کارتر

به گزارش مجاهدت از خبرنگار سیاسی دفاع‌پرس، زندگی و سیره سیاسی و سراسر مبارزه حضرت امام خمینی (ره) یک اتفاق ساده تاریخی از جنس رهبران و سلاطینی نیست که خوانش و تکرار آن ملال آور باشد. با هر بار مواجه شدن با شخصیت امام راحل می‌توان به شناخت کامل‌تری از ایشان رسید.

 

«تقویم روح‌الله» مجموعه‌ای هست که در هر روز وقایع زندگی امام خمینی (ره) را بازخوانی می‌کند. اتفاقات تلخ و شیرینی که در زندگی امام راحل می‌افتد علاوه بر خوانش دوباره تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، فرصتی هست مغتنم برای نزدیک شدن به مردی که بعد از ۱۴ قرن مسیر تاریخ را به سوی نور تغییر داد. حضرت امام خمینی (ره) خود به تنهایی یک ملت، یک امت، یک جریان پویا و یک تاریخ منحصربفرد هست که مانند الماسی درخشان ابعاد مختلف و ناشناخته دارد.

 

در ادامه مصاحبه‌ها و بیانات امام راحل در این روز را می‌خوانید.

 

اشغال لانه جاسوسی و آزادی گروگان‌ها

 

خبرنگاران آمریکایی: برخلاف کلیۀ قراردادهای بین‌المللی، شما عده‌ای از گروگان‌ها را در ایران نگه داشته‌اید. آیا آنها‏‎ ‎‏را آزاد خواهید کرد؟ و کی؟‏‏

‏‏

 

امام خمینی: ‏‏قراردادهای بین‌المللی اقتضا می‌کند که جاسوس در یک مملکتی به اسم سفیر باشد یا‏‎ ‎‏به اسم کاردار سفیر باشد! یا نه؟ اگر سفرایی باشند، اشخاصی باشند که در یک مملکتی‏‎ ‎‏خیانت نخواهند بکنند، جاسوسی نمی‌خواهند بکنند، اسباب حکومت نمی‎خواهند‏‎ ‎‏فراهم کنند، اینها هستند که گروگان گرفتنشان صحیح نیست و اما اینکه ملت ما عمل کرده‏‎ ‎‏هست، این گرفتن یک دسته جاسوس هست که این جاسوس‌ها به حسب قواعد باید بازرسی‏‎ ‎‏و محاکمه شوند. باید بر حسب قوانین ما با آنها عمل بشود. اما آنچه که کارتر کرده‏‎ ‎‏هست برخلاف قوانین بین‌المللی هست. برای اینکه مجرم‏ به یک کشور باید بیاید در‏‎ ‎‏همان کشور محاکمه بشود و یک کشوری حق ندارد مجرم را نگه دارد و پناه بدهد و‏‎ ‎‏برخلاف قوانین بین‌المللی هست. این کارتر هست که برخلاف قوانین بین المللی رفتار‏‎ ‎‏کرده هست نه ما.‏

‏‏

 

خبرنگاران آمریکایی: کارتر کاملاً روشن کرده هست که شاه را به ایران برنمی‌گرداند. در حالی که دیپلمات‌ها و خانواده هایشان‏‎ ‎‏از این جریان سخت ناراحت هستند. آیا محلی برای مذاکره وجود دارد؟‏‏‏

‏‏

 

امام خمینی: ‏‏تا مادامی که این مجرم برنگردد و آقای کارتر به قوانین بین‌المللی احترام نگذارد، این‏‎ ‎‏جاسوس‌ها را ما نمی‌توانیم برگردانیم. ما چنانچه بعد از آمدن شاه هم جاسوس‌ها را‏‎ ‎‏برگردانیم این برای این هست که یک تخفیفی به آنها داده‌ایم و الاّ اینها باید محاکمه‏ بشوند و در همین جا بر حسب قانون ما با آنها رفتار بشود.‏

 

خبرنگاران آمریکایی: آیا تنها شرطی که شما می‌گذارید برای این مسئله، همین هست. یعنی برگشتن شاه؟‏‏

 

