کرباسچی

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه متعلق به کرباسچی در تیتر اصلی صفحه اول خود نوشت: پزشکیان: به جایی رسیدیم که در پرداخت حقوق‌ها هم مشکل داریم/ روایت رئیس‌جمهور از بحران‌های دولت و نیاز به اصلاحات. رئیس‌جمهور، در مراسم بزرگداشت «روز پرستار» با اشاره به مواجه شدن دولت با انباشت مشکلات گفت: از روز اولی که کار را در دولت آغاز کردیم، با بحران‌های متعدد روبه‌رو و به شکل متوالی با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم. ما وارث روندی هستیم که اصلاح آن زمان‌بر و دشوار است. در همه زمینه‌ها بدون آنکه به محدودیت‌های منابع توجه داشته باشیم، ساختار را گسترش و توسعه دادیم و کارهایی کردیم که نباید انجام می‌شد. امروز به جایی رسیده‌ایم که حتی در پرداخت حقوق افراد مشکل داریم.

رئیس‌جمهور تصریح کرد: در ساختار فعلی به جای اینکه منابع در اختیار کسانی قرار گیرد که در حال کار و تلاش هستند، اول حقوق و اضافه‌کاری افرادی پرداخت می‌شود که فعالیت چندانی ندارند و در ادارات نشسته‌اند. در مقابل، به عنوان مثال،‌پرستاری که در بیمارستان در حال تلاش و کوشش است حق و حقوق‌اش کم و دیر پرداخت می‌شود. این شرایط فقط در حوزه پزشکی نیست و در سایر ادارات نیز هست و البته تقصیر ماست که طراحی درستی نکرده‌ایم.

درباره این اظهارات و ذوق‌زدگی روزنامه هم‌میهن، باید یادآور شد که دولت روحانی نیز ادعا می‌کرد خزانه خالی است و قادر به اداره کشور نیست. دولت روحانی هر چند مدعی بی‌نیاز کردن مردم از یارانه و سرازیر کردن چند صد میلیارد دلار سرمایه به کشور بود اما هنگام تحویل دولت به شهید رئیسی ادعای دیگری داشت.

نیمه مرداد ۱۴۰۰، هنوز دولت شهید رئیسی از مجلس رأی اعتماد نگرفته بود. بنابراین جلسه دولت با حضور آقای رئیسی و کابینه دولت دوازدهم (روحانی) برگزار شد. دولتمردان در این نشست خبر دادند که بودجه کافی برای پرداخت حقوق کارکنان دولت در آن ماه وجود ندارد. اسحاق جهانگیری در آن جلسه گفته بود «آقای رئیسی در شرایطی مسئولیت اداره دولت را برعهده گرفته‌ که فشار آمریکایی‌ها و مسائل منطقه، بسیار سخت شده است. این شرایط کرونا، این شرایط خشکسالی؛ منابع کشور هم که ته کشیده است». وزیران نیرو و جهاد کشاورزی هم، گزارش‌هایی درباره ناترازی‌های برق و نبود بودجه ارزی ۳/۲ میلیارد دلاری برای واردات گندم و روغن ارائه کرده بودند.

اما آقای رئیسی با وجود به ارث بردن آن فاجعه مدیریتی و تعطیلی هشت‌هزار کارخانه و منفی شدن رشد اقتصادی و تورم ۴۵ درصد، هرگز از شرایط آه و ناله نکرد، بلکه با تزریق امید به فعالان اقتصادی و مدیران توانست رشد اقتصادی ۵ درصد را به ثبت برساند، صادرات و درآمدهای نفتی را احیا کند، واکسیناسیون کرونا را با واردات ده هزار دوز واکسن به انجام رساند، قطع گسترده برق در تابستان و زمستان را تا حدود زیادی مهار کند، با حمایت از گندمکاران به احیای خودکفایی گندم و توقف واردات ۸ میلیون تن گندم بپردازد، تورم ۴۵ درصدی را به ۳۳ درصد کاهش دهد، و ۱۱۰۰ پروژه عمرانی به ارزش بیش از ۵۰۰ هزار میلیارد تومان را فقط در سال سوم به بهره‌برداری برساند. دولت رئیسی با وجود مضایق به ارث رسیده توانست ۵۰۰ هزار میلیارد تومان اصل و سود اوراق سررسید شده را به‌علاوه بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان تعهدات قانونی جدید (مانند متناسب‌سازی حقوق فرهنگیان و…) تأمین و پرداخت کند.

