کوادکوپتر

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، ایده پردازی، طراحی و ساخت سامانه های پدافند هوایی ارتفاع پایین خصوصا در برابر تهدیداتی مثل ریز پرنده های بدون سرنشین، موشک های کروز و بالگردها، امروزه به یک چالش مهم و ویژه برای بسیاری از کشورهای جهان بدل شده و این مسئله خصوصا در بحث اهداف کم سرعت تر مثل پرنده های بدون سرنشین که ترکیبی از اندازه و سطح مقطع کم راداری ، سرعت پایین و میزان حرارتی خروج بسیار ناچیز را دارند، یک دغدغه بسیار مهم و قابل توجه برای فرماندهان و متخصصان فعال در صنایع نظامی است.

بیشتر بخوانید:

اعلام ویژگی‌های مهم «اولین توپ لیزری ایران» / انحصار قدرت‌های مشهور نظامی در تولید یک «سامانه پدافندی استراتژیک» شکست +فیلم

سپاه و ارتش از استرلا و استینگر وارداتی به «میثاق ۳» کاملا بومی رسیدند/ تست موفق شکارچی بدون سرنشین و متحرک موشک‌های کروز +عکس

در کشور ما و بخصوص در سالهای اخیر نحوه مقابله با این تهدید وارد فاز جدی تر و عملیاتی شده و انواع سامانه ها؛ از پرتابگرهای تور روی تفنگ های ژ-۳ تا اخلالگرهای امواج و سلاح های لیزری و موشک های دوش پرتاب با حساسیت بالا و فیوزهای انفجاری خاص وارد خدمت شده اند. اما در رژه روز 29 فروردین ماه امسال ارتش  جمهوری اسلامی ایران، دو سامانه دفاع هوایی جدید برای مقابله با اهداف در ارتفاع پایین به نمایش درآمد که حداقل یکی از آنها به نظر سامانه های متفاوت از آنچه تا به امروز در کشور ما دیده شده است، بود.

سامانه اول به نمایش درآمده برای ارتقاء توان نیروهای مسلح کشورمان در دفاع ارتفاع پایین، “ذوالفقار” نام دارد که بر پایه یک سیستم حامل ۴ موشک دوش پرتاب ( احتمالا از سری میثاق ۳ ) توسعه پیدا کرده است. چندین سال پیش سامانه سهیل ۲ در نیروی زمینی توسعه پیدا کرده بود که در آن سامانه، یک نیروی انسانی مجرب وظیفه کنترل و پرتاب موشک ها را بر عهده داشت در حالی که در سامانه ذوالفقار این وظیفه به صورت کنترل از راه دور انجام شده و عامل انسانی از کنار موشک حذف شده است.

سامانه دفاع هوایی کوتاه برد ذوالفقار

موشک میثاق ۳ یک موشک دوش پرتاب ضد هوایی ارتفاع پست است که بدست متخصصان صنایع دفاعی کشور طراحی و تولید شده و قادر است اهداف در برد ۵۰ تا ۵۰۰۰ متر و ارتفاع ۳۰ تا ۴۰۰۰ متر را با کلاهک ۱.۴۲ کیلوگرمی خود منهدم کند.

موشک میثاق ۳ – حسگرهای فیوز لیزری با دایره قرمز مشخص شده است

این موشک که مجهز به یک حسگر فروسرخ است، با دنبال کردن منبع انتشار گرما ( موتور هواگردها) به آن حمله کرده و موجب انهدام هدف می شود. علاوه بر این، موشک میثاق ۳ به فناوری فیوز مجاورتی با حسگر لیزری نیز مجهز شده است. این فیوز با انتشار ۳۶۰ درجه ای پرتوهای لیزر به محض دریافت انعکاس این پرتوها با بدنه هواگرد موجب انفجار سرجنگی موشک و انهدام هدف می شود. این فناوری از آن جهت حائز اهمیت است که امروزه بالگردها و هواپیماها به سامانه های اخلالگر حرارتی مانند فلر مجهز هستند و تجهیز موشک میثاق ۳ به فیوز مجاورتی شانس آن در اصابت به اهداف را افزایش می دهد.

