کابینه نتانیاهو

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: علی‌رغم اینکه در شش ماه گذشته تمام هم و غم کابینه افراطی نتانیاهو، بر اعتراضات داخلی و تهدیدات گروه‌های مقاومت در کرانه باختری و غزه متمرکز بوده است، اما اکنون تندرو‌ها با بحران جدیدی مواجه شده‌اند که اگر زخم‌های کهنه آن سر باز کند، کل سرزمین‌های اشغالی را در آتش فرو خواهد برد. این تهدید جدید که ابر‌های تیره‌ای بر آسمان اراضی اشغالی گسترانده، نه از غزه و کرانه باختری بلکه از سوی اعراب ساکن سرزمین‌های ۱۹۴۸ است و تل‌آویو از هم اکنون به تکاپو افتاده تا در صورت لزوم با این تهدیدات مقابله کند.

سرنخ موضوع از آنجا شروع شده که رسانه‌های صهیونیستی اعلام کردند که بنیامین نتانیاهو روز دوشنبه در جلسه‌ای پشت در‌های بسته کمیته امور خارجه و امنیت پارلمان اعلام کرده که: «۱۰ گردان ارتش در حال تمرین سناریوی درگیری با جامعه عربی در یک جنگ فراگیر هستند و با وجود اینکه این حجم از نیرو‌ها کافی نیست، اما آن‌ها برای آن روز آماده می‌شوند».

بر اساس این گزارش‌ها نتانیاهو در پاسخ به این پرسش که آیا ارتش اسرائیل در حال آماده شدن برای احتمال پیوستن برخی طرف‌ها در جامعه عربی به درگیری علیه خود است مدعی شد: «این سناریویی است که ارتش اسرائیل در چارچوب آمادگی‌ها برای جنگ چند جانبه، در حال حاضر روی آن کار می‌کنند. ارتش قطعا به این موضوع می‌پردازد و آن‌ها چنین احتمالی را درنظر می‌گیرند و برای آن آماده می‌شوند».

ارتش اسرائیل درحالی قصد دارد جبهه جدیدی از تنش را علیه خود باز کند که اکنون با انبوهی از بحران‌ها در داخل و خارج مواجه است. طرح‌های جنجالی تندرو‌ها برای اصلاح ساختار قضایی که موجی از اعتراضات را علیه کابینه نتانیاهو به راه انداخته است، مقامات اسرائیلی را به شدت نگران کرده و بار‌ها نسبت به فروپاشی از درون هشدار داده‌اند. وضعیت کرانه باختری که به دلیل تقابل گروه‌های مقاومت و نظامیان صهیونیستی به نقطه جوش رسیده است و در چنین شرایط پرتنش، دامن زدن به تنش با اعراب می‌تواند برای اشغالگران گران تمام شود.

وحشت از خیزش اعراب

هر چند هنوز معلوم نیست که چرا دولت نتانیاهو خود را برای مقابله با اعراب اراضی اشغالی آماده می‌کند و با مطرح کردن چنینی موضوعی در شرایط کنونی چه اهدافی را دنبال می‌کند، اما روند تحولات چند دهه اخیر را که مروز کنیم متوجه می‌شویم که بخش عمده‌ای از اعراب ساکن اراضی اشغالی از سیاست‌های اشغالگران به ستوه آمده‌اند.

عرب‌های ساکن اراضی اشغالی ۱۹۴۸، اگر چه در دهه‌های ابتدای تشکیل رژیم جمعیت کمتری بودند؛ اما آماری که مرکز مطالعاتی الزیتونه منتشر کرده نشان می‌دهد حدود ۱.۸ میلیون عرب (۲۰ درصد جمعیت) در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند. عرب‌های فلسطینی، هرچند امروزه پاسپورت دارند، عضو کنست هستند و در انتخابات هم شرکت می‌کنند؛ اما همواره از یک تبعیض ساختاری رنج می‌برند.

