کارگردان

گروه فرهنگ دفاع‌پرس: سینمای دفاع مقدس به‌عنوان سینمایی ملی و راهبردی، از اهمیت ویژه‌ای در حوزه فرهنگی کشور برخوردار هست که فراز و فرود آن همواره مورد بحث و بررسی بوده هست. در همین خصوص گپ‌و‌گفتی داشتیم با «انسیه شاه‌حسینی» کارگردان مطرح سینمای دفاع مقدس که در ادامه می‌خوانید؛  

دفاع‌پرس: به نظر می‌رسد بررسی فراز و فرودهای سینمای جنگ و دفاع مقدس، برای ورود به بحث با شما که از کهنه‌کاران این سینما هستید، شروع مناسبی باشد. لطفا با نگاهی اجمالی، تحلیلی در این خصوص ارائه بفرمائید. 

نگاه به سینمای دفاع مقدس از دو منظر مورد بررسی هست، اول انگیزه کارگردان، تهیه‌کننده، گروه تولید و حساسیتی هست که آنها روی موضوع دارند؛ از این جهت که چقدر به این حادثه عظیم تاریخی اشراف اطلاعاتی دارند و نگاه راهبردی آنها چیست. دومین منظر، نگاه مدیران فرهنگی و سرمایه‌گذاران به موضوع فیلم‌سازی دفاع مقدس هست که متاسفانه بسیاری از مدیران فرهنگی ما در جامعه خواسته یا ناخواسته در این مورد غافل هستند و این غفلت خیلی از اوقات به ضرر فیلم‌ساز و حتی مخاطب تمام می‌شود و این فاصله بین مدیران فرهنگی و فیلم‌سازان انقلابی خیلی اوقات انگیزه نویسنده، کارگردان و یا حتی بازیگر را کم می‌کند.

چرایی تغییر ذائقه و زاویه نگاه مخاطب و مردم

متاسفانه مدیران فرهنگی ما از جامعه عقب هستند و وحشتناک‌تر آنکه از هنرمند و هنرمندان بسیار عقب هستند. این عقب ماندگی مردم و مخاطب را متضرر می‌کند، چرا که وقتی هنرمند در مواجهه با مسئول مربوطه به در بسته می‌خورد دچار سردی و یاس می‌شود و لاجرم دست از کار و تولید می‌کشد. ما در کشور مهندسی فرهنگی نداریم در نتیجه در این لجام‌گسیختگی هرکسی مسئله و نقش موضوعات فرهنگی را از منظر خودش مطرح می‌کند. یک سرمایه‌گذار یا مسئول فرهنگی از منظر فروش به فیلم نگاه می‌کند و یک کارگردان انقلابی از بعد فرهنگ‌سازی با تفکرات خودش به فیلم دفاع مقدس نگاه می‌کند و این موضوع باعث پراکنده‌گویی در این گونه‌ی ملی می‌شود، لذا مواجه می‌شویم با تولید فیلم‌هایی سخیفی که امروزه اکران می‌شوند، حتی در حوزه‌ی دفاع مقدس، که بیش از هر چیز هدفشان جلب و جذب گیشه هست.

در نتیجه و بدین‌ترتیب ذائقه و زاویه نگاه مخاطب و مردم تغییر می‌کند؛ به این معنی که مخاطب با تصور اینکه به سیرک می‌رود، وارد سینما می‌شود؛ در این بین تکلیف کارگردان‌های متعهد و انقلابی که دغدغه‌مند هستند نیز مشخص نیست و حمایت خاصی از سوی مسئولان امر از آنها نمی‌شود.

اما این نکته حائز اهمیت هست که با وجود تمام این مشکلات ما (فیلم‌سازان حوزه‌ی دفاع مقدس) براساس تعهد و عشق و علاقه‌ای که به انقلاب اسلامی، نظام اسلامی و دفاع مقدس داریم، از هر راهی استفاده کردیم و تلاش کردیم و فیلم ساختیم.