سامانه مجید؛ آشنایی با متفاوت ترین موشک پدافند ایران

سامانه دیگر مشاهده شده در رژه روز ارتش به عنوان مجید نام دارد که سامانه بر پشت یک خودروی سبک نصب شده و شامل یک سیستم جستجو و شناسایی اپتیکی و دو پرتابگر موشکی است . در نگاه اول به پرتابگرهای موشکی متوجه می شویم قطر و طول این موشک ها با آنچه تا به امروز در کشور ما مشاهده شده شبیه نیست و با یک طراحی جدید رو به رو هستیم. در حوزه شناسایی و هدف یابی اولیه با توجه به استفاده از سامانه اپتیکی مشخصا طراحان ایرانی به دنبال جستجو و کشف هدف به صورت کاملا غیر فعال بوده اند تا هدف مورد نظر را بدون آگاه کردن از حضور یک سیستم دفاع هوایی در منطقه غافلگیر کنند.

سامانه دفاع هوایی کوتاه برد مجید

اما سوالی که در اینجا پیش می آید این است که با توجه به اندازه پرتابگر موشک و محدودیت برد جستجوگر با توجه به اندازه سامانه اپتیکی و همچنین ارتفاع قرارگیری آن در پشت یک وانت، اصولا سیستم هدایتی برای رسیدن به هدف به چه صورت خواهد بود؟ حداقل دو گزینه را می توان برای سیستم های هدایتی این موشک تعریف کرد. سامانه پدافند هوایی RBS-۷۰ ساخت کشور سوئد از جمله جالب ترین سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد جهان است که چیزی در حدود بیش از ۴ دهه است که از طراحی آن می گذرد و در عین حال هنوز یکی از سامانه های محبوب و پر طرفدار در جهان در حوزه دفاع هوایی کوتاه برد است.

این سامانه برای کشف هدف اولیه می تواند از سیستم های اپتیکی یا وصل شدن به رادار بهره بگیرد اما برای هدایت موشک خود از یک روش جالب به اسم ( Laser beam riding  یا همان موج سواری لیزری بهره می برد.

شلیک موشک RBS-۷۰ ساخت سوئد

در این روش یک مسیر بر اساس اشعه لیزر تا هدف ترسیم شده و موشک درون این مسیر به سمت هدف ادامه حرکت می دهد. در عین حال اطلاعات لازم برای کنترل این پرتاب نیز از طریق اشعه لیزر که به دریافت کننده ای در انتهای موشک منتقل می شود انجام می پذیرد. فراموش نکنید که در موشک های دوش پرتاب حرارتی مثل سری میثاق یا استینگر یا ایگلا ، سرعت موشک ها عمدتا بالا تر بوده و قابلیت شلیک کن – فراموش کن وجود دارد ، ولی در سالهای اخیر جنگنده های پیشرفته و حتی بالگرد به لطف سیستم های هشدار دهنده قفل حرارتی هم زمانی کافی برای مانور را داشته و هم می توانند از پرتاب شراره برای گول زدن موشک های با سیستم هدایت حرارتی بهره ببرند.

شمایه کلی هدایت موشک RBS-۷۰ ساخت سوئد

اما در هدایت موج سوار لیزری عمل امکان فهمیدن و اخطار به هدف بسیار پایین بوده و در عین حال در صورت فهمیدن هم احتمال اخلال بر روی سیستم هدایت موشک تقریبا ممکن نیست چرا که هدایت از پایین و به وسیله یک کاربر با امواج لیزری که پشت موشک منتقل می شود انجام می گیرد. اما این که احتمالا ایران از کجا به این فناوری رسیده است نیز خود مسئله ای قابل توجه است.