امام خمینی: ‏‏تنها شرط، برگشتن شاه هست و این روی تخفیفی هست که ما به اینها می‌دهیم.‏

 

خبرنگاران آمریکایی: ایران و امریکا در حال جنگ اقتصادی و سیاسی هستند و در عین حال ایران قبول نمی‌کند که هیچ گونه‏‎ ‎‏نماینده‌ای را از نمایندگان امریکا بپذیرد و با آنها صحبت کند. علت این مسئله چیست؟‏‏‏

 

امام خمینی: ‏‏این جنگ اقتصادی و سیاسی هست که آقای کارتر به وجود آورده هست و ما نه از جنگ‏‎ ‎‏سیاسی او واهمه داریم و نه از اقتصادی. بلکه اعتقاد داریم که جنگ سیاسی حتماً به ضرر‏‎ ‎‏امریکاست و جنگ اقتصادی به ما ضرری نمی‌رساند. مع ذلک تا شاه برنگردد و مجرم‏‎ ‎‏را به ما برنگرداند و کارتر سر به قوانین بین‌المللی فرود نیاورد، ما نمی‌توانیم برای‏‎ ‎‏مذاکرات راه پیدا کنیم. ما در آقای کارتر انسان دوستی را سراغ نداریم. ‏

‏

خبرنگاران آمریکایی: از شما نقل کرده‌اند که فرموده‌اید، رابطه داشتن با امریکا به مصلحت ایران نیست. آیا این امکان پذیر‏‎ ‎‏هست که در یک لحظه‌ای از زمان شما تصمیم بگیرید که تمامی روابط با امریکا را قطع بکنید و تمام‏‎ ‎‏امریکاییان را و نیز این گروگان‌ها را به امریکا برگردانید؟‏‏‏

 

امام خمینی: ‏‏امکان دارد این معنا. باید مطالعه بشود. این نحو روابطی که امریکا با ما تاکنون داشته هست‏‎ ‎‏و این طور سفارتخانه‌ای که امریکا در ایران داشته هست، اینها قابل قبول نیستند و اما اگر‏‎ ‎‏این محل جاسوسی تبدیل بشود به محلی که سفارتخانۀ صحیح در آن باشد و آن طور‏‎ ‎‏روابطی که امریکا تاکنون با دولت ایران در رژیم سابق داشته هست آن نباشد و ما صلاح‏‎ ‎‏بدانیم که بعضی روابط محفوظ باشد و دولت صلاح ببیند که بعضی از روابط محفوظ‏‎ ‎‏باشد این مانع ندارد. محفوظ می‌ماند.‏

‏‏

 

خبرنگاران آمریکایی: منظور بیشتر این بود که اگر روابط قطع شود، بلافاصله گروگان‌ها برمی‌گردند؟ یا نه؟‏‏‏

 

امام خمینی: ‏‏باید ملاحظه کنیم که اینها سفیر بودند و مأمور سفارتخانه بودند یا اینکه اشخاصی بودند‏‎ ‎‏که برای جاسوسی آمدند. البته جاسوس‌ها را ما نمی‌توانیم برگردانیم و هیچ قواعدی اقتضا‏‎ ‎‏نمی‌کند که جاسوس را برگرداند. لکن اگر مأمورهای رسمی عادی باشد، آن را اگر قطع‏‎ ‎‏رابطه شد مانع ندارد. ‏

 

خبرنگاران آمریکایی: آیا تمایل دارید که با کارتر ملاقات کنید و او را قانع کنید که به خواست شما گردن بنهد؟ و اگر چنین‏‎ ‎‏هست آیا حاضرید در یک کشور سوم مانند فرانسه که مدتی هم در آن زندگی کرده بودید ایشان را‏‎ ‎‏ملاقات کنید؟‏‏‏

‏‏

 

امام خمینی: ‏‏ملاقات ما تأثیری در امور ندارد. اگر آقای کارتر بخواهد با این ملاقات، فرضاً ما تنازلی‏‎ ‎‏بکنیم، از آمدن مجرم که ایشان به حسب قواعد بین‌المللی باید تسلیم بکند، بخواهند که‏‎ ‎‏ما یک قدمی پایین بیاییم، این امکان ندارد و اگر او را بفرستند اینجا ملاقات ما دیگر چه‏‎ ‎‏فایده‌ای دارد. لهذا من مایل به ملاقات ایشان نیستم. ‏

