یادداشت

گروه استان‌های دفاع‌پرس- حجت‌الاسلام‌والمسلمین «عباس بابائی» مدیر قرارگاه تربیتی امین؛ ۱۹ فروردین سالروز یکی از بزرگ‌ترین جنایات صدام؛ شهادت نابغه‌ی دوران آیت‌الله سیدمحمدباقر صدر رحمه‌الله‌علیه هست.

شهید صدر هنوز به بلوغ نرسیده بود، که به مقام رفیع اجتهاد رسید. او از عده‌ای از اساتیدش اجازه اجتهاد گرفت در حالی‌که هنوز ۱۴ سالش کامل نشده بود!
این برای خاندان بزرگ صدر، مطلب عجیبی نیست چراکه ویژگی این شجره‌ی طیبه آن هست که تمام مردان این خاندان تا جدشان امام موسی‌بن‌جعفر علیهماالسلام از علمای فاضل یا مراجع بزرگ بوده‌اند!

امام خامنه‌ای که خود از نوابغ دنیای اسلام هست در مورد شهید صدر می‌فرمایند: «مرحوم آقای صدر به معنای واقعی کلمه یک نابغه بود. ما در زمینه‌ی مسائل فکری و اسلامی و در زمینه‌ی فقه و اصول و بقیه‌ی چیز‌ها آدم‌های پیشرفته زیاد داریم؛ منتها نابغه خیلی نادر هست. ایشان جزو نادر‌هایی بود که حقیقتاً نابغه بود. ذهن و فکر ایشان فراتر از کار‌هایی که دیگران می‌کنند، حرکت می‌کرد…

در میان چهره‌های برجسته‌ی حوزه‌های علمیه در دهه‌های اخیر مرحوم آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر قدس‌الله‌روحه یکی از ممتازترین و شگفت‌انگیزترین آنها هست. او بی‌شک یک نابغه و یک ستاره‌ی درخشان بود. از جنبه‌ی علمی، جامعیت و تحقیق و نوآوری و شجاعت علمی را یکجا دارا بود. در اصول، در فقه، در فلسفه و در هر آنچه با این دانش‌ها ارتباط می‌یابد در زمره بنیانگذاران و صاحبان مکتب محسوب می‌شد.

استعداد خارق‌العاده و پشتکار کم‌نظیر او از وی عالم ذوفنون و ژرف‌نگری پدید آورده بود که دید نافذ و ذهن جستجوگرش در آفاق علوم متداول حوزه‌ها محصور نمانده و هر آنچه را که برای یک مرجع بزرگ دینی در دنیای متنوع امروز سزاوار هست به حیطه تحقیق و مطالعه کشیده بود و سخنی نو و فکری بکر و اثری ماندگار در آن می‌آفرید.»

همه‌ی اینها را نوشتم تا به این جملات شهید سید حسن نصرالله برسم؛ جملاتی که ۵ سال قبل در ایام سالگرد این مرجع والامقام بیان داشت: «از شهید صدر دو عبارت معروف هست. عبارت اول این هست که به همه باورمندان به خودش و بلکه به همه‌ی مؤمنان گفت در امام خمینی ذوب شوید؛ همان‌طور که او در اسلام ذوب شده هست».

 این فراخوان به ذوب شدن در امام خمینی رحمه‌الله به این معنا بود که باید در ولایت و رهبری امام ذوب شوند و بپذیرند که امام خمینی پرچمدار اسلام در این زمان هست و همه ما باید زیر پرچم او باشیم و این کاری بود که خود شهید صدر نیز انجام داد.»

