گنبد کاووس

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، سرهنگ ستاد «احمدرضا حاتمی» فرمانده مرزبانی استان گلستان امروز ‌با حضور در پاسگاه مرزی شهید قادری ضمن دیدار با کارکنان این یگان و تبریک هفته معلم و گرامیداشت یاد و نام استاد شهید مرتضی مطهری اظهار داشت: سنگر مدرسه و کلاس درس اساس ترین مکان در جامعه اسلامی است.

وی افزود: معلم میراث دار سلسله نبوت و شخصیت جهادی و ازخودگذشتگی است که تمام وجود خود را وقف انسان سازی کرده است.

این مسئول از زحمات بی بدیل مرزبانان در حفظ و حراست از مرزهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تقدیر و خاطرنشان کرد: یگان‌های مرزی به عنوان رده اول امنیتی و مبادی اطلاعات سازمانی در راستای تحقق اهداف و ماموریت اطلاعاتی فراجا قرار دارند، لذا احساس مسئولیت فرماندهان و کارکنان و حساسیت آنان در نحوه انجام ماموریت‌ها از عوامل موفقیت و در نتیجه پیشبرد اهداف سازمانی به شمار می‌رود.

فرمانده مرزبانی استان گلستان گفت: حفظ ارزش‌های انقلاب اسلامی، دفاع از سرحداد و برقراری نظم و امنیت از موارد مهم  مرزبانان است، همه باید به آن توجه کنند چرا که جامعه امنیت نداشته باشد هیچ تضمینی برای رشد، توسعه و پیشرفت در آن وجود ندارد.

انتهای پیام/

 به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از گرگان، «محمود ترابی» امام جمعه شهرستان گنبدکاووس امروز در تجمع حوزویان گنبدکاووس در پی اهانت نشریه شارلی‌ابدو اظهار داشت: ملت غیور خرج موشک‌های مقاومت را با شعارها و تشییع میلیونی شهید حاج قاسم سلیمانی تامین کردند، امروز ایستادگی محور و حضور به موقع و به هنگام در صحنه نشان انقلابی‌گری است.

«ترابی» افزود: نمونه این جسارت به مراجع معظم در اوایل انقلاب هم رخ داد و مردم بصیر قم حرکت اولیه نهضت را پیش بردند اما اکنون می‌بینید همان کار دوباره صورت گرفت ولی این واکنش در ابعاد جهانی خواهد بود.

وی افزود: قدرت و ثروت جهانی از غرب به شرق در حال انجام است و کشور هایی که استعمارگر بودند و باخون دل بینوا و اشک یتیم ثروتی اندوخته بودند امروز برای خوردن و گرم کردن از کوپن گربه ها و حیوانات استفاده می کنند.

«ترابی» گفت: استکبار و آن کسی که غرب گرا یا دلباخته است می‌خواهد ما را بترساند که دنیا علیه جمهوری اسلامی در حال اجماع است، خب این دستور سرنگونی را چهل سال پیش کارتر به سیا داده است، حرف ما این است آن موقع که ما امکانات و محور مقاومت و سیم خارداری نداشتیم و شرق و غرب علیه ما شد که اقدامشان عملی نشد حال که دشمنان به قدرت ما اذعان دارند.

ترابی افزود: اینکه به ما می‌گویند از کنار این اهانت با کرامت بگذرید که دنیا علیه ما نشود خب جایی که لازم باشد کرامت به خرج می دهیم اما نه کرامتی که از سر ترس باشد.

امام جمعه گنبد کاووس تصریح کرد: ما به این کلام رهبری معظم انقلاب باور داریم که هزینه سازش از هزینه ایستادگی خیلی بیشتر است، در راه ایستادگی ممکن است چند شهید تقدیم انقلاب شود اما با سازش به تعبیر امیرالمومنین (ع) ممکن است حکومتی سر کار بیاید که حق خودتان هم باید با التماس بگیرید و دچار ذلت می شوید.

