یادداشت

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ امروز در تقویم نیرو‌های مسلح کشورمان روز تشکیل قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) ارتش جمهوری اسلامی ایران هست؛ قرارگاهی که با هدف هماهنگی و بهره‌برداری از فعالیت‌های پدافند هوایی ارتش و سپاه به منظور تقویت شبکه یکپارچه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی کشورمان و نیز هدایت و کنترل عملیاتی یگان‌های پدافند هوایی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران به فرمان فرمانده معظم کل قوا در دهم شهریور ۱۳۸۷ تشکیل شد.

البته اگر چه سابقه فعالیت پدافند هوایی در کشورمان به سال ۱۳۱۲ باز می‌گردد که طی آن ارتش دو واحد آتشباری توپ ۵۷ میلی متری را با عنوان واحد «ضد طیاره» در خدمت داشت ولی طی این مدت بویژه طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی صنعتگران بخش دفاعی کشورمان تلاش‌های بسیاری برای تقویت این بخش از نیرو‌های مسلح کشورمان انجام دادند، زیرا تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی هر آنچه سلاح و تجهیزات در بخش پدافند هوایی وجود داشت برای رهگیری و مقابله با پرنده‌ها و موشک‌های ارتفاع پست و متوسط بود.

لذا پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در شرایط تحریمی که کشورمان با آن مواجه بود، صنعتگران دفاعی کشورمان را بر ان داشت تا با استفاده از تجربیات دوران دفاع مقدس و نیز شرایط موجود بخش دفاعی کشورمان تلاش خود را معطوف به ساخت و بکارگیری تجهیزات دفاعی آن هم برای سطح پروازی پَست تا بُرد بلند کردند که خب در این رابطه می‌توان به ساخت سامانه پدافندی باور ۳۷۳، ۱۵ و سوم خرداد اشاره کرد.

این خوداتکایی موجب شده تا در ماموریت‌های محوله سابقه درخشانی را ار خود به ثبت برسانند که در این رابطه شاید دستگیری تروریست «عبدالمالک ریگی» آن هم بر فراز آسمان و یا شناسایی و انهدام پهپاد رادار گریز «گلوبال هاوک» آمریکایی برفراز آب‌های سرزمینی جنوب کشورمان را بتوان بخشی از این موفقیت‌ها دانست.

نکته دیگری که شاید بتوان در اینجا به آن اشاره کرد استفاده رو به افزایش کشور‌های مختلف از پهپاد‌ها و بویژه ریزپرنده‌ها اشاره کرد از این روی با توجه به این موضوع که دشمنان ایران اسلامی بریا رسیدن به اهداف خود همواره نشان دادند از هیچ اقدامی کوتاهی نمی‌کنند بدین جهت آنها نیز در مواردی بویژه در سال‌های اخیر تلاش کردند با استفاده از ریز پرنده‌ها اهدافی را در کشورمان مورد اصابت قرار دهند که خوشبختانه تاکنون نتیجه لازم را برای آنها در پی نداشته هست از این روی برای مقابله بهتر و موثرتر با چنین پرنده‌هایی صنعت دفاعی کشورمان فناوری و تجهیزات ویژه‌ای را بکارگیری و ساختند تا در این بخش هم بتوانند آسمان کشورمان را همچون گذشته ایمن نگاه دارند.

بنابراین در نگاه کلی باید گفت تمام تلاش‌هایی که در مجموعه قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) ارتش جمهوری اسلامی ایران تاکنون صورت گرفته برای این بوده تا آسمان کشورمان برای مردم میهن اسلامی ایران و کشور‌های دوست امن و برای دشمنانی که قصد تعرض به حریم هوایی کشورمان را دارند، نا امن باشد.

انتهای پیام/ 231

گروه استان‌های دفاع‌پرس- حدیثه صالحی؛ کمی زودتر از جنگ به دنیا آمدم. هنوز راه نیفتاده بودم که جنگ توی خیابان‌ها و کوچه‌های وطنم راه می‌رفت. من بزرگ می‌شدم و جنگ بزرگتر! عمویم که از جبهه برمی‌گشت، خنده‌های کوچکم قد می‌کشید و با گریه‌های مادربزرگم گره می‌خورد.

