چپ‌های ستادی

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

طعم خوب “رأی بد” برای ظریف

محمدجواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه به تازگی در یک میتینگ سیاسی برای مسعود پزشکیان تبلیغ کرد.

به گزارش مجاهدت از ایلنا، ظریف در این سخنرانی به مواردی اشاره کرده که بخش‌هایی از آنرا در ادامه می‌خوانید:

_ (در اشاره به کارنامه دولت روحانی) برخلاف همه محاسبات و پیشگویی‌ها، اثر انتخاب خود را دیدید، احترام جهان و احترام همه ملت‌ها که منادی گفتگوی تمدن ها را داشتیم بطوریکه تمام دروغ ها را نقش برآب کرد!

_ انتخاب می کنیم جوانان بجای پناه بردن به کشورهای خارجی با عشق و امید در کشور بمانند، انتخاب می کنیم که پدران و مادران در آرزوی فرزندانشان حسرت نخورند. انتخاب می کنیم ایران و ایرانی در همه جا سرفراز باشد و تحریم نکنند تا مجبور شوند ایران و ایرانی را تکریم کنند.[1]

*آقای ظریف اگر می‌خواهد یک سیاستمدار منطقی و راستگو باشد طبعا باید حرف راست بزند و منطقی رفتار کند.

آنچه که مردم از اثر انتخاب خود در سال‌های 92 و 96 دیدند به جز ناکارآمدی، تحریم بیشتر و بیدستاوردی چه بود؟!

مگر این آقای ظریف نبود که صراحتا و پس از آنهمه مذاکره اعلام کرد ما نمی‌توانیم حتی یک حساب ساده در بانک‌های انگلیس باز کنیم؟

و مگر این شخص آقای روحانی نبود که مدت‌ها پس از مذاکرات؛ سوگمندانه گفت:‌ مگر کشورها دیوانه‌اند که با آمریکا مذاکره و توافق کنند.

از باب احترام جهان نیز اینکه ظریف در آمریکا نمی‌توانست خارج از خطوط ترسیمی پلیس حرکت کند و به عیادت همکار خود برود و یا صحبت‌های ترامپ درباره تروریست نامیدن مردم ایران برای هر جویای حقیقتی کافیست.

آقای ظریف گویا فراموش کرده است که باراک اوباما در صبح روز معاهده برجام و برای اینکه ته‌مانده دستاورد را هم از دست ظریف بگیرد دست به تحریم ایران زد!

بماند که حتی مضحک‌ترین بخش‌های توافقات موقت ژنو از قبیل “ماجرای سنگ‌های قیمتی” هم نتوانست مردم را روی صندلی‌های نمایش برجام نگه دارد!

ما همچنین یادآوری می‌کنیم زمانی را به آقای ظریف که ماجرای “پناه بردن جوانان ایرانی به کشورهای خارجی” از سوی معاون علمی رئیس‌جمهور روحانی مورد تردید قرار گرفت و دکتر سورنا ستاری به درستی از این گفت که مسئله فرار مغزها از آن کلاه‌های گشادی است که روی سر کشور گذاشته‌اند![2]

ستاری استدلال کرد که این مسئله یک پروپاگاندای تبلیغاتی علیه ایران بیشتر نیست.

نتیجه آنکه مسئله فرار مغزها و جوانان اگر درست باشد بیشتر در دهه 90 و در دولت متبوع ظریف بروز کرده و اگر غلط باشد یعنی ظریف هم جزو کسانی است که کلاه روی سر کشور می‌گذارند!

تمام این گزاره‌های تاریخی که اتفاقا در همین نزدیکی هم رخ داده‌اند نشان می‌دهد که آقای ظریف نه بر اساس کارنامه و نه بر اساس سبک و سیاق سیاسی؛ شأنیت آنرا ندارد که برای مردم “رأی خوب” را تبیین کند.

