صدراعظم آلمان، گزارش‌ها درباره اینکه رئیس جمهور روسیه در مکالمه با وی، تهدید به تشدید و گسترش جنگ اوکراین کرده را رد کرد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، اولاف شولتز، صدراعظم آلمان در واکنش به پرسشی درباره اینکه آیا ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در تماس تلفنی با وی، نسبت به تشدید تنش در اوکراین، تهدید کرده یا خیر، گفت که چنین چیزی صحت ندارد.
شولتز گفت که رسانه‌ها در تفسیر گزارش‌های رسمی برلین درباره مذاکرات و مباحثات با مسکو، خیلی ضعیف عمل کرده‌اند.
وی افزود: بنا به دلایل موجه، درباره مذاکراتی که با رئیس جمهور روسیه داشتم، صحبت نمی‌کنم. اما می‌توانم بگویم که گزارش‌های ادعایی درباره رد و بدل شدن اظهارات تهدیدآمیز در این مذاکرات، کذب است.
شولتز و پوتین آخرین بار در اواسط سپتامبر به صورت تلفنی با یکدیگر مکالمه کردند. بر اساس اعلام برلین، شولتر در این مکالمه ۹۰ دقیقه‌ای، پوتین را ترغیب کرده تا برای جنگ اوکراین، راه‌حلی دیپلماتیک بیابد؛ راه‌حلی که بر پایه آتش‌بس و خروج کامل نیروهای روسیه از کی‌یف استوار باشد.
وی همچنین تاکید کرده بود که هرگونه الحاق مناطق دیگر به روسیه بدون پاسخ نمانده و تحت هیچ شرایطی به رسمیت شناخته نخواهد شد.
بر اساس اعلام کرملین، پوتین شولتز را در جریان بمباران بی‌وقفه شهرهای منطقه دونباس توسط اوکراین، قرار داده و آن را «نقض فاحش قوانین بشردوستانه» خوانده است.
چند هفته پس از این مکالمه، همه‌پرسی‌های الحاق در مناطق خِرسون، زاپروژیا، لوهانسک و دونتسک برگزار شد و این مناطق اوایل اکتبر به طور رسمی به مسکو الحاق شدند.
شولتز اوایل هفته جاری در گفت‌وگویی مدعی شده بود که لحن مکالمات وی با پوتین «همیشه دوستانه است حتی اگر بر سر موضوع، اختلاف نظر بسیار شدیدی داشته باشیم.»
وی همچنین تاکید کرده بود: فکر می‌کنم حفظ این مکالمات مهم است اما نباید انتظار داشت که این تماس‌ها بلافاصله به نتیجه ختم شود.
منبع: مهر
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
بن والاس وزیر دفاع انگلیس در سفری از پیش اعلام نشده راهی واشنگتن شده است تا با همتای آمریکایی و مقام های کاخ سفید درباره آنچه نگرانی‌های مشترک امنیتی خوانده می‌شود، گفت‌وگو کند.
به گزارش مجاهدت از مشرق، وزیر دفاع انگلیس دیروز وارد خاک آمریکا شده و براساس اخبار و گزارش ها، با همتای خود در پنتاگون دیدار کرده است. لوید استین وزیر دفاع آمریکا بامداد امروز در توئیتی نوشت: ملاقات امروز صبح با وزیر دفاع انگلیس بسیار لذت بخش بود. ما درباره تلاش‌های جاری برای حمایت از اوکراین، از جمله کمک‌های امنیتی، و اهمیت همکاری فراآتلانتیکی و امنیت منطقه‌ای با توجه به ادامه حمله روسیه به اوکراین، بحث کردیم.
این درحالیست که شبکه خبری اسکای انگلیس روز چهارشنبه گزارش داد، ماهیت مخفیانه و لحظه آخری این سفر و اظهار نظر جیمز هیپی معاون وزیر دفاع انگلیس – که گفت بحث‌هایی را که آقای والاس در آمریکا پیگیری خواهد کرد “فراتر از باور” است – نشان می دهد که موضوعات حساس و جدی در دستور کار این سفر است.
جزئیات بیشتری درباره سفر و سایر دیدارهای وزیر دفاع انگلیس منتشر نشده اما یک مقام آگاه نظامی انگلیس گفته است: آقای والاس برای گفتگو درمورد نگرانی های امنیتی مشترک از جمله اوکراین در واشنگتن است. او با همتای خود در پنتاگون و مقام های ارشد در کاخ سفید دیدار خواهد کرد.
پاتریک رایدر، مسئول مطبوعاتی پنتاگون ایالات متحده هم گفته است: بن والاس اینجاست تا درباره وضعیت اوکراین و تلاش‌های مشترک ایالات متحده و بریتانیا برای حمایت از اوکراین بحث و مجدداً بر روابط فراآتلانتیک و همکاری‌های دو کشور در مورد مسائل مشترک مانند روسیه تاکید کند.
