گروه دفاعی امنیتی دفاعپرسـ رحیم محمدی؛ زمانی که دفاع مقدس در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با جنگ صدام علیه ایران آغاز شد، انتظار اکثر کارشناسان و متخصصین امر بر این بود که این جنگ با پیروزی ارتش عراق به پایان میرسد؛ اما بر خلاف پیشبینیها، ملت ایران در برابر این هجوم ایستادند و برای این ایستادگی خود بیش از ۲۰۰ هزار شهید تقدیم انقلاب کردند.
آن زمان ارتش جمهوری اسلامی ایران بهویژه نیروی هوایی اثرات زیادی در انهدام ماشین جنگی صدام داشتند، اما این به تنهایی کافی نبود، لذا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هرچند نهادی انقلاب بود و از دانش کلاسیک نظامی بهرهای نداشت، ولی با این حال با تمامی وجود وارد این جنگ نابرابر و جهانی شدند.
سپاه پاسداران نهادی تازهتأسیس بود و برای شرکت در چنین جنگی آموزش ندیده بود؛ به همین دلیل از اواسط جنگ، پاسداران جوان به فکر ابداعاتی برای ضربه زدن به دشمن آن هم از فواصل دورتر افتادند و از این روی، دست به ساخت پهپاد زدند و با ساخت آن مسیری باز شد که سالها پس از پایان جنگ تحمیلی به نقطه قوت آنها و نظام تبدیل شده است.
به عبارت دیگر، اگر آن زمان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تأمین برخی از نیازمندیها مجبور میشد از راههای مختلف تلاش کند تا ملزومات مورد نیاز را به دست آورد، امروز ایالات متحده آمریکا تلاش میکند تا راهها مختلف صدور پهپادهای ایرانی را به سایر کشورها سد کند.
زیرا پهپادهای ساخت ایران هرچند قیمت پایینی دارند، ولی دقت بالایی در اصابت به هدف دارند؛ به عبارت دیگر حملات دقیق به نیروهای دشمن همواره در هر جنگی توانسته هزینهها و تلفات سنگینی را به طرف مقابل تحمیل کند؛ بهعنوان مثال در جنگ نخست خلیج فارس، نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا هشت درصد تسلیحاتی که علیه ارتش صدام مورد استفاده قرار دادند، تسلیحات نقطهزن بود.
این تسلیحات اگرچه کارایی بالایی در صحنه نبرد از خود به نمایش گذاشتند، اما هزینههای بسیاری برای تولید آنها شده بود؛ به نحوی که ۸۴ درصد کل هزینههای نظامی این کشور را به خود اختصاص داد؛ حال برای اینکه موضوع مقداری واضحتر شود، مثالی را میتوان ذکر کرد و آن اینکه از جمله جنگافزارهای شاخص در حملات دقیق ارتش آمریکا، موشک کروز مادون صوت «تام هاوک» است که هر فروند آن حدود ۲ میلیون دلار قیمت دارد.
حال همانگونه که عنوان شد، اگرچه پهپادهای ایرانی مانند «شاهد ۱۳۶» در مقایسه با پهپادهای ساخت آمریکا از قیمت پایینتری برخوردار هستند، اما از توانمندی بالایی دارند که شامل رادارگریزی و توان اجرای عملیات تا برد حدود دو هزار کیلومتر میشود.
از سوی دیگر، اگر این پهپادها را با پهپادهای «سوئیچ بلید» اعطایی آمریکا به اوکراین مقایسه کنیم، پهپادهای آمریکایی تنها میتوانند مسافتی حدود ۴۰ کیلومتر را طی کنند؛ به همین دلیل آمریکاییها اذعان دارند که موفقیت برنامههای پهپادی کشورمان که از دهه ۱۳۶۰ آغاز شده، نشاندهنده یک پیروزی و دستاورد بزرگ فناورانه برای جمهوری اسلامی ایران است.
انتهای پیام/ 231
