یادداشت

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از لرستان، «اعظم روانشاد» مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان امروز (شنبه) در حاشیه جلسه شورای معاونین اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، اظهار داشت: با استعانت از درگاه احدیت و حمایت معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال «جهش تولید با مشارکت مردم» یازدهمین جشنواره استانی مطبوعات و خبرگزاری‌های استان در سال جاری برگزار می‌شود.

وی گفت: باتوجه‌به افزایش و توسعه روزافزون پیام‌رسان‌های مجازی در حوزه اطلاع‌رسانی تلاش در راستای حمایت از نشریات محلی و رسانه‌های مکتوب و نوشتاری و پایگاه‌های خبری یکی از اولویت‌های اصلی یازدهمین جشنواره مطبوعات، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری در لرستان به شمار می‌رود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان به برخی از اهداف این جشنواره اشاره کرد و افزود: این جشنواره باهدف ارتقا دانش تخصصی و رسانه‌ای، تلاش برای ارتقای کیفی محتوای تولیدی رسانه‌ها، ایجاد رقابت مثبت و افزایش انگیزه و خلاقیت و مهم‌تر از همه شناساندن و برجسته‌سازی نقش ارزشمند مطبوعات محلی و رسانه‌های استان، طبق شرایط و مقررات تعیین شده و بر پایه محور‌ها و بخش‌های جشنواره برگزار می‌شود.

روانشاد، محور ویژه این جشنواره را نقش اطلاع‌رسانی تحولات منطقه در تقویت خودباوری اجتماعی عنوان کرد و افزود: شعار سال «جهش تولید با مشارکت مردم»، وحدت، همگرایی و انسجام ملی، ترویج فرهنگ عمومی و فرهنگ شهروندی، هنر و رسانه بازآفرینی مفاهیم تربیتی و اخلاقی، مدیریت شهری و توسعه گردشگری، معرفی جاذبه‌ها، آداب‌ورسوم گردشگری استانی، جهاد تبیین، امید و نشاط آفرینی، ارتقای سطح کیفی خبر و اطلاع‌رسانی در استان و گسترش فرهنگ مطالعه و روزنامه‌خوانی، سلامت، آسیب‌های اجتماعی استان و راهکار‌های پیشگیری از آن (اعتیاد، طلاق، خودکشی و.)، موضوعات مرتبط با استان شامل فرصت‌ها و چالش‌های توسعه استان فرهنگی و اجتماعی، ورزش و جوانان، محیط‌زیست و بحران آب و موضوعات مرتبط با آتش‌سوزی در مراتع و جنگل‌ها، معرفی و شناخت جنبه‌های فرهنگی «عفاف و حجاب»، خانواده و جوانی جمعیت محور‌های این جشنواره هستند.

وی افزود: مطبوعات محلی، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری استان لرستان که دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند می‌توانند در بخش‌های مقاله، یادداشت و سرمقاله، گزارش تحلیلی، خبری، تحقیقی، مصاحبه، تیتر، عکس و گزارش تصویری، طنز مکتوب، طرح و کاریکاتور، طراحی و صفحه‌آرایی و خبر آثار خود را که از تاریخ اول مهرماه ۱۴۰۲ تا ۳۰ آبان ۱۴۰۳ به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، گفت: متقاضیان شرکت در جشنواره می‌توانند آثار خود را حداکثر تا تاریخ ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ صرفاً از طریق سایت جشنواره به نشانی http://lorestan.pressfestival.ir/ به دبیرخانه ارسال کنند پس از تاریخ موردنظر سایت بسته خواهد شد و امکان ارسال آثار نخواهد بود.

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس لرستان- عصمت دهقانی؛ گاه فضای شهر و دیارم چنان از عطر ناب شهادت لبریز می‌شود و رایحه دل انگیز آن ما را تا کوچه‌های خاطره و شهادت رهسپار می‌کند، که سال‌های خون و حماسه را با کوله باری از اندوخته‌های معنوی به یاد می‌آوریم. این روز‌ها گُله به گُله خاک وطنمان بوی بهشت می‌دهد.