به همین دلیل نیز عبارت دوم را گفت و آن اینکه «اگر امام خمینی به من دستور دهد که در یکی از روستا‌های ایران ساکن شوم و در همان‌جا به اسلام خدمت کنم، ذره‌ای در قبول این دستور درنگ نمی‌کنم. سید خمینی همان چیزی را محقق کرده هست که من برای محقق‌شدنش تلاش می‌کردم». خوب؛ گوینده‌ی این سخن کیست؟ آیا طلبه‌ی کوچکی مثل من چنین حرفی را زده هست یا یکی از مراجع بزرگ چنین سخنی گفته هست؟

حال این مردی که قله علم و فکر و فهم و فقه و اصول و فلسفه و تاریخ‌شناسی و بصیرت و پیشوایی بود، می‌گوید: «اگر تشخیص امام خمینی رحمه‌الله که من به رهبری‌اش سر سپرده‌ام این باشد که به روستایی در ایران بروم و عالم یا امام جماعت آن روستا باشم، من حاضرم این کار را بکنم». این گواه اخلاص و پاکی و طهارت هست.

نکته آخر: اگر امروز آیت‌الله‌العظمی شهید سید محمدباقر صدر رضوان‌الله تعالی علیه در قید حیات بود، با فریادی رسا می‌فرمود:
«در امام خامنه‌ای ذوب شوید؛ همان‌طور که او در اسلام ذوب شده هست».
«وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا»

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ در جهانی که ادعای حقوق بشر به شعار غالب محافل بین‌المللی بدل شده، امروز در غزه نسل‌کشی بی‌سابقه‌ای در حال وقوع هست که نه‌تنها به‌طور کامل نادیده گرفته می‌شود، بلکه در پاره‌ای موارد، از سوی قدرت‌های مدعی تمدن، مستقیماً مورد حمایت قرار می‌گیرد. کما اینکه دانشگاه دولتی گرجستان امروز دکتری افتخار خود را به بزرگترین کودک کش قرن اهدا کرد، آوار کودکان، پیکر‌های بی‌جان در آغوش مادران، بیمارستان‌هایی که به ویرانه بدل می‌شوند، و مردمانی که در محاصره و گرسنگی، فقط به جرم فلسطینی بودن، مجازات می‌شوند؛ اینها فقط سرفصل‌هایی از رنجی هستند که امروز وجدان بشری را به آزمونی سخت کشانده‌اند.‌

نمی‌توان گفت «به ما چه»؛ انسانیت مرز ندارد. در میان این بحران، برخی صدا‌ها در داخل کشور شنیده می‌شود که می‌گویند «مسئله فلسطین به ما چه ربطی دارد؟»، یا آن را نزاعی قومی-قبیله‌ای میان عرب و یهود تلقی می‌کنند. این تحلیل‌های سطحی و کوتاه‌بینانه، از درک ژرفای مسئله فلسطین عاجزند. کشتار انسان‌های بی‌گناه، به‌ویژه کودکان و زنان، نه قومیت می‌شناسد، نه ملیت، و نه مذهب. دفاع از مظلوم، نه یک مصلحت سیاسی، بلکه یک الزام انسانی هست. اگر امروز غزه در خون می‌غلتد، فردا نوبت دیگری هست، و سکوت امروز ما، گناهی هست که فردا گریبان‌گیر خواهد شد.

فلسطین؛ فراتر از یک نزاع منطقه‌ای

نکته مهم این هست که مسئله فلسطین صرفاً یک درگیری محلی میان اسرائیل و گروه‌های فلسطینی نیست. آنچه امروز در غزه می‌گذرد، نقطه‌ای کانونی از یک بازآرایی جهانی در نظم قدرت هست. حمایت بی‌قید و شرط ایالات متحده از اسرائیل، ورود مستقیم به جنگ با یمن، حملات متعدد به سوریه و لبنان، همه و همه نشان می‌دهند که فلسطین به نقطه‌ای استراتژیک در مناسبات جهانی بدل شده هست. آمریکا که روزگاری سعی در حفظ ظاهر داشت، امروز بدون روتوش وارد صحنه شده، چراکه غزه تبدیل به قلب تپنده جبهه‌ای شده که غرب دیگر قادر به کنترل آن نیست.