بوی کوله‌پشتی خاکی رنگش فضای خانه را پر می‌کرد. همه مهمان خاطراتش می‌شدند؛ اما من سرگرم بازی‌های کودکانه.

اما دایی‌هایم دیر به دیر به خانه می‌آمدند. چشم‌به‌راهی مادرم برای دیدن‌شان خیلی زیبا و دیدنی بود. بیقراری‌هایی که داشت او را به خانه هر کسی که از جبهه برمی‌گشت، می‌رساند تا شاید خبری، نامه‌ای از برادرانش آمده باشد. برگشت ناامیدانه‌اش دلم را درد می‌آورد. تا اینکه یک روز خبر دادند دایی حمید از جبهه برگشت؛ مجروح و خونی! همه اهل محل آمده بودند خانه پدربزرگم. سکوت بود و سکوت. ترکش‌های دست دایی حمید که پیدا شد گریه‌های مادرم سکوت خانه را شکست. بعد‌ها که حالش بهتر شد باز هم راهی جبهه شد. هنوز با همان ترکش‌ها زندگی می‌کند.

 راستی که من چقدر خوشبخت بودم که خاطرات کودکی‌ام با خاطرات یک شهید پیوند خورد؛ با خاطرات شهید عین‌الله عزیز (پسر دایی مادرم). وقتی از جبهه برمی‌گشت خانه‌ی ما پر می‌شد از لبخندهایش. در لباس خاکی رنگش زیباتر می‌شد. همبازی من می‌شد.

وقتی شهید شد پدرم به قصر شیرین رفت تا پیکرش را شناسایی کند و چند روز بعد پیکر پاکش روی دست‌های مردم روستایمان تشییع شد.

 من آن روز را خوب به یاد دارم. لحظه‌ای که روی شانه‌های پدرم تشییع شهید را نظاره می‌کردم؛ اشک می‌ریختم و لبخند می‌زدم و پایان مراسم، گل‌های پرپر روی مزارش را بو می‌کردم. عجیب بوی شهید را می‌داد. بوی خود خودش بود. بوی شهید من!

ذهنم خیلی به خاطرات ایام جنگ قد نمی‌دهد. همین اندازه یادم هست که پدرم عاشقانه اخبار جنگ را که از رادیو پخش می‌شد ضبط می‌کرد. کارش شده بود ضبط اخبار جنگ. یک رادیو داشت که انگار همه زندگی‌اش را در آن جا داده بودند. خیلی برایش با ارزش بود. آن وقت‌ها اکثر مردم همین رادیو را هم نداشتند تا از اخبار مطلع شوند.

پدرم خبر‌های جنگ را ضبط می‌کرد و غروب‌ها که از سر کار بر می‌گشت برای مردم پخش می‌کرد. من هم هر چه خبر می‌شنیدم برای مادرم تعریف می‌کردم. مادرم از همان وقت صدایم می‌کرد خبرنگار!

خانه ما همیشه شلوغ بود و پر رفت و آمد. مردم برای رسیدگی کار‌های خودشان می‌آمدند. خیلی از پدر و مادر‌ها و خانواده‌ها هم می‌آمدند تا پدرم برای فرزندشان نامه بنویسد. برای خیلی از رزمنده‌ها هم وصیتنامه می‌نوشت. هنوز خیلی از رزمنده‌ها آن نامه‌ها و وصیتنامه‌ها را نگه داشته‌اند.

اواخر جنگ راهی مدرسه شدم. گاهی هواپیما‌های خودی توی آسمان پیدا می‌شدند و من همه حواسم پرت آسمان می‌شد. می‌ترسیدم و گریه می‌کردم. معلمم به من فهماند اینها هواپیما‌های خودی‌اند.