دفاع ما را مقدس می‌نامند چرا که جنگ میان دو گروه برای مسائل دنیوی نبود؛ گرچه طرف مقابل به قصد تصرف خاک آمده بود. ولی این جنگ هشت ساله سرمایه‌های معنوی و اخروی رزمندگان ما را بیشتر از یک نبرد در میان دیدگان حقیقت بین بشر امروزی گشود و به این غافلان و جاهلان نشان داد که در سایه‌ی دین و مذهب و عشق به آنچه که ریشه در اعتقادات ما دارد، می‌توان با توان اندک جنگی و رزمی نیز به مدد و عنایت خداوند ایستاد.

اگر فقط و فقط خدا را در نظر داشت، گذشت زمان هرگز قادر نخواهد بود عطر شهدا را از دل‌های بیدار بزداید.
مردانی که غرور و غیرت تمام وجودشان را فرا گرفت و با تمام قدرت در برابر دشمن متجاوز ایستادند. اما همچنان درِ باغ شهادت به روی مشتاقان باز هست و هنوز هم جویندگان وصال از وصول به مبعود جا نمانده اند. گر چه کم نیستند کسانی که لباس عافیت دنیا بر تن کرده و مزه‌ی دلنشین دنیا زدگی را به لحظه‌های حضور ترجیح می‌دهند!

دیر زمانی هست که دیگر خبری از توپ و تانک و معبر و خاکریز و خمپاره و ترکش نیست که بدجور احساس خوشایند امنیت را برایمان عادی کرده هست و زرق و برق و دنیا پرستی حتی نفس کشیدن‌های ساده را نیز احاطه کرده هست. گاهی یادمان می‌رود که 
این امنیت حاصل خون پاک هزاران لاله در خاک خفته هست.

همه لحظه، همه ساعت، همه روز، همه ماه و همه سال و اکنون همه حال! که به رسم گمنامی شهیدی سر از خاک بر می‌آورد و گاهی استخوانی بدون پلاک از او، تلنگر بیداری ما می‌شود که فراموش نکنیم که این آمدن های‌گاه و بی‌گاه، نشانه‌های هست برای بیداری دل‌هایی که زنگار دنیا پرستی آنها را به وادی غفلت کشانده هست.

آمدن شهدای گمنام یعنی اینکه فصل کوچ پرستو‌ها نگذشته هست. هر لاله فاطمی که می‌آید، حمل تابوت او بر روی شانه‌های شهر، نعمتی هست که دل‌ها را با نفس بهاری زنده می‌کند و مجالی برای خانه تکانی دل‌ها. آه از این خانه تکانی که بر دل مادران چشم انتظار چه می‌کند و کمی آن‌سو‌تر تفحص گران به دنبال گنج می‌گردند برای روز‌های نداری ما!

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«هادی ابراهیمی کیاپی» مدیرکل صدا و سیمای مازندران؛ مدت‌ها بود در عرصه رسانه‌ای کشور، محصول فاخری با موضوع دفاع مقدس ارائه نمی‌شد و ضرورت‌های جبهه وسیع مقاومت و دفاع از حرم و سایر خاکریز‌های دفاعی، با ژانر دفاع مقدس در اولویت قرار نمی‌گرفت و جای خالی فرهنگسازی دفاعی برای نسل‌های نو کاملا محسوس بود.

سریال فاخر تانک خور‌ها در شبکه سوم، که درام و ترکیبی از رمان، تاریخ و طنز را تداعی می‌کرد، بخش قابل توجهی از انتظارات و مطالبات نسل نو را با ظرافت هر چه تمامتر طوری برآورده کرد که بعد از مدت‌ها شاهد میخکوب شدن آنها پای گیرنده‌های تلویزبونی شده‌ایم.

ارزش‌ها زمانی جاودانگی پیدا می‌کنند که مورد پردازش‌های حرفه‌ای در رسانه‌ها قرار گرفته و از زوایای تأمل برنگیز واکاوی شوند و سریال تانک خور‌ها تداعی گر صحت این نگاه هنرمندانه مرحوم سهراب سپهری هست که گفت:

چشم‌ها را باید شست
جوری دیگر باید دید

حقیر با تماشای کامل سریال تانک خور‌ها به وضوح دریافتم که درک عمیق دفاع مقدس، نیازمند دوباره دیدن، ژرف نگری، متفاوت دیدن، متنوع دیدن، نگاه ترکیبی، قصه‌ای دیدن، به عینه دیدن و دیدن از آینه نگاه دیگران، آن هم صریح و بی پیرایه دیدن و موضوعی دیدن روایت‌های منتسب به دفاع مقدس هست.

