کویت

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ نیمه دوم سال ۱۳۶۶ در جنگ ایران و عراق حوادث و اتفاقاتی رخ داد که بسیار مهم و در روند جنگ تأثیرگذار بود؛ زیرا در این سال بود که جنگ نفتکش‌ها شدت بیشتری یافت؛ بدین ترتیب که ارتش عراق با هدف توقف صدور نفت ایران از بنادر جنوبی کشورمان، کشتی‌های نفتی، اسکله‌های نفتی و مناطق صدور نفت مانند جزیره خارگ را بار‌ها مورد حمله قرار داده و توانسته بود خسارات زیادی را به کشورمان وارد کند؛ به همین جهت ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ ابلاغ عملیات مقابله به مثل به نیروی دریایی سپاه صورت گرفت و متعاقب آن اولین اقدام مقابله به مثل نیروی دریایی سپاه در خلیج فارس یکم فروردین ۱۳۶۶ در شمال خلیج فارس و محدوده جزیره فارسی صورت گرفت.

بدین شکل نیروی دریایی سپاه با هدف مقابله به مثل، کشتی‌های نفتی را که حامل نفت عراق و متحدان آن بود، مورد اصابت قرار می‌داد؛ لذا در همین راستا بعد از ظهر ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ رزمندگان منطقه دوم نیروی دریایی سپاه با قایق‌های تندرو اولین کشتی شوروی سابق با نام «ایوان کوروتیف» را مورد اصابت قرار می‌دهند و ۲۶ اردیبهشت هم دومین کشتی این کشور با نام «مارشال چوخوف» که در اجاره کویت بود با مین برخورد می‌کند.

اما شاید مهم‌ترین اقدامی که در این سال رخ داد و سرو صدای زیادی در جهان ایجاد کرد، برخورد سوپر نفتکش «بریجتون» با مین بود؛ در آن مقطعِ زمانی کویت به‌عنوان متحد اصلی عراق، بنادر خود را در اختیار عراق گذاشته بود و عراق هم از طریق این بنادر ملزومات مورد نیاز خود را تأمین می‌کرد؛ به همین دلیل کشتی‌های کویتی مورد هدف حملات انتقامی سپاه قرار گرفتند.

لذا در چنین شرایطی، مقامات کویتی از شوروی و آمریکا درخواست کردند که به‌منظور مصون ماندن کشتی‌های‌شان از حملات انتقامی، این دو کشور‌ پرچم خود را بر فراز کشتی‌های کویت نصب کنند تا بلکه بدین شیوه، شناورهای کویت از حملات انتقامی به دور بمانند؛ آن‌ها با این شیوه به اصطلاح پای آمریکا را به خلیج فارس باز کردند به نحوی که ارتش آمریکا برای اسکورت کشتی‌های کویتی به ۴۰ فروند ناو را به منطقه گسیل داشت و با همراهی سایر کشور‌های غربی، این تعداد به ۸۰ فروند رسید.

بر این اساس، آمریکایی برای اسکورت ۱۱ فروند نفتکش کویتی آن هم تحت پرچم خود، عملیاتی را با نام «عزم راسخ» آغاز کرد و برای شروع عملیات، سوپر نفتکش «بریجتون» (الدخاء سابق) مورد اسکورت قرار گرفت و برای نشان دادن موفقیت این اقدام، تعدادی از خبرنگاران رسانه‌های مطرح جهان را نیز با خود همراه ساختند.

موفقیت اسکورت نفتکش‌های آمریکایی می‌توانست ضعف ایران را نشان دهد؛ از این روی تصمیم به نشان دادن ضرب شصتی به آمریکا در تهران گرفته می‌شود؛ دستور انجام عملیات علیه اسکورت نفتکش‌ها به نیروی دریایی سپاه ابلاغ و سپس طرح مین‌گذاری طراحی و اجرا شد؛ در پی این اتفاق، نفتکش مورد تحت اسکورت در مقابل چشمان خبرنگاران رسانه‌های خارجی با مین برخورد کرد و منفجر شد.

موفقیت در مین‌ریزی اقدامی بود که از سوی «نادر مهدوی» و هم‌رزمانش صورت گرفت؛ به همین دلیل آمریکایی‌ها دنبال مجری این عملیات یعنی نادر مهدوی می‌گشتند؛ بعد از موفقیت این عملیات، تصمیم گرفته می‌شود که این بار متحد دیگر عراق که عربستان باشد، مورد «ضرب شصت» قرار گیرد؛ از این روی تأسیسات نفتی سعودی‌ها در منطقه «خفجی» انتخاب و مقرر شد که عملیات علیه این تأسیسات با حدود ۴۰۰ قایق تندروی سپاه انجام شود که به دلیل لو رفتن، عملیات لغو می‌شود؛ لذا عملیات محدودی طرح‌ریزی شد و مطابق آن سه قایق به فرماندهی شهید مهدوی به آب‌های آزاد اعزام می‌شوند تا در صورت رویت هر شناور فرامنطقه‌ای علیه آن اقدامی صورت گیرد.

براین اساس، ۱۶ مهر ۱۳۶۶ نادر مهدوی و ۱۱ همراهش توقفی را در جزیره فارسی انجام می‌دهند و بعد قرائت نماز مغرب و عشاء به ناگهان بالگرد‌های کبری نیروی دریایی آمریکا به جزیره فارسی حمله می‌کنند و مقر فرماندهی نیروی دریایی سپاه در این جزیره را مورد اصابت قرار می‌دهند که متعاقب آن نادر مهدوی و همراهانش برای درگیری با بالگرد‌های آمریکایی وارد عمل می‌شوند و در این درگیری ابتدا یکی از قایق‌ها مورد اصابت قرار گرفت و در ادامه درگیری یکی از بالگرد‌های آمریکا با شلیک موشک دوش‌پرتاب «استینگر» سرنگون می‌شود. در نهایت قایق نادر مهدوی نیز غرق می‌شود.

