کانادا

به گزارش مجاهدت از مشرق، فهرست غیرمعمول و طولانی از مهمانان نشست گروه هفت نشان‌دهنده تمایل ایتالیا برای گسترش افق‌های جی۷ است؛ باشگاهی متشکل از کشورهای ثروتمندی چون ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن و اتحادیه اروپا.

یک مقام ارشد که نخواست نامش فاش شود، گفت: «گروه ۷ کشورهایی را گرد هم می‌آورد که در مورد اصول و استانداردهای اساسی هم‌فکر هستند، اما مانند یک قلعه بسته نیست، بلکه به روی جهان باز می‌شود.»

دیپلمات‌ها فهرستی بلندبالا از بسیاری از کسانی که انتظار می‌رود در گردهمایی ۱۳ تا ۱۵ ژوئن شرکت کنند، منتشر کردند، از جمله رهبران هند، آفریقای جنوبی، برزیل، آرژانتین، ترکیه، الجزایر، کنیا و موریتانی.

همه این کشورها حضور خود را تایید کرده‌اند و این به معنای اولین سفر خارجی برای «نارندرا مودی» نخست‌وزیر هند بعد از پیروزی در انتخابات پارلمانی و «سیریل رامافوزا» رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی است که اکثریت را به تازگی در پارلمان از دست داد.

از سوی دیگر مقامات روز جمعه با تاکید بر نگرانی از وضعیت منطقه تایید کردند که «محمد بن سلمان » ولیعهد سعودی و «عبدالله دوم» پادشاه اردن، در مذاکراتی در «بورگو اگنازیا» یک تفرجگاه انحصاری در جنوب شرقی منطقه «پولیا» در ایتالیا شرکت خواهند کرد.

به گزارش مجاهدت از رویترز، این اولین مرتبه‌ای است که رهبری از عربستان سعودی برای شرکت در نشست گروه هفت دعوت می‌شود. یک مقام ایتالیایی در این رابطه گفت: «ما همواره یک رویکرد نداریم، بلکه از طریق گفت‌وگو و درک نیازهای متفاوت است که نتایج حاصل می‌شود.»

همچون سال گذشته، «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین در نشست گروه هفت مشارکت خواهد داشت و نشست ۱۳ ژوئن (۲۴ خرداد) به جنگ اوکراین اختصاص دارد. «پاپ فرانسیس» رهبر کاتولیک‌های جهان هم میهمان ویژه است و در جلسه‌ای که به خطرات و فرصت‌های مرتبط با هوش مصنوعی اختصاص دارد، سخنران اصلی است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: این روزنامه که معمولا مهاجرت از ایران را به رخ می‌کشد، این بار از موج معکوس مهاجرت و بازگشت ایرانیان از کانادا، به خاطر وضعیت بد اقتصادی در آن کشور خبر داده و نوشت: طبقه متوسط که بدنه اصلی مهاجران ناموفق را تشکیل می‌دهند در مسیر مهاجرت با سختی زیادی مواجه می‌شوند. آنها کسانی هستند که در خارج از کشور سرمایه‌گذاری‌های مالی و فکری کرده‌اند و همین گروه هستند که دچار خسران مضاعف می‌شوند و بازگشت‌شان بسیار دردناک‌تر خواهد بود.

«شیرین» ۱۰ سال پیش ازدواج کرد و به همسرش در مونترال ملحق شد. دو فرزند دارد و می‌گوید هنوز نتوانسته احساس تعلق کند. آنها که از مهاجرت‌شان به کانادا ناراضی‌اند در ماه‌های گذشته درباره شرایط سخت اقتصادی در این کشور نوشته‌اند. «نیلوفر» که دو ماه است به تورنتو رفته، می‌گوید که هزینه‌های زندگی بسیار بالاست. هوا بسیار سرد و آزاردهنده است. او می‌گوید: «گروهی از آنجا رانده و از این‌جا مانده شده‌اند.» «میثم» که چهارسال است به تورنتو مهاجرت کرده، می‌گوید، بیشتر مهاجرانی که به کانادا می‌آیند به‌عنوان کارگر فصلی مشغول به کار می‌شوند، یا در کارهای عمومی مثل انبارداری، صندوق‌داری و… فعال می‌شوند. او هم از میان مهاجران، نارضایتی‌هایی شنیده و می‌گوید که اغلب آنها در ایران وضعیت مالی خوبی داشته‌اند و شرایط زندگی در این کشور برایشان سخت است. حالا هم بیشترین مشکلی که مهاجران و حتی خود اهالی کانادا دارند، مسائل مالی است: «خیلی‌ها از پس زندگی در تورنتو و ونکوور برنمی‌آیند.»