علی‌رغم گستردگی تنوع پردازش‌ها در این سریال، جهت تقریب اذهان و تقویت نگاهها، برخی از برش‌های تحسین برانگیز سریال فاخر تانک خور‌ها را ذیلا ذکر می‌کنم تا همپیمایی تحلیلی، از همین آنالیز‌ها آغاز شود.

۱-معرفی میدانی هویت واقعی بسیج

۲-هدایت بخش عمده‌ای از دفاع مقدس توسط گروه‌ها و اقشار مردم

۳-پایان ناپذیری استعداد‌ها و قابلیت‌های مردم برای نقش آفرینی در ابعاد وسیع دفاع مقدس

۴-تدوین نقش بانوان در دفاع مقدس

۵-توسعه مفهومی حضور در دفاع مقدس و تأثیرگذاری در فرآیند شکل گیری و استحکام مواضع دفاعی

۶-تبیین هوشیاری و مهارت‌های جنگی ارتش بعثی و ارزش گذاری بر پیروزی‌های نفس گیر و ایثارگرانه رزمندگان

۷-به نمایش درآوردن سطح خلاقیت‌ها و فداکاری‌های رزمندگان برای بازپس گیری مناطق مورد تجاوز میهن اسلامی

۸-ارزش گذاری بر یکایک غنائم‌جنگی از طریق بکارگیری عملیاتی آنها در صحنه

۹-یکپارچه بودن موضوع امنیت ملی چه در مبارزه با تروریست‌ها و منافقین در داخل، سوداگران مرگ و تهاجم بیگانگان

۱۰-تبیین ارزش‌های فردی، خانوادگی، سازمانی و اجتماعی رزمندگان و عمق رویکرد مردم به شهدا

۱۱-بروز استعداد‌ها در شرایط سخت از جمله در جنگ‌ها و تحریم‌ها و تهدید‌ها

۱۲-نابرابری ابزار و امکانات نظامی ما و دشمن و پیروزی ما در جنگ اراده‌ها

۱۳-اتحاد زیبای بسیجی‌ها، سپاهی‌ها و ارتشی‌ها و سلحشوران بومی در شکل گیری و انجام عملیات‌ها

۱۴-تنویر اذهان عمومی نسبت به ستون پنجم دشمن و مشخصا ماهیت پلید منافقین در گرادادن و خیانت ورزی

۱۵-لزوم رازداری در مأموریت‌های مهم و پرهیز از اعتماد‌های ساده لوحانه

۱۶-معرفی جنس حضور بسیجی‌ها در جبهه و تبدیل ناگهانی همه نیرو‌ها حتی خدماتی‌ها به رسته‌های عملیاتی پس از آموزش‌های اولیه و توجیه تخصصی

۱۷-همدردی برادرانه نیرو‌ها نسبت همرزمان و پای همه مشکلات ایستادن

۱۸-توکل به خدا و توسل به اولیاءالله داشتن اعتماد به وعده‌های الهی

۱۹-روحیه سلحشوری و سازش ناپذیری رزمندگان در تمام ساعات حضور

۲۰-مرزبندی هوشیارانه با دشمنان اعم از بیگانگان و معاندان و عدم وادادگی

۲۱-همدلی برخی از نیرو‌های عراقی با رزمندگان ما و‌همکاری فداکارانه با ما

۲۲-استقبال رزمندگان از خطر‌ها و داوطلبی شهادت طلبانه

۲۳-ولایت پذیری‌ها و لبیک گفتن به ندای امام راحل به عنوان ولی امر

۲۴-دنیاگریزی داوطلبان بسیجی و اولویت حضور در جبهه‌ها

۲۵-لزوم وفادارماندن رزمندگان نسبت به همسنگران شهید زیر تمثال شهدا

۲۶-وسعت پذیرش جبهه‌ها نسبت به همه جور رزمنده با قابلیت‌های متنوع

۲۷-تبیبن زیبای چشم انتظاری‌های خانواده‌های رزمندگان و شهدای عزیز

۲۸-قابلیت تحول انگیزی دفاع مقدس و کشش معنوی آن برای رزمندگان

۲۹-تغییر گرایش‌های ناساز برخی افراد در ذیل جاذبه‌های دفاع مقدس

۳۰-تبیین گوشه‌هایی از یک عملیات و تبعات و ثمرات آن برای فهم هر چه بیشتر خون دادن‌ها و خون دل خوردن‌ها