اما آقای هپی در مصاحبه ای که دیروز با اسکای نیوز داشت بحث‌ها را جدی‌تر توصیف کرد و گفت: ما اینجا در وزارت دفاع تلاش زیادی را برای حفظ امنیت کشور در زمان ناامنی باورنکردنی جهانی انجام می دهیم. رئیس من، بن والاس، در واشنگتن سرگرم گفتگوهایی است که… فراتر از باور این واقعیت است که ما در زمانی هستیم که این نوع گفتگوها ضروری است.”
این درحالیست که جیمز کلورولی وزیر امور خارجه انگلیس صبح امروز در یک گفت‌وگوی تلویزیونی تلاش کرد تا از حساسیت‌ها نسبت به این سفر بکاهد. او حضور اقای والاس در واشنگتن را “بخشی عادی از وضعیتی غیرعادی” خواند و گفت که این سفر در پاسخ به افزایش حملات علیه زیرساخت‌های غیرنظامی اوکراین توسط روسیه است.
کلورلی افزود که این فوریت برای سفر به واشنگتن وجود دارد زیرا غیرنظامیان در اوکراین به روشی جدید مورد هدف قرار گرفته و ما باید به آن واکنش نشان دهیم و واکنش ما باید با سرعت انجام شود. وی ادامه داد گفتگوهایی وجود دارد که صادقانه بگویم نمی‌توان از پشت تلفن صورت داد.
اما رسانه‌های انگلیس فقدان تشریفات مقابل پنتاگون را از نشانه‌های شتابزدگی سفر والاس می‌دانند. همچنین وزیر دفاع انگلیس قرار بود روز سه‌شنبه در جلسه‌ای متشکل از نمایندگان پارلمان برای بحث در مورد برنامه انگلیس، آمریکا و ناتو در خصوص جنگ اوکراین حاضر شود اما مجبور شد این جلسه را لغو کند.
این تحول در حالی صورت می‌گیرد که وزرای دفاع کشورهای عضو ناتو هفته پیش درباره نحوه تقویت سیستم دفاعی اوکراین در برابر حملات روسیه تشکیل جلسه دادند. وزیر دفاع انگلیس در آستانه این نشست از برنامه لندن برای ارسال صدها موشک پیشرفته از جمله سامانه «امرام» که از قابلیت سرنگونی موشک‌های کروز برخوردار است به اوکراین خبر داد و ادعا کرد که متحدان غربی تلاش خواهند کرد تا این کشور را برای دو سال آینده مسلح نگه دارند.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ۲۱ فوریه ۲۰۲۲ (دوم اسفند ۱۴۰۰) با انتقاد از بی‌توجهی غرب به نگرانی‌های امنیتی مسکو، استقلال جمهوری‌های خلق دونتسک و لوگانسک را در منطقه دونباس به رسمیت شناخت و سه روز پس از آن، پنجشنبه ۲۴ فوریه (۵ اسفند ۱۴۰۰) نیز عملیات نظامی که آن را «عملیات ویژه» خواند و به این ترتیب روابط پرتنش مسکو – کی‌یف به رویارویی نظامی تغییر وضعیت داد.
از روز پنجم اسفندماه ۱۴۰۰ همزمان با آغاز عملیات ویژه نظامی روسیه در اوکراین، کشورهای غربی به رهبری آمریکا تحریم‌های گسترده‌ای را علیه مسکو اعمال کردند.
منبع: ایرنا
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
جوزف نای، دانشمند سیاسی برجسته آمریکایی و بنیانگذار نظریه «جنگ نرم» معتقد است وقوع جنگ در اوکراین دلایل عمیق، میانه، و بی‌واسطه‌ای دارد که از گسترش ناتو تا آرمان‌های پوتین برای روسیه را شامل می‌شود.
سرویس جهان مشرق – نظریه‌های مختلفی تا کنون درباره‌ی دلایل آغاز جنگ اوکراین مطرح شده است. برخی کارشناسان پوتین را در سودای بازگرداندن «روسیه‌ی بزرگ» توصیف می‌کنند و برخی صاحب‌نظران معتقدند گسترش ناتو تا نزدیکی مرزهای روسیه، رئیس‌جمهور این کشور را تحریک کرد تا دست به اقدام نظامی بزند. حتی تحلیلگران در آمریکا نیز به هیچ عنوان بر سر پاسخ این سؤال که «جنگ اوکراین چرا شروع شد» متفق‌القول نیستند.
