کراس اوور

فرم کلی این خودرو یادآور سوزوکی ایگنس است اما هیوندای به ابعاد کوچک آن شخصیت منحصربه‌فردی بخشیده است. با دهانه‌های گلگیر مربعی، مه شکن‌های بزرگ و ارتفاع نسبتاً زیاد از زمین، به نظر می‌رسد کاسپر برای اروپا طراحی شده است یعنی جایی که صرفاً به لطف همین ظاهر جذاب می‌تواند فروش خوبی را تجربه کند. ما پشت فرمان قوی‌ترین نسخهٔ کاسپر نشستیم. این نسخه به یک موتور بنزینی توربو مجهز است و در ظاهر از طریق دو ورودی هوای دایره‌ای اضافی روی سپر جلو قابل‌تشخیص خواهد بود که گفته می‌شود از پورشه ۹۱۱ توربو S نسل ۹۹۳ الهام گرفته است؛ اما شباهت‌های کاسپر با سوپرکار پورشه در همین‌جا به پایان می‌رسد زیرا کراس‌اوور کوچک هیوندای در سینهٔ خود یک پیشرانهٔ ۱ لیتری سه سیلندر با تنها ۱۰۰ اسب بخار قدرت دارد.

تمام نسخه‌های کاسپر محرک جلو هستند و از یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک استفاده می‌کنند که توسط یک اهرم بیرون زده از داشبورد کار می‌کند. کابین خودرو خیلی شیک نیست اما احساس خوبی به راننده می‌دهد و با قیمت مقرون‌به‌صرفهٔ آن مطابقت دارد. وجود صفحه آمپر تمام دیجیتالی، گرم‌کن صندلی‌ها و تهویهٔ صندلی راننده در چنین خودروی کوچکی شگفت‌انگیز است و هرچند جانمایی نمایشگر اطلاعاتی-سرگرمی در بالای داشبورد چندان خوشایند نیست اما سیستم وظایف اصلی خود را به‌خوبی انجام می‌دهد.

هرچند طراحی بیرونی جالب کاسپر به داخل آن سرایت نکرده اما تزئینات نارنجی و پارچه‌ای به جذابیت ظاهری کابین خودرو افزوده‌اند. علاوه بر این، داخل این کراس‌اوور کره‌ای بسیار کاربردی و تطبیق‌پذیر است. به‌عنوان‌مثال، صندلی‌های جلو را می‌توان به هم متصل کرد تا یک نیمکت را تشکیل دهند و صندلی‌های کشویی عقب را هم می‌توان به عقب یا جلو کشید تا فضای پای بیشتر یا فضای بار بیشتری فراهم گردد. همچنین می‌توان هر چهار صندلی را به‌صورت کاملاً مسطح جمع کرد تا فضای خواب بزرگی در هنگام پیک‌نیک فراهم گردد.

این نوآوری‌های مقرون‌به‌صرفه جذابیت کراس‌اوور کوچک هیوندای را افزایش داده‌اند اما آزمایش اصلی کاسپر رانندگی روی جاده است. متأسفانه، در همان صد متر اول، خودرو کاستی‌هایی را از خود نشان می‌دهد. البته این مشکلات بیشتر به خاطر پیشرانه هستند و به‌راحتی توسط ارائهٔ یک نسخهٔ الکتریکی برطرف می‌شوند. با وجود تنها چهار دنده در گیربکس، کاسپر در هر دنده مدت زیادی باقی می‌ماند و هرچند پرفورمنس خودرو هرگز سریع نیست اما برای رانندگی‌های شهری و همین‌طور پیمایش بزرگراه‌ها کاملاً کافی خواهد بود. البته سروصدای پیشرانه در دورهای بالا زیاد است که راننده را به کاهش فشردن پدال گاز تشویق می‌کند.

به لطف فرمان سبک و ارتفاع بالا، کاسپر در شهر احساس راحتی دارد و عبور از بین ترافیک با آن آسان خواهد بود هرچند که سیستم تعلیق روی برخی چاله‌های عمیق و مشکلات بزرگ مسیر خیلی عملکرد قابل‌قبولی ندارد. البته ازآنجایی‌که نسخهٔ الکتریکی این خودرو به دلیل مرکز ثقل پایین‌تر، وزن سنگین‌تر و توزیع وزن متفاوت به سیستم تعلیق اختصاصی نیاز خواهد داشت، خیلی نمی‌توان این نسخهٔ بنزینی را ملاک قرار داد ولی بااین‌حال، بهبود کیفیت سواری کاسپر چیزی است که باید موردتوجه قرار گیرد. علاوه بر این، خودروی آزمایشی ما در سرعت‌های بالا فاقد دقت کافی بود و کمی با نوسان عمل می‌کرد. 

بنابراین، به نظر می‌رسد کاسپر برای تجهیز به قوای محرکهٔ تمام الکتریکی کاملاً آماده باشد تا بتواند در رانندگی‌های شهری مطلوب‌تر عمل کند. اگر هیوندای واقعاً نسخهٔ الکتریکی این خودرو را با ظرافت مهندسی بیشتری در بریتانیا عرضه کند، به لطف ظاهر جذاب و کابین هوشمندانه می‌تواند به فروش مناسبی دست یابد.

جمع‌بندی
با وجود دینامیک رانندگی ناپخته و پیشرانهٔ نه‌چندان جالب، اولین رانندگی با کاسپر ما را به نسخهٔ الکتریکی آیندهٔ آن امیدوار می‌کند. یک موتور الکتریکی نرم و روان می‌تواند جایگزین ایده‌آلی برای پیشرانه‌های سه سیلندر بنزینی خشن این خودرو باشد. در این صورت، کاسپر به لطف سواری بهتر، ظاهر جالب و کابین کاربردی می‌تواند در بازار خودروهای الکتریکی جمع‌وجور اروپا حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد.

مشخصات فنی

منبع:پدال