البته اگر بخواهیم می‌توانیم این برداشت‌ها را تمدید کنیم، اما «اگر در خانه کس هست، یک حرف بس هست»

سریال فاخر «تانک خور‌ها» یاد قهرمانان واقعی را زنده کرد

سریال فاخر تانک خورها، گام بزرگی در مسیر ترویج فرهنگ جهاد و ایثار و شهادت برداشت و تا حدود زیادی جامعه را از شرارت رسانه‌ای طراحان تهاجم فرهنگی رهانید.

نکته برجسته سریال تانک خورها، حرکت از مشاغل کارگری و فنی و مهارتی به مقصد جبهه‌ها با جریان دادن به برخی از اتفاقاتی هست که افراد را در مسیر دفاع مقدس قرار داد که یکی برای بازگرداندن برادرش و یکی هم بخاطر همراهی با استادکارش و … عازم موقت جبهه‌ها می‌شوند، اما بدون اراده خودشان، جذب جاذبه‌های دفاع مقدس و نهایتا ماندگار شده و در عملیات‌ها نقش آفرین می‌شوند.

مهمترین نکته نقش یادآور سریال تانک خورهاست که نگذاشت جامعه مهمترین فصل تاریخ انقلاب و نیز ایران عزیز را به فراموشی سپرده و نسل نو از این سرمایه و اعتبار عظیم بی‌خبر بماند و به مثابه جرقه‌ای، آتش عشق را در جان مشتاقان روشن کرد.

سریال فاخر تانک خور‌ها یاد قهرمانان واقعی ما یعنی شهدا، جانبازان، آزادگان و کلیه رزمندگان و نیز پشتیبانان جنگ و خانواده‌های ایثارگران را زنده کرد و دوباره به همه یادآور شد که قیمت یک شب سنگرخوابی و پشت خاکریز بودن و نیز در عملیات شرکت کردن چه میزان هست و ناسپاسی از آنان، چه نکبت بزرگی هست و غفلت از آنها ظلم عظیمی هست که شاید زمینه‌های تکرار در شرایط مشابه تهدید کند.

سریال فاخر تانک خور‌ها حقیقت مهمی را به افکار عمومی بازگو کرد تا تحت تأثیر شبهه افکنان و دروغ پراکنان حرفه‌ای در ابررسانه‌ها و پادوهایشان در فضای مجازی قرار نگیرند و آن اینکه بسیجی ما نه تنها برای استفاده از مواهب مالی جنگ و سایر مأموریت‌ها کیسه شخصی نمی‌دوزد، بلکه با ماشین شخصی به جبهه‌ها رفته و پشت وانتش را پر از یدکی‌های خودرو‌ها کرده و در جبهه همین خودرو را عملیاتی می‌کند و مهارتش را نیز پای جبهه بکار می‌گیرد و مهمتر اینکه سالم می‌رود و جانباز برمی‌گردد و از هیچکس هم طلبکار نیست و این تصویر چقدر با تصویری که دشمنان ما از بسیجی‌ها نشان می‌دهند، فرق دارد.

در فراز پایانی تأکید می‌کنم هم نویسندگی متن دیالوگها، هم بازی فوق العاده هنرمندان حرفه‌ای بخصوص خانم «ثریا قاسمی»، «احمد نجفی»، «آرش مجیدی» و «سروش جمشیدی» و دیگر هنرمندان و هم کارگردانی استادانه آقای «پرویز شیخ طادی» و نقش بی‌بدیل تهیه کننده محترم آقای محمدی، همه دست در دست هم داده و این اتفاق مهم را رقم زدند که قطعا سال‌ها ذائقه ما تحت تأثیر جاذبه‌های خود نگه خواهد داشت.