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، ماه نوامبر سال ۲۰۱۸ از پنجره‌ی تفرجگاه شهر «آناپا» در جنوب بخش اروپایی روسیه، در ساحل دریای سیاه، به دریا نگاه می‌کند. برخی کارشناسان، پوتین را متهم می‌کنند که به دنبال احیای «روسیه‌ی بزرگ» است و جنگ اوکراین را نیز به همین خاطر به راه انداخته است. (+)
مشرق پیش از این نظر «جان میرشایمر[۱]» دانشمند سیاسی آمریکایی درباره‌ی دلایل احتمالی آغاز جنگ میان روسیه و اوکراین، و پیش‌بینی او درباره‌ی بروز جنگ اوکراین چندین سال پیش از آغاز آن، را مفصلاً خدمت مخاطبان محترم ارائه کرده است. (گزارش‌های مشرق در این‌باره را از اینجا و اینجا بخوانید.) آنچه اکنون پیش روی شماست، نظریه‌ی «جوزف نای» یکی دیگر از دانشمندان سیاسی آمریکا، استاد دانشگاه هاروارد، از بنیانگذاران نظریه‌ی نئولیبرالیسم در روابط بین‌الملل، و همچنین بنیانگذار نظریه‌ی «قدرت نرم» است. نای معتقد است نمی‌توان فقط یک عامل را موجب آغاز جنگ اوکراین دانست، بلکه برای پی بردن به علت شروع این جنگ باید به دلایل عمیق، میانی، و بی‌واسطه‌ی این بحران توجه کرد. «نای» طی مقاله‌ای تحت عنوان «جنگ اوکراین چه دلایلی داشت؟[۲]» در پایگاه تحلیلی «پراجکت‌سیندیکت» برخی از این دلایل را از دیدگاه خود برشمرده است. در ادامه، ترجمه‌ی این مقاله را می‌خوانید.
سخنرانی «جان میرشایمر» دانشمند سیاسی آمریکایی، درباره‌ی دلایل و پیامدهای بحران اوکراین – قسمت اول [متن کامل و جزئیات بیشتر] [دانلود با حجم ~ ۴۷ مگابایت]
سخنرانی «جان میرشایمر» درباره‌ی دلایل و پیامدهای بحران اوکراین – قسمت دوم [متن کامل و جزئیات بیشتر] [دانلود با حجم ~ ۳۶ مگابایت]
جان میرشایمر پاسخ می‌دهد:
››چرا بحران اوکراین تقصیر غرب است؟
››آیا پوتین به دنبال ایجاد «روسیه بزرگ» است؟
لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه سیاسی کشور از رویکردها و دیدگاه‌های محافل رسانه‌ای-اندیشکده‌ای بین‌المللی این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این گزارش لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.
جنگ روسیه در اوکراین، مخرب‌ترین درگیری‌ای است که اروپا از سال ۱۹۴۵ [و پایان جنگ جهانی دوم] تا کنون به خود دیده است. اگرچه بسیاری در غرب این جنگ را نتیجه‌ی تصمیم مختارانه‌ی ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، می‌دانند، خود پوتین می‌گوید این جنگ، نتیجه‌ی تصمیم ناتو در سال ۲۰۰۸ درباره‌ی عضویت اوکراین در این ائتلاف نظامی[۳] است. به اعتقاد پوتین، تصمیم ناتو مبنی بر اینکه اوکراین در نهایت عضو ناتو خواهد شد، پای یک تهدید موجودیتی را به مرزهای روسیه کشاند. در عین حال، عده‌ای دیگر دلیل جنگ اوکراین را در پایان جنگ سرد و عدم حمایت کافی غرب از روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی جست‌وجو می‌کنند. اما چگونه می‌توانیم ریشه‌های جنگی را پیدا کنیم که ممکن است سال‌ها طول بکشد؟
یک مرد اوکراینی، ماه مارس سال ۲۰۲۲، مقابل ایستگاه مرکزی قطار شهر «تروستیانتس» در شمال شرقی اوکراین دوچرخه‌اش را از میان گل‌ولای و آوار و از کنار یک تانک تخریب‌شده‌ی روس عبور می‌دهد. روس‌ها پیش‌تر از این ایستگاه قطار به عنوان پایگاه نظامی خود استفاده می‌کردند. (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› متحدان خاورمیانه‌ای آمریکا در بحران اوکراین طرف روسیه هستند
جنگ جهانی اول بیش از یک قرن پیش رخ داد؛ با این حال، مورخان هنوز درباره‌ی این مسئله که علت آن جنگ چه بود، کتاب می‌نویسند. آیا جنگ به این دلیل آغاز شد که سال ۱۹۱۴ یک تروریست صرب یک آرشیدوک اتریشی را ترور کرد[۴]؟ یا مسئله بیشتر به قدرت روزافزون آلمان در مقابل بریتانیا برمی‌گشت؟ یا به ملی‌گرایی روبه‌افزایش در سراسر اروپا ربط داشت؟ پاسخ صحیح، این است: «همه‌ی موارد بالا؛ به علاوه‌ی موارد دیگر». با این وجود، جنگ تا لحظه‌ای (در ماه آگوست سال ۱۹۱۴) که شروع شد، همچنان اجتناب‌پذیر بود؛ و حتی همان موقع هم، تداوم این قتل‌عام به مدت چهار سال، ناگزیر نبود.