ثانیاً باید یک‌سال فرصت سوزی دولت چهاردهم را به خاطر معطلی در مذاکرات به آمریکا و اعتماد به وعده غربگرایان درباره دسترس بودن توافق با ترامپ و سرازیر شدن چند هزار میلیارد دلار(!!) به کشور را به عنوان علت عقبگرد زدن دولت در نظر گرفت، عاملی که موجب تشدید رکود تورمی شد.

ثالثاً باید بررسی کرد که چرا دولت با وجود ادعای مضیقه‌های مالی، ‌گریبان صادرکنندگان ارزی متخلف را به ویژه در شرکت‌های تابعه که ۹۵ میلیارد دلار ارز حاصل از صادرات را برنمی‌گردانند، یا دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی در شرکت‌های پردرآمد نمی‌گیرد و فقط عجز و ناله می‌کند؟!

ای کاش آقای پزشکیان هیئت کارشناسی مستقلی را برای بررسی این تخلفات دولتی در زمینه ارزهای صادراتی و انتصاب‌های مبتنی بر تقسیم غنائم سیاسی و رانتی مأمور کند؛ آنگاه معلوم خواهد شد که مشکل نه کمبود بودجه، بلکه انحرافات مدیریتی است. و گرنه دلیلی ندارد حکم کارگزینی سرپرست اطلاع‌رسانی دولت، مربوط به پتروشیمی جم (با ۲۰۰ میلیون تومان حقوق و مزایا) باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: در این زمینه سایت اجاره‌ای و حق‌العمل کار انتخاب تیتر زد: برآشفتگی قالیباف از انتقادات نسبت به روسیه.

کانال امتداد وابسته به حزب اتحاد ملت نوشت: وقتی رئیس مجلس، وکیل ‌مدافع کرملین می‌شود. محمدباقر قالیباف در صحن علنی مجلس جلوه تازه‌ای از زانو زدن در مقابل کرملین را در سیاست ایران ترسیم کرد که کمتر سابقه داشته است.

در این ماموریت گلّه‌ای تحریف، روزنامه هم‌میهن وابسته به کرباسچی ذیل تیتر زد: «دفاع از روسیه؟ حملات دیروز قالیباف و تندروهای مجلس به روحانی و ظریف».

روزنامه شرق نیز نوشته است: نزاع جناحی در صحن علنی/ برخی نمایندگان بار دیگر وقت بیت‌المال وقت و شأن قانونگذاری را قربانی جدال‌های سیاسی کردند.

روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران در این‌باره تیتر زد: جدال بر سر روسیه/ رئیس ‌مجلس علیه حسن روحانی سخن گفت و سخنان او در نقد روسیه را لطمه‌زننده به روابط ایران و روسیه خواند.

بهرام پارسایی، نماینده سابق مجلس هم ضمن مصادره به مطلوب لیاخوف (که اتفاقاً ضد مجلس بود و مجلس را به توپ بست) ادعا کرد: رئیس‌ مجلس در کدام تیم بازی می‌کند؟ بدعت دفاع عجیب و خارج از عرف از اجانب در برابر مقامات رسمی از پشت تریبون مجلس! حمایت رئیس‌ مجلس از روسیه یادآور به توپ بستن مجلس و تداوم استبداد در برابر مشروطه توسط لیاخوف روسی است!

در این میان یاسر هاشمی رفسنجانی می‌نویسد: وقتی رئیس‌ مجلس ایران با لحنی هشدارآمیز از «لطمه همکاری با روسیه» سخن می‌گوید، انگار انعکاس صدای ناهنجار تاریخ قاجاری است، که از لابه‌لای کلمات برمی‌خیزد تا به دلسوزان ملی هشدار دهد که مبادا باز املای سفارت، انشای سیاست شود.

این فضاسازی عناصر غربگرا در حالی است خود آنها متهم اجنبی‌گرایی و دیکته‌نویسی در ماجرای برجام و دعوت به مذاکرات آمیخته با تسلیم در مقابل آمریکا و اروپا هستند و بنابراین سعی کرده‌اند ضمن فرافکنی، برای خیانت خود معادل‌سازی کنند.

