کودکان و نوجوانان

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «مجید راستی» نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگویی درباره مسئله کتاب‌خوانی کودکان و نوجوانان و راهکار‌هایی که برای کتاب‌خوان کردن بچه‌ها وجود دارد، اظهار داشت: برای کتاب‌خوانی راه‌های مختلفی وجود دارد؛ اما به شرطی که انجام شود. به نظرم بزرگ‌تر‌ها باید کتاب بخوانند؛ تا زمانی که بزرگ‌تر‌ها کتاب نخوانند، کتاب‌خوانی عادت نمی‌شود. بچه‌ها را کم‌وبیش می‌شود کتاب‌خوان کرد؛ ولی اول از همه کتاب‌خوانی باید از خانواده شروع شود و کودک ببیند بزرگ‌تر‌ها هم کتاب می‌خوانند.

راستی در ادامه مدرسه‌های را یکی از عوامل مؤثر بر کتاب‌خوانی خواند و گفت: مدرسه‌ها باید بخش ویژه‌ای برای کتاب‌خوانی باز کنند با عنوان ساعت کتاب‌خوانی یا درس کتاب‌خوانی یا هر عنوان دیگری و هفته‌ای دو سه بار زنگ کتاب‌خواندن داشته باشند که می‌تواند در کتابخانه مدرسه اتفاق بیفتد و یا سر کلاس درس. در این ساعت‌ها بچه‌ها می‌توانند کتاب‌هایی را که می‌خوانند یا قصه‌هایی را که برایشان خوانده می‌شود، نقد کنند.

نویسنده «دماغ مترسک»، «دنیا پر از مورچه شده» و «خرگوشک و عروسکش» امانت گرفتن و خواندن کتاب را یکی از راه‌های کتاب‌خوان کردن عنوان کرد و یادآور شود: باید بچه‌ها را تشویق کنیم عضو کتابخانه شوند. واقعیت این است هزینه خرید کتاب در کنار مشکلات اقتصادی در شرایط الان سخت است؛ بنابراین بچه‌ها و بزرگ‌تر‌ها می‌توانند عضو کتابخانه باشند. البته برخی از بچه‌ها عضو هستند؛ اما این موضوع به‌صورت پراکنده است و در میان همه عمومیت پیدا نکرده است و عمومیت‌پیداکردن آن می‌تواند خیلی کمک کند.

وی ادامه داد: از طرف دیگر می‌شود اخبار کتاب را هر روز به شکلی منعکس شود. بهادادن به کتاب به هر شکل ممکن مهم است. کتاب باید از طریق فروشگاه‌های کوچک پراکنده‌ای در سطح شهر، کتاب‌فروشی‌ها و به هر شکل دیگری در دسترس کودکان قرار بگیرد. در کنار همه این‌ها مسئولان مملکت در رفتار و گفتار و عملکردشان نشان دهند که کتاب‌خوان هستند و ما باور کنیم. همچنین به کسانی که کار‌های فرهنگی می‌کنند، بهای واقعی داده شود و از آن‌ها نترسند.

نویسنده «قصه‌های علی کوچولو» درباره این‌که بچه‌ها عادت به کتاب‌خوانی را از چه کتاب‌هایی باید شروع کنند، اظهار کرد: با هر کتابی؛ کتاب‌خواندن این‌گونه نیست که برویم از فلان کتاب شروع کنیم و یکی‌یکی جلو بیاییم. این موضوع، شکل غلطی را ایجاد می‌کند. کودک باید بتواند کتاب بخواند و در دسترسش باشد. ما به جایی نرسیده‌ایم که انتخاب کنیم، آن‌هایی که کتاب‌خوان هستند خودشان انتخاب می‌کنند؛ مثلاً از یک نویسنده کتاب خوبی خوانده‌اند و بعد سراغ کتاب‌های دیگرش می‌روند، آن‌ها را پیدا کرده و می‌خوانند.

وی سپس افزود: در کشورمان زمانی که کتاب چاپ می‌کنیم، عنوان کتاب درشت چاپ می‌شود و نه نام نویسنده، درحالی‌که در کشور‌هایی که کتاب‌خوانی جزء عادت و فرهنگشان شده، اسم نویسنده را درشت می‌زنند و بعد عنوان کتاب می‌آید. ما برای رسیدن به آن مرحله خیلی فاصله داریم؛ بنابراین باید بچه‌ها را تشویق کنیم کتاب بخوانند و شرایط کتاب‌خواندن را هم برایشان فراهم کنیم، بعد آن زمان شاهد رشد و رونق کتاب خواهیم بود.