دفاع‌پرس: یکی از اقدامات صورت‌گرفته با هدف ارتقاء سینمای دفاع مقدس، راه‌اندازی جشنواره فیلم دفاع مقدس بود که اسفند امسال هجدهمین دوره‌ی آن برگزار خواهد شد. به نظر شما آیا این جشنواره در انجام ماموریت و رسیدن به اهداف خود موفق بوده هست؟ 

معتقدم جشنواره‌های «عمار» و «دفاع مقدس» از جشنواره فجر متفاوت هست و تفاوت آن عمدتاً در حال و هوای و فضای اجرایی آنها هست. جشنواره «فیلم فجر» گویی سالن مد و زیبایی هست، اما در جشنواره‌های عمار و دفاع مقدس مدل، نوع و رفتار آدم‌ها و مخاطبین فرق دارد؛ این مخاطبین جشنواره هستند که به آن ارزش می‌دهند، اما متاسفانه شاهدیم که این ویژه‌گی هم در این جشنواره‌ها رو به کمرنگی هست.

اوایل انقلاب و در ده‌های ۶۰ و ۷۰ حمایت جشنواره فیلم فجر از فیلم‌های دفاع مقدس عالی بود و تولیدات خوبی هم در این حوزه داشتیم. گاه از ۲۰ ، ۳۰ فیلم حاضر در جشنواره حدود ۱۰ ، ۱۵ فیلم با موضوع جنگ تحمیلی و دفاع مقدس بود که جوایز بسیاری را به خود اختصاص می‌دادند، اما بنا به دلایلی که مشخص و واضح هست و در مورد آن بسیار صحبت شده هست، رفته رفته این موضوع کمرنگ شد و به حداقل رسید.

دلایل عدم حمایت از تولید فیلم‌های دفاع مقدس

در مورد جشنواره فیلم دفاع مقدس که طی سال‌های اخیر واژه‌ی «مقاومت» هم به آن اضافه شد، نیز دقیقا همین مسائل مطرح هست؛ از تولید فیلم‌ در این حوزه حمایت نمی‌شود، به دلیل نگرانی از فروش فیلم، حامی مالی برای تولید پا پیش نمی‌گذارد، لذا تولید فیلم دفاع مقدس بسیار ضعیف هست و جشنواره هم اساساً با تولیداتش رونق می‌گیرد.

در گذشته انگیزه کارگردان و تولیدکنندگان برای ساخت فیلم‌های دفاع مقدس به دلیل حمایت‌هایی که صورت می‌گرفت و احترامی که برای کارگردان فیلم دفاع مقدس قائل بودند، یا در بخش جوایز هر ساله کاندید می‌شدند خیلی بیشتر بود ولی الان نه حمایتی می‌شود، نه احترامی وجود دارد، حتی در اکران فیلم‌های دفاع مقدس هم کارگردان و تهیه‌کننده با مدیران و پخش‌کنندگان به مشکل می‌خورند، لذا کارگردان و فیلم‌ساز ترجیح می‌دهد که به این سمت نرود.

اما مطمئن باشید که اگر این رویه جزیره‌ای بودن کار‌های فرهنگی و فیلم‌سازی در کشور اصلاح شود و حمایت‌ها به‌جا و عاقلانه از کارگردان‌های انقلابی صورت بگیرد، ما در کمتر از ۵ سال شاهد رونق سینمای دفاع مقدس و تولید فیلم‌هایی با استاندارد‌های بین‌المللی خواهیم بود و جشنواره دفاع مقدس و مقاومت در آینده خواهد درخشید، به شرط آنکه از مرحله طرح تا تولید و پخش فیلم از سازندگان حمایت شود. ما با امکاناتی که داریم می‌توانیم در حوزه دفاع مقدس و مقاومت جذاب‌ترین فیلم‌ها را بسازیم و به دنیا ارائه کنیم.