در پایان اضافه می‌کنم اولا تعریف از سریال فاخر تانک خورها، به مفهوم نفی سایر سریال‌های ژانر دفاع مقدس نبوده و نیست و ثانیا این تعریف‌ها نافی برخی نقطه ضعف‌ها نیست، اما حرفم این هست که نقاط قوت این سریال بر نقاط ضعف آن کاملا می‌چربد.

بهر حال باید ساخت اینگونه سریال‌ها را در بازه‌های زمانی تعریف شده در دستور کار قرار داد تا منجر به کمرنگ شدن مظاهر و مفاهیم آن در نسل‌های نو نشود.

انتهای پیام/

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ حدود ۵۰ سال پیش هرگاه ایالات متحده آمریکا اراده می‌کرد، می‌توانست حکومت و یا ترکیب سیاسی حاکم بر یک کشور را بدون کوچکترین درگیری و شلیک حتی یک گلوله تغییر دهد؛ چون هیمنه و ابهتی که امپراطوری‌های بزرگ رسانه‌ای از ارتش آمریکا در اذهان و جوامع مختلف ساخته بودند که حکام کشور‌هایی که قرار بود ارتش آمریکا به آنجا گسیل شود، از قبل خود را در برابر آمریکا، بازنده می‌دانستند.

همین موضوع هم تا حدودی در رابطه با ارتش رژیم اشغالگر قدس در منطقه غرب آسیا وجود داشت؛ به‌ویژه بعد از جنگ شش روزه‌ای که با سه کشور عربی مصر، سوریه و اردن در ۱۹۶۷ میلادی صورت گرفت و این رژیم توانست بر سه کشور عربی مورد اشاره فائق آید، کشور‌های غرب آسیا ترس خاصی از رویارویی نظامی با ارتش رژیم صهیونیستی داشته باشند؛ به‌ویژه اینکه این رژیم، بارانداز انواع سلاح‌های متعارف و غیرمتعارف حامی بزرگ خود یعنی آمریکا هم بود.

اما این شرایط بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تغییر یافت؛ چرا که انقلاب اسلامی ایران توانسته بود به ملت‌های منطقه نشان دهد چنانچه بخواهند در برابر استبداد ایستادگی کنند، قطعاً پیروز خواهند شد و این هم وعده‌ای هست که خداوند در آیه ۵۶ سوره مائده بیان کرده هست.

لذا می‌بینیم ملت‌هایی که به وعده خداوند مبنی بر «وَمَن یَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزبَ اللَّهِ هُمُ ٱلغالِبُونَ» (و کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند، پیروزند؛ (زیرا) حزب و جمعیت خدا پیروز هست) گوش دادند، همانند رزمندگان جبهه مقاومت در لبنان، فلسطین و یمن، مقابل دشمنی که از انجام هیچ جنایتی واهمه ندارد، به پیروزی‌های ارزشمندی دست می‌یابند؛ آن هم با سلاح‌هایی که در برابر سلاح‌های رژیم کودک‌کش صهیونیستی و حامی آن یعنی آمریکا بسیار اندک هست؛ ولی با وجود این، به واسطه همان ایمانی که دارند، توانستند در این جنگ نامتقارن موفقیت‌های ارزشمندی را به دست آورند.

درباره نمونه‌های اخیر پیروزی جبهه مقاومت، می‌توان به انهدام پهپاد‌های میلیون دلاری «هرمس» رژیم صهیونیستی توسط رزمندگان حزب‌الله لبنان یا مورد اصابت قرار دادن ناو هواپیمابر «آبراهام لینکلن» توسط موشک‌ها و پهپاد‌های یمنی اشاره کرد.

کسب این موفقیت‌ها نشان می‌دهد که ملت‌های مسلمان در نبرد نامتقارن مقابل ارتش‌های کلاسیکی همچون ارتش آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌توانند ضربات سختی را به آن‌ها وارد کنند و در نهایت، این ارتش‌ها را وادار به عقب‌نشینی کنند.

