گروه اجتماعی دفاع‌پرس – سرتیپ بازنشسته مرتضی نجفی علمی؛ همه چیز به هم ریخته بود، نه دولتی! نه نظامی! نه مقرراتی! هرکس خودش تصمیم می‌گرفت که چه کار کند، ماموریت افراد را اوضاع و احوال زمان و مکان تعیین می‌کرد، انگار همه با شور و هیجان انقلابی در حال خلاقیت و ابتکار عمل بودند، در عین بی نظمی ظاهری، به نظر می‌رسید که یک نظم هدفمندی این سیل پرشور و خروشان مردمی را ناخودآگاه به ساحلی امن هدایت می‌کند.
ارتباط دل‌ها هر لحظه مستحکم‌تر می‌شد، کسی یارای توقف این موج عظیم مردمی و انقلابی راکه به سرعت پیش می‌رفت نداشت، مردم از جان مایه می‌گذاشتند، آن چه همه را به خط می‌کرد، عشق به مقتدا بود، کلام او در عمق وجود همه می‌نشست، نگاه او لذتی وصف ناپذیر داشت.
به نظر می‌رسید همه خواسته‌ها در اراده خدایی وجود او جمع بود، گویی وصل به منبع لایزال الهی است، مانند کوه ایستاده بود از هیچ کس و هیچ چیز جز خدا نمی‌ترسید، عشق به انقلاب و مردم داشت، با تمام وجود پذیرای مردم بود، حوادث و وقایع را به خوبی مدیریت می‌کرد، به همه امید می‌داد، می‌دانست به کجا می‌رود، پا برهنه‌ها را بر کاخ نشینان بی درد ترجیح می‌داد و آن‌ها را صاحبان اصلی انقلاب می‌دانست، ابرقدرت‌ها ذره‌ای در او تاثیر نداشتند، چون قدرت اصلی را «خدا» می‌دانست، به آینده کاملا امیدوار بود، او کسی نبود جز خمینی کبیر (ره)، احیاگر قرن، کوبنده امپریالیسم و لیبرالیسم، کمونیسم وهر ایسمی؛ پایه گذار اصل ولایت فقیه در نظام و تمدن نوین اسلامی.
کمرحکومت نظامی و نظام پهلوی با تصمیم الهی و به موقع این بزرگ مرد در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ شکست، نظام طاغوت سرنگون شد، رهبر کبیر انقلاب اسلامی خمینی عظیم (ره)، در ابتکار بی نظیری، الگویی متشکل از سه نهاد، مردم، مسجد و روحانیت را که با انقلاب اسلامی ممزوج بود و در تاریخ سابقه‌ای نداشت، تحت عنوان کمیته موقت انقلاب اسلامی به عنوان اولین نهاد مقدس جمهوری اسلامی ایران، برای ساماندهی انقلاب اسلامی پایه گذاری نمود.
این نهاد که از اقشار مختلف تشکیل شده بود و در راس آن روحانیت مبارز و انقلابی همچون شهیدان مطهری، مفتح، دستغیب، مدنی، مرحوم مهدوی کنی و بزرگان دیگری بودند که امر خطیر هدایت نیرو‌های پرشور و انقلابی را بر عهده داشتند.
پایگاهش مسجد، پشتوانه اش مردم، نگاهش الهی و راهش، راه امام بود؛ همه جا حضور داشت، همیشه هم حضور داشت، در هر حادثه‌ای که رخ می‌داد حرف اول را می‌زد، تهدید را به فرصت و مخالف را سر جای خود می‌نشاند، نیروهایش در انجام ماموریت از یکدیگر سبقت می‌گرفتند، هرچه ماموریت خطرناکتر، داوطلب بیشتر بود.
نیرو‌ها در عین رعایت سلسله مراتب، اما همه نگاهشان به مرجع، مقتدا و رهبرشان بود، اگر مسئولی خطوط کلی را رعایت نمی‌کرد افراد خود تصمیم می‌گرفتند، نفوذی و گروهکی در بینشان جایی نداشت. آنچه بود عشق به اسلام و امام و انقلاب بود.
در حقیقت کمیته یک روزی یک خلایی را پرکرد که هیچ چیز دیگری قادر نبود آن خلاء را پر کند، ظرفیتی عظیم بود که بتواند از این دستاورد‌های الهی بزرگ حراست کند و کمیته یعنی همه آن انگیزه‌ها و نیرو‌ها و احساسات انقلابی که احساس می‌شد این مملکت بعد از گسیختن نظام طاغوتی حاکم احتیاج به یک دست نیرومندی دارد که آن را اداره کند، کمیته کلیدی بود که با آن در تشکیلات عظیم جمهوری اسلامی گشوده می‌شد (بیانات امام خامنه‌ای در ۲۳ بهمن ۱۳۶۵).