برای نظم بخشیدن به بحث، خوب است میان دلایل عمیق، میانی، و بی‌واسطه تمایز قائل شویم. تصور کنید می‌خواهید یک آتش بزرگ روشن کنید: روی هم انباشتن کنده‌ها، یک دلیل عمیق است؛ اضافه کردن آتش‌زنه و کاغذ، یک علت میانی است؛ و زدنِ کبریت یک علت تسریع‌کننده [و بی‌واسطه] است. با این حال، حتی همان موقع هم روشن شدن یک آتش بزرگ، اجتناب‌ناپذیر نیست. به عنوان مثال، ممکن است یک باد شدید، کبریت را خاموش کند؛ یا یک باران شدید و ناگهانی، چوب‌ها را خیس نماید. چنان‌که «کریستوفر کلارک» مورخ، در کتاب خود درباره‌ی منشأ جنگ جهانی اول، تحت عنوان «خواب‌گردها»، می‌نویسد، سال ۱۹۱۴ «[پنجره‌ای به سوی] آینده هنوز هم باز بود؛ اندکی[۵].» تصمیم‌های اشتباه سیاستی عامل مهم بروز فاجعه بودند.
آرشیدوک «فرانتس فردیناند» (وسط) ولی‌عهد اتریش، و همسرش «سوفی خوتک» (چپ) کمی پیش از ترورشان توسط «گاوریلو پرنسیپ» ملی‌گرای صربستانی، در اواخر ماه ژوئن سال ۱۹۱۴ در شهر «ساراویو» پایتخت بوسنی‌وهرزگوین. این ترور را بی‌واسطه‌ترین دلیل آغاز جنگ جهانی اول می‌دانند، اما آیا می‌توان صرفاً این ترور را دلیل آغاز یک جنگ جهانی تصور کرد؟ (+)
در اوکراین[۶]، شکی نیست که پوتین ۲۴ فوریه [۲۰۲۲]، وقتی به نیروهای روسیه دستور حمله داد، کبریت را روشن کرد. احتمالاً او هم مثل رهبران قدرت‌های بزرگ در سال ۱۹۱۴، تصور می‌کرد این عملیات، یک جنگ کوتاه و تندوتیز با یک پیروزی سریع خواهد بود؛ کم‌وبیش مانند اقدام اتحاد جماهیر شوروی به تصرف بوداپست در سال ۱۹۵۶، یا پراگ در سال ۱۹۶۸. نیروهای هوابرد، فرودگاه را تصرف می‌کنند؛ تانک‌ها، به‌تاخت، کی‌یف را تصرف می‌نمایند؛ ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، را برکنار می‌کنند؛ و یک دولت دست‌نشانده را به قدرت می‌رسانند.
پوتین به مردم کشورش گفت می‌خواهد یک «عملیات نظامی ویژه» با هدف «از بین بردن نازیسم» در اوکراین و جلوگیری از گسترش ناتو تا مرزهای روسیه انجام دهد. با این وجود، با توجه به اشتباه محاسباتی فاحشی که مرتکب شد، باید بپرسیم پوتین واقعاً چه فکری در سر داشت. از نوشته‌های خود پوتین[۷] و همچنین زندگی‌نامه‌نویس‌های مختلف او، مانند «فیلیپ شورت»[۸]، می‌دانیم که علت میانی این جنگ، امتناع پوتین از نگاه کردن به اوکراین به عنوان یک کشور مشروع [و مستقل از روسیه] بود. پوتین از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، که شخصاً به عنوان یک افسر کاگ‌ب در آن خدمت کرده بود، ناراحت بود؛ و به دلیل نزدیکی فرهنگی اوکراین و روسیه، اوکراین را کشوری جعلی می‌دانست. به علاوه، اوکراین قدرنشناس هم بود: با «قیام میدان[۹]» در سال ۲۰۱۴ که دولت طرفدار روسیه را برکنار کرد، و همین‌طور تعمیق روابط تجاری با اتحادیه‌ی اروپا[۱۰]، به مسکو توهین کرده بود.
