کراسنی لیمان

سرویس جهان مشرق- رمضان قدیروف، رییس منطقه خودمختار چچن و از متحدان دولت روسیه، در بیانیه‌ای به انتقاد نسبتا تند از فرماندهی نظامی نیروهای روسی در منطقه کراسنی لیمان، که منجر به عقب‌نشینی نیروهای روسی از این جبهه شد، پرداخت. به واسطه‌ی نزدیکی او به شخص رییس جمهور روسیه و جایگاهش در ساختار سیاسی فدراسیون، اظهارات او از باب یک نظر درونی درباره روند جنگ، حائز اهمیت است.

در بیانیه روز شنبه(یک اکتبر) قدیروف آمده است:

“همیشه گفته‌ام: هیچ چیز بهتر از حقیقت نیست، هر چند تلخ و دردناک باشد، لیکن فقط حقیقت. این تنها راه پیشروی است. به همین دلیل است که نمی توانم در مورد آنچه در کراسنی لیمان رخ داد سکوت کنم.

فرمانده ناحیه نظامی مرکزی، سرلشکر  الکساندر لاپین مسئولیت دفاع از این منطقه را بر عهده داشت. همان لاپین که ستاره قهرمان روسیه را برای تسخیر لیسیچانسک دریافت کرد، اگرچه عملاً او در واقع آنجا نبود. لاپین نیز تابع نیروهای منطقه نظامی غربی بود.

سرلشکر لاپین جنگنده های بسیج شده را از LPR و سایر واحدها در تمام جهت لیمان مستقر کرد، اما ارتباط، تعامل و تامین مهمات لازم را برای آنها فراهم نکرد. دو هفته پیش من شخصاً توسط سرلشکر آپتی آلودینوف، فرمانده نیروهای ویژه “اخمت” مطلع شدم که ممکن است جنگنده های ما به اهداف آسانی تبدیل شوند. من به نوبه خود والری گراسیموف، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح روسیه را از این خطر مطلع کردم. اما ژنرال به من اطمینان داد که او به استعداد نظامی لاپین شک نمی کند و فکر نمی کند که عقب نشینی در کراسنی لیمان و اطراف آن امکان پذیر باشد.

یک هفته بعد، لاپین دفتر مرکزی خود را به استاروبلسک، صد کیلومتر دورتر از زیردستان، منتقل می کند، در حالی که خودش در لوگانسک نشسته است. چگونه می توان واحدهای ۱۵۰ کیلومتر دورتر را به سرعت مدیریت کرد؟ امروزه به دلیل عدم وجود تدارکات اولیه نظامی، چندین شهرک و منطقه وسیعی از قلمرو را رها کرده ایم.

این که لاپین بی‌استعداد نیست، مایه شرمساری نیست. این واقعیتی است که او توسط مافوقش در ستاد کل پنهان شده است. اگر امکانش را داشتم، لاپین را به درجه سرجوخه تنزل می دادم، او را از افتخاراتش محروم می کردم و او را به خط مقدم می فرستادم تا شرمش را در خون بشویم.

خویشاوندسالاری در ارتش هیچ فایده ای ندارد. ارتش باید فرماندهانی را منصوب کند که سرسخت، شجاع و اصولگرا باشند، به مردان خود اهمیت دهند، برای سربازان خود بجنگند و بدانند که زیردستان آنها نباید بدون کمک و حمایت رها شوند. در ارتش بخصوص در مواقع سخت جایی برای خویشاوندسالاری نیست.

آیا دست ما باز نبود؟ حتی در آن زمان گفتم: به تجمع نظامی دشمن در ایزیوم که توسط فاشیست ها تسخیر شده، آتش ببارید، به خصوص که توپخانه ما در آن زمان چنین فرصتی را داشت. به یکباره کار شیطان پرستان و فاشیست های اصلی را تمام کنیم. ما باید SSO را به معنای کامل کلمه اجرا کنیم، نه اینکه با آن لاس بزنیم. از هر فرصت و هر سلاحی برای دفاع از قلمرو خود استفاده کنید. دونتسک همچنان زیر گلوله باران است. ساکنان ۴ منطقه الحاق شده می خواهند محافظت شوند.

من نمی دانم وزارت دفاع چه گزارشی به فرماندهی کل قوا می دهد، اما به نظر شخصی من باید اقدامات شدیدتری انجام دهیم. تا اعلام حکومت نظامی در مناطق مرزی و استفاده از سلاح های هسته‌ای ضعیف. نیازی به اتخاذ هر تصمیمی با در نظر گرفتن جامعه آمریکای غربی نیست – آنها قبلاً علیه ما بسیار گفته‌اند و انجام داده اند.

دیروز یک رژه در ایزیوم، امروز یک پرچم در لیمان، و فردا چه؟

همه چیز خوب بود، اگر این‌قدر بد نبود! “

یوگنی پریگوژین، رئیس گروه نظامی «واگنر» و از نزدیکان پوتین،  در واکنش به بیانیه رمضان قدیروف نوشت:

“البته بیانیه‌ی رسای قدیروف به هیچ وجه سبک من نیست. اما می توانم بگویم: «رمضان، پسر سرسخت، بسوز! همه این حرامزاده ها باید با پای برهنه و با تفنگ به جلو بروند».”

لازم به ذکر است که حداقل ۳ نفر در رهبری وزارت دفاع روسیه هستند که به موجب سمت خود مسئولیت کامل شخصی حوادث منطقه خارکیف و اطراف کراسنی لیمان را بر عهده دارند. اینها سرهنگ ژنرال لاپین، رئیس ستاد کل ارتش ژنرال والری گراسیموف، وزیر دفاع ژنرال سرگئی شویگو هستند.

اما جمع‌بندی نظرات مرتبطین با ژنرال لاپین به این قرار است:

“تمام نتیجه گیری های متن احساسی رئیس چچن بر اساس اطلاعات نادرست است: ژنرال لاپین فرماندهی دفاع از این منطقه را نداشت و عقب ننشست.

اشتباه است که عقب نشینی در منطقه خارکف را به گردن ژنرالی بیاندازیم که رهبری دفاع از این بخش را بر عهده نداشته است. او در آخرین تلاش برای اصلاح سخت‌ترین وضعیت جبهه، با بخش کوچکی از نیروهایش به عنوان نیروی کمکی در آنجا مستقر شد.

الکساندر لاپین هرگز تنها در عقب باقی نمانده است. هر کسی که تا به حال با او برخورد داشته، می تواند این را تایید کند. در سوریه یا اوکراین، جایی که تقریباً همه مبارزان گروه “O” این را می دانند. این احتمالا تنها فرمانده گروهی است که از ابتدای عملیات در ترکیبات رزمی نیروهای خود حضور داشته است. بنابراین، این گفته که لاپین در لوگانسک نشسته است، درست نیست.

البته باید به دنبال مقصر بود. با این حال، این یک اشتباه فاحش است که برای همه چیز سرزنش شود، فرماندهی که منطقه مسئولیت او بخش کاملاً متفاوتی از جبهه بود. در نهایت، این اجازه نمی دهد که نتیجه گیری درستی انجام شود. “