«حسین» هم که به گفته خودش، تازه‌وارد است، تاکید می‌کند، افرادی که به‌دلیل شرایط اقتصادی مهاجرت کرده‌اند با وضعیت سخت‌تری مواجه می‌شوند: «مهاجران ایرانی انتظار دارند در این کشور، در همان تخصصی که در ایران داشتند مشغول به کار شوند درحالی‌که این اتفاق نمی‌افتد. مصاحبه‌های کاری شرایط سختی دارد».

یکی از دلایل مهم برگشت به ایران، تصور نادرست از مهاجرت است. آنها پس از مهاجرت با شوک اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی مواجه می‌شوند. کانادا پس از کرونا لطمه اقتصادی بزرگی دید، برای مدت زیادی صدور ویزا معلق ماند و کانادا نیاز به نیروی کار پیدا کرد. شیرین هم می‌گوید با اینکه رفتنش به مونترال از طریق ازدواج بوده اما هیچ‌وقت نتوانسته خودش را متعلق به آن کشور بداند: «۱۰سال است این‌جا زندگی می‌کنم اما خودم را متعلق به این‌جا نمی‌دانم. آنهائی که تازه به این کشور مهاجرت کرده‌اند، سردرگم‌اند و نمی‌دانند چطور باید کار پیدا کنند.» یکی از دوستان او ۵-۴ماه بیشتر نتوانست در مونترال دوام بیاورد و بعد از تحمل سختی‌های مهاجرت، دوباره به ایران بازگشت. او با ویزای توریستی به کانادا رفته بود و قرار بود به ویزای کاری تبدیل کند. اما آن‌قدر مسیر سخت بود که بازگشت: «مهاجران ایرانی نمی‌توانند خودشان را سازگار کنند. وقتی شرایط را سخت می‌بینند، تصمیم به برگشت می‌گیرند. حتی همسرم که در کانادا بزرگ شده، تمایل به ادامه زندگی در آنجا ندارد.»

گروهی از مهاجران ناراضی، در فضای مجازی، بر شرایط سخت اقتصادی در کانادا تاکید می‌کنند: «حقیقت تلخ اینکه، کانادا کشور بسیار گرانی است و اقتصادش بیمار. درآمد و هزینه‌ها با هم همخوانی ندارد.» برخی صحبت از مهاجرت دوم می‌زنند. اغلب‌شان کار تخصصی می‌کنند، شاغل‌اند و میزان درآمدشان هم خیلی پایین نیست، اما می‌گویند که مالیات زیاد، وضعیت نامناسب خدمات، وضعیت درمانی، کاهش میزان امنیت، گرانی مسکن و مدرسه آنها را به فکر مهاجرت دوم انداخته است.

آغاز و افزایش موج مهاجرت از کانادا را رسانه‌های جهانی هم تایید کرده‌اند. دو ماه پیش خبرگزاری رویترز به موضوع مهاجرت معکوس از کانادا پرداخت. در گزارش رویترز تاکید شده بود که افزایش هزینه زندگی موجب مهاجرت معکوس از کانادا شده‌ و فقط در شش‌ماه نخست سال ۲۰۲۳ نزدیک به ۴۲ هزار مهاجر کانادا را ترک کرده‌اند؛ براساس آمار رسمی این عدد در ۱۲ ماه سال ۲۰۲۲ معادل ۹۳ هزار و ۸۱۸ نفر بود و سال ۲۰۲۱، ۸۵۹۲۷ مهاجر کانادا را ترک کردند.

دلیل اصلی مهاجرت معکوس از کانادا، مسائل اقتصادی و بالا بودن هزینه‌های زندگی در این کشور است؛ موضوعی که روزنامه فایننشال پست کانادا هم در اسفندماه ۱۴۰۲ آن را تایید کرده است. نتایج نظرسنجی مؤسسه لجر مارکتینگ نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد از مهاجران جدید به کانادا که طی دهه گذشته به این کشور مهاجرت کرده‌اند، معتقدند کانادا کشوری بسیار گران برای زندگی است.