آنچه جماعت هوچی و عصبانی در ماجرای حمله به رئیس ‌مجلس پنهان کردند، ماجرای مکانیسم ماشه‌ای بود که تیم روحانی و ظریف براساس دیکته غرب در برجام تعبیه کردند و ابتدا منکر وجود آن در متن توافق شدند! اما بعدها که معلوم شد سازوکار ننگین ماشه هم در برجام و هم قطعنامه شورای امنیت آمده، ظریف یک نوبت مدعی شد این اقدام تبلیغاتی آمریکاست و نوبت بعدی ادعا کرد مکانیسم ماشه با اصرار روسیه در توافق قید شد! ظریف به همین بهانه، به روسیه حمله کرد و حال آن که منطقاً باید به خاطر فعال‌سازی مکانیسم ماشه در شورای امنیت، به طرف اروپایی حمله می‌کرد، نه روسیه که با آن مخالفت صریح می‌کرد.

شیطنت اخیر ظریف در حالی رخ می‌داد که روسیه و چین، برخلاف نقشه تروئیکای اروپایی و آمریکا، استفاده از مکانیسم ماشه را غیرقانونی، و ادعای بازگشت تحریم‌ها را نامعتبر می‌خواندند.

باند ظریف و روحانی، به جای ابراز شرمندگی یا اعتراض به خباثت غرب در برجام، بنا را بر زدن روسیه (و قبلاً چین) گذاشتند، انگار که ماموریت نیابتی دارند روابط ایران با کشورهای همسو را تخریب کنندو همین رویکرد ضد منافع ملی، موجب شد رئیس ‌مجلس ضمن روشنگری بگوید: «غیرقانونی خواندن اسنپ‌بک از سوی چین و روسیه، نمادی از همبستگی راهبردی است. براساس بند ۸ قطعنامه ۲۲۳۱، تمام محدودیت‌ها خاتمه یافته و با پذیرش حق غنی‌سازی، پرونده هسته‌ای ایران از دستورکار شورای امنیت خارج شده است… رئیس‌جمهور و وزیر خارجه‌ اسبق‌مان در شرایطی که مسیر همکاری‌های راهبردی با کشور روسیه در حال پیشرفت است، با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند. باید امر ملی را بر امر جناحی، مقدم بداریم».

حتی اگر تصور کنیم قبول دیکته غرب درباره مکانیسم ماشه، از سر غفلت بوده، اما هجوم هماهنگ شبکه‌ای از سیاسیون و رسانه‌های زنجیره‌ای به کشورهای مخالف مکانیسم ماشه، به جای اعتراض به عهدشکنان برجام و فعال‌کنندگان ماشه، تردیدی باقی نمی‌گذارد که آنها خدمتگزار مطامع استعماری غرب هستند و نه دلسوز منافع ملی. آنها مصداق این بیان حکیمانه امام خمینی(ره) هستند که فرمود تفاله‌های غرب، مرگ بر شوروی می‌گویند تا مرگ بر آمریکا منسی (فراموش) شود. در واقع حالا که آمریکا و اروپا از بی‌اعتبار اعلام‌شدن مکانیسم ماشه (بازگشت خودکار تحریم‌های شورای امنیت) توسط روسیه و چین عصبانی هستند، پادوهای آنها نیز مامور عقده‌گشایی نیابتی شده‌اند.

فرار به جلوی شبکه آلوده به نفوذ در حالی است که تمام وعده‌های این طیف برای بزک‌کردن برجام و FATF وارونه درآمده و اکنون زمان محاکمه آنها به خاطر ایراد خسارت‌های سنگین به کشور است. آنها آخرین‌بار در مشورت به مجمع تشخیص مصلحت نظام ادعا کرده بودند در صورت تصویب دو لایحه الحاق به کنوانسیون‌های پالرمو و سی‌اف‌تی، ایران از لیست سیاه FATF خارج می‌شود. اما FATF اعلام کرد که با وجود تصویب دو لایحه مذکور همچنان ایران را در فهرست سیاه خود نگه می‌دارد.