چرا امروز، دفاع از فلسطین وظیفه‌ای انسانی و ملی هست؟

ورود جمهوری اسلامی ایران به مسئله فلسطین، برخلاف آنچه برخی گمان می‌کنند، نه از سر تعصب قومی یا مذهبی، بلکه برآمده از یک تحلیل ژئوپلیتیکی و استراتژیک هست. دفاع از مردم غزه، دفاع از اصولی هست که اگر فرو بریزد، نه‌تنها فلسطین، بلکه تمام منطقه – از یمن و لبنان گرفته تا ایران – در خطر تهدید مستقیم خواهد بود. بیداری اسلامی، مقاومت منطقه‌ای و ائتلاف نیرو‌های ضد استعمار، امروز در فلسطین متبلور شده‌اند. سکوت در برابر این موج، هم به معنی انفعال استراتژیک هست، و هم خیانت به آرمان‌های انسانی.

و در آخر باید بگویم؛ غزه، ترازوی انسانیت و آینه آینده جهان هست. آنچه در غزه جریان دارد، فقط یک جنگ نیست؛ بازتاب تمام تناقضات نظم جهانیِ مدعیِ حقوق بشر هست. سرکوب حقیقت، توجیه جنایت، و وارونه‌سازی مفاهیم انسانی به‌وضوح نمایان شده‌اند. غزه، امروز، ترازوی انسانیت هست؛ هرکس در برابر آن سکوت کند، باید بداند که با این سکوت، وجدان تاریخی خود را به تاراج داده هست.

برای ما، مسئله فلسطین تنها یک پرونده دیپلماسی یا تقابل مذهبی نیست؛ این یک نبرد هویتی هست. هویت ما، ریشه در دفاع از مظلوم دارد. اگر امروز، در برابر این نسل‌کشی آشکار، بی‌تفاوت بمانیم، فردا در برابر کشتار‌های دیگر، سخنی برای گفتن نخواهیم داشت. غزه نه‌تنها نقطه‌ای ژئوپلیتیک، بلکه خط مقدم مقابله با پروژه‌ای جهانی برای تثبیت ظلم، تحقیر ملت‌ها و تثبیت استعمار نوین هست. دفاع از غزه، دفاع از آینده ما، فرزندان‌مان، و مفاهیم انسانی هست که جهان در حال فراموشی آنهاست. سکوت در این لحظه، تنها سکوت نیست. مشارکت در جنایت هست. امروز، ایستادن کنار غزه، ایستادن در سمت درست تاریخ هست.

امروز، انتخاب با ماست: یا در صف خاموشی، تماشاگر فاجعه بمانیم، یا با صدایی رسا، بگوییم: «غزه تنها نیست؛ غزه قطعا پیروز جبهه مقابله حق و باطل هست.»

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ در روزگاری که آشوب‌ها و فتنه‌ها هر روز شکل تازه‌ای به خود می‌گیرند و حقیقت در غبار تبلیغات، منافع شخصی و سیاست‌های پیچیده گم می‌شود، بیش از هر زمان دیگری نیاز به بصیرت و تبیین داریم. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در سخنرانی‌های اخیرشان بر توجه ویژه به نهج‌البلاغه تأکید کرده‌اند، چرا که این کتاب گوهری از حکمت، سیاست، اخلاق، مدیریت و جامعه‌سازی هست.

نهج‌البلاغه نه‌تنها چراغ راهی برای عبور از فتنه‌هاست، بلکه الگوی حکمرانی برای دولت اسلامی و الگویی تربیتی برای ساختن جامعه‌ای آرمانی هست.

این یادداشت‌ها قرار هست در مسیری متناوب، به حکمت‌های این گنجینه بپردازند، هم در مسیر تبیین و روشنگری برای زدودن غبار فتنه‌ها، هم برای بیان آموزه‌های حکمرانی و مدیریت اسلامی، و هم برای تربیت فردی و اجتماعی در مسیر حق؛ و چه شروعی بهتر از نخستین حکمت نهج‌البلاغه: «کُنْ فِی الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ» در فتنه‌ها همچون شتر دوساله باش که نه پشتی دارد تا بر آن سوار شوند و نه پستانی که از آن شیر بدوشند.