***

حرف‌های پسر کروبی درباره خصومت و حسادت برخی اصلاح‌طلبان

مهدی کروبی، از اصلاح‌طلبان ستادی است که به دلیل فعالیت‌های خود در فتنه 88 و توبه نکردن علنی از آن رفتارهای غلط در حصر خانگی قرار دارد.

حسین کروبی، فرزند وی با تازگی در اظهاراتی که اعتمادآنلاین آنها را منتشر کرد ضمن اعلام حمایت کروبی از مسعود پزشکیان گفته است:

“اگر خصومت و حسادت برخی اصلاح طلبان در سال ۱۳۸۴ نبود مهدی کروبی رئیس جمهور بود و بلای محمود احمدی نژاد بر سر ملت فرود نمی آمد و پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت نمی‌رفت و تحریم‌ها شکل نمی‌گرفت‌. او در همه سال‌های حصر غیرقانونی بر امید و اصلاح و مبارزه قانونی تاکید کرده است.”[3]

*اختلافات درونی اصلاح‌طلبان وارد مرحله جنون شده و انتخابات هم برای آن به مثابه یک کاتالیزور عمل کرده است.

کار این اختلافات که بویژه میان چپ‌های ستادی و مسعود پزشکیان بروز یافته به جایی رسیده است که حتی اخیرا دیدیم که محمدرضا تاجیک، از تئوریسین‌های ستادی جریان چپ صراحتا و در یک مصاحبه تأکید کرد که پزشکیان نمی‌تواند دریچه‌ای بگشاید.[4]

برخی محافل تحلیلی از این می‌گویند که چپ‌های ستادی؛ پزشکیان را حامل اصلاح‌طلبی نمی‌دانند و حتی معتقدند او پروژه نظام برای افزایش مشارکت انتخاباتی است! از همین رو یا در قبال پزشکیان سکوت کرده‌اند و یا مثل تاجیک صراحتا در نقد او سخن می‌گویند.

برایندهای تحلیلی از این می‌گوید که اصلاح‌طلبان ستادی معتقدند کاراکتر پزشکیان توانایی جذب آرای خاموش و خاکستری را هم ندارد و از همین رو اعلام حمایت از وی بیفایده است.

***

استدلال جالب آیت‌ا… عاملی برای مشارکت انتخاباتی

اگر رأی ندهیم؛ فردا نباید گلایه کنیم

آیت‌ا… سیدحسن عاملی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه اردبیل؛ طی سخنانی در خطبه‌های این هفته نماز جمعه به اهمیت حضور در انتخابات اشاره کرد و خطاب به کسانی که نمی‌خواهند رأی بدهند، گفته است: در حال حاضر توصیه اول ما شرکت در انتخابات است. مبادا دفتر حسنات عزیزان از این حسنه بزرگ خالی باشد. بدون تردید انتخاب انسان صالح و شایسته برای تولیت امور مسلمان ها از تمام حسنات بالاتر است. از طرفی “حضور در صحنه”، مانور قدرت و اقتدار و انسجام ملی در برابر دشمنانی است که بیش از ۴۰ سال است در کمین کشور ما و ملت ما هستند. هیچ انسان عاقلی در برابر دشمن غدّار خود چراغ سبز نشان نمی دهد و هیچ عاقلی تعیین سرنوشت خود را به کس دیگری نمی‌سپارد. (کنایه از رأی ندادن!)

به گزارش مجاهدت از شفقنا، وی تصریح می‌کند: کسانی که گلایه‌ای از مدیریت کشور دارند دقت کنند که جمهوری اسلامی سلایق متفاوت اقتصادی و سیاسی را در معرض انتخاب ملت قرار داده است. حالا موسم رفع گلایه با انتخاب فرد اصلح، سلیقه اصلح و تفکر اصلح است و بعد از انتخاب، فردا دیگر جای گلایه نیست.[5]

*استدلال آیت‌ا… عاملی در لزوم رأی دادن و البته رأی خوب دادن جامع و مانع است.