دفاع‌پرس: به نظر می‌رسد که در خصوص تولید فیلم‌های دفاع مقدس و مقاومت، توسط سازمان‌ها و ارگان‌ها موازی‌کاری صورت می‌گیرد و عمدتاً ناهماهنگی دیده می‌شود؟

بله دقیقا همین‌طور هست؛ مثلا در خصوص یک موضوع، همزمان دو یا چند سرمایه‌گذار و نهاد دولتی در حال تولید فیلم هستند، اگر تهیه‌کننده متوجه شود که پیگیری می‌کند، ولی خیلی از اوقات متوجه نمی‌شوند و ما شاهد تولید فیلم‌هایی با موضوعات مشترک هستیم که این، هم به ضرر فیلم‌ساز هست و هم سرمایه‌گذار؛ چراکه وقتی فیلم‌ها تکراری باشند برای مخاطب جذابیتی ندارند، لذا اگر سازمان‌ها در ساخت فیلم منسجم‌تر عمل کنند و هماهنگ باشند ما شاهد موازی‌کاری نخواهیم بود. 

دفاع‌پرس: نقش پلتفرم‌ها، شبکه نمایش خانگی و فضای مجازی در ارتقای آثار جبهه مقاومت و دفاع مقدس را چطور می‌بینید؟

امروز ما در دنیا شاهد جنگی هستیم که رسانه نقش عمده آن‌را بر عهده دارد و در این بین کاملاً مشهود هست که سینما می‌تواند به‌عنوان یک رسانه تاثیرگذار نقش بسزایی داشته باشد. ما در حال حاضر بیشترین نیاز را به یک سینمای راهبردی در حوزه دفاع مقدس و مقاومت داریم. ما به‌عنوان رهبر و متولی این جبهه موظفیم که در هر جایی که هستیم مسئولیت و وظیفه خود را درست انجام دهیم، اما متاسفانه شاهد هستیم که هیچ اراده‌ای مبنی بر ساخت آثار تلویزیونی، سینمایی یا حتی شبکه نمایش خانگی با این موضوعات وجود ندارد. این موضوع در بحث پلتفرم‌ها و شبکه نمایش خانگی هم همینطور هست و اراده‌ای برای تولید چه در حوزه سریال و چه فیلم دفاع مقدس وجود ندارد و اگر هم هست در برابر حجم تولیدات صورت گرفته بسیار ناچیز هست. 

حتی جولانی هم به اعجاز رسانه پی برده هست

مردم ما بسیار آگاه و فهیم هستند؛ گفته می‌شود که مردم علاقه‌ای به این گونه‌ی فیلم‌ها ندارند، اما واقعیت چیز دیگری هست. یکی از فیلم‌های من را به نام  «شب بخیر فرمانده» یکی از این پلتفرم‌ها در شبکه خانگی به نمایش گذاشت که بیش از ۹۰ درصد مخاطبین واکنش مثبتی نسبت به این فیلم در آن پلتفرم داشتند و این نشان‌دهنده فهم و شعور ذاتی مردم نسبت به فیلم‌های دفاع مقدس و به اصطلاح ارزشی هست.

ما در دورانی زندگی می‌کنیم که حتی پست‌ترین و شقی‌ترین افراد از ابزار رسانه برای تبلیغ خودشان استفاده می‌کنند. مثلا همین جولانی در سوریه که مشخصاً سابقه‌اش برای همه معلوم هست؛ در رویکردی جدید و با بهره‌مندی از ابزار رسانه با شیک‌ترین و جذابترین و فرهنگی‌ترین بک‌گراند‌ها عکس و فیلم می‌گیرد و در فضای مجازی منتشر می‌کند و خودِ واقعی‌اش را پشت این ابزار پنهان می‌کند و اینگونه روی فکر و روان جوانان و نوجوانان ما تاثیر می‌گذارد.

موضوع بعد بحث سربازگیری در بخش فرهنگی هست که باید در مسائل کلان به آن توجه شود و مسئولین فرهنگی در این زمینه خواب نمانند. نباید اجازه دهیم نیروهای ما در هر زمینه‌ای، زن و مرد هم ندارد، برای دشمن به‌کارگیری شوند؛ قبل از اینکه این اتفاق بیفتد باید خودمان آنها را حمایت و جذب کنیم.