صهیونیست‌ها اعراب فلسطینی را به نام عرب صدا می‌زنند تا به آن‌ها یادآوری کنند که یهودی و شهروند درجه یک نیستند. طبق نظرسنجی‌های موسسات عبری از سال ۲۰۱۶ به این سو، بالای ۹۰ درصد عرب‌ها گفته‌اند با آنان تبعیض‌آمیز و به عنوان شهروند درجه دو برخورد می‌شود. تبعیض نژادی، بیکاری بالای عرب‌ها، عدم حضورشان در سمت‌های مهم دولتی، عدم امکان کسب جایگاه بالا در ارتش و سایر موسسات همگی یک نارضایتی جدی ایجاد کرده است.

تا سال ۲۰۱۸، عربی هم مانند عبری، یک زبان رسمی در سرزمین‌های اشغالی شناخته می‌شد، اما در همان سال و به دنبال تصویب قانون دولت – ملت یهود در کنست، زبان عربی موقعیت خود به عنوان یک زبان رسمی دولتی را از دست داد و به زبانی که جایگاه ویژه‌ای دارد، تبدیل شد.

درحالی که رژیم صهیونیستی با سیاست‌های فرزندآوری و جذب مهاجران جدید سعی دارد جامعه یهودی در سرزمین‌های اشغالی را افزایش داده و جمعیت اعراب را به حداقل برساند، اما جمعیت اعراب هم در دهه اخیر سیاست افزایش جمعیتی را در پیش گرفته‌اند تا توازن در برابر صهیونیست‌ها را حفظ کرده و هویت عربی – فلسطینی خود را نیز از گزند سیاست‌های اشغالگران در امان نگه‌دارند.

همه این سیاست‌های نژادپرستانه رژیم آپارتاید علیه اعراب ۱۹۴۸، کارد را به استخوان آن‌ها رسانده است و اعراب در سال‌های اخیر رویه خود را تغییر داده‌اند. صهیونیست‌ها همواره تلاش کرده‌اند با ایجاد شکاف بین فلسطینی‌های ساکن غزه و کرانه باختری اجازه ندهند فلسطینی‌ها متحد شوند، اما این تلاش‌ها ناکام مانده و در دو سال گذشته انسجام بین غزه و کرانه باختری و قدس به واسطه افزایش ضریب نفوذ مقاومت افزایش یافته است.

اعراب ساکن سرزمین‌های ۱۹۴۸ در جریان یورش صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی در می ۲۰۲۱ و متعاقب آن شروع نبرد «سیف‌القدس»، اعرتاضات گسترده‌ای را علیه اشغالگران انجام دادند و مقامات تل‌آویو آنرا بی‌سابقه توصیف و اعتراف کردند که برای مدتی کنترل چند شهر را از دست دادند. همچنین در ۲ ماه ابتدایی ۱۴۰۱، تعداد ۵ عملیات از سوی فلسطینی‌ها از بئرالسبع نقب تا تل‌آویو رخ داد که در سال‌های اخیر این حجم از عملیات در کنار تعداد تلفات جانی صهیونیست‌ها (۱۹ نفر) یک امر کاملا بی‌سابقه‌ای بود.

صهیونیست‌ها از پیوند فلسطینی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸ با ساکنان غزه و کرانه باختری به شدت واهمه دارند، زیرا این اتحاد چالش امنیتی بسیار بزرگی را پیش روی صهیونیست‌ها باز خواهد کرد که گذر از آن به سادگی ممکن نیست. به همین خاطر سعی دارند تا جایی که بتوانند از گسترش پیوند‌های ملی و هویتی فلسطینی‌های اراضی اشغالی و کرانه باختری و غزه جلوگیری کنند و تهدیدات علیه امنیت متزلزل خود را به حداقل برسانند.

