گرگان

گروه استان‌های دفاع‌پرس – «محمدرضا کاظمی» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان گلستان؛ سالروز حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در ۱۲ تیر ‌۱۳۶۷ به نام روز «افشای حقوق بشر آمریکایی» نامگذاری شده است، جنایت هولناک نظامیان آمریکایی در این روز در هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس با ناو متجاوز آمریکایی را باید یکی از دردناک‌ترین فجایع انسانی دوران معاصر دانست، چرا که عاملان آن به رغم اعتراف معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا در حمله عامدانه به هواپیمای مسافربری، نه تنها توبیخ نشدند، بلکه توسط رئیس‌جمهور وقت آمریکا مدال شجاعت! گرفتند.

مدعیان دروغین حقوق بشر تعداد بی‌شماری از مردم ایران که بی گناه بودند را در این حوادث به شهادت رساندند و این همان حقوق بشر آمریکایی است که امام جمعه ترور می کند، شهروندان یک شهر را بمباران شیمیایی می‌کند، دفتر رسمی مسئولان ارشد یک کشور را بمب‌گذاری می‌کند، هواپیمای مسافربری را با 290 نفر زن و مرد و کودک هدف قرار داده و سرنگون می‌کند و بعد هم برای هیچ کدام از این جنایات، پاسخی ندارد.

در جهان معاصر، بیشرین سوء استفاده از موضوع حقوق بشر توسط دولت آمریکا صورت گرفته و رد پای ظلم و پایمال کردن حقوق بشر از سوی آمریکا در جای جای نقاط کره زمین قابل مشاهده است.

تبلیغات رسانه‌ای دنیا که در دستان امپریالیسم است اینگونه القا می کند که فقط خودشان حافظ حقوق بشر هستند و هرعملی در این راستا را مشروع می‌دانند ولی چشمان خود را بر حوادثی که در یمن و سوریه و عراق و فلسطین و حتی در داخل آمریکا علیه سیاهپوستان رخ میدهد می بندند و از حقوق بشر دم نمی‌زنند.

ترور رهبر معظم انقلاب اسلامی، به شهادت رساندن رئیس قوه قضائیه و جمعی از مسئولان کشور، بمباران شیمیایی سردشت، به شهادت رساندن شهید محراب، سرنگون کردن هواپیمایی مسافربری و به شهادت رساندن نزدیک به سیصد نفر بیگناه و حوادث دیگر در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی در طول این هفته بطور مستقیم و یا غیر مستقیم از سوی آمریکا رخ داده است.

حرکات اخیر صهیونیست‌ها در فلسطین، چهره سیاه صهیونیست‌ها و غربی‌ها را به دنیا نشان داد و در حقیقت حقوق بشر آمریکایی را به جهانیان معرفی کرد.

در عین حال به یاری خداوند متعال مردم فلسطین و مسلمانان جهان به برکت حضور افرادی، همچون سردار حاج «قاسم سلیمانی» در برابر کفار، توانمند و بیدار شدند تا جایی که به برکت خون شهدا، امروز به جای سنگ می‌توانند به خوبی از خودشان دفاع کنند.

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس: یاد و خاطره شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی و خصوصاً جنگ تحمیلی گرامی باد همان‌هایی که سینه خود را در برابر گلوله های توپ و تانک سپر کرده و از ارزشهای ملت عزیز ایران اسلامی دفاع کردند هر چند جنگ تحمیلی به بهانه اختلاف عرضی شروع شد لیکن بر همگان آشکار است که برای ساقط کردن نظام توسط قدرت های بزرگ به وقوع پیوست.

حمایت اکثر قدرت ها از صدام و تعداد اندکی از ایران و اعزام نیرو برای عراق از جنگ تحمیلی را در نوع خود منحصر به فرد ساخته، تمامی شرایط به نفع عراق و موازنه قوا کاملا نا برابر بوده و تنها چیزی که در محاسبات دشمنان ما لحاظ نشده قدرت نیروهای مردمی و اتکا به خداوند متعال است از اینرو نیروهای انقلابی جهاد جزو اولین کسانی بودند که به جبهه ها شتافتند جهادی که به فرمان امام راحل برای عمران و آبادانی روستا و کاهش فاصله های طبقاتی و از بین بردن فقر بنا شده حالا یک جبهه دیگر بر رویش گشوده شده و باید در دفاع مقدس نیز نقش آفرین باشد.