«میشل اوباما» (دوم از چپ) بانوی اول وقت آمریکا، و «هتر هیگینباتم» (راست) معاون وقت مدیریت و منابع وزیر خارجه‌ی این کشور، در مراسم تقدیم «جایزه‌ی بین‌المللی زنان شجاع وزارت خارجه» در سال ۲۰۱۴ به «روسلانا لیژیچکو» (مرکز تصویر با پرچم اوکراین) خواننده، سیاستمدار و فعال اوکراینی. لیژیچکو از حامیان «انقلاب نارنجی» سال ۲۰۰۴ در اوکراین و از رهبران اعتراضات «قیام میدان» یا «یورومیدان» علیه روسیه و در حمایت از ملحق شدن اوکراین به اتحادیه‌ی اروپا بود. (+)
«هیلاری کلینتون» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا، در دولت باراک اوباما، در کنار «روسلانا لیژیچکو» خواننده‌ی اوکراینی، از رهبران جنبش ضدروسیه و اعتراضات «قیام میدان» در حمایت از روابط میان اوکراین و اتحادیه‌ی اروپا (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› کتاب هیلاری کلینتون: خواننده معارض اوکراینی در آغوش وزیر خارجه آمریکا
پوتین به دنبال احیای چیزی است که آن را «جهان روسی[۱۱]» می‌نامد؛ و اکنون به ۷۰ سالگی نزدیک می‌شود، دارد به میراث خود فکر می‌کند. رهبران قبلی روسیه، مانند «پیتر کبیر» [یا «پطر کبیر»]، در زمان خود قدرت این کشور را گسترش داده بودند. با توجه به تحریم‌های ضعیف غرب علیه روسیه پس از حمله‌ی این کشور به اوکراین و الحاق شبه‌جزیره‌ی کریمه در سال ۲۰۱۴، به نظر می‌رسد پوتین پیش خودش فکر کرده است: چرا از این جلوتر نروم؟
زنان داوطلب اوکراینی، در روز چهارم جنگ، در شهر «لفیف» در غرب اوکراین پارچه رشته‌رشته می‌کنند تا از آن‌ها تور استتار ساخته شود. رسانه‌های غربی یک کارزار گسترده‌ی رسانه‌ای برای انداختن تمام تقصیر جنگ اوکراین به گردن روسیه و کم‌رنگ کردن نقش توسعه‌طلبی ناتو، و در رأس آن آمریکا، به راه انداخته‌اند. بخشی از این کارزار، قهرمان‌سازی از مردم اوکراین در «مقاومت» مقابل روسیه است. (+)
شهروندان اوکراینی در حال تمرین پرتاب کوکتل مولوتف برای دفاع از شهر «ژیتومیر» در شمال غربی اوکراین در جریان جنگ با روسیه؛ رسانه‌های غربی «مقاومت قهرمانانه»ی مردم اوکراین مقابل ارتش روسیه را به مردم جهان نشان می‌دهند، اما ناگفته پیداست که اگر در همین تصویر، به جای پرچم اوکراین، پرچم فلسطین بود، همین رسانه‌ها افراد حاضر در تصویر را «تروریست» معرفی می‌کردند. (+)
در همین‌باره بخوانید:
››دیپلمات سابق آمریکایی: تحریم‌ها علیه روسیه نتیجه عکس خواهد داد
چشم‌انداز گسترش ناتو یک علت میانی کم‌اهمیت‌تر بود. اگرچه غرب یک «شورای ناتو-روسیه[۱۲]» تشکیل داد که افسران نظامی روسیه از طریق آن می‌توانستند در برخی از جلسات ناتو شرکت کنند، اما روسیه از این رابطه انتظارات بیشتری داشت. و اگرچه اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، «جیمز بیکر» وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا، به همتای روس خود گفته بود که ناتو گسترش نخواهد یافت[۱۳]، مورخانی مانند «ماری ساروت» نشان داده‌اند[۱۴] که بیکر به‌سرعت تضمین شفاهی خود را، که هرگز هم پشتش به یک توافق‌نامه‌ی کتبی گرم نبود، پس گرفت.
نقشه‌ی گسترش ناتو طی دهه‌های مختلف از تشکیل در سال ۱۹۴۹ تا دهه‌ی ۲۰۲۰. چنان‌که مشخص است، طی دهه‌های گذشته، ناتو دائماً به سمت شرق و مرزهای روسیه گسترش پیدا کرده است. این ائتلاف نظامی از زمان سقوط دیوار برلین تا کنون ۱۴ عضو جدید (به رنگ‌های صورتی و بنفش) گرفته است که همگی در مناطق شرقی‌تر بوده‌اند. توجه داشته باشید که در این نقشه، کشورهای آمریکا، کانادا، و ایسلندف با وجود عضویت در ناتو، نمایش داده نشده‌اند. (+)
جلد کتاب «حتی یک اینچ» نوشته‌ی «ماری الیس ساروت» مورخ آمریکایی و استاد دانشگاه «جانز هاپکینز» آمریکا. این سه کلمه، بخشی از عبارتی بودند که «جیمز بیکر» وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا، سال ۱۹۹۰، پس از سقوط دیوار برلین، از آن‌ها استفاده کرد تا به «میخایل گورباچف» رهبر شوروی، وعده دهد اگر شوروی بخش تحت نفوذ خود در آلمان را رها کند، «ما ناتو را حتی یک اینچ به سمت شرق نمی‌آوریم.» گورباچف نفوذ شوروی را از آلمان برداشت، اما واشینگتن پس از فروپاشی شوروی، به حرف بیکر عمل نکرد؛ به این نتیجه رسیده بود که می‌تواند «دستاورد بزرگ» فروپاشی شوروی را به یک «دستاورد بزرگ‌تر» تبدیل کند. اکنون وعده‌ی بیکر معنای دیگری پیدا کرده بود: «حتی یک اینچ سرزمین نیز نباید از دسترس طرح گسترش ناتو خارج باشد.» (+)
دهه‌ی ۱۹۹۰، وقتی بیل کلینتون، رئیس‌جمهور آمریکا، این موضوع [گسترش ناتو] را با بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور روسیه، در میان گذاشت[۱۵]، روسیه به‌رغم میل باطنی بخشی از گسترش ناتو را پذیرفت، اما انتظارات دو طرف با یکدیگر متفاوت بود. تصمیم ناتو، در نشست سال ۲۰۰۸ در بخارست، مبنی بر گنجاندن اوکراین (و گرجستان) در فهرست اعضای بالقوه در آینده، بدترین تصورات پوتین درباره‌ی غرب را تأیید کرد.