 

خبرنگاران آمریکایی: ‏‏من در مقابل سفارت امریکا با بسیاری از مردم صحبت کردم و آنها می‌گویند هر اتفاقی بیفتد در هر‏‎ ‎‏حال این گروگان‌های امریکایی کشته نخواهند شد. شما می‌توانید همان حرف را بگویید؟‏‏

 

امام خمینی: ‏‏بلااشکال این مسئله همان طوری هست که آنها گفتند. مادامی که اینجا هستند، در پناه‏‎ ‎‏اسلام هستند. هیچ ابداً به آنها ضرری نمی‌رسد و آنها در آنجا در کمال رفاه هستند. وقتی‏‎ ‎‏که مجرم ما را دادند با اینکه بر حسب قواعد ما باید اینها را محاکمه کنیم چون جاسوس‏‎ ‎‏هستند، ولی مع ذلک اگر مجرم ما را دادند، ما یک مرتبه تخفیف به آنها خواهیم داد و‏‎ ‎‏آنها را برمی‌گردانیم.‏

‏‏

 

خبرنگاران آمریکایی: حضرت آیت‌الله ، اینجا یک نکتۀ ظریفی هست. توجه بفرمایید که اگر شاه را برنگردانند محاکمۀ اینها،‏‎ ‎‏محاکمۀ جاسوسان‌شان قطعی هست؟‏‏

‏

 

امام خمینی: ‏‏اگر چنانچه طولانی شود قطعی هست. ‏

‏‏

 

خبرنگاران آمریکایی: ‏‏و در آن صورت هر حکمی که دادگاه بدهد بلی؟‏‏‏

‏‏

 

امام خمینی: ‏‏بلی. ‏

 

مصاحبه با خبرنگاران آمریکایی ـ بیست و هشتم آبان 1358 ـ قم

 

وظایف نیروهای مسلح

 

شما اکثراً وضع پلیس و سایر قوای مسلحه را، نظامی و انتظامی را در زمان سابق‏‎ ‎‏مطلعید، مطلعید که این قوای نظامی و انتظامی از ملت به طوری جدا بود که هیچ کدام از‏‎ ‎‏طبقات، چشم دیدن طبقۀ دیگر را نداشتند و این نکته‌اش این بود که سران پلیس، سران‏‎ ‎‏ارتش و سران شهربانی و سایر قوای مسلحه اشخاصی بودند که با کارهایی که می‌کردند و‏‎ ‎‏کارهایی که تحمیل می‌کردند به زیردستان خودشان، وسایل نفرت ملت را از مطلق قوای‏‎ ‎‏مسلحه فراهم می‌کردند.

 

الآن هم که وضع تغییر کرده هست وظیفۀ همۀ ما این هست که خود را ‎‏خدمتگزار بدانیم. مردم احساس کنند که اینها به نفع آنها عمل‏‎ ‎‏می‌کنند. اگر مردم احساس کنند که پلیس برای حفظ مصالح آنهاست، با آغوش باز از پلیس‏‎ ‎‏پشتیبانی می‌کنند و لهذا شماها یک تکلیف بزرگی گردنتان هست که باید این ذائقۀ تلخ را‏‎ ‎‏برگردانید به یک ذائقۀ شیرینی و آن با عمل شماست. با عمل ژاندارمری هست. با عمل‏‎ ‎‏ارتش هست، با عملتان می توانید که شما کاری بکنید که مردم از یاد ببرند آن سختی‌ها و آن‏‎ ‎‏زورگویی‌های سابق را.

 

وقتی ما احساس این را بکنیم که ما همه با هم برادر هستیم، با هم رفتارمان‏‎ ‎‏خوب هست و اگر این احساس پیش بیاید که من آن بالا هستم و دیگران باید اطاعت از‏‎ ‎‏من بکنند، من رئیس شهربانی هستم و دیگران باید از من اطاعت بکنند و یک تکلیفی‏‎ ‎‏هست و بخواهید با تکلیف و تکلّف به مردم حکومت کنید، این باز برمی‌گردد به آن‏‎ ‎‏حالات سابقه و مردم از شما جدا می شوند.