شکست پروژه ادغام اعراب در جامعه صهیونیستی

سران تل‌آویو در دهه‌های ابتدایی تاسیس این رژیم تصورشان این بود که با دادن برخی امتیازات به اعراب می‌توانند پس از مدتی نسل جدید عربی را با سیاست‌های خود همسو کرده و در جامعه صهیونیستی ادغام کنند، اما روند تحولات آنگونه که اشغالگران می‌خواستند پیش نرفت. هر چه جنایات رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطینی‌ها بیشتر می‌شود و تبعضات نیز در داخل سرزمین‌های اشغالی علیه فلسطینیان افزایش می‌یابد، میل ساکنان اراضی ۱۹۴۸ به هویت جویی مشترک با ساکنان غزه و کرانه باختری تقویت می‌شود.

همچنین یکی دیگر از عوامل رادیکال شدن فلسطینیان ۱۹۴۸ شکست پروه‌های سازش و ادغام بوده که توسط برخی احزاب و رهبران عرب داخل اراضی اشغالی و کرانه باختری دنبال شده است. برای مثال نمایندگان عرب حتی در برهه‌هایی موفق شدند تا ۱۳ کرسی پارلمان را در اختیار بگیرند، اما حتی یکبار نتوانسته‌اند در ساختار‌های حاکمیتی رژیم صهیونیستی تغییراتی ایجاد کنند و هیچ یک از دولت‌های صهیونیستی حاضر نشدند اعراب را به بازی بگیرند.

اعراب ساکن سرزمین‌های ۱۹۴۸، با اینکه هفت دهه است از برادران خود در غزه و کرانه باختری دور افتاده‌اند، اما جنایات اشغالگران علیه ساکنان این مناطق را با چشم خود می‌نگرند و حاضر نیستند در برابر این اقدامات ضد انسانی سکوت کنند. فلسطینیان اراضی ۱۹۴۸ پس از روی کار آمدن تندرو‌ها در تل آویو، بیش از هر زمان دیگری در حمایت از هم‌وطنانشان در کرانه باختری و غزه به پا خواسته‌اند. تا جایی که صهیونیست‌ها این روز‌ها نگران هستند که اعراب اراضی اشغالی سومین جبهه را علیه آن‌ها تشکیل دهند.

گذر زمان نشان داد که اعراب فلسطینی ساکن اراضی ۱۹۴۸ نه تنها در جامعه صهیونیستی هضم نشده‌اند بلکه با آگاهی از هویت ملی و فلسطینی خود و احساس سرخوردگی از سیاست‌های نژادپرستانه و تبعیض سیستماتیک، به پا خواسته‌اند و در آستانه هشتاد سالگی تاسیس رژیم جعلی چالش‌های امنیتی این رژیم را تشدید کرده‌اند تا از درون آنرا تضعیف کنند و به عبارتی، اعراب فلسطین در صورت وقوع جنگ تمام عیار برگ برنده گروه‌های مقاومت خواهند بود که می‌توانند از داخل به دشمن ضربه بزنند.

رژیم صهیونیستی در مقابله با گروه‌های مقاومت در کرانه باحتری و غزه مستاصل شده است و در صورتی که اعراب اراضی ۱۹۴۸ هم تقابل با اشغالگران را در پیش بگیرند، شرایط برای صهیونیست‌ها به مراتب سخت‌تر خواهد شد.

بنابراین، تندرو‌ها با اطمینان از این موضوع که دیگر نمی‌توانند اعراب را با جامعه صهیونیستی ادغام کنند، سعی دارند پروژه هممیشگی سرکوب‌گری و چرخه خشونت‌ورزی را به سمت داخل نیز سوق دهند. افرادی مانند ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی و بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل اعتقادشان بر این است که تمام سرزمین‌های اشغالی از آن صهیونیست‌ها است و همه فلسطینی‌ها باید از کرانه باختری و غزه بیرون رانده شوند و طرح توسعه شهرک سازی و افزایش حفاری‌ها در زیر مسجدالاقصی با هدف تغییر هویت زمانی و مکانی قدس انجام می‌شود.