در عین حال و در باب ذکر مثال و توضیح پیرامون جمله آخر ایشان مبنی بر اینکه “فردای انتخابات دیگر جای گلایه نیست” باید گفت که این یک منطق کمتر گفته شده در ساحت دموکراسی ایرانی است.

به این معنی که مردم؛ اعم از آنها که رأی می‌دهند یا رأی نمی‌دهند؛‌ باید بدانند که اوضاع کشور طی 4 سال آینده ماحصل رأی آنهاست.

به این معنی که فردی که رأی نمی‌دهد یعنی اجازه داده است که سیاستمدار ضعیف رئیس‌جمهور شود و فردی هم که رأی می‌دهد اما به “رأی خوب” و کارنامه نامزدها اهمیتی نمی‌دهد باید بداند که در قبال کژی‌ها و بی‌عملی‌های بزرگ 4 سال آینده مسئول است.

این دو جماعت طبعا در فرداروز انتخابات نباید بابت هیچ مشکلی گلایه کنند و اجرا نشدن وعده‌های مهم نامزد پیروز هم یقینا بر عهده آنهاست.

در همین زمینه می‌توان به مثالی از کشور فرانسه نیز اشاره کرد که در جریان اعتراضات اقتصادی جلیقه‌زردهای معترض به وضعیت معیشت؛‌ رسانه‌های بزرگ فرانسه در هنگام مصاحبه با معترضین؛ نخستین سؤالی که می‌پرسیدند این بود که به چه کسی رأی داده‌اید؟!

کنایه از اینکه اعتراض شما بلاوجه است و رئیس‌جمهور ماکرون که عامل وضعیت اقتصادی فعلی است؛‌ انتخاب خود شماهاست!

لذاست که انتظار می‌رود همه یکان‌یکان آحاد جامعه و ایضا جوانان و نوجوانان عزیز رأی‌اولی در انتخابات شرکت کنند و جدای از حب و بغض‌های شخصی و اهمیت دادن به مقولات نامهم؛ “رأی خوب”‌را بر اساس کارنامه نامزدها داخل صندوق بیاندازند تا معیشت خودشان بهبود یابد و سرعت پیشرفت کشور هم بیشتر شود.

***

1_ https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1496308

2_ mshrgh.ir/1019636

3_ https://www.etemadonline.com/tiny/news-664039

4_ mshrgh.ir/1614511

5_ https://fa.shafaqna.com/?p=1827646

سرویس سیاست مشرق _ “محمدرضا تاجیک”، از تئوریسین‌های ستادی جریان چپ است که به همراه سایر همقطاران خود طی هفته‌های اخیر و در قبال انتخابات سکوت کرده بود.

تاجیک اما اخیرا سکوت خود را شکست و در مصاحبه با جماران به ترسیم وضعیت اصلاح‌طلبان و نامزدی پزشکیان پرداخت.

او اگرچه در بخش پایانی این گفت‌وگوی خود ادعا می‌کند که پزشکیان بیشترین رأی را دارد اما در لابه‌لای گفت‌وگو جملات مهمی را درباره اصلاح‌طلبان و نامزد آنها بیان می‌کند.

آنچه که می‌خوانید بخش‌هایی از گفت‌وگوی تاجیک در این باره است:

_(در بیان یک احتمال پیرامون پزشکیان) : فردی را وارد صحنه کرده‌اند که مطمئن هستند که از چارچوب‌ها و خطوط قرمز عدول نخواهد کرد، در روند کنونی گسست معناداری ایجاد نخواهد کرد، از ایستارها، هنجارها و قواعد عبور نخواهد کرد، فردی که استقلال خود را دارد، فردی که می‌تواند قومیت‌ها را به شکلی به حرکت درآورد، فردی که می‌تواند در میانه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان بایستد و آن‌ها را پیرامون خود ساماندهی کند. اگر بخواهم با بیان بزرگی تصویری از این سناریو به‌دست دهیم، باید بگوییم که یک نوع «ادغام حذفی» پیشتر انجام شده است. بدین معنا که فرد در یک منظومۀ گفتمانی-سیاسی ادغام شده و امروز کاری که باید را انجام می‌دهد.