انتهای پیام/ 231

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سید ابراهیم علوی»؛ به مناسبت گرامی‌داشت هفته مازندران برنامه‌های مختلفی در استان برگزار شده هست که نقد و بررسی آن برنامه‌ها در این یادداشت نمی‌گنجد؛ اما آنچه که نگارنده را برای نوشتن این یاداشت ترغیب کرده، مواضعی هست که در قبال نقد بجای فرمانده سپاه کربلا نسبت به اصلاح ریل گذاری فرهنگی استان بیان شد. 

پر واضح هست، برای تقویت مؤلفه‌ها و عناصر هویتی ضروری هست که همه‌ی افرادی که تریبون‌ها و کرسی‌های فرهنگی در اختیار دارند، به وظایف خود در حفظ و تبیین ارزش‌های اصیل انقلاب عمل کنند. اگر یک جریان انقلابی به نقد انحرافاتی، مثلاً در همین برنامه‌های هفته‌ی مازندران، می‌پردازد، باید این صدا مورد حمایت قرار گیرد و از خاموشی آن جلوگیری شود. تنها در سایه‌ی همبستگی و تلاش جمعی برای روشن‌سازی مفاهیم هویتی هست که می‌توان گفتمان انقلاب را زنده نگه داشت و به نسل‌های آینده منتقل کرد.

دفاع از ارزش‌ها و اصلاح امور فرهنگی مستلزم هزینه هست، شجاعت می‌خواهد و ایستادگی. اما به‌راستی چرا در برابر غفلت از هویت مازندران و بازنمایی سطحی از آن، بسیاری از دلسوزان انقلاب گرفتار مارپیچ سکوت شدند؟

چندی پیش فرمانده سپاه مازندران در جریان جشنواره «کئی پلا» در ساری با شجاعت تاکید کرد که ما مخالف شادی و نشاط مردم نیستیم؛ ولی وقتی متولیان فرهنگی به جای ترویج فرهنگ اصیل مازندران، سطحی‌نگری را ترویج می‌کنند، دیگر سکوت جایز نیست.

بنایی بر دفاع از شخص ندارم، حرفم از گفتمان مازندران یکپارچه با هویت‌های اصیل آن هست، عین وطن دوستی و وطن پرستی هست که گفته شده، مردم را با عناصر هویتی اصیل مازندران آشنا کنید، نه با ملعبه قرار دادن فرهنگ اصیل برای ساعتی خوشگذرانی! اگر قرار بود رژیم منحوس گذشته برگزار کننده چنین جشنواره‌ای باشد، غیر از همین خوشگذرانی سطحی و رقص و لودگی بود؟! 

مگر نه اینکه در روز مازندران باید به مازندران یکپارچه رسید؛ آیا جشنواره‌ای که به نام مازندران و برای بزرگداشت فرهنگ آن برگزار می‌شود، باید با برنامه‌هایی خالی از هویت پر شود؟ جوانان و نوجوانان این استان حق دارند که با ارزش‌ها، سنت‌ها و هویت اصیل زادگاهشان آشنا شوند. جشنواره‌ای که می‌توانست فرصتی برای معرفی تاریخ و فرهنگ مازندران باشد، چرا به جشنی ظاهری و بی‌معنا تبدیل شده که بیشتر طعم تلخ خودتحقیری و تقلید از جشنواره‌های خارجی دارد تا طعم هویت شیرین فرهنگ بومی. 

هویت مازندران تنها یک واژه نیست؛ بلکه ریشه‌ای پرمایه هست که این سرزمین و مردمش را از گذشته‌ای پربار تا به امروز سر پا نگه داشته هست. اما آیا درخت تنومند هویت مازندران با ریشه‌های اسلامی، دینی و انقلابی، جایی برای رشد در نسل‌های جدید پیدا خواهد کرد، وقتی متولیان فرهنگی، که در جایگاه حفاظت و تقویت این میراث ایستاده‌اند، مسیر را به سمت سرگرمی‌های بی‌محتوا کج کرده‌اند؟ این هویت، نه با رویداد‌های بی‌کیفیت بلکه با موسیقی‌های اصیل مازندرانی که دارای مضامین زیبا، هنر‌های بومی، شعر‌های ماندگار، آیین‌های کهن و خاطرات پرشور شهدای این خطه معنا می‌گیرد. در حالی که جشنواره‌های سطحی و تقلیدی بیش از آنکه شایسته مازندران باشند، شبیه ویترینی برای فریفتن افکار و هویتی بی‌جان را به نمایش می‌گذارند. 