در دهه 60 استان مازندران سه جهاد مستقل مازندران، گرگان، گنبد را داشت که جهادهای گرگان و گنبد که گلستان فعلی هستند از تاریخ 1359/8/1 دقیقا یک ماه پس از شروع جنگ تحمیلی با استقرار در منطقه چوئیبده آبادان کار خود را شروع کردند.

ضرورت احداث این جاده بخاطر محاصره آبادان و قطع جاده آبادان – ماهشهر بسیار ضروری بود که به طول 6 کیلومتر احداث شد تا راه تدارکات و پشتیبانی از آبادان هموار باشد. نابرابری جنگ باعث شد که مهندسی جنگ، به امری حیاتی تبدیل شود و روز بروز بر اهمیت آن افزوده شود تا جایی که بنا به اظهارات فرماندهان سپاه و ارتش هیچ عملیاتی بدون مشخص شدن نقش و جایگاه مهندسی رزمی انجام نمی شد.

بر حسب ضرورت احداث جاده، پل، خاکریز، حتی آب اندازی بخشی از دشت‌های جنوب برای جلوگیری از پیشروی‌های دشمن در ابتدای جنگ و احداث لنگرهای اجتماعی، تنها قسمتی از اقدامات مهندسی جهاد است. علی ایحال فعالیت دستگاه های راه سازی جهاد منطقه گرگان در جنوب ادامه داشت که بعدا به جزایر مجنون رفتند و به لحاظ حساسیت مناطق دریایی با تشکیل قرارگاه نوح کارهای مهندسی جزایر در خلیج فارس خصوصا جزیره لارک به جهاد منطقه گرگان واگذار شد که مسئولیت آن با حسن کسائیان، شهید جهانگیر مرجانی، سید محمد صمدی، اسدالله جمال لیوانی و مرحوم حاج علیرضا فلاح بود.

همزمان با آزادسازی بخشی از مناطق غرب کشور، جهاد منطقه گرگان برای بازسازی به منطقه دیره در اسلام آباد غرب اعزام شد. سپس به منطقه ثلاث باباجانی در استان کرمانشاه که در نهایت از ابتدای سال 65 واحدهای مهندسی جهاد منطقه گرگان تبدیل به گردان مهندسی رزمی 25 امام سجاد (ع) به فرماندهی برادر حجت اله حاجیلری شد. پس از آن این فرماندهی به مرحوم غلامحسین کردافشار و سپس به اینجانب واگذار شد.

در عملیات‌های کربلای 1 و کربلای 6 و والفجر 10 جهاد گرگان در قالب گردان مهندسی رزمی در جبهه‌ها حضور داشته و علاوه بر آن اعزام نیرو به قرار گاه کربلا، نجف و حمزه انجام می شد البته جهاد منطقه گنبد گردان مهندسی نداشت اما تامین کننده بخش عظیمی از نیروهای سه قرارگاه یاد شده خصوصا حمزه بوده است که کمتر از داشتن گردان مهندسی نیست و حتی در اوایل جنگ که گردان مهندسی نداشتیم به بعضی از جهادها نظیر جهاد فارس نیرو اعزام می‌کردیم.

ساختار جنگ به گونه ای بود که در مناطق عملیاتی پنج قرارگاه کربلا در جنوب، نوح در بندر عباس، نجف در کرمانشاه و حمزه در ارومیه مستقر بودند و در اواخر جنگ هم قرارگاه رمضان برای فعالیت‌های برون مرزی در داخل خاک عراق تشکیل شد و گردان‌های مهندسی زیر نظر آنها بودند و در استانها ستادهای پشتیبانی جنگ را داشتیم که کار جمع آوری کمک های مردمی، اعزام نیرو اعزام کمپرسی مردمی، دیدار با خانواده ایثارگران تشکیل واحدهای بانوان که به پخت نان و تهیه مربا و ترشی جات، دوخت و شست و شوی لباس و پتو می پرداختند و خیلی از کارها که اگر بانوان نبودند دولت مجبور بود بخشی از نیروها را برای این امور در نظر بگیرد.

علاوه بر ستاد پشتیبانی در مراکز استانها و شهرستان ها ستادهای جذب و هدایت کمک‌های مردمی تشکیل شده بود که از جهاد و سپاه و ارتش هر کدام نماینده داشتند و مسئولیتش با سپاه بود و کمک ها به جبهه از این طریق ارسال می شد (‌10 درصد کمک ها برای ارتش، 30 درصد جهاد ، 60 درصد سپاه).