_چه باید کرد زمانی که از یک سو، فضای کنشگری فضای محدود و محصوری است، و از سوی دیگر، خودِ کنشگر(اشاره به پزشکیان) نمی‌خواهد یا نمی‌تواند خارج از چارچوب حرکت کند، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند در و دریچه‌ای را بگشاید، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند گسستی ایجاد کند، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند گفتمان و جریان متفاوت و نویی ارائه کند، بلکه می‌خواهد تنها آنچه مغفول و مسکوت مانده و بالفعل نشده را فعال کند. اینکه در این سطح چگونه می‌توان آن قشر خاکستری خاص را به حرکت درآورد، برای من اکنون قابل تحلیل نیست.

_بالاخره نه اصلاح‌طلبان روح جدیدی در خود دمیده‌اند و نه کالبدی که در آن می‌خواهند رسوخ کنند، کالبدی است که آنان را زنده نگه دارد. لذا چندان نمی‌توانند در با صورت و سیرت متفاوت و نو و قابل اجماع بروز و ظهور داشته باشند. توجه داشته باشیم انتخاب گزینه‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان در شرایط کنونی، یک گام به جلو در جریان اصلاح‌طلبی نیست، بلکه یک گام به عقب این جریان است. گزینه‌های مطرح‌شده، هیچ‌یک در جریان اصلاح‌طلبی آوانگارد محسوب نمی‌شوند و به سقف این جریان نچسبیده‌اند، بلکه جایگاهی در میانه‌های جریان اصلاح‌طلبی قابل تعریف هستند. [1]

*صحبت‌های تاجیک درباره رخوت جامعه رأی اصلاح‌طلبان و خنثی بودن پزشکیان بسیار محل تأمل است.

خاصّه از این حیث که تاجیک یک اصلاح‌طلب معمولی نیست و بلکه یک “چپ ستادی” است.

اگرچه تاجیک در همین صحبت‌ها نیز از ژن اصلاح‌طلبی خود تأثیر پذیرفته و ادعا می‌کند که پزشکیان بیشترین رأی را دارد اما پر واضح است که او نظر مثبتی به پزشکیان ندارد و مهمتر آنکه جامعه رأی اصلاح‌طلبان را نیز کنشگر تأثیرگذار ارزیابی نمی‌کند.

ما البته در رویکرد تحلیلی خود هرگز نفیا یا اثباتا نظری پیرامون مثبت یا منفی بودن حرف‌های تاجیک نداریم لکن از منظر کنشگری سیاسی و فهم مختصات وضع موجود؛ سخنان آقای تاجیک بسیار حائز اهمیت است…

آقای پزشکیان هرگز چیزی خارج از فضای ترسیم شده از سوی تاجیک نیست و به نظر می‌رسد جامعه آرای اصلاح‌طلبان نیز متوجه این حقیقت شده‌اند که پزشکیان نه تنها خارج از هیچ قاعده‌ای حرکت نخواهد کرد بلکه رویکردهای او با بخش اعظمی از مطالبات اصلاح‌طلبان در تضاد است.

دقت شود که همین مختصات پیش گفته در سخنان تاجیک و تحلیل ماست که سردی محرزی را بر اردوگاه اصلاحات عارض کرده و شاهدیم که هیچ‌یک از بزرگان ستادی جریان اصلاحات نه تنها تا این لحظه حمایت خاصی از پزشکیان نکرده‌اند (و برای این مسئله هم دیگر شاید دیر شده است!) بلکه حتی همانطور که می‌بینیم در نقد او نیز سخن می‌گویند.