‏

 

شما گمان نکنید که از غرب برای ما یک تحفه‌ای می‌آورند. شما گمان نکنید که از‏‎ ‎‏غرب برای ما چیزی می‌آورند که ما را مترقی کنند، ترقی به ما بدهند. غرب تا ما را در‏‎ ‎‏سطح پایین نگه ندارد، نمی‌تواند از ما استفاده کند. کوشش آنها این هست که ماها، این‏‎ ‎‏ممالک اسلامی، این ممالک مستضعف در یک سطح پایینی از همه امور باشیم. هر امری‏‎ ‎‏را که آنها برای ما بیاورند؛ یک امر استعماری هست؛ یعنی اگر طب را برای ما بیاورند طب‏‎ استعماری هست. اگر دارو برای ما صادر کنند آن هم استعماری هست. اگر دانشگاه برای ما‏‎ ‎‏بخواهند درست کنند آن هم دانشگاه استعماری هست. همه چیز را آنها می خواهند به‏‎ ‎‏طوری درست کنند که برای خودشان نافع باشد و ما چشم و گوش بسته تسلیم آنها باشیم. ‏

 

الآن که به خواست خدا ما از این قید و بندها‏‎ ‎‏خارج شدیم، باید خیلی متوجه باشیم به اینکه مبادا ما را دوباره در این قید و بندها قرار‏‎ ‎‏بدهند. باید ما عبرت بگیریم از آن پلیسِ زمان محمدرضا و از آن ارتشِ زمان محمدرضا‏‎ ‎‏و از آن ژاندارمریِ زمان او و ببینیم که مردم با آنها چه جور بودند و آنها با مردم چه جور‏‎ ‎‏بودند و نتیجه‌اش چه شد. مردم با آنها مخالف بودند، آنها هم با مردم مخالف. مثل دو تا‏‎ ‎‏دشمن با هم برخورد می‌کردند.

‏

 

برادرها! اگر با مردم خوب رفتار بکنید،‏‎ ‎‏برای خودتان هست و اگر با مردم خدای نخواسته بد رفتار کنید، به ضرر خود شماست.‏‎ ‎ما و‏‎ ‎‏شما یک روزی دربارگاه الهی، پیشگاه الهی خواهیم رفت و آن روز از ما سؤال خواهد‏‎ ‎‏شد و از شمایی که پلیس هستید، از شغل شما و از عمل شما و از رفتار شما سؤال خواهد‏‎ ‎‎‏شد. غفلت نکنید از خدا، غفلت نکنید از آن روزی که همه محتاج هستید. ‏

سخنرانی در جمع فارغ التحصیلان آموزشگاه افسری جماران بیست و هشتم آبان 1359

‏‏

خودداری از طرح مسائل مخالف با مصالح کشور

جای بسی تأسف هست که مجلس محترم شورای اسلامی که اولی به حفظ آبروی‏‎ ‎‏جمهوری اسلامی هست و در حال حاضر که جهان استکبار و بستگانشان بر ضد اسلام‏‎ ‎‏و مصالح کشور اسلامی کوشش بی‌وقفه دارند، در نطق‌های مجلس ناخودآگاه یا‏‎ ‎‏خدای نخواسته با آگاهی و برای اغراض غیر انقلابی کوشش در پخش مطالبی مربوط‏‎ ‎‏به دولت و ادارات دولتی می‌کنند که در پیش شنوندگان بی‎خبر انعکاس آن، چنان‏‎ ‎‏مأیوس کننده هست که گویی ادارات دولت اسلامی به طور دسته جمعی مشغول غارت‏‎ ‎‏مردم و رشوه‌گیری و دزدی هستند و هر کس این مسائل را می‌شنود و بی‌خبر هست گمان‏‎ ‎‏می‌کند نزدیکی به ادارات دولتی بی‌رشوه دادن و بدون رابطه، غیر مجاز هست. این‏‎ ‎‏امر باعث سستی مردم بعض مناطق کشور در شرکت در نماز جمعه و در جبهه‌ها شده‏‎ ‎‏هست که اخبار آن به اینجانب می‎رسد.