لذا، تندرو‌ها برای اینکه خیالشان از جانب اعراب هم راحت باشد، تلاش می‌کنند آن‌ها را نیز از این منطقه بیرون برانند تا جامعه یکدست یهودی ایجاد کنند. یعنی همان کاری را که سال ۱۹۵۶ در «کفر قاسم» اجرا کردند و فلسطینی‌ها را از این منطقه به کوچ اجباری وادار کردند.

احزاب راست افراطی نشان داده‌اند که برای آن‌ها تنها چیزی که اهمیت دارد منافع صهیونیست‌ها است، اما این آتش افروزی‌ها نه تنها امنیت سرزمین‌های اشغالی را تامین نخواهد کرد بلکه با گشوده شدن جبهه سوم در داخل، جامعه صهیونیستی را متلاطم خواهد کرد. چیزی که خود مقامات امنیتی تل‌آویو هم این روز‌ها به آن اعتراف می‌کنند که آمادگی جنگیدن در چند جبهه را ندارند.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: یکی از برنامه‌ها و اهداف تندرو و افراطی کابینه بنیامین نتانیاهو بعد از روی کار آمدن در چند ماه گذشته یهودی سازی قدس بود. این کابینه برای رسیدن به این هدف قصد دارد تا هزاران واحد مسکونی در کرانه باختری احداث کند. اقدامی که می‌تواند همانند بنزینی بر روی آتش اختلافات موجود میان رژیم صهیونیستی و مردم فلسطین باشد.

ماجرا از آنجایی آغاز شد که برخی از رسانه‌های عبری زبان در اخبار و گزارش‌های خود اعلام کردند که کابینه رژیم صهیونیستی به رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده که به دنبال ساخت چهار هزار واحد مسکونی در کرانه باختری است. این در حالی است که دولت جو بایدن با هرگونه ساخت واحد‌های مسکونی در کرانه باختری به شدت مخالف بوده و این اقدام را در مسیر تضعیف تلاش‌ها به منظور پایان دادن به درگیری‌های میان رژیم صهیونیستی و فلسطینان است.

گزارش‌های تکمیلی پیرامون ساخت هزاران واحد مسکونی توسط رژیم صهیونیستی حاکی از این است که کابینه نتانیاهو در برنامه‌ای جامع و بلندمدت قصد دارد تا بیش از ۵۸ هزار واحد مسکونی در کرانه باختری و قدس شرقی احداث کند. در واقع می‌توان گفت هدف نهایی و اصلی این رژیم اشغالگر و نامشروع افزایش قابل توجه جمعیت صهیونیست‌ها در این مناطق یاد شده است.

موضوع مهم در این رابطه، ساخت و احداث شهرک‌های صهیوینست‌نشین جدید به عنوان وعده بنیامین نتانیاهو در جلسه رای اعتماد پارلمان رژیم صهیونیستی بود و در واقع می‌توان گفت سایر مقامات این رژیم با این شرط با نتانیاهو ائتلاف کردند و اگر او می‌خواهد با فروپاشی کابینه خود روبرو نشود چاره‌ای ندارد جز اینکه کار احداث این شهرک‌ها را آغاز کند. این امر یعنی باید شاهد افزایش شدت و عمق اختلاف‌ها میان رژیم صهیونیستی و فلسطینیان باشیم.

اما موضوع بسیار مهمی که موجب شده تا بنیامین نتانیاهو چاره‌ای نداشته باشد جز اینکه شهرک‌های جدید را در سرزمین‌های فلسطین اشغالی احداث کند موج بزرگ و گسترده مهاجرت یهودیان به خارج است. ضمن اینکه با توجه به نظرسنجی‌های صورت گرفته از مردم صهیونیست و شهرک‍نشینان صهیونیست درصد بسیار بالایی از آن‌ها به صورت بسیار جدی به فکر مهاجرت و کوچ دائمی به کشور‌های اروپایی و آمریکایی هستند.