راستی با بیان اینکه تلویزیون می‌تواند خیلی به کتاب‌خوانی کمک کند، گفت: البته به شرطی که کار واقعی بکند و شعاری نباشد؛ این همه سریال می‌بینید که در تلویزیون و رسانه‌های تصویری ساخته می‌شود؛ اما چقدر کتابخانه و کتاب در این سریال‌ها دیده‌اید؟ همه چیز هست الا کتابخانه. مثلاً می‌بینید دوربین به سمت خانه شخصی می‌رود، مجسمه و تابلو و مبل‌های گران‌قیمت را نشان می‌دهند؛ اما کتابخانه نیست، گویی افراد مرفه و حتی متوسط با کتاب غریبه‌اند درحالی‌که نباید این‌طور باشد. این امر نشان‌دهنده این است که یک اشکال اساسی وجود دارد. هر سریال خارجی که ببینید به نحوی ردپای کتاب چشمگیر و طبیعی است.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان با بیان این‌که رفتار‌ها به‌گونه‌ای شده که انگار نیازی به کتاب‌فروشی و کتاب‌خوانی و کتاب‌دوستی نیست، گفت: چه اشکالی دارد که تلویزیون برنامه‌ای بگذارد و خبر انتشار کتاب‌ها را بدهد و بگوید این عنوان کتاب‌ها در این هفته چاپ شده؟ یا با نویسنده مصاحبه کنند؟ ما با میوه‌فروش‌ها بیشتر مصاحبه می‌کنیم تا آدم‌هایی که کتاب‌خوان هستند. چرا اخبار با مردم مصاحبه نمی‌کند که کدام کتاب‌ها را خوانده‌اند و چرا این کتاب‌ها را انتخاب کرده‌اند و چه کتاب‌هایی را به مخاطبان پیشنهاد می‌دهند؟ این‌ها از مواردی است که می‌توان به‌مرور جا انداخت.

وی خاطرنشان کرد: اگر می‌خواهید بچه‌ها را به کتاب‌خواندن تشویق کنید، بزرگ‌تر‌ها باید به سمت کتاب بروند، زمانی دانش‌آموزان به‌ویژه دبیرستانی‌ها از خانه تا مدرسه، چند کتاب به‌نحوی‌که دیده شود، بغل می‌کردند و می‌خواستند بگویند کتاب‌خوان و درس‌خوان هستیم، الان در مترو چند درصد مسافران با گوشی بازی می‌کنند و چند نفر کتاب دستشان است؟ تلویزیون و رادیو و مطبوعات هرکدام به سهم خود می‌توانند قدمی برای کتاب و کتاب‌خوانی بردارند و حتی تابلو‌های تبلیغاتی هم باید سهمی داشته باشند و به شکل واقعی به کتاب بها بدهند؛ مثلاً شهرداری‌ها ویترینی داشته باشند که کتاب‌ها را برای مخاطبان به نمایش بگذارند. این‌ها پیشنهاد‌هایی است که من دارم و می‌توان بر روی آن‌ها فکر کرد.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ در فرهنگ عمومی کشور ما، روزهای پایانی تابستان مقارن با برگزاری جشن بزرگ عاطفه‌هاست. فلسفه‌ی برگزاری این جشن بزرگ خیریه، در آستانه‌ی آغاز سال جدید تحصیلی، کمک رسانی به دانش آموزان محروم و بی بضاعت است.

طی دهه‌های گذشته، کمیته‌ی امداد مهم ترین رکن و پایه‌گذار این سنت حسنه جهت کمک رسانی به آینده سازان این مرز و بوم بوده است.

این نهاد خیریه با ایجاد پایگاه‌ها و ایستگاه‌های جمع آوری کمک‌های نقدی و غیر نقدی در سطح معابر شهرها و روستاها، اهتمام ویژه ای در جهت نیل به این هدف داشته است. کمیته ی امداد و احتمالا سایر نهادها و ارگان هایی (مانند بهزیستی و…) که طی چند دهه‌ی اخیر در این حرکت خداپسندانه مشارکت کرده اند، به نیکی توانسته اند فرهنگ کمک رسانی به افراد محروم را در جامعه ی نهادینه کنند.

البته نباید فراموش کرد که چنین اقدامات خداپسندانه ای در تمدن ایرانی و آموزه های اسلامی ریشه داشته اما در شکل و قالب یک جشن خیریه ی عمومی در دهه ی هفتاد (یعنی نخستین دهه ی پس از اتمام جنگ تحمیلی) پویشی نوپا و تازه بنیان بود.

نقش رسانه ها در زمان شکل گیری این پویش انسانی و خداپسندانه غیر قابل انکار است. رادیو و تلویزیون که در آن زمان بیشترین مخاطب را به خود اختصاص داده بودند، در تبلیغ و ترویج این جشن نقشی به سزا را ایفا کردند. سازمان صدا و سیما با استقرار گزارشگران خود در بسیاری از پایگاه ها و ایستگاه های جمع آوری کمک ها و معرفی کردن این امر به عنوان هنجار پسندیده ی اجتماعی توانست در جلب و جذب مشارکت های عمومی به عنوان اهرمی رسانه ای، بیشترین و بهترین نقش را داشت باشد.

