ژانر

«میخ» میخ‌اش را کوبید

«میخ» میخ‌اش را کوبید



همزمان با میلاد حضرت امام حسین(ع)، انتشارات میخ، برای اولین بار در کشور و با هدف تمرکز علمی بر رسانه – زبان طنز و حفظ و ارتقای کیفیت طنز فارسی، با انتشار پنج عنوان کتاب آغاز به کار کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، همزمان با میلاد سومین نور ولایت، حضرت امام حسین(ع)، اولین انتشارات تخصصی طنز کشور، با انتشار پنج کتاب، رسماً فعالیت خود را آغاز کرد. این اولین بار در صنعت نشر و تاریخ ادبیات کشور است که یک مؤسسه انتشاراتی به صورت تخصصی در حوزه طنز فعالیت می‌کند.

طنز یکی از کهن‌ترین و اثربخش‌ترین رسانه‌های بشری است که قدمتی هم‌سال زبان و ادبیات دارد به گونه‌ای که زبان‌های ریشه‌دار دنیا حتماً مثال و پیشینه قابل توجهی در طنز نیز دارند. اما به دلیل به‌روز بودن ذاتی طنز و همراهی با اقتضائات و شرایط زمانی – مکانی، هیچگاه قدمت و اثرگذاری این رسانه – زبان، خصوصاً در ادبیات شیرین فارسی، موجب پیدایش مؤسسه یا نهادی مختص طنز نشده و جای خالی حضور یک نهاد متخصص در این عرصه خالی است.

همزمان با میلاد حضرت امام حسین(ع)، انتشارات میخ، برای اولین بار در کشور و با هدف تمرکز علمی بر رسانه – زبان طنز و حفظ و ارتقای کیفیت طنز فارسی، با انتشار پنج عنوان کتاب آغاز به کار کرد. بهزاد توفیق‌فر، مدیرمسئول انتشارات میخ درباره گستره نشر طنز و فعالیت این انتشارات گفت: «نمی‌توان گستره و شمول حضور طنز را تنها به یک گونه(ژانر) ادبی منحصر کرد زیرا طنز به دلیل ماهیت رسانه‌ای خود، قابلیت انتقال هدفمند پیام را از هر گونه مبدأ ادبی به هر سطحی از مخاطب هدف دارد. شاید یکی از دلایلی که ما در زبان فارسی به یک ناشر تخصصی طنز نیاز داریم هم همین باشد. همانطور که به ناشر تخصصی پزشکی، مهندسی، حقوقی، ادبیات، علوم سیاسی و سایر رشته‌ها و شاخه‌های علمی و فرهنگی نیازمندیم».

وی درباره حوزه فعالیت انتشارات میخ، افزود: حوزه فعالیت انتشارات تخصصی طنز، هم کتاب و محصولات طنز است و هم کتاب و مطبوعاتی که درباره طنز، محتوا یا محصولی را به مخاطب ارائه می‌دهند. از منظر گونه(ژانر) یا قالب نوشتاری هم محدودیتی در طنز نداریم و فعالیت انتشارات تخصصی طنز، آثار مکتوب درباره همه گونه‌های ادبی و نقدادبی و حتی گونه‌های مختلف و متنوع سایر رشته‌های فرهنگی و هنری در ارتباط با طنز را شامل می‌شود. چنانکه هم‌اکنون در پنج کتاب نخست منتشرشده، سفرنامه، داستان و رمان، ترجمه، نمایشنامه، نقدفیلم و بازنویسی داریم».

توفیق‌فر، ضمن استقبال از پذیرش و انتشار آثار مکتوب جد و طنز در همه گونه‌های ادبی و هنری، تأکید کرد:«در پذیرش و انتشار سطوح مختلف طنز، از لطیفه و فکاهی تا هجو و طنز فاخر، نیز مانعی نداریم و تنها خط قرمز ما، قانون و ارزش‌های جامعه اسلامی و کشور عزیزمان ایران است».

گفتنی است علاقمندان می‌توانند آثار منتشرشده نشر میخ را از نشانی MikhKetab.ir در اینترنت یا نشانه @Mikh_PUB در فضای مجازی دنبال کنند.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

«میخ» میخ‌اش را کوبید بیشتر بخوانید »

«پلاک سیزده»؛ سردرگم در ژانر و سبک

«پلاک سیزده»؛ سردرگم در ژانر و سبک


گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ علی عبدالصمدی؛ سریال پلاک سیزده به کارگردانی آرش معیریان به اتمام رسید. سریالی که از ابتدای تابستان سال گذشته آغاز شد و به علت برنامه ریزی‌های غلط شبکه ۹۰ قسمت آن بیش از ۹ ماه طول کشید و ضربه‌های سختی به این مجموعه‌ی تلویزیونی وارد ساخت.

این مجموعه‌ی تلویزیونی در ژانر کمدی تهیه شده بود، ولی کمتر توانست لحظات کمیکی را خلق کند. سبک این سریال رئال بود. یک یک طنز واقع‌گرایانه.

در طول سریال هرگز اعلام نشد که فصل دوم این مجموعه‌ی تلویزیونی تهیه و تدوین شده است، اما عملا با خروج بازیگرانی مانند اردلان شجاع کاوه و حسین رفیعی و … و ورود بازیگران تازه نفس‌تر مانند سیاوش مفیدی، پژمان بازغی و… و تغییر در ساختار فیلمنامه و داستان عملا مخاطب با فصل جدیدی از پلاک سیزده مواجه شد.

استفاده از موقعیت‌های دینی و مذهبی از نکات مثبت این سریال بود. کمتر در سریال‌های دیگر طنز به مسائل دینی و عقیدتی اشاره می‌شد، اما پلاک سیزده در قسمت‌های پایانیش پا به درون مسجد نهاد و از شخصیت روحانیون استفاده کرد.

آرش معیریان توانست با استفاده‌ی بجا از طنز در مسائل عقیدتی، حوزه‌های اینچنینی را با لحظاتی شاد و کمیک گره بزند و ماحصل قابل قبولی را به مخاطبش ارائه دهد. مطرح شدن مساله‌ی بیمه به عنوان موضوعی حیاتی در زندگی روزمره و اجتماعی دیگر نکته‌ی مثبت این سریال بود که به آن اشاره شد.

اما بعضی نقد‌ها نیز بر این سریال وارد بود. این سریال در ژانر کمدی و سبک واقع‌گرایانه ساخته شده بود. یقینا شخصیت روح پدر شهاب شبلو که یک کاراکتر فانتزی و سورئال به حساب می‌آید به بار کمیک فیلم افزود، اما سبک را به هم زد. شخصیت روح عمه آذر که در اپیزود نهایی دیده شد نیز از این قاعده مستثنی نبود.

هر اپیزود از این سریال به نام یکی از فیلم‌های خاطره انگیز ایرانی و یا خارجی قدیمی بود که خود نکته‌ی جالب و در خور توجهی بود.

کارگردانان با توجه توامان به سبک و ژانر می‌توانند ماحصل بهتری را به مخاطبین خود ارائه دهند. از سویی دیگر برنامه ریزی درست شبکه‌های تلویزیونی بالاخص شبکه‌های پرمخاطب‌تر می‌تواند به ارائه‌ی صحیح نتیجه‌ی زحمات گروه برنامه ساز کمک شایان توجهی کنند.

انتهای پیام/۱۳۳

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

«پلاک سیزده»؛ سردرگم در ژانر و سبک بیشتر بخوانید »