جدول ذیل بیانگر میزان حضور جهاد سازندگی منطقه گرگان و گنبد( گلستان) در جبهه های نبرد می باشد.

در نهایت ماحصل حضور جهاد سازندگی منطقه گرگان و گنبد (گلستان) در هشت سال دفاع مقدس به اختصار می توان در جدول ذیل بیان نمود.

گزارش از یحیی صمدی‌نژاد

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس- «علی‌اکبر مرزبانی» مدرس دانشگاه و استاد درس آشنایی با دفاع مقدس؛ یکی از مهم‌ترین سوالات و ابهاماتی که همواره در اذهان و افکار عموم جامعه و علاقمندان و پژوهشگران حوزه دفاع مقدس وجود داشته و بعضا به پاسخ قانع کننده‌ای در خصوص آن دست نیافته‌اند؛ این است که چرا ایران جنگ را بعد از فتح خرمشهر ادامه داد؟

در شرایطی که پیشنهاد صلح و آتش‌بس از سوی رژیم بعث عراق و سازمان ملل متحد به کشورمان داده شده بود، چرا ایران از پذیرش آن امتناع کرده و همچنان جنگ را ادامه داد؟

مگر صدام حسین با صدور بیانیه‌ای رسمی خروج نیرو‌های خود از خاک ایران و قرار گرفتن در پشت مرز‌های بین‌المللی را اعلام نکرد؟

اگر واقعا هدف ما فقط دفاع مشروع از خاک کشورمان و بیرون راندن دشمن بود، پس چرا بعد از حماسه سوم خرداد و فتح خرمشهر نقشه ورود به خاک عراق را پی‌ریزی کردیم و…

پاسخ به این سوالات و ابهامات مستلزم بررسی خواسته‌ها، دیدگاه‌ها و منویات جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان طرف پیروز در جنگ و از طرفی واکنش‌ها و اقدامات رژیم بعثی عراق و شخص صدام، سازمان ملل متحد و قدرت‌های بزرگ دنیا در آن برهه از تاریخ به‌عنوان حامیان رژیم بعث است.

اما نگارنده یادداشت به دنبال آن است که به‌مناسبت گذر از چهل و یکمین سالگرد عملیات غرورآفرین بیت المقدس و سالروز آزادسازی خرمشهر قهرمان، باتوجه به اهمیت پاسخگویی به ابهامات و شبهات مذکور و باهدف تبیین ابعاد موضوع به بررسی روند چرایی ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر و سایر تحولات، سیاسی، نظامی، منطقه‌ای و بین‌المللی مربوط به این موضوع بپردازد.

آنچه که مسلم است بعد از پیروزی ایران در عملیات شکوهمند بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر، به نوعی برگ برنده رژیم بعث عراق به سرکردگی صدام در جنگ با ایران بازپس گرفته شد، موقعیت رژیم بعث عراق در منطقه و در مقابله با ایران به‌شدت متزلزل شده بود و توازن قدرت به نفع جمهوری اسلامی ایران سنگینی می‌کرد.

این موارد مهم حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی رژیم بعث عراق و در رأس آن‌ها دولت آمریکا را که با هدف تضعیف نظام جمهوری اسلامی و جلوگیری از گسترش و اشاعه آرمان‌های انقلابی و ایدئولوژی مقدسش به منطقه و سراسر جهان، به امید بهره گیری از شرایط عمومی کشور در آن برهه و وضعیت نابسامان ارتش و نیرو‌های مسلح و از طرفی فتنه‌های تفرقه آمیز در اقصی نقاط کشور همچون کردستان، خوزستان، ترکمن صحرا و… صدام را برای حمله به ایران امیدوار و تا بن دندان تجهیز کرده بودند، به‌شدت نگران و مضطرب کرده بود.

فتح خرمشهر منجر به تغییر مواضع رژیم بعث عراق، افزایش نگرانی ابرقدرت‌ها بویژه آمریکا و اتخاذ مواضع و سیاست‌های جدید در منطقه و برخورد با ایران و همچنین افزایش حمایت و گسترش تحرکات دیپلماتیک بین‌المللی از سوی کشور‌های عرب پشتیبان رژیم بعث عراق شد.

در آن برهه ایران به‌عنوان طرف پیروز جنگ، این حق را برای خود محفوظ می‌دانست که شرایط مطلوب خود را برای پذیرش آتش‌بس و صلح که از جانب رژیم بعث عراق و حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی آن پیشنهاد شده بود؛ اعلام و برای رسیدن به آن شرایط ثابت قدم بماند.