بر این اساس می‌توان به این نتیجه رسید در صورتی که رژیم صهیونیستی و کابینه نتانیاهو دست روی دست گذاشته و در امر شهرک‌سازی تعلل کنند در آینده‌ای نه چندان دور با خروج جمعیت گسترده‌ای از یهودیان از سرزمین‌های اشغالی روبرو خواهند شد که اگر چنین شود دیگر راهی برای بازگرداندن آن‌ها نخواهند داشت. اما از طرفی دیگر ادامه ساخت شهرک‌های صهیونیست نشین هم موجب خواهد شد تا هرلحظه آتش درگیری‌ها و اختلافات آن‌ها با فلسطینیان گسترده‌تر و شعله‌ورتر شود.

حال با توجه به آغاز موج مهاجرت و کوچ یهودیان از سرزمین‌های اشغالی، سران و مقامات تل آویو قصد دارند تا با استفاده از حربه تامین مسکن و ساخت شهرک‌های صهیونیست نشین آن دسته از یهودیانی که هنوز در کشور‌های دیگر زندگی کرده را ترغیب کند که برای ادامه زندگی خود به سرزمین‌های فلسطین اشغالی سفر کنند تا از این طریق بحران پیش آمده به دلیل مهاجرت یهودیان ساکن شهرک‌های صهیونیست‌نشین را اندکی کاهش داده و یا آن را هرچند برای مدتی محدود کنترل کنند.

اما مقامات رژیم صهیونیستی به یک نکته بسیار مهم و حساس توجه نکردند و آن ساخت شهرک‌های جدید صهیونیست‌نشین به عنوان عاملی مهم و اساسی در تخریب وجهه آن‌ها در میان کشور‌های متحد خود ازجمله کشور‌های اروپایی و حتی آمریکا است. زیرا اگر اخبار و گزارش‌های رتبط با شهرک‌سازی را دنبال کنید متوجه می‌شوید که تا همین اندازه هم ساخت شهرک‌های صهیونیست‌نشین موجب شده تا ضمن اختلافات بسیار جدی که با متحد قدیمی خود یعنی آمریکا پیدا کنند در میان افکار عمومی کشور‌های اروپایی هم با محکومت‌های متعددی روبرو شده‌اند.

در پایان باید گفت مسئله و ماجرای ساخت و احداث شهرک‌های جدید صهیونیست‌نشین به چاقویی دو لبه برای سران و مقامات رژیم صهیونیستی تبدیل شده که نه می‌توانند ان را متوقف کنند و نه می‌توانند ان را ادامه بدهند. زیرا در هر صورت این اقدام آن‌ها با واکنش‌های منفی داخل و خارج سرزمین‌های اشغالی روبرو خواهد شد. از این روی مشاهده می‌کنیم که سران و مقامات تل آویو شرایط سختی را در حال و آینده تجربه کرده و سپری خواهند کرد.

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، درگیری اخیر میان یک نیروی پلیس مصری با نظامیان رژیم صهیونیستی که به هلاکت سه سرباز صهیونیست منجر شد انتقاد‌های شدید داخلی در این رژیم از روابط با قاهره را به همراه داشته است، اما در میانه این انتقاد‌های جدی ناظران تأکید دارند که شرایط امنیتی شکننده‌ای که با بازگشت نتانیاهو به قدرت شدت پیدا کرده، باعث شده است تل آویو علاوه بر موضوعات امنیتی، نظامی و دفاعی ناشی از اتفاقی که در مرز مشترک فلسطین اشغالی و مصر روی داد بشدت نگران تبعات دیپلماتیک آن هم باشد. از این رو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به دلیل ترس از بحرانی شدن روابط با قاهره، خواستار سکوت مقامات دولتی و نمایندگان درباره این اتفاق شد و به این ترتیب گام‌های خود در مسیر دیکتاتوری را با صدور دستور سانسور محکم‌تر کرد.

