الزامات کنترل قیمتها؛ نه به "گرانی و ارزانی بیقاعده"/ لزوم واردات تا مرز متضرر نشدن تولید داخل
دولت در کنار راهبردهایی مثل “واردات” برای تنظیم قیمتها هرگز نباید از راه حل اصلی یعنی برخورد با گرانفروشان و دلالان بیقاعده نیز دوری کند.
سرویس اقتصاد مشرق _ گران شدن برنج و جامپ بیش از دو برابری قیمت آن طی هفتهها و ماههای اخیر حواشی زیادی را برانگیخت.
قیمتهایی عجیب و غریب و بیقاعده که طبق معمول خبر چندانی هم از برخورد با تمامی عوامل آنها نیست.
در این باره میتوان به صحبتهای چندی قبل دبیر انجمن تولیدکنندگان و تأمینکنندگان برنج اشاره کرد که قیمتهای اخیر برنج را غیر قابل قبول خوانده است. [۱]
جالب آنکه گزارشهای زیادی وجود دارد که از تفاوت فاحش و باورنکردنی قیمت هر کیلو برنج از سر زمین تا بازار حکایت میکند. (گفته میشود قیمت هر کیلو برنج هنگام خرید از کشاورزان ۷۵ هزار تومان است که این عدد در بازار به ارقام چند صد هزار تومانی میرسد)!
تا اینجا واضح است که قیمت گران و بیقاعده برنج نه تنها موجب نارضایتی عمومی میشود بلکه عدد افزایش یافته نیز به جیب کشاورزان هم نمیرود. یعنی ما با سودی در قیمت غیر واقعی برنج مواجه هستیم که میدانیم سندیکاهای کشاورزی و کشاورزان هیچ رضایتی از آن ندارند.
اما چرا با این قضیه برخورد نمیشود و دلالها و کارخانهدارهایی که در میانه کشاورز و مردم از سودهای نامتعارف بهرمند میشوند و قیمتها را به دلخواه خود تنظیم میکنند؛ تحت هیچ فشاری نیستند!؟
صد البته نباید از مواهب برخورد قضایی و امنیتی با گرانفروشان بازار برنج غفلت کرد زیرا این غفلت ضربات بزرگی را به اقتصاد خرد و کلان ایران وارد میکند.
از جمله این مواهب نیز بازگشت قیمتها به کانال رقابت معقول، جلوگیری از تنشهای قیمتی و رضایت کشاورز و تولیدکننده است.
وزارت جهاد کشاورزی در مقطع فعلی، به جای برخورد قاطع با گرانفروشی و دلالان بیقاعده اما صرفا به واردات برنج رو آورده است تا قیمتهای بازار تنظیم شود.
اما این کار تا جایی معقول است که کمبود نیاز داخلی رفع شود و بازار به قیمت معقول برسد. نه اینکه واردات به حدی ادامه پیدا کند که اصطلاحا با پدیده “دامپ” مواجه شویم و قیمت برنج وارداتی کمتر از تولیدات داخلی معمول باشد.
چه اینکه در این حالت نیز کشاورز عزیز ایرانی متضرر میشود.
دقت شود که ما مشغول دفاع از منطق اقتصاد در بازار هستیم. منطقی که همان اندازه که بر وجود دولت و حاکمیت در بازار و نظارت بر قیمتها تأکید دارد؛ قیمتشکنی و ارزانی بیقاعده را هم برنمیتابد.
و واردات بیقاعده در کنار فرار از راه حل اصلی یعنی “برخورد قضایی و تعزیراتی با دلالان نامتعارف و گرانفروشان” موجب قیمتشکنی و اضرار کشاورز و اقتصاد ملی میشود.
یعنی باید از دولت خواست که در کنار ابزارهای خود از قبیل واردات برای کنترل قیمت برنج تا رسیدن به مرز معقول، البته از راه حل اصلی یا همان برخورد قضایی با گرانفروشان نیز غفلت نکند و به مریضی که به ۲ دارو نیاز دارد؛ فقط یک دارو ندهد!
چه اگر داروی دوم یا همان برخورد با گرانفروشان مد نظر قرار نگیرد؛ بازار همواره در محیط تلاطم قیمتی و جامپهای بیقاعده تنفس خواهد کرد و این مسئله به نفع نظام اسلامی و مردم نیست.