در جامعه‌ی امروز، فتنه‌ها دیگر فقط جنگ‌های نظامی یا سیاسی نیستند؛ فضای مجازی، رسانه‌ها و جریان‌های فکری میدان جدیدی برای فتنه‌گری شده‌اند. حق و باطل در هم آمیخته می‌شوند، گروه‌ها و جریان‌ها از احساسات مردم سوءاستفاده می‌کنند، و بسیاری از مردم ناخواسته ابزار دست قدرت‌ها می‌شوند.

امام علی (ع) در این حکمت، راهی برای نجات از فتنه‌ها ارائه می‌دهند: باید به‌گونه‌ای رفتار کنیم که نه مرکب موج‌سواران سیاسی شویم و نه عواطف و ظرفیت‌های ما برای منافع دیگران دوشیده شود.

_«لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ» یعنی نباید اجازه دهیم که دیگران از ما به عنوان نردبان برای رسیدن به اهدافشان استفاده کنند. بسیاری از افراد، ناآگاهانه در مسیر‌هایی قدم می‌گذارند که نهایتاً به نفع گروه‌های خاص هست، نه خود مردم.

_ «وَلَا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ» یعنی نباید بگذاریم از احساسات و هیجانات ما بهره‌کشی شود. جریانات مختلف اجتماعی و سیاسی، گاهی مردم را تنها برای منافع خودشان تحریک می‌کنند.

در این یادداشت به برخی از ابزار‌های مسببین فتنه‌ها برای تحریک آحاد جامعه برای رسیدن به منافع خودشان در سال‌های اخیر اشاره می‌کنم که قطعا اگر شرایط فتنه گون جدیدی رخ دهد احتمال بکارگیری این ابزار‌ها مجدد وجود خواهد داشت.

۱- موج‌سواری رسانه‌ای: جریان‌هایی که مردم را به سمت تصمیمات و واکنش‌های احساسی سوق می‌دهند تا از آن برای اهداف خاص خود استفاده کنند.

۲- سوءاستفاده از باور‌های دینی و ملی: گاهی گروه‌ها از مقدسات و ارزش‌های مردم برای منافع خودشان بهره‌برداری می‌کنند.

۳- بهره‌کشی اقتصادی و اجتماعی: بحران‌های اقتصادی و مشکلات اجتماعی که عمداً یا سهواً مردم را درگیر کرده و در نهایت سودش به جیب عده‌ای خاص می‌رود.

هرچند که ابزار‌های متنوع دیگری هم وجود داشته و یا بکارگیری خواهد شد، که اگر خدا توفیق دهد در یادداشت‌های آینده به آنها خواهیم پرداخت.

نهج‌البلاغه کتاب عبور از فتنه‌هاست. در دنیای امروز، تنها کسانی می‌توانند در طوفان حوادث مسیر درست را بیابند که بصیرت و آگاهی خود را تقویت کنند. سخن امام علی (ع) نه به معنای بی‌تفاوتی هست، نه کناره‌گیری، بلکه به معنای هوشیاری، استقلال فکری و مراقبت از خود در برابر سوءاستفاده‌هاست.

این حکمت تلنگریست به خودمان، که آیا ما در فتنه‌های آخرالزمانی، همچون «اِبْنِ اللَّبُونِ» هستیم، یا ناآگاهانه، مرکب و منبعی برای منافع دیگران می‌شویم.

انتهای پیام/

گروه استان‌ها دفاع‌پرس  – حجت الاسلام «سیدامیر ابراهیمی» مسئول نشر آثار و ارزش‌های مشارکت روحانیت در دفاع مقدس لرستان؛ در مورد اهمیت و جایگاه شب قدر همین بس که در قرآن و روایات درباره‌ی آن صریحاً سخن گفته شده هست؛ آنجا که خداوند در آیات ۲ و ۳ سوره‌ی قدر می‌فرماید: «وَ مَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ؛ و از شب قدر چه آگاهت کرد.» «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ؛ شب قدر از هزار ماه ارجمندتر هست.