به گزارش مجاهدت از روزنامه رأی الیوم، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از ایجاد هر گونه بحران دیپلماتیک در مناسبات تل آویو با قاهره عملاً در تلاش است، نوعی از محدودیت سیاسی و رسانه‌ای را اعمال کند تا جایی که نتانیاهو، ضمن دستور سکوت به اعضای کابینه خود و نمایندگان کنست به دنبال سانسور در فضای رسانه‌ای نیز هست. به همین دلیل رسانه‌های رژیم صهیونیستی در این باره اعلام کردند که این تصمیم نتانیاهو پس از آن اتخاذ شده است که شماری از نمایندگان کنست بشدت از مصر انتقاد کردند و نتانیاهو که نگران آسیب وارد شدن به روابط با قاهره است، به دنبال راهی برای خلاصی از چنین خدشه‌ای است.

با این حال محافل سیاسی، امنیتی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی حداقل تا دیروز بی‌توجه به چنین دستوری به عصبانیت و انتقاد شدید خود از مصر ادامه دادند و برخی نیز انتقاد‌های خود را تا به آنجا پیش بردند که خواستار بازنگری در روابط تل آویو با قاهره شدند. رسانه‌های صهیونیستی در این باره نوشته‌اند که ملت مصر علی‌رغم امضای توافق صلح میان دو طرف، اما همچنان نسبت به اسرائیلی‌ها نفرت دارند. برخی نیز موفقیت‌آمیز بودن توافقنامه عادی‌سازی روابط میان مصر و رژیم صهیونیستی را زیر سؤال برده‌اند.

کارشناسان چه می‌گویند؟

در کنار آنچه به عنوان سانسورسیاسی و رسانه‌ای از درخواست سکوت نتانیاهو در محافل سیاسی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی برداشت می‌شود، طیفی از تحلیلگران و کارشناسان هم به این نوع نگاه نخست‌وزیر انتقادات جدی دارند تا جایی که آریل کهانا، تحلیلگر سیاسی نزدیک به حزب حاکم «لیکود» در این باره گفته است که «روند صلح میان مصر و اسرائیل که بیش از چهار دهه در جریان است موفق به رسیدن به سطح مردم نشده است.» وی افزود که «با وجود گذشت ۴۵ سال از امضای توافقنامه صلح کمپ دیوید میان دولت‌های انور سادات و مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسبق اسرائیل، اما این روابط و صلح میان دو طرف سرد است.»

همچنین عاموس یادلین، ژنرال ذخیره ارتش رژیم صهیونیستی و کارشناس حوزه امنیتی هم انتقاد شدیدتری را علیه دولت مصر داشته است و در این باره تصریح کرد که «ما روابط صلح سردی با مصر داریم، به نظر من که مصری‌ها با عقیده صلح با ما بزرگ نشده‌اند، بنابراین باید فرض کنیم که هرازگاهی شاهد چنین اقدامات مسلحانه‌ای خواهیم بود.» در همین راستا، شبکه خبری المیادین نیز به نقل از رسانه‌های رژیم صهیونیستی اعلام کرد: «حقیقت غیرقابل انکار این است که توافقنامه صلح با مصر یک توافق خیالی است.»

گام‌های شتابان بی‌بی در مسیر دیکتاتوری

درخواست اخیر بنیامین نتانیاهو معروف به بی‌بی برای سکوت اعضای کابینه، نمایندگان کنست و نیز رسانه به موازات تلاش او برای کودتای قضایی، عملاً چهره یک دیکتاتور تمام عیار را از او به نمایش گذاشته است چرا که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با ادامه این مسیر نهایتاً به جایی خواهد رسید که به راحتی برای تمام نهاد‌ها تعیین تکلیف خواهد کرد. اگرچه دستور سکوت سیاسی و سانسور رسانه‌ای در خصوص حمله سرباز مصری به دلیل نگرانی نتانیاهو از عواقب و تأثیرات این اتفاق بر روابط رژیم صهیونیستی با مصر صادر شده است و نخست‌وزیر بر اساس منافع کلان در صدد ایجاد سکوت است، اما به باور تحلیلگران اگر به وی چنین اجازه‌ای داده شود تا بتواند سکوت مدنظرش را محقق کند، می‌تواند به راحتی با ایجاد شرایط اضطراری در هر برهه‌ای به نام منافع و امنیت، فضای سکوت و سانسور را بر سیاسیون و رسانه‌ها تحمیل کند؛ لذا درخواست سکوت نتانیاهو آغاز یک بدعت خطرناک خواهد بود که باید در برابر آن ایستاد چرا که نتانیاهو به پشتوانه نمایندگان موافقش در کنست و طرفدارانش در خیابان، قصد دارد رژیم صهیونیستی را وارد دوره‌ای از خودکامگی کند.