بعضی از فیلم‌ها صرفا برای سربازگیری و تبلیغات موضوعی ساخته می‌شود؛ مثلا در دوران جنگ باید فیلم‌هایی ساخته می‌شد که بیننده بعد از دیدن فیلم برای رفتن به جبهه و دفاع از کشور ترغیب شود که البته ساخته هم شد و بسیار هم موثر بود. اکنون نیز چنین هست و با توجه به نیاز روز و با رعایت ظرایف لازم، باید در جهت حفظ دست‌آوردهای دفاع مقدس و انتقال آن به نسل جوان و نوجوان تولید صورت بگیرد. 

ضعف سینمای دفاع مقدس نتیجه نگاه مدیران فرهنگی کشور هست

آمریکایی‌ها و غربی‌ها با اغراق در اسطوره‌سازی در فیلم‌ها و سریال‌ها بسیاری از جوانان را جذب می‌کنند، در حالی‌که به واقع اینچنین نیست. آنها در بحث فیلم‌سازی و در حوزه رسانه‌ای حرفه‌ای عمل می‌کنند، در صورتی‌که ما در این زمینه ضعیف هستیم، در فیلم‌هایمان اسطوره‌سازی و قهرمان‌محوری نداریم و نتوانستیم الگو معرفی کنیم، در حالی که از دل دفاع مقدس می‌توانستیم و می‌توانیم قهرمانان واقعی را برای مردم خلق و معرفی کنیم. ما قهرمان واقعی داریم که می‌توانیم آنها را با ابعاد حرفه‌ای به یک اسطوره تبدیل کنیم، در حالی‌که آمریکایی‌ها اصلاً قهرمان ندارند و از دل افسانه‌هایشان قهرمان‌سازی می‌کنند.

ما نه‌تنها قهرمان‌سازی نکردیم، بلکه با سیاه‌نمایی در فیلم‌ها و سریال‌ها، خصوصاً در شبکه نمایش خانگی، چهره‌ای ناخوشایند را از ایران و ایرانی به نمایش گذاشتیم که متاسفانه هیچ نظارتی هم در این سال‌ها صورت نگرفته هست و در آینده‌ای نه چندان دور این موضوعات مشکل متعددی را به بار خواند آورد.

دفاع‌پرس: آیا تولیدات و فیلم‌های دفاع مقدس ما می‌توانند در طراز جشنواره‌های بین‌المللی خارجی قرار بگیرند؟

بله، خیلی از فیلم‌های دفاع مقدس از استاندارد‌های لازم برخوردارند و در این سال‌ها هم جوایز متعددی را گرفته‌اند. فیلم «شب بخیر فرمانده» بار‌ها در جشنواره‌های بین‌المللی جایزه گرفته هست، اما تا وقتی که به این فیلم‌ها از منظر گزارش کاری دیده شود و از سمت مدیران حمایتی صورت نگیرد یا یک موسسه و مرکز فرهنگی فقط برای ارائه گزارش کار سرمایه‌گذاری کند، یا مدیران به‌دنبال دیده شدن و عکس گرفتن با فلان سلبریتی در فلان جشنواره باشند و تلاشی برای بین‌المللی شدن فیلم‌ها صورت نگیرد، سینمای دفاع مقدس ما در مجامع جهانی دیده نخواهد شد؛ خروجی امروز ما در بحث فیلم‌سازی دفاع مقدس نتیجه نگاه مدیران فرهنگی کشور در سال‌های قبل بوده هست.

دفاع‌پرس: به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر به نقش و جایگاه زنان در فیلم‌های دفاع مقدس بیشتر پرداخته شده هست.

به اندازه تمام زن‌ها در شرایط جنگی می‌توان قصه و فیلم ساخت. من بچه جنگ هستم و کودکی‌ام با جنگ گذشت. من در کودکی زن همسایه‌مان را دیدم که رفت و شهید شد. من با درد زنان پشت صحنه جنگ آشنا هستم. دوست دارم به مسائلی در فیلم‌های خود بپردازم که جامعه به آنها نیاز دارد و طرح مسئله زنان در جنگ یکی از این موضوعات هست.