قلک‌های کمک به رزمندگان جبهه هم از راه رسیده بود. آنها را بین دانش‌آموزان تقسیم کرده بودند و من چقدر با عشق و علاقه سکه‌ها را جمع می‌کردم تا از هم‌کلاسی‌هایم سبقت بگیرم. روزی که قلک‌ها را تحویل می‌دادیم خیلی خوشحال بودم که پس اندازم به دست رزمنده‌ها می‌رسد. حالا که سال‌ها از آن خاطرات تلخ و شیرین می‌گذرد یادآوری‌اش برای من لذت‌بخش هست.

خدا کند دیگر جنگ سر از خانه و زندگی و کوچه و خیابان شهر ما در نیاورد؛ که تلخ هست و ناگوار و زندگی‌ام با جنگ گره خورده هست و هر روز توی اخبار و اشعار و کتاب‌هایم راه می‌رود!

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس- حدیثه صالحی؛ کمی زودتر از جنگ به دنیا آمدم. هنوز راه نیفتاده بودم که جنگ توی خیابان‌ها و کوچه‌های وطنم راه می‌رفت. من بزرگ می‌شدم و جنگ بزرگتر! عمویم که از جبهه برمی‌گشت، خنده‌های کوچکم قد می‌کشید و با گریه‌های مادربزرگم گره می‌خورد.

بوی کوله‌پشتی خاکی رنگش فضای خانه را پر می‌کرد. همه مهمان خاطراتش می‌شدند؛ اما من سرگرم بازی‌های کودکانه.

اما دایی‌هایم دیر به دیر به خانه می‌آمدند. چشم‌به‌راهی مادرم برای دیدن‌شان خیلی زیبا و دیدنی بود. بیقراری‌هایی که داشت او را به خانه هر کسی که از جبهه برمی‌گشت، می‌رساند تا شاید خبری، نامه‌ای از برادرانش آمده باشد. برگشت ناامیدانه‌اش دلم را درد می‌آورد. تا اینکه یک روز خبر دادند دایی حمید از جبهه برگشت؛ مجروح و خونی! همه اهل محل آمده بودند خانه پدربزرگم. سکوت بود و سکوت. ترکش‌های دست دایی حمید که پیدا شد گریه‌های مادرم سکوت خانه را شکست. بعد‌ها که حالش بهتر شد باز هم راهی جبهه شد. هنوز با همان ترکش‌ها زندگی می‌کند.

 راستی که من چقدر خوشبخت بودم که خاطرات کودکی‌ام با خاطرات یک شهید پیوند خورد؛ با خاطرات شهید عین‌الله عزیز (پسر دایی مادرم). وقتی از جبهه برمی‌گشت خانه‌ی ما پر می‌شد از لبخندهایش. در لباس خاکی رنگش زیباتر می‌شد. همبازی من می‌شد.

وقتی شهید شد پدرم به قصر شیرین رفت تا پیکرش را شناسایی کند و چند روز بعد پیکر پاکش روی دست‌های مردم روستایمان تشییع شد.

 من آن روز را خوب به یاد دارم. لحظه‌ای که روی شانه‌های پدرم تشییع شهید را نظاره می‌کردم؛ اشک می‌ریختم و لبخند می‌زدم و پایان مراسم، گل‌های پرپر روی مزارش را بو می‌کردم. عجیب بوی شهید را می‌داد. بوی خود خودش بود. بوی شهید من!

ذهنم خیلی به خاطرات ایام جنگ قد نمی‌دهد. همین اندازه یادم هست که پدرم عاشقانه اخبار جنگ را که از رادیو پخش می‌شد ضبط می‌کرد. کارش شده بود ضبط اخبار جنگ. یک رادیو داشت که انگار همه زندگی‌اش را در آن جا داده بودند. خیلی برایش با ارزش بود. آن وقت‌ها اکثر مردم همین رادیو را هم نداشتند تا از اخبار مطلع شوند.