زمانی به جای سازمان‌های دولتی، زمانی خلاء ارتش و نیروی انتظامی را پر می‌کرد، بازار را کنترل می‌نمود، ضد انقلاب و گروهک‌ها را سرجای خود می‌نشاند، تا این که جمهوری اسلامی تثبیت شد، قوا به مرور زمان شکل اصلی خود را گرفت، انتقال قدرت سیاسی با تدبیر امام (ره)، شورای انقلاب و تلاش وصف ناپذیر کمیته انقلاب اسلامی در کوتاه‌ترین زمان صورت گرفت، سپس قدرت نظامی شکل انقلابی خود را پیدا کرد و نهاد‌های دیگر هم زمان شروع به فعالیت کردند، این در حالی بود که عوامل مزدور رده‌های بالای نظام طاغوت و دولت‌های استکباری و به خصوص آمریکای جنایتکار معتقد بودند که انقلاب اسلامی حد اکثر ۶ ماه دوام پیدا نخواهد کرد.
کمیته نیرویی نبود که فقط در یک عرصه عمل کند، از قبل و هم زمان با شروع جنگ، این نهاد در سطوح مختلف از فردی تا گروه، تیپ و نهایتا لشکر روح اله نقش کلیدی در دفاع مقدس داشته و موفقیت‌های بزرگی در جبهه‌های جنگ کسب کرده است، هم زمان در شرق با اشرار و قاچاقچیان در داخل با ضد انقلاب، بمباران‌های صدام، گروهک‌ها و مجرمان مبارزه می‌کرد، آرامش ایجاد می‌کرد و هرحرکت مخالف انقلاب را در نطفه خفه می‌کرد.
در این جا سوال اساسی که به ذهن متبادر می‌شود، این است: عامل اساسی موفقیت کمیته با حد اقل نیرو و امکانات در چه چیزی و یا نکته‌ای بوده است، چرا الگوی کمیته عجین با انقلاب است؟
در این قسمت نظر شما را جلب می‌کنم به فرمایشات امام راحل (ره) خطاب به پاسداران کمیته انقلاب اسلامی، که می‌فرمایند: “شما اسلام را زنده کردید و ایران را بیمه کردید و این جوانان کمیته که از روز اول انقلاب در پیروزی انقلاب نقش بزرگ داشتند، در ادامه انقلاب هم این نقش را دارند و… (امید وارم که این نقش را به خلف‌های خودشان و به فرزندان خودشان بیاموزند تا این که در طول تاریخ ایران همین طور که الان اسلامی است و مثل شما جوانانی که نظیر اون را ما نمی‌توانیم در تاریخ پیدا بکنیم اولاد عزیز شما بار بیایند و حفظ کنند کشور خودشون را حفظ کنند اسلام عزیز را”).
مقام معظم رهبری در ۱۳۹۸/۹/۶ در ملاقات با برادران بسیجی، فرمودند: “تجربه کمیته‌ها در سال ۶۰ تجربه خوبی است، از آن تجربه استفاده بشود، کمیته‌های انقلاب اسلامی در سال ۶۰ در محلات مختلف، در جا‌های مختلف، همه جا حضور داشتند، همیشه هم حضور داشتند؛ هر حادثه‌ای که در آن منطقه رخ می‌داد، اول چشم انسان می‌افتاد به برادران کمیته، البته آن‌ها تازه کار بودند، آگاهی‌های امروز شما را، توانایی‌های امروز شما را اصلا نداشتند، اما حضور دائمی داشتند، این حضور دائمی خیلی مهم است”.
به نظر می‌رسد پاسخ سوال را در یک جمله می‌توان یافت؛ راز موفقیت کمیته‌ها بهره گیری از الگویی بود که در راستای انقلاب اسلامی و ارکان اساسی آن یعنی روحانیت مبارز و انقلابی، تحت زعامت امام راحل (ره)، مردم و مسجد، شکل گرفته بود لذا در ادامه روند انقلاب این الگو باید بروز می‌شد و ادامه می‌یافت …
در گام دوم انقلاب اسلامی و در تداوم پاسداری برای مدیریت سلامت جامعه، عدالت و انتظام اجتماعی و نظم عمومی با اشراف کامل و داشتن نبض تفکر جامعه، نیاز به یک پشتوانه علمی، نظری و عملی داریم و لذا لازم است با واکاوی و تحلیل تجربیات قبلی، برای وقایع پیش آمده تدابیر به کار برده شده و نتایج حاصله، تحولات روز و نگاه به آینده؛ نسبت به نظریه پردازی در موضوعات؛ نظم، امنیت، آسایش و آرامش جامعه و تعیین راهبرد ها، شیوه‌ها و روش‌ها در این خصوص و چگونگی حضور فعال در تصمیم سازی در سطوح کلان کشور برنامه ریزی کرد. این مهم با ایجاد یک مرکزیت نظریه پردازی متشکل از نخبگان، تصمیم گیران، عمل کنندگان قابل دست یابی است. الهم عجل لولیک الفرج.
انتهای پیام/ 241
گروه حماسه و جهاد