در حدیثی از امام هشتم علی ابن موسی الرضا علیه السلام من باب کمک به مومنین نیازمند آمده است: هرکس اندوه و مشکلی را از مومنی بر طرف سازد، خداوند در روز قیامت قلب او را شاد می کند.(کافی، جلد۳، صفحه ۲۶۷).

از همین روست که فرهنگ کمک کردن به دیگران بالاخص دانش آموزان نیازمندی که قرار است آتیه سازان این مرز و بوم باشند، در حیقیقت به مثابه پی نهادن سنگ بنایی جهت پیشرفت جامعه در دهه های آتی است.

امداد به کودکان و نوجوانان نیازمند و مهیا سازی وسایل تحصیل علم برای این گونه از افراد در واقع زمینه چینی برای پیشرفت آینده ی کشور خود ماست. هرگز این نکته قابل انکار نیست که تامین دانش آموزان نیازمند امروز برابر با تامین نیروی انسانی ماهر فرداست.

کمیته‌ی امداد در کنار سازمان صدا و سیما و سایر نهادهای خیریه‌ی دولتی و خصوصی می توانند با مشارکت هر چه بیشتر در این پویش سراسری بزرگ کما فی السابق در این حرکت عمومی نقش پررنگی را بازی کنند و در جلب مشارکت‌های عمومی پویاتر و کوشاتر از پیش باشند.

انتهای پیام/133

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، شورای فرهنگ عمومی دیروز میزبان مراسم رونمایی از بازی «حسینیه کوچک من» بود.

«حسینیه کوچک من» بازی ویژه ماه محرم و صفر برای کودکان و نوجوانان، بازی که بچه‌ها می‌توانند با قطعات آن حسینیه درست کنند، پرچم سیاه بزنند، کتابخانه و جاکفشی و جانماز درست کنند، چایی تعارف کنند، قطعات چوبی بسازند و با سنت عزاداری این ایام آشنا شوند.

این بسته بازی که محصول شادینک است با حضور «محمدمهدی اسماعیلی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیر خانه خلاق دانادل در شورای فرهنگ عمومی رونمایی شد و از این پس در دسترس کودکان و نوجوانان قرار خواهد گرفت.

انتهای پیام/ 231

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ تحصیل علم یکی از سفارشات موکد پیامبر مکرم اسلام (ص) به مسلمانان بوده است. ایشان فرمودند: اطلبوا العلم ولو بالصین( دانش را بجویید حتی اگر در چین باشد).

چنین سفارشی از سوی نبی عظیم الشان اسلام حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله و سلم جامعه‌ی اسلامی را مکلف به علم آموزی و تامین مایحتاج و اسباب مورد نیاز در فراگیری علم می کند.

این روزها و در آستانه‌ی آغاز بهار علم و دانش و بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها، نمایشگاه لوازم التحریر دایر است. فراهم آوردن لوازم التحریر و نوشت افزار جزء وظایف اولیه‌ی آموزش و پرورش و سایر نهادها و صنایع مرتبط با سوادآموزی است.

تولیدکنندگان داخلی انواع لوازم التحریر و نوشت افزار در کنار رقبای خارجیشان می توانند به رقابتی سالم در قالب این نمایشگاه بپردازند.

نظارت بر تولید نوشت افزار داخلی و ورود محصولات همگن از خارج از کشور قطعا امری مهم و بسیار حائز اهمیت است. با توجه به اینکه هر ساله طرح‌ها و ایده‌های نازه ای جهت جذب و جلب کودکان و نوجوانان به منظور استفاده از نوشت افزار در تولید محصولات این رسته ی صنعتی اعمال می شود، قطعا نظارت بر کم و کیف آن امری بایسته هم برای خانواده ها و هم برای مسئولین ذیربط است.

ورود رقبای خارجی در صنعت مربوط به نوشت افزار و لوازم التحریر بسیار مهم است. از یک سو پاگشایی رقبای به روز از سراسر جهان در چنین نمایشگاه هایی می تواند باعث ایجاد رقابتی مثمر ثمر در تولید نسل بعدی نوشت افزارها شود و از سویی دیگر برخی از طرح های لوازم التحریر تولیدی سایر ممالک با فرهنگ کشور ما سازگاری نداشته و به نوعی تهاجم فرهنگی به شمار می آید.

به دیگر کلام، می توان گفت برپایی چنین نمایشگاه هایی قطعا هم باعث پویایی صنایع نوشت افزار کشور و محیط سالمی برای ایجاد رقابت با رقبای خارجی خواهد شد به شرط آن که کالاهای وارداتی از سایر ممالک نیز رعایت مسائل و چهارچوب‌های فرهنگی کشوری مانند ایران را نیز بکنند و از حد و مرزبند‌ی‌های فرهنگی کشور تجاوز نکنند.

قطع به یقین، تولیدی‌های داخلی نیز با به روز رسانی کردن طرح‌های خود می توانند بهترین گزینه ها را برای خانواده ها در انتخاب لوازم التحریر ارائه دهند.

انتهای پیام/133