از دلایل موفقیت و پیروزی ما در جنگ و دفاع مقدس، بدون تردید زنان هستند که نقش بسیار مهمی در خانه‌ها، پشت جبهه‌ها و گاه حتی در خط مقدم جنگ داشتند که شاید از توان مردها نیز خارج بوده هست. اینها باید گفته شود، به تصویر کشیده شود تا دختران امروز ما مقاومت مادرانشان را ببیند و اگو بگیرند. 

فیلم آخر من (دست ناپیدا) که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته نمایش داده شد هم فیلمی با مضمون و موضوع زنان در دفاع مقدس هست. روایت این فیلم را من خودم در جبهه‌ها دیدم و اصلاً داستان قهرمان فیلم، داستان واقعی خودِ من هست. پایه‌ی فیلم مستند هست و در واقع فیلم برگرفته از کتاب «حوض خون» ساخته شده با این تفاوت که در کتاب حوض خون بیشتر درباره بیوگرافی زنان جنگ صحبت شده و من این قصه را با تصاویر واقعی که در ذهن داشتم تبدیل به فیلم کردم. موضوع فیلم «دست ناپیدا» و کتاب «حوض خون» مشترک هست، ولی آدرس و زاویه دید و برداشت داستان  متفاوت هست.

دفاع‌پرس: اگر سال‌ها بعد تاریخ بخواهد از سینمای دفاع مقدس و عملکرد ما نسبت به سینمای دفاع مقدس بنویسد به نظر شما چه چیزی می‌نویسد؟ 

اینطور روایت می‌شود که آدم‌هایی بودند که اوضاع و شرایط دفاع مقدس را و عطر شهدا را درک کرده بودند، ولی توانایی بازگو کردن و انعکاس کامل و عطرافشانی در دل ملت را نداشتند. گاهی یک سکانس فیلم می‌تواند یک نفر را متحول کند و اینقدر این ظرفیت بزرگ و عظیم هست که سوژه‌هایش تمام شدنی نیست.

دفاع مقدس ظرفیت معنوی و فرهنگ‌سازی زیادی دارد که اگر سال‌ها در این حوزه فیلم و مستند ساخته شود، باز هم کم هست. روایتگر و فیلم‌ساز باید به فیلم‌های دفاع مقدس نگاه الهی داشته باشد تا آن فیلم مورد توجه قرار گیرد و تاثیرگذار شود.

برای تاریخ سازی باید عملیات فرهنگی انجام دهیم

برای تاریخ‌سازی باید عملیات فرهنگی انجام دهیم و برای اینکه در این عملیات موفق باشیم، باید هم سرماگذاری مادی بکنیم و هم معنوی. به‌ نظر من الان فرصت مناسبی برای تولید فیلم‌های ارزشی با محوریت جبهه مقاومت اسلامی هست. مردم دنیا بیدار هستند، اسرائیل و جنایت‌های آن‌را می‌بینند، امروز تنفر از رژیم صهیونیستی فراگیر شده هست. رسانه و علی‌الخصوص تولید فیلم و سریال می‌تواند در این زمینه نقش بسزایی ایفا کند. وقتی با یک فیلم یا کلیپ، دانشجویان در سرتاسر دنیا علیه اسرائیل قیام می‌کنند، یعنی فرصت برای فرهنگ‌سازی و تاثیرگذاری مغتنم و مهیا هست. امروز اسلحه و تفنگ ما قلم و دوربینی هست که در دست داریم. ما باید فیلم بسازیم و تولید کنیم و حمایت شویم تا در تاریخ انقلاب و مقاومت ماندگار شویم.

انتهای پیام/ 801

به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، دیدار هزاران نفر از زنان و دختران با رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز گذشته (سه‌شنبه) در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد.

در هر نوبت از دیدار‌هایی که معظم‌له با اقشار مختلف مردم دارند، افرادی که نماینده گروهی هستند، پشت تریبون می‌آیند و سخنان خود را خطاب به رهبر معظم انقلاب اسلامی بیان می‌کنند.