پدرم خبر‌های جنگ را ضبط می‌کرد و غروب‌ها که از سر کار بر می‌گشت برای مردم پخش می‌کرد. من هم هر چه خبر می‌شنیدم برای مادرم تعریف می‌کردم. مادرم از همان وقت صدایم می‌کرد خبرنگار!

خانه ما همیشه شلوغ بود و پر رفت و آمد. مردم برای رسیدگی کار‌های خودشان می‌آمدند. خیلی از پدر و مادر‌ها و خانواده‌ها هم می‌آمدند تا پدرم برای فرزندشان نامه بنویسد. برای خیلی از رزمنده‌ها هم وصیتنامه می‌نوشت. هنوز خیلی از رزمنده‌ها آن نامه‌ها و وصیتنامه‌ها را نگه داشته‌اند.

اواخر جنگ راهی مدرسه شدم. گاهی هواپیما‌های خودی توی آسمان پیدا می‌شدند و من همه حواسم پرت آسمان می‌شد. می‌ترسیدم و گریه می‌کردم. معلمم به من فهماند اینها هواپیما‌های خودی‌اند.

قلک‌های کمک به رزمندگان جبهه هم از راه رسیده بود. آنها را بین دانش‌آموزان تقسیم کرده بودند و من چقدر با عشق و علاقه سکه‌ها را جمع می‌کردم تا از هم‌کلاسی‌هایم سبقت بگیرم. روزی که قلک‌ها را تحویل می‌دادیم خیلی خوشحال بودم که پس اندازم به دست رزمنده‌ها می‌رسد. حالا که سال‌ها از آن خاطرات تلخ و شیرین می‌گذرد یادآوری‌اش برای من لذت‌بخش هست.

خدا کند دیگر جنگ سر از خانه و زندگی و کوچه و خیابان شهر ما در نیاورد؛ که تلخ هست و ناگوار و زندگی‌ام با جنگ گره خورده هست و هنوز جنگ در خانه ما راه می‌رود و توی اخبار و اشعار و کتاب‌هایم می‌جنگد!

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس_حجت الاسلام والمسلمین «عیسی رضایی» مسئول نشر آثار و نشر ارزش‌های مشارکت روحانیت در دفاع مقدس مازندران؛ باعرض تسلیت به مناسبت اربعین حسینی به محضر همه عاشقان حسینی، اهمیت زیارت اربعین و ره‌آورد پیاده‌روی اربعین را تقدیم خوانندگان عزیز می‌کنم.

اهمیت زیارت اربعین

 زیارت قبور مطهر و مقدس معصومین علیهم السلام و اولیای دین، توسل به آن‌ها و سوگواری در ایام شهادت و نیز بزرگداشت ایام میلادشان، و یا ایامی که به نحوی به آن انوار طیبه مربوط هست، به خصوص در مورد وجود مقدس سید الشهدا علیه السلام از مهم‌ترین موضوعات هست که در فرهنگ اسلامی جایگاه بسیار رفیعی دارد؛ هرچند سایر فرهنگ‌ها نیز از آن بی‌بهره نیستند.

بررسی آیات و روایات این حقیقت را نشان می‌دهد که هیچ خلقی نزد خداوند تبارک و تعالی محبوب‌تر از محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله وجود نداشته و ندارد همه آنها نور واحد هستند و یک حقیقت بیشتر نیستند.

با وجود این، حضرت سیدالشهدا علیه السلام به دلیل شرایط زمانی و مکانی خاص به دلیل ماموریت ویژه‌ای که از سوی خداوند تبارک و تعالی به عهده داشته، دارای درخشش و تجلی خاص برای ایشان موقعیتی ویژه در قلوب همه انسان‌ها به خصوص مومنین ایجاد کرده هست.

به دلیل جایگاه خاص و نقشی که امام حسین علیه السلام و عزاداری او در هدایت انسان‌ها به راه مستقیم الهی‌ دارد. خداوند تبارک و تعالی اراده کرده هست که نام مقدس و حماسه او در طول تاریخ زنده بماند و در همه اقوام و ملل و نقاط مختلف جهان عزاداری او برپا باشد.