در شب قدر مقدرات یک ساله‌ی انسان رقم می‌خورد؛ چنانچه در حدیث آمده هست: «التَّقدیرُ فی لَیلَةِ تِسعَ عَشرَةَ و الإبرامُ فی لَیلَةِ إحدی و عِشرینَ و الإمضاءُ فی لَیلَةِ ثلاثَ و عِشرینَ؛ مقدّرات در شب نوزدهم تعیین، در شب بیست و یکم تأیید و در شب بیست و سوم ماه [رمضان]امضا می‏‌شود.» (الکافی، ج ۴، ص ۱۵۹)

در این شب به اذن پروردگار ملائکه نازل می‎شوند. «تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ؛ در این شب فرشتگان و روح (یعنی جبرئیل) به اذن خدا (بر مقام ولایت نبی و امام عصر (عج)) از هر فرمان و دستور الهی نازل می‌شوند (و سرنوشت و مقدرات خلق را نازل می‌گردانند.» (آیه ۴ سوره قدر)

در حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدند: آیا روح همان جبرئیل هست؟ فرمود: جبرئیل از ملائکه هست و روح برتر از ملائکه هست. سپس این آیه را تلاوت فرمودند: تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ … با نزول فرشتگان بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار می‌شود

در این شب انسان می‌تواند باب توبه و رحمت الهی را به روی خود بگشاید. از گناهانی که انجام داده طلب مغفرت نماید و از خداوند بخواهد تا به او توفیق عبادت و بندگی و دوری از گناهان بدهد و همچنین روح و باطن خویش را با شستشو در دریای رحمت الهی جلا دهد.

امام باقر (علیه‌السلام) در این‌باره می‌فرماید: «مَن اَحیی لَیلَهَ القَدرِ غُفِرَت لَهُ ذنوبُهُ؛ هرکس شب قدر را احیاء بدارد، گناهانش بخشیده می‌شود.» (وسایل الشیعه، ج۴، ص۳۶۴)
سَلَامٌ هِیَ حَتَّیٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ؛ این شب (رحمت و) سلامت و تهنیت هست تا صبحگاه.» (آیه ۵ سوره قدر)

در تفسیر المیزان در مورد آن بیان شده هست که مراد از «سَلامٌ» در این آیه، لطف و عنایت ویژه‌ی الهی نسبت به بندگان در شب قدر هست که سلامت و رحمت و برکت را به دنبال دارد و باب نقمت و عذاب را می‌بندد؛ زیرا کید و وسوسه‌ی شیطان در آن شب مؤثر واقع نشود.

از آن جایی که شب‌های قدر اهمیت و ارزش بالایی دارد، انسان باید به منظور بهره‌مندی ویژه ازاین شب‌ها در طول سال و چه بسا در این شب‌ها در خودش آمادگی درونی و باطنی فراهم نماید و با دعا و استغفار و بخشیدن دیگران به طهارت باطنی برسد

در این شب‌ها فرصت ایجاد شده را غنیمت شمارد و با توجه قلبی به ساحت مقدس امام زمان (عج) با ایشان ارتباط بگیرد و در دعا‌های خویش ظهور آن حضرت را از خداوند بخواهد

در این شب‌ها سعی شود که توجه به مسائل مادی و بحث در این موارد کمتر شود و تمرکز بر روی مسائل معنوی جایگزین آن گردد.
باید در طول روز تلاش و توجه کند که در این شب‌ها بیدار بماند؛ اما بیداری ظاهری اگرچه مطلوب هست، مهم بیداری درونی و بیداری از خواب غفلت نسبت به اصل خلقت، مقام امامت و ولایت هست.

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سعید کهن‌سال» مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران مازندران؛ ۲۲ اسفند ماه روز بزرگداشت شهدا، همه ساله یادآور رشادت‌ها و ایثارگری‌های مردان و زنانی هست که جان خود را در راه وطن و آرمان‌های والای انسانی فدا کردند، این روز فرصتی هست تا ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این عزیزان، به مقام شامخ خانواده‌های معظم شهدا ادای احترام کنیم.