«ترابی» در پایان عنوان کرد: ترامپ قبل از ترور شهید «حاج قاسم سلیمانی» چیز دیگری گمان می کرد که شاکله را بهم خواهد ریخت اما با آن تشییع میلیونی اخبار آنها حاکی از رعب و وحشتی بود که از انتقام «حاج قاسم» در دل آنها افتاده بود، ملت غیور خرج موشک های مقاومت را با شعارها و تشییع میلیونی شهید حاج قاسم تامین کردند.

انتهای پیام /

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، «روبرت اودیسیان» تنها شهید ارمنی استان گلستان است که در دوران دفاع مقدس با ایثارگری به درجه جانبازی نائل آمد و پس از ۲۸ سال تحمل رنج ناشی از جراحت در هفتم مرداد ۹۲ در بیمارستان ساسان تهران به شهادت رسید.

«روبرت اودیسیان» متولد اردیبهشت ۱۳۴۵ و اصالتا اهل گنبدکاووس و فرزند اول خانواده اش بود.

روبرت در سن ۱۸ سالگی خدمت سربازی رفت، یک سال از عمر خود را در جنگ تحمیلی گذراند و در ۲۱ بهمن ۶۴ در منطقه گیلان غرب بر اثر اصابت ترکش از ناحیه‌های گردن، کمر، شانه، پای چپ و کتف زخمی و بر اثر موج انفجار شنوایی گوش چپ خود را از دست داد، همچنین چشم چپش بر اثر آسیب ترکش نابینا شد.

شهید «اودیسان» پس از مجروحیت و بازگشت از جبهه تا هنگام شهادت با مادرش زندگی می‌کرد.

«مارتان درگالستانیان» مادر شهید در خصوص اطلاع یافتن از نحوه جانبازی فرزندش می‌گوید: آن زمان در گنبدکاووس بودم کسی نمی‌دانست ما کجا هستیم و بالاخره این موضوع را به ما اطلاع دادند؛ حتی فامیلی او را اشتباهاً آونسیان نوشته بودند بعد که فهمیدم او مجروح شده است خودم را به تهران رساندم، وقتی اولین بار پسرم را دیدم تمام صورت و بدنش باندپیچی بود و امید نداشتم زنده بماند؛ حتی او را نشناختم؛ پسرم ضربه مغزی شده بود؛ بعد از مدتی که باند‌های روی صورتش را باز کردند تا یک ماه ماسه‌هایی که از زیر پوستش بیرون می‌آمد را پاک می‌کردم، دقیقاً دو ماه شب و روز روی صندلی نشستم و مراقب «روبرت» بودم.

در بیمارستان «مصطفی خمینی» که بودیم مجروحان را به آنجا می‌آوردند؛ چشم، پا و دست نداشتند؛ با دیدن این مجروحان عذاب می‌کشیدم؛ وقتی مجروحان دیگر را می‌دیدم که وضعیت‌شان خیلی سخت‌تر از روبرت بود خدا را شکر می‌کردم، تمام بدن و حتی سینه، گردن و پا‌های روبرت ترکش خورده بود؛ یک چشم او را تخلیه کرده بودند؛ آسیب ترکش‌ها به تار‌های صوتی باعث شده بود که او به آرامی صحبت کند. عصب دست روبرت هم آسیب دیده بود و بعد از چند سال درمان تقریباً خوب شد، اما توانایی نداشت که بتواند کاری با آن انجام دهد.

بعد از مدتی که تقریباً حال پسرم بهتر شد به آلمان اعزام و برای او چشم مصنوعی گذاشتند؛ پسرم یک سال در آنجا ماند؛ در آلمان دوستان ارمنی پیدا کرده بود و او را کمک می‌کردند. بعد از یک سال نتوانست در آنجا طاقت بیاورد و به ایران بازگشت.

مادر «اودیسیان» در خصوص فرزند شهیدش می‌گوید: ۲۷ سال پرستار پسرم بودم و فقط می‌خواستم سلامتی‌اش را به دست بیاورد؛ احساس می‌کردم بعد از شهادت او زنده نمی‌مانم، اما خداوند کمکم کرد.

پیکر روبرت اودیسان جانباز ۷۰ درصد جنگ تحمیلی در قبرستان ارمنی‌ها واقع در جاده خاوران تهران به خاک سپرده شده است.

انتهای پیام/