حال لازم است که شرایط ایران برای پذیرش آتش‌بس و صلح تشریح شود؟ شرایط ایران برای پایان دادن به جنگ شامل خروج بی‌قید و شرط نیرو‌های عراقی از سرزمین‌های اشغالی، شناسایی و مجازات متجاوز و پرداخت غرامت جنگی بود، رسیدن به این شروط برای ایران حیاتی بود.

در آن زمان رژیم بعث عراق به‌طور موذیانه‌ای با اجرای ناقص یکی از شروط جمهوری اسلامی یعنی خروج کامل ارتش عراق از کلیه مناطق اشغالی کشورمان و عدم توجه جدی و تصمیم به پذیرش دیگر شروط ایران، حرکت می‌کرد.

در پاسخ به درخواست کمیته صلح سازمان کنفرانس اسلامی برای متوقف کردن جنگ و با توجه به تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان، در ۱۹ خرداد ۱۳۶۱، جلسه شورای فرماندهی عراق به ریاست صدام تشکیل شد، در این جلسه تصمیم عقب‌نشینی از خاک ایران گرفته شد و این تصمیم را با صدور اعلامیه‌ای در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۶۱ اعلام کردند، درباره علت تصمیم عراق در این اعلامیه آمده است:

«تصمیم‌گیری عراق برای متوقف ساختن کلیه عملیات نظامی، ناشی از این درک عمیق است که کلیه کوشش‌ها باید در جهت رویارویی با دشمن صهیونیست هدایت شود.»

بعثی‌ها به کمک همپیمانان منطقه‌ای و بین‌المللی خود و در رأس آن‌ها استکبار جهانی آمریکا قصد داشتند حمله رژیم غاصب اسرائیل به جنوب لبنان را دستاویزی برای انحراف افکار عمومی جهان اسلام از جنگ نابرابر ایران و رژیم بعث عراق و فرصتی برای خروج آبرومندانه از جنگ ضمن دادن کمترین امتیاز به ایران قرار دهند.

صدام در بعد از ظهر روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ خطاب به ملت عراق سخنانی ایراد کرد که از رادیو و تلویزیون این کشور پخش شد، وی در ابتدای سخنان خود، شروع جنگ توسط ارتش کشورش را نوعی جدید از یک جنگ دفاعی قلمداد کرد و گفت: «ما از همان آغاز گفتیم، جنگی که ناگزیر از ورود به آن شویم جنگ دفاعی است، اما جنگ جدید است؛ چون ما در برابر تجاوز بیکار ننشسته و به دشمن متجاوز، اجازه اشغال زمین‌ها و ویرانی شهرهایمان و به ذلت کشیدن ملتمان را ندادیم»

وی سپس با ادعای اینکه ایران قبل از شروع رسمی جنگ، در حال فراهم آوردن مقدمات تجاوز به عراق بود، اضافه کرد: «نیرو‌های مسلح دلیر عراق مأموریت این حمله دفاعی را ظرف شش روز به پایان رساند و شهر‌ها و مناطق استراتژیک مهمی در داخل ایران را تحت کنترل خود درآورد، شما با دشمنی بزرگ‌تر از خود جنگیدید و ارتش آن را شکست دادید و آن‌ها را تا داخل سرزمین‌های خود در اطراف شهر‌های دزفول و شوش و اهواز تعقیب کردید»

صدام با معرفی ایران و رژیم صهیونیستی اسرائیل به‌عنوان دشمنان امت عرب گفت: «بر ما ملت عراق واجب بود تا از دژ جبهه شرقی امت عرب حمایت کنیم؛ کما اینکه نیاکان ما در طول سالیان دراز گذشته، به پاسداری از سرزمین خود در برابر حمله ایرانیان پرداختند، شورای فرماندهی انقلاب تصمیم به ادامه پایبندی‌اش به مضمون بیانیه مزبور گرفته و عقب‌نشینی نیرو‌های خود را از زمین‌ها و شهر‌های ایران، از امروز به مدت حداکثر ۱۰ روز آغاز کرده و به پایان خواهد رساند»

بدین ترتیب صدام در این سخنرانی گستاخانه و مضحک در اجرای سیاست فرار به جلو وقایع مربوط به جنگ با ایران را وارونه جلوه داده و ضمن متجاوز خواندن ایران، حمله به کشور ما را در چارچوب سیاست دفاعی جدید عنوان می‌کند!

انتهای پیام/