مسئله اول این که سالهاست در فضای مجازی ادعا شده که ایران از کاربران نسل اولیه موشک RBS-۷۰ بوده و در زمان جنگ تحمیلی از آن نیز استفاده شده است که البته تا به امروز هیچ سند تصویری از وجود این سامانه سوئدی در ایران وجود ندارد. اما دو سامانه موجود در کشور ما که از این سیستم هدایت بهره می برند که البته در حوزه پدافندی نیستند. یکی از سیستم های مورد نظر موشک ضد زره دهلاویه و دیگر موشک ضد زره سری تندر است که برای پرتاب از لوله توپ تانک های تی ۷۲ توسعه پیدا کرده است. این دو محصول ضد زره نیز از همین سیستم هدایتی موج سواری لیزری بهره می برند و اگر سیستم دفاع هوایی مجید از این سامانه بهره ببرد احتمالا توسعه فناوری برای دو سامانه ضد زره باعث رسیدن کشور به این فناوری و استفاده از آن در این طرح جدید شده است.

تیوب حامل موشک ضد زره دهلاویه

نمایه برش خورده از موشک تندر برای مصارف آموزشی

یک گزینه دیگر که می تواند برای این موشک ها در نظر گرفت، نوعی سر جنگی اپتیکی یا تصویر ساز است. به این صورت که با هدفگیری اولیه به صورت اپتیکی اطلاعات پروازی هدف به درون یک سیستم هدایتی در درون موشک منتقل شده و موشک بر اساس آن اطلاعات شلیک شود و در زمان نزدیک شدن به هدف سیستم هدف گیری نصب شده در سر موشک فعال شده و بر روی هدف قفل کند. البته این گزینه هزینه های تولید این سلاح را شدیدا به نسبت نمونه قبلی افزایش خواهد داد.

با بررسی ظاهر طرح سامانه “مجید” مشخصا می توان به این نتیجه رسید که با یک طراحی ساده، کاربردی به همراه قابلیت تحرک بالا رو به رو هستیم که با داشتن یک موشک ارزان، کوتاه برد و مشخصا با سرعت کم تر، برای مقابله با اهداف کم سرعت مثل ریز پرنده ها گزینه ای مطلوب به حساب خواهد آمد. آنچه در نهایت باید به آن اشاره کرد این مسئله است که از سال ۱۳۹۵ به این سو، حجم سامانه های توسعه یافته ارتفاع پایین ایرانی خصوصا برای مقابله با ریز پرنده ها رشد بسیار قابل توجهی داشته و این مسئله به خوبی نشان دهنده آن است که فرماندهان ایرانی به درستی یکی از اصلی ترین تهدیدات آینده در حوزه هوایی را شناسایی کرده و از هم اکنون، سرمایه گذاری مناسبی را برای مقابله با آن انجام داده اند.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، مقابله با کواد کوپترها و ریز پرنده ها از جمله چالش های جدید و البته مهم برای یگان های پدافند هوایی جهان در دنیای امروز به حساب می آید. این کلاس از پرنده های بدون سرنشین عمدتا به دلیل داشتن اندازه کوچک تر، سرعت و ارتفاع پروازی کمتر و سیگنال های فروسرخ پایین تر نسبت به پهپادهای بزرگ نظامی، برای هر یگان پدافندی حتی مدرن یک خطر بزرگ هستند.

توسعه موشک های پدافندی مجهز به سیستم های حسگر حساس تر، توپ های ضد هوایی با گلوله های هوشمند و قابلیت ترکش شوندگی، سیستم های اخلالگر و قطع کننده سیگنال ارتباطی کاربر و ریز پرنده ها در کنار بحث هایی خاص مثل استفاده از پرنده های شکاری مثل عقاب برای، پرتاب تور و یا پهپاد های ضربه زننده به پرنده بدون سرنشین متجاوز به حریم مورد نظر از جمله راه کارهایی است که در این چند سال اخیر برای مقابله با این مسئله توسعه پیدا کرده اند.