هیچ عملی به اندازه اقامه عزاداری برای امام حسین علیه السلام در حفظ دین از انحراف و هجوم بی‌امان دشمنان اسلام برای نابودی دین و همچنین توسعه فرهنگ دینی مؤثر نبوده و نیست. جامعه اسلامی در هیچ زمانی مانند زمان کنونی نیازمند استفاده از قدرت عظیم و بی‌مانند مجالس عزا و بزرگداشت معصومین علیهم السلام و استفاده دقیق و درست از درس‌ها و پیام‌های عاشورا نیست.

اگر شیعیان به پیام‌های عاشورا توجه جدی می‌کردند از آن به خوبی الگو می‌گرفتند، امروز به پیشرفته‌ترین جامعه از لحاظ مادی و معنوی تبدیل شده بودند و این همه مشکلات و معضلات گوناگون جامعه اسلامی را رنج نمی‌داد.

اربعین؛ همایش بزرگ جهانی

یکی از مناسبت‌های مهم متعلق به آقا ابی عبدالله علیه السلام ایام اربعین حسینی هست که امروز تبدیل به یک فرصت جهانی شده هست و تمام آزادگان جهان در آستانه اربعین حسینی ارادت خودرو به ساحت مقدس آن امام بزرگوار نشان می‌دهند و امروز پیاده‌روی اربعین تبدیل به یک نهضت بزرگ و همایش بزرگ جهانی تبدیل شده هست که میلیون‌ها دل در راه عشق و محبت به آستان امام حسین علیه السلام عشق‌بازی می‌کنند.

البته مسیر این کاروان در طول تاریخ مثل امروز هموار نبوده، عاشقان امام حسین علیه‌السلام بویژه شیعیان عالم همیشه با محدودیت‌ها و تهدید‌های حاکمان مستبد و سلطه‌جو همچون متوکل‌ها روبرو بودند که به مرور زمان مخصوصاً با پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس و حماسه جبهه مقاومت توسط رزمندگان مدافعان حرم به ویژه سردار دل‌ها این امنیت به آن هوس کرب و بلا بسم الله» بوده و هست. شیعه با همه مشکلات و گرفتاری‌ها شعارش در مسیر کاروان حسینی «اگر ببارد سر ما هر بلا، حسین حسین می‌گیم می‌ریم کربلا» بوده و هست.

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «یکی از محبوب‌ترین کار‌ها نزد خداوند متعال زیارت قبر امام حسین علیه السلام هست.» (کامل الزیارات: ۲۷۷/۴۳۴)
و در روایت دیگر می‌فرماید: «هر که حسین علیه السلام را با معرفت به حق و مقام او زیارت کند خداوند ثواب هزار حج پذیرفته و هزار عمره پذیرفته را برایش بنویسد و گناهان گذشته و آینده او را ببخشد.» (بحارالانوار: ۱۰۰/۲۵۷/۱)

از اهمیت زیارت اربعین همین بس که آقا امام حسن عسکری علیه السلام زیارت اربعین را یکی از شاخصه‌های مؤمن شمرده هست و فرمودند:

عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْإِحْدَى وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏.

 از آقا امام حسن عسکری علیه‌السلام نقل شده هست که فرمودند: علامات مؤمن پنج چیز هست:

۱- اقامه پنجاه و یک رکعت نماز در روز (۱۷ رکعت واجب و به همراه نوافل آن)،

۲- زیارت اربعین

۳- آشکار گفتن بسم الله الرحمن الرحیم

۴- به دست کردن انگشتر به دست راست

۵- پیشانی بر خاک ساییدن. 

این روایت نشان از اهمیت مسأله اربعین در مکتب تشیع دارد.

این رود خروشان جمعیت عظیم اربعینی چند سالی هست که به راه افتاده و هر سال باشکوهتر از سال قبل برگزار می‌شود.