در نگریستن به احتمالات سیاسی باید به این گزینه هم توجه کرد که با توجه به مضامینی شبیه به آنچه که تاجیک گفته است؛ ‌ شاید پزشکیان با این وسوسه و تشویق مواجه شود که طی روزهای آینده و برای رأی آوردن؛ سخنان تندی را بر زبان بیاورد.

وسوسه‌ها و تشویق هایی که خبرهایی مثل حضور علی تاجرنیا، از متهمان فتنه 88 در ستاد پزشکیان آنها را تقویت می‌کند.

***

1_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1634852

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

منفعت چپ‌های ستادی از اصرار بر “توافق به هر قیمتی” چیست!؟

علی‌محمد نمازی، فعال اصلاح طلب و از اعضای حزب کارگزاران، در بخشی از یک یادداشت در شماره چهارشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی نوشته است: مذاکره تنها راه برای عبور از شرایط تحریمی است. هیچ توجیهی از نظر عقلی، عرفی و تاریخی وجود ندارد که مذاکره را نپذیریم. بهترین شیوه و ابزار برای رفع اختلافات و رسیدن به توافق و فراهم آوردن زمینه همکاری بین ملت‌ها گفت‌وگوست. گفت‌وگو تنها راه مقابله با جنگ است. ایران تجربیات خوبی در این زمینه دارد. سال‌ها کشورما با جنگ روبه‌رو بود و هزینه‌های زیادی در زمان جنگ تحمیلی دادیم اما در نهایت با توسل به مذاکراتی که صورت گرفت، جنگ پایان یافت و توسعه کشور آغاز شد.

او همچنین تأکید می کند: در حال حاضر اقشار مختلف مردم در انتظار هستند که دولت تکلیف مذاکرات را مشخص کرده و با لغو تحریم‌ها شاهد بهبود وضعیت جامعه و معیشت مردم و ایجاد امید در کشور باشند به طوری که آینده بهتری در انتظار مردم و ایران باشد و مشکلات مردم حل و فصل شود. [1]

*در حالت خوشبینانه بر ما پوشیده است که این سطح از اصرار بر اشتباه و ندیدن تجربیات تلخ گذشته از کجا نشأت می گیرد!؟

آیا آقای نمازی و امثال او شاهد تجربیات تلخ دولت اعتدال در ترسیم “لوبیای سحرآمیز” از توافق و “اصرار بر مذاکره به هر قیمتی” نبودند!؟

البته که بوده اند و این از بد روزگار است که مردم مظلوم ایران گرفتار چنین خواص پر اشتباهی شده اند…

نظیر حرف های نمازی در دوران دولت اعتدال نیز زده می شد و مردم هم قطعا نتیجه این حرف های باطل را فراموش نکرده اند.

البته که مذاکره عقلانی و تأمین کننده منافع ملت امر حرامی نیست اما دشمن هرگز تنها اسلحه روانی خود در مقابل ایران یعنی “تحریم ها” را کنار نخواهد گذاشت.

فلذا مردم به چشم خود دیدند که از پس توافق موقت و توافق نهایی و برجام و تفاهم لوزان؛ نه تنها هیچ چیزی عاید سفره هایشان نشد بلکه تحریم و گرانی بیشتر هم به ارمغان آمد!

در بحث جنگ هم آقای نمازی گویا در آن سالها در ایران نبوده و نمی داند که مادام که ایران اسلامی به مدد ایثار مردم و رزمندگان در جبهه های نبرد نتوانست حقوق حقه خود استیفا کند؛ هیچ خبری از مذاکره عقلانی نبود و دشمن صرفا موقعی حاضر به پذیرش شرایط ایران شد که دست متجاوزش در جبهه ها قطع شده بود.

ماجرای بهبود اوضاع اقتصادی با برجام یا هر توافق دیگری نیز همانطور که اشاره و اثبات کردیم؛ بنیاد بر آب است.