بیشتر بخوانید:

تهدید پرنده‌های بدون سرنشین سبک با ابتکار سپاه تبدیل به فرصتی خاص شد/ رونمایی از کوادکوپترهای ایرانی مسلح به بمب و سلاح سبک +عکس

پرواز پهپاد پستی با پروپاگاندای رسانه‌ای به جای «پیوست‌ امنیتی و دفاعی» / لطفا کلاس جهانی پرنده‌های بدون سرنشین ایران را پایین نیاورید +عکس

سپاه و ارتش از استرلا و استینگر وارداتی به «میثاق ۳» کاملا بومی رسیدند/ تست موفق شکارچی بدون سرنشین و متحرک موشک‌های کروز +عکس

در کشور ما یک روز مهم وجود دارد که برای تصور بسیاری را در خصوص تهدید ریز پرنده ها و تغییرات در این حوزه عوض کرد. عصر روز ۲۵ دی ماه سال ۱۳۹۵ بود که پرواز چند کواد کوپتر بر فراز تهران و نزدیک شدن آنها به منطقه پرواز ممنوع پایتخت باعث واکنش یگان های پدافند هوایی و شلیک توپ های ضد هوایی ۲۳ و ۳۵ میلی متری شد. حادثه آن روز صرفا اشتباه و عدم هماهنگی برای کسب مجوزهای لازم بود و خوشبختانه بدون آسیب مالی یا جانی به اتمام رسید و صرفا واکنش های بدون ترس مردم، سوژه ای برای شبکه های اجتماعی بود.

اما بعد از این رخداد، حجم قابل توجهی از طرح ها در خصوص مقابله با ریز پرنده ها در فضای رسانه ای و تخصصی، وارد مراحل مختلف طراحی و اجرا شد و در ادامه، تعداد قابل توجهی از سیستم های اخلالگر وارد خدمت یگان های پدافندی نیروهای مسلح گردید.

باید توجه داشت که در بحث مقابله با کوادها یک مسئله مهم و قابل توجه، تلاش برای مقابله بی سر و صدا با این تهدیدات است چراکه در بسیاری از اوقات این پرنده ها در مناطقی نزدیک به محل زندگی مردم عادی یا فضاهایی که در هر صورت محل تردد یا فعالیت افراد غیر نظامی است دیده می شوند و برخورد سخت با این تهدید از جنس توپ های ضد هوایی یا موشک های پدافندی در کنار بحث های اقتصادی می تواند فشارها و مشکلات عصبی زیادی را برای مردم ایجاد کند. به همین خاطر، نسل جدیدی از سامانه های پدافندی وارد چرخه شدند که شامل سیستم های مقابله با ریز پرنده ها از طریق سامانه های انرژی مستقیم و خصوصا اشعه لیزر هستند.

از تصورات هالیوودی جنگ سرد تا رسیدن به یک حقیقت عملیاتی

در ابتدا و قبل از پرداختن به بحث تسلیحات لیزری و شرحی بر داستان به نوعی عجیب آنها، بد نیست یک تعریف ساده از لیزر داشته باشیم. به زبانی ساده لیزر ابزاری است که نور را به صورت پرتوهای موازی بسیار باریکی که طول موج مشخصی دارند، ساطع می‌کنند. این دستگاه از ماده‌ای جمع کننده یا فعال کنده نور تشکیل شده که درون محفظه تشدید نور قرار دارد. این ماده پرتو نور را که به وسیله یک منبع انرزی بیرونی (از نوع الکتریسیته یا نور) به وجود آمده، تقویت می‌کند. از همان ابتدای کشف این خواص در اوایل دهه ۱۹۵۰ دانشمندان به خواص گوناگون این فناوری جدید پی بردند و از آن تاریخ به بعد بخش های مختلف از علوم و صنایع تحت تاثیر این فناوری قرار گرفت.

از دهه ۱۹۶۰ میلادی به این طرف پروژه های مختلفی در غرب و شرق برای سیستم های دفاعی و تهاجمی لیزری شکل گرفت. از سیستم های دفاعی تا لیزرهای مستقر شده در مدار زمین برای نابودی موشک های قاره پیما در فاز میانی، در نهایت و با پایان جنگ سرد تقریبا هیچ کدام از طرفین به دلیل عمدتا مربوط به حوزه فناوری و محدودیت های آن دوره در این بخش به یک سیستم عملیاتی در این حوزه نرسیدند. مسئله توسعه پدافند لیزری سوار بر یک هواپیمای مسافری توسط آمریکا برای نابودی یک موشک بالستیک در فاز شتاب گیری اولیه از فاصله چند صد کیلومتری از آخرین طرح های تقریبا عجیب در این حوزه بود که در نهایت با نرسیدن به یک نتیجه قابل قبول به پایان رسید.