با مشاهده به این کاروان بزرگ در این همایش جهانی آزادگان و عاشقان ابی عبدالله جلوه‌های زیبایی دیده می‌شود که هر سال را با سال قبل متمایز می‌کند. امسال سال ۱۴۰۳ دلدادگان کوی یار به بیش از ۲۱ میلیون نفر رسیده و هماهنگی دستگاه‌های نظارتی و امنیتی سیاسی و فرهنگی بهتر از سال‌های گذشته بوده هست.

 نیرو‌های نظامی و انتظامی گیت‌های ورود و خروج را و همچنین نیرو‌های انسانی را بیشتر کردند تا زائران عزیز با ازدحام کمتری مواجه شوند موکب‌داران ایرانی و عراقی با روحیه گشاده از از زائران عزیز استقبال کرده و نسبت به پذیرایی و اسکان کاروان حسینی آستین همت بالا زده سنگ تمام گذاشته‌اند؛ با توجه به دمای درجه بالای گرما در کشور عراق مجموعه مسئولان عراقی در موکب‌ها در تسهیلات سرمایشی به قدری تلاش کرده و تعداد آن را افزایش داده تا زائر امام حسین علیه السلام احساس خستگی و رنج نکنند.

جمعیت هلال‌احمر در مسیر کاروان ابی عبدالله در عمود‌های مختلفی با فاصله‌های متفاوت ایجاد شده که تماماً در خدمت زائرین و بیماران این مسیر قرار گرفته هست.

احیای فرهنگ شهادت

 یکی از پیام‌های اربعین که در متن زیارت اربعین بیان شده؛ احیای فرهنگ شهادت هست که این واژه مقدس جهاد و شهادت و جان نثاری در راه احیای ارزش‌های الهی در چندین فراز از این زیارت نامه بیان شده هست و این نشانگر اهمیت موضوع جهاد و شهادت در مکتب حیاتبخش شیعه هست؛ بر همین مبنا یکی از زیبایی‌های این مسیر ایجاد موکب‌هایی هست که فرهنگ جهاد و شهادت و مقاومت را تبلیغ و ترویج می‌کنند موکب‌های بزرگی در عمود‌های متعدد با فاصله‌های لازم تشکیل شده هست که ضمن نمایش شهدای کشور‌های مختلف به ویژه شهدای مقاومت به زائرین کمک می‌کنند که با انتخاب شهدای دلخواهشان به نیابت از آن شهید قدم بردارم و نایب الزیاره آن شهید شوند.

از جمله زیبایی‌های قابل مشاهده در این مسیر کاروان ظلم ستیزی و مبارزه با استکبار جهانی آمریکای جنایتکار به ویژه رژیم سفاک و کودک‌کش اسرائیل هست که چندین موکب به این کار اختصاص پیدا کرده و در حمایت مردم مظلوم غزه و فلسطین، مخصوصا کودکان غزه کودکان و نوجوانان ایرانی و عراقی برای آنان سرود مقاومت سر می‌دهند و بسیاری از زائران ایرانی و عراقی پرچم و چفیه فلسطین را به نشانه از حمایت این مردم بی دفاع حمل می‌کنند و شعار «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» در طول مسیر طنین انداز می‌شده هست.

از جلوه‌های زیبای این سفر مهمان نوازی کریمانه موکب‌داران عراقی از زائران اربعین بوده و هست که علاوه بر پذیرایی چای و غذا در اسکان و تسهیلات سرمایشی تلاش زیادی داشته‌اند.

اگر تا به دیروز زائران ایرانی به فرزندان به ویژه کودکان عراقی که در حال «لبیک یا حسین» گفتن و یا پذیرایی با پارچ آب و عطر زدن به زائرین حسینی هدیه می‌دادند امروز مردم عزیز عراق و فرزندان آنها هدیه‌های کودکانه به فرزندان ایرانی تقدیم می‌کردند و این یعنی انتقال فرهنگ عاطفی و مومنانه به کشور همسایه و دوست هست.