آقایان می دانند که اگر در یک اداره بعض‏‎ ‎‏اشخاص تخلفاتی داشته باشند و به طور عمومی به کارمندان و ادارات دولتی نسبت‏‎ ‎‏ناروایی دهند، ارتکاب معصیت کبیره شده و در پیشگاه خداوند جواب لازم دارد. اگر‏‎ ‎‏بعض آقایان تحت تأثیر تبلیغات فاسد قرار گرفته‌اند و بدون تحقیق مطالبی آنچنان تند و‏‎ ‎‏بی‌حساب بگویند، با دست خود تیشه به ریشۀ انقلاب و بالاخره اسلام می‌زنند. این‌جانب‏‎ ‎‏نصیحت به آقایان را از حقوق برادری ایمانی می‌دانم و تأکید می‌کنم که در مسائلی که به‏ حیثیت جمهوری اسلامی لطمه می‌زند طرح این مسائل نکنید و‏‎ ‎‏وجهۀ جمهوری اسلامی و اسلام را مشوه جلوه ندهید.

به حسب موازین شرعیه، اگر‏‎ ‎‏کسی مطلع باشد که یک نفر مشخص خلاف کرده و مُتَجاهِرِ به فسق‏ نباشد، افشای آن‏‎ ‎‏فسق مخالف شرع هست و اگر در ادارات یا جای دیگر کسی مرتکب گناهی شد، نباید در‏‎ ‎‏ملأ عام افشا نمود؛ بلکه باید به محاکم صالحه و مقامات ذی ربط اطلاع داد تا جلوگیری و‏‎ ‎‏مجازات شود.

پیام به نمایندگان مجلس شورای اسلامی ـ بیست و هشتم آبان 1364

 

انتهای پیام/ 161

به گزارش مجاهدت از گروه سیاسی دفاع‌پرس، زندگی و سیره سیاسی و سراسر مبارزه حضرت امام خمینی (ره) یک اتفاق ساده تاریخی از جنس رهبران و سلاطینی نیست که خوانش و تکرار آن ملال آور باشد. با هر بار مواجه شدن با شخصیت امام راحل می‌توان به شناخت کامل‌تری از ایشان رسید.

«تقویم روح‌الله» مجموعه‌ای هست که در هر روز وقایع زندگی امام خمینی (ره) را بازخوانی می‌کند. اتفاقات تلخ و شیرینی که در زندگی امام راحل می‌افتد علاوه بر خوانش دوباره تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، فرصتی هست مغتنم برای نزدیک شدن به مردی که بعد از ۱۴ قرن مسیر تاریخ را به سوی نور تغییر داد. حضرت امام خمینی (ره) خود به تنهایی یک ملت، یک امت، یک جریان پویا و یک تاریخ منحصربفرد هست که مانند الماسی درخشان ابعاد مختلف و ناشناخته دارد.

در ادامه مصاحبه‌هایی که امام راحل در این روز و با رسانه‌های محتلف انجام شده را می‌خوانید.

ترویج دین با لباس غیر روحانی

به عرض می‌رساند، مرقوم شریف واصل، سلامت و توفیق جنابعالی را خواستار‏‎ ‎‏هست. راجع به چیزی که در ورقۀ جوف بود، علی‌المحکی خود آقا نبوده‌اند و آقازاده‏‎ ‎‏بوده‌اند. همان نحو که مرقوم شده هست اشخاص، رنگ دیگر به خود گرفته‌اند لکن مهم‏‎ ‎‏نیست؛ شاید در این امور تخفیفی برای اوزار اینجانب باشد. ‏‏وَالله مِنْ وَرائِهِمْ مُحیطٌ. ‏‎

راجع به آن شخصی که با لباس غیر روحانی ترویج می‌کند مطالبی گفته شده هست و‏‎ ‎‏من به هیچ وجه نظرم نیست که با ایشان ملاقات کرده باشم و چیزی گفته باشم. ولی اگر‏‎ ‎‏واقعاً مروج هست و مفید، چه داعی هست که آقایان مخالفت کنند. فقط یک امر هست و‏‎ ‎‏آن این هست که گفته می‌شود می‌خواهند با این ترتیب بساط آخوندی را برچینند. اگر‏‎ ‎‏واقعاً درست باشد، این مفسدۀ عظیمه لازم‌الدفع هست. در هر صورت جنابعالی از قول‏‎ ‎‏اینجانب مطلبی نفرمایید، چون نزد من هیچ طرف قضیه روشن نیست. ‏