در حدود ده سال اخیر بحث سیستم های لیزری، بیشتر در حوزه پدافند کوتاه برد، با یک نگاه واقع بینانه تر در دستور کار قرار گرفته و به نتایج عملیاتی قابل توجهی نیز رسیده است. پیش بینی کارشناسان نیز این است که در بازه دهه فعلی میلادی نیز حوزه سیستم های پدافندی کوتاه برد در مقابل تهدیداتی مثل ریز پرنده ها و موشک های کروز به صورت خاص به سامانه های لیزری واگذار خواهد شد.

سیستم دفاع لیزری در حال توسعه توسط راین متال آلمان

بوئینگ ۷۴۷ آمریکایی مربوط به پروژه شکست خورده لیزر هوابرد در قبرستان هواپیماها در آریزونا

درباره مزایای این سیستم ها می توان این طور گفت که سیستم های دفاع لیزری سرعت بالایی داشته و در حقیقت پرتابه آنها با سرعت نور حرکت می کنند، تا زمانی که انرژی وجود داشته باشد، شلیک ادامه دارد و در عین حال شلیک هر پرتوی لیزر نیز بسیار ارزان بوده و برخی از منابع صنعتی و علمی هزینه شلیک هر پرتوی لیزری را در حد چند سنت اعلام کردند.

چالش اصلی در حوزه لیزر به چند بخش تقسیم می شود که یکی به صورت کلی بالا بودن سطح فناوری در این حوزه خصوصا در بخش آینه ها و عدسی ها است و مسئله دیگر تاثیر شرایط جوی بر لیزر است که این مشکل یکی از مهم ترین نکات در عدم بکارگیری این نوع سیستم ها تا به امروز در حوزه فعالیت های برد بلند است.

ایران و سلاح لیزری؛ از اعلام اولیه تا مشخص شدن ویژگی ها

کشورمان نیز اقدامات مهمی در خصوص دستیابی به نسل های جدید سامانه های پدافندی انجام داده که سیستم های لیزری بخشی از آنهاست و حتی در تشریح اقدامات شهید بزرگوار و داشمند دفاعی محسن فخری زاده نیز، این بخش از فعالیت های رییس گرانقدر موسسه سپند وزارت دفاع، از جمله موارد اعلام شده بود. در عین حال، در شهریور سال ۱۳۹۸ امیر شاهرخ شهرام معاون وزیر دفاع و رئیس شرکت صنایع الکترونیک (صاایران) در خصوص دستیابی کشورمان به سامانه های لیزری گفته بود:

“علاوه بر اینکه هم اکنون از لیزر برای آماده سازی سامانه‌های توپخانه‌ای و روانه سازی توپ و رادار استفاده می کنیم تا سامانه بتواند هدف را با دقت بالا ردگیری کرده و مورد اصابت قرار دهد، در موضوع کُشندگی نیز دستاوردهای خوبی داشتیم که همه آنها تولید داخل هستند. با توجه به اینکه پرنده های رادارگریز را از لایه های کامپوزیتی می‌سازند تا هم رادار گریز باشد، هم سبک باشد و هم به تداوم پرازی آن در هوا کمک کند. این بدنه کامپوزیتی در برابر لیزرهای پرتوان آسیب‌پذیر است و ما با استفاده از این لیزرها که در اختیار داریم می توانیم آنها را منهدم کنیم. هم اکنون از این سامانه های لیزری در مناطق حساس و حیاتی کشور نیز استفاده می‌شود و امروز لبه تکنولوژی دنیا در حوزه لیزری در دستان متخصصان نیروهای مسلح ما قرار دارد. “