در چنین فضایی، نقش جریان انقلابی و افرادی که ادعای دلسوزی دارند، بیش از پیش در کانون توجه قرار می‌گیرد. جامعه‌ای که هویت فرهنگی و تاریخی خود را به حاشیه براند، راه تعالی را گم کرده و نمی‌تواند نقش موثری در تبیین فرهنگ دینی و ملی خود ایفا کند.

حال باید پرسید، چرا جریان انقلابی در برابر بی‌هویتی فرهنگی برخی جشنواره‌ها سکوت کرده اند؟ چرا آنانی که تریبون چه در فضای جامعه و چه در بستر‌های فضای مجازی دارند، حاضر نیستند این انحرافات را به چالش بکشند؟ چرا نباید از این فرصت‌ها برای تقویت باور‌های دینی و فرهنگی مردم بهره بگیرند؟ مسئولان فرهنگی و نخبگان استان، اگر به ادعای خود، متعهد به خدمت‌اند، چرا فرهنگ مازندران را با شاخص‌های اصیل آن معرفی نمی‌کنند و به حفظ میراث واقعی این سرزمین آنچنان که شایسته هست نمی‌پردازند. 

جامعه انقلابی در مقابل تحریف‌های کاسبان چسبیده به صندلی، صریح و شفاف بایستد. اینکه عده‌ای تلاش می‌کنند با نقاب دروغین آزادی، فرهنگ بومی و معنویت جامعه را قربانی اهداف غیرصادقانه خودکنند به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. آزادی و شادی حقیقی درسایه هویت فرهنگی اصیل معنا پیدا می‌کند که از دین و معنویت جدا نیست. مردم مازندران نیز حق دارند که جشنواره‌هایشان بازتابی از ارزش‌ها، شهدا و فرهنگ حقیقی و عمیق این دیار باشد.

مگر فرهنگ بومی مازندران با همان هنر‌ها و آئین‌های کهن، کمتر از این نمایش‌های سطحی و بی‌محتوایی هست که امروز در این برنامه‌ها به نام فرهنگ عمومی عرضه می‌شود؟

متصدیان امور، باید در برابر مردم پاسخگو باشند. سهم فرهنگ شهدایی مازندران در این جشنواره‌ها چیست؟ چرا یاد و نام و سبک زندگی بومی عزیزان، که نماد عزت و هویت این سرزمین‌اند، جایی در چنین برنامه‌هایی ندارد؟ فرهنگ شهدایی که خود مولفه‌ای برای تقویت هویت و انگیزه جوانان هست، می‌توانست چراغ راهی برای جشنواره‌های بومی باشد.

مردم مازندران هویتشان را سینه به سینه و از نسلی به نسل دیگر منتقل کرده‌اند و اکنون از هرگونه تحریف یا نادیده‌گرفتن آن بیزارند. اما اگر تریبون‌داران، روحانیون و صاحبان رسانه در برابر این کج‌روی‌ها موضع شفاف نگیرند، فرهنگ و هویت اصیل مردم مازندران هر روز بیشتر قربانی منافع سطحی انگارانه عده‌ای خواهد شد. این مردم، شادمانی و نشاط اصیل میخواهند؛ نشاطی که با ارزش‌ها اصیل و بومی آنها همخوان باشد و از ریشه‌ها و سنت‌های کهن مازندران سرچشمه بگیرد.

مردم با اصل و نسب مازندران اجازه نمی‌دهند فرهنگ بی‌اصالتی که با عنوان جشنواره به این مردم عرضه می‌شود، بر ارزش‌های اصیل و هویت فرهنگی جامعه غالب شود. مردم این استان آگاه‌اند و به فرهنگ خود وفادارندو انتظار دارند که همه، به‌ویژه جریان‌های انقلابی و مسئولان، به دفاع از این هویت برخیزند و نگذارند فرهنگ اصیل مازندرانی به حاشیه رانده شود و جای خود را به سرگرمی‌های سطحی و بدون پیام و محتوا بدهد.

انتهای پیام/