در عین حال، اگرچه شاید تصمیم سال ۲۰۰۸ ناتو اشتباه بوده باشد، اما تغییر نگرش پوتین مربوط به پیش از آن تصمیم است. وی پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به آمریکا کمک کرده بود[۱۶]، اما سخنرانی‌اش در کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۲۰۰۷ نشان می‌دهد پیش از اجلاس بخارست نیز نسبت به غرب ترش کرده بوده است[۱۷]. بنابراین، احتمال گسترش ناتو تنها یکی از چندین دلیل میانی بود؛ آن هم دلیلی که بلافاصله پس از نشست بخارست، زمانی که فرانسه[۱۸] و آلمان[۱۹] اعلام کردند عضویت اوکراین در ناتو را وتو خواهند کرد، اهمیت خود را بیش‌ازپیش از دست داد.
«ناتو از آرمان‌های اروپایی-آتلانتیکی اوکراین و گرجستان در عضویت در ناتو استقبال می‌کند. ما امروز توافق کردیم که این کشورها در نهایت عضو ناتو خواهند شد… امروز به‌وضوح اعلام می‌کنیم که از درخواست این کشورها برای آغاز طرح اقدام [و فرآیند] عضویت حمایت می‌نماییم. بنابراین، اکنون دوره‌ای از همکاری فشرده با هر دو کشور در سطح بالای سیاسی را با هدف حل مسائل باقی‌مانده درباره‌ی درخواست طرح اقدام عضویت آن‌ها آغاز خواهیم کرد.» بخشی از بیانیه‌ی نشست سال ۲۰۰۸ «شورای آتلانتیک شمالی» نهاد سیاسی اصلی ناتو، در بخارست، پایتخت رومانی. (+)
در همین‌باره بخوانید:
››«دیکتاتور خوب» و «جنایتکار جنگی خوب»؛ سیاست خارجی آمریکا بر چه مبنایی است؟
›› ایرانی‌های بد – ایرانی‌های خوب؛ حمایت آمریکا از اغتشاشگران ایرانی
ورای همه‌ی این‌ها، دلایل دور یا عمیقی بودند که پس از پایان جنگ سرد به وجود آمدند. در ابتدا، هم در روسیه و هم در غرب خوش‌بینی زیادی وجود داشت مبنی بر اینکه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی موجب ظهور دموکراسی و اقتصاد بازارمحور در روسیه شود. طی سال‌های اول، کلینتون و یلتسین تلاش جدی‌ای برای توسعه‌ی روابط حسنه میان دو کشور انجام دادند. با این حال، اگرچه آمریکا اقدام اعطای وام و کمک اقتصادی به دولت «یگور گایدار» نخست‌وزیر روسیه، کرد[۲۰]، اما روس‌ها انتظارات بسیار بیشتری داشتند. علاوه بر این، پس از هفت دهه برنامه‌ریزی متمرکز، تبدیل ناگهانی اقتصاد روسیه به یک اقتصاد بازارمحور شکوفا غیرممکن بود. تلاش‌ها برای تحمیل چنین تحولات سریعی بدون شک منجر به ایجاد ناآرامی‌های گسترده، فساد، و نابرابری شدید خواهد شد. اگرچه برخی از الیگارش‌ها و سیاستمداران روس در نتیجه‌ی خصوصی‌سازی سریع دارایی‌های دولتی به‌شدت ثروتمند شدند، اما شاخص زندگی در میان اکثر مردم روسیه کاهش پیدا کرد[۲۱].