درباره این قضیه (خطر واردات بیرویه) میتوان به سخنان اخیر جبّار کوچکینژاد، نماینده گیلان در مجلس شورای اسلامی اشاره کرد که به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا درباره قیمت برنج گفته است: افزایش قیمتها به این دلیل است که یکسری دلالها برنجها را خریداری و نگه داشتند و قیمت را بالا بردند و زمانی که قیمت برنج به نزدیک ۴۰۰ هزار تومان رسید، آمدند و دست به فروش زدند.
او میافزاید: حالا دولت برای مقابله با این قیمت، یک راه انتخاب میکند و آن هم واردات است. این یک اشتباه است. ما نمیتوانیم کنترل قیمت بازار را فقط با واردات انجام دهیم، زیرا این کار واقعاً همه چیز را از بین میبرد.
کوچکینژاد تصریح میکند: الان هم برنج محلی به تازگی به بازار وارد شده و قیمتها به سرعت در حال کاهش است. یعنی قیمت برنج تقریباً به ۱۸۰ تا ۲۰۰ تومان رسیده است. اگر این قیمت پایینتر بیاید، واقعاً یک ضربه سخت به کشاورزان که در حال برداشت هستند، میخورد.
این نماینده مجلس میافزاید: معتقدم وقتی دولت برای مقابله با قیمت صرفا واردات انجام میدهد، این کار هم ارز کشور را از بین میبرد و هم کشاورزان را از بین میبرد و در نهایت بعد از چند ماه دوباره دلالها سود میبرند. روش، روش درستی نیست. [۲]
صحبتهای نماینده محترم گیلان تا حدی درست هستند و همانطور که گفته شد دولت باید در مقوله واردات اولا معقول عمل کند تا بازار دامپ نکند و ثانیا از راه حل اصلی یعنی برخورد با گرانفروشان و دلالان نامتعارف نیز غفلت نورد.
در عین حال باید تأکید کرد که منطق بازار مثل یک “مکعب روبیک” است و باید با منطق چند وجهی در پی حل مشکلات آن بود.
بدین قرار، تأکید میشود که واردات دولتی برای کنترل قیمتهای گران بازار خوب است. اما به شرط قرار گیری در کنار راه حل برخورد با گرانفروشان و به شرط رعایت منطق قیمتی در بازار. تا نه گرانفروش امکان مانور داشته باشد و نه کشاورز با ارزانی بیقاعده متضرر شود.
مثلا به نظر میرسد قیمت پیشنهادی نماینده گیلان برای برنج (۱۸۰ تا ۲۰۰ هزار تومان) نیز زیاد است و دولت باید وارداتش را تا مرز قیمتهای پایینتر نیز ادامه بدهد.
کما اینکه خبرگزاری تسنیم به نقل از غلامرضا نوریقزلجه، وزیر جهاد کشاورزی هم اخیرا خبر داد که قیمت برنج به دلیل واردات این محصول تا ۱۰۰ هزار تومان در هر کیلو افت داشته است. [۳]
تسنیم همچنین خبر داده است که قیمت برنج ایرانی به هر کیلو ۱۵۸ هزار تومان رسیده است.
این منطق بازار است و باید امیدوار روزی ماند که مردم و کارشناسان کشورمان بصورت جمعی اقدام به دفاع از این رفتار درست کنند.
ماجرای واردات دولتی برای کنترل قیمت برنج همچنین پروندههای مشابهی در کالاهای دیگر نظیر گوشت قرمز نیز دارد.
گوشت قرمز تولید داخل در ایران به هر دلیلی بسیار برای مردم عادی گران است و از طرفی جدای از بیدولتی محرز در بازار قیمت گوشت؛ لکنتهایی نیز از سوی وزارت جهاد کشاورزی و سازمان برنامه برای واردات گوشت مشاهده شده که این مسئله مردم را دچار مشکلات فراوانی در تأمین گوشت ارزان کرده است.
مکعب روبیکی که در فهم منطق بازار و قیمتها به آن اشاره کردیم همانطور که در بازار برنج خوب عمل کرده است صد البته باید در بازار گوشت قرمز هم تا حصول نتیجه مطلوب؛ عملکرد خوب و اقناعکنندهای داشته باشد.
حرف آخر اینکه دولت در کنار راهبردهایی مثل واردات برای تنظیم قیمتها هرگز نباید از راه حل اصلی یعنی برخورد با گرانفروشان نیز دوری کند!
***
۱_https://eghtesad۱۲۰.ir/?p=۱۴۱۰۹
۲_https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-۱۶۷۵۵۱۷
۳_https://tn.ai/۳۳۸۳۱۷۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