راجع به حریق مسجدالاقصی و اینکه نباید تعمیر شود تا سلطۀ اسرائیل در کار هست، ‏‎ ‎‏چیزی نوشته‌ام و در بعضی جراید اینجا منتشر شده. از جنابعالی امید دعای خیر‏‎ ‎‏دارم. والسلام علیکم و رحمة الله. ‏
نامه به سید محمدرضا سعیدی ـ بیست و هفتم آبان ۱۳۴۸ ـ نجف اشرف

زیان‌های مادی و معنوی شاه

ما امیدواریم که شما جوان‌ها که در خارج هستید با ایرانی‌ها هم صدا بشوید و مسائل‏‎ ‎‏ایران را به خارج ایران ـ که هستید ـ برسانید. تبلیغاتی که از طرف شاه و دارودسته‌اش شده‏‎ ‎‏هست زیاد هست، و ایران را بد معر فی می‌کنند و خواسته‌های ایرانی‌ها را بد معرفی‏‎ ‎‏می‌کنند و شاید بسیاری از خارجی‌ها خیال کنند که ایرانی‌ها ـ به قول کارتر ـ از باب اینکه‏‎ ‎‏آزادیِ همچو وسیعی به آنها دادند به صدا درآمده‌اند! و شاید بسیاریشان هم خیال کنند‏‎ ‎‏که مردم آشوب طلبی و وحشی‌ای هستند!

در صورتی که اینها آزادی می‌خواهند که‏‎ ‎‏همۀ بشر می‌خواهد، استقلال می‌خواهند که همه کس می‌خواهد و می‌خواهند که دست‏‎ ‎‏اجانب از مملکتشان کوتاه باشد، می‌خواهند که اقتصاد مملکتشان در دست خودشان‏‎ ‎‏اداره بشود، می‌خواهند فرهنگ مملکتشان را خودشان مستقلاً اداره بکنند، می‌خواهند‏‎ ‎‏ارتش را دیگران اداره نکنند، مستشار‌های آمریکایی نیایند و ارتش را قبضه نکنند، ‏‎ ‎‏می‌خواهند پایگاه‌های آمریکا از مملکتشان برداشته بشود؛ یک مملکت آزاد و مستقل‏‎ ‎‏باشد. فریاد ملت ایران این هست که حکومت عدل اسلامی می‌خواهند که همۀ این‏‎ ‎‏مفسده‌ها را از بین ببرد. ‏

ما البته نمی‌توانیم حاکمی مثل حضرت امیرالمومنین (ع) پیدا کنیم که حکومت کند که وضع‏‎ ‎‏زندگی‌اش آنطور باشد که وقتی شب آخری که خلافت دارد، این شب آخری که می‌خواهد صبحش شهید شود مهمان بود در منزل یکی از دخترهایش. وقتی که برایش نمک آوردند و شیر آوردند، رو کرد که تو چه وقت دیده بودی که من دو‏ ‏تا چیز داشته باشم؟ می‌آید نمک را بردارد، می‌فرمایند نه، شیر را بردار؛ همان نمک‏ را ‎ ‎‏می‌خورم. البته ما نمی‌توانیم یک همچو حکومتی پیدا بکنیم، اما می‌توانیم که یک‏‎ ‎‏حکومتی که دزد نباشد پیدا کنیم. یک حکومتی که مال مردم را اینقدر نخورد، اینقدر‏‎ ‎‏نچاپد؛ اینقدر ندهد به مردم ‏‏ [‏‏بیگانه‏‏]‏‏. ما دنبال این هستیم که حالا یک حکومتی پیدا کنیم‏‎ ‎‏که اینطور نباشد که اموال مسلمین را خرج خودش و عائله‌اش بکند، یک مقداریش را‏‎ ‎‏هم، زیادترش را هم بدهد به آمریکا؛ و بدهد به شوروی و بدهد به سایر ممالک دیگر تا‏‎ ‎‏آنکه تخت و تاجش محفوظ بماند. ‏
‏‏ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج ـ بست و هفتم آبان ۱۳۵۷ ـ نوقل لوشاتو