در این درگیری نادر مهدوی هرچند زنده به اسارت گرفته می‌شود، ولی بر اثر شکنجه‌های وحشیانه و قرون وسطایی نظامیان آمریکایی به شهادت می‌رسد و یادش برای همیشه ماندگار می‌ماند؛ اقدامات تأثیرگذار و شجاعت شهید مهدوی باعث شد تا رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست‌اندرکاران کنگره دو هزار شهید استان بوشهر درباره وی عنوان کند: «شهید نادر مهدوی… اگر متعلق به کمونیست‌ها بود، یک چگوارا از او درست می‌کردند؛ یعنی یک چهر‌ه بین‌المللی مبارز؛ این جوان کم‌سال یک چهره این جوری دارد».

انتهای پیام/ ۲۳۱

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌‌ـ رحیم محمدی؛ جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ۴۳ سال پیش به فرماندهی صدام و با تشویق‌های آمریکا آغار شد. آمریکا که به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، جایگاه مهم و راهبردی خود را در ایران از دست داده بود و بعد از آن‌که توطئه‌های مختلف آمریکا در کشورمان از جمله کودتا و اقدامات تجزیه‌طلبانه به نتیجه نرسید، به زعم خود بهترین اقدام ممکن برای سرنگون ساختن این نظام نوپای اسلامی را در تشویق صدام برای حمله به ایران دانست.

بنابراین برای اینکه مانع از گسترش تفکر این انقلاب شود که در نوع خود با انقلاب‌های دیگر جهان تفاوت اصلی و اساسی به لحاظ ماهیتی داشت، حمله‌ای سراسری علیه مرز‌های کشورمان توسط ارتش عراق صورت گرفت و به دنبال آن، دشمنان توانستند بخش‌هایی از کشورمان را به اشغال خود درآورند.

هرچند آن‌ها انتظار داشتند به دلیل شرایط انقلابی در کشور و نبودِ آمادگی‌های لازم برای دفاع در برابر حملات آن‌ها، یک هفته‌ای به تهران برسند، اما به دلیل عدم شناخت مردم ایران که تن به اشغال کشورشان نمی‌دهند و برای حفاظت از خاک و آب میهن‌شان از همه چیز خود می‌گذرند، هیچ‌گاه نتوانستند آنچه را در سر می‌پروراندند، عملی کنند و به همین دلیل وقتی سلسله عملیات‌های پیروزمندانه رزمندگان کشورمان آغاز شد، برای اینکه از شکست ترس و واهمه داشتند، دست به دامان کشور‌های غربی و شرقی شدند و بدین ترتیب جنگی جهانی علیه مردمی که تازه انقلاب کرده و نظام حکومتی تشکیل داده را شکل دادند.

جنگی که در آن یک طرف (عراق) هرآنچه نیاز داشت، اعم از سلاح‌های نظامی جدید، پول و اطلاعات آن‌هم در حجم زیادی در اختیارش قرار می‌گرفت و در سوی دیگر جنگ، (ایران) به واسطه تحریم‌های اعمال‌شده علیه آن، امکان خرید تسلیحات مورد نیاز از بازار‌های جهانی را نداشت؛ لذا برای آن‌که بتواند بخش کوچکی از نیاز‌های اساسی جبهه‌های جنگ را تامین کند، مجبور بود اقلام خود را از دلالان آن‌هم با قیمت‌های بسیار بالا تهیه کند.

جبهه مقابل نه‌تنها از پشتوانه مالی و نظامی دولت‌های شرقی و غربی و حتی عربی برخوردار بود، بلکه در مجامع بین‌المللی هم اقدام مؤثری در توقف جنگ و تنبیه متجاوز به لحاظ سیاسی و دیپلماتیک صورت نمی‌گرفت؛ در حالی که هنگام اشغال کویت توسط ارتش عراق، بلافاصله شورای امنیت سازمان ملل این اقدام را محکوم کرد و برای حمله نظامی از سوی آمریکا، اجازه لازم را صادر کرد.

بنابراین مقطع جنگ هشت ساله عراق با ایران که آن را با عنوان «دفاع مقدس» می‌شناسیم، مقطعی است که باید به درستی ابعاد و زوایای مختلف آن به درستی شناخته شود و برای شناخت نسل‌های آتی با آنچه در آن مقطع حیاتی بر مردم کشورمان گذشته، تلاش و مجاهدت صورت گیرد؛ چون اگر نسل‌های بعدی با آنچه در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آن‌هم در مدت هشت سال رخ داد، آشنا شوند، می‌توانند مسائل درس‌آموز و راهبردی را بیاموزند.

پس برای تبیین آثار و دستاورد‌های این دفاع که به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی «حفظ تمامیت ارضی، کشف عظمت توانایی‌های ملت، ایمن‌سازی کشور از تهاجم‌های نظامی محتمل، شناخت ظرفیت‌های انسانی ملت ایران، گسترش مرز‌های فکری و معرفتی انقلاب اسلامی، گسترش فرهنگ مقاومت و اتکا به نفس و رشد و استحکام فکر مقاومت در داخل کشور» هستند، باید خارج از هرگونه اظهارات وحدت‌شکن، تلاش مجاهدانه‌ای صورت گیرد.

انتهای پیام/ ۲۳۱