در همین باره پیشتر، «یوسی وارتر» تحلیلگر مسائل حزبی در روزنامه صهیونیستی هاآرتص اذعان داشته بود که «حضور و ورود چهره‌های افراطی و نژادپرست که به دنبال جنگ و ایجاد اختلاف و درگیری هستند، مشکل اصلی کابینه جدید نیستند، بلکه خطر اصلی فقط در شخص، مواضع و عقاید فردی نتانیاهو نهفته است که به دنبال یک سیستم سیاسی، نظامی و امنیتی مدنظر خود است.» از این رو در همان روز‌های اول تشکیل کابینه افراطی بی‌بی این موضوع مطرح بود که نتانیاهو در دوره جدید که به قدرت بازگشته است، تلاش دارد تا یک دیکتاتوری را در تل آویو به راه بیندازد؛ لذا صدای پای دیکتاتوری تمام‌عیار در تل آویو کم کم شنیده می‌شود که باید به آن سلام کرد.
کشور‌های غربی و امریکا ادعا دارند که رژیم صهیونیستی الگوی برتر دموکراسی در منطقه است. غربی‌ها سال‌هاست با بستن چشم خود بر آپارتاید و تبعیض نژادی که در تل آویو جریان دارد، ادعای دموکراتیک بودن رژیم صهیونیستی به عنوان یک رژیم تک قومیتی را دارند و اکنون این رژیم تک قومیتی و آپارتایدی به تدریج در حال نمایان کردن چهره واقعی خود به عنوان یک رژیم سیاسی تمامیت خواه است. رژیم توتالیتری که در دوره نتانیاهو به شکل آشکار و علنی دیگر حتی در داخل هم توان شنیدن انتقادات را ندارد.

منبع: ایران

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس – روزبه قمصری؛ اکنون ساکنان اراضی اشغالی بعد از حدود یک ماه از پایان جنگ پنج روزه رژیم صهیونیستی و جنبش جهاد اسلامی فلسطین متوجه شدند که ادعای نتانیاهو مبنی بر پیروزی در این جنگ فقط فریب و دروغی بزرگ به صهیونیست‌ها به منظور ایجاد حاشیه‌ای امن برای کابینه نتانیاهو بوده است. دروغی که از حالا شاهد نمایان شدن تبعات و عوارض آن در اراضی اشغالی هستیم.

اما ماجرای شکل‌گیری جنگ پنج روزه رژیم صهیونیستی و جنبش جهاد اسلامی فلسطین از آنجایی کجا آغاز شد که سران و مقامات تل آویو از چندین ماه تظاهرات مردم صهیونیست ساکن اراضی اشغالی در اعتراض به اقدامات و فعالیت‌های کابینه تندرو نتانیاهو و همچنین کودتای قضائی نخست وزیر فعلی این رژیم خسته و عاجز شده بودند و به رغم تمامی برخورد‌های خشن و پلیسی که با مردم داشتند نتوانستند تظاهرات‌ها را که حالا بعد از گذشت چندین ماه به رویه‌ای ثابت تبدیل شده بود را کنترل کرده و جلوی برگزاری آن را بگیرند.