یکی از این افراد، «لیلی عاج» نویسنده و کارگردان فیلم «سرهنگ ثریا» بود؛ وی در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در مورد این دیدار اظهار داشت: من از تملق کردن خوشم نمی‌آید؛ چون فکر می‌کنم اثر معکوس خواهد داشت. برای همین، چون دلم نمی‌خواهد و کامل نمی‌توانم احساسم را توصیف کنم؛ انگار بویی از تملق به‌خود می‌گیرد، ترجیح می‌دهم آن لذت را خیلی خصوصی و شخصی برای خودم نگه دارم. از این جهت ترجیح می‌دهم در مورد آن صحبت نکنم.

وی در ادامه با اشاره به اظهاراتش در دیدار با رهبری گفت: من در آنجا تمام حرف‌هایم را زدم و هرچه باید در آنجا می‌گفتم را گفته‌ام. 

مشروح سخنان این کارگردان سینما  در دیدار با رهبری به شرح زیر هست:

«بسیار خوشحالم با شما صحبت می‌کنم؛ چون شما لذت ادبیات و جادوی کلمات را درک کرده‌اید. شما آثار خیلی از نویسندگان جهان را مطالعه کرده‌اید و علاقه‌مندی شما به شعر و ادبیات بر کسی پوشیده نیست.

غلبه سلیقه نازل بر برخی از آثار نمایشی در حوزه تئاتر و سینما

امروزه نگرانی‌هایی در مورد غلبه سلیقه نازل بر برخی از آثار نمایشی در حوزه تئاتر و سینما وجود دارد؛ گویی این سلیقه بازاریِ دمِ‌دستی، مجالی برای نفس کشیدن به آثار اندیشه‌ورز نمی‌دهد؛ موضوع، حذف جنبه‌های سرگرمی نیست؛ بلکه غلبه یک سلیقه نازل هست!

به گمانم علی‌رغم نیت‌های خیر و تلاش‌های صورت‌گرفته، متأسفانه مدیران فرهنگی ما گاه چنان درگیر رتق و فتق امور روزمره دستگاه‌های مربوطه خودشان هستند که یا از این مهم غافل می‌شوند یا به دلایلی با این سلیقه نازل کنار می‌آیند! گاهی اوقات نیز کاسه‌وکوزه را سرِ نویسندگان می‌شکنند که «ما در حوزه تولید متون فاخر در زمینه نمایشنامه و فیلم‌نامه ضعیف هستیم.» به گمانم کار را باید از سرچشمه آباد کرد. جایی که باید شأن قلم نمایشنامه‌نویس ایرانی رعایت شود.

شاهد ترجمه آثار ضعیفی هستیم که نه تناسبی با فرهنگ ما دارد، نه حرف جدیدی برای گفتن

امروزه شاهد ترجمه آثار بسیار ضعیفی؛ تأکید می‌کنم ضعیف! از نویسندگان خارجیِ گمنام هستیم که این اثر نه تناسبی با فرهنگ ما دارد، نه حرف نویی برای گفتن و از همه بدتر، از باب اسلوب درام‌نویسی، آثار عقب‌افتاده و ضعیفی هستند، ولی متأسفانه منتخب کارگردانان ما برای اجرا هستند. چون کارگردان ما می‌خواهد در مسیر به صحنه بردن اثر نمایشی، کمترین چالش را با شورای نظارت و ارزشیابی داشته باشد و کم‌کم صدای آن سلیقه نازل شنیده می‌شود.

به گمانم حضور و فعالیت مدیران فرهنگیِ کاربلد و جامع‌الاطراف برای خلق فضایی جهت تضارب آراء و اندیشه‌ها به‌دور از تک‌صدایی قطعاً راهگشا خواهد بود. مدیری که بتواند ارزش قلم نمایشنامه‌نویس ایرانی را فهم کند. قطعاً بخشی از این فهم کردن به مسائل مالی برمی‌گردد.

آثار نمایشی بر روح و جان مخاطب تأثیرگذارند

علی‌رغم توصیه‌های حضرت‌عالی، با درد خدمت شما عرض می‌کنم که همواره «سینما» نور چشمی وزارت «فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «تئاتر» فرزند ناتنی بوده و هست. بر هیچ‌کس پوشیده نیست که آثار نمایشی چه تأثیری بر روح و جان مخاطب دارند و باز بر کسی پوشیده نیست که این آثار نمایشی در حوزه بانوان و خانواده در مسائل مهمی مانند فرزندآوری، تربیت فرزندان، تحکیم بنیان خانواده قطعاً تأثیرگذار خواهند بود و از همه مهم‌تر تأثیری هست که آثار نمایشی بر زاویه دید و افق نگاه بانوان سرزمینم به‌عنوان بخش قابل توجهی از مخاطبان این آثار دارند. 