«بوریس نمتسوف» (که بعداً ترور شد) فرماندار شهر «نیژنی نووگورود» در روسیه، ماه فوریه‌ی سال ۱۹۹۷ در شهر «داووس» [در سوئیس، میزبان «مجمع جهانی اقتصاد»] این‌گونه گزارش داد: هیچ‌کس در روسیه مالیات نمی‌پردازد و دولت در پرداخت دستمزدها عقب مانده است. سپس، ماه سپتامبر سال بعد، «گریگوری یاولینسکی» نماینده‌ی لیبرال پارلمان روسیه [که طرح ۵۰۰ روزه‌ی گذار از شوروی به یک اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد را نوشته بود]، در یک ضیافت شام در «مدرسه‌ی کندی» دانشگاه هاروارد گفت: «روسیه کاملاً فاسد است و یلتسین هیچ برنامه‌ای برای آینده ندارد.» یلتسین که نمی‌توانست با پیامدهای سیاسی شرایط روبه‌وخامت اقتصادی دست‌وپنجه نرم کند، و وضعیت سلامتی‌اش نیز روبه‌افول بود، برای بازگرداندن نظم به روسیه به پوتین روی آورد که آن زمان یک مأمور سابق ناشناخته‌ی کاگ‌ب بود.
«یانکی‌ها به فریاد: داستان محرمانه‌ی کمک مشاوران آمریکایی به یلتسین برای پیروزی»؛ جلد شماره‌ی ۱۵ جولای ۱۹۹۶ (۲۵ تیر ۱۳۷۵) مجله‌ی «تایم» آمریکا با موضوع کمک واشینگتن به «بوریس یلتسین» برای پیروزی در انتخابات سال ۱۹۹۶ روسیه (+)
هیچ‌کدام از این‌ها به این معنا نیست که جنگ اوکراین اجتناب‌ناپذیر بود؛ بلکه با گذشت زمان رفته‌رفته محتمل‌تر شد. پوتین ۲۴ فوریه‌ی ۲۰۲۲ دچار اشتباه محاسباتی شد و کبریتی را روشن کرد که این آتش‌سوزی بزرگ را به راه انداخت؛ و بعید به نظر می‌آید [در کوتاه‌مدت] آن را خاموش کند.
در همین‌باره بخوانید:
›› کشتار غیرنظامیان «وحشیانه» است؛ مگر توسط آمریکایی‌ها
››جنگ اوکراین محکوم است؛ اما جنگ‌ها و جنایات آمریکا چه‌طور؟
[۱] جان مرشایمر لینک
[۲]What Caused the Ukraine War? Link
[۳]Ukraine formally applies for fast-track NATO membership Link
[۴]Did Franz Ferdinand’s Assassination Cause World War I? Link
[۵]The Sleepwalkers Link
[۶]Everything you need to know about the ۲۰۱۴ Ukraine crisis Link
[۷]Article by Vladimir Putin ”On the Historical Unity of Russians and Ukrainians“ Link
[۸]Putin Link
[۹] یورومیدان لینک
[۱۰]Association agreementbetween the European Union and its Member States, of the one part, and Ukraine, of the other part Link
[۱۱]Putin’s World Is Now Smaller Than Ever Link
[۱۲]About NRC Link
[۱۳]Russia’s belief in Nato ‘betrayal’ – and why it matters today Link
[۱۴]Not One Inch Link
[۱۵]For Clinton, Sticking with Yeltsin Sealed Agreement on NATO Link
[۱۶]U.S.-Russia Relations After September ۱۱, ۲۰۰۱ Link
[۱۷]Speech and the Following Discussion at the Munich Conference on Security Policy Link
[۱۸]France won’t back Ukraine and Georgia NATO bids Link
[۱۹]Merkel defends ۲۰۰۸ decision to block Ukraine from NATO Link
[۲۰]The American Aid to the Russian Reforms at the End of the Twentieth Century Link
[۲۱]The Soviet Union’s Demise As Seen by Today’s Russians Link
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
رئیس جمهور ترکیه از رویکرد آمریکا و یونان انتقاد کرد و گفت: ما زره بر تن کرده ایم، هیچ واهمه ای از این ها نداشته و کاملاً آماده هستیم.
به گزارش مجاهدت از مشرق، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در هواپیما و حین بازگشت از قزاقستان به سوالات خبرنگاران پاسخ داد و در خصوص اظهارات ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در خصوص ایجاد یک مرکز بزرگ گاز طبیعی در ترکیه، گفت: آنکارا به عنوان مهمترین مکان برای مرکز توزیع گاز به شمار می رود.
رئیس جمهور ترکیه در این خصوص گفت: دستورالعمل های کاری مشترک با «پوتین» به نهادهای ذیربط ارائه شد. انشاء الله مرکز را در مناسب ترین مکان ایجاد می کنیم. ما مرکز توزیع ملی داریم اما مرکز جدید، بین المللی خواهد بود.
رئیس جمهور ترکیه اضافه کرد: وزارت انرژی ترکیه و طرف روسی مطالعات خود در خصوص ایجاد مرکز توزیع گاز در ترکیه را انجام و نتیجه آن را ارائه خواهند کرد، ما نیز بر اساس آن عمل خواهیم کرد.
اردوغان درخصوص تامین اف -۱۶ از آمریکا گفت: به ویژه این اوخر، تحولات نشان می دهد که برخی مسائل تغییر کرده است.