گروگان‌های آمریکایی و استرداد شاه

سی و پنج میلیون ملت ما‏‎ ‎‏خواستشان این هست؛ و باید ما بررسی کنیم راجع به اینکه چرا ملت ما می‌خواهد که شاه‏‎ ‎‏بیاید و تا نیاید دست از این گروگان‌ها برداشته نخواهد شد و چرا کارتر این قدر اصرار‏‎ ‎‏دارد که شاه را نگه دارد. ‏

اما راجع به اینکه چرا ملت ما اصرار دارد. قضیه این نیست که شاه بیاید ایران. ملت ما‏‎ ‎‏شاه را که دشمن خودش می‌داند می‌خواهد چه بکند. یک تحفه‌ای نیست برای ملت ما‏‎ ‎‏که بخواهد او را در موزه نگه دارد. بلکه مطلب این هست که دو جهت هست که ملت ما‏‎ ‎‏می‌خواهند شاه بیاید و ما اصرار داریم، این دو جهت یکیش اهمیتش بیشتر از دیگری‏‎ ‎‏هست. 
یک جهت راجع به اینکه ما ملتی هستیم که الآن اقتصادمان خیلی قوی نیست و‏‎ ‎‏دارایی‌های ایران بسیار در دست شاه مخلوع و بستگان اوست و این در بانک‌های آمریکا و‏‎ ‎‏سایر کشور‌ها متمرکز هست و اینها همه مال ملت هست و اینکه ما اصرار داریم شاه را‏‎ ‎‏بیاوریم برای این هست که معلوم بشود که این اموال فقرا که در دست اینها و عمال اینها‏‎ ‎‏هست در کجا‌ها هست و باید برگردد به ملت. مطلبی که اهمیتش بیشتر از این هست، این‏‎ ‎‏هست که ما می‌خواهیم او بیاید و ما ریشۀ این جنایاتی که این شخص در طول سی و هفت‏‎ ‎‏سال تقریباً به ایران کرده هست و این خیانت‌هایی که به ایران کرده هست و این آدمکش‌یهای‏‎ ‎‏دسته جمعی که کرده هست ما به دست بیاوریم که این با امر کی بوده هست. 

یک انسان، یک آدم‏‎ ‎‏که می‌خواهد در یک مملکتی حکومت کند بی‌جهت این قدر جنایت نمی‌کند. این عامل‏‎ ‎‏اشخاصی بوده هست. خود ایشان هم می‌گوید من مأمور بودم برای وطنم. ما می‌خواهیم‏‎ ‎‏آن آمر را پیدا بکنیم که آن که امر کرده هست که ایشان در وطنش اینهمه جنایت بکند این‏‎ ‎‏کیست و چه اشخاصی هستند؟ از این جهت ملت ما اصرار دارد به اینکه این آدم بیاید و‏‎ ‎‏این دو مطلب ثابت بشود و در محاکمه، محکمه هر جور حکم کرد عمل بشود. ‏
ما آزادی زن‌ها را و آزادی سیاه‌ها را برای این قائل شدیم که زن‌ها در اسلام یک‏‎ ‎‏احترام ویژه دارند و سیاه‌پوستان هم تحت فشار آمریکا بودند و ظلم بر آنها شده هست و‏ ‏آن‌ها را ما آن طور مقصر نمی‌دانیم. بلکه آنها شاید تحت فشار بودند که اینجا آمدند‏‎ ‎‏و لهذا ما برای امتثال امر اسلام و خدا این عمل را کردیم و انتظاری از آقای کارتر نداریم‏‎ ‎‏و پاداشی نمی‌خواهیم. ‏
‏مصاجبه با خبرنگار تلویزیون «سی. بی. اس» ـ بیست و هفتم آبان ۱۳۵۸ ـ قم