پس از این توضیحات، خبر خاصی در خصوص دستاوردهای کشورمان در این حوزه اعلام نشد تا اینکه در مراسم رونمایی از دستاوردهای هسته ای امسال کشورمان، رییس سازمان انرژی هسته ای در بخش مربوط به معرفی دستاوردها، به یک سامانه لیزری اشاره کرد که برای هدف قراردادن پهپادهای کوچک به کار می رود. مشخصا به دلایل امنیتی در زمان ارائه این توضیحات تصویری از این سیستم منتشر نشد اما صدای پخش شده از گفتگوی افراد، این اطلاعات را در خصوص سامانه پدافند لیزری ایرانی در اختیار ما قرار می دهد:

طبق اطلاعات رسمی منتشره، ما با یک سامانه لیزری به قدرت ۳ کیلو وات رو به رو هستیم که در فاصله ۱ کیلومتری می تواند یک پرنده بدون سرنشین کوچک را نابود کند و در فاصله ۵ کیلومتری می تواند به سیستم های ناوبری آسیب بزند. می توان اینگونه برآورد کرد که در این فاصله احتمال آسیب زدن به سیستم های اپتیکی نیز وجود دارد.

نوع لیزر به کار رفته در این سامانه تدافعی به عنوان سینگل مد ( single-mode ) معرفی می شود. این واژه در جهان لیزر دارای چند معنی است ولی به صورت کلی و احتمال بالا، منظور از این عبارت در این جملات نوعی سیستم لیزری است که به نسبت دیگر گونه ها از قدرت خروجی بالایی برخوردار بوده و بر پایه لیزر فیبری که حالتی از لیزر جامد است فعالیت می کند. این لیزرها همان طور که گفته شد از توان برون دهی خروجی بالایی برخوردار بوده و در عین حال توان فشرده سازی، کیفیت نوری و سطح اطمینان پذیری بالایی دارند و برای بسیاری از سیستم های تسلیحاتی لیزری جزو گزینه های مورد علاقه هستند.

در عین حال به این مسئله نیز اشاره شد که توسعه سیستم جدید پدافند لیزری نیز در کشور کلید خورده که توان آن ۵ کیلو وات خواهد بود و مشخصا قدرت و برد بیشتری را در اختیار نیروهای مسلح ما خواهد گذاشت.

اگر بخواهیم به نوعی نمونه ای از کلاس از تسلیحات لیزری را معرفی کنیم، شاید یکی از گزینه های مناسب، سامانه CLWS ساخت شرکت بوئینگ باشد که در حال حاضر تحویل آن به سپاه تفنگداران دریایی آمریکا هم انجام شده و بر اساس نیاز توان تولید انرژی در اندازه ۲، ۵ و ۱۰ کیلووات را نیز دارد و ماموریت اصلی آن نیز مقابله با پرنده های بدون سرنشین تعریف شده است.

سامانه CLWS ساخت شرکت بوئینگ

در حال حاضر کشورهای مهم و صنعتی جهان همچون آمریکا، چین، روسیه و چند کشور اروپایی دارای برنامه فعال تسلیحات لیزری هستند و در برخی از موارد نیز این تسلیحات خود را به حالت تست های میدانی و آزمایشات نهایی رسانده اند. تسلیحات لیزری به صورت خاص و انرژی مستقیم به صورت عام تر در حقیقت آینده حوزه نظامی بوده و ای بسا روزی به مانند فیلم های علمی و تخیلی جایگزینی گلوله ها و موشک ها شوند.

امروز کشورهای صنعتی در حوزه سیستم های لیزری با توان بیش از ۱۰۰ کیلووات ورود کرده اند اما در هر صورت جمهوری اسلامی ایران نیز گام های اول و مهم در این بخش را با قدرت و موفقیت برداشته و باید منتظر باشیم تا به زودی اولین بار تصاویری از سیستم پدافند لیزری ساخت ایران را مشاهده کنیم. فراموش نکنیم که بحث پدافند لیزری از جمله حساس ترین و تقریبا یکی از اصلی ترین مسائل در لبه دانش نظامی فعلی جهان به حساب می آید و کمتر از ۱۰ کشور مهم و قدرتمند دنیا به تنهایی توانسته اند در این زمینه محصولی حتی در حد آزمایش موفق نیز در اختیار داشته باشند.