رئیس جمهور ترکیه از رویکرد آمریکا و یونان انتقاد کرد و ابراز داشت: شاهد رویدادها در دده آغاچ و جزایر هستیم، ما زره بر تن کرده ایم، هیچ واهمه ای از این ها نداشته و کاملاً آماده هستیم.
در ارتباط با موضع مرکز انرژی در ترکیه، دیمتری پسکوف سخنگوی کاخ کرملین دیروز پنج شنبه اعلام کرد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در دیدار با رجب طیب اردوغان همتای ترکیه ای خود پیشنهاد ایجاد هاب گازی برای توزیع گاز روسیه به دیگر کشورها را مطرح کرده است.
سخنگوی کاخ کرملین درباره پیشنهاد پوتین به ایجاد هاب گازی در ترکیه گفت: روسای جمهور روسیه و ترکیه خواستار بررسی سریع و جزئی این مسئله شدند. واکنش طرف ترکی به این پیشنهاد مثبت بوده است.
وی درباره سایر موضوعات بررسی شده در دیدار پوتین و اردوغان از جمله بحران اوکراین گفت که طرفین در دیدار خود به این موضوع نپرداخته‌اند.
منبع: مهر
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
رئیس‌جمهور روسیه به همتای ترکیه‌ای خود گفت که ترکیه مطمئن‌ترین مسیر برای تحویل گاز به اتحادیه اروپا است و پیشنهاد ایجاد مرکز (هاب) عرضه در این کشور را مطرح کرد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، در حالی که صادرات گاز روسیه به اروپا به دلیل تحریم‌های مرتبط با جنگ اوکراین و نشت در خطوط لوله کلیدی مختل شده، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه پنجشنبه (۱۳ اکتبر) در دیدار با «رجب طیب اردوغان» همتای ترکیه‌ای خود گفت مسکو توسعه یک هاب گازی در ترکیه را بررسی می‌کند.
به تحلیل رویترز، این پیشنهاد در حالی مطرح شده که روسیه به دنبال حفظ اهرم انرژی خود بر اروپاست. پوتین در خصوص این پیشنهاد گفت: در طول کار بر روی این هاب که می‌توانیم با هم ایجاد کنیم، البته این بستری نه تنها برای عرضه بلکه برای تعیین قیمت خواهد بود زیرا موضوع قیمت‌گذاری، موضوعی بسیار مهم است. امروز قیمت‌ها بسیار بالاست. ما به راحتی می‌توانیم آن را در سطح عادی بازار بدون رنگ و بوی سیاسی تنظیم کنیم.
به نوشته رویترز، در گفت‌وگوی تلویزیونی که از دیدار این دو رئیس‌جمهور پخش شد، اردوغان درباره این پیشنهاد اظهارنظر نکرد اما سخنگوی کرملین بعد از آن به اسپوتنیک گفت پاسخ ترکیه بسیار مثلت بود.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، پوتین به اردوغان در یک دیدار رو در رو در پایتخت قزاقستان گفت: ترکیه امروز به قابل اعتمادترین مسیر برای تحویل حتی به اروپا تبدیل شده است. می‌توانیم امکان ایجاد یک هاب گازی در ترکیه برای عرضه به کشورهای دیگر را در نظر بگیریم.
به گزارش مجاهدت از اسپوتنیک، پوتین به همتای ترکیه‌ای خود گفت صادرات گاز به ترکیه به طور کامل در جریان است. وی همچنین در خصوص قرارداد صادرات غلات اوکراین با نظارت ترکیه و سازمان ملل گفت تنها سهم کوچکی از قرارداد غلات به فقیرترین کشورها اختصاص دارد. پوتین همچنین گفت ترکیه و روسیه بر روی ارسال محصولات کشاورزی روسیه به کشورهای نیازمند کار خواهند کرد.
رئیس‌جمهور روسیه چهارشنبه گفته بود تقصیر کشور او نیست که اروپایی‌ها مانند قرون وسطا برای زمستان هیزم ذخیره می‌کنند بلکه انباشته شدن اشتباهات سیاستمداران اروپا عامل بحران انرژی در غرب است.
پوتین در نشست بین‌المللی انرژی افزود: حمله به خطوط گاز نورد استریم سابقه خطرناکی را رقم زده و تهدیدی برای زیرساخت‌های انرژی اروپا محسوب می‌شود. باید وضعیت این خط گاز هرچه زودتر مشخص شود.
در ماه‌های اخیر و در پی تشدید تنش‌ها میان غرب و مسکو به بهانه حمله روسیه به اوکراین، کشورهای اروپایی و آمریکا به دنبال افزایش تولید کشورهای صادرکننده نفت و گاز بوده‌اند تا به نوعی با کاهش صادرات انرژی روسیه مقابله و بر بحران انرژی خود غلبه کنند اما در این شرایط، اخیراً اوپک پلاس به کاهش دو میلیون بشکه‌ای تولید روزانه نفت رأی داده است.
منبع: فارس
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