همگامی مکاتب توحیدی
‏‏

من خوشوقتم که جمهوری اسلامی بعضی فرصت‌ها را به ما و ملت ما نصیب می‌کند و از‏‎ ‎‏آن فرصت‌ها، ملاقات با قشر‌های مختلف و مذاهب مختلف و دین‌های مختلف هست. ما‏‎ ‎‏همه در تحت لوای توحید مجتمع هستیم. ایران مال همه هست و توحید مذهب همه هست‏‎ ‎‏و مبدأ و معاد ایدۀ همه هست و ما این مشترکات را داریم و ملت واحده هستیم؛ و لازم‏‎ ‎‏هست که در مسائل ایران، همه در صحنه باشیم و همه با هم ید واحده باشیم که دیگرانی‏‎ ‎‏که می‌خواهند به همه ما‌ها تعدی کنند، چه با اسم اسلام، چه با اسم سایر مذاهب، به‏‎ ‎‏مسلمین جهان و به ملت‌های مظلوم جهان ظلم و ستم روا می‌دارند، با هم تشریک مساعی‏‎ ‎‏کنیم در اینکه یک راه پیدا کنیم برای جلوگیری از ستم در تمام قشر‌های انسان‌های دنیا. ‏

دولت اسلامی اگر به وظایف اسلامی عمل کند، برای‏‎ ‎‏همۀ قشرها، برای همۀ دین‌هایی که رسمی هستند در ایران، برای همۀ اینها احترام قائل‏‎ ‎‏هست، برای همۀ اینها؛ همان طوری که برای سایر قشر‌های ملت مسلمان احترام قائل هست، ‏‎ ‎‏برای آنها هم قائل هست و این نیست جز اینکه اسلام اینطور هست.
سخنرانی در جمه نمایندگان القیت‌های مذهبی ـ بیست و هفتم آبان ۱۳۶۱ ـ جماران
‏‏

درس اخلاق به فرزند
‏‏

وصیتی هست از پدری پیر که عمری را با بطالت و جهالت گذرانده و اکنون به سوی‏‎ ‎‏سرای جاوید می‌رود با دست خالی از حسنات و نامه‌ای سیاه از سیئات، با امید به‏‎ ‎‏مغفرت الله ـ و رجاء به عفوالله هست ـ به فرزندی جوان که در کشاکش با مشکلات دهر و‏‎ ‎‏مختار در انتخاب صراط مستقیم الهی ـ که خداوند به لطف بی‌کران خود هدایتش‏‎ ‎‏فرماید ـ یا خدای ناخواسته انتخاب راه دیگر ـ که خداوند به رحمت خود از لغزش‌ها‏‎ ‎‏محفوظش فرماید. ‏

فرزندم! از خودخواهی و خودبینی به درآی که این ارث شیطان هست که به واسطۀ‏‎ ‎‏خودبینی و خودخواهی از امر خدای تعالی به خضوع برای ولی و صفی او ـ جل و علا ـ‏‎ ‎‏سر باز زد. پسرم! سعی کن که به این پیروزی دست یابی، یا دست به بعض مراحل آن. همت کن‏‎ ‎‏و از هوا‌های نفسانیه که حد و حصر ندارد، بکاه و از خدای متعال ـ جل و علا ـ استمداد‏‎ ‎‏کن که بی مدد او کس به جایی نرسد. ‏

عزیزم! از جوانی به اندازه‌ای که باقی هست استفاده کن که در پیری همه چیز از دست‏‎ ‎‏می رود، حتی توجه به آخرت و خدای تعالی. از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن‏‎ ‎‏هست که جوانان را وعدۀ صلاح و اصلاح در زمان پیری می‌دهد تا جوانی با غفلت از‏‎ ‎‏دست برود و به پیران وعدۀ طول عمر می‌دهد و تا لحظۀ آخر با وعده‌های پوچ انسان را‏‎ ‎‏از ذکر خدا و اخلاص برای او باز می‌دارد تا مرگ برسد و در آن حال ایمان را اگر تا آن‏‎ ‎‏وقت نگرفته باشد، می‌گیرد. ‏
نامه اخلاقی ـ عرفانی به سید احمد خمینی ـ بیست و هفتم آبان ۱۳۶۶ ـ جماران

انتهای پیام/ 161