مردم و هر کس دیگری که بدنبال گشایش اقتصادی است؛ باید با “رأی خوب”، با حمایت از تولید ملی و با رویت مثبتات اقتصادی کشور در کنار همه مشکلات؛ به استقبال گشایش برود و همواره با خود یادآوری کند که مشکل و گرانی در همه کشورهای دیگر جهان نیز هست و مردم ممالک دیگر نه به امید توافق خارجی بلکه با “رأی خوب و انتخاب یک رئیس جمهور کارآمد” است که برای مشکلاتشان تلاش می کنند.

***

“دانشجویان فحاش یا گرانی” کدامیک مهم‌تر است؟

فرشاد مؤمنی، از اقتصاددانان نزدیک به جریان چپ اخیراً در اظهاراتی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، گفته است:

“گزارش های رسمی می گوید در 15 سال گذشته حدود 10 هزار واحد صنعتی در ایران ورشکسته شده و 61 درصد ظرفیت های صنعتی در ایران بلااستفاده است. آنهایی که برای ما ژست اسلامی می‌گیرند چطور می توانند به این همه اسراف حساس نشوند؟ این بلااسفاده ماندن یعنی دولت انسان تربیت کرده است، همه چیز را فراهم کرده و ماشین آلات را وارد کرده اما به خاطر شوک درمانی 61 درصد ظرفیت هایش بلااستفاده شده است. چرا برای مسببین این ماجراها تنبیهی در نظر گرفته نمی شود؟ قانون فقط برای زلف خانم ها وجود دارد؟ این همه تخطی از قانون مجازات ندارد یا فقط یک دانشجویی که می‌گوید این چه بساطی است، باید تنبیه شود؟ “[2]

*از حقیقت‌یابی و تحلیل پیرامون ادعای آقای مومنی مبنی بر تعطیلی 61 درصد ظرفیت صنعتی ایران بگذریم! (دقت شود که این ادعای عجیب درباره کشوری مطرح می‌شود که تبدیل به یک هژمون جهانی شده و در مقابل هیچ تحریم کلانی هم سر خم نکرده است)

لکن نمی‌توان از عوامانگی طعنه مومنی مبنی بر اینکه “قانون فقط برای زلف خانم ها وجود دارد؟ ” گذشت.

این گزاره عوامانه در مقابل اصل عقلانی “هر چیز به جای خود” قرار دارد.

پر واضح است که یک جامعه و یک اجتماع انسانی همانطور که باید نسبت به تاریخ انقضای مواد غذایی خود حساس باشد؛ البته که باید نسبت به امنیت روانی و فساد و رعایت قانون نیز حساس باشد.

یعنی رعایت همه این موارد در عرض یکدیگر قرار دارد و سلسله مراتبی نیست.

یعنی در رعایت بایسته‌های اجتماعی و قانونی؛ اولویت و سلسله مراتب نداریم و همه موارد را در همه لحظات باید پیگیری کرد.

کاهلی در رعایت برخی اقدامات نیز اگرچه موجب شماتت است اما اسباب طعنه نیست و فعالان سیاسی و اجتماعی و فرهنگی باید بدانند که مطالبه درست هنگامی شکل می‌گیرد که اسلوب طرح مسئله و مطالبه؛ صحیح و عقلانی باشد.

چه اینکه مثلا با طعنه غلطی که آقای مؤمنی مطرح کرده است؛ نه تنها اصل مطالبه اقتصادی او تحت الشعاع قرار گرفته بلکه فضا برای مجرمان نیز مشتبه خواهد شد. اگر نگوییم زمینه خودبرحق‌پنداری برای مجرمان فراهم شده است.

***

فتوای حلّیت آشوب و اخافه برای “فتنه آینده”

حجت‌الاسلام رهامی: ضرب و جرح در حین اعتراض جایز است!

