترکیه به عنوان یک تولید کننده پهپاد در منطقه، یک بازیگر جدید که پیش از این صرفا در ایران و رژیم صهیونیستی خلاصه می شد وارد و این رقابت تبدیل به یک چالش سه جانبه و مثلثی شد. البته اگر بخواهیم در مقام مقایسه در بحث تجربه رزمی و تنوع محصولات وارد بحث بشویم و مسائلی همچون پنهانکاری هوشمندانه نیروهای مسلح کشورمان را نیز در بحث وارد کنیم مشخص می شود که جمهوری اسلامی ایران؛ چه از حیث تنوع کیفی بنا به ماموریت های تعریف شده و چه از حیث کمیت، در جایگاهی بالاتر از ترکیه و رژیم صهیونیستی در این بخش قرار می گیرد.
لاشه پهپاد اسراییلی Harop ارتش آذربایجان که توسط ارمنستان سرنگون شده است
برای نمونه پهپاد بیرقدار ترکیه که این روزها تبلیغات فراوانی در خصوص آن نیز صورت می گیرد در حقیقت محصولی است که با کمک های فراوان از طرف شرکت های انگلیسی، کانادایی و آمریکایی توسعه پیدا کرده و به وضعیت فعلی رسیده است. در خصوص کمک های ویژه و فراوان آمریکا به رژیم صهیونیستی در بخش نظامی نیز اصولا هر گونه توضیح مجدد، اتلاف وقت محسوب می شود.
آنچه که اما این نبرد برای چندمین بار به اثبات رساند این بود که مسیر طی شده و تدبیر ابلاغ شده پیرامون این موضوع برای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی و آنچه در آینده نیز به سمت آن خواهیم رفت نقشه راهی کاملا درست بوده و ایران همچنان جایگاه اول در منطقه و مهم خود را در لیگ برتر دارندگان علوم و فناوری پرنده های بدون سرنشین جهان حفظ خواهد کرد.