مظلومیت شهید، مفهومی هست که در فرهنگ ایرانی و اسلامی، جایگاه ویژه‌ای دارد. شهید، کسی هست که جان خود را در راه هدفی والا، فدا می‌کند و در این راه، ممکن هست مورد ظلم و ستم قرار گیرد. این مظلومیت، بر ارزش و مقام شهید می‌افزاید و او را به الگویی برای دیگران تبدیل می‌کند.

در دوران دفاع مقدس، بسیاری از رزمندگان، با مظلومیت تمام، در برابر دشمن تا دندان مسلح، ایستادگی کردند. آنها در شرایط سخت و طاقت‌فرسا، با کمترین امکانات، از خاک وطن دفاع کردند و جان خود را فدا کردند بسیاری از شهدا، در حالی به شهادت رسیدند که مورد ظلم و ستم دشمن قرار گرفته بودند. برخی از آنها، پس از اسارت، شکنجه شدند و به شهادت رسیدند.

شهدای مدافع حرم، در سال‌های اخیر، با مظلومیت تمام، در برابر گروه‌های تروریستی، ایستادگی کردند. آنها در خارج از مرز‌های ایران، از ارزش‌های انسانی و اسلامی دفاع کردند و جان خود را فدا کردند، این شهدا، در شرایطی سخت و در غربت، به شهادت رسیدند و مظلومیت آنها، یادآور مظلومیت شهدای کربلا هست.

شهدای هسته‌ای نیز دانشمندانی بودند که در راه پیشرفت علمی کشور، تلاش می‌کردند. آنها توسط دشمنان ایران، ترور شدند و به شهادت رسیدند، این شهدا، با مظلومیت تمام، جان خود را در راه خدمت به وطن، فدا کردند.

شهدای امنیت، اسارت، گمنام و سایر شهدا نیر جان خود را در راه هدفی والا، فدا کردند، شهید، ممکن هست در راه دفاع از حق، مورد ظلم و ستم قرار گیرد و این ظلم، بر مظلومیت او می‌افزاید، شهید، ممکن هست در راه دفاع از حق، تنها و غریب باشد و این تنهایی نیز بر مظلومیت او می‌افزاید.

شاید همین مظلومیت شهید هست که او را به الگویی برای دیگران تبدیل می‌کند و آنها را به دفاع از حق، تشویق می‌کند.

ایام پایانی سال، با تمام شور و هیجانش، برای پدران و مادران شهدا، رنگ و بوی دیگری دارد. این ایام، یادآور روز‌های پرالتهاب و دلتنگی هست، روز‌هایی که فرزندانشان، برای دفاع از وطن، راهی جبهه‌ها شدند و دیگر بازنگشتند.

با نزدیک شدن به سال نو، جای خالی فرزندانشان، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود، خاطرات سال‌های گذشته، زمانی که فرزندانشان در کنارشان بودند، در ذهنشان مرور می‌شود و دلتنگی‌شان را دوچندان می‌کند، آنها دلتنگ خنده‌ها، صحبت‌ها و حضور فرزندانشان در جمع خانوادگی هستند.

اما والدین شهدا، با وجود غم و اندوه، به آینده‌ای روشن، امیدوار هستند، آنها می‌دانند که خون فرزندانشان، درخت انقلاب را آبیاری کرده و باعث سربلندی کشورشان شده هست، آنها امیدوار هستند که راه فرزندانشان، توسط نسل‌های آینده، ادامه پیدا کند.

در ماه مبارک رمضان، شهادت رنگ و بوی دیگری می‌گیرد و یادآور ایثار و فداکاری مردانی هست که در راه خدا از جان خود گذشتند. تقارن این دو مناسبت، فرصتی هست تا با تأمل در سیره شهدا، درس‌های معنوی و اخلاقی آنان را در زندگی خود جاری سازیم.

بر اساس آخرین بررسی‌ها، استان مازندران ۱۴هزار و ۵۰۰ شهید را تقدیم انقلاب اسلامی کرده هست، اکنون پس از گذشت ۴۶ سال از پیروزی انقلاب اسلامی یاد و نام شهدا همچنان باقی هست و شهدا الگو و مورد قبول نسل جوان هستند.

انتهای پیام/