محسن رهامی، از فعالان اصلاح‌طلب، اخیراً در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا اظهار کرده است: به نظرم دولت باید تلاش کند زمینه‌های قانونی اعتراضات را فراهم کند تا مردم بتوانند در چارچوب قانون، خواسته‌ها و اعتراضات خود را نسبت به مسائل مختلف کشور بیان کنند؛ حال اگر فردی در حین تظاهرات، خدایی نکرده مرتکب قتل و ضرب و جرح کسی هم شده باشد، تنها از بُعد حق‌الناسی با مطالبه اولیای دم و صاحبان حق می‌توان نسبت به مجازات آنها اقدام کرد و اولیای دم می‌توانند مثلا تقاضای قصاص یا دیه کنند، ولی حاکمیت نمی‌تواند این افراد را از مصادیق محاربه‌ای که در آیه 33 سوره مائده آمده است، تلقی کند و حکم محارب نسبت به آنها صادر کند.

او می‌افزاید: فقهای ما اصطلاحی در این خصوص دارند:《یجوز فیه مالا یجوز فی غیره 》به این معنا که برخی اعمال که در شرایط عادی جایز نیستند، ممکن است در زمان اعتراضات و تظاهرات جایز باشد، این موضوع در سایر کشورها هم مرسوم است و هیچ‌گاه این افراد را به‌عنوان محارب، اغتشاش‌گر و عوامل بیگانه تلقی نمی‌کنند! [3]

*با این اظهارات رهامی عملا باب وقوع هر جنایت و اخافه‌ای به بهانه اعتراض گشوده می‌شود و احکام اسلامی محاربه و اخافه عملا غیر عقلانی فرض شده است.

این در حالی است که اعتراض قانونی در جوامع مدنی؛ نمادی از مدنیت است نه توحّش و از همین روست که پلیس و قانون؛ سخت‌ترین برخوردها را برای هرگونه تخطی از قانون در حین اعتراض در نظر می‌گیرند. چه آنها می‌دانند اعتراضی که نماد مدنیت است اگر با اخافه و آشوب همراه شود؛ عملا موجب اضرار قانون و جامعه خواهد شد فلذا بایستی با مشت آهنین آنرا سرکوب کرد.

تبعید عقلانیت در اظهارات رهامی همچنین آنجا بیشتر نمایان می‌شود که او عقلانیت متبلور در فقه شیعه و اصطلاحات فقهی را ندیده می‌گیرد و پس از این ندیده گرفتن نیز حکمی را روا می‌دارد که زمینه ساز ناامنی و آشوب است.

آشوبی که تمام فقهای شیعه بر دور کردن آن با ابزارهای عقلانی اجماع دارند و هیچ بهانه‌ای را برای بروز آن روا نمی‌دانند.

جالب است که مخاطبان محترم بدانند بحث ناامنی و حفظ دماء برای فقهای شیعه در حدی از اهمیت قرار دارد که برخی از آنان حتی حرکات انقلابی و جهاد علیه حاکم جائر را نیز به این دلیل که موجب ریخته شدن خون عده‌ای از مسلمانان می‌شود؛ به آسانی روا نمی‌دانند و در این باب در اشدّ احتیاط قرار دارند.

اما می‌بینیم که رهامی در حرکتی عجیب؛ حکمی را به فقه شیعه منتصب می‌کند که نه تنها با عقلانیت و بلکه با تاریخ حوزه‌های علمیه در تناقض است.

بدانیم که آشوب و اغتشاش در وهله اول بر بستر “بی‌عقلی” شکل خواهد گرفت و آن هنگام که افراد عوامزده و منعزل از عقل از منابر جامعه بالا بروند و عزمی عمومی برای پاسخگویی به آنها در “جهاد تبیین” شکل نگیرد؛ آنگاه باید منتظر فتنه بود.

جدای از مسئله جهاد تبیین؛ اظهارات رهامی اگر با پیگرد قضایی و امنیتی مواجه نشود؛ خون‌های بیشتری بر زمین ریخته خواهد شد.

***

1_https://www.armanmeli.ir/fa/main/detail/348851

2_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1580208

3_https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1314440