کهکشان راه شیری

به گزارش مجاهدت از مشرق به نقل از ای اف پی، تصویری جدید از تلسکوپ EHT برای نخستین بار نور قطبش یافته از میدان های مغناطیسی اطراف سیاه چاله Sagittarius A* را نمایش داده است. این میدان های مغناطیسی مشابه مواردی هستند که در اطراف سیاه چاله M۸۷ در مرکز کهکشانی به همین نام وجود دارد و به گفته رصد خانه جنوب اروپا نشان دهنده میدان های مغناطیسی قدرتمندی است که احتمالا ویژگی معمول تمام سیاه چاله ها است.

سارا ایزاکسون از مرکز آستروفیزیک دانشگاه هاروارد و یکی از رهبران پروژه می گوید: ما شاهد میدان های مغناطیسی قدرتمند، پیچیده و سازمان یافته نزدیک سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری هستیم.

تصاویر نورهای قطبش یافته به ستاره شناسان اجازه می دهد تا خطوط میدان های مغناطیسی را ایزوله کنند. ابر سیاهچاله هایی که در مرکز کهکشان ها هستند، چند میلیون یا حتی میلیارد برابر خورشید حجم دارند. محققان معتقدند این اجسام آسمانی در اوایل پیدایش جهان ظاهر شده اند، با این وجود شیوه ایجاد آنها همچنان یک راز است.

هیچ چیزی و حتی نور نمی تواند در مقابل نیروی گرانش آنها مقاومت کند و درنتیجه نمی توان آن را به طور مستقیم رصد کرد.

اماتلسکوپ EHT در سال ۲۰۱۹ از M۸۷ و در سال ۲۰۲۲ از Sagittarius A* عکاسی کرد و هاله ای از نور را در آنها رصد کرد که در نتیجه جریان مواد و گازی که سیاهچاله می بلعد و منتشر می کند، به وجودی می آیند.

آنجلو ریکارت یکی دیگر از رهبران پروژه می گوید: با تصویربرداری از نور قطبش یافته از گاز درخشان و داغی در نزدیکی سیاهچاله ها، ما به طور مستقیم به ساختار و قدرت میدان های مغناطیسی اشاره می کنیم که جریان گاز و ماده ای را که سیاهچاله از آن تغذیه می کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق از اسپوتنیک، این پژوهشگران نجوم اروپا یافته‌های خود را با استفاده از داده‌های دو میلیون ستاره به دست آورده‌اند که در ۳۰ درجه از مرکز کهکشان ما واقع شده‌اند و رصدخانه گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA) آن را ارائه کرده است.

نشریه علمی لایو ساینس گزارش داد این مجموعه متشکل از ۱۸ هزار ستاره قدیمی در صورت فلکی قوس است و به نظر می‌رسد همان هسته‌ای باشد که کهکشان راه شیری در اطراف آن شکل گرفته است.

هانس والتر ریکس ستاره شناس موسسه نجوم ماکس پلانک در هایدلبرگ و نویسنده اصلی این مطالعه، در این باره می‌گوید: “از مدت‌ها پیش بر اساس تئوری و شبیه سازی این باور وجود داشت که قدیمی ترین ستاره‌ها در مرکز یک کهکشان قرار دارند، چیزی مثل باستان شناسی در یک شهر باستانی، ما نشان دادیم که قدیمی ترین و اولین خرابه‌ها در مرکز شهری مدرن قرار دارند.”

پژوهشگران اروپایی در طول تحقیقات خود از داده‌های جمع آوری شده توسط رصدخانه گایا در مورد حدود دو میلیون ستاره واقع در ۳۰ درجه از مرکز کهکشان راه شیری استفاده کردند و به دنبال ستاره‌های مسن تر با جرم کمتر و حاوی فلز کم بودند.

اخترشناسان دریافتند که این ستاره‌های قدیمی در مقایسه با ستاره‌های جوان‌تر کمتر به دور مرکز کهکشان می‌چرخند. این یافته به نظر می‌رسد مشاهدات قبلی را تأیید می‌کند که هسته کهکشان ما از اجرامی در حال سکون تشکیل شده است و هرچه از مرکز جرم کهکشان دور بشویم سرعت چرخش آنها افزایش می‌یابد.

همچنین یافته‌های این پژوهشگران حاکی از آن است که بر خلاف عقاید قبلی، سایر کهکشان‌ها هیچ برخوردی با هسته کهکشان ما نداشته‌اند.

ریکس گفت: کهکشان راه شیری بدون اینکه دچار انفجار مهیبی شده باشد، حیات آرامی داشته است.