بعد از آنکه بسیج ۲۰ میلیونی در ایران به فرمان امام راحل تشکیل شد بسیاری از کار‌ها مناسبت‌های ملی و مذهبی به بسیج واگذار شده و امروز در کشور عزیز عراق نیرو‌های حشد الشعبی چه زیبا از کاروان زائران ابی عبدالله استقبال می‌کنند و ضمن نظارت و بررسی آنها با روحیه گشاده آنها را ورد تفقد قرار می‌دهند.

جلوه‌های زیبای اربعین قابل احصاء نیست

از جلوه‌های زیبای قابل توجه این سفر حضور شرطه‌های عراقی در بعضی از ترمینال‌ها به تعبیر آنها گاراژ‌ها و آمدن در داخل اتوبوس جهت شنیدن انتقادات و پیشنهادات و نهایتاً عذرخواهی از نارسایی‌ها و کمبود‌ها و طلب حلالیت از زائرین ایرانی هست.

جلوه‌های زیبا و به یاد ماندنی در این سفر معنوی به حدی زیاد هست که قابل احصاء نیستند همین قدر باید گفت که همه زائرین ایرانی و غیر ایرانی از بدو ورود به کشور عزیز از ملاطفت و مهربانی و دلسوزی و برخورد کریمانه آحاد مردم عراق بویژه موکب‌داران آنها تا به هنگام خروج از گیت‌های خروجی سر مرز با نیرو‌های نظامی شرطه‌های آنها روبرو می‌شوند. البته این روحیه و سعه صدر در بین مسئولان ستاد اربعین حسینی، اعم از نظامی، انتظامی و موکب‌داران عزیز ایرانی به نحو شایسته آیی وجود داشته هست.

امید هست که مسئولان کشور عزیزمان از این فرصت طلایی بهترین استفاده را از این مناسبت جهت تعامل و همکاری‌های هرچه بیشتر این دو کشور داشته باشند.

یاد همه شهیدان به ویژه سیدالشهدای مقاومت سپهبد شهید حاج «قاسم سلیمانی»، سیدالشهدای خدمت آیت الله رئیسی همه شهدا و کسانی که جان خود را در این مسیر فدا کردند تا اربعین حسینی هرچه باشکوه‌تر برگزار شود گرامی می‌داریم. از جلوه‌های زیبا و قابل توجه این سفر حضور شرطه‌های عراقی در بعضی از ترمینال‌ها به تعبیر آنها گاراژ‌ها و آمدن در داخل اتوبوس جهت شنیدن انتقادات و پیشنهادات و نهایتاً عذرخواهی از نارسایی‌ها و کمبود‌ها و طلب حلالیت از زائرین ایرانی بود.

جلوه‌های زیبا و به یاد ماندنی در این سفر معنوی به حدی زیاد هست که قابل احصاء نیست. همین‌قدر باید گفت که همه زائران ایرانی و غیر ایرانی از بده و ورود به کشور عزیز از ملاطفت و مهربانی و دلسوزی و برخورد کریمانه آحاد مردم عراق بویژه موکب‌داران آنها تا به هنگام خروج از گیت‌های خروجی سر مرز با نیرو‌های نظامی شرطه‌های آنها روبرو می‌شوند.

البته این روحیه و سعه صدر در بین مسئولان ستاد اربعین حسینی، اعم از نظامی، انتظامی و موکب‌داران عزیز ایرانی به نحو شایسته‌ایی وجود داشته هست. امید هست که مسئولان کشور عزیزمان از این فرصت طلایی بهترین استفاده را از این مناسبت جهت تعامل و همکاری‌های هرچه بیشتر این دو کشور داشته باشند.

یاد همه شهیدان به ویژه سیدالشهدای مقاومت سپهبد شهید حاج «قاسم سلیمانی» سیدالشهدای خدمت حضرت آیت الله رئیسی همه شهدا و کسانی که جان خود را در این مسیر فدا کردند تا اربعین حسینی هرچه باشکوه‌تر برگزار شود را گرامی می‌داریم و ان‌شاءلله این حرکت زمینه ساز فرج و ظهور آقا امام زمان شود؛ اللهم عجل لولیک الفرج

انتهای پیام/