از همه مهم‌تر می‌دانیم و بدیهی هست که تولید این آثار توسط هنرمندان و فیلم‌سازان خانم قطعاً نتیجه شگفتی خواهد داشت، اما علی‌رغم همه این بدیهیات، همچنان راه پرپیچ‌وخم و در‌های بسته بسیاری پیشِ‌روی فیلم‌سازان خانم ما قرار دارد.

نمونه‌هایی از نادیده گرفتن بانوان هنرمند ایرانی

دفتر یکی از مدیران سینمایی جهت ارائه فیلمنامه رفته بودم. تخته‌ای پشتِ‌سر وی بود که اسامی تهیه‌کنندگان و کارگردانان آقا جهت دعوت به همکاری برای ساخت آثار سینمایی از زندگی شهدای شاخص هر استان یادداشت شده بود. وقتی به اسامی نگاه کردم، به آن مدیر گفتم که شهدای عزیز ما در بستر خانواده و روابط با مادران و همسرانشان لحظات ناب عاطفی و عاشقانه‌های نابی داشتند. _مانند کتاب «پاییز آمد» که حضرت‌عالی تقریظ کردید._

چطور می‌شود که شما به یک کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده خانم فکر نکردید. از اولین دوره جشنواره تئاتر و فیلم فجر تا همین جشنواره‌های پیشِ‌رویی که امسال خواهیم داشت، هرگز یک دبیر جشنواره خانم نداشتیم. در تمام این سال‌ها دبیران آقا تلاش‌هایی داشتند و دستاورد‌هایی هم داشتند. یک بار این عرصه خدمت، به خانم‌ها سپرده نشد؛ چه بسا در مدیریت هزینه‌ها، زیبایی‌شناسی و مدیریت جشنواره کارآمدتر باشند.

اینها تنها نمونه‌هایی از نادیده گرفتن بانوان هنرمند سرزمینم بود. بله؛ می‌دانم گام‌هایی برداشته شده و کار‌هایی انجام شده‌اند و از آغاز انقلاب اسلامی تا همین الآن، فیلم‌سازان درجه‌یکی داشتیم که در حقیقت آثار شاخصی هم در زمینه انقلاب اسلامی و هم در زمینه مسائل مربوط به خانواده ارائه کرده‌اند. می‌دانم که با تمام این اتفاقاتی که افتاده، همچنان نسبت به ظرفیتی که در بانوان هنرمند کشورم وجود دارد، این اقدامات ناکافی هست.

ایمان دارم هرگاه شما در مورد موضوعی اشاره و تأکید دوباره داشتید، حساسیت و عمل‌گرایی مدیران ما دوچندان شده هست؛ بنابراین با امید، خواهان توجه و حمایت از نمایشنامه‌نویسان و هنرمندان تئاتر به‌عنوان سرچشمه‌های آثار نمایشی، توجه به ظرفیت بانوان هنرمند، فیلم‌ساز و سخت‌کوش و متعهد کشور، شکل‌گیری اراده‌ای برای تولید آثار نمایشی با محوریت و تأکید بر دغدغه‌های زنان و خوانواده البته؛ با سلیقه‌ای متعالی‌تر هستم.

چفیه و انگشتر نمی‌خواهم؛ نصیحت و پند می‌خواهم

لحظات آخر، همه از شما چفیه و انگشتر می‌خواهند، اما حضرت آقا! من از شما چفیه و انگشتر نمی‌خواهم. شما که لذت ادبیات و جادوی کلمات را درک کردید، در جهان پرتعارض و این جهان پرابهام و پیچیدگی‌ها، به من نصیحتی هدیه بدهید و مرا پندی میهمان کنید.»

انتهای پیام/ 118