بر این اساس کابینه نتانیاهو طرح و نقشه آغاز درگیری کوتاه، محدود و کنترل شده را با یکی از گروه‌های مقاومت فلسطینی دادند تا از این طریق با تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی مردم ساکن سرزمین‌های اشغالی و انحراف اذهان صهیونیست‌ها، زمینه‌های پایان تظاهرات هفتگی تل‌آویو و سایر شهر‌های اراضی اشغالی را فراهم کنند. اینگونه شد که ارتش رژیم اشغالگر و نامشروع صهیونیستی جنگی ناگهانی و پنج روزه را علیه جهاد اسلامی فلسطین آغاز کرد.

ارتش رژیم صهیونیست در طول این جنگ پنج روزه تعداد ۱۱ نفر از فرماندهان این گروه مقاومت فلسطینی را به شهادت رساند. اما نکته جالب توجه ضربات سخت و دردناکی بود که این رژیم متجاوز از جنبش جهاد اسلامی فلسطین دریافت کرد. این ضربات به قدری غیرقابل پیش‌بینی و غافلگیرکننده بود که مجبور شدند فقط پنج روز بعد از آغاز تجاوز به این گروه مقاومت فلسطینی آتش بس را قبول کرده تا ضربات کمتری را از جنبش جهاد اسلامی فلسطین دریافت کند.

البته در این گزارش بیش از آنکه به بررسی تحولات میان رژیم صهیونیستی و جهاد اسلامی فلسطین بپردازیم، موضوع نتیجه معکوس این جنگ را بر کابینه نتانیاهو را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم. زیرا به دلیل اینکه رژیم صهیونیستی یا بهتر بگوییم کابینه نتانیاهو بعد از اینکه نتوانست به اهداف و برنامه‌های خود در سایه این چنگ پنج روزه که همانا فرونشاندن تظاهرات صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی دست پیدا کند، حالا با خطر بسیار جدی و فوری فروپاشی روبرو شده است.

در حقیقت باید گفت سران و مقامات تل‌آویو پیش از آغاز جنگ با گروه‌های مقاومت فلسطینی به خوبی می‌دانستند و آگاه بودند که طرح کابینه نتانیاهو برای آغاز جنگ محدود با طرف فلسطینی به منظور پایان بخشیدن به تظاهرات هفتگی صهیونیست‌ها دارای دو سرانجام متفاوت است. سرانجام نخست که البته به جایی نرسید و شکست خورد این بود که این جنگ موجب کنار گذاشتن موقت اختلافات و نارضایتی‌ها میان صهیونیست‌ها و کابینه نتانیاهو شود و به این صورت تظاهرات‌های هفتگی به پایان می‌رسید.

اما دومین سرانجام این جنگ که آگاه شدن مردم صهیونیست ساکن اراضی اشغالی از علل و عوامل اصلی آغاز این جنگ و تعمیق و گسترش بحران برای کابینه نتانیاهو بود به حقیقت پیوست و هم اکنون با مردم ساکن اراضی اشغالی با فهمیدن این موضوع که ادعای ارتش آن‌ها مبنی بر پیروزی در این جنگ را فقط به منظور فریب و دروغی بزرگ به صهیونیست‌ها به منظور ایجاد حاشیه‌ای امن برای کابینه نتانیاهو مطرح کرده، بیش از پیش دچار خشم و عصبانیت شدند.

در پایان باید گفت نتیجه این سرانجام شوم برای کابینه نتانیاهو را می‌توان در تظاهرات گسترده شنبه این هفته صهیونیست‌ها در تل‌آویو و سایر شهر‌های سرزمین‌های اشغالی ازجمله حیفا به خوبی مشاهده کرد. امری که با توجه به افزایش قابل توجه تعداد و گستردگی صهیونیست‌هایی که در این تظاهرات شاهد آن بودیم باید انتظار داشته باشیم تا در طی هفته‌های آینده بحران در سرزمین‌های اشغالی به شدت افزایش پیدا کند که سرانجام آن می‌توان سقوط کابینه نتانیاهو باشد.

انتهای پیام/ ۱۳۴